xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In het tijdschrijft Doorbraak las ik onlangs in een interview met Wallonië-kenner Pascal Verbeken onder de titel "De Wever heeft meer invloed op Waalse kiezer dan Hollande" het volgende: Toen ik in 2006 veel in Wallonië was voor mijn eerste boek, hield iedereen daar sterk vast aan België. Ze wilden het land met hand en tand verdedigen. De successen van De Wever en N-VA zorgden voor een grote omslag. Vele Franstaligen willen doorgaan met België als het kan, maar beginnen toch serieus na te denken over andere wegen want ze twijfelen er steeds meer aan of het land nog een lang leven beschoren is.
De man zou wel eens gelijk kunnen hebben. Het is in elk geval duidelijk dat - in de aanloop naar de Vlaamse Feestdag - Bart De Wever niet is weg te slaan uit de Franstalige pers. Vooral de wijze waarop over de N-VA-Voorzitter wordt bericht roept ernstige vragen op voor een zogenaamde objectieve pers. Gisteren publiceerden we een editoriaal van Béatrice Delvaux van Le Soir, met wie De Wever zelfs in zijn huidige gedaante - vermoedelijk nooit meer door dezelfde deur kan (zie ook De Wever woest op "haatdragende Le Soir").
Vandaag is het de beurt aan Francis Van de Woestyne, journalist bij La Libre Belgique en ook notoir De Wever- en Vlamingenhater.
Om u een idee te geven van de manier waarop onder de taalgrens over de Vlamingen en de grootste Vlaamse partij N-VA wordt gedacht en vooral van de denigrerende wijze waarop over haar Voorzitter wordt geschreven, willen wij u een samenvatting van zijn column niet onthouden (vrije vertaling).
Belangrijk hierbij is te weten dat dit soort van scheldproza en eenzijdige gekleurde propaganda, de enige informatie is die de Franstaligen s morgens bij hun ontbijtkoeken via hun krant krijgen opgediend.
De aard van de reacties van lezers (reeds +/- 150, uiteraard in het Frans) op dit soort van artikels (of zijn het lastercampagnes ?) laat zich dan ook raden (lees hier). Maar opgepast, niet voor gevoelige zielen.
Onvoorspelbaar, onze Vlaamse vrienden ? (Imprévisibles, nos amis flamands?)
Francis Van de Woestyne (LLB) - 10 juli 2012
De vlamingen blijken nog altijd de beloftes van Bart De Wever te verkiezen boven de verwezenlijkingen van hun Voorzitters.
Morgen woensdag 11 juli is het dus de 710e verjaardag van de Guldensporenslag.
/
Een jaar geleden hield België de adem in. De politieke crisis was dieper dan ooit tevoren. Een formateur, Elio Di Rupo, probeerde zo goed en kwaad als mogelijk de meerderheid van de Vlaamse partijen te overtuigen om te onderhandelen op basis van een basisnota die de N-VA, haar Voorzitter in het bijzonder, Bart De Wever, in een handomdraai verworpen had.
Een jaar geleden in Kortrijk zong Bart De Wever die toen nog bier, wafels en drakenburgers verslond (vandaag heeft hij vet, suiker, koolhydraten verbannen om plaats te maken voor proteïnen) - zijn favoriete klaagzang: Vlaanderen, zei hij, waadt in de modder omwille van de Franstalige onverschilligheid. Sedertdien is zijn gewicht op de weegschaal gedaald maar is zijn gewicht in de peilingen naar omhoog geschoten. En dat ondanks een Staatshervorming die in de maak is en waarvan de eerste fase zal worden gestemd, toevallig net na het Vlaamse feest. Maar blijkbaar geven de Vlamingen er nog altijd de voorkeur aan om te geloven in de beloften van Bart De Wever, eerder dan zich te verheugen in de institutionele vooruitgang die werd onderhandeld door de andere Vlaamse partijen. De Wever die nog nooit iets heeft bewezen, die nooit niets doet.
De Vlaamse kiezer is zeer onvoorspelbaar. De Vlaamse feestdag dreigt de twee kampen te verdelen. CD&V, Open VLD en SP.A verheugen zich over de gemaakte volbrachte stappen, N-VA en Vlaams Belang betreuren dat deze hervormingen het resultaat zijn van een onaanvaardbaar compromis.
lalibre.be
|