Ron Buitenhuis - Alzheimer Song - Ein Huipke Miens (Een Hoopje Mens)
Onlangs vond ik per toeval op YouTube het filmpje met het ontroerend luisterlied Ein Huipke Miens. Een prachtig liedje van de Roermondse singer-songwriter en journalist Ron Buitenhuis over de enorme impact die de ziekte van Alzheimer heeft.
Omdat ik vreesde dat de meeste van mijn Vlaamse bloglezers het Limburgse dialect niet best zullen verstaan, vroeg ik per e-mail aan Ron of ik het filmpje Nederlands mocht ondertitelen en op mijn blog plaatsen. Mijn toestemming heb je, want ik weet maar al te goed hoe mensen in situaties als de jouwe, zich voelen , mailde mij Ron al s anderendaags terug. En hij was ook nog zo lief om de Limburgse tekst even snel voor mij te vertalen. Wat een schat!
Het is zeerzeker de moeite waard om een bezoek te brengen aan de website van Ron Buitenhuis: http://ronbuitenhuismusic.nl/ U kunt er luisteren (en legaal downloaden) naar een aantal van zijn sfeervolle liedjes.
EIN HUIPKE MIENS (Een hoopje mens)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Noe de wereld om dich haer- besteit oet eine stool - en ein bed
Nu de wereld om je heen, bestaat uit slechts een stoel en een bed
En de oere van de klok - en de daage van ut joar - neet bestoan
En de uren van de klok en de dagen van het jaar, niet meer bestaan
Noe de kleur van dien gezich - en ut beeld van dien verstandj -
zeen vervaag.Noe bös doe
Nu de kleur van je gezicht en de beelden van je verstand, zijn vervaagd. Nu ben jij
Te - ruuk gebrach - Tot ein huipke miens
Tot ein kindj van veer - En auch zo teer
Terug gebracht, tot een hoopje mens,
tot een kind van vier en ook zo teer
Noe de wermte van dien sjtum - en ut vuur van diene wil - zeen gedouf
Nu de warmte van je stem, en het vuur van je wil, zijn gedoofd
Noe de klank van diene lach - en de passies van dien hert -
zeen versteind.
Nu de klanken van je lach en de passies van je hart, zijn versteend
Noe de krachte van dien henj - en de gratie van dien lief
Zeen vergoan. Noe bös doe
Nu de krachten van je handen en de gratie van je lijf, zijn vergaan
Nu ben jij .
Te - ruuk gebrach - Tot ein huipke miens
Tot ein kindj van veer - En auch zo teer
Terug gebracht, tot een hoopje mens,
tot een kind van vier en ook zo teer
Maar veer loate dich neet los - auch al kens ze os neet meer
Doe bliefs toch veur altied - ozze grote man
Maar we laten je niet los, ook al ken je ons niet meer
Je blijft toch voor altijd onze grote man
Auch al bös ze noe allein - bliefs toch altied in os hert
Ozze kanjer - ozze vrundj - ozze eige pap
Ook al ben je nu alleen, je blijft toch in ons hart
Onze kanjer, onze vriend, onze eigen pa
Te - ruuk gebrach - Tot ein huipke miens
Tot ein kindj van veer - En auch zo teer
Terug gebracht, tot een hoopje mens,
tot een kind van vier en ook zo teer
Reacties op bericht (3)
18-11-2009
warmte voor "een hoopje mens"
zo zie ik mijn mama, 93 en zwaar dement, ook teruggebrancht tot een hoopje mens. Wat er in haar omgaat..... vele vraagtekens, soms nog een blik, enkele klanken. Geen herkenning, meestal met de ogen toe. Maar genietend van een warme omhelzing, een knuffel, haar hoofd tegen het mijne.... oude wijsjes neuriën. Genietend van lichaamscontact, dat kan ik haar nog geven en al mijn liefde voor haar. mama, ik zie je graag
18-11-2009 om 14:03
geschreven door Marleen Jooris
19-10-2009
Hallo Ellen
Hopelijk ben je rap verlost van je verkoudheid, en kun je weer naar je mama !! Ik ben al gaan kijken en luisteren op Ron zijn site, hij heeft een heel mooie stem, en mooie teksten het mag vrij afgehaald worden wat ik ook gedaan heb. Maar ga in de platenwinkel zoeken of ik iets kan vinden van hem om te kopen. Beterschap en een fijne week gewenst, Alfy
19-10-2009 om 15:44
geschreven door Alfy
17-10-2009
ontroerend mooi
Ik heb geluisterd terwijl de tranen over mijn wangen rolden, kende dit lied niet als rasechte Limburgse.
Dat kindje op de schoot herinnerde me aan mama die altijd opleefde als ze een kindje zag terwijl ze jaren Alzheimer patiente was.
Prachtig gewoon, zal er nog dikwijls ontroerd naar luisteren.
Bedankt.
Christiane uit Hasselt
17-10-2009 om 00:08
geschreven door christiane
E-MAIL MIJ
GASTENBOEK
Opmerkingen, suggesties ... of wil je jouw verhaal kwijt?
