|
|
Noot van Addertje:
Het zou vandaag in het Parlement wel eens heel warm kunnen worden voor Steven Vanackere, de CD&V en bij uitbreiding de hele regering. Of toch niet ? Vandaag moet Minister van Financiën Steven Vanackere (CD&V) duidelijkheid scheppen over de deal tussen het ACW en Belfius. Zoniet dreigt een meerderheid in dat Parlement met een onderzoekscommissie. Want ook de meerderheidspartijen MR en Open VLD hebben zich bij deze vraag aangesloten indien duidelijkheid uitblijft.
Benieuwd of de liberalen voet bij stuk zullen houden dan wel vlug hun staart intrekken indien er geen duidelijkheid komt. In het eerste geval is een regeringscrisis niet uitgesloten. In het tweede is het duidelijk dat hun dreiging eigenlijk maar om te lachen was.
Hieronder alvast een overzicht van de ganse zaak.
|
Duidelijkheid
Bart Haeck,
redacteur bij De tijd
Winstbewijzen, eeuwigdurende leningen met een argwaanwekkend hoge rente, commerciële deals die verdwenen en dan terugkwamen, gecontesteerde overheidsgaranties voor Arco-coöperanten, fiscale manoeuvres om op de winstbewijzen zo weinig mogelijk belastingen te betalen en nu ook een vergoeding om klanten niet te laten wegjagen. Inzake financiële spitsvondigheden kan de ACW-Belfius-saga tellen.
Maar onder dat oppervlak van complexe deals schuilt een heel simpele vraag. Ziet het ACW nog altijd geldstromen van Belfius naar zich vloeien waarop het eigenlijk alleen maar recht zou hebben mocht het aandeelhouder van Belfius zijn? Dat laatste is het ACW voor alle duidelijkheid niet meer, omdat de bank waarvan het ACW decennialang mee de koers bepaalde, overkop ging en met belastinggeld gered werd.
Als alle geldstromen duidelijk zouden zijn, rijst een tweede heel simpele vraag: waarom is het ACW en iedereen die via het ACW in Dexia investeerde volgens de overheid belangrijker dan de gewone aandeelhouder van Dexia? Waarom die gunsten?
Die twee heel eenvoudige vragen worden vandaag in de Kamer wellicht gesteld aan federaal vicepremier Steven Vanackere (CD&V). Het is belangrijker dan ooit dat er helderheid komt. Iedere dag valt in dit dossier een nieuw lijk uit de kast. Het gaat zelden over heel grote bedragen, maar de onvrede heeft een andere en goede reden. Telkens gaat het om constructies die verborgen werden gehouden. Telkens gaat het om deals waarin sommige beslissingsnemers of de publieke opinie misleid of in het ongewisse werden gelaten. Telkens gaat het om geld van een bank die door de belastingbetalers met miljarden moet worden gestut, terwijl de medeverantwoordelijken voor dat fiasco nog altijd langs de kassa blijken te passeren.
De oplossing is nochtans eenvoudig. Er moet een duidelijke breuklijn komen tussen het oude Dexia en het nieuwe Belfius. Het kan niet dat oude aandeelhouders aanspraak blijven maken op oude privileges. Om die breuklijn te kunnen maken, moet er openheid komen over alle geldstromen.
Het dossier is nu al zolang aan het rotten dat stilaan een parfum de crise in de Brusselse regeringsgebouwen hangt. De regeringspartijen Open VLD en MR dreigen met een onderzoekscommissie als ze geen duidelijkheid krijgen. Met de steun van de oppositie hebben ze daar een meerderheid voor.
De PS van premier Elio Di Rupo weigert zon commissie. Vicepremier Laurette Onkelinx droeg daarvoor het argument aan dat niets illegaals is gebeurd. Dat is naast de kwestie. De reden waarom het parlement de macht heeft een onderzoekscommissie op te richten, is omdat het haar taak is de regering te controleren. Maar het standpunt van de PS toont aan hoe explosief zon commissie zou zijn. Het parlement zou dan onderzoeken wat de politieke partij die de vorige twee premiers leverde, heeft uitgespookt. Als dat gebeurt, is het vertrouwen in de regering totaal zoek. Daarom: tijd voor duidelijkheid.
Bron: De Tijd
|
