Er zijn weinig Vlaams-nationale blogs (zeg maar géén) waar de SP-a lijsttrekster, Christine van Broeckhoven, bij haar verrassende kandidatuur zo gunstig is onthaald geworden dan deze van Angeltjes.  Soms kunnen wij verrassend objectief zijn met al onze vooringenomenheden.

Achteraf is het dan veel leuker, als Christine door de mand valt, om haar met neerprijzend mededogen in de kelder van onze minachting te duwen.  Soms kunnen wij ook verrassend smerig zijn.

Het was alleszins duidelijk dat de nieuwe SP-a politica niet uit het soepele hout gesneden was dat haar in enkele flitsen tot de toppen van de politieke roem zou voeren na haar desastreuze optreden met Frank Vanhecke.  Ik heb die laatste trouwens zelden zo geamuseerd weten kijken dan toen : "Een geskenk uit de gemel" glunderde Frank toen zijn opponente weer eens de mist inging met een nochtans evidente vraag door het socio-vriendelijke interviewersduo.

Na door zowat iedereen over de hekel te zijn gehaald zodat zich langzaamaan een Ingrid Pirafenomeen begon af te tekenen ten overstaan van Van Broeckhoven, is zij inmiddels acief van start gegaan met haar carrière.  Aangeduid door het lot, was zij aanwezig bij de formaliteit die de Kamer vervult vooraleer de officiële eedafleggingen te laten plaatsgrijpen, namelijk nagaan of de verkozenen aan de normen beantwoorden en of de verkiezingen normaal verlopen zijn.  Precies zoals het in de senaat gebeurde, benadrukte het VB dat er rekening moest gehouden worden met de honderden klachten in verband met de niet-splitsing van BHV en of men dit even wilde opnemen in het verslag.  Het lot had nogal wat neofieten aangeduid om die zaak uit naam van de kamer te controleren en die lieten zich gewillig overdonderen door de eveneens aanwezige Reynders die hemel en aarde verzette om te vermijden dat er over dat heikele thema een woord zou vermeld worden in de het verslag.  Tot groot ongenoegen van Bart Laeremans, de verslaggever die zich gedwongen zag om die reden zijn taak op te geven.  Politiek, politiek, hoor ik u zeggen, ja, inderdaad maar zo functioneert het nu eenmaal : de letter van de wet(ten) heeft nu eenmaal belang in dat milieu.

En wat verklaart Christine vandaag in de Standaard ? Zij hoopt niet te vaak geconfronteerd te worden met dergelijke spelletjes.  Tja, wat doet zij eigenlijk in het parlement ?  Waarom liet zij zich aanporren om de lijst aan te voeren ?  IJdelheid ?  Waar precies in de hersenen bevindt zich het plekje dat dit gevoel stimuleert ?  En waar zit "spijt" ?

Ray

Zoals gisteren al voorspeld trekken de corrupte PvdA-politici in Amsterdam Zuid-Oost zich geen tiefus aan van de vernietigende conclusies door de Amsterdamse Rekenkamer. Deze concludeerde dat met name de raadsleden van de PvdA zo plat zijn als een dubbeltje. Desondanks weigert topsjoemelaar en voorzitter van de deelraad in Amsterdam Zuidoost, André Bhola (PvdA) op te stappen. Hetzelfde geldt voor zijn partijgenoten Henk Lalji, Egbert Doest, Mala Eckhardt en Ernest Owusu-Sekyere, die zichzelf eveneens verrijkten over de rug van de belastingbetaler. Het rapport van de Rekenkamer kent overigens 1 winnaar: PvdA-leider Wouter Bos. Deze haalde in maart vorig jaar de woede van de allochtone gemeenschap op de hals doordat hij vraagtekens zette bij de mate van geschiktheid van allochtone raadsleden. Het was een voorzichtige en genuanceerde formulering, maar Bos kreeg de wind van voren van allochtone partijgenoten. “Wel onze stemmen willen, maar ons vervolgens behandelen als tweederangsburgers.” en “We worden weer vanwege onze huidskleur in een hoekje geplaatst” vielen hem ten deel. Maar achteraf gezien was Bos’ waarschuwing zo gek nog niet...
Update: De landelijke PvdA is niet blij en gaat de bezem door Zuidoost halen

Met dank aan geenstijl.nl

Patrick Janssens is een van de meest ongeschikte Antwerpenaars voor de job van burgemeester. 

De geschiedenis moet het nog aantonen maar op grond van het optreden van deze figuur sedert hij zijn voorgangster kil liquideerde valt er zeer weinig goeds te vertellen over het beleid.  Zeker na de onverwachte monsterscore die hij bij de gemeenteraadsverkiezingen bijeensprokkelde met handige reclamestunts, zou je een gezonde psychologische reactie mogen verwachten.  Een poging om zich te laten aanvaarden door elke Antwerpenaar ; neen dus, elke Sinjoor moet sinjeur Janssens accepteren.

De man blijft verbeten het eigen gelijk, de eigen inzichten koesteren en sluit zich af van elke redelijkheid.  In de belangrijke dossiers waarin hij moet tussenkomen, hoor je hem nauwelijks en daar waar hij even gevolg zou kunnen geven aan de normale verwachtingen en verzuchtingen van de bevolking gaat hij dwarsliggen.  En weigert kortweg de dialoog.

Het gaat over de vraag van Filip Dewinter om bij de informateur aan te dringen op de bouw van een tweede gevangenis.  In een stad waar het krioelt van kleine, middelgrote en ijskoude criminaliteit, waar de gevangenis van de Begijnenstraat ziekelijk overvol is en waar men geen blijf weet met het geboefte, zou een nieuwbouw absoluut welkom en noodzakelijk zijn.  Niets van, zegt de burgemeester, er komen nog 60 cellen bij in een apart gebouwtje en een stuk van het oude Stuivenbergziekenhuis zal dienst doen als voorlopig onthaalcentrum voor gevangenen.  Dat is voldoende.

Janssens is geen socialist van de oude stempel maar wél een linkse dromer die in zijn maatschappijwaanbeeld uitgaat van de onschuldige dief en het schuldige slachtoffer.  Vanmorgen was ik toevallig bij zo'n schuldig slachtoffer, de juwelier die een batterij in mijn horloge verving en die vertelde over zijn laatste overval door 4 donkere mannen : nu maandag zal hij geopereerd worden ingevolge de zware slagen die hij kreeg.  Die man is het ook erg eens met de opvattingen van zijn burgemeester.En toen kwamen we als van zelf op Guido de Moor en het schande-proces dat vandaag nog een staart krijgt waar in de reacties al duidelijk over gepraat werd.  Cynisch zou je kunnen zeggen dat het inderdaad overbodig is nieuwe cellen te bouwen, gezien de boeven toch niet meer veroordeeld worden.  Zelfs het gebruik van het woord boef of bandiet leidt tot wenkbrouwgefrons bij de po-co's.

Hoe is het mogelijk dat sommigen op zulk een onverantwoorde manier omspringen met de autoriteit die hen in de schoot geworpen werd ? 

Ray

De vaststelling van de geldigheid van de verkiezingen in Brussel-Halle-Vilvoorde is vanmiddag niet incidentloos verlopen. Het Vlaams Belang was in de betrokken commissie vertegenwoordigd door Kamerlid Bart Laeremans, die tevens als verslaggever werd aangeduid. Ook CD&V-verkozene Inge Vervotte, N-VA’er Jan Jambon, VLD’er Schiltz en Christine Van Broeckhoven (Sp.a) maakten na lottrekking deel uit van deze commissie, naast Jean-Marc Nollet (Ecolo) en Didier Reynders.

Vanzelfsprekend bracht Laeremans de ruim 600 bezwaarschriften ter sprake die de geldigheid van de verkiezingen in de unitaire kieskring in vraag stelden, op basis van het duidelijke arrest van het Arbitragehof. Laeremans stelde dan ook voor dat in het verslag akte zou genomen worden van de van rechtswege vastgestelde ongrondwettigheid van de kieswetgeving en van de onmogelijkheid om in de toekomst nog geldige verkiezingen te organiseren in deze kieskring. Didier Reynders, die wegens anciënniteit als voorzitter optrad, verzette zich uit alle macht tegen de voorstellen van Laeremans en verhinderde zelfs, met de steun van alle andere commissieleden, dat in het verslag werd opgenomen dat een lid had voorgesteld om de ontwerp-verslaggeving te amenderen. Hij diste op dat zoiets niet tot de parlementaire traditie zou behoren en de vier goedgelovige neofieten van VLD, Sp.a, CD&V en N-VA lieten zich daar aan vangen. Nochtans was deze gang van zaken hoogst ondemocratisch: in parlementaire verslagen wordt ALTIJD melding gemaakt van voorstellen of protesten van minderheidsfracties...

In die omstandigheden achtte Bart Laeremans het onmogelijk om nog langer als verslaggever van de betrokken commissie te fungeren, waarop hij ontslag nam. Hij weigerde immers de handpop te spelen van Reynders en een rapport voor te lezen waarin hij als verslaggever zelf geen enkele inbreng mocht hebben. Zijn tussenkomst in de plenaire vergadering om tegen deze gang van zaken te protesteren beëindigde Laeremans als volgt: “In onze commissie zaten twee Franstalige en vijf Vlaamse verkozenen. Toch moest ik vaststellen dat de Franstaligen er alweer in slaagden het laken naar zich toe te trekken. Dat belooft voor wat er ons de komende maanden te wachten staat.”

Wij stellen ons alvast ernstige vragen bij het optreden van CD&V/N-VA in dit cruciale dossier. Bij de bezwaarindieners waren er immers niet alleen particuliere burgers, maar ook schepencolleges, waaronder het CD&V-college van Londerzeel. Het is volslagen onbegrijpelijk dat CD&V en N-VA zich niet hebben ingespannen om de Vlaamse bezwaren behoorlijk te beantwoorden, maar integendeel pal achter MR-voorzitter Reynders gingen staan.

Het Vlaams Belang heeft gisteren als eerste partij het splitsingsvoorstel van de burgemeesters heringediend. Bij de inoverwegingneming zullen we vanzelfsprekend de hoogdringende behandeling vragen, zodat het voorstel los van en voorafgaand aan de regeringsvorming kan worden goedgekeurd. Dit is technisch overigens perfect mogelijk.

Gerolf Annemans Fractievoorzitter

Dankzij Actua-TV leken wij gisteravond wel uitgenodigd in kamer en senaat om de eedaflegging van de nieuwe reeks parlementairen bij te wonen. 

Daar zaten ze, de Plezante Mannen en Vrouwen die ons de komende vier jaar zullen ergeren, daar moet ge niet aan twijfelen, soms verbazen door hun domme onkunde en vaak laten lachen door ongewild grappige tussenkomsten, de dienaars bij uitstek van de particratie, kortom le nouveau Cirque du Soleil est arrivé.  Ik vind het jammer dat ze niet in stoet door Brussel marcheren zoals de professoren in Leuven, om te tonen aan de burgers van het land : wij zijn de uitverkorenen van onze partij en zullen voor u zorgen.  Geen stoet dus, het zou trouwens voor de nodige hilariteit en verkeersellende zorgen. Het is volop tomatenseizoen en Brusselaars kunnen onverwacht uit hun Marollen schieten.

De kamer werd voorlopig voorgezeten door ene Colette Burgeon, een 50-jarige socialiste die al 22 jaar geruisloos haar mandaat vervult.  Opgegroeid in de schaduw van de steenkoolmijnen, teeftrouw aan de roden zou ze zich even loyaal inzetten voor Opus Dei als voor Meester di Rupo. Partijfanatiek maar braaf feliciteerde ze iedere verkozene na zijn verklaring de grondwet na te leven, behalve die van het Vlaams Belang, dat zijn geen democraten heeft men aan Colette gezegd.  Die terloops wel Dewever met een spaarzaam glimlachje proficiat wenste : om aan te tonen dat er verschil moet zijn en dat Colette verdraaid goed weet wie op haar democratische sympathie kan rekenen en wie niet. Colette is pelletiek kerrekt.  En wie ontwaarden we tussen de menigte Waalse onbekenden ?  Guy Coëme, de man met zijn Aziatische oogjes die jaren geleden in de tijd van de dinosaurussen minister van oorlog was en een lichtjes corrupt trio vormde van de drie Guy's met Spitaels en de onlangs overleden burgemeester van Seraing, een man op wiens gelaat geschreven stond : "ik ben te koop".  Zijn naam ontsnapt me maar hij lanceerde die fameuze uitspraak : "de staatsschuld is vanzelf gekomen en zal vanzelf verdwijnen".  In afwachting is de man zelf verdwenen, vrij jong.  Maar zijn compaan Coëme, een wat oudere mandarijn nu, komt zijn gram halen.  Wat is democratie toch een fijn en oprecht gebeuren, niet ?

In de senaat was het de beurt aan Annemarie Lizin om de plechtigheden te leiden.  In haar vrije tijd is ze burgemeester van Hoei en ze haalt die functie al eens door mekaar met die van senaatsvoorzitter.  Lizin schijnt een goedlachse vrouw te zijn maar ze kan ook een passionaria worden met wie het niet vlotjes in orde komt als je een aanvaring hebt gehad.  In haar jonge jaren leunde ze met overgave aan bij de extreem linkse opvattingen van Ernest Glinne en professor Mandel.  Een typisch product van het Waalse socialisme dat de bevrijding van de arbeider alleen zag als hij onderdrukt mocht blijven door de partij.  Veel woorden,  hevig vuur en bruisend leven, dankzij de staat die ingepalmd werd en als een privé bezit gekoesterd. Eigendom is enkel diefstal als men ons wat ontneemt.  Momenteel liggen in die handen het voortbestaan van het land B. en geloof me, ze lossen niet.

Mijn oude vriend Hugo Coveliers wist onmiddellijk de gevoelige snaar te raken door de kwestie van de bezwaarschriften die ingediend werden met betrekking tot de splitsing van BHV handig en politiek uit te spelen tegen de professorale geposeerde alwetendheid van de CVP-er Van den Berghe.  Coveliers is een wijs man en een begenadigd politicus  en als hij het woord neemt, is het de moeite de oren te spitsen.  Wat niet wil zeggen dat hij bij machte is mijn bewondering voor  senator Anke te verdringen. Maar dat vindt Hugo beslist niet erg.

Ray

Het is vandaag oudejaar en het vuur werkt.

Wacht even, er klopt iets niet in die inleidende zin.  Opnieuw :

Het lijkt vandaag oudejaar, het vuur werkt en vanavond is er vuurwerk. Zo is het juist. 

Alhoewel het natuurlijk helemaal geen oudejaar is, we zijn zes maand te laat of te vroeg maar toch is er vuurwerk vanavond op de Schelde en het is inmiddels koud genoeg opdat  het water in de centrale verwarming  syndicaal protesterend tegen deze zomerse prestaties zou kolken.

En aan wie danken wij deze onverwachte surprises ?  Aan de burgemeester van deze stad die op zijn eentje besliste dat het uitgestelde nieuwjaarsvuurwerk van 31 december op 29 juni zou knallen en ook een beetje aan Al Gore, de Clintonadjunct met een Kerstmancomplex.  Vanavond zal het dus zwart zien van de Sinjoren en ander volk op de kaaien die met uitstel hun winterse opgespaarde  Ho's en Ha's komen lossen voor het Chinese en Bengaalse werk van het vuur.  Antwerpen, een tegendraadse stad.

En het is niet gedaan.  Dit jaar heeft de stad van Allah er wat op gevonden om de overigens dwaze maatregel van de opgelegde koopjes te omzeilen.  Een braderij op de Meir laat toe volgens de reglementen van economische zaken kortingen toe te staan, zodat naadloos kan overgestapt worden naar de periode van applausprijzen zonder overtreding. Dat is alleen maar leuk voor de winkeliers op de Meir, want de anderen blijven aan banden gelegd.  Antwerpen, een stad van ongelijkheden. 

De Meir bestaat 600 jaar.  Dat heeft men "ontdekt".  Op 29 juni 1407 (ik ben vergeten welke dag het toen was) greep een inhuldiging plaats van een smalle winkelstraat die ingewandeld werd door het toenmalig schepencollege, de schout bij dag en nacht, de baljuw, de vierschaar en een domme menigte joelende burgers.  Er waren toen ook enorme kortingen te bekomen.  In die tijd was  er nog geen minister die alles reglementeerde en vuurwerk vonkte enkel als er weer eens een wijk in brand vloog. Antwerpen, een stad van dikke nekken en spekschieters, die de geschiedenis naar hun hand zetten, als het hen uitkomt.

Maar om de kathedraal in het midden te houden na al deze verwijten en aantijgingen  aan het adres van de stad waar ik geboren ben en vermoedelijk ook het bijltje zal neerleggen : Antwerpen, een stad zonder dewelke ik niet kan. Een stad van liefde en haat.

Ray

Overname van de column van Filip de Man van vandaag 29 juni :

Ziezo, het Parlement is gisteren opnieuw samengesteld en het (lange?) wachten is nu op de regeringsverklaring.
Aangezien er tot dan niets meer te beleven valt in de Kamer, leg ik er een tijdje de bijl bij neer en verschijnt deze column even niet.

Ondertussen is het vervolg op mijn boek ’De Eeuwige Strijd’ eindelijk persklaar (na twee verkiezingscampagnes op rij) en belooft de drukker te leveren binnen een tweetal weken.
In ’De Eeuwige Strijd II. Europa: van Dageraad tot Avondland’ gaat de speurtocht naar de oorsprong van onze Europese cultuur verder. De rol van de Cro-Magnons en de Indo-Europeanen wordt belicht, net als de fenomenale demografische evoluties van de laatste millennia. Hoofdstukken worden ook gewijd aan het hedendaagse cultuurrelativisme, de massale immigratie, het lopende IQ-debat en de zogeheten ‘globalisering’.
Kortom: verplichte lectuur voor de niet politiek-correcte lezer.

U kunt uw exemplaar nu reeds bestellen door storting van 20€ (verzendingskosten inbegepen) op rekeningnr. 310-0463000-08 van FD-Linden, Vilvoorde. Het boek van 162 blz., met kleurenkaft en illustraties, krijgt u dan medio juli in de bus.

Veel leesgenot.

De Waalse democraten van de PS en Ecolo verzetten zich tegen de aanwezigheid van een Vlaams Belanger in het Bureau van de Kamer. 

Ook bij vorige lesgilatuur ontstond daaromtrent heibel en na veel vijven en zessen kwam er een uiteindelijk een mosseloplossing uit de bus : het VB kon een "bijgevoegd" lid afvaardigen, in de persoon van Filip de Man. Filip de Duidelijke mag ook.

Het Bureau regelt de werkzaamheden van de Kamer en dit levert bovendien een kleine meeropbrengst op voor de partijen of de betrokkenen.  Het is een loutere toepassing van het kamerreglement en daar mee basta.  De Vlaamse liberalen en katholieken hebben zich niet verzet maar gezien de volhardende zeurtoon van de Walen hebben ze uiteindelijk beslist om de zaak een week uit te stellen.  Wat had u gedacht ?  In om het even welke discussie, hetzij techisch, ideologisch, structureel, principieel,  financieel, juridisch, nooit, nimmer, niemals, jamais, giamai, never hebben de Vlamingen het lef het been stijf te houden tegen de grootsmoelen van de andere kant.

Wanneer gaat het land B nu dood ?

Ray

De Unesco heeft het befaamde operagebouw van Sydney tot Werelderfgoed geklasseerd. 

Het hierop geïnspireerde Antwerpse Justitieplaeis (Vlinderpaleis voor de naar romantiek neigende biologen onder ons) zou eveneens een aanvraag ingediend hebben bij de Unesco.  De burgemeester heeft echter negatief geadviseerd.  Voor hem moet eerst de Villa Tinto geklasseerd worden : het huurbordeel dat opgenomen is in de stadsgidsen.  En waar zaakjes te doen vallen (voor de naar biologie hunkerende romantici onder ons) tegen syndicale voorwaarden. 

Twee jaar cel en 550 euro boete voor de moord, die de media halsstarrig het busincident blijven noemen,  op Guido Demoor.

En dan kijkt men verwonderd op dat de man in de straat zijn geloof in de rechtspraak verliest. Hoe denkt men dat de betrokken "jongeren" op zo'n uitspraak reageren ?  Dit is een zoveelste vrijgeleide om de heersende mentaliteit van "ons is alles toegelaten, want wij zijn achteruitgesteld" te handhaven en meer nog, te stimuleren.

De wereld wordt er met de dag fraaier op dankzij de mentaliteit van een bepaald soort gezagdragers die de ganse dag lopen te kwekken dat ze een droom hebben.  Voor ons niet gelaten maar die droom wordt helaas een nachtmerrie.

Wat een grote schande !

BRUSSEL - Koning Albert lijkt steeds meer tot de allerlaatste echte Belgen te behoren. In het door taaltwisten en ruziënde Vlamingen en Walen gespleten land nam gisteravond en vanmorgen vrijwel niemand de moeite de door een heupbreuk gevelde vorst een hart onder de riem te steken.

Pastoor Petrus de Geest van de Onze-Lieve-Vrouwparochie te Antwerpen heeft in zijn sermoen tijdens de laatste eucharistieviering zwaar uitgehaald naar Luc Van der Kelen, hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws, helaas niet het Allerlaatste.

Niet alleen liet hij zijn preek galmen in de prachtig gerestaureerde kathedraal maar mijnheer pastoor moest zijn gram nog eens herhalen op zijn weblog.  De pastoors van vandaag moeten niet alleen een vrouw hebben, ze willen een gegarandeerd hoog salaris, een pc en een weblog.

Aanleiding tot de donderpreek was een artikel dat Van der Kelen, een vooraanstaand lid van de Loge van het Grote Oosten (het Westen is niet geliefd bij de humanisten) had gepubliceerd en waarin hij fel van leer was getrokken tegen de Opus Dei, de fundamentalistische voortrekkers van de Rooms-Katholieken.  Wie door Opus Dei gestrikt wordt, kan een fraai en gemakzuchtig aards leventje voor bekeken houden maar hem of haar wachten vrolijke momenten in het Hiernamaals.  Rijstpap à volonté met gouden lepeltjes, geserveerd door onderdanige en bereidwillige boys and girls met vleugeltjes en vele verborgen mogelijkheden, als u me begrijpt.  Van der Kelen, die een beetje op de hoogte is van verborgen mogelijkheden in de omgeving van de Ninoofsesteenweg had gesuggereerd dat de fanatieke geitenliefhebber uit Ieper wel eens contacten zou kunnen onderhouden met de Deïsten van het Opus.  En hij had terloops als gewezen gelovige zijn twijfels uitgesproken over die rijstpap, want betoogde hij in zijn gekende licht hyperkinetische proza, saffraan groeit niet in de hemel.  Een waarheid als een geit.  En tijdens de verkiezingen liep  in Antwerpen ook een schoon kind rond met vleugeltjes die 40.000 blowjobs had beloofd voor wie op haar Neen-lijst stemde. Van der Kelen zit nog te wachten op het tjevenmeisje. 

Pastoor De Geest (in oorsprong ook een West-Vlaming die afgeleerd heeft in Antwerpen te spreken over de Geilige Geest) heeft zich dus afgekeerd en uitgesproken tegen "dat kwaadaardige gezwel dat zijn gif ongestoord in de samenleving kan pompen ; een erg vies mannetje dat ondemocratische uitspraken blijft orakelen".  Bravo, pastoor De Geest, zeggen wij, eindelijk eens een katholiek die niet zemelt dat de christenen zoveel te danken hebben aan de islam.

En nu nemen we onze viltstiften en schrappen we enkele namen.  De pastoor is de imam van de As-Soennah moskee te den Haag, Luc van der Kelen is de columnist van Elsevier, Afshin Ellian en Opus Dei is het salafisme, een aftakking van de islam die gevolgd wordt door ondermeer de aanhangers van Al Qa'ida.De in vetjes geplaatste woorden kan u vinden op de webstek van de moskee.

  Vindt u het geen tijd worden dat we de Grondwet aanpassen en de persvrijheid schrappen ?  We kunnen onze moslim-medebewoners toch niet voor het hoofd stoten.  Wacht, ik zal nog vlug een onderhoudje regelen met Koning Didier, twee-derde meerderheid geen probleem ook al is dit artikel niet weerhouden voor wijziging, we vinden er wel wat op.

Ray

In maart van dit jaar stelde het regime vast dat er een tekort dreigde op de begroting.  De begroting ?  Dat is een document.  Een tekort in de portemonnee noopt ons, domme burgers, tot ingrepen en besparingen op staande voet.  Het regime komt bij mekaar, kletst wat over de goeden en de slechten in de politiek en beslist op het einde : "Freyake en Didier zoek eens iets om dat tekort weg te werken en deze keer geen patrimonium verlappen, want het is op". Hilariteit en gelach alom.

Didier, die graag de slimste van de klas is, hij is goed in rekenen en in talen (is het gedaan daar achteraan in de klas met het gejoel !) heeft onmiddellijk een oplossing : verhoging van de fiscale inkomsten tot 6,5% meer dan vorig jaar.  Arré kwak, mondje open, mondje vol. En wat wil onze grote jongen later worden ?  Ha, zonnekoning.

Helaas, nauwelijks enkele maanden later blijkt Didierke zich misrekend te hebben (nochtans niet de eerste keer, maar ja met al die nieuwe computers wil het wel eens fout lopen, een mens is geen chip) : met de verhoogde fiscale inkomsten loopt het niet naar wens en er zou een tekort dreigen van 600 miljoen euro (dat is slechts 24 miljard oude franken).  Niets aan te doen, dat is het probleem voor de volgende regering.

Laat het duidelijk zijn dat er nog meerdere rekenfouten aan het licht zullen komen.  En fouten dat zijn meestal tekorten.  De meevallers verdwijnen.  De tegenvallers blijven.  

Ray 

Niet alleen in de koninklijke huurkazerne te Laken kan je uitschuiven over banaanschillen. Deze laatste worden momenteel gretig rondgestrooid door allerlei paladijnen van de diverse politieke kastes met het oog de vijand een gebroken heup of tenminste een geschonden neus te bezorgen.

De openbare departementen in B zijn na 175 jaar dolgedraaid te zijn  in dienst van vorst en vaderland, volgestouwd met aanhorigen uit de grote traditionele politieke families en mettertijd is vorst en vaderland vervangen door de belangen van de partijen.  Hoe die steunpilaren van het regime zichzelf ook verjongen middels allerlei kuren en diëten, het blijven socialisten, katholieken en liberalen.  En Belgen.

Niets is zo makkelijk als op dieet gaan voor het regime.  Het regime is op regime.  Ik bewijs dit even, zoals Paul van Ostaijen zijn dadaïstische poëzie presenteerde in alle lettertypes die toendertijd ter beschikking waren bij uitgeverij/drukkerij de Sikkel.  De tekst die u onder ogen heeft, is een afgeslankte versie na een fors dieet, van wat u anders hier leest. Regimeletters.  Maar is er inhoudelijk iets veranderd ?  Is het ventje dat zit te tikken plots minder getikt dan gisteren ?  Of milder ?  Zo is het met de partijen net zo : liberalen veranderen van naam, ze openen of ze sluiten hun rangen als de meisjes van het corps de ballet die ook steeds mooi eindigen op een aaneengesloten rij, maar ze blijven wankel en hellen wat meer naar links of rechts maar gaan nooit rechtdoor.  Anderen worden "anders" als rode Spa of  gaan ampersanten gebruiken (wat een afschuwelijk woord trouwens en wat een dom teken) maar ze blijven wel steeds hetzelfde stuk opvoeren, een zoveelste variatie op la Muette de Portici.

De burgers verwachten trouwens geen ander libretto,  de politiek is zoals het behang in de living : als het van de muur rolt of bruin-doorrookt is, wordt het vervangen door  een gebloemd papiertje, een streepje of zoals de laatste tijd in, verschillende lagen over mekaar.  Niet te verwonderen als je in zo'n omgeving opgroeit dat je  vlug naar geestverruimende middelen grijpt.

De politiek is natuurlijk een rechtstreekse emanatie van de wil van het volk.  Dachten wij.  Maar het spel wordt wel gespeeld volgens de regels die de politiek eerst zelf heeft vastgelegd.  Elke generatie doet er een schepje bovenop, wil een eigen inbreng, eigentijdse accenten en er wordt zeer zelden afgebouwd maar heel vaak opeengestapeld tot er een Toren van Babel ontstaat en iedereen vraagt : waar is nu die Pieter Breughel  om dit beeld te conterfeiten ? 

De staat en de openbare diensten zijn een onontwarbaar kluwen van contradicties, partijbelangen, nutteloze reglementeringen, overbodige wetten, subsidies om het systeem te ondersteunen en mensen te kopen en de democratie schuift niet langzaam maar nadrukkelijk op naar het dictaat.  De macht om de macht. Het mooiste voorbeeld is Koning Didier die elke dag audiënties verleent en straalt als het winterzonnetje dat ons verkleumt in 2007.  Zou Yves Leterme de man zijn met magische gaven om dit land te redden ? Het zou natuurlijk mooi zijn.

Ray

Is het de taak van de overheid om de bevolking cultuur in te lepelen ?  Wat verstaat de overheid onder cultuur ? Karel Poma, intussen een krasse 85-jarige VLD-er, noemde zichzelf schertsend de minister van subsidies in  plaats van cultuur.

De huidige minister van multicultuur zou liefst alles doen zolang het maar exotisch is.  Bert Anciaux gelooft heilig en naïef als hij is dat de mensen zitten te popelen van verlangen om vreemde culturen in huis te halen en de eigen tradities en waarden te laten verwateren.   In het nieuwe participatiedecreet is er ruimte geschapen om een Vlaamse middelgrote stad tweejaarlijks te tooien met de titel Vlaamse Cultuurstad dit als tegenhanger van de Europese cultuursteden, met een behoorlijke subsidie van 800.000 euro.

Op zich is dat initiatief wellicht gunstig, zeker als steden met een behoorlijk cultureel aanbod, die kans grijpen om zich nog meer te profileren. Ik denk aan de actieve Warande in Turnhout maar er zijn er nog.  De kans dat het zal ontaarden in een zoveelste partijpoltiek touwtjetrek is echter niet denkbeeldig en de traditionelen zullen weer mogen lobbyen. Veel heen en weer gedraaf naar Brussel, opgesmukte dossiers, benoemingen, onderschatte begrotingen : realisme komt in de plaats van optimisme als de vos zijn haren verloren heeft en enkel met pluimen leeft.

Anderzijds blijft de vraag open : is het aan de overheid om vraag naar subsidies te scheppen ?  Is het niet veeleer de sector zelf die zijn behoeftes moet kenbaar maken ? Hoeveel verenigingen zijn er niet die amper het hoofd boven water weten te houden ?  Het is een typisch linkserige opvatting dat de overheid nieuwe initiatieven in de cultuursector moet uitbouwen, cultuur groeit uit het volk.  Cultuur die opgelegd wordt door ambtenaren en politici wordt niet gewild door de "mensen".

De manier zoals het nu gebeurt, is een zoveelste toepassing van het franse gezegde : "l'organe crée la fonction".  Bert Anciaux is een van die politici die hoopvol van start is gegaan, met enorm veel goede wil van artistiek Vlaanderen, en die zichzelf is gaan beschouwen als een onmisbaar element.  Steeds op zoek naar nieuwe uitvindingen. Om zichzelf te bewijzen.  Om graag gezien te worden.  Met onze centen. 

Zo werkt het niet, Bert.

Ray

Annemie Neyts, die zowat alle watertjes en riolen doorzwommen heeft in haar liberale carrière, durft het eerlijk toegeven, dat de strategie en het imago van haar partij geen enkele kiezer terugbrengt naar de VLD, integendeel steeds gaan meer mensen op de loop.

Neyts heeft al zoveel slagen gekregen dat ze er vermoedelijk niet om maalt, nog eens in het bezemlokaal van de partij terecht te komen. 

Politiek is veeleer een kwestie van persoonlijkheden en personen geworden dan van maatschappelijke opvattingen, laat staan ideologie.  Geloofwaardigheid in woorden en daden, is wat de mensen op prijs stellen.  De afstand tussen links en rechts is veel minder groot dan die tussen vertrouwen en bekwaamheid enerzijds en toegeeflijkheid en onkunde anderzijds.  Maar de opgefokte tweedeling in de bevolking komt de machthebbers goed uit, ze werken ze in de hand met maatregeltjes, wetjes en veel subsidies. 

 In de voorbije regeringsperiode hebben de liberalen gediend als een kazuifel voor de rode duivels die er onder schuil gingen en die hun linkse dictatuur vestigden.  Daar bromt Neyts over in Brussel.

En in Antwerpen laten de onelegant aan de deur gezette Borginon en de niet herverkozen vertegenwoordiger van de Joodse gemeenschap, Marinower, zich symbolisch fotograferen op een bank in het stadspark en ze smeken beiden om bezinning binnen hun partij.  Twee gebuisden die het liberale wanbeleid aan den lijve ondervinden. Antwerpen laat Brussel niet los.

Ray