“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
De herwonnen arrogantie van de traditionele partijen
Karel De Gucht en slechte manieren
02-10-2013
Het nieuwe België? Formidable!
Noot van Addertje:
Onderstaande verwijzingen in het artikel van Filip Rogiers, De Standaard-journalist, zijn slechts een aanloop naar een reactie van Peter De Roover, Chef politiek bij DOORBRAAK, waar het mij om te doen is. In zijn bijdrage La Belgique zal Bruxels zijn où ne sera pas op DOORBRAAK.be herleidt De Roover de nieuwe Belgitude-hype, die momenteel wordt gecreëerd rond enkele BBs (Bekende Brusselaars) uit het brood-en spelen-milieu, tot zijn ware proporties: een hype zonder inhoud die zich beperkt tot het Brussels gewest.
Het nieuwe België? Formidable!
JaJa, er bougeert iets in het koninkrijk.
Stromae alias Paul Van Haver, op de Grote Markt (van Brussel) op het Feest van de Franstalige Gemeenschap.: Alles goed? Spreken jullie Vlaams? Spreken jullie Vlaams?! In Brussel we spreken Frans én Vlaams, oké?
Een Kompanytje: De populaire singer-songwriter van Belgisch-Rwandese afkomst deed daarmee een Kompanytje. U herinnert zich de tweet van de kapitein van de Rode Duivels: Proud of my team, proud of my country, together we can achieve anything.
Belgicist Sinardet: Politicoloog Dave Sinardet begreep vrijdag als een van de eersten de boodschap en tweette: Graag Stromae op volgende 11 juli.
Inclusie, nooit exclusie: Kompany en Stromae zijn archetypische nieuwe Belgen. Ze staan boven en buiten de politiek, zegt Le Soir-commentator Béatrice Delvaux. En tegelijk zijn het erg betrokken burgers. Belgisch, al zou het me verwonderen dat ze de Brabançonne kennen. Ze stralen inclusie uit, nooit exclusie. Ze hoeven daarvoor zelfs niets te zeggen, gewoon zingen of voetballen volstaat. Hun frisheid en hun ongecompliceerd Belg-zijn steken af tegen de taaiheid van de Wetstraat, met haar crisissen, haar communautaire polarisatie en vooral het succes van de N-VA.
De nieuwe belgitude: De nieuwe belgitude van Stromae en Kompany ontsnapt aan aloude Belgische paradigmas. Ze tonen dat we het Belgique à papa ver voorbij zijn. Dat Brussel en bij uitbreiding België veel meer zijn dan alleen maar het naast elkaar leven van Vlamingen en Franstaligen. (UCL-professor Philippe van Parijs in DS op 27 september ll.)
Deerniswekkend: Enkele uren voor Stromae de Grote Markt deed ontploffen, waren Bart De Wever en het koningspaar verwikkeld in een stroef menuet aan de Schelde. Daarbij botsten het leve de koning! en België barst nog eens tegen elkaar op. Een oud plaatje, fort minable (Van Dale: deerniswekkend), en ook heel erg Belgique à papa, meer dan de babelse massa er worden in Brussel 108 talen gesproken die Stromae vrijdag toejuichte. En straks weer de volledig herstelde Kompany.
"Enkele kromme woorden Nederlands op een podium moeten volstaan om de Vlaamse kinderhand weer voor een tijd gevuld te zien"
"Echt Belgisch zou detweetaligheidkunnen zijn. Stromae kan daar uiteraard geen symbool voor staan. Vincent Kompany wel. Philippe Van Parijs ook. Alleen is die drang naar tweetaligheid absoluut geen Belgisch fenomeen maar in de mate het bestaat en er nood aan is - op zn best een Brussels. Buiten de hoofdstad is de Nederlands/Franse tweetaligheid een absolute uitzondering, zowel in Vlaanderen als in Wallonië" - Peter De Roover -
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Tags:Peter De Roover, DOORBRAAK, De Standaard, Stromae, Vincent Kompany, Brussel
01-10-2013
Justitie heeft een forse schrobbeurt nodig, zonder taboes
Noot van Addertje:
Stefaan Declerck, CD&V en voormalig minister van Justitie, verweert zich als een duivel in een wijwatervat om zijn parlementaire uittredingsvergoeding van 270.000 euro bruto (wat overeenkomt met dertig maanden parlementaire wedde) en die hem straks zal worden uitgekeerd, toch maar te kunnen verantwoorden. Zonder enig schaamtegevoel.
Intussen is Justitie nog steeds een puinhoop. Ook zal u zich herinneren dat de splitsing van het gerechtelijk arrondissement werd afgeschoten door onder meer de Vlaamse orde van advocaten en zowat de ganse Vlaamse magistratuur. Vandaag is duidelijk dat de verdeling van het aantal magistraten bij de rechtbanken in Brussel (80 procent Franstalig en 20 procent Nederlandstalig) gemaakt is op basis van verkeerde cijfers, uiteraard in het nadeel van de Vlamingen. Stefaan De Clerck toen minister van Justitie en wiens kabinet verantwoordelijk was voor de cijfers die de onderhandelaars gebruikten gaf al in 2011 in De Tijd toe dat met de cijfers die nu bekend raken, het akkoord er anders zou hebben uitgezien. De Standaard schreef Minister De Clerck geeft toe dat er geblunderd is.
Deze feiten en het wanbeleid zijn voor dit CD&V-heerschap, niettegenstaande zijn (ogenschijnlijke) christelijke inborst, echter geen reden om zich zelfs nog maar vragen te stellen bij (de hoogte van) zijn vertrekpremie, hoewel hij nota bene zelf beslist om te vertrekken uit het federaal Parlement. En intussen blijft het op justitie huilen met de pet op, zoals blijkt uit onderstaande bijdrage. Maar dat zal Stefaan Declercq worst wezen.
Justitie heeft een forse schrobbeurt nodig, zonder taboes
Deze week was het weer prijs: Fortis-onderzoek, jaren vertraging. Groot schandaal in de krant, morrende bevolking. In zo'n zaak dan nog. Maar ook in gewone zaken van hetzelfde laken een broek. Zo donderdag: zitting voor een hof van beroep, advocaten staan testosteronklaar om volle drie uur te pleiten. De zitting start met een extra vraag van een rechter en hop, uitstel naar mei 2015. Eén - voor het overige perfect relevante - vraag van de rechter, en twintig maanden vertraging.
Als u wil weten hoe het er in echt beschaafde Europese landen aan toegaat, lees het rapport van de Raad van Europe 'Evaluation of European Judicial Systems' (http://www.coe.int/t/dghl/cooperation/cepej/evaluation/2012/Rapport_en.pdf) We staan er met voorsprong bovenaan. Toch als het erom gaat zaken om ter traagst te doen. Bijvoorbeeld bij een betwiste echtscheiding in graad van beroep: dat duurt in België 436 dagen (enkel Italië doet slechter met 453 dagen), in Slovenië bent u na 45 dagen weer thuis van uw echtscheidingstrip. Voor de zwaarste strafzaken staan we afgetekend op kop: 369 dagen voor een beroepsprocedure, in Macedonië 60. Genadeloos uit het wiel gereden zijn we.
Sommige investeerders laten België dus bewust links liggen omwille van zijn justitie. Ondanks de hoge levensstandaard en de goede keuken. Wat onaanvaardbaar is voor die kandidaat-investeerders, moet ook voor ons onaanvaardbaar zijn. Dus, wat doen we?
De grove middelen om het tij te keren: de moed hebben om die dingen op te lijsten die volledig anders moeten, ook als dat radicaal ingaat tegen wat we vroeger altijd deden of als 'volledig anders' betekent dat privileges verloren gaan. Rechters die er de kanten aflopen, advocaten die abominabele kwaliteit leveren, griffiers die op zondagsritme draaien horen niet thuis in een moderne justitie.
Wie maatschappelijke verantwoordelijkheid draagt, moet marktconform worden vergoed, met voldoende ethisch besef. ( ) Wil men de allerknapste mensen voor de job blijven warm maken en eisen dat zij efficiënt en snel topkwaliteit leveren, dan moet hun vergoeding omhoog. En dan kan de eisenlast ook transparant hoog worden geplaatst.Wie voor justitie wil werken om voldoende vrije tijd over te houden, moet ophoepelen.
Koken kost geld, goed koken moet niet meer geld kosten. Met de juiste ingesteldheid (kwaliteit, efficiëntie en snelheid zijn de maat van alle dingen) en prioriteiten kan justitie haar kerntaak aan: de maatschappij te vrede houden.
Justitie moet door en door worden gezuiverd. Radicaal. Er moet hygiëne in het systeem komen. Dat elke justitiespeler spons en zeep ter hand neemt en zich de eerste schrobbeurt geeft. Rechtshygiëne rules.
