|
Gelezen: Het rode huis
van Mark Haddon.
Angela heeft al 15 jaar praktisch geen contact meer met haar broer Richard. Tot nu, na het overlijden van hun moeder, als Richard, die een huisje gehuurd heeft op het Engelse platteland, zijn zus uitnodigt om er samen op vakantie te gaan.
De twee gezinnen kennen elkaar nauwelijks en de kinderen zelfs in het geheel niet.
Eigenlijk vervelen ze zich grotendeels en brengen hun tijd door met wandelingen, veelal ieder op zich, en gezelschapsspelletjes bij het haardvuur. De contacten verlopen moeizaam en stroef en iedereen heeft zo zijn problemen, geheimen en stille verlangens.
Geregeld ontstaan er spanningen en conflicten tussen de leden van de twee families. De enige die zich er amuseert is de jongste onder hen, Benjy van acht.
Het heeft me moeite gekost om het boek uit te lezen. Na ong. 25 bladzijden ben ik zelfs opnieuw begonnen om meer zicht te krijgen op het verhaal. Tussendoor krijgen we hele paragrafen met al of niet samenhangend losse gedachten in uiterst korte zinnen die niets met het verhaal te maken hebben. Een volgende paragraaf gaat dan plots over een ander persoon van het gezelschap, maar het duurt wel even voor ge weet over wie de schrijver het nu heeft. Er worden ook geregeld namen van personen genoemd waarvan ge niet eens weet wie het zijn en die hier verder geen betekenis hebben. Het leest echt niet vlot.
Voorbij de helft van het boek wordt het verhaal, door enkele voorvallen, wel iets boeiender en begint het wat soepeler te lopen.
The Spectator: 'Haddon is een fabelachtige schrijver met een onovertroffen begrip voor het menselijk tekort. ... Het rode huis bewijst dat.'
The Independent: 'Haddon schrijft fantastische boeken en elke stem in dit boek klopt als een bus. Hij is een vakman.'
|
