Gelukkig nieuwjaar beste bloggers, voor het geval er nog zijn die onderhand niet weten dat we een jaar verder zijn. Spannende en minder spannende momenten uit 2005 kunnen zich herhalen in 2006…wees gewaarschuwd.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het is me deze week wel het weekje geweest in Bloggenland. Staking van collega-bloggers en dat zullen Pascal en Co niet vlug vergeten. Toeters en bellen werden boven gehaald om Huismusje terug uit de vrieskou te krijgen. En wat dacht je, ja gelukt hoor. Huismusje fladdert opnieuw rond zoals weleer en kan de Troubadour opnieuw bijstaan bij de dwalingen in Bloggenland. Huismusje en Troubadour dwalen zij aan zij van mening tot mening, in de hoop om zelf niet te verdwalen, want…, en ik citeer: “WIE NIET DWAALT WORDT NOOIT VERSTANDIG!!!”, en met een vraagteken misschien?

Nadat alle barricaden aan de kant geschoven werden kon ik in alle vree en rust  mijn wandeling langsheen de blogetalages verder zetten. Op verscheidene plaatsen was het duidelijk solden…SJOEKE presenteert buiten de solden het echte sexleven. Aan de hand van peiling in binnen en buitenland en een niet te mis verstaan filmpje laat zij de lezer wegdromen in haar wereld. Een pikant logje waarvan de smachtende lippen van menig blogger niet van het scherm te plukken zijn. Eigenlijk had ik vandaag op de blogmarkt een afspraak met de ‘slow’ bloggers van ons Bloggenland. Onder ‘slow’ is te verstaan de rustige weblogs met uiteraard dito logs. Wat blijkt nu. Het zijn er nog velen die het Evangelie van de poëzie prediken. Terwijl ‘speelster’ JENNY op haar accordeon een mooi deuntje weggeeft luister ik met volle aandacht naar de volgende rustige bloggers…TEUNIS geeft je een Christelijk gedichtje of een verhaal, van Evangelie over heuse gedichten naar raadsels met inhoud. Blijkbaar kan Teunis moeilijk twee dingen te gelijk doen, ik citeer: “Als mijn handen voortdurend bezig zijn met dingen vast te houden, dan kan ik niet geven of ontvangen.” TRISH vertelt mij dan weer dat ieder leven zijn verhaal heeft. Zo heel af en toe plaatst Trish een logje om de mensheid aan te tonen hoe moeilijk een leven wel kan zijn. KARELOSCAR laat de echte dichter en aan het woord. Poëzie van de bovenste plank uit zijn boekenkasten etalerend. Daarbij verwijzend naar andere blog-dichters en schrijvers zoals ARAMIS. Aramis bundelt zijn gedachten in gerijmde vertellingen en mijmeringen, al zal hij ‘één voor allen, allen voor één’ ook wel in gedachten hebben met zo’n naam. Bij IVE kan je ook de dag plukken. In Carpe Diem kan je even tot rust komen en mee genieten van zijn poëzie. Met een aangepaste foto etaleert Ive zijn zoet-zeme teksten maar let op, wil je zijn teksten gebruiken gelieve dit dan wel aan Ive te vragen, hij ziet zo graag zijn naam onder zijn eigen teksten staan…terecht toch?

Ik herinner mij plots dat ik nog een afspraak had in de kapel van SERGEJ, vandaar dat ik de dichters even laat voor wat ze zijn. Sergej’s uithangbord laat de niet misverstane tekst lezen: “Leuk, soms schokkend nieuws en weetjes over geloof en ongeloof. Niet geschikt voor gevoelige zielen.” En dat is zo ook!

Lang heb ik bij Serge niet gezeten, gewoon omdat we elkaar niet begrepen waarschijnlijk, kwestie van verschil in overtuiging. Net om de hoek van de kapel liep ik Yvette tegen de body. Je weet wel YVETTE die honderduit kan praten over toneel en toneel en toneel en van zoveel dingen houdt…Yvette begon onmiddellijk over haar tijd bij de VTM, alwaar zij dartel meespeelde in CHATEAU BRAVOURE dat ze daar nu een goed gevoel heeft van gekregen moet ja haar zelf eens vragen.  Yvette praat ook graag over de ROESELAERSE REVUE waar Yvette nog bijna dagelijks optreedt. Maar pas op niet in een ding zoals de Moulin Rouge hé. Toneel en operette hebben voor Yvette geen geheimen en om het met haar eigen woorden te zeggen: “Nog lange tijd hoop ze actief te kunnen spelen, maar komt de tijd om er mee op te houden, dan zal ze niet meer te vinden zijn op scène, maar wel achter de schermen om nieuwe talenten bij te staan”. Net toen we afscheid namen kwam haar collega ARLEQUINO voorbij. Ook hij heeft hier een stekje in de buurt met allerhande foto’s en teksten over ‘dwazen’. Harlekijn weet dat het leven een showtoneel is…Aan de overkant ben ik dan de kunstgalerij binnen gewipt. De eerste werken waren die van A. MACHARIS, zijn doel is schilderijen en poëzie als een geheel te beschouwen. Ieder schilderij is een gedicht en het lezen van een gedicht roept het beeld op van een schilderij, aldus Alfons uit Aalst. Guus is enkele jaren geleden naar Normandië verhuist en geeft daar nu kunstles in een chateau. Guus laat in deze galerie ook enkele werken van hem bewonderen. PRIET is een kunstenaar met een groot hart. Niet alleen zijn werken hangen hier tentoon, maar ik hoor hem ook uitleg geven over het ‘hoe’ zo’n een kunstwerk tot staan komt. In tekenen en schilderen kan hij zijn passie voor al wat mooi is kwijt, zo zegt hij zelf. De laatste in deze eerste zaal vol kunstenaars is C van Gierle, (zou het een dorpsgenoot kunnen zijn?) die zijn leven vol schilderijen tentoon stelt via zijn Maniéristisch dagboek. Van gekunsteldheid gesproken…

Mijn tocht van vandaag eindigt in het muziekcafé van Joëltje. In ROUTE 66 geeft Joël het beste van zichzelf achter zijn drums. Met zijn kennis over The Good Old Times weet hij vele bezoekers te boeien en die keren uiteraard graag terug naar het café, zeker met de gasten van vandaag. Jay Stanton geeft hier een Jazzrecital weg waarvan ik nog lang nageniet. De Elvis Freak imiteert the King als geen ander. En dan was er nog het optreden van Status Quo, the heavy traffic van Jef Deckx rolt daar nen echte “whatever you want” uit over het podium. Allé mijn pint is uit en daar trakteert niemand meer dus de rookvrije tent uit terug straat op. Juist naast het muziekcafé ligt de gitaarwinkel van SCHA JONGEN, ne zekere Takamine die alle gitaren ter wereld prensenteert en daarbij zijn gitaarke over het scherm laat dartelen zodat je de neiging krijgt om dat ding weg te slaan. En wat ik me afvraag, wat wil dat zeggen “scha jongen”?…

Weet ge, ik ga naar huis want bij IDA Maris heb ik het volgende gelezen: “Zonder thuis ben je op de dool. Zonder huis ben je nergens, je hebt een thuis nodig om gelukkig te zijn”. Enfin, we gaan hier niet melancholisch afscheid nemen. Maar het mag gezegd worden dat Ida met haar ‘familiegebeuren’ best een blogetalage heeft dat mag gezien worden.

Luxeklompen uit Madammekes boetiek.
Jammer, niet in solden geplaatst!