De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
26-06-2017
Zwemmen in Verboden Zones
Beste belastingbetaler, uw zuurverdiende centjes gaan naar reddingsoperaties waarbij verwende jonge snotneuzen uit zee gevist worden. Zij overtreden nonchalant de wet en denken dat ze alle regels aan hun laarzen mogen lappen.
Jeugdminister Sven Gatz (Open Vld), beschermengel en promotor van jeugdige ondeugd, zegt dat de belastingbetaler moet opdraaien voor de kosten van reddingsoperaties van onbezonnen en onbesuisde jongeren die zwemmen in verboden zones, om dan in de problemente geraken. Zichzelf redden kunnen ze niet eens. Willen zwemmen en niet kunnen zwemmen... Ach, hun ouders hebben hen toch altijd wijsgemaakt dat ze de hele wereld aankunnen, en dat hen alles toegelaten is! Dan krijg je een lichtzinnige jeugd zonder normbesef en met een buitenmaatse zelfoverschatting. En, beste belastingbetaler, het is die vrijheid om buiten de lijntjes te mogen kleuren die óns aangerekend wordt. Terwijl de ouders van de jonge wetsovertreders vrijuit gaan.
Nog een weekje, en dan gaan alle schoolpoorten op slot. Twee lange maanden. Véél te lang.
Winkelbedienden houden nu al hun hart vast voor wat komen gaat tijdens die lange vakantie, wanneer jonge moedertjes hun lastige kindjes meeslepen naar de supermarkt. De supermarkt als één grote speelplaats waar hun spruitjes vrij mogen rondlopen en andere klanten ambeteren. En niemand durft iets zeggen. Hele rayons zetten ze in rep en roer, crossen als wildebrassen doorheen de levensgrote speeltuin, tot grote ergernis van andere klanten. En de allerkleinsten zijn de ongelukkigste kindjes van de hele wereld, zij huilen voortdurend en krijsen er op los. In alle toonaarden. Er zijn geen blije kinderen meer, ik hoor hen zo weing lachen, vrolijke kinderen zijn zeldzaam aan 't worden, ze krijsen en joelen en jengelen alleen maar... Wat een verdriet, o wat een ellende.
De Vlaamse winkeliersvereniging is tot de vaststelling gekomen dat schreiende kinderen voor een grote omzetdaling zorgen. Klanten vluchten weg uit de winkel als zo'n rotjochie het op een krijsen zet.
Al wekenlang huivert het winkelpersoneel bij de gedachte aan wat komen gaat. Ze houden hun hart vast en hebben al voorzorgen genomen. Om zich te wapenen tegen de kleine terroristjes hebben een aantal winkels al de toegang verboden voor mama's met kleine kindjes.
Andere warenhuizen hebben aan de ingang een systeem ontwikkeld met een aantal leibanden waaraan de kleine ettertjes vastgeketend worden terwijl hun mama's rustig winkelen.
Uit onderzoek bleek dat 95% van de geketende griezeltjes stopten met huilen, ze schreeuwden niet meer, werden rustiger en er verscheen warempel een glimlach op hun gezichtje. De kalmerende werking van de leibanden is tot op heden nog niet echt bewezen, maar er zijn duidelijke aanwijzingen dat buitenlandse winkels ons 'leibandsyteem' gaan overnemen. En zo wordt het prettig winkelen voor iedereen.
"Forse stijging van aantal jongeren met leefloon" is een vaak terugkerend bericht waarmee we om de oren geslagen worden. Maar het meest recente leefloonbericht spant wel de kroon:
Het aantal Belgische studenten dat een beroep doet op een leefloon van het OCMW is op vier jaar tijd verzevenvoudigd (!), en de meesten daarvan wonen in Brussel en Wallonië. Minister Borsu (MR) zegt dat hij gaat zoeken naar de oorzaken van de stijging van het aantal leefloners.
Lieve zal hem een handje toesteken bij zijn blindelingse zoektocht met dovemans oren, een zoektocht langs pikdonkere wegen die brandhout maken van alle politieke correctheid. Zo zal ik de minister de weg wijzen naar de massa's leeghangers die onze OCMW's leegplunderen en leegroven.
Vreemdelingen zijn de belangrijkste slokoppen van onze OCMW's. Het zijn de nieuwkomers en indringers die onze OCMW-kassen leegplunderen en leegroven. Zij komen hier massaal binnen zonder diploma, zonder geld, en schrijven zich in in een of andere school. En zo delen OCMW's miljoenen euro's uit aan allen die hier binnen zijn komen wandelen, avonturiers en ontdekkingsreizigers, opportunisten en gelukzoekers...
Vroeger konden Turkse en Marokkaanse schoolverlaters direct terugvallen op een sociale zekerheid, opgebouwd door hun naarstige blanke medeburgers die als verdraagzame en brave werkwilligen en met een eindeloze zin voor liefdadigheid hun vreemde medemensen helpen met overleven... typisch Vlaams, onderdanig en behulpzaam. Ik zal 't zelf maar schrijven want in geen 1 krant staat te lezen over de edelmoedigheid van ons eigen soort.
Woorden van De Wever: "In geen enkel ander land kunnen mensen al gebruik maken van de sociale zekerheid vooraleer ze er geld in gestopt hebben."
Vroeger hadden allochtone schoolverlaters geluk toen ze ongestoord van de schoolbanken konden verhuizen naar het stempellokaal. Klasdeliberaties pasten hun beslissingen aan aan deze gulle maatregel. Hopeloze gevallen, 20 jarigen, laatstejaars beroepsonderwijs, en nog altijd gebuisd. Dat was vroeger heel simpel, de school stuurde alle gebuisde allochtonen door naar 'den dop'. Gelukkig kan dit nu niet meer... Ik weet niet hoe ze het nu klaarspelen tijdens deliberaties. Een hele herziening zal nodig zijn. Maar zoals het onderwijs verzot is op allochtonen zal dat wel lukken.
De 'jongen' op de foto heeft een bizarre hobby die niets met kunst te maken heeft, noch met creativiteit, noch met talent. De manier waarop hij zichzelf toetakelt wijst op een perverse vorm van narcisme. Het IQ van deze domme snotneus is blijkbaarl beneden alle peil. De ouders van de gestoorde jongen zouden zijn hoofd eens moeten laten nazien...
Bij het lezen van dit bizarre bericht dacht ik meteen aan het bijbelse verhaal van Sodom en Gomorra, twee steden die door God verwoest werden omdat er zedeloosheid heerste. Zedeloosheid, normvervaging en decadentie, meer is er niet nodig om een beschaving te vernietigen.
Tienjarige jongen maakt indruk met zijn make-uptalent op Instagram
Een bloedhete dag als vandaag doet me met weemoed terugdenken aan de legendarische zomer van 1976. Niet één zomer zal die ooit kunnen evenaren. De aanhoudende tropische hitte begon al in 't voorjaar toen de de verse groene blaadjes aan de bomen al verdorden toen ze pas ontloken waren.
De zwoele zomer van 1976 is onvergetelijk. Dat was toen de gloeiend hete zon nooit wou ondergaan, toen vogeltjes de hele dag een middagdutje deden, toen de hele natuur in coma lag, alles lag stil, geen blaadje roerde zich, niets bewoog. Enkel de zon was aan het werk met haar scherpe stralen midden in een knalblauwe lucht. De bermen langs de autowegen lagen er een hele zomer lang verschroeid bij. Kurkdroge grasvelden en dorstige akkers hunkerden naar een regendruppeltje.
1976, toen de allesverschroeiende zon de alcohol in m'n pintjes deed verdampen terwijl ik d'r bij zat, toen ik jong was, en onbezonnen en mijn hormonen niet onder controle had. Dat was in 1976.
Door de verzengende zon brandde het zand naast het water in m'n huid en grifte voor altijd een herinnering in m'n geheugen over mijn eerste liefde, pril en kwetsbaar. Het brandende zand en de gloeiend hete zon maakten van 1976 een ouderwetse nostalgische zomer.
Heel vroeg in de ochtend kon ik nog genieten van de natuur, de zon was nog niet wakker geworden, toen wandelde ik langs een beekje dat verscholen lag achter dicht struikgewas en wassende grasvelden. Ik wandelde langs boerderijen en landerijen, langs veldweggetjes en veldkapelletjes, weilanden en akkers... en toen de zon genadeloos begon te schijnen in de loop van de ochtend, toen zocht ik verkoeling in uitgestrekte korenvelden en maisvelden om in te verdwalen...
Een mislukte aanslag met een bom die niet ontploft. Daar moet je echt een domme moslim voor zijn, een spijkerbom meesleuren die niet kan ontploffen. Die Marokkaan uit Molenbeek kan nu wel fluiten naar zijn maagdjes in de zevende Allah-hemel omdat z'n missie mislukt is.
Slim zijn ze niet, en pienter evenmin, die moslims. Hun hersentjes zijn blijven haperen in een ontwikkelingsstadium dat wij westerlingen allang gepasseerd zijn, en omdat ze daar gekneld blijven zitten, wordt de intelligentiekloof tussen hen en ons alsmaar groter.
Het geduld van de maagdjes in de islamitische hemel raakte op. En nu zijn ze allen op de onkuise toer gegaan. Het had geen zin meer om te wachten op een domme moslim die niet eens een bommetje kan laten ontploffen. Eerst waren de maagdjes nog ongerept maagdelijk en paraat om de moslim uit Molenbeek in zich op te nemen, maar na zijn flagrante mislukte aanslag zagen ze de zin niet meer in om nog langer maagd te blijven. Toen gaven ze zich over aan allerlei ontuchtige bacchanalen en uitzinnige bras- en vrijpartijen... Islamitische maagdjes dulden geen mislukte moslims.
En zo kwam het dat bierbrouwers zich lieten inspireren bij het uitvinden van een nieuw biertje met de aanlokkelijke naam: "De Onkuise Maagd". Dat is een nieuw Vlaams biertje van de brouwerij 'De Ontmaagding' in het Vlaams-Brabantse Bierbeek.
De man op de foto is een verrader, hij is gezwicht voor de islam. Hij verloochent de Vlaamse identiteit van zijn Vlaamse school. Zijn naam is Johan Wagemans, directeur van het Sint-Lievenscollege in Antwerpen en hij kan niet diep genoeg in de grond zinken van schaamte. Hij besliste om de start van het nieuwe schooljaar uit te stellen tot 4 september, omdat het islamitische Offerfeest op vrijdag 1 september valt.
1 September is vanouds een hoogdag in het onderwijs. Leerlingen maken kennis met de school, met de leerkrachten, met hun klasgenootjes en met het nieuwe lessenrooster. En dat ritueel voltrekt zich elke eerste dag van elk nieuw schooljaar. Het is een vastgeroeste traditie die nu geschonden wordt. Wat zijn wij waard als Vlaming, als Vlaams volk dat haar tradities doet wijken voor islamitische aangelegenheden? Wat stelt ons zelfrespect dan nog voor?... Een islamitisch offerfeest past niet in ons Vlaamse onderwijs!
De afwezigheden van moslimleerlingen op 1 september getuigen van een diepe minachting voor ons Vlaamse onderwijs en het betekent een radicale afwijzing van integratie. Moslims die bereid zijn om te integreren hangen hun offerfeest toch gewoon aan de takken van de bomen? En komen als fatsoenlijke leerlingen op 1 september naar school, zoals iedereen, en zoals het hoort... Maar ik heb al eens geschreven over het onvermogen van moslimleerlingen om te integreren (28.11.2016).
De onwil en het onvermogen om te integreren werden gevoed door onze slaafse tolerantie t.a.v. moslimleerlingen en hun ouders. Zo hebben ze stapvoets allerlei privileges en vrijheden verworven in de loop der jaren. Het onderwijs heeft zich te pletter uitgesloofd om de islam ter wille te zijn. Angstvallig werd er ingegaan op al hun wensen en eisen. En die onderdanige kruiperigheid blijft nu nog altijd nazinderen. Waar gaat het eindigen?... In een totale islamisering!
De islamitische miserie begon toen het Vlaamse onderwijslandschap bezoedeld werd door de invoering van islamlessen in de jaren 70. Omdat idiote Belgische regeerders in 1974 de islam als godsdienst erkenden, mocht er islamonderwijs gegeven worden... En jaren later begonnen we te zeuren over de integratie van moslimleerlingen.
De Limburgse bouwfirma AVL voert een voorbeeldig personeelsbeleid. Voorbeeldiger kan het niet. Hun boodschap is: "Onze appartementen worden gebouwd door echte vakmannen van bij ons die Nederlands spreken."
Daarmeekomt de bouwfirma in een relletje terecht .Unia, het Centrum dat discriminatie en racisme bestrijdt, struikelde helaas over deze mooie vorm van eigenliefde. Van onszelf houden mag niet, zeggen ze, is niet politiek correct. Onze harten moeten wijd open staan voor alles wat vreemd is, en als we meer van onszelf houden dan van vreemdelingen, liggen we in de clinch met Unia. Nu zal het Centrum bekijken in hoeverre de actie van de bouwfirma in strijd is met de antidiscriminatie- en antiracismewetgeving. Ja, ja...
"Vakmannen van bij ons" mag niet.
"Een jongen van bij ons" mag wel??? Deze extreme vorm van xenofilie overschrijdt alle fatsoensnormen aangaande ons eigen volk. Als je fier bent op je eigenheid laat je je toch niet opslokken door anderssoortigen? Wij zijn niet 'oikomaan' genoeg. Wij moeten meer van onszelf en van ons eigen volk houden. Wij zijn niet genoeg ingenomen met onszelf. Oikomanie als voorwaarde om niet overwoekerd te worden door allerlei nare oneigenheden! Ik voel me helemaal niet verwant met het negerke hieronder. Mag het?!...
"Een Jongen van bij Ons"
Op een avond zag ik op tv een negerke gekke bekken trekken, terwijl hij oerwoudkreten slaakte en spastische bewegingen maakte op een afstompend ritme. De nieuwslezeres noemde hem "een jongen van bij ons, hij woont in Sint-Niklaas"... 14.02.16.
De barbaren die Rome vernietigden, kwamen het imperium binnen als vluchtelingen . . . Verdedig onze cultuur, Verdedig onze waarden, Houd wat van ons is! Exodus 21:25 – Brand voor brand, wond voor wond, buil voor buil.
We schrijven 31.03.2008. Ik schreef toen een stukje over een brief van de Migrantendienst over Kansarmoede. Toen was mijn schuilnaam nog 'Sien'.
De Brief
Oef! Eindelijk de originele brief gevonden! Oud papier heeft toch zo'n lekkere geur. Bovenaan zie je aan de roestvlekjes dat er een paperclipje gezeten heeft, en in het midden van het blad staan de sporen van een kopje koffie. Links en rechts in de marges zie ik aantekeningen van mezelf staan. Wat moet ik toen boos geweest zijn!...
Dus die fameuze brief waarnaar ik al enige tijd op zoek was, kwam van het gemeentebestuur van Heusden-Zolder, datum 1 maart 1990. Onderaan stond de handtekening van de coördinator migrantendienst: Nulens Raf. En de schepen van migranten tekende eveneens: Quintens Hilda. Mijn waakzaamheid stond op scherp en mijn bloeddruk steeg peilsnel de hoogte in. Inhoud van de brief: "Op de begroting van de Vlaamse Gemeenschap werd opnieuw, zoals op de begroting 1989, een krediet van 500 miljoen voorzien voor allerhande initiatieven ter bestrijding van de kansarmoede..." En in de volgende zinnen werden scholen en begeleiders warm gemaakt om volop mee te werken aan een project dat de ouders meer wilde betrekken bij het onderwijs. Het Lenssens-project. Lenssens? Belletje rinkelt. Was dat niet die man die meewerkte aan de formulering van die idiote vooroordelen over migranten?! Vooroordelen over migranten...Paula D'Hondt wist er meer van.
Eigenlijk was het een brave brief met items als "achterstellingssituaties", "kansarmoede", "ouderbetrokkenheid", "onderwijsbetrokkenheid"... Met een vergrootglas heb ik argwanend gezocht naar de woorden "migrant" en "integratie", maar nergens te bespeuren, in de hele brief niet. Toch kwam de brief van de migrantendienst!... én het project werd naar Lenssens genoemd, de man die over "vooroordelen" spreekt in plaats van over "waarheden"...
Enkele maanden later...
De brief van de migrantendienst was iedereen inmiddels al vergeten en het project was al goed aan de gang. Toen bleek dat "de brief" bedrog was en het toppunt van misleiding, want stilaan en al sluipend evolueerden de projectactiviteiten naar "Integratie van Migranten". Die kronkelbocht moest gemaakt worden om alle miljoenen aan het migrantenonderwijs te geven. Nieuwe sociaal assistentjes en nieuwe leerkrachten wisten toch niets over het ontstaan van het project...
En de Vlaamse gezinnen? Is daar geen kansarmoede? Moeten Vlaamse ouders niet betrokken worden bij het onderwijs? Zijn er geen Vlaamse kindjes in nood?...
Deze vluchtelingen'kinderen' zijn bijzonder kwetsbaar en weerloos. Hulpeloos staren ze voor zich uit, wanhopig op zoek naar opvang en bijstand. Zelf zijn ze tot niets in staat. Hun smeekbeden om hulp zijn hartverscheurend. Zij leggen hun lot in onze handen. Laten wij onze harten doen smelten en deze jeugd omarmen en welkom heten in onze middens.
Voor de foto hebben kleuters, kinderen en tieners zich verzameld om te poseren voor de fotograaf die een traan wegpinkte voor zoveel kinderlijk leed. Intriest en aandoenlijk. De ellende en de geur van het Middellandse Zeewater straalt uit de foto. Nog zo jong en al zoveel trauma's opgelopen...
Alle vluchtelingen- en mensenrechtenorganisaties, met Amnesty International op kop, willen een verhoogde bescherming van alle vluchtelingen. En daarom strijden ze voor het optrekken van de volwassen leeftijd tot 30 jaar. Zo zou de vluchtelingenjeugd meer kansen krijgen om zich verder te bekwamen in hun carrière en hun talenten optimaal te kunnen ontplooien. De mensenrechtenorganisaties hebben geloof en vertrouwen in het vluchtelingenleger dat ons continent komt bezetten. En daarom hebben ze onze volledige steun verdiend. Zo kunnen we allemaal samen hand in hand afstevenen naar de afgrond. Weg toekomst!
Vlamingen geven weer eens een stukje van hun ziel weg. In een Vlaamse tv-serie gaan de acteurs voortaan Arabisch spreken... En de islam sluipt zachtjes voort.
Een Syrische vluchteling is in de ban geraakt van de Vlaamse komische serie 'Het Eiland' uit 2004-2005, en vindt dat de reeks ook in de Arabische wereld zou kunnen aanslaan. Daarom heeft hij voor het inlezen van de eerste aflevering stemacteurs ingehuurd om de Vlaamse teksten te dubben in 't Arabisch. De stemacteurs zijn ook Syrische vluchtelingen.
De taal van de koran legt beslag op onze mooie Vlaamse taal! De arabisering van een Vlaamse Serie maakt van een puur Vlaams filmwerk een verbastering, de authenticiteit kwijnt er van weg.Onze taal wordt geweld aangedaan door ze in de serie te vervangen door Arabisch.
Wat zijn wij toch een slap volk dat we niet eens onze eigen taal en eigen patrimonium kunnen beschermen tegen arabische onzuiverheden, dat we geen respect kunnen afdwingen voor onze taal en onze dialecten. We laten ons willoos ontvlaamsen, we laten zelfs toe dat er aan geprutst en geknoeid wordt.
De prutser en knoeier is Bassel Sukkar, de Syrische vluchteling die zich focuste op de Vlaamse serie 'Het Eiland' om deze te verkrachten met Arabische stemacteurs. Hij wil zelfs nog verder gaan in het 'dubben' van meerdere Vlaamse producties in het Arabisch. Hij startte een bedrijf op waarbij hij begeleid wordt door AZO (Allochtone Zelfstandige Ondernemers), een project van 'Vlaanderen onderneemt' dat vluchtelingen helpt met het opstarten van een zaak. Beginnende ondernemers krijgen subsidies, zoals ook onze Syrische vluchteling die de charmes van Vlaamse series aantast.
Beste lezers en belastingbetalers, wij bekostigen de hobby van Syrische vluchtelingen die zich hier komen amuseren met het verknallen van Vlaamse tv-series, en daarvoor krijgen ze geld ook nog. Eigen zaak opstarten? Neen, spelen noem ik dat, Spelen! Die Syriërs lachen zich te pletter omdat Vlamingen geld willen geven voor hun amusement.
Waar gaan de Arabische versies eindigen? In het Vlaamse Volkslied? Zie je De Vlaamse Leeuw al in 't Arabisch?
Mohammed, Ahmed en Karim zijn gezworen kameraden. Zij wonen met hun gezinnen in een hoge woontoren in Londen, waar ze een appartement huren. Ze kennen er vele moslimvrienden die daar ook wonen en ze ontmoeten elkaar vaak in de moskee. Samen hebben ze vroeger op dezelfde school gezeten waar ze heel wat kattenkwaad uithaalden. Hun misstapjes werden hen vergeven omdat men dacht dat ze nog wat aanpassingstijd nodig hadden. Dat sterkte hun gevoel van straffeloosheid, en zo gebeurde het dat ze nu als volwassenen hun talenten als terrorist volop kunnen ontwikkelen.
Op een dag kwamen Mohammed, Ahmed en Karim niet opdagen in de moskee. Hun moslimvrienden van de woontoren evenmin. De spijbelaars zaten allen te broeden op snode plannen in 't café om de hoek. Moslimcafe's, nog zo'n broeinest van terroristich gedachtegoed.
De islamitische torenbewoners maakten afspraken om aan de brandalarmen in de toren te prutsen en een en ander onklaar te maken. Niks mis mee, dachten ze, de verhuurders zien toch ook niet zo nauw met de brandveiligheid. En met de sprinklers kan er en passent ook wat geknoeid worden.
Na verhitte discussies raakten de mannen het eens over het maken van vuurhaarden op verschillende plaatsen in de toren en op hetzelfde ogenblik. Hetzelfde ogenblik!... Wekenlang dachten ze na over hun moorddadige plan en nu zijn ze erin geslaagd om in één klap een vuurzee tevoorschijn te toveren over het hele gebouw. En de terroristen konden allen tijdig de woontoren verlaten. Ze hoefden zichzelf niet eens op te blazen.
Over de ware oorzaak van de brand zullen we nooit iets vernemen, zeker niet als het om een terroristische daad ging. Alle torenbewoners overal in de westerse steden zouden dan verhuizen. En de corrupte rijkigaards zien hun huurgelden dan smelten als sneeuw voor de zon.
In den beginne schreef ik mijn eerste blogberichten. Ik was alleen op de wereld. En jaren later kwam er nóg altijd geen kat kijken naar wat ik allemaal te vertellen had op m'n blog. Mijn verzuchtingen vervlogen in het ijle. Eerlijk gezegd, ik was een saaie blogger, nu nog, maar nu kan ik 't beter verbergen.
Naarmate de jaren verstreken, inclusief botsingen met seniorennet en ontredderende confrontaties met het CGKR, ach, die vervelende dingen nam ik erbij, zij hoorden bij het op gang brengen van een meer revolutionaire schrijfstijl waarbij ik mijn belagers uit het verleden een klinkende veeg uit de pan meegaf.
Nu volgt er een ouderwets en braaf verhaaltje zoals ik het vroeger zou geschreven hebben, braaf en saai, voorzichtig rond de pot draaien en camoufleren van pijnlijke details. Daar zit de lezer toch niet echt op te wachten...
Er was eens een piepjong en eigenwijs sociaal werkstertje. An was haar naam. Zij kwam vers van de schoolbanken waar ze al haar onderbroeken versleten had.
Al vanaf de eerste dag op het PMS-centrum speelde het meiske het klaar om zich te verstrengelen in een vechtscheiding van twee mensen die elkaar ooit dolverliefd in de ogen keken aan het altaar waar ze eeuwige trouw aan elkaar beloofden. De priester had hen beiden een lap om de oren moeten geven.
Dus An begaf zich moedwillig in een 'wespennest', zij moeide zich met huishoudelijke perikelen en aanverwante echtelijke miseries. Zij voelde zich geroepen om de ambras in huishoudens op te klaren... An D.B. leed aan grootheidswaanzin. En het ergste was dat zij daarin gesteund werd door psychopaat Horbert.
Op zekere dag zette ze haar klauwen in een jongetje van het vierde leerjaar van het lyceum. Het jongetje simuleerde angst en bezorgdheid om zijn ouders die verwikkeld zaten in een vechtscheiding. Maar An doorzag het spelletje niet van het sluwe jongetje. Zij wist niet dat het jongetje om aandacht vroeg en een gesprek wilde met een PMS-medewerker. Onschuldig een beetje babbelen? Neen, een wespennest! Het kereltje was bezig met zijn ouders tegen elkaar uit te spelen, tegen elkaar op te zetten en zich te moeien met hun huwelijk.
De jongen was er alleen maar op uit om toegelaten te worden in de rechtszaal waar de scheiding besproken zou worden. En via het PMS-centrum hoopte hij zijn zin te krijgen. Jong, sluw en geraffineerd. Misschien is hijzelf wel de oorzaak van de scheiding van zijn ouders? In goedkope speelfilms kom je dat meer tegen dat ouders het slachtoffer worden van hun boosaardige kinderen...
In het blad Knack getuigden leerkrachten anoniem over de moeizame integratie van buitenlandse kinderen in Oostendse secundaire scholen. Zij signaleerden taalproblemen, aanpassingsproblemen, negeren van vrouwelijk gezag, vechtpartijen, pestgedrag, beschadigen van elkaars materiaal, incidenten met leerkrachten... Kortom, alles wat niet deugt. Er heerst een macho-gedrag bij jongens van Arabische origine, die zich aanstellen en stoer willen doen. Zij weigeren opdrachten uit te voeren die vrouwelijke leerkrachten hen opleggen: "Het is maar een vrouw." Moslimleerlingen aanvaarden geen vrouwelijke leerkracht.
Niet verwonderlijk, met z'n allen hebben die nieuwkomers een dolle rit achter de rug, ze zijn er nog zeeziek van en zullen nooit hun evenwicht kunnen terugvinden in een samenleving die zo fel verschilt van de verre wereld waar ze vandaan komen. Ze deinden mee op de golven van de Middellandse Zee, geduldig varend op de woeste baren, met af en toe een gulzige slok van het zoute zeewater. Eikes! En bij elke golfslag sloeg er eentje overboord. Splash! Verdronken... En zo kwam het dat niet iedereen hier voet aan wal kon zetten. De zwaksten liggen nu nog op de zeebodem.
De integratie van nieuwe kinderen is onmogelijk, zij zijn hier komen binnenvallen in een voor hen totaal vreemde omgeving met een andere taal, andere gebruiken, andere opvattingen... met een heel andere culturele bagage zijn ze beslag komen leggen op onze schoolbanken. In onthaalklassen. Waar mirakelen verwacht worden, waar verwacht wordt dat moslims omgetoverd worden in blanke leerlingen met een Vlaamse werkattitude, met Vlaamse eigenheden en zo.
Leerkrachten in onthaalklassen zijn véél te tolerant en laten nieuwkomers hun gang gaan... omdat ze nieuwkomers zijn, en omdat ze bang zijn om 'racistisch' genoemd te worden, daarom treden ze laks op. En dát is nu precies integratieremmend, dat tolerante gedoe en meelijwekkende gezever. En als die nieuwkomers dan ook nog eens islamlessen krijgen worden ze helemaal verhemeld en in de wolken gedreven van waaruit ze minachtend kijken op vrouwelijke leerkrachten. Islamlessen verstevigen alleen maar hun islamitisch gedachtegoed.
Moslims kúnnen niet integreren. Omdat ze moslim zijn. Zij kunnen hunne koran zomaar niet over den haag zwieren en den islam afzweren. Zij kunnen niet integreren omdat het onderwijs hen als moslim eerbiedig bejegent en de cultus rondom de islam instandhoudt. En dan zijn er de hoofddoeken, de onwettige afwezigheden op islamitische feestdagen, spijbelen en thuistaal tolereren, eindeloze taallessen en projecten, lijdzaam toezien op massale afwezigheden van moslimouders op ouderavonden...
En daarom kunnen moslims nooit integreren in onze westerse middens.
Aan mijn lieve ex-collegaatjes en nieuwe CLB'ertjes
http://nl.wikipedia.org/wiki/Vlaams_Belang_Jongeren Kopieer dit bericht duizenden keren en stop een exemplaar in de schoolagenda van elke leerling. Geef er in alle scholen ook eentje aan alle leerkrachten en directies. Vergeet daarbij niet de islamleraar en de moslimleerlingen. En dan zijn er ook nog de migrantenwerksters. Duw hen dit bericht in de handen en verplicht hen om erover te praten in de lessen, bij voorkeur tijdens de islamlessen.
Wij moeten de jeugd de weg wijzen naar een veilige en vredige toekomst, de weg naar de juiste partij, het Vlaams Belang als de redding van ONS Vlaanderen! Wij moeten de jeugd warm maken voor het Vlaams Belang! De Jeugd is de Toekomst.
In Nederland zitten ze geplaagd met twee extravagante exemplaren van het vrouwelijke geslacht. De ene is geobsedeerd door de menselijke huidskleur en de andere is een extreemlinkse oproerkraaier. Het is hun beider hobby om te klagen en te mopperen over onrechtvaardigheden en andere futiliteiten. En die hartenkreten slaken ze doorgaans op de dagen dat ze last hebben van hun maandelijkse perikelen.
Het gaat om Sylvana Simons, de zwartepietenhaatster, en de andere tuttebel is Anne Fleur, zij schrijft politiek links georiënteerde verhaaltjes. Het meiske is in haar puberteit is blijven steken.
De ene zwaait met 'racisme' en de andere met 'seksisme'. Gefrustreerde dames kunnen onberekenbaar, en zelfs onredelijk, uit de hoek komen.
Sylvana veroordeelt en verguist een kunstwerk waarbij blanke vrouwen middels make-up er uitzien als een negerin. Sylvana: "Blanke vrouwen zwart maken is racistisch. Je mag je de cultuur en kleur van een ander niet toe-eigenen. Dat is heel fout. Echt. Dit soort kunst kan echt niet." Blanke vrouwen zwart maken voor een kunstproject, hoe durf je!
Sylvana’s idioterie neemt zulke extreme vormen aan dat zelfs haar eigen volgers het er mee gehad hebben getuige reacties van deze aard:
Dan is er nog die andere linkse onruststoker, puber en belhamel Anne Fleur. Zij is boos omdat wiskunde een 'mannenvak' genoemd wordt in het Reformatorisch Dagblad. Anne: "Dit is seksisme."
Anne Fleur vergeet dat zowel mannen als vrouwen een wiskundeknobbel kunnen hebben en dat mannen die talenten anders kunnen aanwenden dan vrouwen. Ik wil Anne Fleur nu plagen met een seksistisch cliché dat zegt dat mannen hun emoties beter kunnen beheersen dan vrouwen en daarom exacter kunnen denken. In die zin is wiskunde inderdaad een 'mannenvak'...
“Was Londen altijd zo mooi?” “Nee! Mijn grootouders vertelden me dat de ongelovigen hier lachten en plezier hadden voordat we ze allemaal uitroeiden.”
Laat u maar eens goed gaan (2
