Ooit al eens stilgestaan bij de drie oude stenen die in het zijportaal van onze Beverse kerk Sint-Jan de Doper hangen?
Uit het puin van de Beverse parochiekerk die op 23 mei 1940 opgeblazen werd, konden twee merkwaardige stenen gered worden die naderhand een plaatsje kregen op het kerkhof. Vanzelfsprekend werden ze door ons grillig klimaat niet in de doeken gelegd en zagen er grauw en verschoten uit.
Geen mens die er nog aandacht aan schonk.
Zeer weinig Bevernaars wisten wat beide stenen eigenlijk betekenden.
Na ruggespraak tussen pastoor Arthur De Pourq en de Heenkundige kring werd besloten dat er iets moest aan gedaan worden. Etienne Ducatteeuw en Jozef Bostoen haalden beide stenen op 21 april 1978 van het kerkhof en Jozef ging ze thuis deftig te lijf met borstel en puimsteen. Op 29 april brachten Etienne en Gaby Peirs de keurig opgepoeste stukken naar het zijportaal van de huidige kerk en maakten ze vast aan de muur met kloeke haken, speciaal gesmeed door Eugeen Lambrecht.
Uiterst links hangt deze arduinen steen met wapenschild.


Deze steen weegt om en bij de 70 kgr. Er is een wapenschild op uitgehouwen dat in het hart de drie kenmerkende sleutels van de Gentse Sint-Pietersabdij draagt en verder de kwartieren heeft van een familiewapen.
Een kromstaf en een mijter wijzen erop dat het toebehoorde aan een kerkprelaat (kerkvorst). De wapenspreuk eronder is van vredelievende strekking, zoals het past bij een prelaat.
Ze luidt: "Ex bello pax", wat zoiets betekent als " Uit oorlog moet vrede groeien".

Het uitgehouwen wapenschild is dat van Gudwalus Seiger, die abt was van de Sint-Pietersabdij toen die de Beverse kerk lieten bouwen van 1781 tot circa 1790. Deze steen werd vervaardigd door de Gentse steenhouwer J. Van De Weghe, in opdracht van de abt. In 1784 werd hij ingemetseld in de zuidelijke hoek van de voorgevel van de kerk, vlak boven de roepsteen en maakte het volk omonwonden kenbaar wie er voor de Franse Revolutie de lakens uitdeelde in Beveren.
De roepsteen was een halfrond gemetseld verhoog waarop de veldwachters gingen staan, als ze iets om te roepen hadden na de hoogmis vanwege het dorpsbestuur.

 Na de oorlog werd de steen aan de voet van het kalvariekruis gelegd dat opgericht werd op de plaats waar het koor van de vernielde kerk gestaan had.

Uiterst rechts hangt deze marmeren grafsteen.



Dit is een plaat in wit marmer en weegt circa 40 kgr. Ze lag op een oud graf in de nabijheid van de grafstenen  van de pastoors Neurath, Depauw en Lebbe. Het grafschrift op deze plaat is gewijd aan Petrus-Jozef Delahousse, pastoor van Beveren van 23 juni 1788 tot aan zijn overlijden op 25 november 1839. Oorspronkelijk zat deze steen in de zuidelijke kerkmuur, niet ver van het kalvariekruis dat tegen de muur aangeleund stond en vlakbij de plaats waar het naderhand op een oude grafsteen neergelegd werd. Beide merkwaardige stenen zijn sinds 1978 ondergebracht in de nieuwe kerk.
 
Zij houden nu de oude grafsteen (die reeds vroeger een onderkomen kreeg in het zijportaal) van Geraard van Gistel en Alice Walcourt zijn gade gezelschap. Ze stierven respectievelijk in 1452 en 1448 als heer en vrouwe van Beveren. De grafsteen is een prachtig voorbeeld van het ambachtswerk der Doornikse steenkappers uit de 15° eeuw. Deze grafsteen is het oudst bewaarde grafmonument in onze gemeente. (RS)
(Bron: Onder de clocke)

21-10-2006 om 00:00 geschreven door Beverse Weetjes