We hadden ook de locatie speciaal verwarmd.

En dat bleek nu niet aan alle kanten een goed idee te zijn.

Was het de warmte van het onthaal?

Was het de warmte van de liefde voor het erfgoed?

Was er teveel enthousiasme?

Het bleek dat de sneeuw boven het dak van onze data verwerkende cel was gaan dooien.

En water is in Poperinge een hot (= warmer dan warm) item.

In aller ijl moesten reservoirs bij worden gehaald.

Goed dat onze dappere Krombekenaar spijts het gure weer het fietspad op durfde om boeken te komen registreren.

Zo waren we er op tijd bij.

Het was toch even slikken. Inderdaad de locatie is al altijd een van de meest kille ervaringen in onze decenium geschiedenis. Maar de dag van gisteren verwarmt  onze hoop.

In de marge is ons de vraag van de uittredende schepen als uitnodiging tot studie blijvend bijgebleven. Waarom worden engelen vaak bij het water aan een bron of een beek uitgebeeld?

Voor de engelbewaarder is er de direct verwijzing naar het gevaar voor het kind. In het water kan je verdrinken. Dat zal wel de eenvoudigste beeldvorming zijn.

Maar water heeft ook een bijbelse connotatie. Water = bron, Jezus is het levend water en aan de rivier de Jabok worstelde Jakob met God,  Gen 32:22, daar haalde hij zijn naam. Daarbij sloeg Mozes water uit de rots. Paulus noemt dat water Christus. In Water, in Christus, worden we gedoopt. Voor de Jood is water = Tora = leven = richting gevende leer, licht voor onze voeten, maar ook dauw des hemels.

Ook in de heiligenverhalen wordt water, een bron vaker, met bovennatuurlijke kracht geladen: Lourdes, Gistel, enz.

In het boek Openbaringen brengen de engelen vuur en zwavel, de engel Michaël, verpersoonlijkt Gods toorn. Engelen brengen dus niet alleen regen en water, maar ze kennen wel de bron: een God die genadig is en uit het water redt. Engelen zijn transparant. Ze weten ook ook dat die de-wet- ten-leven, de Tora, de bron niet volgt moet gestraft worden met het zwaard, zwavel en vuur.

We hebben een nieuwe engelbewaarder.

Ze zal ons vrijwaren. We geraken niet in de sloot....

En ze wijst ons wellicht DE bron!

      

Graag gedaan! Uiteraard.

We krijgen deze dagen heel wat aardige kaartjes en pps met de zoetste en huiselijkste wensen rond de KERST. We verheugden ons in een deugddoende samenkomst met gidsenom de achtergrond van de feesten te doorgronden. Immaterieel erfgoed is in. Hadden we een leger aan personeel dan zouden we ook nog deze inventarisatie kunnen aanpakken.

Bij het overschouwen van de werkzaamheden 2012 kunnen we ons verheugen in een behoorlijke activiteit achter het podium. En we verhopen voor het nieuwe jaar een definitieve en zekere planning in verband met het voortbestaan van ons depot onder de vleugels van de pronvinciale depotwerking. Dat zou voor ons daadwerkelijke realisatie zijn van de droom in de streek een patrimonium aan devotionalia te verankeren.

We wensen vurig dat dit niet enkel een zoete en huiselijke jingle bell wens zou zijn. 

Het laatste van het jaar en het beste.

We hebben inderdaad de beste wijn bewaard voor onze laatste studieuitstap.

Nog nooit zagen we zoveel gipsen beelden van verschillende heiligen bij elkaar. Op zich is dat misschien niet uniek, maar we werden getrakteerd met een bevlogen begeleiding. Het is op de foto aan de geïnteresseerde opwaartse blikken te zien. We werden door de bezieling van de overvolle kennis van de suppoost hemelwaarts getrokken...

Telkens treft het ons hoe boekdelen instructie uitgaat van die gipsen beelden. We geven het voorbeeld van hoe Dominicus met de hond en de fakkel  het bidsnoer krijgt van Onze Lieve Vrouw...

En toch mochten we met de voeten op de grond gastvrij aanzitten voor de wafel en de koffie.

We zijn het onze gastheer en -vrouw schuldig.

Als je van je leven Poperinge aandoet je kunt geen betere keikoppenroute doen dan met de karre van Rik en Marleen ROSSEEL-D'HONDT. Rik en Marleen, we hebben bijgeleerd en we bewonderen jullie smaak en leergierigheid.

We mochten zeer geïnteresseerde en geleerde mensen bij de club betrekken.

In dank voor hun aanbreng en blij met de interesse voor ons project.

En met speciale dank voor het geduld met de "-dt" fouten!

Volgende dinsdag krijg je zeker een fotoreportage.

 

 

Doorwinterde erfgoedzorgers. We konden er toetsen hoe sterk we het ideaal benaderen. Onze handschoenen zitten ook opgeborgen...  we vallen niet zo sterk onder de toon.  We hebben wel geen 12 km. opslagruimte. Maar met de geplande provinciale opslagruimte in het verschiet.. wie weet?

Voor een 14.000 boeken heb je toch al enkele meters nodig.... 

We beseffen goed dat het bij hen over kms gaat.

Het meest deugddoende aan het bezoek was dat we konden bestatigen dat onze affiches echt goed worden bewaard. Ze zijn wel nog niet digitaal toegankelijk op PROBAT. Hier hebben we een primeur. 75% van onze voorwerpen (niet onze prentjes, sorry voor de pretentie) staan digitaal bereikbaar online.

Onze klusjesman, Wilfried, hoorde het ook nog eens van de deskundigen, leve zetmeel-lijm. Nee, Wilfried geen secondelijn. 

De secretaris en de penningmeester moesten forfait geven. Ziek! Inderdaad de koude dagen en niet meer van de jongste... ! Zo gaat dat.

Maar geen geklaag we hadden alle volmachten en hebben de studiereis met alles erop er eraan in eigen beheer en met de nodige faciliteiten volbracht. 

Op een van de foto's zie je hoe Wilfried in de trance van de mystiek mede door de serafijnse omgeving en de sober doch zeer sprekende kleinnoden is gecharmeerd en opgetild. Ook de Poperingse devotionele eyeopener ontbrak niet: Onzen Heeres Boompje (niet te verwarren met onzesancteboetiek).