Briljanten jubileum voor Agnes Maroy en Robert Goethals.
Op de foto herkennen we zittend: Marie-Rose, Agnes, Robert en schoonzoon Germain, staand schepen Jo Neirynck, Rik Soens en Pietro Iacopucci
Naar aanleiding van hun briljanten huwelijk ontvingen Agnes Maroy en Robert Goethals op 21 december een delegatie van het gemeentebestuur in de Kortrijkseweg 334. Dat was dag op dag 65 jaar geleden dat ze in 1944 voor de ambtenaar van de Burgerlijke Stand te Desselgem verschenen. Agnes werd aldaar geboren op 14 augustus 1922, terwijl Robert een negental maanden later geboren werd te Harelbeke, en dat op 7 juni 1923 als jongste in een gezin van 9.
Op 14-jarige leeftijd begon Robert aan zijn beroepsloopbaan in de pannenfabriek te Stasegem. Twee jaar later trok hij naar het bedrijf van Oktaaf Mehuys waar hij met paard en kar balen vlas vervoerde naar Kortrijk en Doornik. Ook de lange afstand die hij met paard en kar aflegde naar een spinnerij in Gent weet hij zich nog heel goed te herinneren.
Het was ook op de werkvloer van Oktaaf Mehuys dat het koppel elkaar leerde kennen. Na de oorlog, in 1946, nam Robert het bedrijf van zijn werkgever over en werd hij zelfstandig voerman. Agnes, die tot aan haar huwelijk als poetsvrouw had gewerkt, hielp vanaf dan mee in het bedrijf. Daarbij stak ze ook nog een hand toe in café ‘De Voerman’ en stond ze in voor het huishouden en de opvoeding van de kinderen Rosanne (+) en Marie-Rose. Zes jaar vooraleer Robert zijn beroepsloopbaan afsloot ging hij in slachterij Goossens aan de slag als beenhouwer, chauffeur en koerman.
Na hun pensionering trokken ze vaak mee op reis met de gepensioneerden, waar ze nog altijd lid van zijn, en houden mooie herinneringen over aan hun speciale reizen. Beiden legden ook graag een kaartje, iets wat Robert nog steeds graag doet en ondertussen kunnen ze ook genieten van hun drie kleinkinderen Dominique, Silvie en Christoph en hun achterkleinkind Matthias.
Agnes overleed op 12 december 2010 Robert overleed op 1 januari 2014
Kerstvieringen in de Sint-Jan de Doperkerk te Beveren-Leie
Op woensdag 16 december was er terug een ploeg vrijwilligers aan de slag in de Sint-Jan de Doperkerk te Beveren-Leie met de opbouw van de kerststal en het plaatsen van de kerstbomen.
Ook dit jaar gaat er om 12.00 uur een middernachtmis door die opgluisterd zal worden door Jovi. Chiro Leieland zal terug zorgen dat er kan nagenoten worden met een glaasje gratis warme gluhwein en/of chocomelk. Op 25 december zal de viering van 10.30 uur opgeluisterd worden door de Sint-Gregoriuszanggigde.
Vooraleer de kerstvakantie in te gaan organiseerde de Vrije Basisschool op vrijdagavond 18 december een gezellige kerstmarkt. Op de speelplaats was het sneeuwtapijt bezaaid met smeulende vuurtjes en kraampjes. Zowel de uiensoep, hotdogs, jenever, glühwein, frietjes, braadworst werden gesmaakt en gingen gretig over de toonbank. De refter was ingericht als sfeervolle bar voor diegenen die liever een warm lokaal opzochten. In de turnzaal konden de kleintjes naar hartenlust ravotten in het speeldorp. En in groepjes konden de kinderen in een kleuterklas terecht om te luisteren naar het kerstverhaal. Elkeen genoot van de sfeer op deze witte kerstmarkt.
Vissels vangen Bij de jeugd van alle landen en alle tijden moet dit een der voornaamste vormen van tijdverdrijf geweest zijn. Wij waren geen uitzondering daarop. We hadden ook nog viswater in overvloed toen. De brede grachten bij Brabanders hof bijvoorbeeld en Mielke Victors put en vele beken en slootjes een beetje overal in Beveren.
We trokken uit vissen van zodra de eerste mooie lentedagen over het land kwamen. Het water stond open en helder in de grachten en alles wriemelde en borrelde er van nieuw leven. Natuurlijk dat we ons behelpen moesten met het visgerei dat we zelf in mekaar konden knutselen. Dure vislijnen hadden we niet. Wie gaf daar dan geld voor uit! Ons visalaam was doodgewoon een lange stok waaraan we een eindje twijndraad vastgeknoopt hadden. Als aas gebruikten we de pieren of terringen die we vonden van zodra we een gersfak (graszode, nvdr) oplichtten.
Soms hadden we zelfs een vlotter aan onze lijn. Een takje of een lucifertje dat we in de twijndraad strikten en dat ons verwittigde als er aan het aas gesabbeld werd. Een mens moest eigenlijk engelengeduld hebben om met dergelijk tuig uit vissen te gaan.
We namen dan ook dikwijls onze toevlucht tot grovere middels. Moeders vergiet bijvoorbeeld dat we dievelings uit haar keukenarsenaal meegegrist hadden, of de scharbieldezichter. We gingen dan op onze buik op de grachtkant liggen en schepten zo diep mogelijk in het water. Ongelofelijk wat in zo een verziep of zichter kon liggen wriemelen als het water weggestroeld was. Er waren van die grote dikke torren bij en waterspinnetjes en potshoofden en vele soorten waarvan we naam noch bestaan bevroedden. Een enkele keer was er ook wel een hagedis bij. Een loketissie, zeiden we.
We hadden niet veel op met die loketissies. We betrouwden ze niet. Wat heeft nu ook vier poten en een staart en kruipt rond in een gracht! Ze konden ons daarbij zo gemeen begluren met hun vinnige oogjes. Neenee, loketissies mochten we niet. Vooral dan niet die rode soort. Van die wisten we bepaald zeker dat ze verdomd giftig bijten konden. Toegegeven dat niemand van ons zo een beet gekregen had. Gevangen loketissies werden dan ook onbarmhartig onder schoen of kloef verpletterd. Tussen heel die wriemelende rommel lagen zilverige visjes wanhopig te slaan en te happen naar lucht. We pikten ze voorzichtig uit en lieten ze in een blikken doos met water glijden. Het was een sensatie op zichzelf zo een visselke een poosje in de holte van je hand te houden en te kijken hoe het zijn lijfje sloeg en jagend met zijn kieuwen werkte. Zo een klein beestje dat daar lag te glanzen in het zonnelicht en zich benauwd scheen af te vragen waarom het plots zo warm geworden was en zo droog.
De roodbaardjes waren natuurlijk meest in trek. Ze waren erg zeldzaam echter en zo een kleurige vissel vangen was zoveel als prijs winnen in een tombola. De tegenpool van die kwieke roodbaardjes waren de kavies. Logge zwarte vissels, die we steevast bij de overige bucht in de graskant of op het grint wierpen, waar ze verrekken konden. Van een makker die blijkbaar overhoop lag met water en zeep, zeiden we ook wel eens dat hij een kavie was.
Dan waren er ook nog vissels met een dik achterlijf, die moeite schenen te hebben het tempo van hun wegschietende soortgenoten bij te houden. Van die zeiden we dat ze eiers op hadden en we wierpen ze terug het water in. Jaja, hoe klein we nog waren en hoe meedogenloos, we wisten toch reeds dat de soort moest blijven voortbestaan. Thuis kiepten we onze vangst dan in een grote bokaal of in een kuip. Veel deugd beleefden we er echter niet aan. Iedere dag opnieuw moesten we kadavertjes bovenhalen die roerloos op de bodem lagen te drijven. De kwieke lijfjes spartelden niet meer en de glans was eraf. Dof en stijf lagen ze nog een poosje op de mesthoop, tot een of andere kat eens voorbijgekomen was.
Met Maurice Lambrecht heb ik aan Mielke Victors put eens de sensatie van mijn vissersleven gehad. Buiten adem van het lopen kwam Maurice vertellen dat hij daar een tinke (zeelt, karperachtige vis, nvdr) gezien had en samen trokken we erop af. Na veel geplons en geploeter wisten we de knaap met onze scharbieldezichter op het droge te halen. Die tinke heeft dan nog een paar dagen triest rondgezwommen in een kuip, tot Mentie Lambrecht het water over zijn kin voelde lopen en aan zijn Marie zei dat ze de pan op het vuur moest zetten.
Van puiden en padden Iets wat je nooit meer hoort bij ons is het kikkerkoor, zoals het op sommige avonden uit een of andere sloot kon opkwaken vroeger. Nogal vanzelfsprekend eigenlijk. Om een kikkerkoor te vormen, zijn kikkers nodig en die zijn nu in geen velden of wegen meer te bekennen. Toen we als kinders in de Persemeers aan het spelen waren, sprongen de puiden om de haverklap voor onze voeten weg. Het is trouwens meer dan eens gebeurd dat we uitgleden op een puid die wat aan de trage kant was.
In die Persemeers hadden we ze in soorten. Grote, kleine, groene, gele, bruine. We mochten er jacht op maken zoveel we wilden, we mochten ze bij tientallen om zeep brengen, de volgende dag hupten er precies evenveel door het veie gras. Met puiden waren we zeer vertrouwd. Misschien wel omdat we hun hele ontwikkeling zo nauwkeurig op de voet konden volgen.
In de lente waren plassen en grachten bedekt met gelei-achtig puiderek. Soms roerden we er duchtig in met een stok. Niet gauw echter zouden we het met onze handen aangeraakt hebben. Tenslotte was het maar een vieze bedoening. Op de plaatsen waar die kikkerdril gelegen had konden we niet lang daarna jacht maken op de koddige potshoofden die, met hun staartje slaand, parmantig door het water toerden. Het begon pas echt interessant te worden als die potshoofden pootjes kregen en op viervoetige vissen gingen lijken. Soms stopten we enkele van die grappige beestjes in een bokaal, om de puidvorming nog beter te kunnen volgen.
Puiden vangen was een bezigheid waarbij we uren gesleten hebben. Soms haalden we er spelletjes mee uit die tamelijk vreedzaam waren. Ze om het verst laten springen bijvoorbeeld. Ze in het water werpen met een dun touwtje om de poot en dan hard terugsnokken als ze dachten dat de vrijheid herwonnen was. Andere spelletjes waren bepaald wreed. Naar gevangen puiden werpen met getrokken zakmes. Ze doorpriemen om te zien welk gek gescharrel ze zouden maken met hun poten. Ze opblazen met een strootje. Een mens mag er niet aan denken nu! Hoe vertrouwd we ook met die beestjes waren, puidebillen hebben we nooit gegeten.
We hoorden er wel eens over praten maar wij, jongens van de Reke, vonden het maar een kiezig (vies, nvdr) gedoe. We waren daarvoor te weinig gekultiveerd waarschijnlijk. Nu nog steeds moet ik mijn afkeer bedwingen als ik ergens, omwille van de beleefdheid, zo een puidebilletje moet oppeuzelen.
Een pad is nog heel wat viezer dan een puid. Nu heb ik er in geen jaren meer gezien, maar toen waren ze lang geen zeldzaamheid. Als je een tijdje in de lochting rondliep, kon je er altijd wel één log en lelijk over de grond zien kruipen. Een padde kon je gemeen en gluiperig aankijken. We hadden er eigenlijk schrik voor en nooit zou het in ons hoofd opgekomen zijn zo een kiezig beest aan te raken. We waren er stellig van overtuigd dat padden giftig waren. Dat ook de minste aanraking ons worten (wratten, nvdr) zou bezorgen. Die zouden we dan moeten zien kwijt te raken door een geldstukje te werpen in de wijwaterbak in de kerk. De grote mensen deden er nog een schepje bovenop. Ze waarschuwden ons dat de padden 's nachts onze tanden zouden komen tellen als we ze iets misdeden. Wat voor ongemakken dat tandentellen opleverde, wisten we niet precies. We konden ons echter drommels goed voorstellen welk gevoel het zou geven als je op een nacht ontwaakte en zo een gedrochtelijke pad aan je kiezen te morrelen zat. Weldra meer
Chiro Leieland is sinds september terug goed op dreef en er staan nog tal van activiteiten op hun programma. Zo ook het 10-daagse bivak in juli. Dit jaar zullen de tenten opgeslagen worden in Bocholt. En juist rond deze activiteit knelt het schoentje nog wat. De leiding is namelijk nog op zoek naar kookouders en daarom maakten ze even een definitie van een kookploeg.
"Kookploeg zijn is: - Het aankopen van nieuwe warmtewanten voor het volgende kamp te Bocholt. - Kijken of alle potten, pannen, kernkoppen, tassen, bekers nog aanwezig zijn en al dan niet nieuwe gaan kopen. - Uren voorbereiding naar het kamp, afwisselend met halve uren plezier waarin je uw collega koker schaterend de loef afsteekt. - Wortels in fijne schijfjes snijden, pret maken bij het stoven van de prei, met tranen in de ogen kilos ajuinen versnipperen, aardappelen hun jasje afdoen, toekijken hoe de leiding in de weer is met het braden van de 100den worsten om de heerlijke jaarlijkse hutsepot te bekomen. - Terug wat uren voorbereiding voor het kamp, dit keer om de beurt bij iemand anders thuis en afwisselend met een hapje en een drankje. - Vergaderen met één grote tafel leeftijdsgenoten, 1 oog op het blad het andere misschien naar uw kleine spruit die alweer van plan is om de wereld te ontdekken. - Een aantal jaren met ons mee gaan op kamp om daar 10 dagen dolle pret te beleven. - Met een volgeladen auto/caravan/vrachtwagen vertrekken richting het verre Limburg. - Tijdens die rit in gedachten prachtig droog weer bestellen bij Frank de weerman. - Wanneer uw bestelling goed weer niet is uitgekomen, de vele triestige gezichtjes van de leden opvrolijken met een heerlijke warme soep. - Het afpersen en het tegen elkaar opzetten van de lokale bakkers, om zo bij de goedkoopste 10 dagen brood te kopen. - Na vele uren zwoegen in de keuken een spontane Dank u wel het was zeer lekker krijgen van een speelclub meisje en of jongen. - Ook toekijken hoe alle eierpuf wordt opgegeten en u noodgedwongen snel nog iets anders moet vinden om zelf uw lege maag te vullen. - Wanneer u s middag of avonds zelf lekker gegeten hebt, tijd nemen om te rusten, te genieten van de omgeving en de ambiance van de jeugdige spelen rondom u. - s Avonds na alle drukte gezellig rond een brandend stakingsvuurtje de dag overlopen met de kampleiding en horen dat alles terug dik in orde was Kortom een aangename, gevarieerde, sociale levenservaring waar mooie herinneringen aan vast hangen".
Ben je geïnteresseerd, wens je meer informatie ? Neem dan gerust contact op met iemand van de leiding. Ze zijn dagelijks te bereiken in het heem Tomberg 21A, Beveren-Leie en dat vanaf 20.00 uur.
In bijlage de voorbereidende tekst voor de gemeenteraad van donderdag 17 december 2009 die doorgaat in het stadhuis te Waregem en start om 19.00 uur
Punt 4: Aan de gemeenteraad wordt voorgesteld de aanslagvoet aanvullende belasting op de personenbelasting voor het jaar 2010 ongewijzigd vast te stellen op 6,8%.
Toen de Interlin-schoorstenen op 18 maart ll. werden gesloopt waren alle leerlingen van de beide Basisscholen erbij. De afgelopen maanden lieten ze hun fantasie zowel individueel als in klasverband de vrije loop en gingen op een creatieve manier aan de slag om hun gevoelens en indrukken weer te geven over deze indrukwekkende gebeurtenis. Dat leverde heel wat tekeningen, maquettes, teksten .op. Op zondag 13 december werden alle werken tentoongesteld bij Woningbouw Huyzentruyt. Naast de Interlin Kids Expo kregen de bezoekers een rondleiding in het bedrijf en werd er een presentatie gegeven over het Huyzentruyt-concept en de Interlin-site. Eind januari, begin februari 2010 zal wellicht kunnen gestart worden met de wegeniswerken.
BEVEREN-LEIE In 1958 begon Interlin met het persen van platen voor de bouwen de meubelindustrie. Jarenlang vormde de locatie van Interlin echter een heet hangijzer te Beveren-Leie. Het bedrijf was ingesloten geraakt door een uitbreidende woonzone. Er waren klachten over lawaai-, stof- en geurhinder. Na een procedureslag van meer dan vijftien jaar was het uiteindelijk voormalig minister van Leefmilieu Vera Dua die begin 2003 eigenhandig het dunne touwtje doorknipte. Ze weigerde Interlin een nieuwe vergunning te geven, waardoor de vestiging onherroepelijk de deuren moest sluiten.
NIEUWE BESTEMMING In 2004 bereikte Groep H een overeenkomst om de Interlin-site aan te kopen met de bedoeling om deze plek op te waarderen en om te vormen tot een rustige, aangename, groene woonzone. Er werd een ontwerpwedstrijd uitgeschreven waarbij verschillende architectenbureaus een voorstel hebben ingediend. Het bureau van architect Filip Cnockaert uit Kortrijk haalde de opdracht binnen. Hun ontwerp "Wonen in het Park" sprong eruit omdat het voorzag in een evenwichtige mix van woon- en recreatiefuncties. Een grote oppervlakte werd voorzien als openbaar park.
Begin dit jaar werd aangevangen met de sloop van de 6 hectare grote industriële site die voor goed 90% bebouwd en/of verhard was. Als apotheose werden op 18 maart de 3 schoorstenen neergehaald. Hiermee werd op symbolische wijze afscheid genomen van het verleden. Het kostenplaatje van die afbraakwerken, zo'n 1.100.000 euro, werd voor 90% gesubsidieerd door de Vlaamse overheid
De site (2 november 2009) gezien vanuit de Kleine Heerweg
EEN UNIEK WOONCONCEPT Intussen zijn de afbraakwerken afgerond. De aanvang van de verkoop is voorzien in voorjaar 2010 en het bouwen van de woningen zal van start gaan eind 2010. In een eerste fase zullen 46 woningen gebouwd worden. In het belang van de omwonenden zal meteen ook de aanleg van de parkzone met vijverpartijen voorzien worden (2 hectare).
In totaliteit komen op de nieuwe site 116 woningen en 30 appartementen. De huizen zullen een combinatie zijn van rijwoningen, koppelwoningen en alleenstaande woningen. De nieuwe woonwijk zal volledig zone 30 zijn. Naast een garage en oprit zullen de inwoners hun wagen ook kwijt kunnen op een daarvoor voorziene groene parking. Daarnaast zullen aparte parkeerplaatsen voorzien worden voor bezoekers. Voor fietsers, wandelaars, schoolgaande jeugd, ... zal er een verbindingsweg aangelegd worden tussen de Koning Albertstraat en de Kleine Heerweg. Langs strakke groene lanen krijgt elke individuele woning rechtstreeks toegang tot het park.
Plan realisatie eerste fase (niet op schaal) bron Kids Expo
Het hoofdaccent komt te liggen op wonen, groen en ontspanning. Een groot contrast dus met de industriële activiteiten van weleer. Heeft u zelf interesse in het nieuwe project? Laat u nu dan registreren op de wachtlijst via 056/736.736. Zo zal u kort voor de start van de eigenlijke verkoop persoonlijk verwittigd worden.
Stedelijke Basisschool opende rouwregister voor Bettina Verhellen
Bettina Verhellen dochtertje van Mario en Tiene Verhellen - Coppens zusje van Alessandra. Geboren te Waregem op 7 november 2003 en er plots overleden op 11 december 2009 De afscheidsdienst zal plaatshebben in het O.C. Nieuwenhove, Kerkhofstraat 30 te 8790 Waregem op vrijdag 18 december 2009 om 10 uur.
In de Stedelijke Basisschool, Koning Albertstraat, Beveren-Leie is zondagavond in de foyer een stille ruimte ingericht. Daar kreeg Bettina met een mooie foto een plaatsje bij de bloemen en een kaars. Er speelt de hele tijd rustgevende muziek.
Vanaf maandagmorgen, 14 december, wordt de ruimte opengesteld om stil bij Bettina te verpozen, voor al wie een plaats wil geven aan zijn of haar verdriet. Kinderen, ouders, grootouders, leerkrachten... iedereen is er welkom.
Ook na de schooluren kan men alle weekdagen tot en met vrijdag de stille ruimte bezoeken tot 21.30 uur. Er ligt een rouwregister waarin men zijn diepe medeleven met de familie kan neerschrijven.
Deze foto werd op vrijdagnamiddag 11 december genomen door een klasgenootje. Hij zal duidelijk zichtbaar in de klas aanwezig blijven.
De tekst "Bettina morgenkind" prijkt als eerste bladzijde in het rouwregister en werd door directeur Stefaan Dewaele voorgelezen tijdens het stiltemoment op de kaas- en wijnavond.
Bettina, morgenkind Bloem in onze handen, we zullen je telkens herkennen in elke ontluikende knop, in elke druppel die glinstert, in elke zon die verwarmt. En als de avond valt, dan zal je bij ons zijn. Soms even. Hoorbaar als adem. Onvindbaar. Tussen tedere dingen. Behoedzaam geschreven op een kwetsbare plek in de schoot van ons hart. (Kris Gelaude)
Geslaagde Kaas- en wijnavond in Stedelijke Basisschool Beveren-Leie
Op zaterdagavond 12 december organiseerde de ouderraad van de Stedelijke Basisschool voor de tweede keer een kaas- en wijnavond. Een gesmaakte avond met ruim 400 aanwezigen die in twee shiften konden aanschuiven aan een rijkelijk gevuld kaasbuffet met een assortiment van fruit en broodjes. De opbrengst van deze avond zal aangewend worden voor de aankoop van materiaal voor de leerlingen van de school.
Stil moment
Directeur Stefaan Dewaele begon de beide shiften met een moment van bezining.
Dit ter nagedachtenis van Evy Meisman (29), de mama van Nina uit de tweede kleuterklas, die op donderdag 10 december overleed
en Bettina Verhellen (6) uit het eerste leerjaar, die op vrijdag 11 december door een ongeval om het leven kwam.
Ook Beverse Weetjes betuigt zijn medeleven aan de beide families.
Interlin Kids Expo Woningbouw Huyzentruyt organiseert op zondag 13 december een Kids Expo in hun bedrijfsgebouwen, Wagenaarstraat te Beveren-Leie.
Op 18 maart 2009 waren de leerlingen van beide Beverse Basisscholen getuige van het slopen van de schoorstenen op de site Interlin. Toen ook werd aangekondigd dat de kinderen creatief zouden werken rond dit thema.
De afgelopen maanden lieten ze zowel in klasverband als individueel hun fantasie de vrije loop om hun gevoelens en indrukken te uitten in kunstwerken. Dat leverde een hele reeks tekeningen, schilderijen, collages, maquettes op.
Kids Expo is vrij te bezoeken tussen 14.00 en 17.30 uur. Daarbij gunt het bedrijf alle bezoekers eveneens een kijkje achter de schermen.
Op vraag van de Desselgemse basketclub BBC Desselgem, werden er in de sportzaal van de Stedelijke Basisschool in Beveren-Leie twee nieuwe korven geplaatst, een investering van 3500.
Door een volgeboekte sporthal in Desselgem, zijn de Microben (3° en 4° leerjaar) en de Benjamins (5° en 6° leerjaar) voor hun trainingen genoodzaakt uit te wijken naar Beveren. De korven werden ingehuldigd op woensdag 9 december, in aanwezigheid van de spelertjes, de ouders, en de prominenten.
Voorzitter Carlos Duquesnoy is er zeer tevreden mee: Nu gebruiken wij driemaal per week de zaal hier in Beveren: de maandag voor de Microben, de woensdag voor de Microben en de Benjamins, en de donderdag voor de Benjamins. Met deze nieuwe korven kunnen wij nu spelen met korven op de juiste hoogte: 2,75m. Voor het grote basket worden die korven op 3,05m geplaatst.
Schepen van Sport Chantal Coussement vult aan: Mede dank zij de goede samenwerking met Directeur Stefaan Dewaele konden wij tot die oplossing komen. Het probleem van de uitwijking naar Beveren-Leie is er omdat er weinig of geen gepaste uren meer vrij zijn in de sporthal van Desselgem. Met de nieuwe sporthal die er komt, waar twee basketbalterreinen voorzien zijn in plaats van één nu, zou het probleem opgelost zijn. BBC Desselgem telt zon 110 leden, en komt uit in verschillende competities.
Duivenmaatschappij De Leiestreek (Beveren-Leie Desselgem Wielsbeke Ooigem) koos dit jaar om de kampioenen te huldigen tijdens een diner inplaats van tijdens het traditionele souper.
Tijdens de receptie werden de ereprijzen overhandigd en kregen de kampioenen hun medaille. Tussen de verschillende gangen door werden de kampioenen ook nog in de bloemetjes gezet.
De kampioenen 2009 zijn: Nuyttens-Busschaert, Beveren-Leie (Oude duiven), Soenens Georges, Beveren-Leie (Jaarse duiven, Textor en Superprestige), Kerkhove Gilbert, St-Eloois-Vijve (Jonge duiven) en de ploeg Labeeuw Medard, Vervaecke R. & J. en Sabbe Walter (Trends 2000).
Historiek: De Geschied- en Heemkundige Kring 'De Gaverstreke'
Op 15 december verschijnt het 37ste jaarboek van de Geschied- en Heemkundige Kring van Waregem De Gaverstreke. We zijn er opnieuw in geslaagd dank zij de medewerking van velen enkele nieuwe aspecten uit ons verleden naar boven te halen. Vraagtekens en legenden verdwijnen zo naar het verleden. Meer weten over deze editie klik hier.
Historiek: De Geschied- en Heemkundige Kring De Gaverstreke De Geschied- en Heemkundige Kring De Gaverstreke werd gesticht op de vergadering van 8 februari 1972. De naam van de Kring verwijst naar de Gaverbeek die Waregem doorsnijdt en te Sint-Eloois-Vijve in de Leie uitmondt. Meerdere omliggende gemeenten zijn geschiedkundig met mekaar verwant. De samenwerking met Groot-Anzegem werd vanaf 1981 werkelijkheid.
De Gaverstreke is lid geworden van Heemkunde West-Vlaanderen in 1974 en trad als gastheer op naar aanleiding van de gouw- of heemdag in april 2001.
De Gaverstreke bekommert zich ook om de bescherming van het bouwkundig erfgoed en juichte dan ook het initiatief van het stadsbestuur toe toen de middeleeuwse site t Goed te Nieuwenhove een educatieve bestemming kreeg.
Enkele tentoonstellingen die de Kring realiseerde : - Groot-Waregem in beeld (1978) - Desselgem in beeld (1979) - Sint-Eloois-Vijve : zijn geschiedenis en zijn kunstenaars Emiel Claus, Jules Boulez en Modest Huys (1980) - Het Daensisme en de Waregemnaar Leonce Ducatillon (jan 1983) - De Lourdesgrot en de geschiedenis van Sint-Eloois-Vijve (juni 1995)
Bij de jaarboeken, verschenen vanaf 1973, werden reeds waardevolle kaarten aangeboden die de streek nog beter belichten: -De Sint-Pietersheerlijkheid op Desselgem, Beveren, Waregem en Deerlijk -Historische kaart van groot-Waregem -Toponymische kaart van Anzegem.
De omvang van de jaarboeken overstijgt vaak de 500 bladzijden. De waardering voor de wetenschappelijk onderbouwde artikelen moge blijken uit de aanmoedigingsprijzen vanwege de provincie West-Vlaanderen de Vlaamse Gemeenschap.
Naast de jaarboeken werd in 1974 een monografie uitgegeven over De Koninklijke aloude en vrije Rederijkerskamer Rhetorica, Kunst en Eendracht (1838-1974). Specifiek voor Beveren-Leie verschenen twee delen van het Bevers Schetsboek waarin naast de schetsen een degelijke geschiedenis van een groot aantal oude hoeven werd behandeld.
In het dossier Titel van stad in juni 1998 onderstreepte de Gaverstreke het historisch belang van Waregem onder de titel: Van plattelandsdorp tot verzorgingscentrum. Op verzoek van de Gaverstreke werden de archieven van Desselgem en Sint-Eloois-Vijve naar Waregem overgebracht en geïnventariseerd. Met de aanstelling van een stadsarchivaris ging een lang gekoesterde droom in vervulling.
We hebben een uitgebreid documentatiecentrum in het stadhuis, naast de leeszaal van het stadsarchief. De verzameling bestaat uit: - diverse jaargangen van tijdschriften - een verzameling doodsberichten en doodsprentjes - uitgewerkte gezinsfiches (parochieregisters en burgerlijke stand) - bewerkte bevolkingsregisters van Waregem - bewerkte gemeenteraadsverslagen - oude kranten en weekbladen - boeken in verband met geschiedenis, genealogie en diverse wetenschappen - bewerkte archivalische bronnen. Te raadplegen tijdens de openingsuren van het stadsarchief of na contact met André Braet of de voorzitter.
Deining rond Boothuis aan de stadionvijvers te Waregem
Joost Vanaudenaerde, uitbater van De Gastronoom te Beveren-Leie meldde dat hij een procedure gestart is bij de Raad van State. Hiermee hoopt hij een nietigverklaring te bekomen van het besluit van Wagso omtrent de concessie van het Boothuis te Waregem.
Het stadsbestuur lanceert een extra mantelzorgtoelage
Het stadsbestuur nam in 2009 de uitdaging aan om de bestaande individuele sociale toelagen te evalueren en eventueel aan te passen aan de huidige behoeften van de diverse doelgroepen.
Een bijzondere uitdaging hierbij was het realiseren van een mantelzorgtoelage. Het is de wens van personen met een zorgbehoefte om zo lang mogelijk in hun eigen thuismilieu te kunnen blijven wonen. Thuiszorgdiensten en mantelzorg vormen hierbij een belangrijke schakel. Mensen nemen al eeuwen de zorg op voor iemand die dat zelf niet meer kan. Zorgen voor een zieke medemens is al zo oud als de straat. Vroeger bestond daar geen woord voor, sinds enkele jaren wel. Tegenwoordig noemt men dit dus mantelzorg.
In de huidige samenleving is mantelzorg niet altijd vanzelfsprekend. Vele mantelzorgers hebben het vaak moeilijk om een gezond en haalbaar evenwicht te vinden tussen hun gezin, hun werk, hun zorg dragen voor, . Mantelzorg mag niet onderschat worden. Het stadsbestuur wil dan ook zijn waardering uitdrukken voor de talrijke mantelzorgers die in Waregem, vaak in alle stilte, maar met heel wat motivatie en engagement, zorg dragen voor een persoon met zorgbehoefte.
De gemeenteraad keurde op 1 december 2009 de mantelzorgtoelage voor personen met een handicap goed. Deze toelage bedraagt 100 euro per jaar en wordt uitbetaald aan de persoon met een zorgbehoefte die effectief thuis verblijft, jaarlijks rond 23 juni, de dag van de mantelzorger. Het is de persoon met een zorgbehoefte zelf, die kan beslissen hoe hij deze mantelzorgtoelage besteedt. Het stadsbestuur is trouwens van plan om, gezien de succesvolle editie van 2009, jaarlijks in juni een verwendag voor mantelzorgers te organiseren.
Deze mantelzorgtoelage vervangt de toelage thuiszorg bejaarden, waaraan heel strenge voorwaarden verbonden waren (oa leeftijdsvoorwaarde), waardoor slechts een beperkt aantal mensen in aanmerking kwamen voor deze toelage. Met de mantelzorgtoelage zullen heel wat meer mantelzorgers een symbolische schouderklop of dankbare handdruk ontvangen. Het spreekt vanzelf dat dit een gevoelige financiële investering betekent voor het stadsbestuur.
Op donderdag 17 december om 19 uur komt de gemeenteraad voor de tweede maal deze maand bijeen. Het proces-verbaal van de vorige zitting ligt ter inzage in de raadzaal, één uur voor de zitting. Agenda: Openbare zitting 1. mededelingen 2. stedelijk brandweerpersoneel: kennis nemen en bekrachtigen proces-verbaal van de aanwervingsproef voor de functie van vrijwilligers en vaststellen van de wervingsreserve 3. vaststellen opcentiemen op de onroerende voorheffing - dienstjaar 2010 4. vaststellen aanslagvoet aanvullende belasting op de personenbelasting - dienstjaar 2010 5. goedkeuren belastingreglement op de vergunningen voor de exploitatie van diensten voor het verhuren van voertuigen met een bestuurder 6. goedkeuren retributiereglement inzake prestaties geleverd door de brandweerdienst en/of de technische dienst 7. goedkeuren belastingreglement op het niet afkoppelen van hemelwater n.a.v. gescheiden rioleringsstelsels in het kader van goedgekeurde afkoppelingsprojecten 8. goedkeuren stedelijke dotatie 2010 aan politiezone Mira 9. stad Waregem: goedkeuren wijzigingen 5 & 6 financiële nota budget 2009 10. goedkeuren kapitaalverhoging distributienetbeheerder Gaselwest 11. kennis nemen kasverslag 3e kwartaal 2009: a) stad Waregem b) Stedelijke Regie voor Grond- en Huisvestingsbeleid 12. kennis nemen van budgetwijziging 2009: kerkbestuur Sint-Anna 13. goedkeuren budgetwijziging 2009: Vereniging Ons Tehuis 14. kennis nemen van budget 2010: kerkbestuur Sint-Anna 15. goedkeuren budget 2010: Sportbeheer vzw 16. goedkeuren budget 2010: Het Pand vzw 17. goedkeuren budget 2010: cultuurcentrum De Schakel vzw 18. goedkeuren budget 2010: OC Nieuwenhove vzw 19. goedkeuren budget 2010: Vereniging Ons Tehuis 20. OCMW: a) goedkeuren meerjarenplan 2011-2013 b) kennis nemen van budget 2010 21. goedkeuren meerjarenplanning en budget 2010: WAGSO 22. stad Waregem: vaststellen budget 2010, goedkeuren beleidsnota + financiële nota + bijlage 23. voorlopig vaststellen RUP Ware Heem 24. Sint-Martinuskerk, Desselgem: restauratie gewelven: goedkeuren eindafrekening 25. Jeugdcentrum aanpassingswerken: lot 3, dakwerken: goedkeuren eindafrekening 26. convenant gemeentelijke ontwikkelingssamenwerking tussen de Vlaamse Gemeenschap en de stad Waregem: goedkeuren operationeel actieplan 2010 27. vaststellen bijzonder nood- en interventieplan VTM-kerstparade 2009 28. goedkeuren toelagen 29. vragen Geheime zitting 30. stedelijk brandweerpersoneel: aanstellen in de functie van stagiair-vrijwilliger
Koninklijk Bevers Harmonieorkest viert Sint Cecilia
Op zaterdag 5 december vierde het Koninklijk Bevers Harmonieorkest het feest van Sint Celilia. Dat begon met het opluisteren van de eucharistieviering in de Sint-Jan de Doperkerk en werd verdergezet in Ter Torre te Waregem. Daar werden een aantal leden gehuldigd
Op de foto herkennen we: de gelauwerden (van links naar recht): Valerie Roobrouck, Arvid Waelkens, eresecretaris Arsène Fleurent (en echtgenote), Germain Courtens (en echtgenote), Wouter Debode, Davinia Parmentier, Arne Deprez en Inneke Vandenbussche. De eretekens werden uitgereikt door schepen Pietro Iacopucci en voorzitter Marc Bloquiaux (links boven), Vlamo-bestuurder Rik Rabaey en erevoorzitter Marcel Depoortere (rechts op foto)
Germain Courtens, die reeds 50 jaar muzikant en 40 jaar bestuurslid is bij het Koninklijk Bevers Harmonieorkest, kreeg tijdens het Sint-Ceciliafeest de Zilveren medaille in de Orde van Leopold II opgespeld. Op tienjarige leeftijd sloot Germain zich aan bij het trommelkorps van de 'Koninklijke Fanfare De Leievrienden'. Hij kreeg er trommellessen van Camiel Decavel en wijlen Urbain Coussens, tambour major. Hiermee trad hij in de voetsporen van zijn vader zaliger Gentiel die er reeds bij was sinds de oprichting in 1927.
"In 1959 begon ik aan mijn muzikale opleiding: notenleer en saxofoon en in 1962 schoof ik mijn trommel opzij. Als altsaxofonist nam ik -fier als een gieter- plaats naast mijn vader die de alto bespeelde", vertelde Germain.
"Onder het dirigentschap van respectievelijk wijlen André Nolf en Pol Vercruysse maakte ik als échte "Leievriend" alle hoogtepunten van de fanfare mee : o.a.de successen op de provinciale tornooien Diksmuide (1969), Tielt (1972), Blankenberge(1976), Marke(1982) en Harelbeke(1897) waar de fanfare zich telkens wist op te werken, gaande van de Tweede Afdeling naar de Ere-afdeling", gaat hij verder.
"De traditionele uitstappen naar diverse steden aan onze Belgische kust en uitstappen naar Frankrijk, de jaarlijkse Sint Cecilifeesten, waarvan ik geen enkele miste, en de vieringen rond het 40- , 50- en 60jarig bestaan van de Beverse Muziekvereniging zijn uiteraard ook onvergetelijke toppers. Tijdens die fanfare-periode bespeelde ik, naast de altsax, ook de sax tenor en de sax sopraan".
In 1968 werd Germain gevraagd om toe te treden tot het bestuur. Hij stond mee in voor het inrichten van uitstappen, feesten en activiteiten. Na het plotse overlijden, in 1997, van penningmeester Julien Decavel, kwam ook deze taak en het bijhorend muziekpatrimonium onder zijn bevoegdheden.
Op vraag van dirigent Bert Decavel wisselde Germain de saxofoon in voor de basklarinet. Na een intense zelfstudie op dit voor hem 'onwennige' instrument kon hij algauw zijn plaats innemen bij de bassectie van het orkest. Op vandaag bespeeld hij nu de contrabasklarinet.
Na 11 jaar penningmeesterschap gaf Germain begin 2009 deze functie door aan Arne Deprez. Zo kreeg hij wat meer tijd voor andere bezigheden. Maar gebeten als hij is door de muziekmicrobe hebben deze bezigheden nogal vaak met muziek te maken: de zeer omvangrijke muziekbibliotheek inventariseren en updaten, het kopiëren van partituren en scores, en voor een helpende hand bij één of ander muziekgebeuren staat zijn deur nog steeds open.
Ook voor Walter Loosvelt was er een speciale vereremerking. Hij is immers een halve eeuw lid bij een muzikale vereniging. Walter is reeds van zijn achtste bezig met muziek. "Meegekregen van mijn vader Pierre", zegt Walter. "Hij was een gekend accordeonistenleraar. Ik koos echter niet voor accordeon maar slagwerk sprak mij meer aan. Op acht-jarige leeftijd startte ik als leerling aan de Muziekacademie van Harelbeke en volgde er muziektheorie. Twee jaar later en dat tot 1961 volgde ik slagwerk", wist Walter te vertellen.
Hij heeft heel wat muzikale ervaring opgedaan in het Kortrijks Symphonieorkest en het operettegezelschap Lyrisch Toneel. Vanaf 1958 was hij als paukenist bij diverse muziekverenigingen in Harelbeke, Deerlijk, Kortrijk en Lauwe actief.
"In 1981 ben ik bij De Leievrienden in Beveren-Leie terecht gekomen. Gouden jaren van muziekplezier heb ik meegemaakt tot ik in 2001 moest afhaken. Een schouderoperatie dwong mij de paukenstokken door te geven. Sindsdien ben ik lid geworden van het bestuur zodat ik nog steeds nauw betrokken ben bij de Beverse Harmonie, besluit Walter.
Voor eresecretaris Arsène Fleurent was er de Gouden medaille van de Kroonorde. Arsène is inmiddels 40 jaar bestuurslid bij de Beverse Muziekvereniging waarvan hij 30 jaar het secretariaat voor zijn rekening nam.
Samen met wijlen Michel Degreve werd Arsène Fleurent in 1971 bestuurslid van het Koninklijk Fanfareorkest De Leievrienden. Toen nog onder de muzikale leiding van dirigent Paul Vercruysse.
"De optredens waren toen in hoofdzaak, wandelconcerten in Beveren-Leie, festivals in de omliggende gemeenten en een jaarlijks lenteconcert. Maar ook de eerste buitenlandse optredens dienden zich toen al aan. Door de tussenkomst van het Vlasmachinebedrijf Depoortere, (waarvan Richard en later zoon Marcel samen meer dan een halve eeuw voorzitter zijn geweest van het orkest) werden we regelmatig in de Calvados en Normandië uitgenodigd. Aan uitstappen naar Dieppe, Tôtes, Eu, Arnèke en Hondschoote bewaren we de beste herinneringen en blijven tot de verbeelding spreken van de oudere muzikanten. Met om de vijf jaar een deelname aan de Provinciale Tornooien, waarbij we telkens naar een hogere klasse (1e, Uitmuntendheid, Ere) promoveerden", weet Arsène te vertellen.
"Ik ben vrij vlug assistent geworden van toenmalig secretaris wijlen Hubert Algoet van wie ik in 1978 het secretariaat overnam, vertelt Arsène. "Samen met penningmeester wijlen Julien Decavel, zijn opvolger Germain Courtens en voorzitter Marcel Depoortere hebben we bijna 30 jaar lang een hecht team gevormd en het orkest in goede banen weten te leiden. Begin 2009 hebben we onze taken geleidelijk aan een aantal jonge ervaren bestuursleden overgedragen en we kunnen nu reeds met genoegen vaststellen dat het een goede keuze was. De nieuwe ploeg neemt hun functie met overgave ter harte, besluit Arsène die nog steeds bestuurslid is.
Maar ook voor een aantal muzikanten was een vereremerking weggelegd. Wouter Debode, Arne Deprez, Arvid Waelkens, Davinia Parmentier, Inneke Vandenbussche en Valerie Roobrouck zijn reeds 15 jaar spelend lid en Nancy Lareu werd gehuldigd voor 25 jaar muzikant.
Foto van de 1000ste speler samen met de initiatiefnemers Frederiek Meersman (links) en Davy Baetens (rechts). De Spelmaeckers mogen iedere spelletjeavond een 50-tal spelers verwelkomen. Op de Sinteditie van zaterdagavond 05 december mochten ze de 1000ste speler ontvangen. Dimitri Dewitte uit de hekkeniersstraat 6, Beveren-Leie was de gelukkige en ontving uit handen van De Spelmaeckers een waardebon van 40. Voor meer informatie over De Spelmaeckers en de spelletjesavonden klik hier. Er is tevens een pemanente link te vinden: zie linker marge. (Met dank aan Erik Meersman voor het insturen)
DE DIERENWERELD IN ONS SPEL We hadden levendige belangstelling voor alles wat leefde en bewoog in water, graskant, bos en veld. Geen wetenschappelijke belangstelling. God nee! Wie verwacht dat nu ook van een schooljongen. Beesten en beestjes interesseerden ons slechts in zoverre we ze in ons spel konden betrekken.
Het mooiste hoekje van onze Speeltuin wordt dit niet. Akkoord. Er was teveel wreedheid mee gemoeid soms tegenover weerloze dieren. Als volwassene begrijp je niet hoe het ooit mogelijk geweest is. Tot onze verdediging kunnen we echter aanvoeren dat het helemaal geen bewuste harteloosheid was van onze kant. We beseften toen nog niet dat ook het kleinste diertje wanhopig voor zijn leven vecht. Dat het krimpen was van pijn wat een kikker deed als we hem doorstaken en hij met zijn poten gekke bewegingen maakte. Dat een visje het afschuwelijk benauwd gekregen had vooraleer het, met zijn buikje boven, op de bodem van onze bokaal dreef. We hadden de dieren lief en toch martelden wij ze. Och, eigenlijk hebben we geen andere verontschuldiging dan dat we nog kind waren toen. En kinders kunnen lief zijn en wreed tegelijk. Dat hebben we nu allemaal al wel ervaren.
Vogels Ik herinner me nog best dat we meermaals op een stralende zomermorgen wakker werden van het gekwetter der mussen onder de euziepannen (pannen op een dakoversteek, nvdr). Mussen kunnen afschuwelijk veel lawaai maken. Ze zijn zowat de viswijven van de vogelwereld. Mussen waren bij ons ook niet veel in tel. Je kon er eigenlijk niets mee aanvangen. Langer dan een paar dagen hielden ze het in een kooitje niet uit. Ze fladderden wat schuw rond en op een morgen vond je ze dan. Stokkestijf. Doodgetreurd.
Toch maakten we verwoed jacht op die beestjes. Ons beste wapen was het slagijzer. Vogelijzer zeiden we. We stelden het bij voorkeur verdekt op in een hoopje nesse paardekeutels. Het is een publiek geheim immers dat mussen verzot zijn op de havergraantjes die een paardemaag ongemoeid gelaten heeft. Een mus die in zo een vogelijzer gezeten had, was echter niets meer waard. Altijd mankeerde ze iets. Als je ze wilde vangen om ze in een muit je te stoppen, was je heel wat beter met de schar bieldezichter. Trek je de wenkbrauwen op bij dit barbaarse woord. Denk eens even goed na. Waarmee zeefde moeder toentertijde de nog bruikbare kooltjes uit de stoofassen?
Die scharbieldezichter plaatsten we schuin rechtop, op een door mussen drukbezochte plaats. Een stok waaraan een lang touw vastgemaakt was, hield hem overeind. Als lokaas gebruikten we paardevijgen of broodkorsten. Met het touweindje in de hand gingen we ons dan een eind verderop verdekt opstellen. We moesten kattegeduld hebben soms. Mussen kunnen erg argwanend doen. Als ze tenslotte toch begerig op de lekkernij toehupten, trokken we met een korte snok aan het koord en de scharbieldezichter klapte neer op de verschrikt omhoog wippende beestjes.
Ook mussennesten roven was aangename bezigheid. Ze zaten gewoonlijk onder de euziepannen en we konden er gemakkelijk bij. Het meest hadden we het gezien op de eitjes. We konden die uitblazen en aaneenrijgen tot een kralensnoer. De pluimloze jongen, de kwabbies, wierpen we achteloos op de grond. Een of andere kat wist er dan wel raad mee. Niemand die ons scheef bekeek omwille van die genadeloze mussenjacht. Mussen golden nu eenmaal als rovers, die absoluut niet het onderscheid kenden tussen het mijn en het dijn.
De kaarten lagen echter kompleet anders als we durfden raken aan nesten van insekteneters. Precies de aantrekkelijkste voor ons. Zo had ik eens het nest van een blauwe korenmus uitgetrokken en de eiers geroofd. Een van de anderen dreigde ermee het geval aan de meester te gaan vertellen. Hij kon het blijkbaar moeilijk verkroppen dat hij zelf achter het net gevist had. Dagenlang heb ik toen in angst gezeten voor straf. Meester Algoet was niet mals in zulke gevallen.
Als er één soort vogels was die we absoluut met vrede lieten, dan waren het wel de zwaluwen. Niet dat we er meer erbarmen mee hadden dan met de rest. Zwalms boezemden ons echter vrees in. Oudere mensen hadden ons immers verzekerd dat we onvermijdelijk zeren zouden krijgen, als we zo een vogel ook maar van verre durfden aanraken. En zerrenwaren voor ons zoveel als de pest. De meesten van ons hadden er gehad in hun dreumesjaren en waren nog niet vergeten hoe de dokter dan de korsten van de verdroogde zerren van ons aangezicht trok. Weldra meer
Wist je dat de Sint deze nacht in Beveren-Leie bleef slapen?
Op vrijdagmorgen 4 december waren de hoofdpiet en zijn hulppieten vroeg uit de veren. Vlak nadat de schoolbel had geklonken in de Vrije Basisschool verschenen ze op het dak van de kleuterklasjes en natuurlijk hadden ze heel wat snoepjes bij. De hoofdpiet had blijkbaar wel wat hoogtevrees want hij durfde bijna niet naar beneden komen. Maar met wat aanmoedigingen van de kinderen lukte hem dat toch. En raar maar waar, de Sint was nergens te bespeuren. Het bleek dat hij in het klasje van juf Marijke lag te slapen. Dan maar samen met de kinderen heeeeeel stilletjes mee op onderzoek.
Nadat de kleuters hun plaats hadden ingenomen wekten ze de Sint met een liedje. Hij had zalig geslapen. De Pieten hielpen hem opstaan. Hij nam plaats in zijn stoel om naar alle kleuters te luisteren. Ieder klasje had natuurlijk een liedje ingestudeerd en dat zongen ze maar al te graag.
Twee kleutertjes hadden hun fopspeen mee om deze aan de Sint af te geven. Ondertussen hadden de Pieten de zakken met cadeautjes bijeen gezocht. Natuurlijk was er voor ieder klasje een zak met nieuw speelgoed bij. De kleuters van juf Katrien, Juf Martine en juf Caroline zochten hun eigen klasje op. De Sint volgde hen want hij wou ook hun klas nog even zien. Voor hij zijn weg verder zette ging hij nog een bezoekje brengen aan alle klassen van het lager. En dan, dan was het tijd om te vertrekken want de Sint had nog heel veel werk.
Op 15 december verschijnt het 37ste jaarboek van de Geschied- en Heemkundige Kring van Waregem De Gaverstreke. We zijn er opnieuw in geslaagd dank zij de medewerking van velen enkele nieuwe aspecten uit ons verleden naar boven te halen. Vraagtekens en legenden verdwijnen zo naar het verleden. Meer weten over deze editie 
