Wanneer de drukte even voorbij is, wanneeer we even wachten op de corrector dan speuren we wel eens naar bruikbare informatie.

We vonden op facebook Stadsarchief Poperinge (dank aan de initiatiefnemer) een foto met kapelletje. De decoder noteerde Gravendreef.

Het nieuwe kwartaalschrift rond volksgeloof sluit naadloos aan met de uitgave van onze twee dikke boeken.

Symbolen, betekenissen en archetype zijn de tentakels van het onderwerp - dat levendiger dan ooit - bestudeerd word. Hoe sterker we erop ingaan hoe duidelijker we zien dat er heel wat beweging zit in het studieveld.

Volkscultuur en volkskunde werd tussen de oorlogen en na de tweede oorlog aanzien als  in fierheid de roots van onze natie en ras, ons volk bestuderen. Vaak fanatiek ging men ervan uit dat religie en godsdienst bouwde op de Germaanse basis. En - gekleurd door de overheersende religie - vond men altijd wel iets om te tonen hoe zelfs de Kelten - waarvan de kennis hoogst miniem is - werden gechristianiseerd.

Het onderwerp is complexer dan gidsen en heemkundigen het voorstellen.

We zijn wel blij af en toe brokstukken te kunnen verzamelen en haasten ons om aan te geven dat het immaterieel erfgoed nl. waar mensen over hun eigen aanvoelen omtrent die religie rapporteren, ons altijd boeit ook al is daar geen academisch etiket aan verbonden.

Dit zou kunnen de huidige vindplaats zijn.