Hoe zou het nog met de B-partijen zijn?

Peter Frans Anthonissen,
Communicatiegoeroe en reputatiedeskundige

Enkele uittreksels van het interview in het magazine Doorbraak:

• Over de Belgische regeringen: “In landen als Frankrijk, Duitsland of Groot-Brittanië komen linkse partijen aan de macht als (centrum-)rechts slijtageverschijnselen begint te vertonen en omgekeerd. Hier wordt amper of niet afgewisseld in het beleid. Mede door de tweedeling van het land zijn hier – zeker als de grootste uit het land en dus ook Vlaanderen niet meedoet – coalities nodig met zoveel partijen dat de ene regering amper lijkt te verschillen van de overige. In Vlaanderen bestaat sterk de indruk dat alles in België wordt gebetonneerd door de Franstalige overzijde. Partijen die (bijna) steeds deel uitmaken van die eeuwigdurende coalities, verliezen daarom veel aan aantrekkingskracht bij de kiezer.”

• Over CD&V: “Slechts drie jaar geleden was CD&V nog de grootste van Vlaanderen, nu komt ze een straatlengte achter N-VA, levert ze geen Belgische premier meer en vragen mensen zich af of ze nog wel echt weegt op de koers van de federale regering. (…) De zesde staatshervorming haalt absoluut niet het beoogde tempo. Deze zomer moest de zaak zowat rond zijn. Het zal minstens een jaar langer duren en daarna volgen jaren van uitvoering.”

• Over de Sp.a: “Die partij bestaat enerzijds uit vertegenwoordigers van het klassieke partijpolitieke machtsapparaat, die taaie erfenis van een eigenlijk al voorbij verleden. Daar staan de loftsocialisten tegenover, de Freya’s, de Steves, de Patricken, de Kerbachen. Patrick Janssens weigerde zich in zijn campagne socialistisch te noemen en gebruikte de naam van zijn partij amper. Ik kan daar zelfs begrip voor opbrengen.
  De kaarten voor een socialistische partij in Vlaanderen liggen dan ook slecht. Enerzijs heb je het stampubliek van arbeiders, 9-to-5-bedienden, werklozen en rode ambtenaren. In een welvarend Vlaanderen neemt dat kiespotentieel af en daarenboven werd dat klassieke kiespubliek in de jaren 1980 en ’90 weggezogen door het Vlaamse Blok. De sp.a doet amper moeite om die zogenaamde “bange blanke man” terug te winnen.”

• Over de Open VLD: “Verhofstadt werd de uitvoerder van een onverantwoorde PS-sinterklaaspolitiek. Zet het maar op een rijtje: een slecht paars regeringsrapport, Verhofdstadt die nog altijd de sterke man achter de schermen lijkt te zijn maar helemaal geen liberaal verhaal meer laat horen, zwak politiek personeel – dikwijls telgen uit politieke dynastieën die vooral moeten uitpakken met hun familienaam – deelname aan een belastingregering geleid door een PS’er en een beukende oppositiepartij die een verhaal brengt waarin ondernemend werkend en sparend Vlaanderen zich wel herkent. Veel slechter kunnen de kaarten niet liggen.”