Mysteries in Vlaanderen van radio 2 kwam ook in Beveren-Leie terecht
Op vrijdag 26 augustus was de vraag: Wat is er over van het Meli Park? Ruim 60 jaar lang was het Meli Park in De Panne een begrip in West-Vlaanderen en ver daarbuiten. Maar wat blijft er over van het park, Wat is er gebeurd met de bijen die de iconische Apirama-attractie opfleurden? Radio 2 ging op onderzoek en deze zoektocht leidde ook naar Beveren-Leie,

Wetende dat ik ooit samen met Annelies De Meyer bij de Beverse verzamelaar te gast was ging ik even in mijn archieven snuisteren, en ja hoor ik vond de bijdrage die in oktober 2008 in HWN verscheen terug.

^{Dries Vandenbruwaene erfde de microbe van zijn vader. "Sommige Meli-attributen kosten al veel geld,
maar we leggen onszelf financiële grenzen op om iets te kopen voor onze verzameling." (Foto RSB)}

Dries Vandenbruwaene verzamelt alles van het teloorgegane Meli-pretpark
"Ik krijg er nooit genoeg van"Beveren-Leie "De Meli...
Waarmee houd jij je bezig ?"
Dat is de meest gehoorde reactie als Dries Vandenbruwaene uit Beveren-Leie vertelt dat hij verzot is op de Meli. Samen met zijn vader Fabien heeft hij al tientallen beeldjes, honingpotten en postkaarten van het voormalige pretpark verzameld. "We krijgen nooit genoeg van het verzamelen."
"Die Meli-stukken die wij hebben, daar bestaan er geen twee van op de wereld. We zullen die collectie nooit wegdoen. Voor geen geld !", aldus Dries en zijn vader Fabien.

Wie kent er niet het teloorgegane Meli-pretpark ?
Het pretpark in Adinkerke was er voor jong en oud en het hoofdthema van het park vormde de bijen en hun wereld. De Meli werd in 1934 opgericht, maar moest in 1999 de deuren sluiten omdat het niet rendabel meer was. De familie Florizoone, de stichter van het park, verkocht de boel door aan Studio 100 en het bijenpark werd omgetoverd tot Plopsaland. Een spijtige zaak, vindt Dries Vandenbruwaene. Hij is er nog maar 18, maar is toch gepassioneerd door de Meli. Negen jaar geleden begon hij - samen met zijn vader Fabien - een zoektocht naar alle voorwerpen die iets met de Meli te maken hebben. Zes jaar geleden begon Dries ook aan een website over het Meli-park en over zijn verzameling. En zo komen we op zijn favoriete stoel terecht.

"Ik heb niet echt een favoriete stoel, maar als ik toch moet kiezen, dan ga ik voor mijn bureaustoel.
Waarom ? Omdat ik al zes jaar werk aan een site over het Meli-park. Hij is nog niet helemaal af, maar jammer genoeg ontbreekt me de tijd om er nog veel aan verder te werken. Ik volg een koksopleiding en daardoor heb ik veel stage. Ik werk in het weekend bovendien in een restaurant in Kuurne." "En de weinige vrije tijd die hij dan nog over heeft, besteedt hij aan zijn vriendin", lacht vader Fabien.

Hoe raakt iemand van 18 jaar zo zot van de Meli ?
"Ik heb de microbe van mijn vader te pakken. Het begon allemaal met de dood van zijn grootvader. Mijn vader ruimde toen de zolder op en vond de familietijdschriften van de familie Florizoone. Dat zijn de stichters van de Meli en het toeval wil dat mijn vader zijn overgrootmoeder ook een Florizoone was. Daarom is hij begonnen met het sparen van al die tijdschriften en van het een kwam het ander. Mijn vader spaart nu vooral de postkaarten, ikzelf al de grotere dingen. Zo hebben we al negen bijen, 30 bijen die op Expo 58 hingen, de beelden van de gelaarsde kat, de trompetter, de burgemeester van Hamelen en Manneke Pis. Daarnaast hebben we 60 verschillende honingpotten, meer dan 300 postkaarten van de Meli, oude reclameaffiches, bordjes van de parking, enzovoort." De Meli sloot in 1999 zijn deuren. Was je toen nog niet te jong om je daar nog iets van te herinneren ?

"We gingen ieder jaar in de maand september naar de Meli. Ik heb er veel goede herinneringen aan. Als kind vond ik het een prachtig park. Die sprookjes, die bijen, alles eigenlijk. Het was een park voor jong en oud. Als je ziet wat ze er nu van gemaakt hebben... Plopsaland is er alleen maar voor de kinderen. Ik vind het erg dat ze bijna alles van de Meli hebben kapot gegooid. Er zijn zo veel dingen verloren gegaan. Het paste nu eenmaal niet in de vernieuwingen van Plopsaland. Jammer."

Hoe kom je dan aan die uitgebreide verzameling ?
"Tijdens de afbraak zijn mijn vader en ik gaan kijken of we niets konden opkopen. Daar hebben we heel wat gevonden, maar nu vinden we de meeste dingen via internet. Het wordt trouwens alsmaar moeilijker om iets te vinden. Er zijn veel verzamelaars en de objecten zijn schaarser geworden. De dingen die wij hebben, zijn uniek op de wereld. Weet je dat zelfs de vroegere bazen van de Meli een postkaart van mijn vader hebben gekocht ? Zij hadden zelf alles weggedaan en blijkbaar hebben ze daar nu een beetje spijt van. Doordat alles schaarser is geworden, gaan de prijzen ook de hoogte in. Zo verkopen sommige hun postkaarten tegen 25 euro per stuk. Die beeldjes zijn bijvoorbeeld gemakkelijk 500 euro waard. We leggen ons wel financiële grenzen op en gaan geen te zotte dingen doen. Gelukkig financiert mijn vader alles."

Wat gebeurt er als jullie dan toch nog iets vinden ?
"Dan kijken we er een drietal dagen naar en dan verhuist dat naar de veranda. Daarna zetten we het in ons tuinhuis bij de rest. We proberen zo veel mogelijk vast te krijgen. Anders vliegt het hoogstwaarschijnlijk toch in de container. "
Ik zie dat jullie een bijtje van Expo 58 geschilderd hebben in de kleuren van jullie veranda. "Dat heeft mijn vader gedaan en ik ben er nog kwaad voor. Zoiets doe je niet. Je mag niets aan die dingen veranderen. Ik zou daar gek van worden. Je hebt daar zo lang achter gezocht en dan verniel je het door het te schilderen."

Wat zeggen je vrienden als je vertelt dat je een Meli-freak bent ?
"'Waarmee houd jij je bezig ?' Sommige begrijpen dat niet, maar ik vertel er dan ook niet veel over. Ik heb vier jaar een vakantiejob in Bellewaerde gedaan en daar heb ik andere pretparkfreaks leren kennen. Die begrijpen me wel heel goed. Er zitten daar ook verzamelaars tussen en we helpen elkaar een beetje."

Wat staat er nog op jullie verlanglijstje ?
"In Plopsaland staat er nog een beeldje van de rattenvanger van Hamelen en een hek dat nog verwijst naar de Meli. Dat zouden we nog graag krijgen, maar dat zal dus afhangen van de directie van Plopsaland."

En later zelf jullie verzameling verkopen ?
"Die verzameling doen we nooit weg ! Ook al zouden we er veel geld voor krijgen. Dat interesseert ons niet. Die verzameling blijft hier. Trouwens, ze is nog niet compleet. Het zijn unieke stukken en we willen er meer en meer", aldus Dries en zijn vader.
Om de rubriek 'Mysteries ontrafeld: Wat is er over van het Meli Park?' te kekijken klik hier.

26-08-2022, 00:00 geschreven door Beverse Weetjes

Statiekermis Beveren-Leie
De Stationswijk in Beveren-Leie viert dit jaar haar 50 jaar bestaan. Een gevarieerd programma zorgt ervoor dat zowel jong als oud er hun hartje zullen kunnen ophalen.
Kaarten voor de feestmaaltijd kunnen besteld worden bij: Steven Hamers, Bart Debaere , Roderik Rogge, David-Mieke Bossuyt-Taelman of via stationswijk.beverenleie@gmail.com.
Inschrijvingen Kubb kan via stationswijk.beverenleie@gmail.com

Naar aanleiding van dit 50-jarig bestaan gingen we even in onze archieven snuisteren.
We vonden er een korte historiek en foto van het toenmalige bestuur dat in 2010 een programma presenteerde naar aanleiding van het 40-jarig bestaan. Op onderstaande foto herkennen we v.l.n.r. de bestuursleden: Stijn Nuyttens, Rony Vanherweghe, Johan De Vos, Willy Vanherweghe, David Bossuyt, Maurice Derie, Désiré Van Damme, Eric Debaere, Jean-Marie Vanwijnsberge, ontbreekt Ivan Mailfait

Historiek
We duiken even de archieven in en moeten terugkeren tot in 1945, het jaar waarin de Stationswijk voor het eerst feest vierde. Als bewoner van de wijk zette toenmalig meester Stevens een kermis op touw. Hij kon op de medewerking van een grote schare Statiewijkers rekenen die zoals de generatie van die tijd, door vier lange oorlogsjaren ontzegt waren geweest van Vlaamse leute. Statiekermis werd een succes. Zo werd jaar na jaar verder gefeest. Kaartingen, duivenprijskampen, voetbal en wielrennen voor niet-aangeslotenen waren in die tijd troef tijdens Statiekermis. Traditiegetrouw werden op maandagavond de 1ste en 2de koningin en de duivenkampioenen met veel luister gehuldigd. Meester Stevens schreef zelfs een lied dat nu nog steeds meegaat met Statiekermis.

Nieuw bestuur
Een kwarteeuw later kwam er echter sleet op de organisatie. Een wielerwedstrijd moest afgeblazen worden bij gebrek aan persoonlijke verantwoordelijkheid. In 1970 was de eens zo succesvolle kermis afgezwakt tot een paar cafékaartingen en een geïmproviseerd bolspel. Op zondag liepen enkele jonge mannen dan ook doelloos heen en weer. Ze smeedden echter een plan om de Statiewijkfeesten nieuw leven in te blazen. Zo werd er een uitnodiging voor een informatievergadering in iedere bus van de wijk gedeponeerd. De vergadering ging door bij Eric Debaere op een winteravond in 1970. Van de ongeveer 20 aanwezigen bleef er een kleine helft over.

Het nieuwe feestcomité was een feit. Het bestond uit Eric Debaere, Maurice Derie, Frans Goemaere, Arséne Roobroeck, Gilbert Vanderhauwaert en Jozef Vervaeke. Enige tijd later vervoegden Nestor Christiaens, Norbert Dejaegere en Jan Vandeginste het bestuur. Ook de taken werden verdeeld en Frans Goemaere werd voorzitter, Maurice Derie nam het ondervoorzitterschap op zich, Gilbert Vanderhauwaert beheerde de centen en het secretariaat werd behartigd door Arséne Roobroeck en ook enkele jaren door Norbert Dejaegere. Het nieuwe feestcomité erfde 1492 Bfr. van de vorige kermis. Er moest dus eerst en vooral uitgekeken worden om zaad in het bakje te krijgen.

Carnavalsavond
Er werd besloten om een carnavalsavond te organiseren. Deze ging door in februari 1971 in de oude noodkerk. Veel was er daar niet voor nodig, een orkestje, carnavalshoedjes en confetti. De noodkerk kreeg een grondige poetsbeurt door de vrouwen van het comité en ook de oude kerkstoelen die nog op het oksaal stonden ondergingen hetzelfde lot. Een koddig zicht, oude biertafeltjes met kerkstoelen er rond, maar het werd een succes. De kas kreeg een flinke duw in de goede richting en de carnavalsavond werd 4 jaar na elkaar georganiseerd. De stationswijkfeesten kregen nieuwe input en konden in oktober 1971 terug van start gaan en het werd een daverend succes.

De eerste kermis zou doorgaan op de achtergrond van de vroegere woning van Aimé Goemaere. Alles was er zorgvuldig uitgemeten en goed bevonden om er de bestelde tent op te zetten. Doch er werd geen rekening gehouden met de ruimte nodig voor het opspannen. De verhuurder van de tent keurde het terrein dus af en in zeven haasten moest een nieuwe plaats gezocht worden. Achter café Motersport-De Wachtzaal lag een weliswaar lage en hobbelige weide maar ze was droog. Het bestuur trok dus de stoute schoenen aan en trok naar de eigenaars in Deerlijk met het verzoek om de weide te mogen gebruiken. De gebroeders Deconinck weigerden niet en de verhuurder kon de tent alsnog opzetten. Voor het bestuur was het koeienvlaaien ruimen die her en der verspreid lagen.

Maar geen nood in 1972 kon men beschikken over de vlasschuur van de familie Jan Feys. Deze keer dus geen koeienvlaaien maar hopen stof verwijderen en jutedoek spannen om de veel te grote schuur in twee te delen. Maar het zou er toch warmer zijn dan in de tent. Niets was echter minder waar en het werd een van de koudste kermissen uit de geschiedenis. Hoe nader de feesten hoe kouder het werd. De gasvuren rilden zelfs van de koude en de kermis was dan ook algauw afgelopen.

Gedaan dus met schuren. Een andere bestemming zoeken kreeg prioriteit. Die stek werd gevonden op Ter Varent. Met goedkeuring van de familie Georges Huyzentruyt kon de tent daar opgeslagen worden. In het asfalt werden gaten geboord voor het aanspannen van de tent, want er was vaste grond onder de voeten. Jarenlang kon de tent op de gebruikelijke plaats opgezet worden. Naarmate er huizen bijkwamen moest er een stukje opgeschoven worden. De pijpenkop op Ter Varent is dan ook het vertrouwde plekje geworden voor de Stationswijkfeesten.

Nevenactiviteit
1975, dat moest dé nevenactiviteit worden. Willy Sommers prijkte immers op de affiche. Daar er in Beveren-Leie geen geschikte zaal was week het bestuur uit naar Deerlijk en huurde er de Gaverhal. Maar de verwachtte massa was er niet en na afrekening was het met de hakken over de sloot. Deze nevenactiviteit van 23 mei 1975 ging dus de analen in als een flop. De steunpilaar waarop het bestuur toen begon te bouwen voor de financiering van de volgende kermis was een tombola en een reclameboekje en deze pilaar houdt nog altijd stand.

Ondertussen groeiden de Stationswijkfeesten uit tot het grootste wijkfeest van Beveren-Leie. Aan inspiratie ook geen gebrek want regelmatig pakt het bestuur uit met nieuwe activiteiten en wisten ze al heel wat succesvolle artiesten op hun podium te krijgen. Er wordt ook niet alleen aan de volwassenen gedacht, ook de kinderen worden steeds in het gebeuren betrokken. In de loop der jaren hielpen heel wat personen meebouwen aan de succesvolle Stationswijkfeesten. Een aantal bestuursleden zijn in de afgelopen 40 jaar overleden, verhuisden of moesten om persoonlijke redenen afhaken. Hier namen aan vasthangen is te gevaarlijk, je zou er maar één moeten vergeten! In het huidig bestuur zetelen echter nog steeds twee pioniers en dat zijn Eric Debaere en Maurice Derie. Dat was dan een kleine greep uit ons archief over de Stationswijkfeesten in Beveren-Leie. (Foto en tekst Rita Sabbe)

25-08-2022, 00:00 geschreven door Beverse Weetjes

Rummikubclub Beveren-Leie
De vakantie zit er bijna op, tijd om terug van start te gaan met de Rummikub. Speeldag 11 ging door op 12 juli 2022 met 29 aanwezige spelers. De stand na 11 speeldagen ziet er als volgt uit:

22-08-2022, 11:39 geschreven door Beverse Weetjes

Loslopende gevaarlijke hond (Interlinsite)
"Gisterenochtend 20/8/22 werd onze hond Zeppos (was aangelijnd) aangevallen en gebeten door een hond (een Pitbull dacht ik te herkennen, kleur zwart met wit)) die niet was aangelijnd. Dit gebeurde rond 8u15 aan het speelpleintje op de Interlinsite.
Toen ik aankwam zaten 2 jonge meisjes (1 meisje met blauw-groen haar) op het bankje aan het speelpleintje met naast zich een hond. Ik kon niet zien of die was aangelijnd maar ik vond hem al niet zo te vertrouwen. Daardoor nam ik ook een andere weg zodat ik hen niet moest passeren. De hond zette het echter op een lopen en viel direct onze hond aan, die werd gebeten in zijn rechtervoorpoot en - schouder. Het meisje met blauw-groen haar moest zich bovenop haar hond leggen om hem te kunnen los trekken.
Daarna ben ik met onze hond weggegaan - na een vlugge controle - omdat de meisjes de andere hond in bedwang moesten houden en ik ook niet onmiddellijk zag dat ze een lijn bijhadden, ik vreesde een nieuwe aanval. Ik zou hierbij willen vragen of mensen toevallig zouden weten wie de eigenaars zouden zijn van die hond.
Er zijn alleszins mensen van uit de Kleine Heerweg die het tafereel hebben gezien van op hun terras en 1 dame van op de site die het heeft gehoord en nog is komen kijken.
Men raadt mij namelijk aan om toch aangifte te doen bij de politie.
Je mag er niet aan denken dat hij een kind of een kleine hond aanvalt ... ! 
Wil je ook nog mijn gsmnummer (0496/122945) vermelden bij het berichtje, aub ?
Zodoende kan men mij contacteren indien iemand iets weet.
Bij deze, wil je het even vermelden op Beverse Weetjes ?"
Dank Els Demeyer

22-08-2022, 00:00 geschreven door Beverse Weetjes