Vriendschap omvat véle kleuren... Van vurig rood naar héél diep blauw MAAR Bij diepe oprechte vriendschap... zegt men ongedwongen,
IK HOU VAN JOU!
Dit is ikke... Lisette in België... Lisa in Indië... Geboren in Antwerpen op... 7 december 1951
Foto's van de maand... APRIL 2009 Paasbrunch bij oma en opa... en naar "De Schorre"... Mariekes paradijs
Beoordeel dit blog
De paashaas is geweest... das dus weeral een... geweldig... Van Ael feest!
"Marieke" maakt pettie... met oma... leuk... lekker... een echte kok!
Alai Osai
Het geluid van de golven
23-12-2006
Jeevodaya...
Misschien toch wel tijd om mijn tweede wekelijkse project voor te stellen waar ik mij toch wel 150% voor in zette... Het was zo een twee en een half uur rijden van ons huis... en rijden in Indië... oei... oei... dat moet ge meegemaakt hebben! Het gaat hier over een home voor terminale kanker patienten gelegen in de milc colony, met de naam "Jevodaya". Ik vertoefde er elke week een volle dag... eigenlijk niet genoeg... maar spijtig genoeg heeft een dag maar 24 uur... 's Morgens voor vertrek wapende ik mij met waspoeder voor het wassen van het beddengoed (dat van sommige patienten 3 a 4 keer per dag moest gewassen worden!), snoepgoed, een bloemetje of kleine attentie voor elke patient, bloemen voor de kapel, en een grote dosis moed! Trouw deed ik daar mijn ronde, overal een verhaaltje, praten met de familie, wat voorlezen... een lach... de zusters vonden dat ik een speciale gave had... en de patienten vergeleken mij daar met lady Di... mooi... tof... maar eigenlijk voelde ik mij daar géén prinses ... maar een héél klein en machteloos wezentje. Meer dan eens moest Ramesh onderweg naar huis stoppen zodat ik eens goed kon wenen. Ik herinner de mij honderden kankers die ik daar zag... mensen zonder tong, een half gezicht, of een vrouwenborst zo groot als een voetbal van de kanker en vol maden... bij een vrouw die ze gevonden hadden in haar hutje in het dorp achtergelaten door man en familie... Er was ook de kleine Vashi 9 jaar oud, binnen gebracht met een vergevorderde kanker in haar beentje... Na de beenamputatie en voordat ik de kans had haar terug te zien stierf ze... Zij heeft weinig kunnen genieten van de mooie, warme Indische zon! Gelukkig kon ik in véle gevallen de familie overhalen nog eens op bezoek te gaan... in Indië wordt immers nog te vaak gedacht dat kankerpatienten bezeten zijn door de duivel... de meeste kankerpatienten worden dan ook aan hun lot overgelaten... al is het maar een druppel op een hete plaat... ik heb toch geprobeerd een itsibitsi licht in de duisternis te brengen...
If I can stop one heart from breaking... I shall not live in vain. If I can ease one life to aching... I shall not live in vain.
Spreuk in de brochure van Jevodaya - auteur onbekend
De meeste kankers in Indië komen echt wel van de véle insecticiden die ze gebruiken, de luchtvervuiling, en het kauwen op "beatel", bladeren van een welbepaalde boom. Van deze bladeren krijgen ze een felrode mond en tanden. Ze worden er ook high van en het verjaagd de honger... vandaar héél populair... vooral bij de armste der armen!........... In Indië dus een schrijnend groot aantal!
De zon bij het ontwaken... de warmte van hechte vriendschap... De geur van zout en zoet... goh... wat is het leven goed!
Lisette
Ik leerde in Chennai de franstalige Christine en haar echtgenoot Claude kennen wij werden echte en hechte vrienden. Claude was naar Chennai gestuurd voor Electrabel... Christine en ik zaten op dezelfde golf lengte en spendeerden héél véél ontspannende uurtjes samen... dat onze mannen goed overeen kwamen was goed meegenomen. Wij hebben ook nog altijd contact... en kunnen warme herinneringen ophalen...
De glasfabriek St.Gobain was goed vertegenwoordigd in Chennai, en zij gaven maandelijks een feestje waar het echt genieten en ontspannen was op het dak van hun building. Hun etenswaren waren overheerlijk, ze kwamen immers net als bij de mensen van de consulaten per container uit het land van herkomst, in dit geval van Frankrijk en Italië... Ik leerde van hen ook hoe het héle glasproces in elkaar zit, te beginnen bij de zandkorrel... Op de foto, Christine-electrabel, Marco-Saint Gobain, Lisette-Alcatel.
Misschien kan ik jullie eens laten kennismaken met het 2e project waar ik mijn schouders onder zette. Op maandagmorgen werkte ik als vrijwilliger in American International school in de bib, en daarna reed ik naar een bejaardenhome in Chennai dat onder leiding stond van een zuster uit Gent. Ik zette daar een naai-atelier op waar we met een aantal inwoonsters van het home op maandagmiddag samen kwamen... voor verstelwerkjes, borduurwerken, en restauratie van antieke poppen. Dit alles werd dan regelmatig verkocht op een yard sale en bracht een schone cent in het laadje... voor een beter werking van het home. Het was ook een erg toffe manier om de oudjes uit hun bed te krijgen. Ik adopteerde daar Marie-louise, 75 jaar jong en allenstaande dame, alsook Jozef 86 jaar jong... alleen staande heer. Ik hielp ook met grootse evenmenten ineen te steken, en gaf de bewoners hun eten op maandagmiddag. Help-age India organiseerd elk jaar een verkiezing van oma en opa van het jaar en in 1999 wonnen.... jawel Ons Marie-louise en Jozef de verkiezing. De kleding die ze droegen hadden we samen ineen gestoken. En mijn dochter Evi en ik waren s'morgens vroeg paraat voor het aankleden en schminken. Goh... wat was dat plezant! Toen ze daarenboven de wedstrijd wonnen kon hun geluk niet op! En ook het onze niet...Geven is zovéél leuker dan krijgen!
Marie-louise leerde mij ook mijn eerste lelijke woorden in Tamil:
Arsini Mutal - Rijstzak - (voor een turbulente dame) voddevenema - moet ge ne shot onder u gat hebben (moest ik zeggen als een man mij lastig viel...)
We hebben daar enorm véél plezier gehad en het naai-atelier bestaat nog altijd... de oudjes hebben er een toffe vrije-tijds besteding in gevonden.
Eens we in ons huisje in Raja street woonden, besefte ik dat personeel (") in huis hebben een must is in Indië. Een must om 1001 redenen! Ten eerste is het verschrikkelijk héééééét daar en het duurt toch wel eventjes voordat men daar aan kan wennen. Ten tweede wordt je niet serieus genomen als je géén huispersoneel hebt en... ten derde help je natuurlijk een aantal mensen aan hun dagelijkse brood (of moet ik in dit geval naan zeggen?) op hun plank. Vooral dit laatste was voor mij DE motivatie om inderdaad voor huispersoneel te gaan. Hetgeen eerlijk gezegd géén senicure was! Het security team viel in eerste instantie direct goed mee... Kuppan de tuinman die nog nooit van rozen hoorde viel eigelijk ook goed mee... maar de house-keepers... pfpfpfpfpfpf dat heeft mij véél grijs haar, geduld en centen gekost... na Radja, Viju, Aisha, Maria, en.......... Was er eindelijk Wimela.
Wimela... een specialleke...en onze beste house-keeping ooit... Nadat ik haar alles aanleerde doet ze het huishouden prima. Koken vergt wat meer tijd en spagettie met gember is niet echt lekker... Strijken gaat prima... maar wassen oei... oei... ik kon haar juist tegen houden toen ze zwart-geel-en rood samen in het wasmachien wilde steken... en laten draaien op... kookwas! Hoe zeer ik ook hou van de Belgische driekleur, samen in het machien is niet aan te raden denk ik! Ik ontdekte vrij vlug dat Wimela... graag waste... héél graag waste... bij mijn afwezigheid deed ze namelijk de was van een héél dorp. In mijn wasmachien, met mijn waspoeder... tegen een fikse betaling voor HAAR zak.. Alhoewel ik dat wist, keek ik het door de vingers... (leven en laten leven!) En ging resoluut voor het samengestelde team: Baboo, Chacra, en Tjena aan security zijde. Kuppan in de tuin, Ramesh aan het stuur van de auto en Wimela aan het keuken-stuur. Eigenlijk was het een prima team, maar voor mij een full-time job! Zoals mijn zoon terecht opmerkte toen hij op verlof kwam: mama gij staat hier percies aan het hoofd van een klein fabriekske!
Ik was blij dat alles goed draaide maar... Maar na een tijdje moest ik spijtig genoeg Wimela streng de deur wijzen want buiten het feit dat ze de was deed van héél het dorp deed ze...deed ze ook... de mannen van héél het dorp. En in ons huis had ze een verhouding met Baboo van security en met Kuppan de tuinman... Deze combinatie leidde tot een heus moddergevecht tussen de drie! En dit op het moment dat ik de poort kwam binnen gewandeld... Ik zal er géén tekeninkske bij maken hé... In elk geval op naar de volgende house-keeping....
Mary was de parel op de kroon... Ze was... ze dacht dat ze... wel, ze waande zich een kip! Liep rond de tafel zwaaiend met de armen en zingend... koekoeloekoe... koekoeloekoe... en als wij s'avonds aan tafel zaten ging zij er steevast onder zitten...
Ik werd wel wat benauwd en moest haar echt laten gaan... verbaasd jullie dat??? Ook de jonge Tjena moesten we vrij vlug laten gaan. Bleek immers dat hij zelfs bang was van een pluche kikker... hetgeen als lid van security niet echt kan... hé? Zeker niet nadat nog een baby-cobra en moeder-cobra gevangen werden in mijn ondertussen prachtig aangelegde rozentuin... Tjena werd vervangen door Raout.
Van dan af ging het allemaal wat beter... iedereen kwam goed overeen... het huishouden ging vlotjes onder de leiding van Mani... en ik kon eindelijk mijn tijd nutttig beginnen besteden.
Toen we eindelijk in ons huisje woonden kon ik terug zelf koken. Het eerste dat ik deed was onze buren "Bodil en Lars" uitnodigen voor een lekkere pot Vlaams stoofvlees met friet... zo gezegd... zo gedaan... Maar... waar haal ik vlees? Toch niet aan een kraampje langs de baan? Neen Lisette... bij Alisson van Alison's Fabrics... o.k doen we! Groot was mijn verwondering toen ik deze beruchte antiek/gordijnenwinkel binnenkwam... Gelukkig was het mysterie vlug opgelost. Alison verkocht inderdaad vlees uit "Bangalore" aan de ex-pats... maar in t'zwart... en haar grote volgestouwen diepvries staat daarom boven in haar appartement... Deze dame weet van wanten!
Blij en opgetogen rijd ik naar huis met mijn 3 kg stoofvlees...waar ik het direct klaar maak op grootmoeders wijze met héél véél ajuin... het water kwam me in de mond terwijl ik de tafel zette... hm dat wordt smullen! Nog even vlug verfrissen en omkleden voor de gasten komen... vlees in grote schalen gezet op het keuken buffet. Juist klaar als ik de deur hoor open gaan, J.p is thuis, hm dat ruikt hier lekker... hij neemt een vork en gaat naar het dampende stoofvlees... olalalalalalalala...op een half uurtje tijd hadden duizenden reuzemieren zich een weg gebaand door de héle keuken en ze deden zich te goed an ONS stoofvlees! Dus een nieuwe schotel was geboren "friet met stoofvlees overgoten meteen sausje van rosse reuze mieren"... Gelukkig konden we "domino pizza" bestellen en werd het toch nog gezellig! Alhoewel diezelfde dag ook de eerste baby-cobra gevangen genomen werd aan... onze inkomdeur...en Chacra doodleuk vertelde dat moeder cobra ook wel ergens zou opduiken... t'ja het leven in Indië is echt wel een beetje anders.
Tijdens de huis-pudja was ook de auto bewierrookt maar dat heeft alvast niet helemaal geholpen... een paar dagen na het ritueel reden we om brood toen mijn dochter Evi zegde... ai dat staat daar in brand... ik maar naar buiten kijken, en toen ik eindelijk door had dat onze achterruit in brand stond, (jawel... van de auto..) sprong deze in duizend stukken naar de binnenkant van de auto. Evi en ik wij konden nog juist de handen voor ons gezicht doen en uit de auto springen... onze Ramesh terug lijkbleek... weerom een héle hoop mensen rond ons... maar dit maal allemaal vriendelijke mensen die wilden helpen! Dus... oeps... ondanks... alles zal het koetje toch wel een ietsibitsie geholpen hebben... dit had héél slecht kunnen aflopen!
Dank u Bella!
In elk geval... allez terug broks met de auto... Ramesh weeral kwijt voor een tijdje... salut dag Jan... die vlieger gaat niet op! Een andere wagen o.k... maar met Ramesh en deze keer ging ik eens op mijn strepen staan! Vrouw... of géén vrouw... Belgische vrouwen kunnen hun mannetje staan hoor! Maar ja... uiteindelijk moest onze Jean bellen naar "Sharif" de baas van "Parveen travels" want dit heerschap... "mister Mighty macho" ... wil niet met vrouwen spreken... oplala hier gaan we weer... toch opluchting want Ramesh mocht s'anderdaags komen met een andere auto. s' Morgens... owee... owee... te vroeg victorie gekraaid... de andere wagen bleek een krammakelijk roestbakje te zijn... niet groter dan een "sardienendoosje", waarin het bovendien binnen regende via het dak... Het was dan dat wij ons voornamen om komaf te maken met "Parveen Troubles"! De firma Alcatel betaalde elke maand véél geld aan Parveen en voor dat geld konden we nieuwe auto's leasen... dus zo gezegd... zo gedaan... Nieuw Fordje geleasd en ramesh begon voor onze firma te werken.
Je kan bij de film natuurlijk ook een lekkere "lassie" drinken... Lassie is in Indië zowel als in Pakistan een zeer populair drankje. Het is niet alleen bij kleine eethuisjes verkrijgbaar, maar wordt ook véél gedronken in goede restaurants en hotels. Het is o/a ideaal om te drinken bij scherpe gerechten omdat het het lichaam helpt in het verteer proces...en dames... het is calorie arm!
Hier volgt het receptje van een Indische zoete lassie:
Benodigheden voor 4 personen
3dl magere youchert - 1 theelepel suiker - 3dl water - 2 eetlepels fruit gepureerd (naar keuze) 1 eetlepel pistachnoten. aanraders voor fruit zijn zeker aardbeien - bananen - Mango
1) Doe de youchert in een kan en klop hem in ca.2 minuten schuimig.Voeg suiker naar smaak toe. 2) Voeg water en gepureerd fruit toe - blijf nog 2 minuten kloppen. 3) Schenk de lassie in glazen en serveer hem goed koud...gegarneerd met de pistachenoten..
Tip voor een romantische lassie.... 1 groot glas met 2 rietjes....
Hallo beste blogvrienden....juist een Prachtig mooie erg romantische film gezien die zich afspeelt in Indië...en het leven daar absoluut goed weergeeft...
Flesje wijn bij de hand nemen en je liefste...en dan... genieten maar!
"Shadows of time"
Time changes everything but love...
Een film van Florian Gellenberger met Tanishta Chatterjee, Prashant Narayanan, Tilotama Shome....
Duitse regisseur - Engels gesproken - in Indië op genomen.
Toen we s'morgens aan het huis kwamen in traditionele Indische klederdracht was alles prachtig versierd. Ramesh was al naar de tempel geweest om te bidden voor een goede afloop van de pudja en hij had witte strepen op zijn voorhoofd... best raar om zien! De pompoen met gezicht stond op een hoge plaats van het huis om het boze oog en de ogen van slechte buren buiten te houden... de grote schaal met speciale lunch voor de koe stond klaar... In een heuse suite werd met de schaal naar de tempel gegaan... ze werd gezegend door de priester en dan in het midden van onze living gezet... En daar was ze dan de koe... wat... de koeien! Ik hoopte dat Kuppan de tuinman 1 gedresseerde koe bij zou hebben... maar... hij had er 2 bij... De koeien, moeder en dochter kwamen statig het hof op en dan mochten wij volgen... alles en iedereen onder een mist van wierrook... de trappen op naar onze living... achter Bella en Belleke... hopend dat ze zouden genieten van hun lunch... maar vooral dat ze niet te véél "plaveikes" in ons living zouden leggen! Enfin, ze genoten van hun lunch en eigenlijk genoten wij ook wel van deze onwaarschijnlijke Pudja-ceremonie.
Jean-Pierre deed een speech, er werden véél foto's genomen... en dan vlogen wij met zijn allen in de overheerlijk, felgekleurde "Indian sweets" en tea. Het huis was ingewijd! Wij dronken wat, aten wat, vertelden wat... en vroegen ons af wat het volgende avontuur zou zijn??? En de koetjes... die gingen gelukkig veilig naar huis... zonder al te véél cdtjes achter te laten!
Ons huisje geraakt stilletjes aan af... Baboo kwam zojuist vertellen dat de 2e motor voor de waterpomp geplaatst is... (in Indië géén leidingwater) en werkt... yoepie! De week ervoor was onze enige pomp verstopt geraakt door... een hagedis in de motor... t' beestje ocharme zocht een veilig nest en moest het met zijn leven bekopen! brbrbrbrbr luguber toch?! Ramesh en baboo willen mij spreken... over... "De Pudja"... heu... pudja wa? Pudja wie?... Pudjas zijn er blijkbaar in alle vormen en voor alle gelegenheden, en zijn héél belangrijk! Een Tamil komt niet in een nieuw huis als dat huis niet is ingewijd met de juiste Pudja... als dat huis niet is ingewijd door... een koe! Dus na een héél deskundige uitleg gaat ondergetekende akkoord met "De pudja"... maar don't tell the boss! Dat zal ik zelf wel doen Ramesh! En heu... t'is toch maar een kleine koe hé? Yes... yes madam... Dus de kalender werd geraadpleegd, de maanstanden enz... enz... allemaal héél spannend! En Nieuw!
De dag voor de pudja en verhuis ga ik winkelen met ramesh naar Pondi-Bazaar, een grote markt waar je de allerleukste Indische spulletjes kan kopen voor een prikje... Mijn boodschappenlijstje las het volgende: kleurkrijtjes, bloemen, zoetigheid, wierook, 2 pompoenen één met en één zonder gezicht... en last but not least een nieuw kleed voor de koe!
Als ze mij dat vroeger verteld hadden... maar geloof me... ik maak jullie niks wijs!
Zoals alle goed gelovige zielen, geloofde ik in het werk van de Heilige moeder Theresa... Dus was het maar normaal dat ik daar eerst een kijkje ging nemen... toen ik besloot... Het home was redelijk ver van ons huis, en ik was steeds voldaan na een dagje werken in het home... Maar ook daar moest ik ondervinden dat het niet allemaal kosjer was... Mijn Deense buurvrouw Bodil had mij verwittigd... maar de koppigaard in mij... Het weeshuis is gewoonweg, vies en smerig! De zusters onvriendelijk...Maar de kindjes... Ze zijn Oh zoooooooooooooooo lief! Ik verloor direct mijn hart aan de sloebers daar... sloeberkes allerlei... Nina en Tina een prachtige tweeling van slechts enkele weken oud, het doofstomme meisje Zwapla van 11 jaar... en dan is er Bala, 3 jaar oud, de schat lijkt echt op een aapje... de kleine lieve tarzan steelt mijn hart! Hij schuift héél geduldig aan voor zijn snoepje, en vleit zich dan rustig neer op mijn schoot. De zuster vertelde me dat hij tweeslachtig is. Verschrikkelijk vind ik dat! Daarom denk ik regelmatig aan David en Dorethy Garlick. David vertelde mij voorheen dat het zijn droom is om kinderen uit Indië te helpen met enkele broodnodige operaties. En dat eventueel met mijn samenwerking.Voor David waarschijnlijk een fluitje van een cent want hij heeft een serieus hoge plaats op het Brits consulaat... maar ik? Ik weet het niet? Zou ik... of... zou ik niets? Ik wil Bala helpen maar doe ik daar goed mee? Maken we er een meisje of een jongen van? En... er zijn natuurlijk meer kindjes die onze hulp kunnen gebruiken. Er is ook de klein Ashu met witte vlekjes op haar oogjes... Welke keuze moet ik eventueel maken? En... als de kinderen na de operatie terug naar het tehuis moeten... terug achter de tralies... Er zijn in het home 120 kindjes waarvan 80% gehandicapt, sommigen zwaar gehandicapt. Er zitten ook een groot aantal volwassen gehandicapten, die gewoon wat rond hummelen... Mijn goeie GOD, GANESH, ALLAH... hoe is dit allemaal mogelijk? Ieder week neem ik melk mee voor de kleinste, speelgoed, snoepgoed en zeep voor de grotere... De kinderen noch hun kleding heb ik ooit proper gezien. Bodil hield dit werk 2 jaar vol, maar... ze stopte omdat ze vanalles zag en ondervond... ze zag dat de kindjes geslagen werden... en opgesloten werden in een klein kotje... En als de witte (") doorgingen werd het meegebrachte speelgoed terug af genomen... want... ze hadden immer "poverty" gezworen! Alstublief zeg!!! Enfin hetgeen ik zag is véle weesjes die geholpen werden... zo goed en zo kwaad het kon! Natuurlijk zouden de zusters véél meer kunnen doen, maar ook véél minder. Ze zouden de kinderen ook gewoon op straat kunnen laten liggen... dat dit bestaat! Je gelooft je eigen ogen niet! Gelukkig werden de kleine Nina en Tina geadopteerd (verkocht aan de hoogste bieder in dit geval!)door een koppel, beide dokters... Zij zullen alvast beter af zijn... Toen ik aan zuster-overste vroeg om de schattige tweeling te adopteren door een vriend van mij ging het niet! Gezonde kindjes kunnen alleen in Indië en door Indiërs geadopteerd worden... Buitenlanders konden wel gehandicapte kindjes adopteren...
Enfin, bibie is weer een desolutie rijker... Ik kan niet zeggen dat moeder Theresa géén Heilige is, ik heb haar immers niet gekend. Maar dat haar volgelingen niet allemaal kosjer zijn weet ik wel voor 1000%!!!!!
Ook ik ben net als Bodil, met hééééél véééél pijn in het hart na een tijdje gestopt met dit werk... ik zag te véél! Ik wist te véél!
De mooiste plekken en... meest romantische van Azië... TOP 10 Volgens de website die ik vond...
1) Taj Mahal (hoe kan het anders) 2) Bali Turtle Island 3) White beaches op de Philipijnen 4) Halong Beach in Vietnam 5) Jeyu Loveland in Zuid Korea 6) Krabi in Thailand 7) Macou Zuid Oost China met zijn.. little Europe Wijn museum 8) De stranden van de Maladieven 9) Tubbataha Reef in de Philipijnen En blijkbaar een place to be voor... young en old sweethearts... op nr. 10 Sentosa Island in Singapore...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op mijn reis... naar romantiek... in het wondermooie India... mag... "Goa"... absoluut niet ontbreken... Ook dit paradijsje staat hoog... op mijn lijstje!
Deze mooie bloem... "May flower"... bloeit over héél Goa... tijdens... hoe kan het anders... in mei!
"Sunrice in Pondicherry"... Pondicherry is... de fantastische hoofdstad... van 15 aparte enclaves... verdeeld over 4 districten... samen vormden ze een... Franse kolonie tot in 1954... de sfeer is er nog altijd.... overwegend Frans... Niet te verwonderen dat... "Charles Aznavour"... er kind aan huis is!
Het romantische Pondicherry... Waar ik met plezier ging joggen... in mijnen alleen... om 5 uur s'morgens!
Loved it!!
De mooiste kerk in Chennai...
"San Thome Cathedral"...
een prachtig Portugees stukje... bouwwerk...
Waar het leuk en rustig vertoeven was... de herinneringen en de geest van... de Heilige Thomas nog rond dwalen... en Historiek de scepter zwaait!
Eén van de véle mooie... romantische kerkjes op Goa
Dit mini kerkje... kan je bezoeken in... "Kerela" aan lake Vembanad. mooi... mooi... !!mooi!!
Geef me een plaats om... van te dromen... woh.. woh... "Gods own country" Kerela Wat je daar ziet... het zijn je mooieste dromen, die uit komen! Wat een pracht!
Dit moet echt... de mooiste trip zijn... die ik in India maakte!! Van paradijs naar paradijs!
En nog meer... romantiek vinden we op... de véle eilanden die India rijk is! zoals "Lakshadweep Islands" hieronder... gekend als.. Best romantic destination of India... gelegen in... de Arabische zee!
Of wat dacht je van... Andaman and Nikobar Islands... gelegen in... the bay of bengal... één van een groep van 550 eilanden... waarvan 26 bewoonde... de legende wil dat de naam... Andaman komt van... "Hanuman" de apen God... Wist ik maar tot welke God ik... mij moet richten... om te smeken voor een héél lang leven.... zodat ik dit allemaal... van dicht bij mag... gaan bekijken! man... man... Wat een droom wereld!
Er zijn natuurlijk ook... prachtige steden in India... steden die ook om hun beurt... romantiek uitstralen... zoals... "Mysore" de grootste stad van Karnatake op 470 km van Chennai... en 140 km van Bangalore... men vind er o/a... Brindavan gardens Mysore palace Christian frontiëre de Chammundeswari tempel, gebouwd door Krishnaraja in de 18e eeuw en St.Philomena's church... een kerk ontworpen... door de fransman Daly... in 1933... en opgetrokken in neo gothise styl..
En dan... dan zijn er de véle... hill stations zoal... "Ooty" of ook wel "Ootacamund" ganaamd... op 297 km van Bangalore en 570 km van Chennai... De koningin van de Hill stations... gelegen in het Nilgiris district... (Nilgiris = blue mountains) 2,240 mtr boven de zee spiegel... Wat een zicht... Alweer een droom om U tegen te zeggen!
Het hart en de ziel... van "Ooty"... zijn de botanische tuin en... roze garden... prachtige bomen en planten... tunnels vol rozen! alle rozen... deze botanische tuin... staat bekend als de beste van de eeuw... de beste en mooiste van de wereld! staat héél bekend om zijn... horticultuur... en de bijnaam is... "Lovers point"
Laat ons toch vooral... het summuum van romantiek... niet vergeten... "Agra en de Taj Mahal"... het prachtigste verhaal dat ik... ooit hoorde! Met héél dichtbij... "Relaxation park"... de eerste Persische tuin ooit... daterend van 1558!!! gelegen aan de Yamuna rivier... Ik zit hier waarachtig... te watertanden!
Nog een must do... is "Munnar" en zijn... wereldbefaamde tea gardens... de thee van Munnar staat bekend... als de beste ter wereld... Munnar is dan ook niet voor niks... "Tea capital" genoemd! Er bevinden zich z'on 30... verschillende tea estates... Wij deden de trip... met trein en jeep! Mooi, romantisch en leerrijk! Een leuk hotel om te vertoeven... is de... "Mahindra club"... Opgelet!!! Hier wordt géén alcohol... geschonken!
Denk dat het géén twijfel leidt... in India is romantiek... sterk vertegenwoordigd!!! een ander fantastische plaats is... "Koidakanal" bekend om zijn... alweer "bloementuinen"... "silver falls" en het "Koida forest"... Wat een natuurpracht! Niet gezien is niet geloven! !!Opgelet!! Bij het binnenrijden... wordt je auto gecontroleerd!!! Hier mogen géén... plastiek zakken binnen!!!
Na de romantische trein... een paar leuke logeer idéetjes... wat te denken van deze... luxe-tent in het... Aman-i-klas resort.. in het Ranthambore National park... in Rajasthan...
Of deze... "Oberoi wildflower hall hotel"... in "Shimla" gelegen aan de voet van de... Himalaya in Himachal Pradesh... omringd door bossen van eik, en en... rohododendron... hm... da's watertanden hé...
Voor hopeloze romanticussen... zoals ik... zijn er DE romantische reizen... bij uitstek... Zoals... als een "Maharajah" of... "Maharanee"... de rijdende "Taj Mahal" nemen... de "Deccan Odyssey train"... deze pure luxe... brengt je van Mumbai... naar Mumbai... via alle... Hindu - Buddhist and... Cattholic holy sites... Yeah... my cup of tea... hoog op mijn verlanglijstje! Héééééééééél hoog!
Van boven een treintje... vanonder een treintje... namelijk de... "Kalka Shimla trein"... van Himachal Pradesh... aan... de Himalaya... het brengt je in pure extase... het is de hoogste... vorm van romantiek ooit... het brengt je rustig door... de "misty mountains en dennebossen..." Geniet van de prachtige... pure natuur... vanuit jouw... "Shivalik Queen compartiment"... "Where romance comes naturally" Als we de boekskes mogen geloven... en... dat geloven... doe ik maar al te graag! hm Dreeeeeeeam... dream... dream... dream... dreeeeeeeam... over you!
Of één van de... mooi "house boats"... in de backwaters van... Kerela...
