Op 5 juli 2008 publiceerde Beverse Weetjes:
'Twee legervrienden zien elkaar na 50 jaar in levende lijve terug via Beverse Weetjes' 

Klik hier om het artikel nog eens te lezen.

Ondertussen heeft de reünie plaats gevonden en bracht Marcel Baguet er verslag over uit en stuurde hij enkele foto's door, waarvoor van harte dank.

De Vier Heemskinderen uit Werl

 ^{Baguet Marcel, De Saedeleer Herman, Huysentruyt Jozef, De Wilde Lucien, Somers Gustaaf, op de achtergrond de Chaffee of M24. (De Saedeleer Herman behoorde niet tot het team van de Chaffee maar voelde zich goed in zijn vel in ons gezelschap dus,  mee op de foto)}

Het verhaal gaat niet over Ritsaert ,Writsaert , Adelaert en Reinout met hun Ros Beiaard maar over Marcel, Lucien, Jozef en Gustaaf die met hun Chaffee de omgeving van de Möhnesee doorkruisten. Tijdens de Vierdaagse van de IJzer te Ieper, waren veel militairen in actieve dienst van de partij maar op 22 augustus 2009 vond een andere reünie plaats te Langemark tussen vier oudgedienden. De tankbemanning van de Chaffee of M24 vonden elkaar terug, 51 jaar na hun afzwaaien in april 1958. ****


Foto v.l.n.r.:Baguet Marcel uit Brakel,  Huysentruyt Jozef uit Beveren-Leie, De Wilde Lucien uit Langemark Somers Gustaaf uit Vorselaar hadden in 1957-1958, 9 maanden in Werl lief en leed gedeeld bij de Vierde Lansiers in de kazerne Houthulst. Baguet Marcel als tankoverste, Huysentruyt Jozef als lader, De Wilde Lucien als "gunner" en Somers Gustaaf als "driver"


^{Huysentruyt Jozef en Annie, De Wilde Lucien en Dolorès,
Baguet Marcel en Denise, Somers Gustaaf en Marie-Josée}

Het was Dolorès Ghesquière, echtgenote van Lucien, die de telefonische contacten van een lange zoektocht om elkaar terug te vinden in de gepaste vorm goot en de reünie doordrukte.

Lader, gunner en driver hadden een opleiding van vier maand achter de rug in Leopolsburg en waren vertrouwd met de basisprincipes van iedere militair. Ze hadden daarnaast een specifieke opleiding gehad in de voor hen toegewezen functie. De tankoverste had een opleiding van 6 maand in Stockem (Aarlen) achter de rug waarbij men hem ook alles wat met de Chaffee en het gebeuren errond te maken had ingeprent. In Werl dienden ze dus een team te worden. Naast het zich inburgeren in het Eskadron en na een opwarmperiode op het oefenterrein van de kazerne waarbij wat knowhow diende uitgewisseld te worden was Chaffee en bemanning klaar om de sector in de omgeving van de Möhnesee te verkennen en opdrachten van een fictieve verdediging door een peloton tegen een vijand uit te voeren.
De kunde van de driver, Somers Gustaaf, werd op de proef gesteld toen hij de 18.400 kg wegende Chaffee, 3 meter breed, 5,50 meter lang op de spoorwegwagon diende te zetten om die na een tocht van 300 km. door Duitsland in Cellel er terug af te rijden.

Celle was het station van waaruit de tanks hun tocht begonnen naar het Engelse kamp Hohne, in de Lüneburger Heide, oefenterrein voor tanks waar met scherp geschoten werd. Hier kreeg de gunner Lucien De Wilde de bloemetjes om na enkele schoten met de 75mm granaten en de nodige correcties aangebracht te hebben, vele gaten in de doelen schoot die op 2km afstand stonden. De trommelvliezen van allen kregen het er erg te verduren.

Tijdens de "tankrun" een oefening waarbij een gevechts- situatie nagebootst werd was het voor de lader oppassen geblazen het juiste type granaat op tijd in het kanon te schuiven. Samen met de 75mm granaten spuwde de MG50 en de twee Mg30 zo'n 4000 kogels uit. Zonder de kundigheid van het team zou de tankoverste in deze situatie een pover figuur geslagen hebben. Langs de andere kant had hij in een reëel gebeuren zijn en het leven van de anderen in handen. De bemanning heeft heel wat jerrycans mogen tillen om ons gepantserde ros geen dorst te laten lijden. 500 liter kon het aan en slikte op de weg -normaal verbruik,300 liter-  iedere 100km.

Nu genoeg "oorlogje" gespeeld en hoe stond het met het leven in de kazerne Houthulst te Werl. Hier ging het er wat losser aan toe hoewel een constante discipline altijd wel aanwezig en voelbaar was. De vier man liepen een periode wacht aan de ingangspoort of aan het munitiedepot wat verderop, hadden een vaste job, precies werknemers die naar hun dagelijkse taak gingen met dit verschil dat het loon in de vorm van soldij aan de zeer lagere kant lag. Over het uitgangsleven in Weeral dit: Er was geen ander uitgangsleven dan het dagelijkse bezoek aan de cinema van de Welfare. Op dagen dat de soldij uitbetaald werd ging het er in de kantine, binnen de kazerne, wat luidruchtiger aan toe en verliep het avondappel met wat meer tumult. Speciaal de 18-maand legerdienst die op 15-maand gebracht werd is met het nodige nat overgoten geweest.

Met de burgerbevolking in Weeral waren er geen perikelen want vergeten we niet dat door het bombardement van de Engelsen op de Möhnedam in mei 1943, 1200 mensen verdronken. Waar het kon mocht de burgemeester van Werl op het Belgische Bezettings leger in zijn stad rekenen. Zo hielp de Chaffee van Marcel en zijn team de dikke laag ijs verbrijzelen die de straten van Werl onberijdbaar gemaakt had. Ook de lokale handelaars konden een graantje meepikken van de Belgen.

Na april 1958 nam het burgerleven terug bezit van het viertal. Marcel, bediende, huwde Denise. (twee kinderen en vier kleinkinderen) Lucien, chauffeur, huwde Dolorès, (één kind en twee kleinkinderen) Jozef, zelfstandige, huwde Annie (twee kinderen) Gustaaf, schrijnwerker (één kind en twee kleinkinderen)

Op 22 augustus 2009 werd dus het ijs ten huize van Lucien De Wilde vliegensvlug gebroken en kon het viertal nauwelijks geloven dat er 51 jaar lagen tussen het weerzien. In de Korenbloem te Langemark vormden de echtgenotes "pool" en werden wat aan hun lot overgelaten want de euforie door de anekdotes nam bezit van de vier Lansiers, gaande van het meten van de kracht van de Chaffee met een niet zo dunne boom, de smoesjes van "onderhoud tank" om op het wagenpark wat uit het vizier te blijven van alles wat sterren en strepen had. Zich wat uitsloven om bij de eerste chef, een sabelslijper, in de gunst te komen, de tankoverste wat naar de mond spreken, uitkijken naar de altijd te vlug voorbije verlofperiode in België, zorgen zo weinig mogelijk bij de patatjas te belanden, en de zovele kleine dingen waar ieder van het kwarto al dagenlang voor de reünie mee rondgelopen had. De foto's van toen werden bekeken. De file "legerdienst" op de harde schijf van het geheugen kreeg een "update" De tijd in de Korenbloem is voor ons vlugger weggetikt dan normaal. Niet zonder enige emotie werd afscheid genomen maar nu de weg geëffend is gaat de reünie een vaste frequentie krijgen want de tijd spoed heen.

28-08-2009 om 00:00 geschreven door Beverse Weetjes