De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
03-12-2019
De Teloorgang van de Vlaamse Leerling
Het gebrek aan interesse voor taal en lezen nestelt zich bij kinderen al in hun vroegste levensjaren. De basis van leesvaardigheid en interesse voor boeken ligt in het kleuteronderwijs, waar voorbereidend lezen centraal staat. En ik wil nog verder teruggaan in de tijd: de jaren die baby's en peuters thuis doorbrengen in een brousse-sfeertje waar ze tijdens hun eerste levensjaren opgroeien met een eigen thuistaal en eigen cultuur, waar ouders lustig kwebbelen en tetteren in hun vreemde thuistaaltje, dat zijn verloren jaren, waarin stimulansen ontbreken om de kleuter belangstelling voor 'lezen' bij te brengen.
Het is nu al meer dan negen jaar geleden dat ik voor het eerst schreef over de slechte prestaties van Vlaamse leerlingen: "Vlaamse leerlingen presteren slechter in een klas met allochtonen". Toen lag dat onderwerp nog erg gevoelig. In de daarop volgende jaren heb ik op mijn blog geregeld verwezen naar de oorzaken en de gevolgen van multicultureel onderwijs: "Daling Onderwijsniveau", "De tanende kwalteit van middelbare scholen", "Verloedering van het Onderwijs", "Kinderen worden dommer"... De trend van verval en verloedering van het onderwijs tekende zich al veel eerder af, in de jaren 90, toen schooldirecties hun leerkrachten verplichtten om de leerstof aan te passen aan de allerzwaksten. Toen ging men er nog van uit dat onze Vlaamse leerlingen zich wel zouden redden en bij de top zouden blijven horen. Maar laagliggende latten, gemakkelijke leerstof en soepele examens maken van onze Vlaamse leerlingen slappe kwallen, onbekwaam om zich te verheffen boven de grauwe middelmaat.
In vlagen van tolerantie voor 'de allochtoon' werden beslissingen genomen die de onderwijskwaliteit aantastten en de normaal begaafde Vlaamse leerling aan zijn lot overlieten. Wat heeft het ons opgeleverd, onze verdraagzame en toegeeflijke houding jegens allochtonen? Zero!
Links onderwijsbeleid voert een strategie die goede leerlingen doet afhaken en hun prestatiedrang afremt, omdat er exorbitante aandacht gaat naar wanpresteerders, zwakbegaafden en andere klooiers, omdat er gestreefd wordt naar gemengde klassen waar niemand de beste mag zijn, waar iedereen gelijk is en waar de leerstof aangepast wordt aan achterblijvers en zwakkelingen, aan anderstaligen en ongeletterden.
Binnen de schoolmuren en achter de schoolpoorten heb ik vroeger vurige passies zien oplaaien, driften zien losslaan en zinnelijke lusten in alle hevigheid zien exploderen.
Ontluikende verliefdheden en wilde hartstochten in de schoolse wandelgangen kon je met een zevende zintuig zomaar waarnemen, opsporen en opvolgen.
Zo zag ik op een mooie dag hoe een schoolarts en zijn verpleegstertje in een innige verstrengeling lagen in het dokterscabinet. Als twee dartelende duifjes die elkaar aan het minnekozen waren. Het sensuele tafereeltje was er eentje van intense omhelzing en kronkelende wellust, immens gekreun en diepe penetratie in de allerhoogste regionen van extasen.
Het vertederende tafereeltje streelde al mijn zintuigen. Ik borg het op in mijn geheugen, bij alle andere relikwieën. Het verliefde koppeltje straalde spontaan een chemistry uit, een geur en een aroma, en die mix verraadde hun geheime wensen en verboden dromen...
De hoge werkloosheid bij migranten blijft een probleem in ons land. Er is een zware oververtegenwoordiging van allochtonen in de werkloosheidsstatistieken, en het aantal werkloze allochtonen blijft toenemen...
Dit soort alarmerende berichten waarvan de oren gaan tuiten, vinden we nu allemaal heel gewoon. We horen en lezen het elke dag.
Maar er is een tijd geweest dat migranten niet gelinkt mochten worden aan werkloosheid. Migranten en werkloosheid mochten nooit in één adem uitgesproken worden. Ik heb er zelfs ooit een blogberichtje voor moeten wissen omdat het 'racistisch getint' was. Migranten en werkloosheid?! Racistisch getint?!...
In de beginjaren van mijn blogbestaan, toen geen kat mijn blog kwam lezen, was er toch 1 kater die struikelde over mijn vraag: "Hoe komt het toch dat er zoveel allochtone werklozen zijn?"
Ik zal het nog eens opnieuw vertellen.
Toen allochtone werkloosheid nog taboe was, schreef ik over mijn ervaringen met allochtone scholieren, als toekomstige arbeidskrachten. Mijn ervaring was dat zebuitensporig geïnteresseerd waren in 'den dop'. "Wat moet ik doen om te kunnen gaan doppen?" was de meest gestelde vraag van laatstejaars beroepsonderwijs. Zij waren niet gemotiveerd om werk te zoeken en de arbeidsmarkt interesseerde hen niet.
Nieuwkomers die hier geen wortels hadden, waren er ook. Hun geweten werkte niet optimaal en daarom ontwikkelden ze misdadige neigingen, hun stapjes naar delinquentie maakten hen onaantrekkelijk voor de arbeidsmarkt.
Ook hun mentaliteit deugde niet om in aanmerking te komen voor een serieuze job. Ik zag hun onwil om iets bij te leren, om Nederlands te spreken, om te presteren en te wedijveren, om goede rapportcijfers te halen.
Scholen droegen bij tot allochtone werkloosheid. Bv. 'Studie- en Beroepsmogelijkheden na het Secundair Onderwijs' werd geschrapt van het lesrooster, en tijdens deliberaties werden leerlingen geholpen om regelrecht de weg te vinden naar het stempellokaal.
Ik heb vroeger in de loop der jaren werkloosheidscijfers van allochtone papa's verzameld, die kwamen van een massa familiale vragenlijsten waarop het beroep van de vaders te lezen stond. En cijfers liegen niet...
Een leerlinge van het Wellantcollege in Amsterdam heeft deze week haar lerares vergiftigd.
Tijdens een kookles ontstond er ruzie over haar gsm. Het kind mocht haar gsm niet gebruiken in de klas, en toen werd ze zo boos dat ze een bijtend schoonmaakmiddel in de koffiekop van haar lerares strooide. Deze dronk de mok leeg. Na een tijdje werd ze onwel en klaagde over een brandend gevoel in haar mond en op haar tong. Ze werd naar het ziekenhuis gebracht waar een verbrande tong en verbrande mond vastgesteld werden.
Ja, tegenwoordig denkt de jeugd dat alles mag en alles kan, aangemoedigd door tolerante ouders, sussende familieleden en overbeschermende leerkrachten en schooldirecties.
Neem nu de schooldirectie die bijzonder lichtzinnig reageerde op het criminele voorval door te wijzen op de minderjarigheid van de misdadigster, en, nog erger, door te stellen dat ze handelde in een opwelling!... Een bijtend gif gooi je nooit zomaar impulsief in een mok, daar is voorbedachte rade mee gemoeid, en een opwelling is uitgesloten.
Woordvoerder: "Ze heeft dit echt in een opwelling gedaan, het was een ondoordachte actie waar ze zelf heel erg van geschrokken is. Ze heeft er ontzettend veel spijt van."... En de woordvoerder zal er nog spijt van krijgen dat hij de zaak zo gebagatelliseerde.
Omdat de gifmengster nog 'minderjarig' is, is ze nog leerplichtig, en daarom werd ze overgeplaatst naar een andere school. Met andere woorden, ze wordt buitengezwierd, en dan kan ze andere leerkrachten in haar nieuwe school vergiftigen. Want alle misdrijven die niet in een opwelling gebeuren, zijn voor herhaling vatbaar. Het kreng moet grondig in de gaten gehouden worden!
Blank, de inmiddels verboden kleur, mag onbeperkt worden belasterd en verketterd, en zou helemaal moeten gaan verdwijnen. ‘Blanken verdienen niet het recht om te leven, zij zijn een ziekte en de kanker’...
Beste lezers, geloof er geen fluit van, van het politiek-correcte gelul over het zogenaamde fake news dat Guy D'haeseleer (VB) postte op Twitter en op Facebook. D'haeseleer deelde een foto van afval met een verwijzing naar mislukte inburgeringscursussen: “Brussel Rogierplein 24/11/2019 om 10.00 uur. Prachtig toch he die hoofdstad! Die inburgeringscursussen zijn niet echt een succes...”
Dit is géén nepnieuws! Ik heb vroeger in de Turkenschool van directeur Blauwbaard een gelijkaardig rommelzootje gezien, bijna zo erg als op de foto. Het keukentje en de toiletruimte werden het meest toegetakeld. Soms werden ze herschapen in een ruïne wanneer een horde allochtoontjes op medisch onderzoek gekomen was.
In een donkere achtertuin van de Turkenschool stond het containertje, een gebouwtje waarin het migrantenteam gehuisvest was. Zij waren de bewierokers van de allochtone schoolgemeenschap. Bendeleidster was verpleegster L.D.R. met een stel geitenwollensokkenmigrantenwerksters als volgelingen en meelopers. Allemaal samen vormden ze een stelletje kakelende kletskousen, koffieleuten, viswijven en giecheltrienen die het niet zo nauw namen met de hygiëne in hun kiekenkot. De rotzooi in het gore keukentje was niet te overzien. Het aanrecht was bezaaid met vieze keukenhanddoeken, beschimmelde etensresten, onafgewassen kopjes en schoteltjes, plakkerig bestek dat her en der verspreid lag. En ook nog een open bus bedorven melk stond er klaar om nog verder te verrotten.
Lyceum, 1996. Nele was een leerling van het vierde jaar waar ze de richting moderne talen-wiskunde volgde. Zij was een mooi tienermeisje en haar rapportcijfers waren behoorlijk. Alles verliep naar wens. Hoe kwam het dan dat ze vaak zo neerslachtig was en onzeker van zichzelf? Ze geraakte ook moeilijk uit haar woorden, was angstig om wat komen ging en reageerde soms overdreven emotioneel.
De papa van Nele gaf het vak Frans in het lyceum. Samen reden ze iedere ochtend naar school, en 's avonds samen weer naar huis. Nele was de oogappel van haar papa. Deze wou echt niets liever dan dat ze wat vrolijker was en met meer zelfvertrouwen door het leven zou stappen.
Lusteloos en ongelukkig onderging Nele de dagelijkse rit met haar papa naar school, angstig piekerend over wat er nu weer zou gaan gebeuren. Haar irreële angsten verhinderden haar om zich te concentreren op de lessen en op haar studie.
Nele ging in therapie. Haar papa had dat zo geregeld. Bedoeling was om haar zelfbeeld wat op te krikken, en om haar meer te doen geloven in zichzelf. Om haar uit de diepe put te halen waarin ze worstelde om te overleven. Een strenge assertiviteitstraining volgde. Er kwamen toen verrassende dingen aan het licht die een blik wierpen op haar gestoorde persoonlijkheid.
Zo was er de dagelijkse rit met haar papa naar school tot haar 18 jaar. Zes jaren lang. Thuisgekomen na schooltijd hetzelfde: Nele hoefde nooit initiatieven te nemen, droeg thuis geen enkele verantwoordelijkheid, papa en mama regelden alles voor haar. En is een potje yoghurt over datum, dan mag je dat niet meer eten, en bacteriën zitten overal, dus goed oppassen en angstvallig voorzichtig zijn... 'Angstvallig voorzichtig zijn', zo werd Nele opgevoed.
Tijdens de therapie werd er ook een en ander onthuld over Neles fysieke conditie, die zo goed als niets voorstelde. Slechte motoriek en houterige lichaamsbewegingen. Ook slechte eetgewoonten. En een verstoorde nachtrust door het aanhoudend piekeren.
Er kwam ook nog een nieuw element op de proppen toen bleek dat de mama van Nele niet meer wilde meewerken bij de behandeling van haar dochter. Haar papa wel, die was ontvankelijk voor alle tips en adviezen, en toonde zijn gewillige medewerking.... Maar!... hij stond nérgens, want mama en Nele waren thuis de baas!... De behandeling verwaterde en Nele herviel in haar oude gestoorde gedragspatroon.
Nele is nu 39 jaar. Soms vraag ik me af hoe ze zich nu handhaaft, hoe ze zich nu redt in de volwassenenwereld. Hopelijk heeft haar papa ooit eens goed met de vuist op tafel geslagen?
'k Zal 't zelf maar vertellen, dan hoeven anderen me niet te wijzen op mijn vreselijke tekortkomingen.
De ellende begon al van bij mijn geboorte, héél lang geleden, toen de verpleegsters in het 'moederhuis' in Hasselt mij verwisselden met een andere baby. Het kan niet anders want er zijn geen raakpunten met m'n familie, een vreemde eend in de bijt, het zwarte schaap, zwarter kon het niet. Een andere mogelijkheid was dat ik verwekt ben door een onbekende vader, een man van wie ik m'n eigenwijze karakter geërfd heb en ook mijn achterdocht jegens andere mensen. En zo kan ik blijven speculeren...
Ik ga nog éérder terug in de tijd. Toen ik als trage foetus in de baarmoeder van mijn moeder zat, helemaal niet gehaast om de uitweg naar buiten te zoeken, toen liep er iets fout, er gebeurde iets vreselijks. Verschrikkelijk! Ik ben aan de navelstreng blijven bengelen totdat de dokter met een vlijmscherp mes mij scheidde van m'n moeder. Ze hebben me moeten tegenhouden want ik was al onderweg om opnieuw in het warme nest van de baarmoeder te kruipen... Terug naar de veilige schoot waar ik voor altijd wilde blijven zitten. Wégkruipen van de buitenwereld wou ik. Het geroezemoes in de kraamkamer beviel me niet. Dat was mijn allereerste trauma: de geboorte!
Volgens de laatste peilingen zijn er steeds meer onzindelijke kleuters. Kleuterjuffen hebben hun handen vol aan poep- en plasbroekjes en zitten tot aan hun ellebogen in de pampers. Zij komen moeilijk toe aan echte pedagogische activiteiten. Ontwikkelingsdoelen kunnen daarom moeilijk bereikt worden.
Geruchten doen de ronde dat het groeiend aantal onzindelijke kleuters te wijten is aan ouders die allebei gaan werken en daardoor minder tijd hebben voor potjestraining voor hun peuters. Om nog maar te zwijgen over die hedendaagse allesabsorberende luiers, in tegenstelling tot de vunzige katoenen luiers van vroeger vol nattigheid...
Allemaal smoesjes! De hedendaagse verklaringen voor 'verlating' van de zindelijkheid draaien rond de pot, rond het pispotje, en willen vermijden dat kindjes met een luier gestigmatiseerd worden als kleine zwartjes die in hun fysieke ontwikkeling achterlopen op hun blanke leeftijdgenootjes. Het is trouwens bekend dat ontwikkelingsachterstanden raciaal beïnvloed worden en gerelateerd zijn aan het menselijk ras.
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat in de jaren 60 de meeste kinderen zindelijk waren op 2,5 jaar. Vandaag is dat slechts 20 tot 30 procent. Kleine instappertjes zijn dus veel later zindelijk dan vroeger. Er zijn dan ook veel meer migranten-instappertjes dan vroeger. En denieuwe toevloed van anderstalige 2,5-jarigen is nog niet gestopt.
Kinderartsen maken zich zorgen over de luierkleutertjes. En dan is er de Werkgroep Kleuterscholen Vlaanderen die al jaren ijvert voor meer kinderverzorgsters in de klas. Er zijn scholen die ouders vragen om hun kindje pas naar school te sturen als het zindelijk is. Een paniek-oproep, omdat ze de luierkindjes niet meer aankunnen.
Vroeger was het makkelijker, toen alle kindjes met een proper onderbroekje naar school kwamen.
Scholen wachten bang de komst af van een nieuwe golf van 2,5-jarige zwartjes, vluchtelingetjes die hier niet verwacht werden, negerkleutertjes die hier nooit een thuis zullen vinden, ontheemd en vatbaar voor psychische stoornissen, vreemde kindjes zonder eigen voedingsbodem. Integratie is zo goed als onmogelijk.
Migranten zijn Europa komen bezetten. Met hele zwermen komen ze tegelijk. Seksueel uitgehongerden met driften en lusten die op springen staan. Hun gefrustreerde geslachtsdrift maakt van hen primitieve wezens die zich op dierlijke wijze vergrijpen aan blanke westerse vrouwen die zij als loslopend wild beschouwen. Geen hoffelijke benaderingen, geen speelse verleidingstrucjes, maar recht op het doel af, zo werkt dat bij die mensapen zonder geweten. Achterlijke praktijken als massaverkrachtingen maken nu deel uit van onze samenleving. Europa is aan het wegglijden naar een oord van zedenverwildering en minderwaardige moraal. Een nieuwe sekscultuur is zich aan 't ontwikkelen en westerse normen worden aangetast en brokkelen af.
Het fenomeen van groepsaanrandingen kreeg bekendheid in Europa sinds oudejaarsavond 2015 in Keulen. Het heette toen 'jihadrape' waarbij mannen van Arabische en Noord-Afrikaanse origine betrokken waren. De media hadden het toen bijzonder moeilijk om de etnische afkomst van de daders te vermelden. Tot er een moment kwam dat zwijgen niet langer meer kon. Verkrachtingscijferscijfers wezen allen in de richting naar 'vluchtelingen'.
Of om het met de woorden van heer Bron te zeggen: "Over de achtergronden en de daderprofielen zwijgen de gevestigde media. Wellicht bestaat er een verband tussen massaverkrachtingen en de voortdurende massa-immigratie…"
In Frankrijk behoren verkrachtingen inmiddels tot het leven van alledag. Volgens het dagblad “Le Figaro” wordt in het land ondertussen elke zes minuten een jong meisje of een vrouw het slachtoffer van een voltrokken of gepoogde verkrachting. Onder de streep zijn dat zegge en schrijve elk jaar 112.800 vrouwen, die – volgens officiële informatie! – het slachtoffer van verkrachting of gepoogde verkrachting worden. Niet minder dan 235.000 echtgenotes of partners zijn de dupe van lichamelijk of seksueel geweld binnen hun relatie, benadrukt “Le Figaro”.
De twee beruchte jihadi-weduwen Tatiana Wielandt en Bouchra Abouallal zijn met hun kinderen gevlucht van Syrië naar Turkije. Nu zijn ze op weg naar ons land waar hen een celstraf van 5 jaar wacht. En flinke geldboetes ook nog.
De rechtbank had de twee vrouwen veroordeeld voor hun deelname aan de activiteiten van een terroristische groep als vrouwen van Syriëstrijders. In 2013 waren ze een eerste keer naar Syrië vertrokken, waar hun echtgenoten zich hadden aangesloten bij terreurgroep Majlis Shura Al-Mujahedin. Nadat beide mannen sneuvelden, keerden de weduwen begin 2014 met hun kinderen terug naar België. Ze waren allebei ook opnieuw zwanger. Het jihadistisch salafisme zworen ze echter niet af en ze bleven contacten onderhouden met gelijkgezinden. Nadat ze bevallen waren, keerden ze samen met hun kinderen in de zomer van 2015 terug naar Syrië.
Tatiana was vroeger een gewoon Vlaams meisje. Maar op vakantie in Marokko werd ze verliefd op Noureddine Abouallal, de rechterhand van Fouad Belkacem, één van de kopstukken van Sharia4Belgium. Tatiana bekeerde zich tot de islam en ging in boerka mee strijden aan de zijde van haar Marokkaanse man. Haar ouders blevenin shock achter en konden de metamofose van hun dochter niet verwerken.
“Mijn man heeft van verdriet twee dagen op de zetel gelegen”, zucht mama Astrid Gorris. “Ik was er kapot van. Onze dochter moslima?” Maar het ergste moest nog komen. Tatiana begon opeens een hoofddoek te dragen en in het Arabisch te bidden. Noureddine liet een baard groeien, begon lange gewaden te dragen en werd werkloos. Sinds haar huwelijk loopt Tatiana in een djellaba, op straat draagt ze een boerka. Mannen mogen er thuis niet meer op bezoek. Ook haar eigen vader is niet meer welkom. Tatiana heeft haar studies opgegeven en zit alle dagen thuis. Ze mag niet werken. In mijn ogen is haar leven voorbij”, aldus een diep ontgoochelde moeder.
De grootste klap kregen de ouders toen Tatiana van een zoontje beviel. Die kreeg de toepasselijke naam ‘Mujahid’, ‘strijder’. Het geboortekaartje werd versierd met een islamitische strijder met een machinegeweer. “Ik kon mijn ogen niet geloven. Mijn kleinzoon die de naam ‘strijder’ draagt?! Een kind dat pas geboren is en met zo’n missie wordt opgezadeld? Ik was in shock”, zegt de arme vrouw. Maanden geleden moest ze dan nog vernemen dat Noureddine een van de kopstukken is van Sharia4Belgium. Hoeveel pech en ellende kan een mens hebben? “Ik dacht dat de wereld opnieuw op mijn hoofd viel. Ik hoor zeggen dat Tatiana in haar boerka zelfs mee met de organisatie strijdt? Waar is zo’n meisje dan mee bezig? Dat verstaat toch niemand?”
Geboortekaartje met mitrailleur
De twee IS-vrouwen zouden nooit mogen vrijkomen en moeten nauwlettend in de gaten gehouden worden. De IS-ideologie blijft doordrongen tot diep in hun vezels. Vooral Tatiana is een sluimerend gevaar. Als moslimbekeerlinge vormt ze een verhoogd veiligheidsrisico en blijft ze verzeilen in terroristische wateren. In de gevangenis zal het er niet beter op worden. Sharia4Belgium en zijn haatbaarden zullen springlevend blijven, extremere elementen zullen het roer overnemen. En als die twee terroristenvrouwen ooit vrijkomen, zal het jihadisme nieuwe injecties krijgen.
Het klerezoontje van Tatianan dat op zijn geboortekaartje 'Mujahid' (=strijder) genoemd werd, is er zeker eentje die zich later als terrorist zal ontpoppen. Over 20 jaar of zo, of eerder. En al die ellende is van Syrië via Turkije naar ons land komen overwaaien.Wat zijn wij toch weer een gul volk, met de arrogante pretentie om die IS-wijven te kunnen bekeren.
Hoe gevaarlijk IS-vrouwen zijn blijkt uit een rapport van Europol. Conclusie van Europol: vrouwelijke jihadi's hebben meegeholpen bij het oprichten van het kalifaat en speelden een actieve rol op het slagveld, en bij het verspreiden van propaganda om van Syriëgangers een begrip te maken.
Morgen zal Vlaams Belang een flyeractie houden bij de school 'T Saam in Diksmuide tegen de verplichte schooluitstap naar de Al Buraq Moskee in Mechelen en het Fort van Breendonk in Willebroek.
Vlaams Belang en Dries Van Langenhove zijn niet te spreken over de schooluitstap: "Leerlingen verplichten om naar een vrouwonvriendelijk, onverdraagzaam en niet-westersgezind geloof te gaan. Los erover. Integratie begint bij degene die hier komen, niet omgekeerd”, staat te lezen op de Facebookpagina van de partijafdeling. Dries Van Langenhove deed er op Twitter nog een schepje bovenop: “Diksmuidse leerlingen gaan op dezelfde dag op uitstap naar het Fort van Breendonk én naar de moskee. Kinderen eerst opzadelen met een flinke dosis zelfhaat en ze nadien meteen voorstellen aan onze vervanger, die ons zal verlossen van de zelfhaat door ons te verlossen van onszelf."
Omdat we niet genoeg van onszelf houden laten we leerlingen kennismaken met de islam. Scholen formuleren de doelstellingen erg camouflerend: "Om vooroordelen tegen de islam weg te werken... voor een correcte beeldvorming van de islam bij kinderen... leren omgaan met de diversiteit van verschillende levensbeschouwingen..."
Gelijkekansencentrum Unia zou overspoeld worden met klachten tegen de uitspraak op twitter van Dries Van Langenhove? Leugens! Enkel een educatief medewerker bij de Ieperse musea diende klacht in. Unia: "We gaan dit onderzoeken, o.m. in het kader van ons langlopende dossier rond Van Langenhove."
En dat geen enkele ouder protesteert tegen het geplande moskeebezoek? Leugens! Het is onvoorstelbaar dat alle ouders akkoord zijn met de kennismaking van hun kinderen met de islam, een levensbeschouwing die haat en onverdraagzaamheid propageert. Schooldirecteur Bart Laleman: "Er kwam nog geen reactie van het leerlingenparlement of de 100-tal ouders van de leerlingen. Wij zijn een school die verbindt. We distantiëren ons van de actie en van de uitspraken"... School 't Saam die verbindt, ja ja...
Moskeebezoeken voor scholieren zijn bijzonder delicaat. Wat gaat er tegen hen verteld worden? En door wie? Objectief of gekleurd? En gaan ze de leerlingen ook vertellen over de diepgewortelde haat die moslims koesteren tegenover Joden? Leerkrachten kunnen leerlingen met nog geen eigen mening alle linkse kanten uitloodsen en hen overdonderen met hun eigen gedachtegoed. En daarom vind ik dat moskeebezoeken verboden moeten worden voor Vlaamse leerlingen, ze worden al teveel gehersenspoeld door de media. We zien toch ook geen moslimleerlingen devoot stilstaan bij een landelijk veldkapelletje of bij een mariagrotje? De islamleraar regelt toch ook geen uitstapjes naar kerken en kathedralen voor zijn moslimleerlingen? Hij laat zijn jonge moslims toch ook niet proeven van de schoonheid der Vlaamse cultuur en al haar rijkdommen?!
Of zoals Vlaams Belang zegt: "Integratie begint bij diegenen die hier komen, niet omgekeerd."
Ik kan me nog altijd levendig voor de geest halen hoe de Oude Baas vroeger mijmerend voor het venster naar buiten zat te turen, zonder iets te zien, maar peilend in de verte zag hij onheilspellende dingen op ons afkomen. Het groeiende aantal migrantenleerlingen maakte hem bang. Einde jaren 70 begon de man zich erge zorgen te maken over de ontwikkelingen in onze samenleving waarin migrantenouders en hun kinderen meer en meer de oogappels van de samenleving werden. Vroeger leefden we in een serene monocultuur zonder verwikkelingen en zonder bedreigingen van onszelf en onze eigenheid, maar die rustige tijden dreigden te gaan verdwijnen.
Bij het venster filosofeerde de Oude Baas over de toekomst van onze maatschappij: "Ooit gaan vreemdelingen het hier voor het zeggen hebben als ze stemrecht krijgen. Ze kiezen dan natuurlijk voor hun eigen volk. En zo worden ze sterker en machtiger als ze talrijker worden, en dan gaan WIJ nog wat beleven..."
Ongelooflijk hoe haarscherp de Oude Baas in de toekomst kon kijken. Uit zijn overpeinzingen kwam de blanke als een zwakke schakel in een multiculturele samenleving tevoorschijn. De Oude Baas was een profeet, die nu met een zilveren lepeltje van zijn rijstpap geniet, omringd door sensuele engeltjes. Hij wil niet naar beneden kijken om de aardse chaos te zien...
... Sammy Mahdi als kandidaat om voorzitter te worden van CD&V? Het zou vroeger onvoorstelbaar geweest, een 1-aprilgrap of fake news, een verspreking van de nieuwslezer, of een drukfout in de krant... ne bruine als voorzitter van de CVP? Ik weet zeker dat heel wat CVP'ers van weleer zich in hun graf zouden omdraaien. Sammy Mahdi... Het doet mij denken aan het scenario toen Macron uit het niets verscheen om Marine Le Pen uit te schakelen.
Al tientallen jaren zijn we jullie systeem diep aan het binnendringen en we zetten het stilaan maar zeker volledig naar onze hand. Wij bouwen onder jullie ogen onze moskeeën, we organiseren ons eigen onderwijs, we spreken onze moedertaal onder elkaar waar jullie bij staan en geen drol van begrijpen, we hebben onze uitgebreide netwerken van eigen volk in jullie land én in ons moederland, we hebben gettowijken in jullie grote steden. Wij verankeren ons met eigendommen en kinderen en graven ons steeds dieper in. Bovendien hebben we het grootste deel van jullie politici achter ons staan en het overgrote deel van jullie bevolking die ons omarmt. Ook als we jullie aanvallen en bommen op jullie kop gooien, blijven jullie ons omarmen en opvrijen. Jullie zijn knettergek.
Er is tegenwoordig een gevoelige accentverschuiving aan de gang in de berichtgeving over de komst van nieuwe asielzoekers.
Jarenlang werd ons voorgehouden dat er nieuwe migratiegolven uit Afrika ons zouden komen overspoelen, miljoenen extra vluchtelingen zouden onderweg zijn naar hier, nieuwe invasies zijn op komst, nieuwe vluchtelingencrisissen zitten er aan te komen, vluchtelingen zullen massaal Europa binnenstromen...
En nu wordt er hier en daar al gesproken over opvangcrisis ipv asielcrisis... Te weinig plaatsen voor teveel asielzoekers. Als er te weinig opvangplaatsen zijn, lijkt het asielprobleem minder ernstig. We worden misleid. Ach ja, Europa is een snoepwinkel die van iedereen is, die dag en nacht open is en geen rustdagen kent. Buitenlandse schurken en armoezaaiers komen inboorlingen uit hun lood slaan en hen verontrusten. Is een zolderbrandje daarom iets om dagenlang over te zeuren en te suggereren dat extreemrechts er voor iets tussen zit?
Er zijn nog meer karrenvrachten goudzoekers in aantocht, ze zijn onderweg naar het Beloofde Continent Europa en kunnen niet meer tegengehouden worden. Het ongedierte wriemelt overal in ons midden. Er is al veel kwaad geschied met al die spleten en gaten in onze grenzen. Hele zwermen jonge Afrikanen zijn Europa komen bezetten. Europa in een impasse!
Het magische woord 'gezinshereniging' doet vluchtelingen glunderen, en opeens herinneren ze zich allerlei familieleden om naar hier te laten overkomen, nakomelingen, verwanten en het hele zootje uit islamitische culturen mag hier gratis komen wonen. Kunnen ze lekker minachtend neerkijken op westerlingen en hun gewoonten.
Vluchtelingen maken reclame voor Europa in hun landen van herkomst, zodat er steeds meer mensen naar Europa zullen komen. Het verspreidt zich als een lopend vuurtje, het nieuws dat ze hier niet hoeven te werken omdat alles gratis is.
Gisteren zag ik terloops op tv iets dat me deed terugdenken aan vroeger, aan de tijd dat ik in Leuven een centje wou bijverdienen.
Daarvoor moeten we teruggaan naar het jaar 1970 toen ik in de Zouloubar op de Vismarkt plaatjes mocht komen draaien tegen een kleine vergoeding.
Gisteren ging het op tv over vrouwelijke deejays, en inderdaad, het is niet vanzelfsprekend dat een vrouw achter de draaitafel staat. Ik kreeg dan ook de opdracht om het ene liedje aan het andere te rijgen - héérlijk zo'n mengtafel! - en verder moest ik m'n mond houden. Een vrouwelijke stem vond de baas ongepast. Oké, geen probleem, zwijgen en draaien.
Aanvankelijk liet ik me verleiden door zatlappen aan den toog die verzoekplaatjes aanvroegen, zoals nummers van het Woodstockfestival, Jefferson Airplane, Crosby, Stills, Nash & Young, en zo. Maar de dansvloer liep leeg, klanten vertrokken, en de baas tikte me op de vingers. Dat Woodstockgedoe was echt niet naar zijn zin en sindsdien draaide ik alleen maar plaatjes die verliefde koppeltjes graag hoorden. Luister maar naar de tegelplakker 'Du' van Peter Maffay. Heel wat harten heb ik sneller doen kloppen, doen smelten en gebroken harten gelijmd. En dat allemaal op 1 tegel. Wat er allemaal op die enen tegel bezegeld is, zal ik nooit te weten komen.
Na een tijdje nam ik afscheid van de Zouloubar om mij naar andere oorden te begeven. En tot mijn verrassing kreeg ik felicitaties van de baas en zijn vriend voor mijn werk achter de draaitafel. Ja, het was een homokoppel dat met succes de dancing runde. Ik weet helaas niet hoe de zaak verder evolueerde of hoe er een andere richting aan gegeven werd in de latere jaren.
Kinderen die hun agressie afreageren op andere kinderen. Het komt meer en meer voor. Een verontrustende trend, gerelateerd aan de import van gewetenloze nieuwkomers die alle feeling voor vredig samenleven missen.
De Antwerpse politie pakte gisteren twee meisjes van 12 en 13 jaar op voor slagen en verwondingen aan medeleerling Lindsay. Het slachtoffer liep kneuzingen over haar hele lichaam en een hersenschudding op. Zwaar toegetakeld. En toch lopen de twee daders weer vrij rond.
De gruwelijke feiten deden zich voor aan de schoolpoort van het lyceum in Merksem. Enkele jongeren filmden het incident en zetten het op sociale media. Schokkende beelden, en toch grepen de filmers niet in.
Slachtoffer Lindsay herstelt thuis van haar kwetsuren. Mentaal is ze heel diep geraakt. De gedachte aan school maakt haar angstig.
De twee meisjes van 12 en 13 werden door de directie geschorst. Dat betekent dat ze een andere school moeten zoeken, en in die zoektocht krijgen ze gratis bijstand van hulpverleners. Hopelijk wordt de nieuwe school ingelicht over hun criminele voorgeschiedenis en verliest de school hen geen seconde uit het oog.
Hun advocaat lijkt me wereldvreemd als hij verwacht dat de ouders van de twee meisjes hen streng gaan aanpakken. De gewelddadige aanval op een medeleerling aan de schoolpoort doet vermoeden dat de meisjes nooit eerder gestraft werden, en er nooit een gevolg kwam op hun misdragingen.
Jongerengeweld wordt steeds brutaler. Afschuwelijke incidenten met volwassen allures dringen de noodzaak op aan een verlaging van de leeftijd voor strafrechtelijke aansprakelijkheid. Een jongere die volwassen feiten pleegt, moet berecht worden als een volwassene!
