De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
De Hongaarse premier Viktor Orbán heeft een wet voorgesteld die verbiedt dat er in aanwezigheid van minderjarigen gesproken wordt over holebi's en transgenders.
Onze premier De Croo haalt uit naar de nieuwe wet van Orbán. Zijn persoonlijke ontmoeting met de Amerikaanse president is hem naar het hoofd gestegen. Nu begint hij zich ook al te moeien met andere staatshoofden, hij leeft boven zijn stand in plaats van ons land behoorlijk te besturen.
Hij heeft de essentie van Orbáns wet niet begrepen, zwanst maar wat mee met de menigte die dweept met alles wat pervers en tegennatuurlijk is (zoals op de foto), en schaart zich achter dubieuze benamingen 'homofobe wet', 'anti-homowet', 'omstreden wet'...
Al langer was van Orbán bekend dat hij het geslacht van de mens wilde vastleggen bij de geboorte op basis van biologisch materiaal. Een man blijft een man. Een vrouw blijft een vrouw. Geen ruimte voor perversies, geen transseksuele aanstellerij, en ook geen genderdysforisch gezwets. En zeker geen wiebelgevallen die balanceren tussen beide geslachten. Kortom, geen psychisch gestoorde homo's en transgenders. Niet in zijn Hongarije.
Orbán verzette zich ook tegen de liberalen die genderlessen op school wilden installeren. Hij was tegenstander van linkse propaganda in het onderwijs: "Scholen moeten de geslachtsidentiteit versterken die de Schepper aan elk kind bij de geboorte toegekend heeft... Scholen moeten kinderen beschermen tegen genderideologie en regenboogpropaganda."
Drie op de vier Vlamingen zijn tevreden over hun gemeente of stad. Dat blijkt uit een bevraging van de Vlaamse overheid bij 150.000 inwoners... Moeilijk te geloven.
Ik ken alvast één dorp waar de inwoners zeker niet tevreden zijn over het lokaal bestuur. Het is een boerendorp met de allures van een wereldstad. Met een verwaande burgemeestersfamilie (CD&V) aan het roer. Bij elk onbeduidend braderietje of evenementje worden alle invalswegen naar het dorp afgesloten, alsof de koning of een andere bekende Vlaming op bezoek komt. 's Middags sluiten de winkels hun deuren waardoor straten er desolaat bij liggen. Opgebroken wegen en omleidingen, verkeersdrempels, brede fietspaden en agressieve fietsers ontsieren het hele dorpsgebeuren.
Ook het kerkpleintje is maandenlang één gigantische bouwwerf geweest. Zo houdt de gemeente haar burgers aan't lijntje. De oude lindeboom aan de kerk is weg, de oude pastorie met rondom een romantische verwilderde tuin en de oude meisjesschool zijn ook afgebroken, alle romantiek uit het verleden is verdwenen. Prestigieuze winkels en restaurants zijn leegstaande panden geworden. Ook de Fortisbank is vertrokken. Oude nostalgische gebouwen en pleintjes moeten plaats ruimen voor appartementen en supermarkten... Een Wibra, een Kringwinkel en een Aldi, die staan wel nog overeind.
3 op de 4 'Vlamingen' tevreden over hun stad?... In Mechelen misschien waar Bart Somers pronkt met zijn multiculturele gemeenschap die hij dagelijks in de watten legt.
MHRA-data tonen een stijging van het aantal vrouwen dat hun ongeboren kind op grond van het Covid-vaccin is kwijtgeraakt met 3016%. De regering heeft wekelijkse rapporten over ongewenste reacties op de experimentele Covid-vaccins gepubliceerd.
Hier ztaan ze dan allebei, gemuilkorfd en op afstand van elkaar. En dat terwijl Annelies Verlinden onlangs aankondigde dat kussen en knuffelen weer volop toegelaten was, en dat afstand houden niet meer hoefde, handen schudden zou weer mogen en knuffelen mochten we weer à volonté. Ook alle bubbels liet ze opblazen.
Terwijl Annelies deze verzuchtingen uitsprak, schrokken experts zich te pletter en virologen hielden hun hart vast. Toch was er niets te merken van haar verregaande versoepelingen. Iedereen op straat en in de winkels bleef vermomd rondlopen met een mondmasker en dwaze blik, als zombies, als schapen in een kudde die op commando voortbewoog. Waarheen, dat wisten die schapen zelf niet. Ze wachten allemaal op instructies. Zelf kunnen ze niet meer nadenken. Dat krijg je met dictatuur. Ze leren je afhankelijk zijn van bevelen.
Ondanks de versoepelingen van Annelies zie ik die twee op de foto niet direct in elkaars armen vliegen. Toch voelde premier De Croo zich in al zijn verwaandheid geroepen als uitverkorene van de president, in de waan dat Biden voor hem persoonlijk kwam. De Croo had zelfs kritiek op het Amerikaanse vaccinatiebeleid, op het Amerikaanse vaccinatieprotectionisme, hij wilde de rol van België in de wereldwijde vaccinproductie bespreken.
België, een onbeduidend stipje op de wereldkaart, daar ligt het hoofdkwartier van de NAVO waar gisteren de Amerikaanse president Biden deelnam aan de NAVO-top in Brussel. Hij kwam er niet voor De Croo, maar voor de NAVO.
Tussendoor was ik vandaag even in 't café. Voor een frisse pint. Aan den toog zat er ene te klagen over zijn ex. Hij geraakte zijn miserie maar niet kwijt en zat er volledig over zijn toeren. De cafébazin pakte van onder den toog al haar trucjes van biechtvader tevoorschijn. Een barkruk en een luisterend oor, meer was er niet nodig.
De arme man zat daar ineengedoken, 1 brok ellende en wanhoop spreidde ie tentoon. Na zijn hele leven gewerkt en gezwoegd te hebben voor het welzijn van zijn vrouwtje en kindjes, stond ie op zekere dag ineens op straat, zonder iets, helemaal niets, helemaal kaal geplukt en kaal geschoren.
Ik herkende meteen alle scheidende koppels waarmee ik vroeger te maken had. De vrouwen in een slachtofferrol - als plukkende gulzige kiekens, azend en mikkend op een torenhoge alimentatie - de mannen stilletjes en zwijgend op de achtergrond. Waarom voelen mannen zich toch altijd zo schuldig?!
De kinderen! Vrouwen verstonden de kunst om van het bezoekrecht een pestrecht te maken. Hoe is het toch mogelijk? Eens zo verliefd en elkaar eeuwige liefde en trouw zwerend aan het altaar, bedwelmd en beneveld... en even later is alle euforie foetsie!
"Vrouwen halen het beste in de man naar boven, vooral na de scheiding"... Dat ene zinnetje is de samenvatting van al mijn ervaringen met scheidende ouders. "Bezint eer ge bemint"!...
Er staan te weinig mannen voor de klas. Het beroep 'leerkracht' is verwijfd. En daarom hebben jongens in de klas geen mannelijke voorbeelden meer. Ze leren niet meer wat tucht, discipline en prestatiedrang betekenen, terwijl verwijfde leerkrachten wauwelen over ADHD of andere niet-bestaande 'stoornissen'.
Jongens groeien op zonder zicht op mannelijke rolmodellen. Ze worden later labiele vaderfiguren, mossels en kwallen, die de opkomst van bazige manwijven tolereren.
Niet alleen in onderwijs, ook in politiek, leger en bij politie worden halfzachte gefeminiseerde toestanden zichtbaar. De verwijving zet zich onverminderd door dankzij de vrouwenemancipatie.
Ook homoseksuele propaganda doet afbreuk aan de mannelijkheid van de man. Linkse feministen en andere kakelkippen belagen mannen in hun mannelijkheid. De vaderfiguur brokkelt af en glijdt weg in de schaduw van een mannelijke moederfiguur. Traditionele rolpatronen vervagen, de verzorgende rol van de moeder en de leidende rol vd vader versmelten.
Kleine jongens hebben nood aan een stabiele vaderfiguur, mannen met ballen en stoere binken, om als voorbeeld te volgen.
De stadsbesturen van Boom en Oostende gaan 'brugpersonen' inschakelen in de strijd tegen kansarmoede bij kinderen. Brugpersonen, als bemiddelaars tussen ouders en lokale overheid en tussen ouders en school.
Vroeger noemde men die 'brugpersonen' migrantenwerksters of schoolopbouwwerkers. Zij waren in dienst van de gemeente, maar om vlottere toegang te krijgen tot scholen en ouders gingen ze CLB's ambeteren. Dat opende voor hen heel wat deuren om de vele miljoenen te kunnen doorsluizen naar het migrantenonderwijs.
Bij het lezen van 'brugpersonen tegen kansarmoede' ging er bij mij een belletje rinkelen... We gaan 31 jaar terug in de tijd, toen in 1990 de migrantendienst van Heusden-Zolder een brief verspreidde met de mededeling dat er 500 miljoen (frank) voorzien was voor allerlei initiatieven om kansarmoede te bestrijden. Het werd een langlopend geldverslindend project (Parels voor de Zwijnen) waarbij een hele serie migrantenwerksters en tolken zich uitsloofden om zgz aan ouderbetrokkenheid te werken, als schakel tussen ouders en school. Hun tussenkomsten resulteerden echter in een averechts effect: migrantengezinnen gingen meer en meer cocoonen in hun eigen taal en cultuur en kansarmoede bleef gewoon kansarmoede.
Ik vroeg me toen af of er geen kansarmoede bestond in Vlaamse gezinnen? Bij Vlaamse kinderen? Vlaamse kindjes in nood waren er zeker, maar het miljoenenproject evolueerde sluipend van 'Kansarmoede' naar 'Integratie van Migranten'. Alle Vlaamse miljoenen uitsluitend voor die bruin mannen! En de belastingbetaler bleef kaal geplukt achter.
De Bedrieglijke Brief uit 1990 ligt nu nog altijd als relikwie te glinsteren in een oude muf ruikende archiefmap in mijn kast.
De media deden ons geloven dat Filip Dewinter een arme allochtone jongeman (foto) op zijn donder gaf in de buurt van zijn kantoor in Antwerpen. We weten dat journalisten geilen op alles wat vreemd is in onze samenleving, en daarom verdraaien, misleiden en framen ze graag de feiten ten gunste van alles wat moslim, migrant of ander vreemd tuig is. Over de werkelijkheid leest u hieronder bij ReactNieuws en https://www.tscheldt.be/
Een allochtone man van 29, Oussama Siyahya, heeft de Antwerpse VB-voorman Filip Dewinter aangevallen aan het Antwerpse secretariaat van het VB in de Amerikalei.
Uit de reacties pik ik hier het fraaiste fragment: "... een homofiele Moslim die zijn oog liet vallen op boegbeeld Filip Dewinter, en die hem aldus probeerde te bespringen. Alhoewel Filip Dewinter in principe niks tegen regenbogen heeft, kon onze homofiele moslim hem niet bekoren en aldus maakte Filip hem duidelijk dat hij geen toegang had tot zijn kring. Hoeveel pech kun je hebben? Als homofiele Moslim likkebaardend uitkijken naar een lid van het VB?..."
Volgend schooljaar zullen alle kleuters in de derde kleuterklas een taaltest moeten afleggen om taalachterstand tijdig te kunnen detecteren en behandelen.
Het gaat dan toch gebeuren. Minister Weyts is er langer mee bezig en nu is de kogel door de kerk. De taaltest komt er. Maar niet zoals oorspronkelijk bedoeld: kleuters die niet slagen in de taaltest mogen wél over naar het eerste leerjaar mits een verplicht taalintegratieproject... Taalintegratieproject? Klinkt duur. Toch weer niet zoals de vele Parels-voor-de-Zwijnen-projecten in het verleden?
Minister Weyts vergeet de ouders te betrekken in zijn Taaltest voor Kleuters. Allochtone ouders die hun kinderen opvoeden in een andere taal dan het Nederlands, minachten de Nederlandse taal. En dat is wat er gebeurt bij peuters en kleuters die na hun geboorte alleen maar een vreemde thuistaal horen. Zij lopen ongeziene taalachterstanden op wanneer ze starten in de kleuterschool. En later achtervolgt hen een hobbelig schoolparcours vol hindernissen en mislukkingen. En voor spijbelkleuters ziet het er nog veel erger uit.
Ik vind dat minister Weyts de belangrijke ontwikkelingsfase tussen 0 en 5 jaar negeert en doet alsof het leventje van een kleuter pas begint vanaf het derde kleuterklasje. Een taaltest op 5-jarige leeftijd is een achternahollen van de taalvaardigheid van kleuters.
Vroeger was de problematiek van taalvaardigheid niet zo nijpend als nu. Er werd niet gezeurd over taalachterstanden. Uitheemse brabbeltaaltjes van migrantenkleutertjes werden getolereerd en de overgang naar het eerste leerjaar was nooit een echt probleem. Ze dubbelden het eerste leerjaar, of nog meerdere leerjaren, rolden in het beroepsonderwijs en gingen dan stempelen...
Gelijkheid Mannen en Vrouwen verdedigen met Hoofddoek?
We zijn nauwelijks bekomen van de klucht met een gesluierde madam in de hoofdrol die bij de MIVB solliciteerde met een hoofddoek. En nu raakt bekend dat Ihsane Haouach (foto)denieuwe regeringscommissaris voor het Instituut voor Gelijkheid van Mannen en Vrouwen is, een vrouw met etnische wortels in een islamitisch land. Een hoofddoek dragen en toch gelijkheid van mannen en vrouwen verdedigen? Het is bedenkelijk. Controversieel. En vooral onbegrijpelijk.
Storm binnen de regering. Er was heel wat weerstand tegen de benoeming van Ihsane Haouach omdat de neutraliteit van de staat overboord gegooid wordt, maar de Croo verdedigde haar. De Croo verdedigt alles wat met alternatieve gender en godsdienst te maken heeft.
Sammy Mahdi van Asiel en Migratie tilt er ook niet aan dat de nieuwe regeringscommissaris een hoofddoek draagt: "We moeten vooral kijken naar de competenties die iemand heeft"... Ja, ja.
Sammy Mahdi en Ihsane Haouach
Er bekruipt me een onbehaaglijk gevoel bij het aanschouwen van deze foto. De ene is staatssecretaris en de andere is regeringscommissaris. De ene heeft Iraakse wortels en de andere heeft Marokkaanse wortels. De foto als momentopname zegt alles over wat er nu aan de gang is. Wij zijn aan het afglijden naar een woestijnmaatschappij. Langzaam maar zeker. Onze waarden en tradities gooien we te grabbel. Neutraliteit wordt een hol begrip. Eigenheden, eigenliefde en 'ons'-gevoelens kwijnen weg. Eigen grenzen en horizonten vervagen om te versmelten met De Bezetters.
Om in de sfeer van het leger te blijven volgt er nu een waargebeurd verhaaltje uit de oude blogdoos.
Op een zonnige woensdagmiddag, alle leerlingen waren al naar huis vertrokken, kwam directeur Mosselmans mij vervelen met een absurd verhaal. Hij maakte zich bijzonder druk over de nieuwste modegril bij Vlaamsgezinde leerlingen in de stadsscholen. Jongens met een nazi-achtige look zaten hem dwars en maakten hem verhit. Die jongens droegen stijve jassen en zware legerlaarzen, zo kwamen ze naar school, en daarbij ook nog eens hun haren kortgeknipt. Mosselmans noemde het een gevaarlijke trend, en dat verontrustte hem. Zijn bezorgdheid leek wel obsessief.
Hij was woedend op zijn collega-directeurs in de elitaire scholen die nazi-kleding tolereerden bij hun leerlingen. Het woord 'nazi' kreeg hij niet over zijn lippen, maar zinspeelde er voortdurend op. Ik luisterde, en wachtte tot hij uitgeraasd was. Ik voelde dat hij mijn overtuiging aan het uitlokken was, maar ik zweeg en bleef luisteren. Niks mee te maken, dacht ik.
Directeur Mosselmans had de ruggengraat van een weekdier. Hij hield van hoofddoekjes, en allochtoontjes kregen een voorkeursbehandeling. De islamleraar was zijn favoriete leerkracht, hoewel die niet over de juiste kwalificaties beschikte om les te mogen geven. Ook bij nieuwe inschrijvingen was Mosselmans niet selectief. Eender wie was welkom in zijn school. Nieuwe leerlingen werden ingeschreven zonder naar hun paspoort te vragen. Deze populaire gang van zaken lokte natuurlijk marginaal volk naar zijn school, deugnieten die buitengezwierd waren op een andere school, kinderen uit hopeloze gezinnen, en vooral Turkse en Marokkaanse import. "Hoe meer hoe liever", zo redeneerde Mosselmans. Zijn dikke neus reikte niet verder dan de vele nieuwe inschrijvingen, kwaliteit was bijkomstig.
De nieuwe leerlingen maakten van zijn school een knoeiboeltje. 'Witte' leerlingen verhuisden naar een andere school waar tucht en discipline heersten, waar prestaties geëist werden, waar zelfbeheersing belangrijker was dan spontaneïteit. En wat bleef er over van de school van Mosselmans? Alleen een fusie met een andere school... niets dus. De heisa rond een paar legerbotten heeft hem uiteindelijk niets opgeleverd.
Vooraf: er is weinig of geen satire te vinden in onderstaand artikel, het gaat om info heet van de naald
**
Vandaag publiceerde ‘tScheldt een artikel over de militaire inlichtingendienst ADIV, en hoe het onderliggende dossier enkele weken geleden in beslag was genomen door een onderzoeksrechter tijdens 3 huiszoekingen bij ‘tScheldt. Lees het artikel HIER.
Nog geen uur na de publicatie werd ‘tScheldt gecontacteerd door een betrokkene uit de wereld van de militaire inlichtingendienst.
Het probleem “Jürgen Conings” is slechts één van de tientallen messcherpe problemen rond ADIV.
Groot nieuws is echter dat er deze week een team van de CIA geland zou zijn uit Amerika.
De Amerikanen zouden de zoektocht naar Jürgen Conings al een tijdje met stijgende verbazing hebben aanschouwd. Het inzetten van het Duitse en Franse leger wees er al op dat de zoektocht naar Conings niet zomaar een zoektocht naar een verloren gelopen padvinder was, maar een totaal gedesoriënteerde vertoning van zowel politieke overheid als legertop.
Het probleem Jürgen Conings groeit elke dag, niet door Jürgen Conings, maar door de acties van de overheid en de legertop zelf.
Volgens geruchten vertrouwen de Amerikanen de burgerlijke en militaire Belgische overheid voor geen meter meer, vooral omdat de Amerikanen verantwoordelijk zijn voor de binnenzijde van de nucleaire installaties op Kleine-Brogel in Limburg.
Om te vermijden dat het nucleair potentieel zou gecompromitteerd worden door een op hol geslagen militair en of zijn netwerk werd er beslist een team CIA-agenten naar België te sturen om het probleem op te lossen voordat het voor de Amerikanen een probleem wordt.
Het islamitisch gezeik over hoofddoeken is weer aan de gang.
De Brusselse vervoersmaatschappij MIVB werd veroordeeld wegens discriminatie van een sollicitante met hoofddoek en moet 50.920 euro betalen aan het 'slachtoffer' als schadevergoeding omdat zij tot twee keer toe niet werd aangeworven.
Begin van het verhaal. Een ongemanierde islamitische troela bood zich gesluierd aan bij haar toekomstige werkgever, zonder respect voor de gangbare gebruiken zoals die bij een goede sollicitatie horen.
Solliciteren betekent in onze westerse middens het beste van jezelf etaleren, je laten zien van je beste kant met alle mogelijke kwaliteiten en fatsoenlijke uiterlijkheden.
Maar een gesluierde sollicitant had de islamitische brutaliteit om zich zelfs tweemaal aan te bieden bij dezelfde werkgever. Mét hoofddoek. Solliciteren met een hoofddoek op je kop is gelijk aan provoceren, het is een uitlokking van discriminatie op basis van 'kleding' want met een vod op je kop discrimineer je jezelf, je sluit jezelf uit met je verschijning en maakt geen enkele kans om aangeworven te worden.
Ik zal het nog eens opnieuw vertellen. De islam hoort niet thuis in onze westerse samenleving. Laat die sektegodsdienst floreren ergens in islamitische landen of in de woestijn. Moslima's laten hun onwrikbare onwil blijken om zich aan te passen aan de traditionele klederdracht van hun omgeving. Hun hoofddoek is een symbool van islamitische arrogantie en asociaal en respectloos vertoon tegenover hun medemensen.
Vroeger liepen er geldverslindende projecten waarbij miljarden euro's verkwanseld werden aan de integratie van moslims in onze samenleving. Illusies! Moslims kúnnen niet integreren omdat ze moslim zijn, en hun koran en alle islamitische bazaar zomaar niet in de vuilnisbak kunnen kieperen.
Op een zwoele dag als vandaag ben ik elders verkoeling gaan zoeken. Ben vanmiddag een kijkje gaan nemen in 't café van Jürgen C. om te zien hoever de voorbereidingen gevorderd waren om op 9 juni te openen. Nog altijd geen barkrukken, ook geen tafellakentjes noch tafelversieringen. En den toog nodigde niet uit om er te blijven lanterfanten. Er stonden ook nieuwe tafeltjes en kleinere stoeltjes, zo van dat modern koel en stijf horeca-meubilair waarop je nauwelijks een pint op kwijt kunt. Bier moet kunnen ademen, heeft ruimte nodig, en dat kan niet op een klein volgepropt tafeltje, zo'n half vierkantemetergevalletje, of een piepklein rond geval dat bij de minste windstoot de lucht in waait en nooit meer terugkeert. Het zijn de naweeën van het coronatijdperk die voor altijd en voorgoed zullen nawerken. Het komt nooit meer goed. En schapen zullen levenslang mondmaskers blijven dragen.
Toen ik de verloedering van het ooit zo gezellige interieur gezien had, begaf ik me ontmoedigd naar het terras waar boze eters me nastaarden omdat ik geen mondmasker droeg. "Moei u met uw eigen zaken", floepte ik er net niet uit, maar het scheelde niet veel. Gelukkig zag ik veel vliegen op hun frieten zitten.
Cafébaas Jürgen C. holde me achterna naar buiten om mijn tafeltje eerst grondig te ontsmetten alvorens ik plaats mocht nemen. En een ontsmette menukaart gaf ie me ook nog. Alles heel steriel en clean. Gezellig hoor. Toch voorbeeldig en plichtsbewust leefde hij de coronaregels na.
"Ja, ik moet wel want morgen ga ik in een Dilsens restaurant als opdiener werken. En volgende week heb ik ook al in Lanaken een job op het oog. Voor de horeca ben ik een favoriete werknemer, iedereen, vooral in Maaseik, willen ze me met contracten aannemen. Zo heb ik overal mijn onderduikadressen bij al mijn sympathisanten. Mijn ware roeping ligt echter ver weg van hier. Ik heb overal in de wereld leren overleven, in alle oorlogsgebieden, mij moeten ze niets leren. Ik heb altijd iedereen kunnen verschalken, ik heb geen kwade bedoelingen maar het leger heeft me vreselijke toeren gelapt en dan kunnen stoppen doorslaan, maar ik blijf alles onder controle houden. Leger en politie met grootheidswaanzin zijn nog altijd in de waan dat ze me op het spoor zijn... Naïevelingen!"
De aanbevelingen van pediaters (Belgian Pediatric Covid-19 Task Force) voor de aanpak van het derde trimester in het onderwijs zijn in de wind geslagen. Genegeerd. Ook het advies van onderwijsexpert Wouter Duyck (UGent) legden de scholen naast zich neer. Hij stelde voor om in het derde trimester te focussen op 'essentiële leerstof", waarbij levensbeschouwelijke vakken of turnlessen geschrapt zouden worden.
Adviezen om nog te redden wat er te redden valt van de verloren leerstof, werden van tafel geveegd. Erger nog: scholen gaan nu al vakantie vieren aan zee of in 't bos. Bos- en zeeklassen mogen weer van corona. Alsof er geen leerachterstanden en dalende prestatieniveaus bestaan hebben. Lager kan de lat echt niet meer gaan liggen. En over beoordelingen en deliberaties wordt al helemààl gezwegen.
Na twee gehavende schooljaren zou je verwachten dat men resoluut zou gaan snoeien in vakanties, vrije dagen, schooluitstappen, zee-, bos-, skiklassen... met de focus op 'essentiële leerstof'... Geen focus, wel falderie-faldera.
Ik heb vroeger nooit een neger van dichtbij gezien. Niet op straat, nergens. Negers kende ik alleen maar van nonnen die ons wijsmaakten dat in het verre Afrika arme negertjes in een hutje woonden en ze droegen strooien rokjes en ze hadden altijd honger. En we moesten zilverpapier van de Jacques-chocolade sparen om hen een beter leven te geven. Niemand van ons vroeg zich af hoe dat zilverpapier een mensenleven kon redden.
Negers bleven ver weg van ons. Ze bleven waar ze thuishoorden: in Afrika waar de zon hun huid schroeide om tegen de hete zonnestralen bestand te zijn. Maar ze kwamen steeds dichter bij, de negers. Zo was er in 1958 op de Brusselse expo een tentoonstelling waar negers bezichtigd konden worden zoals in een zoo, maar dan een menselijke zoo. Achter een houten afsluiting speelden Afrikaanse mannen, vrouwen en hun kinderen het Congolese dorpsleven na.
En even later kwamen ze 'live' in ons midden, met bootjes, het ene al gammeler dan het andere, met de ondankbare boodschap dat wij hen onnoemelijk leed aangedaan hebben. Ondanks alle ontwikkelingshulp, opbouwende activiteiten van missiepaters en missiezusters, al hun inspanningen waren vergeefs, negers bleven arm en niets kwam er van de grond. En nu zitten ze hier, met massa's, om ons schuldgevoelens aan te wrijven, om onze welvaart en onze cultuur te verknoeien, en beslag te leggen op ons geld, huisvesting, sociale en medische voorzieningen... Tot we zelf berooid achterblijven. Een 'verrijkende' omvolking noemen ze dat. Moet ik nu blij zij als ik een neger zie?
Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken sprak in een interview met de krant De Tijdover een ‘dominant blank’ Vlaanderen. "Europa moet dominant blank zijn. Ik ben ervan overtuigd dat het christelijke, het Vlaamse en als u wilt zelfs het blanke, dominante factoren moeten zijn in onze samenleving. Afrika moet dominant zwart zijn, Europa dominant blank"... Ze zeggen dat Van Grieken zwaar over de schreef ging met deze uitspraak die nog wel 'racistisch' genoemd wordt. Maar wie zijn die tegenstanders van een 'dominant blank Europa'? Wellicht linkse voorstanders van immigratie die van Europa 1 grote puinhoop willen maken? met een Europese beschaving die op instorten staat? Of halfgare volksverraders?... De stortvloed aan kritiek op Van Griekens uitspraak is onbegrijpelijk, terwijl ze alleen maar toe te juichen is. Wat is er mis aan een blank Europa? Europa is toch altijd blank geweest?
Wouter De Vriendt (Groen) heeft slecht geslapen. 't Is te zien aan de foto. Eerst wou het zandmannetje niet bij hem komen en toen hij eindelijk in slaap sukkelde belandde hij in een vreselijke nachtmerrie van waaruit hij nog altijd niet ontwaakt was toen hij in 'De Zondag' in slaapdronken toestand zijn gal spuwde: "Vlaams Belang effent het pad voor agressie en gewelden is een bedreiging voor onze open en tolerante samenleving"...
In de wazige zone tussen waken en slapen vervolgt Wouter raaskallend en onsamenhangend zijn warrige verhaal. Het succes van het Vlaams Belang ligt hem zwaar op de maag. Hij sleurt er zelfs Schild & Vrienden, Jürgen Conings en migratie bij om zijn giftige uitbraakselen meer kleur te geven.
Wouter mag terug naar school gaan om te leren wat 'agressie en geweld' precies betekenen. Er bestaat nl ook positieve agressiviteit, dat is opkomen voor jezelf, niet over je heen laten lopen. Een gezonde portie assertiviteit is noodzakelijk om je niet te laten overweldigen door anderen... of zoals professor R. Dellaert, hoogleraar psychopathologie het exact formuleerde: "Agressiviteit is de eigenschap waarmee we in staat zijn de obstakels te verwijderen die onze levensontplooiing in de weg staan. Daartegenover staat submissiviteit, het vermijden van obstakels, het zich schikken naar moeilijke omstandigheden."
