Leraar geschiedenis, Bram Brutsaert, van het St.-Janscollege
trok met de vierdejaars naar deTrommelaarstraat. Via de vernieuwde Boeschepestraat het 'hoekje om'
(figuurlijk natuurlijk) bereikte de preadolescente populatie de depot waar ze
'kennis' zouden opsnuiven.
Voor de deur van Onzen Heertje, erfgoedvereniging werden
even de directieven uitgewisseld. Nieuwsgierigheid troef. De eerste woorden
waren'overweldigend' en zo is het
ook.
De gehele academische bedoeling was in het kader van de
geschiedenisles wat getuigeheuvels van de contrareformatie te duiden. Zo te
zien boeiender dan verwacht.
Gezellige communicatie over de generaties heen. Opvallend
was de vaststelling dat de jonge leergierigen bewezen en toegaven dat de
communicatiemedia van vroeger, schilderijen en educatief religieus materiaal de
zeggingskracht van de clips van vandaag toch wel overtroffen.
Met een onbevangen nieuwsgierigheid wie is er bang van een
kruis bestudeerden ze de materiële eigenschappen van het erfgoed. Maar ook
het immaterieel erfgoed boeit.
Zo te zien niet tegen hun goesting betraden ze de site. Wat
hen te wachten stond beloofde in elk geval iets anders te worden dan een
ordinaire les
De ploeg van de depot is voor de vijf klassen gevarieerd
bemand geweest. Noblesse oblige de suppoosten kenden hun rol.
Tussen de vele religieuze onbekenden werd hier en daar iets
herkend van Oma's schoorsteen of de glazen kast van een bejaarde tante Hopelijk
werd het een leerzame speurtocht naar wat de contrareformatie bij ons heeft
opgehoest.
Of ze zich thuisvoelden in deze devotionele site! De rust
straalden uit hun ogen leunend tegen de paaskaars.
