Gisteren zondag, naar Halen geweest.
Daar werd de 98ste verjaardag herdacht van de Slag der Zilveren Helmen op 12 augustus 1914.
Kort na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd op woensdag 12 augustus 1914 hevig gevochten bij het Limburgse plaatsje Halen (toen nog geschreven als 'Haelen').
Het was het laatste groot gevecht op ruiterijdivisieniveau en de enige Belgische overwinning zonder hulp van geallieerden tijdens W.O.I op de Duitse troepen.
De naam "SLAG DER ZILVEREN HELMEN" komt door het vinden van de blinkende hoofddeksels na het gevecht.
De Duitsers hadden bij het begin van de Eerste Wereldoorlog de forten rond Luik veroverd en de Gete werd door de Belgische legerleiding gekozen als natuurlijke verdedigingslijn om de opmars van de Duitsers in noordelijke richting te verhinderen.
Kort historisch overzicht:
Op 11 augustus was de Belgische legerleiding ervan overtuigd dat de Duitsers, die in noordelijke richting optrokken vanuit Sint-Truiden, Borgloon en Hasselt, Diest zouden bedreigen. Generaal De Witte moest met een beperkte legermacht een linie die liep van Drieslinter tot Halen verdedigen (14km). 's Avonds, tijdens een vergadering in het café Oud Cortenaeken (dat nog altijd bestaat) in Kortenaken overtuigden jongere officieren De Witte ervan zich te voet te verdedigen omdat de Duitsers per Jagersbataljon over 6 machinegeweren (Maxims) beschikten. In de morgen van 12 augustus ontving het hoofdkwartier van het Belgisch leger in Leuven via telefoon en telegraaf berichten over het groot aantal Duitsers dat in de richting van Halen optrok om daar via de brug de Gete over te steken. Men stuurde de 4e Brigade als versterking naar De Witte.
Cyclisten van de 3e compagnie openden bij de Getebrug om 8u10 het vuur op een twaalftal ruiters die van Herk-de-Stad richting Halen marcheerden. Van dit twaalftal ruiters werden er 4 gedood en 2 raakten gewond. Ook werd één Duitser gevangengenomen.
Pioniers (genietroepen van de Cyclisten) dynamiteerden de brug die maar gedeeltelijk instortte waardoor een duizendtal Duitsers Halen kon bezetten. Deze gemakkelijke overwinning was er mee de oorzaak van dat de Duitsers later overmoedige cavalerieaanvallen zouden lanceren.
De Duitse cavalerie, overtuigd van hun superioriteit en met een verlangen om nog eens storm te lopen, koos voor een regelrechte cavalerieaanval in de oude stijl, in galop en met getrokken sabel. Toen het 17e en 18e regiment Dragonders Halen binnenreed ontstond er een concentratie van Duitse troepen die plots door de Belgische artillerie onder vuur werd genomen.
De slag, alhoewel beperkt in omvang, wordt door historici beschouwd als de laatste grote cavaleriecharge met de blanke sabel in West-Europa. Het was een tijdelijk succes voor het Belgisch leger; het moest zich nadien snel terugtrekken op de vesting Antwerpen.
Tijdens de slag sneuvelden 160 Belgen; de Duitse en Belgische cavalerietroepen verloren meer dan 400 paarden. Aan de andere kant sneuvelden 140 Duitsers, 600 raakten gewond en meer dan 200 werden gevangengenomen. De Belgische gesneuvelde soldaten liggen begraven op de Belgische militaire begraafplaats van Halen.
Het museum De Slag der Zilveren Helmen.
Het museum De Slag der Zilveren Helmen biedt de beste herinnering aan de veldslag bij Halen. Het is gelegen in de Rotemstraat en herbergt een privé-verzameling van de familie Stroobants. In een loods bij de houthandel van de familie worden verzamelde militaria en documenten van de Belgische en Duitse legers uit augustus 1914 overzichtelijk tentoongesteld.
Voor geïnteresseerden:
http://www.slagderzilverenhelmen.be/
(verschillende bronnen)
|
