'De N-VA wil de Endlösung van de Belgische staat' (Eric Van Rompuy)

Knack zette Ben Weyts (N-VA) en Eric Van Rompuy (CD&V) samen aan tafel om zich te buigen over de vraag wat N-VA en CD&V nog bindt, en wat hen vandaag scheidt. Van Rompuy: ‘De N-VA wil de Endlösung van de Belgische staat.’ Weyts: ‘Eric, let alsjeblieft op je woorden.’

Wat zal het worden in 2014? U zegt zelf, Ben Weyts: u wilt een breuk forceren ‘als wij Vlaamse partners vinden’.

Ben Weyts: Rekenkundig gezien heeft N-VA minstens één partner nodig, en dat zou natuurlijk CD&V of Open VLD kunnen zijn. Dat is onze eerste besogne: een akkoord maken met een andere Vlaamse partij. Want dat hebben we uit de voorbije periode geleerd: het volstaat niet de verkiezingen te winnen in het Vlaamse landsgedeelte, uiteindelijk moet je altijd een akkoord maken met ‘die andere democratie’. Wij willen straks kunnen spreken vanuit de Vlaamse democratie: vanuit een meerderheid in het Vlaams Parlement, en misschien zelfs vanuit de Vlaamse regering. Dan zitten we in een andere situatie.

Eric Van Rompuy: We zullen wel zien wat 2014 brengt. CD&V zal alleszins niet meestappen in een verhaal waarbij de regeringsvorming afhankelijk wordt gemaakt van de invoering van jullie versie van het confederalisme, dus van het separatisme.

Weyts: Maar CD&V zal wel opnieuw meedoen aan een federale regering zonder Vlaamse meerderheid? Is het dat? Gaan jullie er ons er opnieuw afrijden?

Van Rompuy: Gaat N-VA dan echt opnieuw weigeren mee te onderhandelen over een federale regering? Ja? Dan is de kans groot dat wij jullie er inderdaad opnieuw moeten afrijden. En het is goed om in deze periode van Vlaamse voorjaarsklassiekers uit te leggen wat er afrijden betekent. Tussen 2004 en 2011 reden we samen een koers en zaten we samen in de kopgroep. De eindstreep naderde, en we zagen dat we konden ‘winnen’: we kregen eindelijk de kans om B-H-V te splitsen. Maar ineens zagen we dat een van onze vluchtgezellen niet alleen zelf geen meter meer op kop reed, maar voortdurend zijn best deed de ontsnapping te saboteren en de vlucht teniet te doen. Dus zeiden we op een bepaald moment inderdaad: ‘Nu demarreren! Nu proberen aan te komen zonder die wieltjeszuiger die anderen laat werken in de hoop dat onze vlucht níét slaagt om dan op de koop toe zelf met de bloemen te gaan lopen.’ (fier) En dat is ons gelukt.

Ge peist gij toch niet dat wij naïef zijn? Wat gijlie wilt, is in 2014 een meerderheid halen in het Vlaams Parlement. Vandaar dat Bourgeois zo kickte op die veertig procent: dan hebben jullie die meerderheid vast. Dan gaan jullie eenzijdig het confederalisme op tafel leggen. N-VA wil de Endlösung van de Belgische staat.

Weyts: Eric, let alsjeblieft op je woorden.

Van Rompuy: De Wever had het toch over évaporer? Ik geef het u op een briefje: jullie hopen in 2014 in een Antwerps scenario terecht te komen, waar er toch een of andere partij gevonden wordt die u over vijftig procent helpt tillen.

De vraag is dus: welke CD&V’er speelt straks voor Marc Van Peel?

Weyts: (grijnst).

Van Rompuy: (onverstoorbaar) De bevolking moet weten voor welk scenario het land staat. Wat de N-VA wil, is sociaaleconomisch een drama. Voor ‘onze’ staatshervorming hebben we al vijfhonderd dagen moeten onderhandelen. Het confederalisme zoals N-VA dat wil, krijgen jullie in geen duizend dagen onderhandeld. Jullie gaan er trouwens ook geen Vlaamse partners voor vinden: zeker CD&V en SP.A niet, en wellicht ook niet Open VLD. Dat wordt dus totale chaos. De fiscale wetgeving wordt voor elke ondernemer compleet onduidelijk, want die gaat ineens naar de deelstaten. De pensioenkassen moeten worden gescheiden. De financiële markten zullen ons vragen: ‘En wat gebeurt er met de schuld’? En dan verwijten ze mij xdat Van Rompuy angst zaait door te spreken over Griekse toestanden. Met het confederalisme staan we voor zo’n scenario.

Weyts: Komaan. U doet alsof u met die zesde staatshervorming echt het land vooruitgeholpen hebt. De cijfers die u opsomde, klonken wel indrukwekkend, maar ze zijn het niet. Uw fiscale autonomie komt neer op wat meer opcentiemen. De Vlaamse regering krijgt nog altijd niet meer armslag dan het eerste het beste schepencollege. Alsof Vlaanderen niet ambitieuzer mag zijn dan Ranzegem. U hebt het zelf al over een zevende staatshervorming. Dat is toch erkennen dat uw zesde staatshervorming geen Big Bang is? Wordt die zevende dan The Biggest Bang? De Oerknal? Geef toch gewoon toe dat dit een bric-à-brac-hervorming is. Dat dit land blijft aanmodderen, met de hoogste staatsschuld ter wereld, de hoogste fiscale druk en de hoogste overheidsuitgaven, die trouwens nog altijd aan het toenemen zijn. Het zal dus in 2014 wel móéten gaan over confederalisme.

Aan dit gesprek te horen, is een toenadering tussen de twee gewezen kartelpartners nog niet aan de orde.

Weyts: (gelaten) Dit interview lijkt inderdaad op een extreme exponent van het debat zoals het in de Wetstraat gevoerd wordt?