Maak moeilijke onderwerpen bespreekbaar

“Het werd tot vervelens toe herhaald: de koning heeft geen macht. Maar, oh wee wanneer iemand hem zijn rol als politieke schoonvader wil afnemen. Dan opeens blijkt hij onmisbaar om België te behoeden voor veranderingen die de traditionele partijen niet willen. Overigens kán een koning in dergelijke situatie niet onpartijdig zijn en daarom verspeelde het “instituut” een deel van zijn geloofwaardigheid tijdens de lange regeringsonderhandelingen in 2010/2011.

“Jan Callebaut heeft zo zijn eigen advies [voor de toekomstige koning Philippe] (in DM): “Respect zult u moeten verdienen. Men zag tot vandaag weinig EQ bij u. Als u de indruk wilt corrigeren voort te komen uit een disfunctionele familie Backeljau, dan zult u een heel helder beeld moeten neerzetten van welke koning u echt wilt zijn. (…) Wees geen parasiet, maar een koning met vertrouwen in de democratie. Betoon respect voor de politiek, zelfs als die dikwijls met zichzelf worstelt. Sta tussen de Belgen met hun inclusieve sociale model. Verbind talen, religies en generaties. Wees fier op de Belgische cultuur in al haar diversiteit. Maak moeilijke onderwerpen bespreekbaar. Kom op voor de zwakkeren. Ga op zoek naar consensus, sta er in tijden van nood, want we misten u in Wetteren. Verstop u niet, maar zie de werkelijkheid onder ogen. Koning worden is straf noch verplichting: u mag weigeren.”

Anders gelezen: Het wordt moeilijk voor Philippe om tussen de Belgen te staan, zolang hij niet via inkomstenbelastingen solidair hoeft te zijn en bij te dragen tot het inclusieve sociaal model waarnaar Callebaut verwijst. Het volstaat niet dat hij als consument (die voortaan accijnzen en BTW betaalt) een beetje gelijker geworden is. Dat de machtsgetrouwe media (VRT op kop) het steeds hebben over “de koning die nu ook belasting moet betalen” illustreert hun oppervlakkigheid. Of is het bewuste misleiding? Ik vermoed dat de koning deze ingreep nauwelijks zal voelen, maar wel de dienaren die zich aan de pomp en aan andere privileges mochten laven.

Ik betwijfel of het de bedoeling was van Jan Callebaut, maar er zijn voldoende moeilijke onderwerpen die de koning inderdaad bespreekbaar zou kunnen maken: de afschaffing van de politieke blokkering door een politieke minderheid; een hoofdstad waar de taalwetten worden verkracht; de verlamming van het parlement door de particratie; het gebrek aan transparantie en verantwoordingsplicht van de instellingen die enkel een corporatistisch belang dienen; het respect van politici voor de grondwet en de scheiding der Machten; een samenwerking tussen deelstaten die bij (grond)wet wordt opgelegd in plaats van uit vrije wil georganiseerd en die desgevallend ook geweigerd kan worden; de verdeling van de staatsschuld en de lasten onder de schuldenaren, en ten slotte, de afschaffing van alle middeleeuwse rituelen waaronder het verlenen van adellijke titels. Wanneer in een traditierijk land als Oostenrijk het gebruik van adellijke titels verboden is (hoewel ‘ons kent ons’ ook daar zeer vruchtbaar blijft), kan dat toch geen probleem zijn voor een progressief land als België? Laat het volk zelf zijn helden kiezen. Dan zal de moeder van en dochter Delphine von Saksen Coburg ook niet meer gediscrimineerd worden door het adellijke volkje.

Dat de koning fier mag zijn op de culturele diversiteit spreekt voor zich. Maar om dit de “Belgische diversiteit” te noemen is wel kort door de bocht. Behoudens enkele volkse gebruiken en gadgets bestaat er niet eens een Belgische taal en cultuur. Erger: in België wordt de cultuur van de ene gemeenschap permanent onder druk gezet door een andere gemeenschap die zich daarvoor beroept op de taal van hun “moederland” Frankrijk, bij gebrek aan een eigen taal. Komaan zeg, de culturele diversiteit gaat zienderogen achteruit, dat is de waarheid! Ze kan enkel nog onder dwang en met veel geld overeind gehouden worden. Steeds minder mensen verstaan mekaar omdat ze de taal van de andere niet (willen) kennen, steeds minder mensen aanvaarden dezelfde (rechts)regels, steeds minder mensen dragen bij tot het “inclusief” sociaal systeem. Een sociaal systeem dat omwille van kortzichtige electorale redenen overvraagd is en onvoldoende middelen krijgt omdat het belastinggeld werd opgesoupeerd door lichtzinnige regeringen die het nooit nodig vonden om de tering naar de nering te zetten. Leven als God in Frankrijk, zo toepasselijk op sommige vooraanstaande Belgische families, draagt ongetwijfeld eveneens bij tot die “rijke Belgische cultuur”.”

(Pjotr op anders nieuws extra)