Patrick Dewael: “N-VA is het nieuwe platform voor extreem rechts”

De column van Patrick Dewael in De Morgen van het voorbije weekend is tekenend voor de ontreddering die vandaag bij de traditionele partijen heerst. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De aandacht afwenden van het federale beleid waarvan zij weten dat het de meeste Vlamingen niet zint. Dat is de tactiek van de traditionele partijen in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. Want De N-VA wil van het federale beleid de inzet maken voor deze verkiezingen. Maar zoals Bart De Wever recent nog liet verstaan: indien het beleid van deze regering dan toch zo positief is zoals ze beweren, dan moeten de traditionele partijen helemaal geen schrik hebben van de verkiezingen. Integendeel, dan zullen de kiezers hen dubbel en dik belonen!

Spiegel

Beke, Dewael, De Croo en C° durven niet meer in de spiegel te kijken. Want ze weten verdomd heel goed dat zij verkeerd bezig zijn (Dexia, de pensioenproblematiek, de sociale zekerheid, justitie, de structurele tekorten bij de politiezones, BHV, de cadeau’s aan de Frantaligen, enz.). De waarheid is dat CD&V, Open VLD en Spa vastzitten in de fuik Van Di Rupo en ze kunnen geen kant meer op. Want wie er vandaag de stekker durft uit te trekken pleegt harakiri. De kiesdrempel wenkt. Hun strategie bestaat er dus in om N-VA zo veel mogelijk in een slecht daglicht te plaatsen. En sinds enige tijd is naast het De Wever-bashen ook het verkondigen van platte leugens daarbij een beproefd wapen.

De truc van het cordon

Even terug naar Patrick Dewael en zijn column. De kern van zijn probleem en dat van zijn collega’s in de regering: in tegenstelling tot het Vlaams Belang slaagt N-VA er in de almacht van de traditio’s te doorbreken. Vandaag bestaat er aan Vlaamse kant een partij die een bedreiging vormt voor de macht en de posities van de traditionele partijen. En de truc van het cordon sanitaire om die partij te neutraliseren kan niet worden toegepast.

Het juk van de PS

De enige oplossing tegen de opmars van de N-VA is een beleid afgestemd op Vlaanderen, los van de bevelen van de Franstaligen. Maar dat is in de huidige structuren van dit (on)land onmogelijk… want telkens weer ontmoet je de PS op je pad. Enkel een grotere Vlaamse autonomie is hierop het antwoord. Hiertoe is misschien een splitsing van het land niet noodzakelijk, wel confederalisme. Enkel met een voldoende sterke N-VA is dit te realiseren. Zoniet blijft het aanmodderen en verspeelt Vlaanderen al zijn troeven.

De traditionele anti-Vlaamse partijen dreigen tot aan de verkiezingen van 14 oktober a.s. alvast nog een en ander uit de kast te zullen halen om N-VA te besmeuren. Alleen inhoud zal ontbreken. Het bewijst vooral hoe leeg hun lege doos is.

"Wie beweert dat de overgang naar een confederatie de totale splitsing van het land veronderstelt
is een handelaar in angst."
(Matthias Storme)