|
Robert Voorhamme (Spa)
Rancune en arrogantie bij de Antwerpse rode kameraden
In een interview over "de keuze van Spa Antwerpen in De Standaard dit weekend blijkt de angst van Robert Voorhamme (Spa) voor het zwarte
gat. Hij weet nog niet wat aanvangen na 31 december.
Maar wat vooral opvalt is
het feit dat de socialisten hun verlies nog steeds niet kunnen plaatsen. Zij waren vóór de
verkiezingen zo vol van zichzelf en overtuigd dat zij de stembusslag zouden
winnen - en dat Patrick (Janssens) er nog 6 jaar als burgemeester zou bijdoen - dat zij
vandaag nog steeds totaal verdwaasd zijn van de mokerslag van 14 oktober en geen blijf weten met zichzelf. Geef toe, na
90 jaar aan de macht in Antwerpen is dit enerzijds begrijpelijk. Anderzijds is
het een gouden regel in de politiek: wie geen rekening houdt met het risico dat
het van vandaag op morgen gedaan kan zijn, valt in een zwart gat. Dat blijkt
vandaag dus duidelijk het geval te zijn voor de top bij de Antwerpse socialisten. Wij leven uiteraard met hen mee.
Uit voormeld interview blijkt echter tevens de rancune
maar ook de arrogantie van de roden tegenover Bart De Wever. De kameraden kunnen het
duidelijk niet verkroppen dat zij hebben verloren van Bart De Wever, de
(zogenaamde) populist.
Maar laat het duidelijk zijn: Antwerpen is
NIET van de socialisten. Antwerpen is van de ANTWERPENAREN. En of je dat nu
graag hebt of niet - een meerderheid van de Antwerpenaren heeft rechts gestemd.
Tot spijt van wie het benijdt
Onderstaande citaten uit voormeld interview tonen duidelijk het misprijzen, de minachting, het denigrerende van Robert Voorhamme (en bij uitbreiding van de ganse socialistische familie) tegenover Bart De Wever en de N-VA, niettegenstaande de overwinning van deze laatste
- De Wever verkoos een rechtse coalitie om de
kracht van verandering te realiseren.
- We wisten niet of het kon, maar we wilden
op zijn minst proberen om tot een evenwichtige coalitie te komen [met groen].
Dat was toch een honorabel standpunt? Maar De Wever kreeg een paniekkramp.'
- Ik vroeg naar zijn bereidheid om te praten
als Groen thuis bleef. De Wever durfde niet te antwoorden, hij moest nadenken.
Daarom gingen we akkoord met een communicatiestop. Eindelijk kregen we hem in
beweging. Hij moest wel, alles zat geblokkeerd.'
- Op de eerste dag kon De Wever dat niet
maken. Dan was het antwoord geweest: Probeer ons maar uit elkaar te spelen. U
zult bij ons uitkomen. Hij zweeg en voerde allerlei toneelstukjes op tot er
iets gebeurde dat hem goed uitkwam.
- De Wever staat voor een sociaal beleid
waarbij de schuldvraag zwaarder doorweegt dan de solidariteit.
Armoedebestrijding betekent voor hem het organiseren van huisbezoeken waarbij
jacht wordt gemaakt op fraudeurs. Zo brengt hij de filosofie van Theodore
Dalrymple in de praktijk: de armen hebben het aan zichzelf te wijten. Ik vind
dat keihard, koud en kil.
- Wij gingen uit van een nek-aan-nekrace,
gezien de wolk waarop De Wever zich bevond en het gebrek aan kritische zin van
de media.
- Heel wat mensen toonden zich erg tevreden
over het bestuur. Maar het aura rond De Wever veegde dit allemaal van tafel.
- Ik heb voor de verkiezingen meer dan eens
gewaarschuwd dat De Wever enkel op zijn aura werkte, zodra het over de inhoud
ging werd het gênant. Ook daar waren de media niet bepaald behulpzaam
- De mensen erkenden ons goed bestuur. De
Wever speelde daar uitstekend op in door dat te bevestigen. Hij wist heel goed
dat zware kritiek hem ongeloofwaardig maakte.
- De Wever won omdat hij nu eenmaal in een
staat van genade verkeert. Tegen die emotie konden wij niet op. Tegenwoordig
hebben mensen het gevoel dat het inhoudelijk allemaal niet veel uitmaakt. Ze
schatten het risico van verandering niet hoog in. Bijgevolg kiezen ze de meest
spectaculaire figuur.
- Patrick [Janssens] was vergroeid met de
stad, hij was de stad. Antwerpen was zijn kind. Dat heeft De Wever hem
afgenomen.'
- De twee [Janssens en De Wever] hebben een
fysieke afkeer voor elkaar. Dat bleek al in 2006. De Wever zat toen in het
onderhandelingsteam van CD&V. Van zijn gezicht viel de aversie af te lezen.
Hij haat socialisten.'
- De toon van onderhandelingen wordt gezet op
de avond van de verkiezingen. De mars, die goed was voorbereid, etaleerde een
strategie van take over. Het verklaart ook de weerzin van Patrick voor De
Wever. We zagen het samen op televisie, in zijn kantoor op het Schoon Verdiep.
Het was echt choquerend, een koude douche met een gure wind erbovenop. Dat moet
het voor iedereen zijn geweest die met onze ogen naar de stad kijkt. Patrick
zweeg. Met de tanden op elkaar.
Addertje
|
