Met de V van Verhangen aan de macht
Pjotr
Communicatie wordt steeds belangrijker en de mantra dat media-aandacht, ook negatieve, een bonus oplevert, lijkt zo stilaan het enige te zijn dat telt voor politieke partijen. Een lezeres die ooit Bart Somers voor een causerie in besloten kring aanhoorde, vertelde mij achteraf dat hij iemand is die om het even wat kan verdedigen. Desnoods het tegengestelde tijdens eenzelfde uiteenzetting. Maar in het Terzake programma was Somers (in debat met Ben Weyts, N-VA) niet zijn eigen zelve. Hij had duidelijk moeite om de uitspraken van voorzitter Rutten en zijn eigen aanvullingen recht te praten. Vooral omdat hij wist dat de Franstaligen, MR op kop, de communautaire voorstellen van zijn partijvoorzitster hadden afgeschoten. Zoals een volleerd debater schakelde hij daarom over op de aanval: N-VA is een separatistische partij en dus is het confederalisme onaanvaardbaar, want een stap in de richting van de splitsing van België. Zijn mantra is inderdaad het tegenovergestelde: terug naar een federaal België zonder grendels. Een tussenstap naar het unitaire België? Een droom net zoals Vlaamse onafhankelijkheid?
Maar de echte zwakheid van dit aanbod zit niet in de politieke lees communautaire aspecten, maar in de foute analyse van de socio-economische situatie. Hoe kan Open VLD pleiten voor een gemeenschappelijk beleid wanneer officiële cijfers van bijna alle sociale én economische indicatoren aantonen dat een gemeenschappelijk beleid niet efficiënt kan zijn? Of is goed bestuur ondergeschikt aan een profilering om kortzichtige electorale redenen? Ik vrees dat heel wat trouwe leden van Open VLD hier grote moeite mee hebben.
Hadden wij geen eigen onderwijsbevoegdheid gehad dan waren we wellicht nu al afgedaald naar Franstalige toestanden. Is het dat waar open VLD naartoe wil?
Pjotr op anders-nieuws-extra
|