VISIONAIR BELGIE

JOHAN SANCTORUM OVER DE ZAAK VAN THEMSCHE

In de assisenzaak van Hans Van Themsche, de jongeman die in mei van vorig jaar een zwangere Malinese vrouw en een peuter met een jachtgeweer doodde, is een mediatieke hysterie ontstaan die we sinds de zaak Dutroux niet meer gekend hebben. Wellicht mede door het feit dat er op andere binnenlandse fronten weinig nieuws te rapen valt (Van Rompuy is verkenner-af, Leterme hult zich in stilzwijgen), ontstond er een opbod van sensatie rond dit proces. Van dag tot dag kon men vaststellen hoe kranten en TV-journaals - met de ‘kwaliteitslabels’ VRT en De Standaard merkwaardig genoeg voorop- zich te buiten gingen aan een ongenuanceerd soort verslaggeving. Daarin werden echt nieuws, duiding, commentaar en opgeklopt emo-journalisme met elkaar vermengd tot een troebele stoofpot. Even het dekseltje lichten.

Ten eerste schijnen de media, plus alle zelfverklaarde experten, de grondregel aan hun laars te hebben gelapt dat een assisenzaak dient om schuld te bepalen. Men kan dus niet vertrekken van ‘schuld’, wel van al dan niet bewezen feiten. Dat kan schandalig klinken in een context als deze, maar zo werkt het systeem, en dat zou ook VRT-justitiejournaliste Caroline Van den Berghe moeten weten, wanneer ze zo haar eigen mening ventileert over de dader en zijn beweegredenen, ‘rechtstreeks van aan het Antwerpse justitiepaleis’. Het is de volksjury die beslist over de schuldvraag. Ze staat boven elk geschreven recht en beslist soeverein. Pas na die uitspraak van de jury beslist het hof over de strafmaat,- behalve in geval van vrijspraak: dan gaat de beklaagde sowieso vrijuit. Ik ben geen justitie-expert maar heb dit even nagevraagd bij mensen die het wél kunnen weten.

Mensen zoals gepensioneerd rechter Edwin Van Fraechem bijvoorbeeld, die deze dagen niet van het TV-scherm weg te branden is, en op zijn dooie eentje al een strafmaat suggereert, nog voor de jury aan een uitspraak toe is (”Op veel positiefs moet Hans Van Themsche niet meer hopen. Elk jaar minder dan levenslang zal voor deze jongeman een overwinning zijn.” - Het Nieuwsblad van 2/10). Of de al even mediageile showadvocaat Jef Vermassen, verdediger van de familie van Luna, die via De Standaard van 3/10 Hans Van Themsche als een ‘massamoordenaar’ kwalificeert, ‘zoals er vandaag niet veel in Europa rondlopen’. Dat is een zeer geladen omschrijving, die afkomstig is uit een context van oorlogsmisdaden en genocide. Moet men Van Themsche in één adem vernoemen met bv. Radovan Karadzic? Het legt ook een impliciete link naar het oorlogsverleden van één familielid van de dader en de beschuldiging van racisme (zie verder).

Vermassen doet dit niet zomaar. Het feit dat een advocaat die opmerkingen ventileert via een krant -en niet louter voor het hof-, wijst op een taktiek met voorbedachtheid om de publieke opinie mediagewijs te manipuleren en, via die weg, de jury subliminaal te bewerken. Want die mensen gaan natuurlijk elke dag na de zitting naar huis, lezen kranten, kijken TV, discussiëren erover, al worden ze volgens de wet geacht om ‘alleen te oordelen op grond van de gegevens die in de openbare terechtzitting worden overgelegd’.

Hier wordt dus, op het uiterste randje van de deontologie, een potje ‘opiniemanagement’ gespeeld, waarvan we dachten dat het alleen aan spindoctors was voorbehouden: de hyperemotionaliteit van de media-covering werkt altijd in het nadeel van de beklaagde, en wordt bewust uitgespeeld door bijdehandse advocaten à charge. Van Themsche wordt aan de galg gepraat door journalistieke kletsmajoors, met de aanklagende partij in de souffleursrol. Ik zou hier Dr. Eric Rosseel even willen citeren, coördinator van het ‘Netwerk Psychiatrie en Samenleving’,- vooral ook omdat men deze als gauchistisch bekend staande psycholoog niet kan verdenken van enig ideologisch raakvlak met de beschuldigde:

“De VRT brengt hier pure vaudeville, dat heeft met ernstige journalistiek geen uitstaans meer. Gerechtsjournalisten moeten de kijker tonen dat ze de eerste beginselen van het recht kennen, ipv als opruiers op te treden. Zij moeten afstand nemen van hun persoonlijke gevoeligheden en emoties, zoniet zijn ze beroepsonbekwaam. (…) De huichelarij van en rond de slachoffers stoort me. Ik moet me stilaan inhouden om niet de kant van de beschuldigde te kiezen; niet omwille van Hans Van Themsche zelf, maar omwille van het feit dat het verdriet van de slachoffers de bewijsvoering zelf gaat vervangen.” 

Emoticons à volonté: het proces als spektakel

Dat brengt ons naar de toonzetting zelf van de berichtgeving. Telkens weer worden de enorme ‘emoties’ van de nabestaanden en het slachtoffer dat het overleefde, uitvergroot, en in contrast geplaatst met de killer die ‘emotieloos voor zich uit staart’. ‘Emotie’ was blijkbaar het sleutelwoord in de voorbereidende briefings op alle redacties. Standaard-journalist Marck Eeckhaut kwam op het VRT-nieuws uitvoerig en met een lijkbiddersgezicht de dieptes van de menselijke geest peilen en ‘emoties’ aflezen, of net ‘kille ongevoeligheid’. Maar wat weten die journalisten eigenlijk af van wat er in het hoofd van Hans Van Themsche omgaat? Het achterliggende populisme van deze simplistische beeldvorming en manifeste partijdigheid ligt zonder twijfel in de dictatuur van de kijk- en verkoopcijfers (‘Wij schrijven wat U denkt, dus lees ons!’). Zaken als deze liggen in het spervuur van de mediaconcurrentie, waarbij ‘emotie’ de trefkracht bepaalt, en het journalistiek lynchen van een verdachte veel kijklustigen aantrekt. Toch zit het fenomeen dieper dan de marketinglogica: de theatraliteit waarmee de media het verdriet van de nabestaanden usurperen, wijst op een toenemende gevoelloosheid en cynisme van die media zelf, die maatschappelijk uitstraalt, en die misschien een veel fundamentelere oorzaak is van het feit dat de stoppen doorsloegen bij van Themsche.

Het is niet aan mij, om uit te maken, wat iemand voelt die een kind verloren heeft na anderhalf jaar rouwen. Toch ontkomt men niet aan de indruk dat het publieke stigmatiseringsproces tegenover Van Themsche parallel loopt met een even grote uitvergroting en aanwakkering van het slachtofferverdriet. Het verdriet van de nabestaanden wordt een commercieel product, een compleet gemediatiseerd item, zodanig dat zij zich met het opgedrongen scenario gaan vereenzelvigen en luid wenend de gerechtszaal uitlopen, alwaar de aasgieren van de verzamelde pers hen opwachten. Wonden worden opengereten, niet voor de onthulling en de zoektocht naar waarheid, maar voor de beeldwaarde en het showgehalte. Alle actoren lopen hierin mee,- zonder twijfel is het door de overleden mediafilosoof Jean Baudrillard gelanceerde woord ‘simulacre’  hier van toepassing: een geënsceneerde quasi-realiteit die de echte realiteit compleet absorbeert.

Deze justitieshows zijn zonder meer een verlengstuk van de reality-TV à la Robinson en Big Brother. Alle actoren zijn acteurs, alle betrokkenen zijn spelers én pionnen. Alle emoties zijn echt én geënsceneerd, zoals een goede acteur ook echte tranen plengt.  De ambities van het televisiemedium gaan hier zeer ver, het tast de grenzen constant af. In 2005 kreeg de VRT-ploeg van Koppen het éénmaal gedaan om de assisenzaak rond de gebroeders Vlassenbroeck helemaal live te registreren: ‘Beschuldigde sta op’, maar dan veel echter. Dat de aanwezigheid van camera’s toen ‘emoties’ uitlokte, dit proces ‘gemaakt’ heeft, de rechtszaal tot theaterruimte herkneedde, en wellicht zelfs de uitspraak beïnvloedde (beide broers kregen levenslang) is een redelijke hypothese. De virtuele realiteit die zo ontstaat, wordt beleefd, geconsumeerd en gereproduceerd door de massa zelf, voor wie het product in essentie bedoeld is: gerecht, macht, en media convergeren in de manipulatieve strategie van de spektakelmaatschappij.

Dat Van Themsche in de gevangenis over ‘extreem-geweldadige videogames’ kon beschikken, is daar maar één facet van. Het ineenvloeien van realiteit en virtualiteit heeft in onze samenleving zo’n niveau bereikt, dat het videogame overal is,- we leven erin. De kracht, die Van Themsche de trekker deed overhalen, heeft misschien minder met doordeweeks ‘racisme’ te maken, dan wel met de bewustzijnsvernauwende impact van een tomeloze beeldcultuur die eigen denkvermogen en emoties vervangt door geprepareerde attitudes. Of nog duidelijker gezegd: de media slachtofferen met plezier wat ze zelf creëren.

Van mediatieke hysterie tot politiek proces

Dat brengt ons tot het derde en laatste punt in deze beschouwing rond het Van Themsche-proces: de toedichting van ‘racistische motieven’ en het onderliggend politiek gehalte van de aanklacht. Van meetaf aan is dit het proces geweest van rechts, extreem-rechts, en het Vlaams Belang. Dat de dader uit een bruin milieu komt, met een grootvader als ex-SS-er en tante Frieda als VB-parlementslid, werd door weldenkend Vlaanderen onmiddellijk aangegrepen om de dodelijke schietpartij als een racistische aanslag te kwalificeren, lang voor de aanklacht op tafel lag. Meteen lag ook de collectieve ‘schuld’ op de weegschaal van de 20% Vlaamse mestkevers die op de foute partij stemmen. “Dit is een politiek proces. Dit is het proces van een partij, het VB, die een jonge man politiek, ideologisch tot een racistische moordenaar kneedde.”  lees ik ene Koen Calliauw schrijven op de indymediawebsite. Wel, beste Koen, daarmee pleit je eigenlijk HVT vrij, en plaats je het VB op de beklaagdenbank van een ‘politiek proces’. En politieke processen, ja sorry, die horen niet thuis in een democratisch bestel. Er is niet zoiets als een ‘goede’ en een ‘slechte’ censuur, of ‘een beetje vrijemeningsuiting’, hoorde ik onlangs Prof. Dr. Jean Bricmont nog zeggen: er is democratie en freedom of speech of er is er geen.

Het zal me wel weer in bepaalde middens zwaar aangerekend worden, maar mij vallen verschillen nu eenmaal op. Toen Joe Van Holsbeeck door twee zigeuners vermoord werd voor een mp3-speler, werden er ‘stille marsen’ gehouden tegen ‘zinloos geweld’. Het door de media gebruikte relativerend discours (achtergrond, jeugdige leeftijd, kansarmoede…) omtrent de daders suggereerde haast dat het hier om een ‘tragisch ongeluk’ ging, eerder dan om een moord. Idem dito in de zaak Guido Demoor, in elkaar geslagen door een groepje allochtonen, met de dood tot gevolg. Redouan Siti, de meerderjarige dader die de fatale schop toebracht, kwam er met twee jaar cel en een geldboete vanaf. Afgezien van deze mildheid, viel vooral de welwillende discretie van de media op, en hun schroom om zelfs maar te berichten dat het om allochtonen met een gerechterlijk verleden ging. Terwijl we van Van Themsche ondertussen weten welke posters hij op zijn kamer had hangen.

Dit soort hypocrisie gaat me te ver. Als men de term ‘racisme’ wil hanteren, dan was die in de zaak Demoor zonder twijfel ook van toepassing. Als men hier selectief te werk gaat, dan moet ik veronderstellen dat de politieke demagogie de boventoon voert. En dat het zogezegde anti-racisme-discours een dekmantel is om af te rekenen met middelpuntvliedende, staatsvijandige en anti-Belgicistische krachten, door Hans Van Themsche gepersonifieerd.

Op 4 oktober komt het, uitgerekend rond dit punt, tot een breuk tussen Mr. Van Aelst en Songül Koç, de Turkse vrouw die de aanslag overleefde. De advocaat liet zich in VRT/Terzake ontvallen dat racisme wellicht niet het hoofdmotief is, en wordt wandelen gestuurd door zijn cliënte: er rust blijkbaar een taboe op bepaalde theses. In de druk om de zaak te politiseren en Van Themsche als een toerekeningsvatbare ‘racist’ te berechten, wenst de familie blijkbaar een actieve rol te spelen. Barbertje moet dus hangen, o.m. dankzij het gebruik van de Rorschach-test, u weet wel: die inktvlekken waar je bij moet vertellen wat je erin ziet. Reeds in de jaren ‘70 werd deze test door de ganse internationale wetenschap als ‘onwetenschappelijk’ beoordeeld.

Zo wordt het showproces, behalve een soap, ook een oefening in politiek-correct denken en een hallucinant zondebokverhaal. In 1933 werd de jonge communist Marinus van der Lubbe, ook na een grandioos showproces, veroordeeld voor brandstichting aan het Reichstag-gebouw en terechtgesteld. Ook toen liepen de ‘emoties’ hoog op, en werd de zaak door de nazi’s weergaloos uitgebuit. De rest van dit verhaal is bekend,- dacht ik toch.

Met dank aan Mr. Katleen Bury voor het juridische advies.

Napoleon Gucht, de Scheldende Schimper, die zonder de minste gewetenswroeging 1 miljoen van zijn landgenoten bestempelt als mestkevers, heeft een "objectieve" nota gestuurd aan de ambassades van het land B betreffende de regeringsvorming.

Als er iets is dat Napoleon beter niet doet, dan is het voorwenden van objectief te zijn : de vent barst van ambitie, komt klaar van zijn eigen meerwaarde, en wil graag minister worden van de  hele planeet. Om dat te bereiken gedraagt en misdraagt hij zich als een spiegel in het lachpaleis. Hij is de slechtste reclame voor de vrijzinnige humanisten.  Die zijn er nog.

De Belgische kliek zit met een ei en is enorm verveeld met de politieke situatie en met het zinkend imago van dit land. Vooral de artikels in de buitenlandse pers liggen zwaar op de maag, alhoewel de meeste ervan vrij simpel zijn en een beetje lacherig het land B herleiden tot pralines, bier, frieten en voor de gevorderden komt er nog een pot gekookte mosselen bij.  "Als België niet bestond, zou niemand het vandaag uitvinden", dat klinkt enorm grappig in onze oren maar de Belgicisten plengen bittere tranen als ze dat onder ogen krijgen.  In eigen land neemt de premier of een andere minister zijn telefoon, belt een hoofdredacteur en het onwelgekomen artikel verdwijnt.  's Avonds gaan ze smen dineren en nadien in de bar doorzakken met ieder een del op de schoot.  Het buitenland heeft andere tradities en andere bazen.

Er wordt door Buza meegedeeld  in een nota ondertekend door Napoleon lui-même dat de regeringsformatie een beetje lang-lang duurt, want we willen een stevige regering en alles moet goed doorgepraat worden. Er bestaan wat verschillen in opvattingen tussen Noord en Zuid (in Amerika eindigde dat  in de Secessie-oorlog) maar de Belgen hebben altijd heel erg vredevol samengeleefd en blijven dit doen.  Opininiepeilingen kloppen nooit, vertelt hij de ambassadeurs.  Weet je wat zeker nooit klopt ?  De maat van zijn schoenen : hij koopt altijd een 45 maar hij heeft een 36, dat klopt niet. En bla-bla, patati en patata.

Hallo ?  Is dit een lopende zaak ?  Is dit deontologisch in orde (zelfs los van de inhoud) dat iemand die mee aan de onderhandelingstafels zit, in zijn aflopende functie als minister het buitenland gaat vertellen hoe het er voor staat ?  Kunnen we zelfs de schijn niet meer ophouden in de bananenrepubliek ?

Savat

  Onze Nederlandse lezers die een beetje bozig reageren op onze commentaren over Maxima, die we even Minima noemden, verwijzen we vandaag graag naar de Telegraaf en Elsevier.  Om u behulpzaam te zijn hebben we zelf een stukje uit de Els gecopieerd :

Oranjeverenigingen boos om uitspraken Máxima

zaterdag 6 oktober 2007 09:47

Prinses Máxima heeft 'een grote vergissing' begaan door de Nederlandse identiteit en de Nederlandse cultuur te relativeren.

Prinses Máxima zou een ander beeld van Nederland hebben dan de gewone man

Dat vindt de Bond van Oranjeverenigingen, meldt De Telegraaf vandaag. Volgens voorzitter Michiel Zonnevylle viel de achterban van de Bond 'steil achterover' toen Máxima tijdens een toespraak twee weken geleden verklaarde dat 'de Nederlander' niet bestaat.

Zonnevylle denkt dat de prinses door haar positie een beeld van de Nederlandse samenleving krijgt voorgeschoteld dat niet aansluit bij dat van de gewone man.

Eenzijdig
'De prinses is typisch een voorbeeld van een jonge kosmopoliet uit de betere kringen, die overal kan werken en wonen. Ze ontmoet te vaak speciaal geselecteerde, hoogopgeleide mensen en krijgt daardoor een eenzijdig intellectueel beeld van de werkelijkheid.' 

Zonnevylle zal vandaag tijdens het twaalfde congres betogen dat 'de Nederlander' wel degelijk bestaat.  

Geschrokken
Máxima deed haar omstreden uitspraken bij de presentatie van een rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). In dat omstreden rapport wordt er onder meer voor gepleit dat immigranten verschillende identiteiten houden, en kunnen beschikken over verschillende nationaliteiten. 

Donderdag liet de prinses nog weten dat ze is geschrokken van alle kritiek - zo noemde Geert Wilders haar toespraak 'politiek correcte prietpraat'. Ook zou ze haar uitspraken op persoonlijke titel hebben gedaan. 

Verzuild
Maar een dag eerder was Máxima nog opnieuw ingegaan op de kwestie: in weekblad Margriet wees ze er op dat Nederland tot voor kort verzuild was. En daarom kan er volgens de prinses ook niet worden gesproken van één Nederlandse cultuur. 

Lees ook het Elsevier-commentaar Máxima had moeten wegblijven bij integratierapport en de blog van Liesbeth Wytzes: Bevoorrechte Máxima heeft geen flauw benul

Door Robbert de Witt

Ook het geld uit Charleroi komt hoofdzakelijk van Vlaanderen.  Ze stelen zelfs het eigen geld dat de Walen in de stedelijke parkeermeters stoppen : deat gaat rechtstreeks naar een sportclub waar de schepen, die voorzitter is van de sportclub, met een grote handtas zat te wachten !  En Arena zal anders piepen als ze een nieuwe douche en meubelen nodig heeft.

De Belgische loopster Mik Gevaert en haar vriend Djeke Mambo

Het Gele Gevaar deed vroeger denken aan de Chinezen die met hun chocoladen uniformpjes Europa zouden binnenvallen en ons allemaal een Mao-pakje aantrekken en slavenarbeid laten verrichten.  Die kans heeft de geschiedenis laten voorbijgaan en de Chinese invasie is beperkt gebleven tot twee witte plaasteren leeuwen aan het Astridplein voor de fictieve ingang van Chinatown.  Recht tegenover café Jozef, de enige drankgelegenheid uitgebaat door een Vlaming op de hoek Gemeentestraat/Astridplein.  Met grote foto's boven de toog van Filip Dewinter, Anke Van der Meersch, Gerolf Annemans en ander slecht volk.  Onlangs had een stel koffie besteld toen hun oog op de politieke bekentenis boven de toog viel en ze stilletjes tegen mekaar fluisterden : "We zijn hier niet op onze plaats" waarop Marcel, de snelle uitbater repliceerde : "Dat vind ik ook, de koffie is juist op." Jammer voor die mensen, want de koffie is perfect en de bediening zwierig en vriendelijk.

Ik moet niet te veel breien vandaag, want het is warm, maar een gratis publiciteitje rendeert altijd.

Het Rode Gevaar waren dan de communisten en toen die  hun winkel failliet verklaard werd,  trokken  ze met hun vijf man en de paardenkop onder de arm naar Agalev.  Die zelfs de term "Groen gevaar" niet verdienen, wegens onbenulligheid.   Uiteindelijk is de term overgenomen door de socialisten, die als electorale reactie onmiddellijk zeven kamerzetels verloren.  JA !

Bij de socialisten is men  bang van een open debat tussen de twee overgebleven kandidaten als voorzitter.  Niks debat.  Ieder mag zijn papiertje komen aflezen.  Pers is niet toegelaten en de vragenstellers zijn geselecteerde partijleden die weten dat ze voor Gennez moeten kiezen.  Erik de Bruyn, de rode socialist die met open vizier strijdt en niet achterbaks is,  verklaart in de kranten hoe verkrampt het er aan toegaat op die laatste vergaderingen voor de definitieve stemming.

Maar het zijn wel die dictatuur-verdedigers die ons en de heel maatschappij willen heropvoeden en ons het begrip "democratie" willen aanleren ...

Ray

PS : Wij supporteren voor Erik de Bruyn, omdat hij geen draaikont is. En vermoedelijk de tegenstellingen binnen de partij nog scherper gaat stellen en wij houden nu eenmaal van verdeling bij de vijand. En we hebben er natuurlijk niets aan te zeggen, dat was ik nog vergeten. Want op 21 oktober volgen wij de verkiezingen in CH.

Schoten met de CD&V-er Harrie Hendrickx  als burgemeester was de gemeente die vorig jaar in het nieuws kwam door te verklaren het cordon sanitaire te willen doorbreken als het niet anders kon. 

Het land was te klein voor de heftige reacties van de linkse partijen.  Leterme en Vandeurzen kwamen naar Schoten met hun maffia-lijfwachten en  zwarte Cadillacs en Harrie is bijgewerkt gelijk in een film van Martin Scorsese. Hij verplaatst zich sedertdien  in een looprekje en als iemand het liedje van "My Rose-Mary, I love you" fluit, begint zijn hoofd te knikken. 

Nochtans heeft hij  nu een vriendelijke en ongebruikelijke geste gedaan, de burgemeester van Schoten : aan een VB-raadslid de kans gegeven op te treden als ambtenaar van burgerlijke stand en  hem een huwelijk  laten afsluiten op speciale vraag van vrienden.  Dit is een kwestie van menselijke verhoudingen, wederzijds  respect en het aanvaarden van de politieke realiteit.  Ik ben ervan overtuigd dat het betrokken raadslid, zonder iets af te doen van zijn oppositionele opdrachten, alleszins op een andere manier zal aankijken tegen zijn burgemeester.  In Antwerpen zou het er gene zijn, denk ik.  En in Sint Niklaas is de situatie weer anders. 

Intussen blijkt weer maar eens dat als er ooit een toenadering zal plaatsgrijpen, zoals de meerderheid van de bevolking dit wil wel, deze veeleer zal mogen verwacht worden van bepaalde CD&V-mandatarissen dan van de vuurspuwende rode haatdraken.

Om het geheugen op te frissen, de uitslag van de raadsverkiezingen in oktober 06 :

VB 34.7% (+ 10%)
CD&V 34.1% (+ 11.3%)

06/10 Primeur in Schoten: Vlaams Belanger sluit huwelijk In het gemeentehuis van Schoten vond zopas een unieke gebeurtenis plaats. Tim Willekens (30) voltrok er als raadslid van Vlaams Belang een huwelijk. Het is al ongebruikelijk dat een raadslid dat doet, laat staan een oppositieraadslid van het Vlaams Belang. In een gemeente voltrekt normaal gezien de schepen van Burgerlijke Stand het huwelijk. In Schoten is dat Vera Smets (CD&V). ”Als het voor deze persoon onmogelijk is, wordt gekeken naar de rangorde binnen het college”, zegt Jef Gabriels, voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Steden en Gemeenten (VVSG). ”Eerst treedt de burgemeester als plaatsvervanger op. Als ook die niet kan, zakt men in de orde af en komt men uit bij schepenen en raadsleden.” De clausule dat een raadslid een huwelijk voltrekt, is bij de VVSG bekend, maar volgens Gabriels is dat erg ongebruikelijk. ”Dat het een lid van VB betreft, is nog unieker. Maar wettelijk gezien maakt het geen verschil aan welke partij die persoon gebonden is.” Gabriels meent dat, indien alle procedures goed werden doorlopen, geen enkel bezwaar bestaat. ”Het college heeft het boekje gevolgd, en het huwelijk was dus perfect wettelijk”, zegt Willekens. Het koppel vroeg hem zelf. ”Ik ken die mensen goed. Hen als vriendendienst uithuwelijken heb ik met plezier gedaan.” Om dat te kunnen doen, legde hij het voorstel op tafel tijdens een besloten gemeenteraadsraadszitting. ”Alle leden moesten zich opgeven als ’afwezig’ op de dag waarop het huwelijk zou worden voltrokken. Door stilzwijgen was uiteindelijk iedereen het eens, ook burgemeester Harrie Hendrickx (CD&V).” Juffrouw Ellen

 





"Reich mir die Hand, mein Leben" 
Vandaag : een luie dag met veel fotootjes en weinig tekst

Met dank aan de Vlaamse vrienden die vanuit F onze worstelwedstrijd tegen het land B volgen (en de bemiddeling vanuit M).  Voor het kraken van deze codes moet het Spionnencentrum straks meer personeel hebben.

"En nu iets luchtigs" roepen ze van bij de directie. 

- Is iets stoms ook goed ?

"Ja" antwoorden ze van achter de deur, "als het van Savat komt, is het altijd stom".  (op de redactie van de Frut werken stalinisten maar hier is het ook niet slecht)

Mocht het Spionnencentrum met Oppercommandowijf Kathleen Cools hier ooit binnenvallen, die zouden héél veel werk hebben om de onjuiste levenswijzes, gedachtes en gedragingen te catalogiseren.  Wij engageren onmiddellijk dat klein, vinnig, sympathiek advocaatje van de Liga van de Rechten van de Mens die steeds hetzelfde pleit :"'Dit is puur racisme, mijnheer de Voorzitter".

Daarom is ook  een van onze betere slogans :

"Wij haten heel de weireld, op die manier discrimineren wij niemand".

Een luchtige kwisvraag aan hand van een foto uit de oude doos : Wie herkent u op dit lichtmaal ? N.a.v. welk soort gebeurtenis werd deze opname vervaardigd en zo mogelijk waar ?

(Diegenen die Antwoorden dat het Napoleon Gucht is, mogen heel de dag in de hoek gaan staan en diegenen die zinspelingen maken op de oude doos kunnen ernaast gaan zitten)



Savat

Onze goede vriend A. Griffon is laat naar bed gegaan en heeft een aantal behartenswaardige zaken op zijn blog geplaatst. Met zijn toestemming (en die van Madame, want zij heeft een rustige nacht gekend) brengen wij de integrale tekst.


JUSTITIE IS NIET BLIND MEER, HAAR WEEGSCHAAL GESABOTEERD

De absoluut gladde paling van Europa is de Portugees Barroso, voorzitter van de Europese Commissie van Onverkozen Potentaten en Onbenullen.  De man blinkt elke morgen zijn geweten op met boenwas vooraleer zich te gaan moeien in een van de 28 lidstaten  Vrijdag was het de beurt aan het land B vanuit de redactiekantoren van Le Standard, samen met de immer hypocriet glimlachende tjeef Van der Meersch. Twee slijmballen in een kamer.
 
Mijnheer wijst dit land en zijn inwoners op hun verantwoordelijkheden om  de solidariteit tussen de gewesten te behouden.    "Brussel is de hoofdstad en daar moeten alle Belgen fier op zijn" orakelt de man wiens land economisch het hoofd boven water houdt omdat er veel sardines in de zee zwemmen.  Die Barosso is aan zijn job gesukkeld omdat hij een kontlikker bij uitstek is die bij het zicht van de echte groten steeds op één  knie gaat zitten en smeekt om enkele goedgemikte tikken tegen zijn altijd lachende kop. "Doet u maar, Senhor Presidente, als het u oplucht ..."  Wij kennen onze ministers : die verkopen hun land uit, melken de inwoners suf, proppen hun bankrekeningen vol met staatsgelden en roepen tegen Jef met zijn klak die toevallig voorbijkomt : "Hé, stomme racist, ik zal de sadisten van Luik eens laten komen".  Barroso doet hetzelfde maar dan voor heel Europa.

Hij is niet opvallend bekwaam maar wel erg nuttig.  En vermoedelijk werd hij gebrieft door de diensten van Napoleon Gucht. 

Gisterenmorgen kreeg ik een warme uitnodiging om te emigreren naar XYZ (ik zeg het lekker niet) en ik heb dat van de hand gewezen, want mijn land staat op punt om misschien zelfstandig te worden en mijn stad is weliswaar een Bezette Stad maar ik kan ze niet missen ... maar als ik  die bemoeienisverhalen lees van buitenlanders die godverdraaid nog geen fles porto kunnen vullen zonder ze zelf halfleeg te zuipen, dan vraag ik beleefd of er nog een plaatsje voor mij is ?

Ray

PS : VB & N-VA hebben al luid protest aangetekend tegen dit ongeoorloofd optreden.

Als er nu een nota van Milquet (CdH)  in de pers opduikt dan wordt deze bewust gelekt.  Op deze manier behoudt de politica haar contacten met haar kiezers en laat ze hen weten, dat zelfs als er een communictatiestop heerst, zij ondubbelzinnig blijft ijveren voor de belangen van de Franstaligen.  Dit "dook" ondermeer gisteren op :

Een stelletje meerderheidspolitici samen met de kranten, de televisie en de radiozenders zijn bezig met het creëren van een haatsfeer, met als eentonige achtergrond racisme.

De vrij simpele van geest Marino Keulen zal de horeca verplichten een charter te tekenen dat "iedereen" welkom  heet in  het handeltje.  Ik geloof niet dat Horeca-Vlaanderen zit te wachten op instructies van een omhooggevallen politiekertje om hun zaak te runnen.  Deze Keulen schaamde zich er zelfs niet voor een gefingeerd incident aan te grijpen met een verkozen Marokkaan uit het  Vlaams parlement, om zijn platte ideeën te lanceren.  Wij gaan alleen  binnen waar een dergelijke regime-affiche ontbreekt. Niet omdat wij racisten zouden zijn maar omdat we de opgefokte dwang niet aanvaarden.  Laat de mensen leven, bemoeial ! Grijp in als het nodig is en zorg voor goede wetten en cellen om de bandieten op te sluiten. Laat gewone burgers gerust met je paranoia.

Men wil per se de indruk wekken dat Vlaanderen een hel is voor allochtonen, dat elke blankie rondloopt met een zweep, een pistool en messen in verschillende maten.

Wij, die elke dag ons gewone leventje slijten tussen onze buren en families, weten hoe het er aan toe gaat en ook wij hebben geen behoefte om de hersenspinsels te ondergaan van kereltjes en niet-klaarkomwijven uit de groene rand die ons zullen vertellen, hoe fout wij leven.  Ik moet dan altijd denken aan de verhalen die Gina destijds vertelde over haar ervaringen in de Seefhoek met haar gekleurde buren.  Als Keulen daar één nacht moet blijven slapen, voeren ze hem af naar de psychiatrie.

De Deutsche Bank weet perfect hoe zij haar zaken moet regelen : die kerels hebben alleen $$-tekens in hun ogen zoals Oom Dagobert van Donald Duck en die houden zich niet bezig met racisme.  Wat niet verhindert dat op een lager echelon een van hun medewerkers, die zijn job misschien beu is, een steek kan laten vallen.  So what ?  Und dann ? Et alors ?  Awel ? Is dàt het Opperkwaad in Vlaanderen, een man die liever niet met exotisch personeel werkt ?  Als het waar is en weer geen uitgelokt feit.

De staat en de syndicaten proberen elk bedrijf en persoonlijk initiatief kapot te reglementeren.  Enige tijd geleden hebben ze zich op de aanwervingen gegooid : wat niet meer kon afgestroopt worden met taksen, belastingen, vergoedingen zouden ze even afmaken  met verplichte aanwervingen.  Buiten een klacht tegen een veiligheidinstallateur, was er nog één "werkgever" wiens hond rondliep met een sjaal waarop de boodschap stond : "Pas op, ik bijt negers". In het Frans dan nog, want negers spreken wel eens Frans. 

Succesvol is het allemaal niet, er zitten honderd spionnen dag na dag te speuren, controleurs, inspecteurs, vrijwilligers , uitlokkers worden op pad gestuurd maar er zijn nauwelijks sporen van racisme te ontdekken in dit land van brave mensen.  Iedereen weet dat, behalve onnozelaars zoals Keulen en zijn carnavalstoet van volgelingen. 

 Hij zou beter de uitgaven van zijndepartement  nakijken, gedenk wat er met partijgenote Tientje is gebeurd.

Savat 

 

Wij hebben aan enkele nauwe vrienden en bereidwillige adviseurs gevraagd vorige maandag wat zij dachten over de zaak van Hans van Themsche en hoe wij hierop met Angeltjes zouden reageren.  De meningen waren verdeeld,  sommigen zegden "zwijgen en zweten" anderen beweerden "bijt van je af".  Wij hebben zelf zeer nadrukkelijk gepleit voor onthouding : de massale bewerking van de publieke opinie zal elke poging tot objectivering wegdrummen.  Wij voelen er niets voor in de arena geduwd te worden als de verdedigers van HvT.  Niet uit lafheid, wel omdat we inderdaad met deze afschuwelijke zaak niets te maken willen hebben.  En met de man nog minder.

Een ganse week door zijn er ettelijke mails en telefoons binnengelopen en uiteindelijk is de zaak ook aangezwengeld in de reacties.  Onze mensen, lezers, reageerders, vrienden zijn geschokt door de scherpe haat die zij horen in de stemmen van de verslaggevers, die zij lezen in de verslagen, die ze bemerken in  het zenuwachtige gedrum van de perslui, de tendentieuze vragen en berichtgeving, het nét niet noemen van het Vlaams Belang als verdoken hoofdbeschuldigde.

Gisteren hebben wij voor de eerste keer het onderwerp ter sprake gebracht na het ontslag van meester Van Aelst en zijn moedige uitspraken.  En het grootse huilconcert in alle kranten,op de regimezender,  gevolgd door de tweedehands commerçanten van de VTM.  De aanstelling van het fanatieke Amada-advocaatje dat namens de Liga van de Rechten van de Mens optreedt, tot raadsman van de Turkse mevrouw lijkt geen goede zet : deze man is een enge fanaticus en een bekrompen partijcreatuur.  De publieke opinie lust hem niet.

Luyckx is de vrijzinnige humanist van de loge die eigenlijk bij de socialisten hoort maar per abuis aan het wedden is op het verkeerde VLD-paard.  Dit is de generatie die haar carrière opbouwt op het blind verdedigen van de multiculturele mislukking. En dan is er Vermassen, die zichzelf helemaal onderuit haalt door de menigvuldige gedaanteverwisselingen die hij ondergaat.Zijn initiële geloofwaardigheid is verschrompeld.

Over de juridische aspecten durven wij niets zeggen.  Het komt in ons niet op HvT te verdedigen maar wij voelen allen zeer goed aan wat er aan de hand is :  de partij van het volk, de partij van de vranke kritiek op de maatschappelijke mistoestanden moet kapotgemaakt worden, ieder van ons, individueel moet tot zwijgen gebracht worden en belast met alle minachting en misprijzen van de weldenkenden.  De hufters van de Morgen/le Matin staan natuurlijk vooraan met hun haatartikels, zij kennen de drijfveren van het wanstaltige optreden van HvT, zoals zij alles kennen en weten met hun redactie van drie man en een paardenkop.

Telkens opnieuw trapt links in dezelfde val, hoe goed zij hun scenario's ook afspreken met mekaar (en dàt doen ze, geloof me) : hun overdrijvingen vervelen en irriteren vele burgers.  En ze scherpen onze solidariteit aan.

Nu hebben we tegen alle afspraken in de zaak toch te berde gebracht, omdat we voelden dat er behoefte is aan duidelijkheid.

Ray

Zou dit geen mooi strikje zijn voor de keuning ?  Het is een ontwerp van  la libre Belgique (het Vrije België, dat zich in het Zuiden des lands bevindt in tegenstrijd tot het Bezette België, la Belgique occupée van het Noorden)




Ter gelegenheid van de lancering werd door Ipsos (ik zou niet weten wie het is) een peiling gehouden bij 1.000 landgenoten (het moest goedkoop blijven, de Vlaamse sponsors deden niet mee) van wie 52% denkt dat het land er morgen niet anders zal uitzien dan vandaag.  Ik hoop dat ze begrepen hebben dat het niet over het weerbericht ging. Over die 48% anderen wordt verder niet gerept, die liggen in de Samber.  23% gelooft in een positieve afloop voor de nieuwe landen na een splitsing.  En het zijn vooral vrouwen (63%) en de leeftijdsgroep met de meeste actieven van 35/54 jaar  61%) die wanhopig zijn over de trage wijze waarop de regeringsvorming verloopt.

Juffrouw Ellen

Als je  als Spaanstalige op de kortste keren zeer keurig Nederlands leert praten, een warme hartelijke vrouw blijkt te zijn, met een aangename uitstraling en een paar fijne rondingen, dan stijg je binen geen tijd op de hitlijst van de populariteit.  Dames en Heren : prinses Maxima, weldra Koningin Maxima.

Helaas, Edammerkaas, de wittebroodsperiode is voorbij. Nu komt de ware aard aan de beurt.  Maxima is een verwende vrouw, die van elke dagelijkse realiteit afgeschermd wordt door een omgeving die haar - de vreemdelinge met erg grote voorrechten in de Nederlandse gemeenschap binnengeloodst - het sprookje van de diversiteit als een waar feit voorhoudt.

Vorige week omschreef Geert Wilders een toespraak van de aanstaande vorstin bij een partijdig maatschappelijk rapport als "prietpraat".  Maxima had namelijk beweerd dat "de Nederlandse identiteit niet bestaat".  Bijzonder onhandig, ondiplomatisch en  ondankbaar.  Zeker toen bleek dat de opsteller van het samenlevingsrapport inmiddels gepromoveerd was tot senator voor de PvdA.  Alsof onze eigen Houten Klara een speech opgesteld door Erik de Bruyn zou voorlezen op een 11 novemberherdenking in de basiliek van Koekelberg.

Inplaats van zich gedeisd te houden, dramt Maxima echter door. In een interview verklaart ze geschrokken te zijn van de boze reacties die haar stellingname hebben opgeroepen.  Ze was nochtans heilig overtuigd van haar gelijk, want zegt ze nu weer : in Nederland is er altijd meer dan één cultuur geweest.  ten tijde van de verzuiling leefden de mensen ook naast mekaar en het is pas seder de schotten geheven zijn tussen de mensen, dat men zich behaaglijk kan voelen.  Zoiets. Dus opnieuw een variatie op leve de diversiteit.

Waar halen die verwende domoren het lef vandaan ?  Moet u ens in Buenos Aires op het graf van Evita Péron een duwtje geven tegen een bloempot : ze verklaren de oorlog.

Ray

Een van onze vele slogans op de redactie luidt : "Met een goed voorstel lachen we even luid als met een belachelijk".

Dit is geen faire houding, maar niemand heeft ons gevraagd om eerlijk en neutraal te zijn : wij zijn zoals de VRT, vooringenomen,onvolks, vals en we gebruiken onze positie om de wereld te laten draaien zoals de linksen het willen.

In de gesprekken die deze week gevoerd werden over de aanhechting bij Vlaanderen van een ontegenzeggelijk stuk van ons grondgebied, Halle-Vilvoorde was er een fantastisch voorstel van een sluwerd - het zou Blanpain kunnen zijn, maar hij was het niet, want hij rook naar nicotine.  "Laten we aan de Franstaligen twee stembrieven geven, dan kunnen ze kiezen, waar ze gaan kiezen : bij de boertjes van Vlaanderen of per gratis taxi naar het verfijnde Franstalige Brussel".

Dat zijn adembenemers, zulke voorstellen.  Waarom mogen de franskiljons niet meestemmen in elk land waar zij het zouden willen ?  In de VS tégen Bush.  In Myanmar voor de saffraankleurige monniken, in Zwitserland voor de zwarte-schapenpartij ?  

Nog eentje : als de Franstaligen in  Vlaams Brabant in het éne België, want zo blijft het voorlopig, twee keuzemogelijkheden krijgen, waarom dan niet de Vlamingen in Waals-Brabant ? Is er méér grondwet voor koppige Walen dan voor de Vlaamse boeren ? Een bruggetje
http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelid=DMF05102007_007
Iets anders : we  zullen  op vraag van de liberalen economische immigratie toelaten.  Precies alsof we dat tot hiertoe niet gedaan hebben !  Hoe gaan we dat controleren ?  Hoe gaan we dat propageren ?  Wat doen we met de arme mensen die het verkeerd verstaan hebben, maar die  wel de slagboom omhoog willen zien gaan ?  Wie zal de diploma's uit al die verre landen in ongekende talen, evalueren en controleren ? 

Een andere slogan die bij ons de redactie veel aanhang heeft, luidt : "Houde zot, dan moet je niet werken".  Misschien kan Leterme daar iets mee ? 

Ray