De domheid van de federale overheid is onvergeeflijk
De regering onder leiding van Elio Di Rupo (PS) is de ploeg van de gemiste kansen. Dat is de conclusie van twee begrotingsexperts, Wim Moesen (KU Leuven) en Herman Matthijs (UGent en VUB). Op verzoek van Knack onderzochten ze de meer dan 400 begrotingsmaatregelen van de huidige regering. Ze concluderen dat de regering-Di Rupo, in tegenstelling tot wat de oppositie bijna dagelijks beweert, niet zozeer een belastingregering is maar wel de regering van de eenmalige maatregelen. Dat is nog erger, want het knip- en plakwerk dat Di Rupo presenteerde als begrotingen heeft ons niet op het pad gezet van de structurele gezondmaking van onze overheidsfinanciën.
Het budgettaire lijk wordt nu weer over de verkiezingen van mei 2014 getild. De volgende regering mag het oplossen, samen met de verantwoordelijken bij de regionale en lokale besturen, die met de staatshervorming een deel van de budgettaire miserie doorgespeeld kregen.
In zijn boekje Domheid voor beginners - een stoomcursus onderscheidt Matthijs van Boxsel drie tijdperken van de domheid. Allereest is er de klassieke domheid, gekenmerkt door fundamentele naïviteit: 'Heer, vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen.' Dan is er de moderne domheid: 'Heer, zij weten niet wat ze doen, en dat is maar goed ook.' Nu zitten we volgens Van Boxsel met postmoderne domheid: 'Heer, ze weten wat ze doen, maar doen het toch.' Dat is de domheid van de federale regeringen van ons land: sinds 2000 weten ze welke gigantische uitdagingen ons met de vergrijzing te wachten staan - zeker in het licht van onze precaire overheidsfinanciën.
En toch hebben ze gehandeld alsof er niets aan de hand is. Zo veel domheid is onvergeeflijk.
Ewald Pironet, opiniemaker voor Knack.be
"Het budgettaire lijk wordt nu weer over de verkiezingen van mei 2014 getild"
- Ewald Pironet -
|
|