Vriendschap omvat véle kleuren... Van vurig rood naar héél diep blauw MAAR Bij diepe oprechte vriendschap... zegt men ongedwongen,
IK HOU VAN JOU!
Dit is ikke... Lisette in België... Lisa in Indië... Geboren in Antwerpen op... 7 december 1951
Foto's van de maand... APRIL 2009 Paasbrunch bij oma en opa... en naar "De Schorre"... Mariekes paradijs
Beoordeel dit blog
De paashaas is geweest... das dus weeral een... geweldig... Van Ael feest!
"Marieke" maakt pettie... met oma... leuk... lekker... een echte kok!
Alai Osai
Het geluid van de golven
18-11-2007
Truth... the essence of Hinduisme
Ik ben het absoluut niet altijd eens met de leer van het Hinduisme... maar meestal wel met de leer van hun wijsheden... en ik haal dan ook regelmatig in een downperiode mijn... wijsheid uit hun leer... Zo lees ik nu volgende spreuk uit een klein boekje genaamd: The essence of Hinduism.
Truth is a great virtue, speak it on all occasions... Let it be reflected in all your acts and let it decide your deeds... all your thoughts and emotions.
In het kort samengevat gaat dit episteltje over de waarheid... en daar nemen véél mensen graag een loopje mee... ze geloven alleen hun waarheid en dragen die met plezier uit naar anderen... in het algemeen zijn deze mensen goed overtuigende-babbel-apostels... of moet ik ze om in Indische termen te blijven... uitgekookte Guru's met een ziekelijk crimineel brein noemen???!!! Feit, ze zoeken hun volgelingen zorgvuldig uit... Vraag, gaat deze levenshouding op lange termijn vruchten afwerpen??? Kijk maar naar het nieuws in Rusland... de volgelingen gooiden alles overboord en zitten in kokers onder de grond te bidden... de Guru... is ondergebracht in een psychiatrische kliniek en krijgt de nodige zorgen... nog altijd gelovend in zijn eigen waarheid! Een verhaal met... alleen verliezers!
Op de foto een doodgewone Indische straat met een typische Indisch electriciteitsnet... even dodelijk als een overtuigende-babbel-apostel! Wegknippen en vernieuwen die boel!
Na een zware week vol desolutie en pijn... hartepijn... en pijn pijn... zijn we er terug! Over de hartepijn schrijf ik niet... nog niet... want dat moet bezinken... omdat een zeker ongeloof zich van mij meester heeft gemaakt...! De week begon al met mijn gepikte paraplu... die ik in het Heilig huizeken tegen de muur zette... na ons koffietje wandelden we terug naar de auto... oeps... paraplu vergeten... dus terug wandelen... en raar maar waar... paraplu was al foetsie! Dan stel ik mij de vraag: wie doet zoiets??? Het gaat mij dan niet om de paraplu van 6 euro... maar wie neemt nu zo maar iets weg dat niet van hem is??? Dat is iets dat ik nooit zal begrijpen... in elk geval was dit een start van een bizarre superslechte week! Super slecht over de héle lijn... mijn geloof in de mensen en vooral in de vriendschap kreeg weeral eens een serieuse deuk, een opdoffer van jewelste! En... dan... ergens anders in de voorbije week... kreeg ik daarenboven ineens helse pijn in mijn kaak en tanden! Vlug naar de apotheek om enige pijn stillers en eventjes afwachten... dat laatste was niet opertune... want de dag erna was de pijn niet te harden... tandartsen gebeld... klinieken gebeld... nergens kon ik terecht! Eindelijk vrijdag maakte mijn eigen tandarts een gaatje in haar agenda vrij! Bleek een komplete ontsteking van mijn kaaksbeen door... een abses... onder... mijn Indische tand! Ze kon niets anders dan antibiotica geven en de tand eruit halen!Oeioei... daarmee verlies ik ineens mijn laatste wezenlijke Indische souvenier! De pijn... wel... die is er nog en dat zal nog wel eventjes duren! Ik vind het toch ook wel ongelooflijk dat een mens zolang met pijn moet rond lopen zonder enige hulp omdat iedereen te druk bezet is!... Enfin hiermee kom ik toch eindelijk dan bij Indië terug! De eerste keer dat ik daar naar de tandarts moest... wel dat kon een verhaaltje zijn uit één of andere slapstick... Net als nu crepeerde ik zowat en we gingen naar een erg groot ziekenhuis waar Alcatel zich mee verbonden had voor de verzorging van zijn ex-pats... mijn God... toen ik daar binnenkwam na... bijna 3 uur rijden langs de meest kromme slechtinstaatzijnde wegen... wat was dat??? De tandarts bevond zich ergens op de derde verdieping van een vuil en vies inmens groot ziekenhuis... daar aangekomen was de verbazing groot... er stonden in een grote zaal zowat 100 ouwe versleten tandarts stoelen allemaal op een rijtje... met juist genoeg plaats tussen voor de tandarts... ook die waren aanwezig in grote getallen... en gingen van stoel naar stoel... in hun... vuiile vieze bebloede jassen... stoelen die allemaal bezet waren door patienten met pijn en zeer... het aaaaaaaa.... aaaaaaaaaa.... en geween ging door merg en been! Mijn echtgenoot nam mij bij mijn arm en we zijn vertrokken zonder verzorging! Gelukkig vonden we een tijdje daarna een supermoderne tandkliniek in Chennai stad, uitgerust met de nieuwste snufjes! Ik moet wel eerlijk bekennen dat de Belgische tandartsen daar nog wat kunnen van leren! De tand die gisteren getrokken is kwam van die kliniek en was een werk van lange adem... een poster van mijn mond met kapotte... en herstelde tand hangt nog altijd in die tandkliniek... maar mijn tandje ben ik nu wel kwijt!!! Dommage... dommage... dus in één week... parapluutje... memorie-tandje... en geloof in vriendschapje kwijt... allemaal door toedoen van... derden! Hoe wreed kunnen mensen zijn???
Op de foto, Jean (mijn echtgenoot), Sumi, Raj en ondergetekende
In New Delhi... ook een overvloed aan franke beestjes... en in dit geval zijn het... apen! Ja daar kweken de apen aan de lopende band... cocoonen met hun héle familie in en rond appartementsgebouwen en verdrijven de mensen van hun eigen terras door... aan te vallen... en de mensen het ziekenhuis in te bijten of te krabben! Verschillende mensen springen zelfs van hun terras... uit schrik en vallen dan zwaargewond op zelfs dood op de begane grond! Daar is de situatie nog slechter op medicatief vlak... want alle nodige medicatie is... op! Gewoonweg op! Dus de mensen worden na verzorging gewoon naar huis gestuurd! Ze gaan dus nu een "Monkey-catcher" aanduiden die de apen gaat proberen onder te brengen in nieuwe kelders in "Shastri Park"... later zullen de apen dan overgebracht worden naar "Asola- sanctuary"...
Dus ook daar heeft de regering vééééééééééééééél werk!
In "Valparai" stelde zich dan weer een ander probleem daar zijn 18 lieftallige olifantjes van véle kilo's gestrand op een plantage! Daar proberen de bewoners van het dorp hun woningen te beschermen door de olifanten te verjagen met het gooien van stenen! De regering tracht dit probleem dan weer op te lossen door tamme getrainde olifanten in te zetten om de wilde dieren te verjagen! Vooral s'nachts zijn de mensen enorm bang voor hun hebben en houwen of om vertrappelt te worden! Daarenboven dreigt de rijst-oogst kompleet verloren te gaan want ook de Indische olifanten lusten dat graag... en... hetgeen niet opgegeten wordt... dreigt inderdaad vertrappeld te worden! De regering gaat trachten de olifanten terug de bossen in te krijgen... hopelijk lukt dat... Want ook daar zullen de slachtoffers weer mensen zijn... géén rijst... is géén inkomen dus ook géén eten... manmanman... Wat een zorgen... en wij maar klagen!
Vandaag de "Hindu" gelezen en het viel mij op hoeveel problemen ze momenteel hebben in Indië met... beestjes! Beestjes allerlei... Als ik dan eventjes verder lees verwonderd het mij niet echt... Want deze problemen zag iedereen ook wel aankomen... Alleen lag daar niemand van wakker... en dat wreekt zich nu! De beesten worden daar kompleet gerust gelaten en... aan hun lot overgelaten! Wij zagen daar honden met een halve kop... zonder poten voorschuivend op hun "Poepeke"...Schrijnende vechtpartijen tussen bendes straathonden waren daar schering en inslag! En nu... moeten de menskes hun hoofdje er wel over buigen want... de beestjes... magere skeletten met maar een halve kop... zonder poten... zonder ogen enz... enz... beginnen nu daadwerkelijk de mensen aan te vallen! Op Chennai road in "Krishnagiri"... bakken de straathonden het wel erg bruin! Ze kweken blijkbaar als zot in de rijkere(") wijken... (t'ja daar vinden ze natuurljk genoeg "beetjes"...) hun rijk en hun aantal breid zich enorm uit! Momenteel is het zo dat per dag 10 mensen minnimum naar het ziekenhuis moeten voor behandeling na een "honden-aanval"... Er worden ook véél klachten neergelegd op het politiekantoor omdat de honden kinderen achterna zitten en verwonden... Volgens de ministers zijn sterilisaties van de straathonden géén opties omdat dit te duur zou uitvallen! Ieder menselijk slachtoffer krijgt wel een voorschriftje voor medicatie maar moet de kosten zelf dragen!hm... ik hoop echt dat ze aan dit probleem daadwerkelijk iets gaan doen... want ondervinding leerde mij dat... de mensen die uiteindelijk gebeten worden... géén centjes hebben voor welke medicatie dan ook! Dus nog maar eens "Mijnheer de Indische minister"... AUB... denk eens eventjes aan de mensen die al genoeg problemen hebben en los dit extra probleem op een gepaste manier op!!!! Voordat je bevolking rondschuiveld op zijn poepeke... als een skeletje met maar een half koppeke zonder ogen!
Naar Bangalore gingen wij gewoonlijk met de trein... de "jatabti"... deze trein is een fel verbeterde versie van de gewone Indische trein... en de kans om samen met geiten of kiekens op deze trein te zitten is dan ook gelukkig véél kleiner. Maak u géén illusie het blijft een Indische trein en van enige luxe is weinig sprake. Maar reizen met deze trein gaat prima! Toch was het altijd een evenement en bij aankomst in het hotel moesten we steevast onze droge keel nattigen (hm... vond ik nu juist een nieuw woord uit?) en raar maar echt waar in Bangalore kon dat met "Heineken"... in een prachtig glas! Een welgekome afwisseling met de Indische bieren zoals "Kingfisher", "Golden" en "Black eagle"... deze bieren zijn niet slecht maar aan de zoete kant! Onnodig te vertellen dat het "botje Heineken"... zelfs voor niet bierdrinkers en als niet zoet biertje... toch zoetjes en met véél smaak naar binnen ging! Santé!
Na een rotweekje met nog maar eens rugproblemen... eindelijk... hoop ik... terug een beetje beter! Kan toch terug zitten... en dan is het eerste werk natuurlijk een artikeltje op mijn blogje... Het is zondag en ik zit met het te lang uitgestelde kleurtje op mijn haar dat een half uurtje moet intrekken... Dus tijd genoeg om het nog eens over wat lekkers te hebben! Eén van onze favoriete uitstapjes waar onze Jean wel mee naar toe ging was "Bangalore"... Die dagen hadden we een "Sheraton-clubkaart" gekocht... en dan was het nogal evident dat we in Bangalore logeerden in een hotel van de Sheratongroep! Een clubkaart maakte dat je een suite kreeg inplaats van een gewone kamer en daarenboven, was het in de bar daarmee altijd happy hour en ook in het restaurant was het twee personen voor de prijs van één! Dus allemaal goed meegenomen, want geloof me een goed hotel in India is zo goed als onbetaalbaar! Bangalore was een "Indisch shopparadijs..." maar... dat moet je wel met een korreltje zout nemen! Bangalore is vooral bij de véle multi nationals bekend om zijn honderden soft-ware firma's die daar uit de grond rijzen als paddestoelen... soft-ware firma's waarover veelal niks mag geweten zijn in Europa... kwestie van de vakbonden niet kwaad te maken! Er staan ook erg véél mooie paleizen en het hotelgebeuren was natuurlijk fantastisch... eens rustig bekomen van het drukke Chennai... zonder door al te véél bekenden aangesproken te worden! Daar waar ik in Bangalore de "Oberoi" het beste hotel vond voor zijn overheerlijke... jaja... super dure hot-dogs en het prachtige buitenterras... ging ik in de Sheraton helemaal op voor... de... straffe kost... genoemd "snake-koffie". Vraag me niet wat er juist in zit, maar het is overhéérlijk! Daarenboven wordt de snake-koffie klaargemaakt met héél véél show aan je tafel door een heuse kenner! Dat was echt genieten! Volgens mij was het iets met cointreaux en appelsien en een vlugje straffers! De kofiie werd afgemaakt door ceremonieel de schil van een appelsien boven het glas te houden en aan de steken (met een gouduitziende aansteker) waardoor het sap van de schil bij in het glas liep! Het supergoedje werd geschonken in gecaramelliseerde glazen!!!! hmhhmhmhmhmh...
Bij mijn foto's lees ik : Garcon flambé "Muni Rothnam" maakt snake koffie... Dus ja... ging ik inderdaad voor de snake koffie? of ging ik voor de garcon?? Raar dat schijn ik mij niet te herinneren!
Chennai City... 174 sq.kilometer... 5,9 miljoen inwoners... daar wordt net als bij de Indische gemeenschap over de héle wereld op 9 november 2007 "Diwali" gevierd... Diwali of het feest van het licht... Ik heb daar al over geschreven maar kan het niet laten om dit prachtige feest een ietsibietsie meer toe te lichten... de Indiers beschrijven Diwali als volgt: Deewali is the festival of, joy,splendor, brightness and happiness... het festival bestaat uit 5 dagen... voltijds feest vieren! De eerste dag noemd "Dhanteras", het begin van Diwali... de dag dat "Lord Dhanwantari" uit de zee kwam... op deze dag wordt er o.a gebeden voor het eeuwige leven. de tweede dag "ChotiDiwali"... of de dag dat "Lord krishna" de duivel vernietigde en de mensheid verloste van schrik en kwaad... op deze dag krijgen en geven ze elkaar o.a "body massage" met olie... om het lichaam te ontdoen van moeheid... de derde dag "Lakshmi Pudja on Diwali"... deze dag aanbidden ze o.a moeder Lakshmi... ze komen daarvoor met de héle familie en de familie-prietser samen en bidden voor gezondheid en rijkdom... de vierde dag "Padwa en Govardhan Puja"... een puja die gebeurt omdat "Lord krishna" dit vroeg duizenden jaren geleden... De vijfde dag "Bhai Duj"... of sistersday... de dag waarop iedereen zijn zuster eert... Dit heeft allemaal ook en vooral een grote historische achtergrond en is eigenlijk niet in 123 uit te leggen! Kan jullie verzekeren dat het één van de mooiste festivals in India is... een festival dat gepaard gaat met uitermate véél zoetigheid eten... héél véél liefde en vriendschap... en héél véél vuurwerk aansteken... Wat dan weer maakt dat je in Chennai op dat moment... géén vinger voor je ogen kan zien! Kan jullie verzekeren... 5,9 miljoen mensen die 5 dagen vuurwerk maken en bommetjes laten ontploffen... dat geeft inderdaad... "Een bom"!!! Maar zeg nu eerlijk "Sistersday"... hmhmhm... dat bestaat hier nog niet... zou toch mooi zijn... om over de massage nog maar te zwijgen!
In elk geval "Happy Diwali" beste Indische vrienden...
Op die dagen dat het s'avonds al wat meer cocoonweer is... is het misschien nog eens lekkere kooktijd...
En dit keer gaan we voor... een geweldige viscurry...
Wat hebben we nodig:
1 ajuin - 2 a 3 tenen knoflook - 1 eetlepel gerapste gember - 1 eetlepel olie - 1 theelepel curry (pasta of poeder) - 1/2 lepel kurkuma - 1 blik kokosmelk - 650gr stevige witte vis - minstens 15 scampis - 200 gr erwten niet te mals - 100 gr boontjes - 1 courgette - citroensap en 1 eetlepel honing.
1) Bak de gesnipperde ui met de knoflook en de gember in de olie. 2) Roer de curry, kurkuma en de kokosmelk erdoor en laat zachtjes koken. 3) Leg de vis en de scampis in de saus. 4) Roer er alle lichtjes gekookte groenten onder. 5) Breng alles op smaak met citroensap en honing. n.b... Eventueel kan zout, peper en extra chili toegevoegd worden naar believen...
Het lekkerst is dit met Indische naan... omdat we dan onze naan in de saus kunnen dippen!
Dit alles smaakt heerlijk met een lekker glaasje "Grover" of een koele pint!
Smakelijk
Foto, een typisch Indisch groentenmarktje in een kleine dorpje...
Vandaag 31 oktober en wat is het zonnig... ongelooflijk... Dan zullen de begraafplaatsen er tenminste wat minder intriest bijliggen! Alhoewel het natuurlijk voor de meeste mensen een moeilijke dag blijft die 1 November! Zoals ik al eender vertelde heb ik in Indië géén enkele maar dan ook géén enkele begraafplaats gezien! Al zullen die er zeker wel ergens zijn... Ver-assen is daar het sleutelwoord... Ook de begrafenissen zijn daar géén trieste bedoening er wordt zowaar gelachen en gezongen meestal in een roes van... pure trance... De overledenen worden prachtig opgemaakt en aangekleed en in stoet uitgewuifd... ze gaan immers naar een ander leven... een beter leven! Daarom mag je ook géén mieren of vliegen dood doen... ze gaan er van uit dat één van deze beestjes wel eens je moeder zou kunnen zijn... 't ja... In elk geval trok ik grote ogen bij mijn eerste Indische begrafenis! En het is toch zoals zelfs Jos brink zegde hé... zelfs een begrafenis zou een feest moeten zijn... Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk... Voor mij blijft dit een vorm van "moeten afscheid" nemen die altijd met héél véél traantjes gepaard gaat... Kan er niet aan doen dat ik een bees ben! Toch ga ik maar af en toe naar de begraafplaatsen van dierbare overledenen... want bij mij zitten ze in mijn hoofd en in mijn hart! Dus ben ik wel ergens voorstander van de Indische begrafenissen... Waarover meer ergens in mijn archiefje... Natuurlijk heb ik daar géén foto's van.. dat zo ongepast zijn... Weet wel dat een weduwe vroeger mee de dood inging met haar echtgenoot... dat is gelukkig al verleden tijd... dezer dagen draagt de weduwe wel een kompleet witte saree tot aan haar eigen begrafenis en er is ook géén tweede kans... ze blijven celibiteer verder leven... Dit doet mij ook denken aan een ander voorval... een andere dood waar ik grote ogen trok... Een begrafenis van een jonge vrouw... Het was een grote stinkend rijke moslim getinte Indische familie die het huis bewoonden over onze Jean zijn collega Vincenté... Een prachtige villa... Op een gegeven moment werd daar enorm hard geweend... een onmenselijk huilen en krijzen... bij het lichaam van de jonge overleden vrouw... zij had zichzelf van het leven beroofd omdat... ze moest van haar familie... omdat de traditie het zo wil... Het is namelijk zo dat... haar man ging vreemd... op zich géén probleem want dat gebeurt in India ook met de regelmaat van een klok... maar in dit geval... verliet de man zijn vrouw voor de andere... dus jong mooie lieve vrouwtje... was de schande van de familie... want... als de man vreemd gaat ligt dat immers altijd aan zijn vrouw...hm! Geloof het of geloof het niet bij de erg traditionele gezinnen... moet de bedrogen echtgenote alles klaar maken voor haar eigen begrafenis en voor haar eigen dood... De familie reikt de lucifers aan... en dan... als alles achter de rug is staan ze... een potje te wenen... t 'ja... je zal wel verstaan dat ik het niet met alles eens ben in de Indische cultuur hé! Moest het mijn dochter of schoondochter zijn dan kreeg de echtgenoot... zoon of schoonzoon een flink pak onder zijn broek!
Paul met een Indische macho-portier van het hotel waar hij gelogeerd heeft!
Wat een weertje op deze maandagmorgen! Na een erg drukke week van verslagen typen... en andere intense bezigheden keek ik ernaar uit om deze week een paar leuke wandelingen te maken... maar als ik de vlieger niet neem zullen het wellicht natte wandelingen zijn! Enfin van de nood en deugd maken hé... werk genoeg! Gisteren naar de nieuwe stadsfeestzaal en zijn winkels gaan kijken... woh!!! Dat is tof gedaan! Enorm mooi en uitermate chique! Maar in de winkels een kijkje nemen is niet echt gelukt, er was namelijk precies een volksverhuis bezig... duizenden mensen hadden hetzelfde idee als wij! In elk geval is het mooi en de winkels die zullen we dan tijdens de week nog wel eens bezoeken... Ook de champagne hoek zat afgeladen vol... extra spijtig... want bubbels is wel mijn ding... Gelijk weet ik al terug wat schrijven naar mijn vriend Ramesh... het overlijden van Raj, het nieuwe winkelcentrum... Sinterklaas en kerst in aantocht ... Dit zijn de dingen waar hij ondertussen al weet van heeft... Aller heiligen was iets moeilijker te verstaan voor hem... En Sinterklaas hebben ze gezien... omdat wij steevast voor een Sint zorgden in december... Man... dat was nogal een evenement hoor! Gewoonlijk deden we dan ook een wandeling door een aantal straten... ik kan je verzekeren dat er ogen getrokken werden... en toen ze dan nog doorhadden dat die goede Sint pakjes bracht! Ongeloof troef! Spijtig genoeg moesten we die dagen te hard werken om foto's te trekken!Spijtig... Spijtig!Moesten er vooralsnog op duiken... krijgen jullie ze zeker te zien.
Foto een straatje... zoals je kan zien een degelijk straatje want er is al een voetpad! Let op de was die te drogen hangt aan de gevel!
Vandaag gaan wandelen naar het nachtegalenpark... leuk... maar met de maand november in aantocht lijkt alles mij... triest en somber! Zelfs de mist... mist géén enkele afspraak in het begin van deze bizarre maand! Een maand waarin onwillekeurig de gedachten terug gaan naar dierbaren die we verloren... veelal zonder hen te kunnen vertellen hoe graag we ze zagen! Kerkhofmaand... ten pas en ten onpas! Ik kan mij voorstellen dat depressies eigen zijn aan deze onmiskenbare... spookperiode! Toeval of géén toeval... maar kreeg deze week ook... een overlijdings bericht van een vriend! Ik leerde Mary Raj kennen in Indië via de "Alliance francaise"... in de college road. Ze organiseerde er een tentoonstelling... en haar mooie schilderijen spraken mij direct aan! Toen we elkaar ontmoette... face to face... was er een klik en sinds dan zagen we elkaar meermaals! Zo organiseerde ik mee haar tentoonstellingen en vernissages... en gaf zij teken en schilderles aan Evi... Bleek daarenboven dat haar echtgenoot "Raj"... een diamantair was die zijn burelen ook in de schupstraat had... 2 huizen van waar ik 20 jaar gewerkt had! Op een gegeven moment vroeg hij mij zelfs om zijn diamantfabriek in Chennai te leiden! Dit doet een mens natuurlijk niet zo maar... en na een paar navragingen heb ik de risico niet genomen... Ook mijn echtgenoot wimpelde een mooi zakenoffer om voor Raj een soft-ware company op te zetten weg... Noem het "fingerspitsegevoel"! Doet niks af aan het feit dat zowel Mary als Raj toffe mensen zijn... waren! Eens terug in België werden we meermaals uitgenodigd op hun kasteel eventjes buiten Brussel... en we bleven een fijne band met ze hebben! Ze rekenen... of rekenden... hoe moet ik het stellen... "Prins Laurent en Claire" onder hun beste vrienden... ook zij waren/zijn kind aan huis bij Mary en Raj! Zo wisten Mary en Raj als eerste van de prinselijke verloving... en zo konden wij waarschijnlijk als enigen de mooie foto's bewonderen van Prins Laurent en Claire... afwassend in de keuken van Mary en Raj hun kasteel. Daardoor weet ik ook dat Laurent en Claire gewone en eigenlijk superlieve mensen zijn! Enfin dit was eventjes terzijde! Feit is dus... dat ik deze week bericht kreeg dat... Raj overleden is in Chennai na een periode van onmenselijke pijnen! Goh... het doet er mij aan denken dat... het... eigenlijk voor iedereen hetzelfde is... "Er is een tijd van komen... er is eentijd van gaan"... Geld of roem... het doet er eigenlijk niet toe... In elk geval Mary komt naar België terug... waarschijnlijk ergens juist na Nieuwjaar... en ik... ik zal haar zoals gewoonlijk een knuffel geven... meer kan ik immers niet meer doen... het is voorbij voor Raj... en voor Mary zal niets meer "zoals gewoonlijk" zijn... Haar leven... zal nooit meer hetzelfde zijn! Niemand maar dan ook niemand... kan immers de klok terug draaien...
Op de foto Mary... ten tijde van haar tentoonstellingen... ten tijde van haar Indische gloriedagen! Ik wens je héél véél sterkte lieve Mary!
Voor de liefhebbers van India wil ik graag het volgende meegeven! Op 23 November 2007 - 20.00uur... gaat een Prachtige diavoorstelling door van een kennis van ons die in "Devyakurichi" in de staat "Tamil Nadu" huisjes ging bouwen in een dorp voor melaatsen! Op deze avond is iedereen welkom... na een seintje (voor het aantal stoelen) dat mag op mijn mailadres! De diavoorstelling is mooi in elkaar gestoken en je kan tegelijkertijd het prachtig geleverde werk bekijken... want de drie huisjes zijn af!
De diavoorstelling gaat door op volgend adres: Parochiaal centrum - Baron van ertbornstraat 7 - Aartselaar.
Op de foto een doodnormale camion in Indië... Let op de wielen!
Hola amigos... pfpfpf... "Pallieterfeesten" zijn achter de rug! De pannenkoeken en koude schotels allemaal verkocht... Het springkasteel terug afgebroken... de prachtig nieuwe feesttent terug in de dozen... het clublokaal opgekuist! 4 dagen hard werken voor een handje vol noeste werkers! Maar het was de moeite, leuk en gezellig zoals elk feest zou moeten zijn! Zoals elke dag zou moeten zijn! Nu nog hopen dat het voor de club wat op bracht... en dat... dat is maar zeer de vraag! In elk geval heb ik terug wat meer tijd voor mijn blogje... zou ik zo denken, maar vanmiddag komt ons Marieke al terug naar hier en ben ik babysitter... een beetje onverwacht! Maar ja ook dat is een feest hé!
Op de foto een willekeurige straat in India... met op de linkerkant een restaurant... "Deepak restaurant house" ... met rooftop restaurant... hmhm... met zicht op??? Raar maar iets in mij zegt dat ze daar géén pannenkoeken hebben...
Gelukkig kan de jeugd sommige dingen goed relativeren en duurt verdriet meestal niet te lang... Zoals nu hadden wij die dagen ook verschillende computers in huis... Onze Jean is immers een computer freak... En zo ver van de Westers beschaving was een computer zeker handig! Ook Evi maakte gretig gebruik van "Het machien"... Ze zat op de Belgische chat met haar vrienden... om de laatste nieuwskes te vergaren... en het éne was een logisch gevolg van het andere... Dus op de Indische chat "Chennai on line" leerde ze haar volgende vriend kennen. Zijn naam was "Vijey"... zijn ouderdom... werd ons lang verzwegen! Ook hij heeft op zijn manier geprofiteerd van Evi en van ons! Toch denk in alle eerlijkheid dat hij een niet zo'n slecht persoon was... en het op zijn manier wel goed meende! Deze verliefdheid was anders en heeft héél lang geduurd! Het leidde zelfs naar... eenverloving! Toen wij terug vertrokken naar België waren Evi en Vijey nog altijd een koppel, en Evi heeft tranen met tuiten geweend... Wij kwamen terug naar België in december en gingen wederom naar Chennai voor Evi's dipoma in mei... waar Vijey en zijn hele familie ons op wachtte! Een grote opluchting voor Evi, die in al haar verliefdheid alle dagen met Vijey praatte via de computer en camera! Dit zou blijven duren... dit was de man van haar leven... Toen!! We bleven 2 weken in Chennai en Vijey en Evi waren onafscheidelijk! Een drietal dagen voor ons vertrek... Evi was toen 18... werden wij door Vijey en Evi uitgenodigd in "The Park sheraton" voor een dineetje!... Groot was onze verbazing toen bleek dat Vijey's hele familie daar ook was... want ze hadden ons iets te vertellen! Op dat moment voelde wij nattigheid... Ondertussen wisten wij dat Vijey 28 jaar was... bijna 29! En manager in een call-center! Enfin om een lang verhaal kort te maken... Vijey viel ineens met de deur in huis! En zei ons: Ik heb Evi gevraagd en ze antwoorde Ja!!!!!heeeuuuuuuuuuuuuuuuuuuu!!! Gelukkig blijft onze Jean nogal nuchter in de meeste gevallen en vroeg direct: Wat heb je gevraagd, op wat heeft Evi ja gezegd? Niet dat we dat niet wisten natuurlijk maar ja... we moesten efkes bekomen!!! Wij gaan trouwen glunderde Evi... en liet fier haar ring zien!Heuheuuuuuuuu... slik... slik!
Bleek dat de ouders van Vijey al eender op de hoogte waren... zij hadden zelfs naar Indische traditie de ring gekozen en al een "grootse Pudja+verlovingsfeest" opgezet... een feest waarop het hele dorp was uitgenodigd... de dag erna! Ja watte... krijg nog vapeurs als ik eraan denk! Gelijk vroeg Vijey's moeder waar Evi's cadeau voor Vijey was??? Doelende op de bruidschat natuurlijk! Gelukkig bleef ik toen koel en zegde héél nadrukkelijk dat een bruidschat niet van toepassing was in België... ook wezen wij erop dat Vijey zou moeten wachten om te trouwen want... zo zegden wij... meisjes in België trouwen niet op hun 18 omdat ze dan nog naar school gaan! Vroegen toen ook aan Vijey of hij kon wachten! Zwaar onder de indruk gingen we naar huis... Waar ik alles aan Ramesh vertelde... die pienter als hij is... mij verwittigde niet deel te nemen aan de verlovings-Pudja... Want zo vertelde hij, daar wordt een soort contract getekend dat niet meer kan verbroken worden!! Don't do this madam! If you love Evi don't do this!
Waarop we prompt naar Vijey's ouders gingen... na afspraak natuurlijk... en hun héél duidelijk maakten dat wij er niks op tegen hadden dat Evi en Vijey een koppel werden... maar dat we voor een Pudja toch efkes wilden wachten! Enfin dit verhaal is erg lang... en ik wil jullie niet vervelen! Kan nog wel vertellen dat... wij alles regelden opdat Vijey zou kunnen komen verder studeren op de VUB, en bij ons kon wonen... Verbouwingen aan ons huis... maanden... en miljoenen tranen later... bleek de multiculturele relatie toch niet bestand tegen weer en wind! Ook Vijey had Evi gebruikt... normaal moet een jongen in Indië immers getrouwd zijn voor zijn 28, anders wordt dat door de familie als schande ervaren... Door zich te verloven met Evi, had hij wat uitsel van executie en werd hij niet of eventjes niet uitgehuwelijkt!!! Daarenboven doordat hij bij ons op bezoek kwam en een Belgisch visum had... geraakte hij ook makkelijker aan een visum voor Canada...
Momenteel is hij werk/en woonachtig in Canada, en de vrouw waarmee hij huwde na uitgehuwelijkt te zijn... woont in Chennai! Dus Vijey heeft wat hij altijd wilde... Hij is zo vrij als een vogel!
Zoals ik eerder beloofde, zet ik mijn verhaal verder met Liefde... met amoureuze Indisch-Belgische escapades! Toen we naar Indië vertrokken was Evi 14 jaar... natuurlijk niet de ideale leeftijd voor verandering... maar toch blijf ik tot op heden geloven dat onze verhuis ver over zee, haar goed heeft gedaan! Ondanks de véle pijntjes waar ze door moest! Maar ja... het leven is nu eenmaal niet zo simpel en evident... Evi heeft zich gelukkig héél gemakkelijk aangepast en véél bijgeleerd... Indië was voor Evi net als voor ons één grote levensles... Maar haar jeugdjaren verliepen wel helemaal anders dan in België het geval zou geweest zijn... Hier gaat de jeugd op zijn 16 naar een jeugdclub... iets dat ze in Indië niet kennen! Daarenboven vonden wij het niet echt nodig om s'avonds een jong meisje alleen op pad te sturen met de chauffeur... Dat had waarschijnlijk zelfs voor onze Ramesh te véél verantwoordelijkheid geweest. Er waren wel de high-school fuiven waar ze mocht naartoe gaan of verjaardagsfeestjes... Wij zette haar af... wij gingen haar halen! Er waren ook regelmatig home-party's voor de jeugd... en die hadden gewoonlijk bij ons plaats omdat ik high-school-mum was! Een high-school mum staat aan de zijde van de leraar, en is als dusdanig mee verantwoordelijk voor de leerlingbegeleiding zowel in als buiten de school... een taak die ik vol overgave vervulde... en inderdaad voor alle leerlingen was ik de steun en toeverlaat... Meestal hield ik ook op partys een oogje in het zeil... Was niet al te streng... maar... hoe cliché... wel rechtvaardig! En zoals het jongeren van 16 betaamt worden ze al eens verliefd... dat is ook in Indië zo! Ik weet niks van Evi's verliefdheden op school... waarschijnlijk begon ze daar niet aan... omdat... highschool mum was watching!!! En... highschool-mum was toevallig haar mum! Dus ja... Op een gegeven moment was Evi net zoals haar papa... onze Jean beginnen paard rijden, bij Sumi en Raj... het is dus ook daar dat ze verliefd werd... zwaar verliefd ! Op een Jockey uit Radjastan... een praatjesmaker zonder scrupules bleek achteraf! Zijn naam was "Shivapal" of zoals wij hem noemde "scheve paal"... Lang, mager en brede pepsodent smile! Wij hadden hem direct door... maar leg dat eens uit aan een verliefde puber van 16! Shivapal liep bij ons de deur plat zogezegd voor Evi... tegelijkertijd flirtend met de mama... maar eigenlijk alleen maar met de bedoeling te profiteren van zoveel "goodies" uit Europa! Hij reisde met ons mee Indië rond, en we betaalden hem zelfs een ticket Belgie met kerst... In de hoop dat Evi hier in België het verschil zou zien! Tussen haar Belgische vrienden en haar 21 jarig "lief"... Inderdaad hier in België liet hij zijn ware aard zien... Hij was er gewoon op uit een rijke Europese madam aan de haak te slaan! Hij dacht dat gevonden te hebben in Evi... maar... buiten de waard gerekend! Hij draaide zijn hand niet om voor stoere uitlatingen zoals "Belgium girls moet je gebruiken en dan weggooien" Eens ze hem door had... en terug in Indië... was de relatie "over en done with!" Gelukkig, want met dit individu hadden we nog niet aan de nieuwe pettatten geweest!
Op de foto Evi en Shivapal... Shivapal die nog altijd op de ranch werkt en nu aangepapt heeft met een steenrijke 45+ uit Amerika! Als ik de laatste nieuwskes mag geloven!
Zoals ik een tijdje geleden liet weten adopteerden wij... en een aantal vrienden een ezeltje... Vandaag kregen we het certificaat van het ezeltjes-adoptie bureau... En blijkbaar waren er genoeg centen om per koppel een ezeltje van een leuk pensioenleventje te voorzien! yoepie... yoepie... Ons Ezeltje noemt "Alberto". Hij is gered uit de zoo van Napels waar hij zijn leven sleet in volledig afzondering helemaal alleen. "Alberto" is van het "Martin Franca" ras... héél lief en aanhankelijk! Alhoewel mijn ezeltje géén gouden munten achterlaat en blind is... ben ik er toch enorm blij mee!!! Misschien kan ik hem eens gaan opzoeken, en een dikke knuffel geven...daarenboven heb ik dan ook ineens een exuus om naar het zonnige Marbella te gaan...
Voor ik verder ga over een echte "Indisch-Belgische romance"... een paar woordjes en vertalingen die ik terug vond in mijn leesboek... "De Romantici"....
Namaste - Welkom
Rage - Melodie-patroon (kan in Indië zelfs op mijn favoriet Elvis slaan... die is daar nog altijd No uno!!!)
Thali - bord, schaal (Mijn ondervinding is als men een thali besteld in een restaurant staat dat garant voor een grote inox schotel vol kleine porties lekkers... een vegetarische maaltijd die overheerlijk is en niet duur... je kan ze eten in de wegrestaurantjes voor nog géén euro! Ze bestaat uit groentjes, saus en soep... chapati en naan)
Vraag daar dan een thandai bij = een frisdrank (krijg je warschijnlijk Pepsi)
Smakelijk!
Op de foto iets helemaal anders... een auto-garage... hmhm... ook spotgoedkoop hoor!
Geloof het of geloof het niet... maar in mijn verlofke lukte het me om eindelijk een boekje te lezen dat ik ondertussen al een paar keer gehuurd had in de bib... en steeds moest terug geven zonder het uitgelezen te hebben... Het was een tip van een bloggenoot... en best een goede tip... alhoewel het boek niet echt aan mijn verwachtingen voldeed! Het gaat over "De Romantici" van "Pankaj Mishra"... Het boek kwam me héél bekend over... en ik voelde me in het boek direct thuis... toch was het een aaneenschakeling van... een opsomming van... Het gaat over een Indische man of jongen die verliefd word op een francaise en haar wereld... achteraf gezien beseft hij dat alles wat hij zo indealiseerde toch niet... je dat was... Dus ja... het gaat hier wel degelijk over romantiek... voor de Indiër zowel als voor de Francaise een hemelse geidialiseerde romantiek... een onbereikbare droom... Een onbereikbare romance voor alle partijen... Enfin... het was het lezen absoluut waard maar ik verwachtte er meer van... Ik begreep de Francaise... ik begreep de Indiër... en... misschien... hoopte ik... op een Happy einde!!!!
Ga mij wel al op voorhand moeten exuseren... dat ik jullie deze week nog niet héél trouw kan blijven... Zal wel proberen mijn blogje te onderhouden en jullie een bezoekje te brengen... maar deze week is ongelooflijk volgeboekt met andere verplichtingen... dus mea culpa... mea culpa! Deze week staan er zowel bezoek, als vergaderingen op de agenda... om dan nog te zwijgen van mijn was en plas die er nog ligt... brbrbrbrbrbr... Daarenboven hebben wij volgend weekend onze "Pallieterfeesten"... je weet wel... van de wijnclub... Volgend weekend één adres voor een lekker wijntje, het springkasteel en pannekoeken! "PALLIETERLAND - MAASFORTBAAN 15 - LIER" waar ondergetekende de zondagnamiddag vanaf 2 uur de pannekoeken zal serveren... Natuurlijk ga ik zelf van al het lekkers ook proeven... maar daarna zal ik mij toch eens moeten bezinnen... wil ik mijn nieuwe vetrolletjes behouden... of schenk is ze weg!
De dame op deze foto is zich ook aan het bezinnen... al zal het in dit geval niet over vetrolletjes of pannekoeken gaan.
De mooiste plekken en... meest romantische van Azië... TOP 10 Volgens de website die ik vond...
1) Taj Mahal (hoe kan het anders) 2) Bali Turtle Island 3) White beaches op de Philipijnen 4) Halong Beach in Vietnam 5) Jeyu Loveland in Zuid Korea 6) Krabi in Thailand 7) Macou Zuid Oost China met zijn.. little Europe Wijn museum 8) De stranden van de Maladieven 9) Tubbataha Reef in de Philipijnen En blijkbaar een place to be voor... young en old sweethearts... op nr. 10 Sentosa Island in Singapore...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op mijn reis... naar romantiek... in het wondermooie India... mag... "Goa"... absoluut niet ontbreken... Ook dit paradijsje staat hoog... op mijn lijstje!
Deze mooie bloem... "May flower"... bloeit over héél Goa... tijdens... hoe kan het anders... in mei!
"Sunrice in Pondicherry"... Pondicherry is... de fantastische hoofdstad... van 15 aparte enclaves... verdeeld over 4 districten... samen vormden ze een... Franse kolonie tot in 1954... de sfeer is er nog altijd.... overwegend Frans... Niet te verwonderen dat... "Charles Aznavour"... er kind aan huis is!
Het romantische Pondicherry... Waar ik met plezier ging joggen... in mijnen alleen... om 5 uur s'morgens!
Loved it!!
De mooiste kerk in Chennai...
"San Thome Cathedral"...
een prachtig Portugees stukje... bouwwerk...
Waar het leuk en rustig vertoeven was... de herinneringen en de geest van... de Heilige Thomas nog rond dwalen... en Historiek de scepter zwaait!
Eén van de véle mooie... romantische kerkjes op Goa
Dit mini kerkje... kan je bezoeken in... "Kerela" aan lake Vembanad. mooi... mooi... !!mooi!!
Geef me een plaats om... van te dromen... woh.. woh... "Gods own country" Kerela Wat je daar ziet... het zijn je mooieste dromen, die uit komen! Wat een pracht!
Dit moet echt... de mooiste trip zijn... die ik in India maakte!! Van paradijs naar paradijs!
En nog meer... romantiek vinden we op... de véle eilanden die India rijk is! zoals "Lakshadweep Islands" hieronder... gekend als.. Best romantic destination of India... gelegen in... de Arabische zee!
Of wat dacht je van... Andaman and Nikobar Islands... gelegen in... the bay of bengal... één van een groep van 550 eilanden... waarvan 26 bewoonde... de legende wil dat de naam... Andaman komt van... "Hanuman" de apen God... Wist ik maar tot welke God ik... mij moet richten... om te smeken voor een héél lang leven.... zodat ik dit allemaal... van dicht bij mag... gaan bekijken! man... man... Wat een droom wereld!
Er zijn natuurlijk ook... prachtige steden in India... steden die ook om hun beurt... romantiek uitstralen... zoals... "Mysore" de grootste stad van Karnatake op 470 km van Chennai... en 140 km van Bangalore... men vind er o/a... Brindavan gardens Mysore palace Christian frontiëre de Chammundeswari tempel, gebouwd door Krishnaraja in de 18e eeuw en St.Philomena's church... een kerk ontworpen... door de fransman Daly... in 1933... en opgetrokken in neo gothise styl..
En dan... dan zijn er de véle... hill stations zoal... "Ooty" of ook wel "Ootacamund" ganaamd... op 297 km van Bangalore en 570 km van Chennai... De koningin van de Hill stations... gelegen in het Nilgiris district... (Nilgiris = blue mountains) 2,240 mtr boven de zee spiegel... Wat een zicht... Alweer een droom om U tegen te zeggen!
Het hart en de ziel... van "Ooty"... zijn de botanische tuin en... roze garden... prachtige bomen en planten... tunnels vol rozen! alle rozen... deze botanische tuin... staat bekend als de beste van de eeuw... de beste en mooiste van de wereld! staat héél bekend om zijn... horticultuur... en de bijnaam is... "Lovers point"
Laat ons toch vooral... het summuum van romantiek... niet vergeten... "Agra en de Taj Mahal"... het prachtigste verhaal dat ik... ooit hoorde! Met héél dichtbij... "Relaxation park"... de eerste Persische tuin ooit... daterend van 1558!!! gelegen aan de Yamuna rivier... Ik zit hier waarachtig... te watertanden!
Nog een must do... is "Munnar" en zijn... wereldbefaamde tea gardens... de thee van Munnar staat bekend... als de beste ter wereld... Munnar is dan ook niet voor niks... "Tea capital" genoemd! Er bevinden zich z'on 30... verschillende tea estates... Wij deden de trip... met trein en jeep! Mooi, romantisch en leerrijk! Een leuk hotel om te vertoeven... is de... "Mahindra club"... Opgelet!!! Hier wordt géén alcohol... geschonken!
Denk dat het géén twijfel leidt... in India is romantiek... sterk vertegenwoordigd!!! een ander fantastische plaats is... "Koidakanal" bekend om zijn... alweer "bloementuinen"... "silver falls" en het "Koida forest"... Wat een natuurpracht! Niet gezien is niet geloven! !!Opgelet!! Bij het binnenrijden... wordt je auto gecontroleerd!!! Hier mogen géén... plastiek zakken binnen!!!
Na de romantische trein... een paar leuke logeer idéetjes... wat te denken van deze... luxe-tent in het... Aman-i-klas resort.. in het Ranthambore National park... in Rajasthan...
Of deze... "Oberoi wildflower hall hotel"... in "Shimla" gelegen aan de voet van de... Himalaya in Himachal Pradesh... omringd door bossen van eik, en en... rohododendron... hm... da's watertanden hé...
Voor hopeloze romanticussen... zoals ik... zijn er DE romantische reizen... bij uitstek... Zoals... als een "Maharajah" of... "Maharanee"... de rijdende "Taj Mahal" nemen... de "Deccan Odyssey train"... deze pure luxe... brengt je van Mumbai... naar Mumbai... via alle... Hindu - Buddhist and... Cattholic holy sites... Yeah... my cup of tea... hoog op mijn verlanglijstje! Héééééééééél hoog!
Van boven een treintje... vanonder een treintje... namelijk de... "Kalka Shimla trein"... van Himachal Pradesh... aan... de Himalaya... het brengt je in pure extase... het is de hoogste... vorm van romantiek ooit... het brengt je rustig door... de "misty mountains en dennebossen..." Geniet van de prachtige... pure natuur... vanuit jouw... "Shivalik Queen compartiment"... "Where romance comes naturally" Als we de boekskes mogen geloven... en... dat geloven... doe ik maar al te graag! hm Dreeeeeeeam... dream... dream... dream... dreeeeeeeam... over you!
Of één van de... mooi "house boats"... in de backwaters van... Kerela...
