Briljanten jubileum voor Agnes Maroy en Robert Goethals.
Op de foto herkennen we zittend: Marie-Rose, Agnes, Robert en schoonzoon Germain, staand schepen Jo Neirynck, Rik Soens en Pietro Iacopucci
Naar aanleiding van hun briljanten huwelijk ontvingen Agnes Maroy en Robert Goethals op 21 december een delegatie van het gemeentebestuur in de Kortrijkseweg 334. Dat was dag op dag 65 jaar geleden dat ze in 1944 voor de ambtenaar van de Burgerlijke Stand te Desselgem verschenen. Agnes werd aldaar geboren op 14 augustus 1922, terwijl Robert een negental maanden later geboren werd te Harelbeke, en dat op 7 juni 1923 als jongste in een gezin van 9.
Op 14-jarige leeftijd begon Robert aan zijn beroepsloopbaan in de pannenfabriek te Stasegem. Twee jaar later trok hij naar het bedrijf van Oktaaf Mehuys waar hij met paard en kar balen vlas vervoerde naar Kortrijk en Doornik. Ook de lange afstand die hij met paard en kar aflegde naar een spinnerij in Gent weet hij zich nog heel goed te herinneren.
Het was ook op de werkvloer van Oktaaf Mehuys dat het koppel elkaar leerde kennen. Na de oorlog, in 1946, nam Robert het bedrijf van zijn werkgever over en werd hij zelfstandig voerman. Agnes, die tot aan haar huwelijk als poetsvrouw had gewerkt, hielp vanaf dan mee in het bedrijf. Daarbij stak ze ook nog een hand toe in café ‘De Voerman’ en stond ze in voor het huishouden en de opvoeding van de kinderen Rosanne (+) en Marie-Rose. Zes jaar vooraleer Robert zijn beroepsloopbaan afsloot ging hij in slachterij Goossens aan de slag als beenhouwer, chauffeur en koerman.
Na hun pensionering trokken ze vaak mee op reis met de gepensioneerden, waar ze nog altijd lid van zijn, en houden mooie herinneringen over aan hun speciale reizen. Beiden legden ook graag een kaartje, iets wat Robert nog steeds graag doet en ondertussen kunnen ze ook genieten van hun drie kleinkinderen Dominique, Silvie en Christoph en hun achterkleinkind Matthias.
Agnes overleed op 12 december 2010 Robert overleed op 1 januari 2014
De jubilarissen: Marie-José en Jeroom, hun kinderen en kleinkinderen: Gino, Kobe, Joppe en Mieke, omringd door een delegatie van het schepencollege
Een delegatie van het schepencollege werd ten huize van de jubilarissen, Tomberg 20, ontvangen terwijl kleinzoon Kobe zorgde voor een streepje gitaarmuziek.
Jeroom werd geboren in1937 te Desselgem in een gezin dat zes kinderen telde. Op 14-jarige leeftijd begon hij zijn beroepsloopbaan in het vlas waarna hij nog een tijdlang in een weverij werkte. Hij sloot zijn loopbaan af bij het spaanderplatenbedrijf NV Interlin waar hij 30 jaar in dienst was.
Marie-José, werd geboren in 1937 te Beveren-Leie in een gezin met 8 kinderen waarvan er een overleden is. Ook zij begon haar beroepsloopbaan op 14-jarige leeftijd en trok de textielsector in bij de firma Vanmarcke.
De vonk tussen het paar sloeg over in café De Gilde, toen nog langs de Gentsesteenweg gelegen, en een 7-tal jaar uitgebaat door de ouders van Marie-José. Op 21 november 1959 verschenen ze dan voor de ambtenaar van de burgerlijke stand te Beveren-Leie om elkaar hun jawoord te geven.
We huwden trouwens op de eerste autoloze zaterdag. Iedereen die naar ons huwelijksfeest kwam moest dat noodgedwongen met de fiets doen, weet Jeroom te vertellen.
Het paar ging in de Nieuwstraat te Desselgem wonen om drie jaar later hun huidige woonst te betrekken. Toen hun zoon Gino in 1965 geboren werd, gehuwd met Mieke Ameye, stopte Marie-José met werken om zich te ontfermen over het huishouden. 7 jaar later moest Jeroom echter noodgewongen 2 jaar zijn job staken wegens ziekte.
Marie-José ging dus terug aan slag bij de firma Vanwynsberghe en kon er op haar 52ste met pensioen gaan. Nu genieten ze samen van hun vrije tijd. Een uitgesproken hobby heeft Marie-José niet. Jeroom daarentegen houdt van wandelen, fietsen en tuinieren. En natuurlijk zijn ze trots op hun kinderen en de kleinkinderen, de tweeling Kobe en Joppe.
Op zaterdag 5 september werden Walter en Francine Roelant - De Vlieger op het gemeentehuis te Beveren-Leie ontvangen ter gelegenheid van hun 50ste huwelijksverjaardag.
Walter is geboren te Desselgem op 9 maart 1935 en Francine op 26 december 1938 in Wielsbeke. Ze leerden elkaar kennen op een Vlaamse kermis waar Francine als lid van VKAJ hielp bestellen. Die kennismaking vloeide uit tot een huwelijk dat voltrokken werd op 28 augustus 1959 in Wielsbeke.
Het jonge paar ging naast de ouders van Walter wonen in de Liebaardstraat te Desselgem. Het huis werd echter te groot en zo kwamen ze anderhalf jaar geleden in Beveren wonen. In 1952 begon Walter zijn beroepsloopbaan als metser bij de firma Cottyn en werkte ook een tijd bij de firma Delmulle en Deleersnijder om in 2000 met brugpensioen te gaan bij bouwonderneming Roelstraete.
Francine begon haar beroepsloopbaan als stikster. Toen de kinderen, Marie-Christine en Martine eraan kwamen zette ze haar werkzaamheden voor een 14-tal jaar stil. Niet dat ze toen stilzat, naast de opvoeding van de kinderen zorgde ze voor Irma Verbrugghe, in de volksmond Matte van Toppers genoemd, de grootmoeder van Walter. Ondertussen was naaien voor de kinderen en familie een geliefkoosde bezigheid. Later nam ze haar bezigheden terug op als sorteerster maar bleef verder zorgen voor grootmoeder Irma.
Het koppel maakte al een aantal reizen naar Oostenrijk en Spanje waar ze hele mooie herinneringen aan overhouden. Nu doen ze het iets kalmer aan, Walter houdt van fietsen en kaarten. Francine is lid van KAV Desselgem en samen nemen ze deel aan de activiteiten van OKRA en Ziekenzorg te Desselgem.
Tinneke 30 jaar achter den toog in volkscafé 't Saske
Tinneke 30 jaar achter den toog in volkscafé 't Saske
Op 1 september was het precies 30 jaar geleden dat Albertine Lagaisse, in de volksmond Tinneke genoemd, uitbaatster werd van het volkscafé t Saske. Vrienden en trouwe klanten wilden dit niet ongemerkt laten voorbijgaan. Achter haar rug om organiseerden ze op zaterdagavond 5 september een feestje. Voor Tinneke een aangename avond om zoveel bekende gezichten tegelijk te zien. Ze werd bestookt met tal van verrassingen. De kers op de taart was een optreden van (imitator) Elvis Presley, een geschenk van de kaartersclub t Saske.
Tinneke vertelde: ik ben hier na mijn schoonzus Anneke het café komen uitbaten. Ik had nog nooit café gehouden. Tot dan werkte ik als bobijnster bij de firma Coppens in Nieuwenhove. k Had ook nog nooit een pintje gedronken, ik heb het hier moeten leren, voegt ze er lachend aan toe.
Nooit spijt van gehad Mijn oudste zoon Luc was toen reeds gehuwd. Maar om thuis te zijn bij de jongste, Rik die toen 14 was, gaf ik mijn werk op en ben ik hier terecht gekomen. Op de vraag of ze daar nooit spijt van heeft gehad antwoordde ze resoluut nee. Lionel Rigolle, gekend als Lido van t Saske, heeft slechts 10 jaar aan de zijde van zijn vrouw Tinneke in het café kunnen staan. Een half jaar nadat we het café runden is hij ziek geworden, gaat Tinneke verder. Na tien jaar kon hij niet meer meekomen en ondertussen is het nu reeds tien jaar dat hij overleden is. Het café is iedere dag open. Er is nog een vogelpiekclub en een kaartersclub. Indertijd was er ook een spaarkas en was t Saske het clublokaal van verschillende verenigen. Ik hoop dat ik nog lang achter den toog kan blijven staan, zegt Tinneke. Maar als ik nog eens 30 jaar zal kunnen voltappen is een andere vraag. Ik ben geboren op 20 februari 1934, reken zelf maar eens uit hoe oud ik dan zou zijn!.
De gevierden samen met kinderen, kleinkinderen, familie , vrienden en enkele leden van het stadsbestuur .
Op zaterdag 22 augustus vierden Gerard Velghe en Jeanine Beyaert uit de Kortrijkseweg hun gouden jubileum. Gerard werd geboren in Beveren-Leie op 3 augustus 1936 in de Grote Heerweg. Jeanine in Harelbeke op 23 november 1937 en op 1 augustus 1959 gaven ze elkaar hun jawoord. Na zijn schooljaren te hebben doorlopen begon Gerard zijn loopbaan in meubelmakerij Decoene in Kortrijk. Daarna werkte hij een tijdlang bij Interlin in Beveren-Leie, om op zijn 60 ste zijn loopbaan te beëindigden als arbeider bij de stadsdiensten.
Jeanine begon haar loopbaan in Stasegem waar ze 10 jaar werkte. Uiteindelijk kwam ze bij champignonkwekerij Desmet in Beveren-Leie terecht. Na er 29 jaar champignons te hebben geplukt sloot Jeanine daar haar loopbaan af. O
ndertussen zorgde ze tevens voor het huishouden en de opvoeding van hun 4 kinderen Franky, Carine, Dirk en Eddy. Ook zij verlieten het nest en zorgden op hun beurt voor 9 kleinkinderen waar Gerard en Jeanine bijzonder trots op zijn. Samen gingen we graag naar het voetbal kijken, vertelden ze. Ik was ook liefhebber van wielerwedstrijden en ik hield van de vinkensport zegt Gerard. Ik kijk graag TV en hou van kaarten en ben lid van vier verschillende clubs: Stasegem Vooruit, Gemeentehuis Desselgem, t Saske en OKRA Beveren-Leie , weet Jeanine te vertellen.
Hun vakanties brachten ze 25 jaar lang door in de Ardennen. Nu genieten we samen van de rust in Beveren, besluiten ze.
Gouden julileum voor Cesar en Maria-Theresia Verstraete-Debrouwere
Op zaterdag 15 augustus vierden Cesar Verstraete en Maria-Theresia Debrouwere hun gouden jubileum. De viering ging door ten huize van de jubilarissen, Kortrijkseweg te Beveren-Leie.
Zowel Cesar als Maria-Theresia (in de volksmond Maria genoemd) zijn geboren en getogen in Beveren-Leie. Cesar, een Kerstkindje, werd geboren op 25 december 1922. Twee dagen later maar dan wel in 1926 zag Maria voor t eerst het levenslicht.
Op 29 juli 1959 verschenen ze voor de Ambtenaar van de Burgerlijke Stand te Beveren-Leie om elkaar hun jawoord te geven. Het gezin werd gezegend met twee zonen, de tweeling Koen en Filip.
Cesar verdiende jarenlang de kost in de textielsector en sloot zijn beroepsloopbaan af bij het gemeentepersoneel waar hij meestal instond voor de schilderwerken. Maria was voornamelijk bezig met het huishouden en de opvoeding van de tweeling, maar stak tevens af en toe een handje toe in bakkerij Debrouwere.
Ondertussen is de tweeling uitgevlogen en hebben ze beiden hun geboortedorp verlaten om aan hun nestje te bouwen. Zo kregen Cesar en Maria er 3 kleinkinderen bij, Aaron, Dorien en Jeroen.
Op de foto jubilarissen omringd door kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden en leden van het schepencollege.
Goud voor Georges Van Oosthuyze en Eliane Degroote
Op zaterdag 8 november werden Georges Van Oosthuyze en Eliane Degroote uit de Tomberg door de stadsmandatarissen op het gemeentehuis ontvangen ter gelegenheid van hun gouden huwelijksjubileum.
Georges werd geboren op 10 maart 1936, als jongste in een gezin van vier, in de Fabriekstraat te Waregem. Hij liep school in Kindje Jezus tot het zesde leerjaar, waarna hij nog een 3-tal jaar Rijks Middelbare School liep en op zijn zestiende aan de slag ging bij de firma Vansteenkiste te Waregem. Iets ouder dan 18 werd hij onder de wapens geroepen voor 18 maand waarna hij bij de firma Thienpont te Vichte voor een 10-tal jaar terug aan de slag ging en uiteindelijk bij de firma Unilin te Ooigem als ploegbaas in het laadmagazijn terecht kwam. Door zelfstudie en wilskracht slaagde Georges in een examen en bracht hij het tot meestergast om zo op zijn 57ste op brugpensioen te gaan bij Unilin Systems in de Waregemstraat.
Eliane werd geboren op 6 september 1937 te Beveren-Leie in de huidige Schoolstraat in een gezin van vier. Ze liep school in het klooster te Beveren en mocht daarna nog 1 jaar naaien volgen te Harelbeke. Eliane begon haar loopbaan bij de firma Nuyttens te Deerlijk tot de geboorte van de eerste zoon. Enige tijd later ging Eliane terug aan de slag in de wasserij AndLeie te Beveren-Leie en sloot haar loopbaan af bij de firma Enerco. Daarnaast stond Eliane ook in voor het huishouden en de opvoeding van de kinderen.
Georges ontmoette Eliane voor t eerst op de foor te Kortrijk waar ze samen met 4 vriendinnen was. Daar spraken ze af dat Georges haar eens zou ophalen na haar werk. Eliane dacht echter dat dit niet zou gebeuren, maar ze had het mis. Georges stond op een dag toch aan de poort van Nuyttens en zo is hun romance uitgemond in een huwelijk op 8 november 1958. Het jonge paar ging inwonen in de thuis van Eliane om na 4 jaar hun eigen nestje te kopen op de Tomberg alwaar ze nog altijd wonen. Ze kregen 2 zonen, Rudy en Tony en ondertussen kennen ze de vreugde van 5 kleinkinderen, Jonas, Mathias, Dimitri, Kimberly en Mathieu. Vroeger was hun gezamenlijke hobby gaan kijken naar het voetbal van zoon Tony. Nu besteden ze hun vrije tijd o.a. met het volgen van hun kleinkinderen, kleinzoon Dimitri speelt voetbal in Otegem, Jonas koerst bij de beloften en Mathias bij de nieuwelingen. RS 8 november 2008
Op zaterdag 4 oktober werden Eugène Demeulemeester en Annie Ducatteeuw uit de Pontstraat op het gemeentehuis ontvangen door de stadsmandatarissen ter gelegenheid van hun gouden huwelijksjubileum. Zowel Eugène als Annie zijn rasechte Bevernaars. Slechts hun eerste 3 huwelijksjaren brachten ze door in Harelbeke waarna ze zich definitief in de Pontstraat 74 vestigden en daar verder aan hun nestje te bouwen.
Eugène is geboren op 24 november 1936 te Beveren-Leie in een gezin met nog 4 zussen Het gezin woonde toen nog in de Grote Heerweg vlakbij het vroegere klooster, waar hij ook de kleuterschool doorliep. Maar dat was zijn ding niet. Eugène ging niet graag naar school en liep weg hij had maar de straat over te steken en hij was thuis. Moeder Madelena stuurde hem uiteraard direct terug naar school. Van koleire kakte hij in zijn broek en vloog van school, en zo had Eugène toch zijn gedacht. Tot het achtste leerjaar vertoefde hij in de gemeentelijke jongensschool om dan nog een tweetal jaar metaal te volgen in het VTI te Kortrijk. In 1948 verhuisde de familie van Eugene wat verderop in de Grote Heerweg. Dat was ook niet naar Eugène zijn goesting want hij ging nog een aantal dagen slapen in het oude huis bij meter.
Eugène begon zijn loopbaan in de textiel bij de firma Nolf te Beveren-Leie. Zijn legerdienst vervulde hij voor 4 maand te Mechelen en voor 14 maand in Duitsland te Arnsberg. Bijna onmiddellijk na zijn legerdienst vervulde hij ook nog zijn kamp voor maar liefst 28 dagen. Verder werkte hij bij de firma Kindt, de firma Vanwijnsberghe en de firma Tanssens waar hij onderhoudsman was en op zijn 57ste met welverdiend brugpensioen kon gaan.
Zijn vroegere hobbys waren fietsen bij de wielertoeristenclub van Vontjes, naar het voetbal gaan kijken en af en toe een reisje maken. Velen zullen zich Eugène ook herinneren van zijn optredens met zijn zus Jenny.
Annie zag het levenslicht op 19 januari 1938 te Kortrijk in een gezin met nog twee zussen. Het gezin Ducatteeuw woonde toen in de Sint-Jansstraat. Annie liep school in het klooster in de Grote Heerweg. Toen Annie 8 was sloeg het noodlot toe bij de familie Ducatteeuw en overleed moeder Julia. Zus Jacqueline zorgde toen voor het huishouden. Annie is er haar zus nog altijd dankbaar voor. Toen ze 14 was ging ze aan de slag en werkte tot bij de geboorte van hun eerste dochter als dienstster bij de stadssecretaris van Kortrijk, de heer Caveye.
Annie en Eugène kennen elkaar al heel lang. Vanaf hun 12de deden ze al veel tezamen, ze rolschaatsten op de macadam van de Grote Heerweg en daarbij was Annie ook nog de vriendin van Eugènes zus, zodoende. De vlam is definitief overgeslagen rond hun 14de jaar. Annie reed met de fiets richting Harelbeke en moest voorbij het huis van Eugène en Eugène, hij spurtte Annie met zijn fiets achterna en van het één kwam het ander. Annie en Eugène kregen twee dochters: Marijke en Ilse. Ondertussen genieten ze van hun twee kleinkinderen, Jarne en Jari. Annie en Eugène vullen hun vrije tijd nu in met het volgen van hun kleinzoon (renner), met wandelen, samen fietsen en samen een danspasje zetten in Veldegem hoort er ook bij. Beverse Weetjes wenst het gouden paar van harte PROFICIAT S RS 4-10-2008
Diamant voor Michel Debrouwere en Magdalena Vandenhende
Diamanten jubileum voor Michel Debrouwere en Magdalena Vandenhende uit de Nijverheidsstraat te Beveren-Leie. Michel en Magdalena huwden op 9 juni 1948 voor de Ambtenaar van de Burgerlijke Stand te Desselgem.
Michel werd geboren op 18 januari 1924 te Beveren-Leie. Hij liep school te Beveren-Leie tot het jaar 1937 en mocht toen naar het H.Hartcollege, waar hij de volledige latijnse afdeling doorliep tot hij de retorica een week voor tijd verliet in het jaar 1943. De laatste schooldag van Michel was de dag dat de fabriek van Gernay gebombardeerd werd. Enkele dagen later werd hij ziek en werd hij door zijn huisarts (dr. Coornaert) thuis gezet met de kroep. In 1943, volop tijdens de oorlogsjaren, bestond een regel dat vooraleer studies aangevat werden, eerst een jaar arbeidsdienst moest gedaan worden. Op zich toch een gunst want aanvankelijk was sprake van een jaar arbeid te Duitsland. Zo belandde Michel een jaar bij Carad te Kuurne. Na de bevrijding in 1944, schreef Michel zich in aan de universiteit van Gent, richting economie. Deze richting lag hem niet goed en door oorlogsomstandigheden kregen ze amper 5 maand les. Michel maakte voortijdig een einde aan zijn studies en begon zijn beroepsloopbaan.
Eind 1945 begon Michel als bediende bij de firma Steverlynck te Vichte. Hij bleef er werken tot 1956 en ging toen aan de slag bij de firma Furnico te Vichte. Eind 1970 moest Michel noodgedwongen stoppen met zijn beroepsbezigheden omdat hij niet meer voldoende zicht had om zijn werk uit te voeren. Een dubbele operatie (in 1966 en 1970) aan zijn ogen kon dit niet verhinderen.
In zijn vrije tijd is Michel altijd bezig geweest. Hij was katjottenleider (medestichter), was medestichter van het Beverse Davidsfonds (fungeerde zelfs een tijd als voorzitter), was lid van de Missiebond en stond mee aan de wieg van de Missiepost en van de Beverse Heemkundige kring De Clocke. Hij was ook koorlid van het Beverse kerkkoor en was altijd betrokken bij de ACW-strekking, ondermeer als KWB-er. Zijn grote passie was en is de geschiedenis van Beveren-Leie.
Samen met Etienne Ducatteeuw (tekenaar en lezer van oude geschriften) heeft hij de hele Beverse geschiedenis in woord en beeld gebracht. Ook toen het visueel heel moeilijk werd, zette hij door. Daarna beperkte Michel zich tot het beluisteren van muziek en van het gesproken boek. Dagelijks leest/las Magdalena de krant voor om zo op de hoogte te blijven over van alles.
Magdalena werd geboren op 29 februari 1924 te Desselgem. Ze liep lagere school te Desselgem tot in 1937 en van daar trok ze naar het Frans klooster in Ooigem, waar ze een vijftal jaar les volgde. Het Franse klooster was van de zusters Benedictinessen uit Boulogne die er op de vlucht waren geslagen. Ze onderrichtten vooral Frans.
Magdalena had ook een ware begaafdheid met haar handen. Al vlug maakte ze thuis kinderkleding voor winkels en tot haar huwelijk was ze winkeldochter in een Kortrijkse kledingszaak. Na haar huwelijk stond Magdalena vooral in voor de zorg van het huishouden en de opvoeding van de 6 kinderen en voor haar echtgenoot.
Toen Michel in 1970 niet meer kon werken, stond Magdalena als eerste klaar om toch het nodige geld te verdienen, voor de 4 kinderen die toen nog thuis waren te laten studeren. In april 1971 ging ze aan de slag bij de firma Interlin. Ze deed er de berekeningen in het labo en stond later in de dienst verzendingen. Magdalena bleef er werken tot ze in 1984 welverdiend met pensioen is gegaan. Magdalena bleef een bezige bij en naaide regelmatig haar eigen kleedjes of deed naaikarweitjes voor de kinderen of de kleinkinderen. In het huwelijk van Michel en Magdalena werden 6 kinderen geboren: Christine, Pieter, Paul, Greta, Jan en Lieve. Met dank aan Magdalena en Michel om foto en gevens te mogen publiceren op Beverse Weetjes Bij deze wenst Beverse Weetjes hen beiden van harte proficiat!!!
Op zondag 16 december werden Octaaf en Denise Mahieu-Ostyn ontvangen op het gemeentehuis te Beveren-Leie naar aanleiding van hun 60ste huwelijksverjaardag.
Octaaf werd geboren op 29 april 1926. Hij groeide op in de Goelevenstraat te Nieuwenhove samen met zijn 3 zussen. Hij liep school in zijn gemeente tot zijn twaalfde en trok daarna nog 2 jaar naar het college. Octaaf was een begaafde student, de oorlog kwam echter roet in het eten strooien en Octaaf moest thuis blijven, hij verbleef voor een hele periode in Noord Frankrijk. Na de oorlog trok Octaaf naar het VTI want hij moest een beroep leren en koos de richting textiel. Begaafd als de Ninoviet was, wist hij zijn A3 diploma in 2 jaar inplaats van in 3 jaar te behalen.
De eerste 17 jaar van zijn beroepsloop werkte hij bij de firma Opsomer en Vanneder te Waregem. Onder impuls van zijn vrouw Denise (ze waren ondertussen gehuwd) solliciteerde Octaaf bij de firma Bekaert te Zwevegem. Hij werkte er o.a. als kwaliteitscontroleur in het magazijn. Dat was een goede firma, zegt Octaaf, ik moest er veel eerder gaan werken zijn. Op 29 april 1983 sloot Octaaf zijn beroepsbezigheden af bij Bekaert.
Denise werd geboren te Deerlijk op 7 mei 1928. Het gezin Ostyn telde 3 dochters en een zoon. Toen Denise 4 was kwam het gezin in Beveren wonen. Ze namen hun intrek in één van de huisjes waar nu de burelen van Interlin staan. Denise liep school tot haar 14de in de meisjesschool in de Grote Heerweg en uitzonderlijk voor die tijd mocht ze tot haar 17de naar de naaischool op de Markt te Waregem. Haar beroepsloopbaan speelde zich af in de confectie. Eerst bij de firma Nuyttens te Deerlijk en dan bij de firma Steverlinck te Vichte.
Bij de geboorte van hun eerste dochter zette Denise haar werkzaamheden stil om voor het gezin te zorgen. Daar had ze na een tijd de handen mee vol. Na Rita kwamen er ook nog Luc, Magda, Erna, Rudy,Tony, Ronny, Kurt en Kathy.
Naaischool bracht hen samen Het diamanten paar leerde elkaar kennen via de vriendschap die Denise en de zus van Octaaf sloten in de naaischool. De twee vriendinnen liepen af en toe eens over en weer en van t een kwam t ander. In die tijd was het vanzelfsprekend dat men tegen het donker terug thuis was. Uitgaan was er die tijd niet bij. Octaaf trok dus met de vriendin van zijn zus naar de cinema. t Is daar dat de vonken overgeslagen zijn, weet het diamanten paar te vertellen.
Op 12 december 1947 gaven ze elkaar hun ja-woord voor de ambtenaar van burgerlijke stand te Beveren-Leie. Het jonge paar trok voor een 4-tal jaar in bij de moeder van Denise tot ze in 1951 in hun huidige woning trokken in de Kleine Heerweg te Beveren-Leie. Op heden telt dat nestje 9 kinderen, 18 kleinkinderen: Joke, Griet, Krist, Jurgen, Ilse, Barbara, Sophie, Nele, Tim, Goele, Lotte, Tine, Arne, Bram, Ine, Griet, Lies en Mathias die op hun beurt reeds voor 9 achterkleinkinderen zorgden.
Hobbys Toen het in het gezin Mahieu-Ostyn iets rustiger werd, ondernamen Octaaf en Denise enkele prachtige reizen, zo trokken ze naar Spanje, Frankrijk, Turkije en genoten ze 25 jaar van hun uitstapjes naar de caravan in Bredene. Hun vrije tijd weten ze goed in te vullen. Octaaf heeft o.a. een passie voor de schilderkunst. Na zijn pensionering volgde hij zelfs 4 jaar kunstonderwijs in de tekenacademie te Harelbeke. Het kunstwerk Het Vlaams Paard dat te bewonderen is in het stadhuis te Waregem is van de hand van Octaaf. Daarnaast was Octaaf ook heel actief met het verzamelen van, en sleutelen aan oude uurwerken. Ook Denise weet haar tijd goed op te vullen, kruiswoordraadsels invullen is een van haar liefhebberijen. Iedere krant waar een kruiswoordraadsel instaat moet eraan geloven, ze scheurt het uit om te bewaren en ten gepaste tijde op te lossen. We wensen hen van harte proficiat en nog heel veel gelukkige en gezonde jaren! Met dank aan de familie
Goud voor Gilbert en Maria Vanderhauwaert-Roobroeck
Op zondag 25 november werden Gilbert en Maria Vanderhauwaert-Roobroeck ontvangen op het gemeentehuis te Beveren-Leie naar aanleiding van hun 50ste huwelijksverjaardag. Zowel Maria als Gilbert zijn geboren te Zwevegem. Voor Maria was dat op 30 juli 1934 en voor Gilbert op 2 juni 1929, zij het dan in het gehucht Zwevegem-Knokke.
Als kleuter liep Gilbert school in het plaatselijke schooltje. Zijn lager onderwijs volgde hij tot het 8ste leerjaar in de gemeenteschool te Zwevegem waarna hij nog 5 jaar verder studeerde in het Sint-Jozef instituut te Kortijk. Eenmaal afgestudeerd waagde Gilbert onmiddellijk zijn kans bij de RTT en hij slaagde bij de aanwervingexamens. Gilbert was ambitieus en deed nog enkele examens mee en promoveerde dan ook. Mits een onderbreking van 18 maanden militaire dienst bleef Gilbert bij de RTT tot hij er op 60 jaar met pensioen kon gaan. Hij kreeg er zelfs het ereteken van Ridder in de Kroonorde voor 40 jaar dienst.
Maria liep haar kleuter, lager en 3 jaar huishoudschool bij de Zr van Sint-Niklaas. "En daar maakten ze goeie huismoeders, ze konden de menage doen merkte Gilbert op. Na haar schooltijd ging Maria werken in een confectiebedrijf te Zwevegem tot bij de geboorte van Frank, daarna kwamen er ook nog Rik en Filip. Maria haalde ook nog een 15-tal jaar de formulieren van de Lotto op tot alles geautomatiseerd werd.
Kennismaking "Onze ouders waren goede kennissen en ze kwamen af en toe eens bijeen om te kaarten vertelt Gilbert en Maria. "Zo zagen we elkaar en raakten we aan de klap gaat Maria verder. "Mijn vader zei tegen Gilbert: ge zoud gij nog ne goeie schoonzoon zijn en zo geschiede zegt Maria. Op 26 november 1957 trad het koppel in het huwelijk te Zwevegem en bleef er nog een 10-tal jaar wonen tot ze zich in de Spijkerlaan te Beveren-Leie kwamen vestigen.
Hobbys Gilbert was meer dan 25 jaar bestuurslid van de Missiebond. Hij had en heeft nog altijd een hobby als postzegelverzamelaar en is lid van een club te Bissegem. Maria legt graag een kaartje met vrienden en is geïnteresseerd in computer. Ondertussen kregen Maria en Gilbert er 4 kleinkinderen bij, Matthias, Elke, Jelle en Famke en uiteraard volgen ze die graag naar het basket en de koers.
Goud voor Marie Therese Vandervennet en Gentiel Decavel
Op zondag 19 augustus werden Gentiel Decavel en Marie Therese Vandervennet ontvangen op het gemeentehuis te Beveren-Leie door schepen Rik Soens en schepen Jo Neirynck
Een levensschets van het gouden paar. Gentiel Decavel werd geboren op 15 oktober 1933 in de Pontstraat te Beveren-Leie, het ouderlijke huisje staat er nog steeds. In het gezin werden 7 kinderen geboren waarvan er twee stierven in het kinderbed. Toen Gentiel 3 maand oud was stierf zijn vader en zijn moeder kwam er alleen voor te staan. In zijn kleuterjaren liep hij naar school in het klooster in de Grote Heerweg, waar hij les kreeg van zuster Julie. Na de kleuterschool trok Gentiel naar de gemeentelijke jongensschool in de Schoolstraat. Toen hij zeven was brak de oorlog uit. Een nog moeilijker periode in zijn jeugdjaren. Op zijn 13 jaar trok Gentiel naar het VTI te Waregem om er het vak van wever te leren en op zijn 15de mocht Gentiel gaan werken.
Gentiel werd als schoolverlater lid van de toen zeer sterk bloeiende KAJ. Het lokaal bevond zich toen naast café t Saske. Via cursussen en opleidingen werd Gentiel leider en zelfs gewestleider bij KAJ. Gedreven zoals hij was trok hij naar een nationaal congres in Dworp en had er een persoonlijke ontmoeting met Kardinaal Cardijn. De woorden van Cardijn is Gentiel nooit vergeten Zien oordelen en handelen. Ook op sportief vlak kon hij zijn mannetje staan, hij was niet groot maar rap. Toenmalig voorzitter André Vandevoorde schreef Gentiel in bij KSK. Hij heeft er zelfs 2 jaar bij het eerste elftal gespeeld. Maar de KAJ en de voetbal gingen beiden door op de zondagnamiddag en Gentiel koos resoluut voor de KAJ.
Gentiel startte zijn loopbaan op 1 september 1948 bij Cyriel Byttebier bij wie hij 2 jaar werkzaam was. Toen verhuisde hij naar de firma Frans Christiaens en na ongeveer een jaar kwam er een herstructurering in het bedrijf. De wevers moesten meerdere machines bedienen en de laatst aangeworvenen kwamen zonder werk te zitten. Zo ook Gentiel, maar geen nood hij kon onmiddellijk aan de slag bij de gebroeders Nolf hier in Beveren. In 1957 ging Gentiel terug aan de slag bij de firma Christiaens. De eerste jaren als wever, de laatste 7 jaar was hij er zorgcoördinator. Hij hiep de arbeiders op menselijk vlak. De problematiek betreffende het invoeren van de nachtarbeid, zeg maar het drie ploegen systeem bezorgde Gentiel heel wat kopzorgen. In 1985 werd Gentiel wegens ziekte genoodzaakt te stoppen met werken en in 1998 kon hij met met welverdiend pensioen gaan.
Zijn hobby's waren vroeger nog wat toneel spelen ten voordele van de Milac, in het orkestje alles aan elkaar praten met een kluchtje en natuurlijk kunnen we niet rond de inzet die Gentiel had en nog altijd heeft voor de toenmalige fanfare de huidige harmonie. Voeg daar nog de inzet in het ACW, het ACV, ziekenzorg, OKRA bij. Om deze sociale bewogenheid werd Gentiel 2 jaar geleden tot ridder geslagen in de orde 'Beverna Cum Laude'.
Marie Therese Vandervennet is geboren op 10 februari 1934 te Pittem. Het gezin telde tien kinderen. Toen ze 2 was verhuisde het gezin naar Deinze, niet ver van het klooster en het ziekenhuis. In Deinze bracht ze haar kleuter- en lagere schooljaren door om daarna nog een tijdje naaischool te volgen. Therese begon haar beroepsloopbaan in het ziekenhuis Sint-Vincentius te Deinze.
t Was in het ziekenhuis dat het koppel elkaar leerde kennen, Gentiel moest er met zijn moeder heen. Ik zag de onderhoudsdame Marie Therese aan het werk en t was meteen geklonken zegt Gentiel. Allé geklonken, gaat Gentiel verder toen we begonnen vrijen was dat elkaar om de twee maanden ne keer zien. Deinze lag nu niet vlak naast de deur hé Maar goed die lange tussenperioden zullen elkaar op den duur wel vlotter opgevolgd hebben.
Op 16 augustus 1957 stapten Therese en Gentiel naar de ambtenaar van de burgerlijke stand in Deinze en gaven er elkaar hun jawoord. Hun eerste woonst was gelegen in de Molenstraat in Harelbeke. Een tijd later kwamen ze in de Pontstraat te Beveren-Leie wonen. Maar daar zag Therese het echter niet zo goed zitten. Tussen Deinze en de Leiekant is er ook een groot verschil en in 1961 konden ze verhuizen naar de Nijverheidsstraat en er hun vaste stekje opbouwden. Het gezin werd gezegend met 5 kinderen: Martine, Geert, Carine, Bert en Dorine.
Als huwelijkscadeau had Therese haar ontslag gekregen. In 1974 ging Therese terug aan de slag in het ziekenhuis te Deinze en daar bleef ze werken tot ze in 1994 met pensioen kon gaan. Nu maakt Therese nog graag een uitstapje, doet graag een terrasje en eenmaal per jaar een weekje aan de kust vertoeven.
Ondertussen hebben de kinderen hun eigen gezin gesticht en zijn er voor Therese en Gentiel acht oogappels van kleinkinderen bijgekomen: Saskia, Sara, Vanessa, Steven, Jelle, Deborah, Olivier en Thor. We wensen hen allen samen nog heel veel gelukkige jaren toe. (RS)
Op zaterdag 30 juni 2007 werden André en Elza Roose-Debaere ontvangen op het gemeentehuis naar aanleiding van hun Diamanten jubileum.
André is geboren op 17 december 1923 te Desselgem in Prins Albert, waar nu café t Motje is. In een gezin met 7 kinderen waar nu nog 1 zus van in leven is. André ging naar in het klooster naar de kleuterschool en het lager volgde hij in de jongensschool in de Nieuwstraat bij meester Albert en Meester Michel. We mogen stellen dat de jeugdjaren van André zeker niet de mooiste uit zijn rijk gevuld leven waren. Zo verloor de familie van André 2 kinderen in 4 maanden tijd. Ze verhuisden naar café Nieuw Spriete waar nu de Bonvivan is langs de Gentse weg in Desselgem om er na enkele jaren dan nog eens te verhuizen naar Harelbeke naar café t Wandelinkske op t eiland. Op zijn 13 en een half jaar is André begonnen met werken als spoelopsteker bij de firma Vandenberghe te Deerlijk.
Toen de oorlog in 1940 uitbrak was er geen werk meer. Samen met zijn vader ging André zwarte zeep maken om een beetje te blauwen. Zwarte zeep gemaakt van lijnzaadolie, en ze waren er voor gekend, van einde en verre kwamen ze om zwarte zeep bij de familie Roose. In 1943 werd André opgepakt door de Duitsers en moest gaan werken bij de firma Krüpp in Maagdenburg in Duitsland. Daar werkte hij in het metaal en maakte er onderdelen voor molens en zo meer. Op 18 april 45 werden ze bevrijdt door de Canadezen en vatten de terugweg richting het westen aan. Ongeveer 250 km wandelden ze in onze richting. Toen ze na wat zoekwerk toch een delegatie van het Belgische leger tegen kwamen konden ze op oude legercamions kruipen om verder gevoerd te worden. Verder is eigenlijk niet juist, ze werden terug naar het Oosten gevoerd tot op ongeveer een 20-30 km van waar ze vertrokken waren. Ze hadden 220 km voor niets gewandeld. Vandaar konden ze echter de trein nemen en arriveerden hier terug op 12 mei 1945.
Na het oorlogsverhaal begon André te werken bij vader waar hij meehielp bij het slachten van kleinvee. Na een klein jaar ging hij terug werken in de textiel o.a. bij Tissage Le Flandere te Zwevegem, in de Algemene fluweelweverij te Stasegem, een 7-tal maanden te Tourcoing als wever. want André wist te vertellen dat hij toentertijd 12,75 fr per uur verdiende als magazijnier maar als wever verdiende men toen algauw 20 frank per uur. De keuze om wever te worden was vlug gemaakt. Hij kende nog enkele werkgevers waaronder Busschaert te Deerlijk, Jacques en Frans Pappijn, Remi Godderis, Gustaf de Roose, Depoortere Freres om te eindigen bij Bekaert Textiles te Waregem. In 1984 ging André op brugpensioen en in 1988 met pensioen.
Elza werd geboren op 14 oktober 1924 als oudste van 7 kinderen in de Kleine Heerweg te Beveren. In het huisje dat vlak voor het huis stond waar André en Elza nu wonen. Elza liep zoals zovelen naar het klooster school tot haar 14 jaar. Toen mocht ze mee optrekken naar Frankrijk om te gaan werken in spinnerij Flypo. Om 4 uur s morgens stonden ze al te wachten bij Brabanders tot Pitie Pannecoucke met zijn tractor en een halve karre de mensen kwam oppikken om naar Frankrijk te gaan werken en waren pas s avonds heel laat terug thuis. Tijdens de oorlogsjaren ging Elza dienen bij de familie Vandenhende. Toen de oorlog voorbij was ging Elza aan de slag bij de firma Vanmarcke, bij de firma Busschaert te Deerlijk, bij Jerome Mabbe, bij Gustaf De Roose en bij Gerard Depoortere om er dan ook met pensioen te kunnen gaan in 1979. Elza stond ook in voor de zorg van het huishouden want het gezin was uitgebreid met Ria, Rik en Guy. Ondertussen zijn daar nu ook vier kleinkinderen bij gekomen: Youri, Kimberly, Jennifer en Stijn. De hobbys van André zijn voornamelijk biljarten in verschillende clubs.
André is jaren lid geweest van het ACW, KWB, de COO, het NVW (nationaal verbond der weggevoerden) de biljartclub willen is kunnen. De hobbys van Elza waren vroeger de dansgroep Herfstvreugde en zich inzetten voor de parochie, rondgaan voor Broederlijk Delen en parochieblad Nu zijn haar hobbys voornamelijk TV kijken scrabble spelen. André werd gedecoreerd met verschillende medailles: Erkentelijkheid van NVW, Ridder in de kroonorde, ereteken arbeid 1° klasse en 2° klasse, Omosphinx academy, groot officier, commandeur officier, ridder in de orde van het Belgische kruis, 2° gouden palm Leopold 3, Kruis der veteranen Leopold 3, Ridder in de orde Leopold 2, gouden medaille der kroonorde.
De vroegere hobby van André bracht het Diamanten paar samen. André speelde in een orkest en was er drummer. Zo luisterde het orkest van André ook het trouwfeest van een nicht van Elza in Deerlijk op. André drumde tot Elza eens wou dansen en ja van t één kwam t ander. Maar André moest de volgende week weer een feestje spelen en de week erop nog eentje en nog eentje . Elza stelde André voor de keuze, gaan drummen of verder doen met haar. André heeft een beetje getwijfeld want hij verdiende 50 frank per uur om te drummen en als hij uitging met Elza was hij die 50 frank per uur wel kwijt. Maar André koos voor Elza en dat heeft hem nog geen seconde gespeten en omgekeerd ook niet. Proficiat Elza en André! (RS)
Op zaterdag 2 juni was het een feestelijke dag voor Arsène en Jacqueline Naessens-Decavel uit de Kleine Heerweg 139 te Beveren-Leie. Het was immers 50 jaar geleden dat ze in het huwelijksbootje stapten en dat vierden ze samen met hun kinderen, kleinkinderen en familie. Arsène en ik hebben elkaar leren kennen in een danszaal in Oostrozebeke en van het een kwam het ander. Een halve eeuw met zijn ups en zijn downs, zoals overal zeker. Zo zie je maar dat we oud worden hé, we hebben zelfs al een schat van een achterkleinkind Thibaut. Maar gelukkig voelen we ons nog jong vanbinnen aldus Jacqueline.
Arsène werd geboren op 30 juli 1934 te Oostrozebeke en Jacqueline is geboren op 9 januari 1939 te Beveren-Leie. Op 25 mei 1957 gaven ze elkaar het jawoord voor de ambtenaar van de Burgerlijke Stand te Beveren-Leie. Na verloop van tijd breidde het gezin uit en kreeg er drie flinke dochters bij.
Plichtsbewust zorgde Arsène voor zijn gezin, als kostwinner werkte hij in de pannenfabriek in Stasegem, in de brouwerij Bavik, bij de firma Vroman te Deerlijk en Desselgem, en in Isoglas te Desselgem. Op zijn 58ste kon hij welverdiend met brugpensioen gaan. Naast zijn dagtaak had Arsène vroeger een voorliefde voor het vissen, nu is hij meer bedreven in de vinkensport en een fietstochtje kan er ook best bij.
Jacqueline liep school in het klooster te Beveren. Op jeugdige leeftijd verloor ze haar moeder, huishoudelijke taken waren haar dan ook niet vreemd toen ze haar eigen gezin stichtte en dat heeft ze dan ook met volle overgave gedaan. Sinds de kinderen het huis uit zijn ziet haar dagindeling er als volgt uit: in de voormiddag het huis poetsen terwijl Arsène boodschappen doet. In de namiddag gaat ze graag bij een van de dochters op de koffie en sluit de dag af met TV kijken.
Op de foto: de jubilarissen omringd door hun 3 dochters, schoonzonen, de 4 kleinkinderen, familie en Schepen Rik Soens. Op de voorgrond de jongste twee kleinkinderen en zittend v.l.n.r. : Rik en Katrien Berger-Naessens, Ronny en Ria Vantieghem-Naessens, Arsène en Jacquline en Patrick en Jessica Magherman-Naessens. (RS)
Op vrijdag 18 mei werden Remi Pappijn en Jeanine Desmet ontvangen op het gemeentehuis in Beveren-Leie ter gelegenheid van hun gouden jubileum. Remi en Jeanine huwden op 10 mei 1957 te Beveren-Leie.
Ze leerden elkaar kennen bij grootmoeder Bertha en peter Victor die toen in café Sportwereld woonden. Remi werd geboren op 4 mei 1933 te Beveren-Leie en is steeds werkzaam geweest als zelfstandige. Jeanine is geboren op 8 augustus 1932 te Beveren-Leie en heeft steeds ingestaan voor het huishouden en de opvoeding van hun twee dochters.
De vele mooie reizen die ze maakten (Rome, 10-daagse cruise op de Middellandse Zee...) roepen mooie herinneringen op.
In 1970 stichtte Remi de Beverse wielerclub de Leietoeristen bij André Defoort, was voorzitter van de club en nu nog steeds actief lid. Op zijn palmares: in 1985 fietstocht naar Rome en in 1991 fietste hij naar Lourdes, daarbij kwamen nog een 20-tal midweeks in België, Duitsland, Frankrijk, Nederland... in totaal fietste hij zon 250.000 km bijeen. De hobbys van Jeanine zijn koken en naaien.
Op de foto: het Gouden paar omringd door hun kinderen en hun 5 kleinkinderen: Caroline Pappijn, Claudine Pappijn, Wim Pyck, Lauwrence Pyck, Julian Pyck, Ellen Pyck, Nicolas Vandenhemel, Guillaume Vandenhemel en schepenen Pietro Iacopucci, Rik Soens en Peter Desmet. (RS)
75 jaar KAV Beveren-Leie Het was in 1925 dat juffrouw Eugenie De Gols uit Aalst naar Kortrijk werd gestuurd om de arbeidersvrouwengilden te organiseren. Zij kreeg de speciale opdracht om contact te zoeken met jonge arbeidsters, vrouwen en moeders uit arbeidersgezinnen. Met volharding heeft ze dit pionierswerk doorgedreven en groeide het KAV-verbond van Kortrijk uit tot een sterke burcht met bijna 15.000 leden en 55 afdelingen. In Beveren-Leie werden met medewerking van E.H Liefhooge, de toenmalige onderpastoor, in 1929 de fundamenten gelegd voor een KAV-afdeling in onze gemeente. In 1930 was het dan zover en kon men onder voorzitterschap van Mevr. Clemence Pauwels van start gaan met de Beverse KAV. De KAV doet aan sociaal-cultureel vormingswerk en staat garant voor de vrouwenemancipatie. In de beginjaren bestonden de activiteiten vooral uit koken, naaien, handwerk, het opvoeden van kinderen, koffiefeesten met opvoedkundige voordrachten en rond 15 augustus organiseerde men een moederfeest. Later evolueerde dat naar meer specifieke jaarthema's. We tellen 160 leden waarvan 29 kernleden. De kernleden komen maandelijks samen en informeren hun leden over de komende activiteiten. De activiteiten bestaan uit drie ontmoetingsfeesten, demonstraties en kooklessen, fietstochten, bloemschikken en creatief bezig zijn, reizen, wafelbak, relaxatieavond, uitwaaitocht enz...
KAV Beveren-Leie wilde het 75-jarig bestaan niet ongemerkt laten voorbij gaan. Op zaterdag 18 maart 2006 was er een groots ledenfeest. Het programma zag er als volgt uit: om 17.30 uur dankviering in de Sint-Jan de Doperkerk, opgeluisterd door de St. Gregoriuszanggilde. Om 18.30 uur receptie en om 20.00 uur volgde een feestelijk avondmaal voor de leden, al dan niet vergezeld van hun partner.De band B&X zorgde voor de ontspanning. Een geslaagd feest waar je alleen lachende en feestende gezichten zag, er zal nog lang over dit feest nagepraat worden. (RS)
