Inhoud blog
  • Ziezo!
  • 730. nachtvlinder
  • 729. samenwerking
  • 728. stout & straffen
  • 727. hij zat te lezen
  • 726. de praatmaat
  • 725. none = geen
  • 724. de vaat & de bvba
  • 723. op 't hoekje
  • 722. beschouwelijk
  • 721. droge koude
  • 720. de aha-erlebnis
  • 719. quasi tegendraads
  • 718. vervolgontmoeting
  • 717. er weze licht
  • 716. buurman Jan
  • 715. twéé moeiallen ?
  • 714. boom die sprak
  • 713. een zielige smoes
  • 712. wachtkamer, 1957
  • 711. schrijfantennes
  • 710. littekens
  • 709. grapje op 't bord
  • 708. maan, muis, mug
  • 707. straatnieuws
  • 706. groepsdruk
  • 705. stuur' Knorrepot
  • 704. destructief - II
  • 703. drie suizen
  • 702. destructief - I
  • 701. ín de zon lopen
  • 700. mambo - Swayze
  • 699. steakmes
  • 698. ze meent het
  • 697. de reis van MML
  • 696. lippenstiften
  • 695. schaduw
  • 694. 00°- 000°
  • 693. matabiche
  • 692. efkes denken ...
  • 691. gouden momentje
  • 689. voor slapelozen
  • 690. liefdesverdriet
  • 688. een hond II / II
  • 687. vertrouwen
  • 686. met maten
  • 685. de non, 1971
  • 684. sfeervol ?
  • 683. een hond I / II
  • 682. een vleugje boom
  • 681. uit '96
  • 680. kerkbezoek
  • 679. soep & tekst
  • 678. voor niks
  • 677. de inbreker
  • 676. namen geven
  • 675. heldere koppekes
  • 674. eerste schooldag
  • 673. kindervriendschap
  • 672. van Rika & Leiden
  • 671. tuinpad
  • ------ majesteitelijk
  • 670. wie doet zoiets?
  • 669. alle baten helpen
  • ------ stel ...
  • 668. eerst afwerken ?
  • 667. onkunde >< onwil
  • ------ stokstijf-stil
  • 666. leren zwemmen
  • 665. ruitjespapier
  • ------ op de stoep
  • 664. de modelmoeder
  • 663. die giechel II / II
  • ------ aangehouden
  • 662. winkelding
  • 661. die giechel I / II
  • ------ 't geeft moed
  • 660. foto II / II
  • 659. foto I / II
  • ------ de buis van -
  • 658. flets
  • 657. de Drie Gratiën
  • ------ hoogstam, toen
  • 656. kolen in potten
  • 655. rode kool
  • ------ WTF
  • 654. trullo, trulli
  • 653. boer zoekt volk
  • ------ pech & chance
  • 652. een telefoonlarf
  • 651. match & mismatch
  • ------ wat een kwal !
  • 650. de D-T affaire
  • 649. compliment
  • ------ eendagsvlieg
  • 648. hij stopt ermee
  • 647. een voettocht
  • ------ kinderlogika
  • 646. handtekening
  • 645. horror vacui
  • ------ in Canada
  • 644. schrijven
  • 643. radio Oostende
  • ------ het 4de gebod
  • 642. neurofysiodinges
  • 641. afwezig - III/III
  • ------ de afwezigheid
  • 640. 't is weg
  • 639. afwezig - II / III
  • ------ actrices & tranen
  • 638. beiaard
  • 637. afwezig - I / III
  • ------ humor à la Ma
  • 636. verzonnen verhaal
  • 635. pannekoekendag
  • ------ wat wasser ?
  • 634. een duo-werking
  • 633. kruisbestuiving
  • ------ speciaal moment
  • 632. nog over goud 2v2
  • 631. nog over goud 1v2
  • ------ sterke hond
  • 630. keukenplezier
  • 629. over uitvindingen
  • ------ spiegelen
  • 628. gevonden II / II
  • 627. gevonden I / II
  • ------ schermbeveiliging
  • 626 mondeling
  • 625. zwijnerij
  • ------ fruit is
  • 624. kattemenoeltje
  • 623. Brugse kant
  • ------ boemerang
  • 622. dans der parasols
  • 621. weinig woorden
  • ------ over regen
  • 620. kat & personeel
  • 619. een kattenkijk
  • ------ een vergadering
  • 618. in trance
  • 617. een blij momentje
  • ------ een katte-bak
  • 616. te koop in Urk ?
  • 615. ongerustheid
  • ------ tafelmanieren
  • 614. Oeselgem II/II
  • 613. Oeselgem I/II
  • ------ succesje
  • 612. de lijst
  • 611. kartonnen dozen
  • ------ drie beren
  • 610. ontbijt
  • 609. de kat Viktor
  • ------ mensen
  • 608. een bromance?
  • 607. kretek aroma
  • ------ heilige grond ...
  • 606. kappertjes
  • 605. allebei gevlekt
  • ------ biljarten
  • 604. op late leeftijd
  • 603. dat boek ~ 1946
  • ------ interpretaties
  • 602. potje breekt, ...
  • 601. de Toer
  • ------ zeilcursus
  • 600. ik ben een GG
  • 599. warm & koud
  • ------- alsof
  • 598. hitte & roerloos
  • 597. de perelaar
  • ------ luid & duidelijk
  • 596. hondje op strand
  • 595. wakker worden
  • ------ zonder stem
  • 594. een nieuw boek
  • 593. commotie alom
  • ------ zonder poten
  • 592. camouflage
  • 591. zomerochtenden
  • ------ gespiegel
  • 590. Belgische Oscar
  • 589. luifel & gordijn
  • ------ puur chantage
  • 588. een nieuwe start
  • 587. kussen vergeten
  • ------ een bekommernis
  • 586. hondsdagen
  • 585. wapens aan tafel
  • ------ het wit scherm
  • 584. klasgenoten
  • 583. computerstoel
  • ------ een 'kiebel'
  • 582. zorgzaamheid
  • 581. lidgeld
  • ------ hondenluik
  • 580. niet vals spelen
  • 579. chouchou
    'een heel jaar maart?'
    schrijfvloer 02 ~ afgerond, klaar
    01-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.365. morsen en erger

    - Sinds de hond overleden is kan ik nergens nog mijn gedachten bijhouden, 
       ik laat alles uit mijn handen vallen ...
    - Ge moet een hobby zoeken, zeiden ze, iets om te focussen,
      zorg dat ge iets om handen hebt, zeiden ze, koekjes bakken bijvoorbeeld.
      Ge hebt toch een keuken robot?
    - Eh, ja, maar …
    - Awel dan! riepen ze triomfantelijk.

    En daarmee was het probleem dan opgelost want ze hadden een 'goed' gesprek gehad.

    Toen ze weg waren begon ze onmiddellijk met die verdomde keukenrobot
    om er van af te zijn, om bij het volgend bezoek van die doe-goeders
    niet te moeten horen dat ze geen moeite deed.

    En toen gebeurde dit :

    foto van 't Net   Afbeeldingsresultaat voor https://imgur.com/gallery/rUwKwQm

    Nú had ze iets om handen ja …

    RSL : Ocharme!... Ik heb het gevoel dat ik daar sta, want ik heb zulke toestanden meermaals voorgehad.

    Zo hadden we vele jaren geleden eens bezoek van vrienden uit Frankrijk,
    die zagen we maar ééns per jaar en dat was corvée, want het was dineren
    en dan nog Frans spreken en vertalen voor degenen die het niet goed verstonden.

    Ik ging gebraden kip maken met appelmoes en puree patatjes,
    ik had het er goed afgebracht tot op het moment dat ik het ging opdienen,
    want toen struikelde ik over de drempel van de keuken naar de living
    en de pyrex schotel met de puree in duizend stukjes en de puree onbruikbaar...
    Ik maak  de laatste tijd, nu ik slecht uit de voeten kan door mijn artritis
    weer regelmatig van die toestanden mee.

    Onlangs liet ik een vol glazen flesje eosine uit de apotheekkast vallen,
    ik stond midden in een plas rode vloeistof en kon geen kanten uit,
    bovendien waren de tegels, de WC, de lavabo en alles daarrond
    vol grote rode spatten, die kun je afwassen maar de voegen blijven rood   

    Een pot platte kaas en een pot mayonaise zijn ook al tegen de vloer gegaan,
    en dat opkuisen is niet leuk hoor!!! RSL

    Pyrex. Vreselijk hé, een Pyrex die uiteen spat.
    En dan nog een volle, waar eten in zit. ‘k Moet er niet aan denken.
    En dan nog terwijl hongerig volk aan tafel zit te wachten ook!
    Verschrikkelijk. Mijn hart krimpt als ik er aan denk.
    Hoe is dat afgelopen? Heeft het bezoek helpen opkuisen?

    Eosine, ook zo iets.
    Om de voegen weer schoon te krijgen, hebt ge al geprobeerd met bleekwater?
    Niet met de grove borstel natuurlijk, maar met een wattenstaafje.
    Laat het misschien door iemand doen met vaste hand.
    want met bleekwater kunnen ook accidenten gebeuren.

    Ergens in de jaren ’70 verwachtte een vriendin het bezoek van de ouders van haar lief.
    Het kot hadden we de dag tevoren grondig schoongemaakt
    en ik had haar aangeraden om de volgende ochtend
    nog flink wat bleekwater in die oude wc-pot te doen.

    Ze was tamelijk zenuwachtig want het was een eerste kennismaking.
    Dé eerste kennismaking en ze moesten vertellen dat zij daar eigenlijk al bijna een jaar woonde, bij de zoon op kot.
    Samenwonen heette toen nog samenhokken en was absoluut nog niet algemeen aanvaard.
    Het was dus een beetje afwachten. En ze was een beetje zwanger ook.

    Tegen de middag, toen zijn ouders zouden toekomen,
    herinnerde ze zich plots het bleekwater voor de wc-pot.
    Dat ging ze nog rap efkes doen.
    Van de zenuwen morste ze javel op de wc-bril, op het matje en ook op haar jurk,
    het enig stuk kledij dat min of meer verhulde dat ze al een tijdje zwanger was.

    Het matje heeft ze weggemoffeld, de wc-bril heeft ze droog gemaakt
    maar dat ze op haar kledij gemorst had, dat had ze niet gezien.
    Dat werd later pas duidelijk, terwijl ze aan tafel het hoofd boog.
    Ze hadden zojuist verteld over de zwangerschap.
    Zo zag ze dat de kleur uit haar katoentje weg getrokken was
    en ze voelde dat de kleur uit haar gezicht wegtrok ook.

    Hoe dat alles afgelopen is weet ik niet meer precies. Naar het schijnt
    heeft de vader van de jongen zijn echtgenote tamelijk kordaat in toom gehouden
    omdat de moeder van zijn toekomstig kleinkind plots zo bleek werd.
    Voor hem was de toekomstige moeder van het kleinkind meer dan welkom.

    Jawel, er gaat niks boven javel!

    m – EZW-02/2013, HiH-04/2017 - foto van ’t Net

    01-04-2019 om 04:28 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    31-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.364. knorren & morren

    “waar ik niet tegen kan”

    Sinds gisteren loop ik me te verkneukelen, te verheugen over dit onderwerp.
    Zal ik eens een lijst aanleggen over alles waar ik niet tegen kan? Ja!
    Zonder dat iemand me een knorrig oud wijf mag noemen en
    zonder dat iemand mij van negatief gedoe mag verdenken
    want het is gewoon het onderwerp. Ha! Als dat geen cadeau is, zo’n titel!

    Nu kan ik eens een neus zetten naar al die
    krampachtige, dwangmatige positivo's zoals mijn zus Tina. Bijvoorbeeld.

    Nu nog ze allemaal gelijst krijgen, de dingen waar ik een hekel aan heb.
    Dat wordt voor vandaag het jobke. Eigenlijk jammer dat een dag maar 24 hrs heeft.
    Met dit thema zou ik wel een gans jaar verder kunnen. Voltijds.
    Misschien moet ik daar een apart blog voor beginnen, een knorreblog
    waarop eenieder kan komen brommen, grommen, pruttelen en morren naar believen.

    Of nee, toch liever niet. Dat soort hinkende dingen lezen we al dikwijls genoeg in
    de commentaren onder de krantenartikelen van sommige kranten. En elders !

    Zoudt gij zoiets graag lezen, of aan zo'n soort blog beginnen?
    Nee?
    We zullen het maar laten zeker? Er is al genoeg gezeik, gezaag & gezeur in de wereld.
    Oké dan. Er komt geen knorreblog.

    m - EZW-03/2013, herwerkt

    31-03-2019 om 01:54 geschreven door maart


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.363. la Baker

    zich spiegelen aan een idool ~ een monument van een vrouw

    1965. Als jonge tieners (13j of 14j) waren wij met een deel van onze klas danig fan van Josephine Baker.

    Iets later zwichtten we voor de Franse yéyé-zangeressen en werden zij ons collectief rolmodel,
    maar in ’65 waren wij nog nobel.
    Wij zouden zoals Josephine Baker doen. Wij zouden zoals zij een klad kinderen adopteren
    en hen een beter leven bezorgen. Als dát geen christelijke gedachte was!
    Hoe zoiets in de praktijk moest, dat waren zorgen voor later.

    Toen we een opstel mochten schrijven over wat we met ons 'later' zouden doen
    of op wie we zouden willen lijken,
    (Marie Curie, Florence Nightingale en Theresia van Lisieux waren enkele suggesties)
    schreef een deel van de klas, in volle Josephine Baker-rage, een bladzijde over deze dame als rolmodel.
    Rijk worden en ongelukkige kindjes adopteren, zo zouden wij het doen. Eén en al liefdadigheid waren wij toen.

    Over die opstellen zijn telefoons gepleegd, onder andere met mijn beide ouders.
    Als er door de school getelefoneerd werd was het zeer ernstig.
    Dat wou zeggen dat een rode nota in het klasagenda niet meer volstond.

    Eerst hadden ze iemand van de verkoopsters aan de lijn. Zij begreep aanvankelijk dat de nonnen op zoek waren
    naar LP's met dansmuziek van Josephine Baker. Voor een schoolfeest waarschijnlijk …

    De vraag was of mijn ouders wel wisten dat hun oudste dochter
    een halve klas had aangezet om een opstel te schrijven over die vrouw,
    dat hun oudste dochter de aanstookster was van dat soort geschrijf?

    Het woord 'oudste' werd er telkens bij vermeld op een toon alsof het met de twee volgende dochters
    ook niet veel zaaks zou worden, terwijl er thuis niet moeilijk werd gedaan over La Baker
    zij was een zelfstandige geest. Meer niet.

    Vandaag vraag ik me af hoe die kuddebreinen van nonnen in 1965
    wél iets wisten over Mme Baker en haar stijl van dansen in de jaren '20-'30, maar
    1/ zogezegd niéts wisten over haar verzetswerk tijdens '40-'45,
    2/ haar daadwerkelijk ijveren voor gelijke burgerrechten in de USA van de '50-'60 opzij schoven, en
    3/ helemaal geen oog hadden voor haar adoptiewerk dat begon in 1954 ?

    Van dat dansen waren ze op de hoogte, van verzetswerk, ijveringswerk en adoptiewerk niet … ?

    En over dat laatste gingen onze opstelletjes, over twaalf geadopteerde kinderen.
    Voorwaar een christelijke gedachte hé. Twaalf.

    m - EZW-06/2013, HiH-03/2017, herwerkt -

    La Baker haar 'striptease' was gewoon een burleske want bij een echte striptease
    kijkt men niet scheel om de zaal te doen lachen. http://pinterest.com/diraeb/josephine-baker/

    Voor iet of wat overzicht ivm haar dansstijl en waar haar stijl bij aansluit of mag gesitueerd worden :
    http://vimeo.com/21916110 , 05min55  - er zijn delen zonder klank bij, wegens 'stomme' film.

    Nog wat documentatie, "Baker was vooral bij veel linkse artistiekelingen in trek.
    Picasso en Hemingway waren hier enkele voorbeelden van".

    http://www.isgeschiedenis.nl/jarig/juni-jarig/3-juni-jarig-josephine-baker/ 

    Vier interessante artikels in 't Engels,
    http://www.spiegel.de/international/zeitgeist/adopting-the-world-josephine-baker-s-rainbow-tribe-a-652613.htmlhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Josephine_Baker

    31-03-2019 om 01:53 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    30-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.362. Bomans zwemt

    Vanmorgen bekeek ik een mail over Bomans en daarna ben ik wat blijven hangen op You Tube,
    want
    er stonden in de rechterkolom nog meer fragmenten met Bomans te knipogen naar mij.

           godfried-bomans

    Over zwemmen & kanaalzwemmen was er ook een fragment.
    Niet teveel op het beeld letten, klank en beeld lopen niet gelijk,
    maar wat hij vertelt is weer goed natuurlijk. Idioot goed.

    klank voldoende luid zetten:
    http://www.youtube.com/watch?v=bdWQMSqnmUA 
    04min27

    m – EZW-03/2014, bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Godfried_Bomans , foto van ‘t Net

     

    30-03-2019 om 02:37 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.361. uitstelgedrag

    'k Was op zoek naar iets op 't Net en ik kwam toevallig bij onderstaand artikel terecht.
    De titel had direct mijn sympathie : 

    Uitstelgedrag maakt je succesvoller en gelukkiger

    Hoera, dacht ik, eindelijk! Eindelijk zullen daar een paar slavendrijvers ongelijk krijgen.

    Het artikel gaat over bedrijven en management.
    Maar eenieder die een huishouden heeft te bestieren, hoe klein ook,
    weet dat een huishouden een bedrijfje is en dat daar organisatie en planning mee gemoeid is.
    Vraag dat maar aan uzelf.

    Het artikel behandelt het onderwerp in zes punten, en bij elk punt
    kan ik wel een paar verhalen aanhalen die het standpunt illustreren.
    Maar dat kan ieder voor zichzelf ook, vermoed ik.

    “Uitstelgedrag wordt als vervelend ervaren, maar dat is onterecht,
    schrijft Stephanie Vozza op Fast Company. 

    We streven ernaar veel gedaan te krijgen in een dag en uitstellen zit ons daarbij in de weg.
    Er zijn talloze boeken geschreven om dit gedrag eruit te rammen. Maar is het wel zo slecht? 
    In de Griekse en Romeinse tijd werd uitstellen en wachten nog geëerd.
    Wijze leiders konden de hele dag zitten en nadenken en niets nuttigs doen totdat het echt noodzakelijk werd.

    Frank Partnoy, schrijver van het boek 'Wait', zegt dat uitstelgedrag
    eigenlijk de kunst is van het managen van vertraging.

    1. Wie structureel uitstelt, krijgt meer gedaan - Ja hoor !

    Als je een klus uitstelt, ga je meestal iets anders doen:
    het huis schoonmaken, rekeningen betalen, e-mail beantwoorden.
    Uiteindelijk kom je wel weer terug bij het klusje
    dat je oorspronkelijk had moeten doen.
    Het is niet slecht dat je andere dingen tussendoor hebt gedaan.
    Had je het wel als eerste opgepakt,
    dan was je daarna misschien tevreden en op je lauweren gaan rusten.

    2. Uitstellers nemen betere beslissingen - Ja? Echt waar? Ik ook … ?

    Uitstellers spenderen vaak veel tijd aan een beslissing
    voordat ze actie ondernemen
    en wachten soms tot het laatste moment.
    Zo verzamel je doorgaans wel meer informatie: een recept voor succes.
    In onze huidige maatschappij waarderen we mensen die snel een knoop kunnen doorhakken,
    maar echte wijsheid komt voort uit een diep begrip van je beperkingen.

    3. Uitstelgedrag maakt je creatief - Tja, als kenners het zeggen …

    Het uitstellen van een taak,
    leidt vaak tot het vinden van een betere manier om die taak te volbrengen.
    Het is een onderdeel van vooruitgang.
    Veel uitvindingen zijn gedaan door wetenschappers
    of mensen die eigenlijk van plan waren iets anders te doen.

    4. Onnodige taken verdwijnen als je uitstelt - Oja? Welwel …

    In veel bedrijven worden klusjes gedaan die niet direct belangrijk zijn voor het succes van het bedrijf.
    Als medewerkers die klussen steeds maar uitstellen,
    worden ze vanzelf geschrapt wanneer er belangrijkere taken te doen zijn. 
    Er is één uitzondering: als je collega's op jou rekenen, doe dan jouw onderdeel van het werk,
    zodat zij niet gefrustreerd moeten zitten wachten.

    5. Je maakt oprechtere excuses na uitstelgedrag - Bôf …, niet echt hoor.

    Als je in de winkel per ongeluk op iemands voet staat, mompel je snel 'sorry' en loopt door.
    Als je je excuses moet maken omdat je iets te lang hebt uitgesteld,
    heb je meer de tijd gehad om informatie en emoties te verwerken.
    Je zult je oprechter verontschuldigen en beter de impact begrijpen.

    6. Uitstelgedrag geeft je inzicht in wat je belangrijk vindt - Helemaal waar. Soms.

    Je onderbewustzijn vertelt je iets als je een klus uitstelt. Blijkbaar is deze taak volgens jou niet belangrijk.
    Vraag jezelf dus af of je hem echt moet uitvoeren. En waarom je dat niet graag wil doen.”

    Punt nummer vier is mijn struikelblok en dat punt nummer vier wou ik ullie absoluut meedelen.
    Punt nummer vier verdraagt geen uitstel:
    als ik de afwas niet in de vaatwasser laad, verdwijnt die afwas niet vanzelf,
    als ik de strijk niet doe, dan stapelt die zich op ipv vanzelf te verdwijnen,
    gelijk welke ‘belangrijkere taken’ voorrang nemen.
    Punt nummer vier is larie. 

    m – EZW-03/2014, bijgewerkt - http://www.vacature.com//carriere/groeien/vaardigheden/uitstelgedrag-maakt-je-succesvoller-en-gelukkiger 

    30-03-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    29-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.360. documentaires

    documentaires als spiegel

    TV-documentaires over andere leefgemeenschappen dan onze westerse leren mij soms over mijzelf.


    Af en toe valt dat enorm mee. Dan word ik helemaal blij als zo'n gemeenschap knap in mekaar zit en functioneert,
    in de zin van 'anders kan ook'. En dan wil ik daar naar toe, naar ergens in de bergen in China
    waar mannen en vrouwen gelijkwaardige wezens zijn. 

    Maar soms ... soms is het te confronterend en zap ik mezelf weg uit de ellende die getoond wordt.

    Toen ik (piep)jong was had ik dat niet.
    Dan kon ik rustig blijven kijken hoe moeilijk vrouwen in andere gemeenschappen het hadden.
    Niet als individu, maar als groep hebben ze het moeilijk. Vooral in een patriarchaat.
    Dat nam ik toen als documentatie, als gegeven.
    Zo van 'oh ja, ginder doen ze de dingen anders dan wij hé.'
    In het gedacht dat die vrouwen daar zelf wel iets zouden aan doen, aan de situatie
    zoals wij in de westerse wereld dat gedaan hebben en moeten blijven doen, zo blijkt regelmatig. 

    Wanneer ik een documentaire zie over een matriarchaat,
    zit ik op het randje van de sofa : dus het kan. Het kan wél, want het bestaat.
    Niet dat een matriarchaat ideaal is, maar een patriarchaat is dat zeer zéker niet.

    Bij sommige programma's is de TV een ongenadige spiegel voor mij.
    Heel ontnuchterend ook : ik zou buiten de westerse wereld niet aarden en
    ik zou qua zelfredzaamheid in die andere gemeenschap denkelijk amper of niet in leven blijven. 

    Ik, die ooit dacht dat ik van élk hout wel pijlen kon maken … 

    m – HiH-03/2017, bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Patriarchaat_(sociologie) , https://nl.wikipedia.org/wiki/Matriarchaat 

    29-03-2019 om 04:39 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.359. Martine Tanghe

    te gast bij Wim Helsen, Martine Tanghe met een tekst van Joke van Leeuwen

              Lijmen

            Ik had drie beestjes,
            drie beestjes van steen.
            Een vogeltje.
            Een veulentje.
            Een varkentje.

            Ze zijn gevallen.
            Ze braken stuk.
            Ik heb ze gelijmd.
            't Is bijna gelukt.

            Ik heb drie beestjes,
            drie beestjes van steen.
            Een volentje.
            Een veukentje.
            Een vargeltje.

    ©VRT / Fotomontage DM  Afbeeldingsresultaat voor martine tanghe


    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Tanghe in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a77/
    08min27 
    ©VRT / Fotomontage DM  Afbeeldingsresultaat voor martine tanghe winteruur

    Over Martine Tanghe : https://nl.wikipedia.org/wiki/Martine_Tanghe én http://www.standaard.be/cnt/dmf20190325_04279903 
    Over Joke van Leeuwen : https://nl.wikipedia.org/wiki/Joke_van_Leeuwen , zelf was ze de studiogaste op di-15/03/2016

    29-03-2019 om 04:30 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    28-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.357. Danny Ronaldo

    te gast bij Wim Helsen, Danny Ronaldo met een citaat uit The Life Codes van Patty Harpenau

    Stel je voor dat je een bril zou dragen die je alleen liefde zou laten zien.
    In wat voor wereld zou je dan leven? 

     Afbeeldingsresultaat voor danny ronaldo

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Ronaldo in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a76/ 
    10min50

    Over Danny Ronaldo, zesde generatie : http://mechelen.mapt.be/wiki/Circus_Ronaldo
    Wat circus Ronaldo precies is komt men hier te weten, circus-theater : https://www.youtube.com/watch?v=hrclCUZUc04 , 09min33 

    Over The Life Codes : " In The Life codes geeft levensleraar Patty Harpenau de spelregels voor het leven.
    Als levende magneten beschikken we over veel meer kennis en kracht dan we vermoeden. Deze krachten kunnen we in onszelf ontwaken door hun codes te kennen.
    Wie de spelregels begrijpt, begrijpt het leven. Wie de Codes kent, kan met het spel beginnen. The Life Codes legt praktisch en toegankelijk het spel van het leven uit.
    Het leert je de spelregels van het leven en leidt je zo naar nieuwe inzichten, veranderingen en nieuwe sleutels. "

    28-03-2019 om 03:06 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.358. alzhumor

    ongewild grappig, Alzhumor

    Tijdens de info-namiddagen en de cursussen voor mantelzorgers & zorgdragers
    werd ons duidelijk & uitdrukkelijk bijgebracht dat er niks mis is met lachen.

    Het werd Alz-humor genoemd. Men lacht met de situatie, niet met de dementerende persoon. 
    En dat lachen kan zeer ontladend zijn voor de zorgdrager want 
    de zorgdrager is degene die het moet zien vol te houden.
    En degene die het moet volhouden mag al eens ontladen. Punt.
    De instructrice was daar tamelijk kordaat in:

    “Degenen die afkomen met zware principes staan niet in de praktijk volgens mij en
    worden dus verzocht hun verontwaardiging voorlopig voor zich te houden.
    Tenzij ze naar de praktijk overstappen. Maar dan zullen ze vrij snel 
    een uitlaatklep nodig hebben. Drank? Liever Humor.” 

    Een tijd later kregen we in praktijk een voorbeeld van wat bedoeld werd in de cursus.

    Een dame met beginnende dementie, een bewoonster van het WZC,
    had haar dochter + gevolg op bezoek en ze liepen samen door de gang, op weg naar de cafetaria.
    "We gaan een crèmeke eten", zei de dochter,"hé Ma?" 
    "Ja", antwoordde de moeder opgetogen en ze versnelde haar pas, "kom, we gaan naar het crèmatorium!"

    Want een crèmeke eet men in een 'crèmatorium'.
    Dat klonk op dat moment en in die context zeer logisch en de aanwezigen gingen mee in die redenering
    en niemand heeft gelachen en haar gemoedsrust & waardigheid werden intact gelaten.

    Hilarisch is het niet, maar wanneer de dierbare ongewild grappig is, doet het (achteraf) soms glimlachen. 
    Dat soort situaties werd in de cursus alz-humor genoemd.

    m - EZW-02/2013, HiH-03/2016, bijgewerkt -

    28-03-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    27-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.356. eens spijbelen

    een kapsel à la Julie Driscoll

    De laatste twee jaren was ik op school in het centrum van Brussel.
    De voorgaande jaren was ik in Dilbeek, buiten de stad, daar was open lucht.

    In Brussel centrum was de speelplaats aan vier zijden omgeven door bouwsels.
    Om een stuk lucht te zien moest men pal omhoog kijken.
    Eigenlijk was het een grote binnenkoer met muren rond, een stenen koker,
    niet een 'recreatieplaats', zoals de nonnen het beliefden te noemen.
    Op een dag werkten al die bakstenen en wat er mee samenhing zodanig op mijn systeem
    dat ik maar aan één ding meer kon denken : weg!
    Waar naartoe wist ik niet. Weg was al goed genoeg.

    Dus wou ik die middag mee de poort uit met de leerlingen die thuis gingen eten.
    Dat waren er maar een paar. Ik ben langs de Cerberus van dienst geraakt,
    mét mijn boekentas. Hoe dat gelukt is herinner ik me niet meer.
    Is het haar niet opgevallen? Wie neemt er nu 's middags een boekentas mee naar buiten …

    Eens buiten ging het al veel beter. Er scheen een zonnetje.
    Uit gewoonte liep ik richting Lakensestraat, op weg naar de bushalte aan de Antwerpse Poort.

    Die straat was toen nog mooi, met een paar winkels.
    Niet met de zielige toestanden of met de morsige horeca die er achteraf gekomen is,
    wel met huizen en gevels uit de tijd van het liedje, toen Brussel nog een bruisende stad was.
    En ik had het zonnetje in de rug, dat duwde me voort. Dat maakt een mens opgewekt.
    Ik werd er zelfs vrolijk van, bij elke stap ging het beter.

    Bijna aan de bushalte, was ik helemaal dartel : ik was búí-ten! Op een uur dat het eigenlijk niet kon! Ikke!
    Wat zagen de straten er anders uit, andere mensen met andere bezigheden.
    De straten zoals ze eruit zien tijdens de schooluren.
    De straten zoals scholieren ze tijdens het schooljaar nooit te zien krijgen.
    De wereld en de bezigheden van de volwassenen. Ik was elders in tijd en tegelijk op vertrouwd terrein.
    En toen viel mijn cent dat ik daar beter niet bleef rondlopen want het was de wijk waar mijn vader zijn winkel had.

    In de Nepomucenusstraat zag ik de hoek met de kapperszaak,
    het klein warm rozig doeninkje met aangedampte ramen.
    Ik had er al lang eens willen binnenstappen.
    Dat rozige had me moeten doen nadenken, maar ik was 17 en onderweg naar vrijheid.
    Dan denkt men niet. Men doét. Ik stapte er binnen.

    Binnen zaten drie of vier dames van het uitbundige type dat ik nu
    best kan omschrijven als Dames van Het Vak. Gekleed à la Carmen Waterslaeghers.
    En ik bestelde gelijk een permanent want ik wou al lang een kapsel à la Julie Driscoll.


                                               Afbeeldingsresultaat voor Julie driscoll Julie Driscoll

    Mits wat uitleg zag de kapster wat ik bedoelde en ze zei dat na de permanent 
    wat knipwerk zou volgen . En dat het drie uren zou duren.
    Dat kwam me zeer goed uit. Tegen dan was het ongeveer tijd om de bus naar huis te nemen.

    Vol vertrouwen en zeer tevreden zat ik daar,
    in mijn blauwe schoolkleren tussen de kleurrijke dames van die wijk.

    Waar ik niet aan gedacht had was dat iemand een berekening zou kunnen maken:
    hoe kon ik na school een permanent laten zetten en toch intijds thuis zijn met de krullen?
    Het spijbelen zou aan het licht komen. En niet alleen thuis, mogelijk ook op school:
    De dag tevoren was ik in de namiddag afwezig, de ochtend daarop verscheen ik met een krullebol?

    Owee, hoe ging ik me daar uit praten … die busrit was een ellende, pure vertwijfeling, een calvarie.
    Hoe had ik zo’n denkfout kunnen maken?
    Vreemd genoeg heeft niemand zich de vraag gesteld over mijn tijdsgebruik van die namiddag.
    Beter nog, niemand heeft míj die vraag gesteld.

    Daarna heb ik nooit nog gespijbeld. De onrust achteraf was er teveel aan.
    Later wel gebrost, maar gespijbeld ? Nooit nog! 

    m – 10/2018, blog - https://nl.wikipedia.org/wiki/Julie_Driscoll 

    27-03-2019 om 05:06 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.355. Dries Heyneman

    te gast bij Wim Helsen, Dries Heyneman met 'Ge zwiegt' van Het Zesde Metaal

               Ge zwiegt omda j' de dingen nie kunt 
            benoem'n of uit verdriet 
            de woorden zijn met veel te veel 
            ge krieg ze deur uw kele niet 
            ge zwiegt omda j' de dingen nie kunt 
            benoem'n of uit verdriet 
            ge zoekt hoe da je 't zeer verzacht 
            maar oplossingen zijn der simpel niet    

      Gerelateerde afbeelding

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Heyneman in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a75/ 
    12min37

    Over Dries Heyneman : https://nl.wikipedia.org/wiki/Dries_Heyneman,
    Over Het Zesde Metaal : http://www.standaard.be/cnt/dmf20171124_03205312 , https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Zesde_Metaal ,
    Ge zwiegt, tekst : https://muzikum.eu/nl/123-2204-146042/het-zesde-metaal/ge-zwiegt-songtekst.html 
    Ge zwiegt , gezongen : https://www.youtube.com/watch?v=UjsKVsMoC0I , 04min33

    27-03-2019 om 04:40 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    26-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.354. straatnieuws

    De lente komt uit de grond gekropen. Dat kunnen we hier ruiken tot hierbinnen.
    Het ruikt naar iets dat gaat beginnen, naar belofte, naar aarde, naar nuttige pierekes en mierekes.
    Die moeten er zijn, samen met de larven en de poppen en heel die ondergrondse beweging,
    want anders hebben straks de nieuwe molletjes geen eten.
    De mollen hebben dit jaar naarstig hun best gedaan. Er werd gekweekt.
    Alle molshopen zijn er weer in het plantsoen, 'k heb ze geteld.

    Op sommige plekken zit de lente al tot in de tippekes van de twijgen van de bomen en de struiken. 
    Hier rechtover in het perk staat een grote struise struik, tamelijk robuust, maar eigenlijk is 't een bedeesde.
    Dat is elk jaar hetzelfde.
    Hij zou wel aan bloesems willen beginnen, maar hij aarzelt elk jaar toch zo : zou'k? zou'kni?
    Doe maar op uw eigen tempo jongen, ge kunt het.

    De Japanse kerselaars hebben ook al lente in hun kruin. De botten zijn donkerrood.
    't Is te zeggen, die ene soort is al aan het botten, die met de donkerroze bloesems.
    De andere soort, die met de wit-roze bloesems begint pas later. Ze bloeien ook na mekaar.
    Eerst de donkere soort, en als die bomen uitgebloeid zijn begint de lichte soort aan haar festival.
    Als ze een rustige bloeitijd hebben, zonder brute stortregens of lelijke windstoten,
    dan zien wij hier in onze straat wel zes weken la vie en rose. Tof hé. 

    En de buurvrouw van beneden heeft kalfsblanquette gemaakt.
    Dat heb ik ook geroken, kalfsblanquette. Dat vindt ze een lenteschotel.
    Daarom staat het vast : vandaag is de winter is voorbij.

    m – HiH-03/2016, bijgewerkt - morgen piep ik misschien anders, maar dat zien we dan wel 

    26-03-2019 om 04:33 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.353. Joost Zweegers

    te gast bij Wim Helsen, Joost Zweegers met een citaat van Plato

                Music is a moral law. It gives a soul to the Universe, 
            wings to the mind, flight to the imagination, a charm to sadness, gaiety and life to everything. 
            It is the essence of order, and lends to all that is good and just and beautiful. 

            Muziek is een morele wet. Zij geeft ziel aan het universum, 
            vleugels aan de geest, vaart aan de verbeelding, diepgang aan het verdriet, vreugde en leven aan alles. 
            Ze is de essentie van de orde en draagt bij aan alles wat goed, juist en mooi is.

      

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Zweegers in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a74/ 
    11min12

    Over Joost Zweegers : https://nl.wikipedia.org/wiki/Novastar , https://www.youtube.com/watch?v=KzoMxunrOfY , 03min47
    Over Plato : https://nl.wikipedia.org/wiki/Plato 
    foto © Tom Vanderstede

     

    26-03-2019 om 04:31 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    25-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.352. scheepskeuken

    eten wat de pot schaft

    Toen ik in ’78 voor de eerste keer aan boord van een schip stapte
    leefde ik nog in de waan dat vrachtvervoer over zee leek op reizen.
    Op reizen zoals ik het kende, in elk land eet men wat de pot schaft en dat
    verruimt evenzeer horizon als een stadswandeling of een namiddag in de plaatselijke natuur. 

    Ik dacht echt dat aan boord het menu aangepast werd aan de landen waar we langs voeren
    of op zijn minst aan het land waar we naartoe voeren. Thema-keuken dus.
    Maar zo werkt het niet aan boord van een vrachtvaarder.
    Ten eerste zijn er de beperkingen van de voorraad waarmee de kok het moet doen.
    Ten tweede heerste de CMB traditie toen nog, alle gerechten waren Belgische burgerkeuken.
    Zo at men in Brazilië tegen de kaai Gentse Waterzooi en in China kreeg men Vlaamse Stoverij. 

    Met de jaren is dat verruimd, maar toen doken er andere beperkingen op.
    Wanneer in 1991 de Belgische Koopvaardij uitvlagde kregen we koks uit goedkope loonlanden aan boord.
    Mensen die geen voeling hadden met de Europese keuken
    maar die ook niet konden koken met wat er aan boord voorhanden was.
    Mensen die geen voeling hadden met koken. 

    Dat werd na verloop van tijd bijgestuurd met dure opleidingen in Zwijndrecht.
    Eens ze weer aan boord waren, hernamen ze hun oude manier van werken, want ze hadden nu een certificaat.
    En dat certificaat certifieerde dat ze konden koken. Gelijk wat ze op tafel lieten komen, ze waren ingedekt.

    Ondertussen lagen delen van de voorraad te rotten in de koelkamers,
    omdat ze geen notie hadden van stockbeheer.
    De kartonnen dozen stonden op de stenen vloer ipv op houten roosters (the gratings) en
    wat uit de dozen op de schabben had moeten liggen, lag nog ingepakt ernaast, kapot te gaan van de condens.
    De voorraad verse groenten en fruit lag weg te rotten door gebrek aan kennis van zaken bij de verantwoordelijke.

    Die denkwijze liet zich niet bijsturen en capt TR zat met de handen in het haar.
    Temeer dat de kok in kwestie sinds zijn certificaat zich een houding had aangemeten.
    Hij kon zijn eigen certificaat niet lezen, omdat hij met moeite kon lezen, maar hij had dus wel een certificaat.
    En die houding meende hij te mogen doortrekken naar alle aspecten van zijn leven.
    Hij was een gevaarlijk-arrogante man. 

    m - 03/2013, blog - https://nl.wikipedia.org/wiki/Goedkope_vlag 

    25-03-2019 om 03:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.351. de annunciatie

    een boodschap voor Maria

    Hoe vertelt men aan een snuggere jongedame met Mediterraan temperament dat
    ze zwanger zal worden van een duif? Zelfs een opperwezen deinst daar voor terug.
    Daarom delegeerde hij de klus.

    Hij liet de annunciatie opknappen door ene Gabriël, een gevederde afgezant.
    Die vleugels dienen om vliegensvlug weg te kunnen in geval van brokken of rondvliegende voorwerpen,
    als de bestemmeling Mediterraan temperament heeft.
    Gabriël bracht de mededeling in mooie bewoordingen.

    Hij zou die ene Maria in Palestina gaan vertellen dat zij 'uitverkoren' was.
    Zo kon de genaamde Maria alvast wennen aan gevleugelde woorden want
    die zou ze later nog vaak genoeg moeten horen,
    wanneer het product van die ontvangenis zou praten, spreken en preken.

    Waarom Gabriël ? Omdat die tot 'zijn mannen' behoorde.
    Elke baas heeft zo enkele mannen. Vooral de opperbaas, de capo dei capi.
    Zij zijn de fixers, degenen die het moeten in orde brengen wanneer de baas weer eens een idee heeft gehad.

    De naam Gabriël is afgeleid van de Hebreeuwse woorden geber & el,
    geber betekent sterke man & el betekent god.
    GEBER EL wordt GABRIËL ofte sterke man gods. wiki 
     

    wiki     1476 , 1473  Gerelateerde afbeelding

    Wachtwa, gebaarde Maria die zelf absoluut geen simpele duif was, naar Gabriël :
    "Dat komt hij niet zelf zeggen, van dat zwanger en zo? Daarvoor heeft hij ú nodig? Dúrft hij niet zelf ?"
    De gevleugelde sterke man had geen antwoord. Hij bleef stil.
    En daarop kreet zij "Ecce Ancilla Domini !" want in die tijd spraken de Palestijnse Joden nog Latijn.
    Vrij vertaald betekent dat : "Môo, zie mij hier zitten, als sloor voor zijn werk!"

    1. Antonello da Messina - Virgin Annunciate, 1476 - Galleria Regionale della Sicilia, Palermo
    2. Antonello da Messina - Virgin Annunciate, 1473 – Alte Pinakothek, Munich 

    m – blog, 03/2018 - https://en.wikipedia.org/wiki/Antonello_da_Messina , https://nl.wikipedia.org/wiki/Antonello_da_Messina 

    25-03-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    24-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.350. luchtkastelen

    het plezierige aan luchtkastelen

    In luchtkastelen ben ik goed. Als er een prijs voor bestond dan had ik er zeker al een gewonnen,
    misschien zelfs ook een eretitel want ik ben er al heel mijn leven mee bezig. Ongeveer. 
    Gedachten laten uitwaaien en er op los fantaseren.
    Luchtkastelen zijn de lichte acrobatieën voor het brein, spelerij.
    Niet te verwarren met hersengymnastiek natuurlijk, dat is het serieuze werk.

    Het plezierige aan luchtkastelen bouwen is dat er niks moet kloppen.
    Geen logica, geen businessplan, geen tijdsschema, geen verplichtingen enigerlei. 
    Puur er op los fantaseren, dat masseert de hersenschors. Zoals glimlachen de ziel masseert.

    Probeer maar, nu. Glimlach vijf tellen, nu.
    Voelt ge, de glimspiertjes maken iets los in het hormonaal systeem (zeggen ze)
    en iets later krijgt ge daardoor vanzelf een zalfje op uw ziel. 
    Awel, luchtkastelen bouwen maakt ook iets los, in ergens een stelsel (zeg ik)
    en dan krijgt ge daardoor vanzelf zuurstof in uw hoofd.

    En is het tijd om over te gaan tot de orde van de dag, eventjes blazen en het kasteel lost op in lucht.
    Er moet niks opgeruimd worden. Men ís opgeruimd.

    En hiermee is dan de nieuwjaarswens hernieuwd : geoefende, sterke glimspiertjes voor iedereen.

    m - EZW-05/2013, HiH-03/2015, bijgewerkt – de glimspiertjes is tekst nr 184

    24-03-2019 om 03:59 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.349. kloos in de klas

    In het laatste jaar krijg ik in de klas een briefje door,
    gelukkig was het tijdens de les Nederlands.
    Het briefje kwam van Mia, en ik dacht dat het voor de schoolkrant was.
    Onze klas had daar een rubriek. Op het briefje stond : 
            
             de zee klotst voort in eindeloze deining,
             de zee is als mijn ziel, in wezen en verschijning

    Ik kende die lijnen (nog) niet, maar ik vond het wel grandioos. Dit was weer Mia op haar best.
    Dit was waarschijnlijk weer een aanloop naar een van haar meesterlijke parodieën.
    Het klonk al goed en het was nog maar het begin. Ik voelde de pretkriebels komen.
    'k Kon mijn lach binnenhouden maar ik zat wel te schudden.
    De leraar vroeg of ik mijn blijdschap en jolijt wou meedelen aan de ganse klas.

    Ik las de twee lijnen voor en toen was ik bevrijd, ik mocht luidop lachen om de lijnen van Mia.
    Maar! Met Willem Kloos wordt niet gelachen. Toen toch niet.
    't Zal wel iets met de tijdsgeest geweest zijn. Met die van Kloos, en met die van ons laatste schooljaar.
    Het botste tussen Kloos en mij. Dat is (helaas) nog altijd zo.

    voor de volledigheid : 

    Van de Zee - Aan Frederik van Eeden

    De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining,
    De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet;
    De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning,
    Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet.

    Zij wist zichzelven af in eeuwige verreining,
    En wendt zich altijd óm en keert weer waar zij vliedt,
    Zij drukt zichzelven uit in duizenderlij lijning,
    En zingt een eeuwig-blij en eeuwig-klagend lied.

    O, Zee was Ik als Gij in ál uw onbewustheid,
    Dán zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn;

    Dán had ik eerst geen lust naar menselijke belustheid
    Op menselijke vreugd en menselijke pijn;

    Dan wás mijn Ziel een Zee, en hare zelfgerustheid
    Zou, wijl Zij groter is dan Gij, nóg groter zijn.

    Willem Kloos (1859-1938)

     

    m – HiH-03/2016 - het was een zalig moment, Mia en zo had Kloos nog eens voor wat deining gezorgd!- https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Kloos_(dichter) 

    24-03-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    23-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.348. molsims ?

    mol-sims? 2016

    Dat zal mol-slims moeten zijn, dacht ik toen ik de krantekop las.
    De L ontbreekt in het woord slims.

    In de aanloop naar de finale van De Mol gaven ze wat hints op TV en
    wie gevolgd had moet dan mol-slim zijn en iets slims raden. Het woord wees feitelijk zichzelf uit.

    'k Heb al zoveel rare typefouten gezien (en gemaakt) dat ik in het woord mol-sims
    als een gewone typefout zag, die in gedachte al verbeterd had en in een context geplaatst. 

    Helaas zijn onze hersenen een orgaan dat zuurstof nodig heeft zoals de rest van onze infrastructuur.
    Soms wou ik dat het anders was, dat de materie in onze bovenkamer zou functioneren
    zonder brandstof en zonder zuurstof en zulks bij gelijk welke temperatuur van de polen naar de evenaar. 
    Vergeet het. En het feit dat ik nu aan het wensdenken ben toont aan
    dat hersenen toch maar een pover logement zijn voor ons brein.

    Brein/hersens oefenen zoals spieren? Dat is niet iedereen gegeven.
    Zelf heb ik nog juist voldoende spieren. Meer wordt het toch nooit weer. 

    Volgens Tina is dit
    een opportunistisch flut-excuus om geen tijd te moeten besteden aan mijn fysieke conditie.
    Oei!

    Volgens Laura is het
    een realistische kijk die een hoop tijd vrij maakt voor interessanter dingen dan dat.
    aHa!

    Nu ben ik mijn draad kwijt.
    Wanneer mijn zussen ter sprake komen moet ik daarna twee keer nadenken.
    Logisch, er zijn twee zussen.

    Oja, het krantenartikel van 23/02/2016, over het gespierd breinwerk dat pover denkwerk leverde.
    Als die misplaatste dadendrang niet echt was, zou 'k me een kriek lachen om zoveel zielige ijver :  

                                       

    "Het gezin van Nederlandse/Franse en Boliviaans/Mexicaanse afkomst woont in een rustige wijk.
    Hun kinderen zijn katholiek gedoopt en wonen al vijftien jaar zonder enige problemen in hetzelfde dorp."

    Uit dat spuitwerk op de stoep blijkt : de helaasheid der hersenen bestaat.

    m – HiH-03/2016,voor de volledige tekst :

    http://www.hln.be/hln/nl/36484/Aanslagen-Brussel/article/detail/2655822/2016/03/23/Oprit-gezin-beklad-met-foutgeschreven-haatboodschap-Rot-op-Molsims.dhtml

    23-03-2019 om 03:50 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.347. tranen II / II

    Huilen & gehuil als intimidatiemiddel én als alarmsignaal.

    Tranen luchten op maar, ze lossen niets op  van P²

    “De overdenksels van P², die vind ik persoonlijk kei-goe!
    Dat tranen wel opluchten, maar niets oplossen, vond ik een schot in de roos.
    Een dijk van een waarheid. Het herinnerde mij aan een anekdote uit mijn jeugd.


    Ik was, denk ik, zeven of acht jaar, en samen met mijn oudste broer, zes jaar ouder, op vakantie bij  onze grootouders. 
    Op een mooie augustusdag waren we op wandel tussen de velden, toen opeens vier of vijf jongens
    op ons af kwamen en ons tegenhielden.  Het waren jongens uit de streek.
    Zij voelden zich blijkbaar aangetast in hun territorium, want ze begonnen mijn broer te verwijten
    dat ze hem de dag voordien op het veld hadden zien lopen!   
    Hoewel ze duidelijk in de meerderheid waren, wou mijn broer zich toch verdedigen en er dreigde een gevecht!
    Ik heb toen mijn keel opengezet en ben hard beginnen te huilen. Ik was compleet van de wereld en wist echt niet meer
    wat er rondom mij gebeurde. Wanneer ik er eindelijk mee ophield - iets of wat kalmeerde - waren de ‘locals’ verdwenen.

    Ik  veronderstel wel dat ze mijn broer zullen uitgelachen hebben, dat hij met zo een huilebalk op stap moest,
    al heeft  hij mij daar zelf nooit iets over gezegd.
    Maar dat was dan de enige keer dat een huilbui voor mij iets opgelost heeft! 

    Dat mannen tegenwoordig hun tranen mogen tonen? Dat vind ik persoonlijk weer zo een zichzelf bevestigende uitspraak. 
    Men doet een onderzoek over het gevoelsleven van mannen en men komt dan tot de conclusie
    dat zij niet meer onmiddellijk als kinderachtig of kleinzerig worden beschouwd, maar ‘dat ze hun tranen mogen tonen’.
    Een zichzelf bevestigend besluit, dat bewust of onbewust bij de onderzoekers bestond. (…)
    Dat mannen hun tranen mogen tonen wordt maatschappelijk misschien iets anders bekeken dan vroeger,
    maar het resultaat blijft hetzelfde. Iemand die openlijk weent is een softie.
    Een wenende man is een ‘doetje’, een ‘loser’ !
    Daarom wenen de meesten niet in het openbaar, maar alleen of tenminste ergens verborgen in een hoekje.
    Daar reken ik ook mezelf bij. Erover praten of schrijven is al erg genoeg. Maar het lucht wel op!” DvH

    Toen hebt ge instinctief het juiste gedaan? Geluid en grimas als intimidatiemiddel. 
    Misschien zagen die jongens in uw gehuil een woedeaanval ipv een uiting van angst. 
    'Die laten we gerust want da’s nen hevige' – of iets in die aard. Ik denk dat ze geïntimideerd waren.
    Bij jonge kinderen is de wet van de jungle van tel, wie het hardst brult krijgt gelijk.

    “Bedankt, dat jij het een positieve draai kan geven!
    Het was wenen, tranen met tuiten. Maar dat die gasten daar zelf angstig van werden
    of minstens geïntimideerd werden, zo had ik het nog nooit bekeken.
    Verder heb je helemaal gelijk: wie het hardst brult, krijgt het meeste gelijk.
    Mijn broer (zaliger gedachtenis) was tegelijk verveeld om mijn geween, maar mij ook dankbaar,
    dat het daardoor niet tot een gevecht gekomen was.
    Allemaal al meer dan zestig jaar geleden, maar nog vers in mijn geheugen.” DvH

    We hebben er gisteren nog wat over gepraat, waarom een jonge jongen in geval van overmacht een keel opzet. 
    Ik heb geen broertjes, ik heb weinig ervaring met het gebrul van jonge jongens, en LM ook niet,
    hij heeft ook geen broers of broertjes. Maar LM is wel een tiental jaren zelf een klein jongetje geweest.
    Tegen zoveel expertise kan ik niet op natuurlijk.

    Zijn redenering is dat door het gehuil misschien ook volwassenen gealarmeerd werden,
    verwittigd werden dat er iets aan de hand was dat dringend aandacht vroeg. Rood alarm.
    Dat kan ook het plaatselijk jong testosteron afgeschrikt hebben,
    de mogelijkheid dat er een volwassen interventie op komst was.

    Dus niet enkel uw hevige reactie als intimidatie maar ook de alarmfunctie ervan,
    kan gemaakt hebben dat de jonge locals zich uit de voeten maakten, volgens LM.
    En nu ook volgens mij.


    m – HiH-03/2016, herwerkt –

    23-03-2019 om 03:36 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    22-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.346. tranen I / II

    Tranen luchten op, maar ze lossen niets op  van P² 

    Dat denk ik ook, daar ben ik zelfs helemaal van overtuigd. Gek hé. 
    Het moment van tranen moet er zijn, dat is een moment van ontlading.
    Maar achteraf moet nog het denkwerk komen : hoe los ik dit op / hoe kom ik dit te boven.

    Terwijl men weent, zo lang men weent, wanneer men de tranen de vrije loop geeft,
    heeft het emotioneel gedeelte van ons brein het voor het zeggen.
    Het rationeel gedeelte komt niet aan het woord.
    Tenminste, dat is mijn ervaring. Zowel bij mezelf als bij andere mensen.
    Pas wanneer men uitgehuild is, komt er bovenin ruimte vrij voor denkwerk.

    Eerst iemand / zichzelf laten wenen. Uithuilen, 'ik weet niet hoe het verder moet!'
    Dat lucht op. Dat neemt gedeeltelijk en tijdelijk een gewicht weg.
    Pas na het wenen kan men beginnen denken hoe het verder moet.

    Zoiets gaat niet in één trek. Tranen en denken blijven mekaar afwisselen.
    Want in mijn ervaring kunnen geëmotioneerde momenten en rationele momenten niet tegelijkertijd. 
    Soms gaat het over seconden, eer de ratio overneemt.
    Soms gaat het over dagen en veel langer. Dat verschil zal wellicht iets te maken hebben
    met de aard van het gebeuren en met het temperament van de persoon in kwestie.

    Golden Tears   Afbeeldingsresultaat voor golden tears  Klimt  Gustav Klimt  

    Maar tranen alleen lossen niks op, nee. Ze luchten op. Meer niet. 

    m – HiH-03/2016, bijgewerkt -

    22-03-2019 om 03:26 geschreven door maart


    >> Reageer (0)




    E-mail

    klik op knop om me te mailen


    Zoeken in blog


    Archief per maand
  • 03-2020
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!