Ali el Bejjati is dood.  Ali el Bejjati is op weg om een beroemde jonge dode man te worden.

Ik vertel u zijn verhaal : komt u rond mij zitten (niet té dicht) en het kan best ongezellig wezen.

Ali woonde in Amsterdam, zoals zijn naam laat vermoeden en behoorde aldaar tot het uitschot dat door de linksen als ze gezopen hebben en zichzelf vergeten "kutmarokkanen" wordt genoemd.  Rob Outkerk is verantwoordelijk voor deze onheuse woorden, Mijnheer Dewitte.

Op een avond twee jaar geleden zat Ali zich te vervelen met zijn vriendje Rachid en ze besloten wat in hun ogen een oud wijfje was te beroven van haar handtas. Zo gezegd, zo gedaan, wat vrij uitzonderlijk is bij Marokkanen, die meestal houden van veel palaveren en weinig doen.  Dit was echter een slechte actie want het vermeende oudje, sprong in haar auto en vervolgde Ali en Rachid die met een versleten brommertje wegsnelden.  Het oude slachtoffertje, stoorde zich niet aan de wegcode, noch snelheidsbeperkingen en ze ramde de twee diefjes tussen een boom en de eigen carrosserie en gaf nog een extra duwtje mee.  Al goed dat Germaine C. (geen achternamen in Nl, aub) niet met een Saab reed, want het was haar beslist niet gelukt : als een Saab ingezet wordt voor een achtervolging, rijdt hij vanzelf het kanaal in.

Germaine moest voor de rechter komen wegens doodslag maar in heel de Westerse wereld stond zij wekenlang op nummer één bij "Mijn favoriete Chauffeuse". Ze werd vrijgesproken en nu is er via een of andere softe Nederlandse beroepsprocedure toch terug een opening gevonden en kan Germaine alweer naar de rechtbank om zich te laten bolwassen en straffen : wie haalt het nu in zijn hoofd zich te verzetten tegen een hangjongere die je wil helpen met het dragen van je handtas ?

De rechtspraak is er niet voor diegenen die hier geboren en getogen zijn, neen, die moeten zwoegen en zwijgen, zich laten beroven en de landverraders van justitie zijn in Europa overal dezelfden : volksvijanden en collaborateurs van links.  Germaine, wij supporteren aan de rechterzijde.

Ray

Het is zover : vrijdag 27 juli 2007 -  bijna 12 uur en wij maken de uitslag bekend van de prijsvraag. 

De man naast Marikka Rökk is Johannes Heesters, een Nederlandse zanger, acteur, revue-artiest, filmacteur die zeer veel succes heeft gehad in de Lage Landen en in Duitsland.  De brave man was uitsluitend geïntresseerd in zijn eigen carrière en succes en begreep geen lor van politiek.  Hij werd door de nazi's voor hun propagandakar gespannen en dat vond hij best in orde.  Als de communisten het hem gevraagd hadden, was hij opgetreden in de Goelag archipel.  Johan Heesters was een sympathieke ijdeltuit, zoals velen uit de huidige showbies dat ook zijn.  Zij zingen van "Du und ich" maar lippen liefst "Ich, und ich und mich".   Na WO II denderde zijn carrière in mekaar maar met zijn spitsvondige charme (en de nodige publieke vernederingen) wist hij zich toch weer bescheiden te laten opmerken.  Ontdaan van zijn sterallures werd het publiek geconfronteerd met de beperkte mogelijkheden van een ouderwordend artiest.  Dit klinkt harder dan het bedoeld is, want Johan Heesters blijft een fenomeen tot op de dag van heden. Zonder zijn politieke misstappen zou hij best een Duitse Maurice Chevalier kunnen gebleven zijn.  Niet te veel talent, maar charme in overvloed.

Ik had niet verwacht dat er zo vlug juiste antwoorden zouden binnenlopen.  De eerste was Mevrouw Jeanine, dan kwam stotterend drie keer Bert  Weiss binnengestrompeld  die mij met zijn archivarische weetjes  ontmaskert, en de derde was Job, die ons ook volgt (zoals Bert )van bij de aanvang. Dus driemaal : Hip, hip, hip, hoera !

Over Johan Heesters hoor ik mijn grootmoeder  Madeleine en haar zusters Gabrielle en Elza luidruchtig onder mekaar kwetteren over de tijd  toen zij naar de Empire of de Hypodrome trokken als jonge vrouwen, die wat graag een doodzonde zouden bedreven hebben met de knappe zanger.  Hij werd geboren in Nederland  in 1903, is dus nu 104 jaar en treedt nog tussendoor op in kleine revues of laat zich zien en even horen op televisie in Duitsland waar hij woont met zijn tweede vrouw die 49 jaar jonger is.  Wiske is in 1985 overleden en zij waren tot het laatst gehuwd... (Bij Angeltjes worden wij niet alleen gevolgd door het Spionnencentrum en nog wat buitenlandse James Bonds maar nu ook door Vlaamse instellingen en het is oppassen geblazen vooral met die laatsten : zij dulden geen foutje in de naam of de zwarte lijst wordt bovengehaald. We houden er rekening mee tot volgende maal, dan is het weer putten uit het eigen kopje).

En aan de pezewevers die nu gaan blèren bij hun bazen dat wij oud-nazi's verheerlijken, toon ik vrolijk wapperend mijn middenvingertje.  "Doe hetzelfde, vriendjes, vingertje omhoog en dan in het eigen oogje stoppen en duwen, hard duwen tot het bolletje knakt,  in jullie geval kan dat geen kwaad, je bent al langer ziende blind en gespeend van caritas".

Voor de drie winnaars : een bis-nummertje vdoor Anna Netrebko, u kent haar nog ?  Maar haar lippen ?  Die kussen heiss.  Nou, Mijnheer Weiss ...

 

»Der Papst trägt immer weiß. Auch beim Fernsehen«

Wenn man schon die einmalige Gelegenheit hat, mit dem Privatsekretär von Benedikt XVI. zu sprechen, dann auch über ganz weltliche Dinge. Schließlich wohnt Georg Gänswein mit dem Papst in einer Art WG.

SZ-Magazin: Herr Prälat, wie geht es dem Papst?  
Georg Gänswein: Es geht ihm gut, er fühlt sich wohl, arbeitet viel und legt ein hohes Tempo vor.  
 
Benutzt er das Trimmrad, das ihm sein Leibarzt Buzzonetti verordnet hat?  
Das Trimmrad steht bei uns im Appartamento Privato.  
 
Was heißt das?  
Es steht brav zum Benutztwerden bereit.  
 
Als Kardinal wollte Joseph Ratzinger noch zurücktreten, er sei erschöpft. Mit der Wahl zum Papst ist etwas passiert, was er weder angestrebt noch gewollt hatte. Aber ich bin überzeugt davon, dass dann, als er sich nach und nach in den Willen Gottes hineingefügt hat, die Amtsgnade in Person und Wirken sichtbare Spuren hinterlassen hat und hinterlässt.  
 
Wie hatte er auf die Wahlentscheidung reagiert?  
Ich kam in dem Moment hinzu, als die Kardinäle in der Sixtinischen Kapelle, einer nach dem anderen, vor dem Papst knieten und ihm Treue und Gehorsam versprachen. Sein Gesicht war fast so weiß wie die neue weiße Soutane und der Pileolus auf dem Kopf. Er sah mächtig mitgenommen aus.  
 
Was ist Ihnen in dieser Stunde durch den Kopf gegangen?  
Es war wie ein Wirbelsturm, eine klare Gedankenfindung gänzlich unmöglich. Auch die Tage nachher war es eher tsunamiartig.  
 
Und wann wussten Sie, dass sich Ihr Leben grundlegend verändern wird? Es war so: Als ich nach den Kardinälen bei der Huldigung an der Reihe war, sagte ich: »Heiliger Vater, ich verspreche Ihnen meinen Gehorsam, meine Treue, meinen Einsatz in allem, was Sie von mir verlangen. Ich stehe Ihnen mit all meinen Kräften ohne Einschränkung zur Verfügung.«  
 
Die Antwort?  
Er blickte mich an, nickte mit dem Kopf und dankte.  
 
Hat sich Ihr Salär verändert?  
Ich verdiene nicht mehr und nicht weniger als vorher. Der einzige Unterschied ist, dass sich auf dem Lohnstreifen die Adresse geändert hat.  
 
Der Sohn des Schmieds aus einem 450-Seelen-Dorf im Schwarzwald, der nun neben dem Heiligen Vater im Helikopter reist und die Sorgen einer Weltkirche teilt – fragt man sich da: Warum ich? Was will Gott von mir?  
Genau diese Frage habe ich mir in der Tat gestellt – und nicht nur einmal. Es ist ja eine Aufgabe, die nicht planbar ist. Indem ich dem Heiligen Vater Treue und Gehorsam versprach, versuchte ich auf die Frage zu antworten. Darin sehe ich persönlich auch einen Fingerzeig Gottes, mich dieser Aufgabe ohne Vorbehalte zu stellen.  
 
Vermutlich sind Sie der erste Papstsekretär der Kirchengeschichte, der neben dem Pontifex auch selbst im Blickpunkt der Öffentlichkeit steht: People-Magazine schwärmen vom »Sunnyboy in der Soutane«. Sie seien, so die Schweizer Weltwoche, »unbestritten der schönste Mann im Talar, der je im Vatikan zu sehen war«. Donatella Versace hat Ihnen sogar eine eigene Mode-Linie gewidmet. Stört Sie Ihr Image als Frauenschwarm?  
Nicht dass ich rot geworden wäre, es hat mich eher etwas irritiert. Es tut nicht weh und es schmeichelte mir zunächst auch, und es ist doch keine Sünde. So frontal und direkt bin ich zuvor noch nie mit meiner Schale konfrontiert worden. Dann habe ich gemerkt, dass dies großteils Ausdruck von Sympathie ist: ein Bonus, kein Malus; damit kann ich gut umgehen. Allerdings möchte ich schon auch, dass man nicht bei meinem Äußeren stehen bleibt, sondern auch die Substanz unter der Schale zur Kenntnis nimmt.

 Von: PETER SEEWALD (INTERVIEW); JOACHIM BALDAUF (FOTOS)

Op 1 augustus vieren de Zwitsers met hun 4 nationale talen in hun 26 kantons, die samen bijna anderhalve maal zo groot zijn als het land B, hun nationale Feest.

In tegenstelling tot het beeld dat wij hebben over dit mooie bergland, waar alles peis en vree zou zijn, en waar boer Klaus heel de zomer op zijn Alpenweide jodelend met zijn beige-bruine immer schone koeien doorbrengt, terwijl boerin Hapklare Brok zwetend en lachend melk stremt en boter karnt, de Italiaanse knecht Pietro op zijn grijpgrage vingertjes tikkend, klopt dit beeld al lang niet meer met de werkelijkheid.

Net als het  sprookje van het halsstarrige bankgeheim niet meer van deze tijd   is, is  Zwitserland al lang een rampenland waar vreemdelingen precies als in de rest van Europa nederdalen en niet buiten te krijgen zijn.  De Zwitsers zijn begonnen met steenrijke Arabieren aan te trekken en toen die bleven en ook minder gefortuneerden in hun kielzog meevoerden, was de dam doorbroken.  Momenteel bestaat een grote instroom  vreemdelingen uit de Balkanlanden. 

Op 1 augustus zal de grootste partij, de SVP (UDC in het Frans) in een massale actie proberen elke burger persoonlijk te bereiken om  voor een referendumvraag steun te vragen.  Namelijk : laat elke veroordeelde vreemdeling het land verlaten !  Vorige week gaven wij hier de cijfers : 70% van de gevangenisbevolking bestaat uit vreemden.  De naturalisaties zijn een stuk lager  dan hier en dat verklaart het hoge percentage gevangen vreemdelingen.

Er zal weer een gehuil opgaan bij de traditionele partijen van links en de dromers van centrum die mee op sleeptouw genomen worden tegen deze actie.  U begrijpt voor wie wij supporteren.  Voor de échte Zwitsers van het Witte Kruis op Rode achtergrond !  Hun actie is ook de onze. En op 1 augustus een lat Toblerone verorberen of Milka.

Ray

"De wereld is van iedereen" u kent onze lijfspreuk.  Er komt nog een staartje bij : "en ge moogt hem hebben, uwe wereld".

Onze ideeën lopen parallel met die van de Jezuiëten, de priesters met zwarte soutanes, zwarte gedachtes, vele zwenkingen en kronkels die hun onmacht verbergen, maar steeds met hun tentakels in zowel het hogere als het lagere.  Ben ik niet objectief, Padre ?  Ik vraag vergiffenis en zal het anders formuleren, maar door u laat ik mij niet rollen.  In hun Italiaanse gazet (die ik van buurman Guido van Alphen even mocht lenen mits betaling van een klein statiegeld) Civilta Cattolica gaan de dienaars van de Heer zeer ver en  zeer diep in hun drang en hang om de mensheid te redden.

Ze dalen af tot de virtuele hel van  Second Life, waar iedereen die de realiteit ontvlucht, rondhangt en in slecht Engels probeert met een terpentijndoekje een stukje van andersmans gemoed bloot te wrijven. Voor ons niet gelaten.  Er blijven nog voldoende mensen met beide voeten op de vaste aarde om ons druk over te maken, de zwevers mag u hebben. Geef ons maar de "alsof-spelers" van Hertoginnedal.

De Jezuiëten willen echter meegaan met hun tijd, er zal daar ook wel een of andere Dom Jürgen Dee-Jay rondhangen in zwarte rokken en zij gaan missioneren : er bestaat ongetwijfeld een behoefte aan het woord van de Heer voor vele Avatars. Ik ben geen lid van de Rooms-katholieken, ik heb absoluut niets tegen ze, integendeel de kleine Macchiavelli in mij zou hen graag inzetten tegen de muzelmannen, maar de grijsaards van Rome doen er vaak veel aan om de mensheid af te schrikken. 

Is er eigenlijk al een Koning gekozen voor second Life ?  Ik ken iemand met een Missie die niet zo goed wil lukken. 
Kan hij eens langslopen in Rome ?  Zijn broer is momenteel vaak in Italië om met een architecte plannen te maken.

Ray

Trots, dat we zelfs voor de  dealers in het bezit zijn gesteld van de eerste (stiekeme) foto van de nieuwe Saab, model 2008, voorrecht dat wij graag met u, onze Trouwe Lezers, delen.

De kleur is zacht saffraan, teneinde niet op te vallen in het zich weldra in onze contreiën vestigende woestijnklimaat.  De banden zijn contrasterend zwart en de pedalen schuiven uit in alle richtingen. Fleurige kleuraccenten vertalen de hunker van de Zweudse Saabers naar diversiteit : Breuvö !

Over de sterkte en supersnelheden van deze prachtige bolide  zal nog veel gegist worden.  Dankzij Angeltjes en onze goede relaties met de Zweedse Prinses Madeleine (zie foto) tonen wij u wat te tonen valt :




De Prinses





De nieuwe Saab

Koekoek !  Hier zijn we, een beetje te laat, zeker ? 

Het is de schuld van mijn vrouw, Gerda, van haar gezwollen duim, van de Lijn, en van mijnheer doktoor in het ziekenhuis voor verstuikte duimen.   Wij zitten hier in een zone van de stad van Allah, waar je 's nachts geen oog kan dichtdoen omdat alle ziek-o-mobiels hier op enkele honderden meter in het rondte hun patiënten droppen en voortdurend heen-en-weer snellen met "toeta-toeta" "tssjjiiiirrrrp-tssjjiiiirrrp" "Bweurbweurk", "Ding-dinding", het is nauwelijks te harden.  Als je zelf iets aan de hand hebt, komen de ziekenwagens van bij de Nederlandse grens in werking en die kennen de streek niet.  Zetten u ook meestal af aan een verkeerd hospitaal, want het zijn geen taxi's, hé Mijnheer.

Het is allemaal goed gekomen maar het heeft lang geduurd, want in de ziekenhuizen (Middelheim, Universitair Ziekenhuis Antwerpen, de Honderdjarige,  (de Centenaire),  Erasmus, Augustinus, Vincentius zitten ze ook met de handen in het haar.  Er zijn te veel moslims.  U zegt, mijnheer doktoor ?  Ja, er zijn te veel moslims die willen dat hun vrouwen enkel onderzocht worden door vrouwelijks artsen.

Stel u voor, de duim van Fatima  is verstuikt en dat mens komt geheid naar het hospitaal met zo een futiliteit (bij mijn vrouw was het een complicatie, zoals alles) in gezelschap van echtgenoot,meestal in pyjama en op sletsen, enkele zonen, een neef, een schoonbroer en meestal een dochter of twee en nog wat klein grut voor de aangename sfeer. Dat alles om  een verstuikte duim in te pakken.  En dan beginnen de onderhandelingen.  Als Mijnheer doktoor mocht vragen om u uit te kleden, een jarretellegordel aan te trekken en een beha met blote tepeldoorkijk om te doen, neem ik aan, dat ge raar opkijkt.  Meestal is dat NIET het geval maar toch mag Mijnheer doktoor Fatima niet aanraken want anders krijgt Youssef, de bezitter van Fatima,  een hartaanval van jaloersheid : "Ni komme aan meine frau".  Behalve 's zaterdags als ze naar de kapper moet om de knevel te laten bijknippen.

Dat is dus een probleem aan het worden.  Ik zie maar een oplossing, meer artsen-moslima's opleiden, gescheiden wijken, gescheiden hospitalen. Ofwel wij ook moslim worden.

Ray

De 11 julitoespraak in Palermo a/d Noordzee, voorheen de koningin der badsteden Ostende, heeft sommige traditionelen naar adem doen snakken. 

Even het Nieuwsblad citeren, dan kennen we de rolverdelingen en het scenario volgt daar als vanzelf uit.


11-juliviering afgeschaft na omstreden speech 
 
OOSTENDE De 11-julitoespraak in het Casino Kursaal krijgt een staartje. Na de omstreden speech van een vertegenwoordigster van het Priester Daensfonds en het opstappen van schepen Veulemans tijdens de feestzitting, is de zaak ook ter sprake gekomen op het schepencollege. Volgend jaar zal de stad zelf een neutrale viering organiseren.

De speech die Lutgarde De Ridder van het Priester Daensfonds uitsprak op 11 juli in het Kursaal deed heel wat wenkbrauwen fronsen. De passages over Daens' idealen werden afgewisseld met een flinke sneer naar politici die postjes binnenrijven, de media die de moord op een buschauffeur bagatelliseren en een reeks vragen over het uitsluiten van het Vlaams Belang. De speech zou op een meeting van die partij wellicht een staande ovatie gekregen hebben. Maar schepen Hilde Veulemans (CD&V) dacht daar anders over. 'Ik kon het echt niet meer aanhoren hoe vernederend er werd gesproken. Alles werd op één hoop gegooid en politici kregen weer de schuld van alles. Als Daens dit zou horen dan draaide hij zich om in zijn graf. Het was echt te gortig', zei Veulemans, die als enige politicus opstapte tijdens de speech. Voorzitter Johan Desmet van het organiserende 11-julicomité Oostende: 'We wilden in het Daensjaar inspelen op de actualiteit en vroegen een spreker bij het Priester Daensfonds. Het was soms wat hard verwoord, maar we distantiëren ons er niet van. We gaan wel een brief schrijven naar het schepencollege om ons te verontschuldigen als mensen gechoqueerd waren.' Voorzitter Rob Librecht van het (nationale) Priester Daensfonds: 'Wij zijn een pluralistische vereniging en komen op voor Vlaanderen maar de speech is niet het standpunt van onze vereniging.' Nochtans werd dat op de uitnodiging en tijdens de speech anders gesuggereerd. Spreker Lutgarde De Ridder: 'Ik kreeg zelfs een langdurig applaus en veel positieve reacties. Ik meen dat iedereen kan zeggen waarvoor hij staat en kreeg enkel een negatieve reactie van Geert Lambert.'

Neutrale organisatie

Cultuurschepen Nancy Bourgoignie (SP.A) kaartte de zaak aan op het schepencollege en kondigde gisteren aan dat er geen gezamenlijke organisatie meer komt in 2008: 'Ik zie niet in waarom we subsidie zouden verlenen aan een getinte organisatie. Volgend jaar kiezen we voor een neutrale organisatie en zullen we de touwtjes zelf in handen nemen.' (efo)


Enkele opmerkingen, niet veel, want we zullen wel allen hetzelfde denken :

- men wil duidelijk de Vlaams-nationalisten hun nationale feestdag ontnemen, het begint in de steden waar socialisten hun dictatuur uitoefenen ; (vgl. Antwerpen en Brussel)

- de "waarheid" kan alleen gezegd worden door "neutralen" en die waarheid mag nooit gaan over de echte eisen van de Vlaamse Beweging of verwijzingen inhouden naar de actualiteit

- er zouden lijfstraffen moeten uitgedeeld worden aan politici die de uitdrukking gebruiken "hij/zij zou zich in zijn graf omdraaien bij het aanhoren, enz". Vooral als de betrokkene zelf het verstand bezit van een kartonnen mier en niet weet waarover het gaat.  Ik zal eens wat boekjes van Luc Delaforterie naar Veulemans in Ostende sturen.

- Lambert is een man die het Vlaams-nationalisme (en ook het Daensisme) de rug heeft toegekeerd ; hij wil een andere maatschappij dan de Vlaams-nationalisten en dat is hem gegund.  Hij moet enkel de couragie hebben zijn verleden te verloochenen, officieel en dan staat iedereen duidelijk voor zijn eigen opvattingen : aan de ene kant, de  groen-rode democraten die mensen uitsluiten, aan de andere kant, de Vlaams-nationalisten die best tolerant zijn, want zij weten wat vervolging betekent.

- Ik bedwing mij en zal niet vloeken.

Ray

Wij gaan geen wekelijkse rubriek in het leven roepen over wie het leven gaat verlaten.  Vanmorgen schrok ik toen ik las dat Jos Brink ongeneeslijk aangetast is door kanker.

Hij is een man met een aanzienlijk charisma, vriendelijkheid, professioneel tot in het uiterste puntje van zijn kleinste teentje, een acteur, zanger, presentator, iemand die als hij op televisie verscheen, zorgde voor gezelligheid en ontspanning. 

Ik zeg dit niet omdat Jos Brink heen gaat, het is gewoonweg de waarheid.  Velen zijn geroepen, weinigen zijn wat waard en die man bezat een aangeboren talent om mensen bezig te houden, vertrouwen in te boezemen, aan het lachen te brengen.  Ik zie bij ons in Vlaanderen nauwelijks een equivalent.

Dag, Mijnheer Brink, bedankt voor al het mooie dat u in onze levens gebracht hebt.

Ray

Jan is gaan proefrijden met zijn nieuwe Saab.  Ho-ho, wat fijn voor Jan !

Honderd keer springen wij in de bres voor een politieke partij, omdat die de gebeten hond is van alle concurrenten en van de triestige media in dit land, één keer veren wij recht met een happerige opmerking (die we zelf onmiddellijk relativeren "maar we blijven jullie graag zien") en er staan lezers voor onze deur met bokshandschoenen, want we mogen niets fouts zeggen over die partij ... Oké !

We zullen het nog eens goed maken !  Er staat vandaag een knalartikel in Le Standard van Bart Brinckman over de tribulaties met de dee-jay uit Wilrijk.  Het gaat ditmaal over centen, radio-uitzendingen, bandbreedtes en vermeende affaires. 

Ik heb al bij herhaling vastgesteld, en ik ben niet de slimste, dat aan de top van een succespartij staan, ontzettend moeilijk én eenzaam is !  Het Vlaams Belang heeft het grote voordeel dat ze drie types heeft met diverse achtergronden die mekaar aanvullen en aanvoelen en die op die manier hun partij en het Vlaams-nationalisme gebracht hebben waar het nog nooit gestaan heeft in de geschiedenis van dit land.

Dat er vergissingen en misgrepen gebeuren is onvermijdelijk, dat niettegenstaande de geweldige druk van buitenuit om die partij  te laten imploderen dit niet plaatsvindt, is een pluim op de hoed van de parlementaire fracties, het partijbestuur, de partijraad en de vele arrondissementen en afdelingen.  En laat me ook iets delicaats zeggen : ik ben niet de advocaat van Rose-Marie Morel, zij kwam uit eigen beweging van de NV-A en is binnengehaald als een prinses bij het VB, zij is een jonge vrouw met goede mogelijkheden die moet leren maar zij heeft talent.  Zij is ondervoorzitter en Vlaams parlementslid en zij heeft vanuit die functies de plicht haar mening te geven over alle zaken die de partij aanbelangen.  Of moet zij soms zwijgen omdat ze  lange benen  heeft die mogen gezien worden ?  En met al de rest heeft niemand wat te maken.  Zij heeft alles in zich om het zowel politiek ver te brengen als om zwaar door de media gepakt te worden op basis van roddels. Morel is mij echter veel nauwer dan Yves Desmet, Bart Brinckman, Rik van Cauwelaert  of welke ratelslang dan ook.  Zij is een van ons, dus handen af !

Ik heb gelukkig niets te zeggen bij het Belang,  daarom dat ik het makkelijk  heb : zolang de huidige mensen in Vlaams Belang, Lijst Dedecker, en NV-A aan de top zitten van hun partijen, en nu nog eens verwikkelingen ontstaan over centen, zal Forza Flandria, Forza Noppes blijven. 

Ray

Uit Le Frut de mon coeur volgend prangend sportbericht :

(omwille van de hectiek op onze redactie, de Senseo is namelijk stuk, zou het kunnen dat er enkele kleine wijzigingen zijn in het originele Frut-artikel maar gezien onze excellente relaties, vinden ze dat op Linkerover niet erg, nietwaar linkse ratjes ?) :

Renners protesteren tegen dopinggebruik voor start Tour

De reserve-wielerploeg voor de Ronde doet zijn intrede om de eerste ploeg die geëlimineerd is, te vervangen ; vrouwelijke hormonen opspuiten is NIET verboden. Succes aan onze kampioenen.

Twee weken geleden kreeg publicist Derk Jan Eppink een veeg uit de pan van Benno Barnard in diens wekelijkse Knack-column Het geslepen potlood. Eppink riposteert:

Na een harde landing staan Benno Barnard en Geert van Istendael op vaste bodem, al zijn hun tenen wel erg lang. Ze reageren uiterst gepikeerd op mijn poging om uit te leggen waarom Vlaamse intellectuelen de plank misslaan: ze miskennen Vlaanderen zoals het is en idealiseren een België dat verbrokkelt. Laat ik me vooral richten op de culturele en economische dimensie die België tot een van de meest gecompliceerde en boeiendste landen van Europa maken.

Om de Belgische psyche te begrijpen moet men weten dat Franstaligen numeriek de minderheid zijn maar zich gedragen als een culturele meerderheid, terwijl de Vlamingen de meerderheid vormen maar zich gedragen als een verdrukte minderheid. Dit heeft te maken met de volledige transformatie die België in 100 jaar onderging. Vlamingen zijn van arm veel rijker geworden. Franstaligen waren de rijken, maar ze verarmden in relatieve zin.

Ondanks de omgekeerde economische krachtsverhoudingen bleef de mentale basishouding bijna dezelfde. Franstaligen kunnen in de taal van Molière vrij hautain spreken over die 'Vlaamse boeren', en bij Vlamingen gaan alle haren rechtop staan als ze zich gekleineerd voelen. Vlaanderen is economisch geëmancipeerd, maar het heeft geen culturele elite die zelfvertrouwen uitstraalt. Integendeel, die culturele elite schaamt zich voor het eigen Vlaanderen en doet liever gewichtig met de Franstalige elite in Belgische kringen, zoals B-plus. De grootste supporter van B-plus is het Hof, dat volgzame Vlaamse intellectuelen (van kunstenaars tot politici) pampert met audiënties, prijzen, titels en eretekens. Dat is handig, want zo incorporeert het Hof een culturele elite die anders mogelijk weerspannig zou worden.

Ik geloof graag dat Barnard geen antikatholiek is, want hij mist die frustratie over de almachtige kerk. Van Istendael geeft wel toe 'antiklerikaal' te zijn. Dat is zijn goed recht en maakt veel duidelijk. Toch trapt Barnard de doorsnee-Vlaming vaak op de ziel, zoals in Knack van 27 januari 1999, toen hij priester-dichter Guido Gezelle volledig onderuit haalde onder de titel 'Ons groot nationaal dichtertje'. Ik heb in Vlaanderen honderden zalen en gezelschappen toegesproken en nog nooit zulke scherpe opmerkingen gehoord als over Benno. Hij heeft ze gekrenkt. Vlamingen hebben alles moeten doen om het Nederlands te behouden en culturele autonomie te krijgen, en nu komt daar Barnard die de icoon Gezelle vernietigt. Was dat nodig?

Als Benno zo graag in Vlaanderen woont, waarom noemt hij het dan een 'nogal racistische windstreek'? In zijn repliek op mij gaat hij verder. Hij noemt de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA), de kartelpartner van de christendemocraten, 'fascisten'. Ik ken de twee boegbeelden, Bart De Wever en Geert Bourgeois, vrij goed maar dat zijn toch echt geen 'fascisten'. Ik ken overigens weinig Vlaamsgezinde politici die zo - typisch Belgisch - wendbaar zijn als De Wever en Bourgeois.

Vlaanderen heeft wel een economische elite; ik heb er ook geregeld spreekbeurten mogen geven. Die is uitgesproken pro-Vlaams en bezit wel zelfvertrouwen. Volgens Benno omarmen die 'nieuwe rijken de fascisten, separatisten en poujadisten'. Weer zo'n kleinering van ondernemers die van Vlaanderen een welvarende regio hebben gemaakt. Linkse intellectuelen houden niet van ondernemers, ze vinden hen padjakkers in grote auto's. Het zijn echter wel de ondernemers die werkgelegenheid scheppen; niet de linkse intellectuelen. Maar ondernemers zijn politiek vaak 'rechts' en daarmee voor Barnard in moreel opzicht benedenmaatse nouveaux riches. Intellectuelen als Barnard en Van Istendael leven in een enorme culturele kloof met Vlaanderen, dat ze 'benauwd, reactionair en xenofoob' vinden. Links Vlaanderen is dan ook nog maar 25 procent. Benno en Geert, probeer eens te analyseren waarom jullie Vlaanderen niet meer begrijpen? En waarom Vlaanderen jullie niet.

Het is opvallend hoe weinig Barnard en Van Istendael van economie weten. Het lijkt wel alsof ze nooit een economieboek hebben ingekeken. België is een land met twee snelheden: het rijke Vlaanderen en het minder welvarende Wallonië. Beide vinden dat via 'solidariteit' de welvaartskloof jaarlijks gedicht moet worden. Vlaanderen betaalt ongeveer 5 tot 6 miljard euro per jaar aan Wallonië, via de kanalen van de sociale zekerheid. Dat is net zo veel als Nederland tot voor kort jaarlijks netto bijdroeg aan de Europese Unie. Maar solidariteit heeft ook haar beperkingen. Vlaanderen ziet dat er weinig gebeurt met dat geld, en dat Wallonië de facto subsidieverslaafd is.

Zo zijn werkloosheidsuitkeringen in België onbeperkt in de tijd. In Wallonië zijn mensen in regio's als de Borinage generaties werkloos. En de daar heersende Parti Socialiste is totaal corrupt. Als dat zo doorgaat, raakt de 'solidariteit' uit Vlaanderen uitgeput. Wie de verkiezingen van 10 juni analyseert, ziet dat in Vlaanderen partijen hebben gewonnen die deze 'solidariteit' willen beperken. Als binnenkort de financiële lijken van Verhofstadt II uit de kast vallen, zal blijken hoe slecht de Belgische staatskas ervoor staat.

Ik zou hopen dat Benno en Geert met een concept komen om Wallonië uit het slop te halen, want dat is de enige redding van België. Persoonlijk ben ik geen voorstander van een separatie, maar ik zie het gevaar. De Walen zien het ook. Toen de RTBF eerder dit jaar een 'nepjournaal' maakte over de scheiding van België, ging er een schokgolf door Wallonië. De Walen geloofden het omdat ze het al jaren vrezen, en ze weten dat Wallonië economisch niet levensvatbaar is. Separatisten zien in scheiding de allesomvattende oplossing. Dat is onjuist. Men kan een staat veranderen, maar niet de geografie. Naast Vlaanderen zal een arm Brussel en Wallonië blijven. Economisch herstel is daarom nodig.

Vreemd genoeg gaat Geert van Istendael bij hardnekkige problemen te rade bij 'sommige oplossingen van de DDR'. Ik geloof graag dat Geert nooit het autoritaire karakter van de DDR omhelsde, al was dat wel de kern van die staat. Maar ik begrijp niet waar hij die nestwarmte van de vroegere Oost-Duitse staat ziet. Zo noemt hij 'volledige werkgelegenheid' als voorbeeld. De DDR had inderdaad zoveel staatsambtenaren, onder wie Stasimedewerkers, dat er werk voor iedereen was. Maar vaak nutteloos en onproductief werk. Hij vindt dat er bij ons ook 'kunstmatig' werk moet worden gecreëerd.

Dat gebeurt al: de meeste van de 160.000 nieuwe banen onder Paars waren kunstbanen. Maar die werkgelegenheid kan alleen worden gefinancierd door productieve banen, de ruggengraat van de economie. Hoe wil Geert de economie opkrikken? Door hogere belastingen! U leest het goed. Hogere belastingen in een land met een belastingdruk van 45 procent, een van de hoogste in Europa. Geert steunde bij de laatste verkiezingen de groenen. Hij keert zich tegen het 'minder-belastingen-populisme'. Wie in België pleit voor lastenverlaging is volgens Geert een populist.

Veel Vlaamse intellectuelen worden helaas getroffen door culturele verwijdering van hun publiek en door economische naïviteit. Ik vrees dat gebrek aan realiteitszin hun droomwereld van België als een welvarende en multiculturele baken voor Europa danig zal verstoren.

De betreffende column van Benno Barnard :

"In het Nederlandse weekblad Opinio gaat Derk Jan Eppink met ontblote pen mijn politieke ideeën te lijf, als een dolleman... En dus beklim ik mijn schans, mijn belgicistische, Duits-romantische, anti-amerikaanse, antikatholieke, paarse schans, om van me af te slaan... Van alle adjectieven in de vorige zin klopt alleen het eerste. De overige zijn fantasma's van mijn geëerde tegenstander, die de vreemdste figuren in de lucht beschrijft.

Ik spreek over de katholieken als ik de Vlaamse christendemocraten bedoel, constateert Eppink, iets wat overduidelijk mijn antikatholicisme verraadt.
Wat een reusachtig non sequitur!

Alle rechtse journalisten van Vlaanderen passen samen in één telefooncel volgens Eppink. Dat je dan claustrofobisch wordt, begrijp ik - maar waarom zo paranoïde?

Ik ben absoluut niet antikatholiek. Nogal wat Vlaamse intellectuelen, die onder de tortuur van een pensionaatsjeugd hebben geleden, zijn dat wel. Met sommige collega's heb ik over dit onderwerp ruzies uitgevochten, omdat ik het onverdraaglijk vond dat ze hun persoonlijke frustraties op mijn - anglicaanse - achtergrond projecteerden.

Dat ik de katholieke lijsttrekker Yves Leterme niet omhels, heeft alles te maken met het feit dat ik hem nog nooit ook maar één uitspraak van geestelijke of intellectuele aard heb horen doen. Leterme is in dat opzicht veel meer een product van de televisiepolitiek dan de door Eppink verachte Guy Verhofstadt, die graag met zijn liefde voor de belles lettres pronkt, wat in electoraal opzicht volslagen nutteloos is. Leterme hult zich gewoonlijk in nietszeggende uitspraken, zoals de keizer in nieuwe gewaden - dit ten behoeve van de minder geletterde kiezer.

Mijn grote liefde onder de politici is overigens niet Verhofstadt, maar wel de historicus Bart De Wever, retorisch begaafd en intellectueel uitdagend. Helaas is hij de leider van de door mij verfoeide separatisten, terwijl ik hem maar al te graag het Belgische model had horen verdedigen. Maar misschien behoort het tot de voor Eppink onuitstaanbare Belgische paradoxen om een honorabele vijand als De Wever aan te prijzen. Hetzelfde zou ik anders ook met Eppink doen, als hij maar niet zoveel arabesken in de lucht uitsneed.

Ik ben niet speciaal voor of tegen paarse regeringscoalities. Ik ben evenmin voor of tegen rooms-liberale of rooms-rode coalities. Ze horen allemaal bij het democratische spel van regeren en opponeren; ik kan in alle kleurencombinaties en alle bijbehorende partijen wel iets goeds aanwijzen.

Ik vind het uitstekend dat de Waalse socialisten verloren hebben: Wallonië is bezig in zijn eigen grondsop weg te zinken en de socialisten hebben het er al veel te lang voor het zeggen. Dat ze het er voor het zeggen hebben, heeft natuurlijk wel iets te maken met de erfelijke armoede in Luik en Charleroi, met de verhalen over kinderen die zelfs hun grootouders nog nooit hebben zien werken. In die omstandigheden tegenover het Vlaamse electoraat als remedie het verbreken van de solidariteit voorstellen, en dat maskeren met praatjes over 'beter bestuur', boezemt mij weerzin in.

Zowel de fascisten - het zijn fascisten, hun historische partijprogramma behelst het staatscorporatisme; ik hoop dat Eppink het mij vergeeft dat ik antifascistisch ben - als de separatisten verkondigen al jaren dat ieder Vlaams gezin om de zoveel tijd een auto uit de middenklasse cadeau doet aan een Waals gezin. Dat is onsubtiel, wat zeg ik, onwelriekend. Men vergeve mij dus dat ik enige achterdocht jegens de kartelpartner van de katholieken voel.

Eppink rakelt ook mijn lidmaatschap van B Plus op. Hij schildert deze organisatie als een gauchistisch bolwerk af, een loge van romantische - hoe noemde hij dat nu - 'freischwebende Intelligenz', van naïeve Ariels in het luchtruim van de geest dus. België is het enige land ter wereld waar een vaderlandslievende vereniging als verdacht wordt beschouwd.

In werkelijkheid wordt B Plus, een beweging die verzoening en begrip binnen het federale België nastreeft, eerder bevolkt door artsen, advocaten, een enkele lichtjes beschimmelde notaris en soortgelijke keurige burgerij; tot de meer opvallende leden behoren voorts een paar suspecte lieden als Geert van Istendael en ik. Schrijvers plachten honderd jaar geleden de Vlaamse beweging te steunen; Eppink zou zich eens moeten afvragen waarom ze dat tegenwoordig niet meer doen. Maar ook industriëlen zijn lid van B Plus, zoals de zeer Vlaamse baron Paul Buysse, de grote man van Bekaert, die evenveel van een linkse intellectueel heeft, of überhaupt van een intellectueel, als ik van een bedrijfsleider; en diverse politici wier namen tot Eppinks verbeelding zullen spreken, zoals de ex-premiers Wilfried Martens en Mark Eyskens, die beiden katholiek zijn, carrière in de katholieke partij hebben gemaakt...

Maar er zweeft nog een gat in de lucht. Volgens Eppink zou ik als minnaar van België een erfgenaam van de Duitse romantiek zijn.

Het is duidelijk dat hij aan mijn verstand twijfelt, maar helaas is hij degene die de denkfout maakt, in dit geval als gevolg van een nogal cruciale historische vergissing. Want ondanks mijn liefde voor de gedichten van Novalis en de muziek van Mendelssohn ben ik me er - wanneer het op politieke onderwerpen aankomt - terdege van bewust dat nu juist de Duitse romantiek het Nibelungenmonster van het etnische nationalisme heeft gewekt. Het zou wel erg raar zijn wanneer ik, bestrijder van de separatisten, die draak als huisdier hield."

door redactie knack  | 25 juli 2007 14:00   


Zo hebben wij alweer een gans artikel klaar voor u !  Nu op naar de Financieel-Economische Tijd (zal wel anders heten) en dan copieer we daar de beursnotities van Sydney voor u.  En wie zijn de best geïnformeerden uit Vlaanderen ?

Wat een fijne rustige dag, waarvoor dank !  Geen dranghekkens moeten plaatsen, geen opstootjes, de warme maaltijden door het OCMW-Antwerpen werden eigenhandig rondgedragen door Monica Deceuninck en Patrick Janssens,  halal of course.  "Wij breken de staking van het keukenpersoneel", zei Patrick alsof hij nog in verkiezingscampagne vertoefde. "En als gij komt zagen tegen mij, breek ik uwe nek", heb ik hem geantwoord, uiteraard na het bakje voedsel uit zijn graaiklauwen gegrepen te hebben. Burgemeester of niet, respect moet ge verdienen.

Fijne rustige dag. Gisteren was het wel anders.Mijn lijfblad gelezen : la Libre Belgique, zoals het een echte Vlaams-nationalist betaamt, want zeker nu is het intressant te lezen wat die van de overkant van de taalgrens ervan vinden.

Volgens mij zal Leterme het moeilijk halen : de Waalse publieke opinie wordt duidelijk in die richting bespeeld.  De gedoodverfde vrouwelijke ingénue (ze noemen dat zo, behalve als ge La Esterella heet), Madame Joëlle staat overal te bliksem-ogen als er een camera in de omgeving is, dat zij "enkel daar is om te waken over de eenheid van het land", l'unité du pays.  De PS speelt niet mee maar di Rupo mikt op een zelfde doelgroep : zij die staan voor de stramme onbeweeglijkheid van de staatsstructuur.  Zijn Vlaamse evenknie, Madame-sans-Gêne mag  voor de galerij vertellen dat ze sociaal geen vooruitgang ontwaart.  Waarom zou er vooruitgang zijn, Caroline ?  Jullie hebben toch zeer veel kansen gehad om de zaken "sociaal" aan te pakken in de laatste 8 jaar met Guynokkio en veel is er niet van terecht gekomen.  Het grote en zo geroemde overleg Arbeid-Kapitaal zie ik niet mooier gesymboliseerd dan door de vakbondsmilitanten die ostentatief hun rug keerden naar minister Vandenboscche toen die het congresgebouw  van haar partij binnenstapte. Ik spot daar niet mee, in een normale democratie moet elke politieke partij immer en altijd waken over de grote principes die de grondwettelijke vrijheden vormen : de socialisten behoren tot de felsten om haat en tweedracht te zaaien.  En achteraf verongelijkt doen.

Het is verdacht stil van de kant van de liberalen.  Zij vragen niet beter dan dat Leterme kopje ondergaat : de perspectieven die zich dan openen, zijn vrolijk en blauw in vele tinten.  En u weet toch ook, wie er in Toscane op groene olijven zit te kauwen in afwachting van één telefoontje, dat men hem nodig heeft ?  Die afschuwelijke knekelvent ... mlet zijn schaamteloze bende liegende bedriegers. Zo, hopelijk keert de rust vlug terug.


Ray 

Cherche dentiste pour faire un bridge au meilleur prix
Laurence Dardenne

Laurence is de journaliste  die denkelijk in d'Ardennen woont, die de lezers vertelt dat weldra in Nederland en nu reeds in Duitsland patiënten annonces kunnen plaatsen om zich concurrentieel te oriënteren over prijs en voorwaarden voor een brug, een prothese, om zich op de meest voordelige wijze een tandje te laten louteren.

Momenteel zijn deze praktijken nog niet toegelaten in het land B maar mocht u op zoek zijn naar de meest Vlaams-nationale tandarts te land, ter zee of in de lucht : contacteer ons en we laten u discreet en vrijblijvend zijn gegevens kennen.  Bijaldien een man met zeer veel humor en een groot hart. En wij overtreden hiermede geen enkele regel van de Orde, want wij zijn héél erg gewonnen voor Orde, Regelmaat, Tucht, Discipline en Volgzaamheid.

Sommige zaken overkomen je in het leven en je kan er niets tegen in brengen.  Momenteel zit ik met een jonge duif op mijn terras die zich schuil houdt in het groen : ze is helemaal niet bang, ik heb een bordje müsli voor haar klaargezet gezet en een bekertje fris water. Weet iemand raad aub  ?  Dit is echt een ernstige oproep : mijn vrouw spreekt niet meer tegen me, want zij vreest dat we binnenkort overal uitwerpselen zullen aantreffen en als het winter wordt (wat is het nu soms, Al Gore-zomer ?) dat ik de zwerm in huis zal nemen met mijn onnozel Gaia-karakter. 

Daar gaat het niet om, ik kan geen dierenleed zien, laat staan veroorzaken.  Dus als u soms weet, wat er in zulke gevallen gedaan kan worden, aub. reageer en desnoods rechtstreeks met een mailtje naar de redactie. Ik kan niet zien of de duif geringd is maar ofwel is ze moe ofwel is ze erg tam. Ofwel is ze niet graag duif en wil ze liever mens zijn.

Iemand die het ook erg moeilijk heeft is onze Ieperse Leterme, u weet de man die als hij onverhoeds genomen wordt door een cameraploeg of een microfoonman, zich geen houding weet te geven en er zo maar wat op los kletst.  Ook voor hem wenkt een nieuw bestaan :

Op Youtube haalde zijn Brabançonne die eigenlijk een Marseillaise was al meer dan 250.000 kijklustigen (nog 550.000 te gaan, Ieperling en  al je kiezers hebben je afgang meegemaakt) en nu ontdek ik zonet een nieuw initiatief : "Toon je naakt" voor het goede doel.  Yes, Serena Williams, de donkere ster van het Amerikaanse tennis doet het, zich naakt laten fotograferen en de afdrukken verkopen voor "Red een Duif op je eenzame Terras" of "Mijn Vader is enkel een Lichtflits", een vaak vergeten maar niet minder schrijnend vraagstuk "Ons bomma heeft niets om in haar oude doos te stoppen".  Mogelijkheden genoeg.

Wil onze aanstaande Premier meer vernemen, hij kan steeds terecht bij mijn persoonlijke vriendin, Mevrouw Jennifer Aniston, die van wanten weet en gelukkig niet op van Wanten gelijkt.  Kijkt u even mee ?

Jennifer Aniston Charity Information

Areas supported: Adoption, Fostering, Orphans | Cancer | Children | Disaster Relief | Education | Family/Parent Support | Gay/Lesbian Support | Health | Homelessness | Mental Challenges | Rape/Sexual Abuse
Born: February 11, 1969

If you have relevant information about this celebrity's charity activities that you think should be included here

Ray