"Bert betreedt nu het kattenlooppad gehuld in een soort wit tropenpak, afgebiesd met  zwart satijnen lint en een zwarte singlet met wit katoenen onderhemd.  Onder zijn inmiddels grijsgespikkelde haardos nog steeds die jongensachige, verlegen glimlach waarmee hij zovele meisjes- en damesharten op een hijgend tempo doet vragen : zou deze jongen ooit de stormen van mijn passionele gemoed kunnen luwen ?"

Gelukkig zijn er "aanhalingstekens" in overvloed op mijn klavier, zodat u onmiddellijk door heeft, dat ik niet mijn eigen zieleroerselen te grabbel gooi maar in dit geval een fictieve omroepster bij een modeshow het nieuwsgierige publiek laat inlichten over de verschijning van cultuurminister Bert Anciaux op de catwalk.  Het zou best een aankondiging kunnen zijn door een van de twee travestiete diva's , Nancy of Debby, want bij hen (haar ?) maakte Bert onlangs zijn televisie-opwachting.

In feite nog steeds diezelfde Bert, die een tiental jaren geleden, gezeten naast Marc Uytterhoeven in een knellende pauwenstoel,  stormenderhand de sympathie wist te winnen van honderdduizenden kijkers. De Volksunie lag op apegapen maar de kleine boy-scout pookte het stervende vuurtje terug op tot een fel laaiende maar kortstondige vlam.

Er is inmiddels veel gebeurd : de Volksunie van Bert,  maar vooral van vele goedmenende Vlaams-nationalisten en ook te veel  arrivisten, is uit mekaar gereten en vaak in onhapbare brokken verzwolgen en verteerd.  Bert zelf heeft zowat overal rondgesnuffeld en enthousiast zijn geursporen aangebracht maar heeft finaal zijn Vlaams-nationale wortels losgerukt om ze te vervangen door vooral Marokkaans-nationale en zich onder de grote rode papaplu van de socialisten op te blazen tot een compleet overbodig multicultureel aanhangsel.

"Hoe vinde mijn kostuum, schoon, hé" taterde onze Oppercultuurman tegen de travestieten.  Ik wist niet dat schaamte in de plaats van iemand anders ook pijn kon doen

Ray.

Ik heb hem ooit eens ontmoet en hij leek me een best aardige man, keurig in het pak, beschaafde omgangsvormen, zo iemand van wie je zegt : als heel uw gemeenschap is zoals u, zullen wij nauwelijks problemen ondervinden. 

Hij is net begonnen aan zijn tweede lesgislatuur in de gemeenteraad maar pats boem ... het is multiculturele papieren oorlog voor de rechtbank met onze Youssof. 

Wat is er gebeurd met deze voortreffelijke man ?  Tegengehouden tijdens een Wodca-controle weigerde de bestuurder van de auto waarin het raadslid zat, gehoor te geven aan de bevelen van de politie.  Achtervolging, sirenes, klemrijden, en terug de rij in om te blazen in het zakje.  (Ik stel mij hier al vragen bij, want als u of ik zoiets klaarstomen, worden wij weggevoerd).  Bij de controlerende agenten aangekomen, stapt Youssof uit de wagen, maakt zich kenbaar (hoe indrukwekkend ! een "gemeenteraadslid", val nu op je achterste) en begint te zeveren dat hij beslist heeft dat die controles niet kunnen doorgaan ... Er komt een hoge politiepief bij te pas en de zaak escaleert. Een gemeenteraadslid heeft nul komma nul gezag over een politie-agent, mocht u daaraan twijfelen. U wellicht niet maar Youssof wilde het even uitproberen, vermoedelijk aangespoord door zijn vriend chauffeur die lichtjes boven zijn Marokkaans theewater was.

Om kort te gaan de politie stelt een pv op voor smaad en het verongelijkte allochtone maar geïntegreerde raadslid van de SP-A legt klacht neer wegens ... racisme ! De eeuwige uitweg en oplossing voor elk conflict met onze gekleurde woestijnridders.

Ik bespaar verdere details over "jawel maar" of "neen, toch niet", waar het om gaat is dit : zelfs flink aangepaste allochtonen die tot zekere bestuursniveaus doordringen, blijken nooit onze leefregels te kunnen aanvaarden. 

Wie is nu de racist ?  Ikke natuurlijk.


Ray

Giacomo Puccini (Lucca 1858 - Brussel 1924) met Verdi ongetwijfeld de bekendste Italiaanse operacomponist van o.m. La Bohème, Tosca, Madama Butterfly en nog negen andere onvergetelijke werken.  Hij was van in de jaren 1890 tot aan zijn dood een wereldberoemd man, die we nu zouden vergelijken met de grootste popidolen of filmsterren. 

Tweemaal is hij per pakketboot naar New York gereisd en op 21 februari 1907, honderd jaar geleden,  werd door Columbia een opname vervaardigd van de afscheidsrede die Puccini aflas in het Italiaans, de enige taal die hij kende. 

Deze man die de meest meeslepende romantiek in zijn oeuvre legde en die zelf tientallen romances beleefde, was zijn leven lang een verlegen Toscaanse buitenman die enkel gelukkig was in Torre del Lago, waar hij begraven ligt in de villa die hij lang bewoonde aan het meer. 

Klik op de foto, de opname dateert van 21.02.1907 en duurt 28 seconden. (met dank aan het Centro Studi Giacomo Puccini te Lucca - Italia)

Ray

Geert van Istendael heeft jarenlang het televisiescherm geteisterd met zijn temerige stem en gelaatsuitdrukking van een jonge jachthond die net de prooi gemist heeft.  Hij is een van de journalisten die het vaste ambtenarenstatuut geruild heeft voor de risico's van het privé-ondernemerschap van de schrijver.  Chapeau !

Geert heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij, het Vlaamse Ketje, zich een onvervalste Brusselaar voelde, een Belgische unitarist en dat hij met de flaminganten niets te maken wilde hebben.  Hij schreef of vertelde deze dingen in een keurig, correct, mooi gedecoreerd Nederlands zoals het boven of onder de Moerdijk nog enkel door een kleine minderheid gehanteerd wordt. Nogmaals chapeau !

Uiteraard schaarde hij zich aan de zijde van de politiek-correcten die de multiculturele realiteit omarmen als idiote ouwe venten die het vuur onder hun lenden voor een twintigjarige Braziliaanse del verwarren met de Ware Liefde.  Tot zijn eigen dochter naar huis kwam met een donkere mijnheer uit Afrika : de realiteit binnen de familie vertoonde toen enkele andere aspecten dan de sprookjes die de Morgen ons in zijn kolommen voorhoudt. Berg de chapeaus  maar op in hun hoedendozen op  zolder.

In één van die fameuze kolommen had Geertje het gisteren over de teloorgang van het onderwijs, het Nederlandstalige  in het bijzonder en zonder schroom pleit Van Istendael, zoals van hem te verwachten valt, voor "de taal" als enige en unieke oplossing voor de dramatische ontwikkelingen binnen een gemeenschap van vreemdelingen die  zichzelf overal en voortdurend uitsluiten. Taal als wondermiddel, ik heb er nooit aan getwijfeld.

"In de hoofdstad van Vlaanderen zijn we een onderklasse aan het kweken, die nooit de vaardigheden zal ontwikkelen om ook maar het gewoonste werk te doen.  Was ik minister van onderwijs en flamingant, ik zou véél meer geld stoppen in de Brusselse Vlaamse scholen". Zo schrijft Geert van Istendael, familie van Karel van Istendael, het neer voor socialistische lezers en een toevallig passerende Vlaams-nationalist.

Volkomen akkoord.  Onderwijs en taal zijn de sleutels om onze samenleving overeind te houden.  Zeker in Brussel, waar de geschiedenis ons al jaren leert dat een biculturele samenleving onleefbaar is, wat zou een multiculturele het  zijn !  Deze vitale overlevingsregels gelden voor gans Vlaanderen, voor al onze steden en gemeentes die ingenomen worden door vreemdelingen die onze taal niet kennen, die onze cultuur, en  onze normen en verworvenheden afwijzen. 

Voor wanneer een gezamenlijke actie vanuit het Vlaams Parlement, het Brussels Hoofdstedelijke Gewest,  over de provincieraden en de 308 gemeenteraden van dit land ?   Hop, hop !!! Het belang van Vlaanderen stuurt u een noodoproep. Het is niet omdat de Drie Apen blind, stom en doof zijn, dat het Alternatief in slaap moet vallen.  Hop, hop !

Hoe ouder Van Istendael wordt hoe meer hij me doet denken aan dat andere Nederlandse monument,  Carmiggelt.  Weinig is wat het lijkt maar soms borrelen er wijze woorden en valabele ideeën op tussen de alcoholwalmen.

Ray

 

In 't Pallieterke van deze week hebben Marc Platel en Sinjoor het in een duo-bespreking over de memoires van Wim Geldolf, gewezen volksvertegenwoordiger en schepen van Antwerpen voor de toenmalige BSP.  De auteur is historicus en heeft destijds een behoorlijk standaardwerk  gepleegd over Camille Huysmans.

  Historici die de overstap maken naar de partijpolitiek en zich blijven beroepen op hun wetenschappelijke objectiviteit of erger nog, integriteit zijn een beetje zoals kabouters : zij bestaan niet echt maar ze willen wel de koffer in met Sneeuwwitje. Bartje Dewever, neemt gij ook een kleine consumptie voor mijn rekening  ? Hetzelfde als Wim Geldolf : een glaasje bitter.

Geldolf blaast zichzelf op tot een politicus met de nodige Importantie en Allure wat helaas nauwelijks strookt met de werkelijkheid. Wie aan politiek doet en een stout mens is, zal nooit opvallen door zijn grootmenselijke politiek, wie daarentegen een warme persoonlijkheid bezit, kan best rekenen op de waardering  van andersdenkenden.  Ik heb geen enkel probleem om Lode Craeybeckx, destijds een politiek tegenstander, een warm hart toe te dragen en Mathilde Schroyens een vrouw te noemen die veel indruk maakte door haar discrete charme.  En die beide mensen hadden beslist ook hun kleine kantjes.

Geldolf is steeds een man geweest die uit was op afrekeningen en conflicten, iemand die het leven beschouwde als een western, helaas zag hijzelf er niet uit als de cowboy op het witte paard.  Hij had ruzie met zowat iedereen in zijn partij en daarbuiten en zijn enige medestanders waren de leden van zijn kabinet en een sporadische pierenvisser die zonder aas in de rode vijver zat te staren.

 Om toch iets positiefs te zeggen : intrigeren kon Wim niet, want daarvoor bezat hij niet de speelsheid, noch de soepelheid van geest, zijn tactiek was deze van de ruwe, brute aanval, zoals een buffel. Hij wilde ook iedereen en alles vernietigen, een geestelijke bruut.

Ik presenteer géén rekeningen na dertig jaar ; dubieuze debiteuren worden vlug afgeschreven in mijn levensresultaat maar ik stoor me wel aan misplaatste volharding bij ouderlingen en dan wordt geen achterstallige factuur aangeboden maar wel een oog of een tand beschadigd, het enige waar die ouwe rakkers beduusd voor zijn. 

Geldolf is door de  partijgenoten  aan de deur gezet toen de ruzies niet meer binnenskamers bleven, omdat hij zijn eigen socialistische collega's in het schepencollege bleef vervolgen met een nooit geziene paranoïa.  Wèg Kamerlidmaatschap, wèg schepenambt.  Voor ze zoiets doen, die van het rode profitariaat, moet er bloed aan de muren gekleefd hebben.  Wim Geldolf is een van de slechtste mensen die niet alleen mijn pad gekruist heeft maar die menige pad in de korven van zijn partij gezet heeft.

Wim beroemt zich in zijn memoires op zijn enorme staatsmanszin, want hij heeft een keer de BSP- lijst aangevoerd met een eclatant succes.  Weet u wat dat was ?  De VU heeft toen 1 zetel verloren !

Verder zit Wim te orakelen over zijn vriendschap met Karel van Miert,  die zonder zijn steun nooit de grote voorman zou geworden zijn, enzovoort,  en zo verder. Karel heeft alleszins geen vinger uitgestoken om zijn vriend en mentor in de partij te houden.

Voor de rest is dit dikke boek vrij geschikt voor kabouters om als opstapje te gebruiken als ze zich in de bedstee aan Sneeuwwitje willen vergrijpen.

Ray 

Op 21 februari 1907 werd een geluidsopname vervaardigd in New York van wat toen een historisch moment was.

Wij hebben de hand weten te leggen op dit document van 30 secondes en laten het u morgen horen, precies 100 jaar na datum.

Ouderwetse mensen, ouderwetse gedachtes, dus ook ouderwetse opnames.  Dank u,  Ouderwetse Angeltjes.

De redactie.

Geert Mak is een wijs journalist en schrijver maar helaas ook een slaaf van het moderne poco-denken : Het Westen kan zichzelf niet genoeg kastijden en schuldig gevoelen. Kom, laten we allen onze kop in de ton water stoppen en onszelf verzuipen, dan kunnen onze "invaders" alles makkelijk inpikken zonder weerstand.

"IN EUROPA, Reizen door de twintigste eeuw" is een boeiend boek van bijna 1200 bladzijden dat je node terzijde legt, dat zeer humaan de moderne geschiedenis beschrijft, meer uitgaande van de feiten dan de ideologieën. Mak is hier een voorbeeldig en intelligent auteur.

Voor de boekenweek van 14 tot 24 maart selecteerden de inrichters een werk van Mak, "De Brug" dat de eer geniet het gratis boekenweekgeschenk te worden en dat tegelijk in het Turks verschijnt.  U raadt het al : een pleidooi voor de aansluiting bij de EU met dooddoeners zoals "Het moderne Turkije zal fungeren als een baken van modernisering in de regio."  Een andere dijenkletser : " Als het niet doorgaat, zal de ellende niet te overzien zijn, want dan valt het land ten prooi aan de fundamentalisten." De man van de intelligente benadering en originele inkijk is compleet verdwenen en vervangen door de broodschrijver.

  Heeft Geert Mak soms een kristallen bol waarin hij ontwaart wat er over tien of twintig jaar aan de hand zal zijn  ?  Dank zij die bol heeft hij geen argumenten nodig, wat de poco's goed uitkomt, want kretologie is de taal in  hun biotoop.  Je kan even makkelijk stellen : als Turkije wél opgenomen wordt, zal het een rechtstreekse brug vormen met het fundamentalistisch handelen en denken van de Islam om alzo Europa onder de knoet te krijgen.  Wie weerlegt deze stelling ?

Waar het om draait is eens te meer de wijze van beïnvloeding die men hanteert : een gratis boekje van een gekend auteur (met dubieuze faam maar niet talentloos) wordt gratis verspreid om de eigen politieke doelstellingen door te drukken.  Alle middelen zijn inderdaad goed.

Een pikant detail : de boekenweek staat in het teken van de "Lof der Zotheid".  Erasmus kon in zijn tijd nog kritiek uiten op de samenleving.  Wij moeten ons beperken tot "De Lof op de Dictatuur".

Ray

Wat heeft Pink Floyd te maken met het sluiten van een school in Ganshoren, zal u zich afvragen. Terwijl ik dit schrijf hoor ik op de achtergrond de wat sompige versie van Pink Floyds ‘Another Brick In The Wall’. Wat aangepast aan de huidige smaak, zeg maar. Het origineel was van 1979. Toen werd de groep geprezen als vernieuwend omwille van hun psychedelische rock, soms heette het ook progressieve rock en in bepaalde gevallen zelfs overmoedig symfonische muziek.

Over de betekenis van de teksten van Pink Floyd zijn er al boeken vol pseudo-filosofisch geleuter bijeengeschreven. Analyses die meestal bol staan van gefrustreerde ‘Hineininterpretierungen’ over wat “The Wall” nu in feite betekent.

Het zou gaan over psychose, over een geflipte artiest, over niet verwerkte kindertrauma’s tot afkeer voor Nazi-Duitsland aan toe.

Dan is er zo’n vervelende nuchterling als ondergetekende die eens van dichterbij gaat kijken naar wat hier nu opnieuw op de markt wordt gebracht. En ik doe geen diepgaande ontleding van de song-tekst (die is trouwens maar 6 regels lang), neen ik lees gewoon wat er staat. Ik citeer hier even de tekst :

We don't need no education
We don't need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave the kids alone
Hey, teacher leave the kids alone
All in all it's just another brick in the wall

Het tv-nieuws van maandag 19 februari om 19 uur meldt mij het zoveelste ‘incident’ waarbij een jongen in mekaar wordt geslagen voor zijn MP3 speler. Dan vraag ik mij af : is nu niet het eerste wat deze jongeren nodig hebben OPVOEDING ?! Education om het in de termen van Pink Floyd te zeggen. En ‘teachers’ die deze ‘kids’ nu net NIET ‘alone’ laten ?

Het is dit decadente sfeertje (ik schuw het woord niet) van een misbegrepen laisser-aller inzake opvoeding die verantwoordelijk is voor wat we nu meemaken. Nog altijd slepen we de miskleun, die mei ‘68 was, met ons mee. Pink Floyd, met hun destructieve teksten, is daar het prototype van. Want hier wordt onomwonden gepleit voor het afschaffen van elke vorm van onderwijs. Zij mogen zich gelukkig achten, de heren van Pink Floyd, want hun wens wordt werkelijkheid in Brussel. Het college in Ganshoren sluit zijn deuren.

Wie een Leitcultuur -en het overbrengen daarvan op de volgende generaties via opvoeding- opgeeft, begeeft zich op het gevaarlijke pad van wat in de filosofie het postmodernisme wordt genoemd. Volgens mijn bescheiden mening de grootste flater die er ooit in ons denken en doen is binnengeslopen.

Postmodernisme betekent,  kort samengevat, dat er geen absolute waarheid is, maar vooral ook dat er over geen enkele waarheid een consensus kàn bereikt worden. Meningen bestaan, volgens deze opvatting, naast mekaar en hebben geen hiërarchie.

Fout natuurlijk, maar de gevolgen van deze mei ‘68 attitude ondervinden we wel elke dag. Het mondt uit in een vorm van dictatuur van de permissiviteit, omdat elk meningsverschil en elke morele evaluatie wordt overboord gegooid.

Dit permissieve sfeertje druipt elke dag van het VRT scherm. Als ik bijvoorbeeld de platvloerse ‘humor’ van een Debby & Nancy aanschouw. Of wanneer ik een overjaarse mei 68er als een Guy Mortier in een reklamespot voor Humo hoor zeggen : ‘Toverfluit met geribbeld condoom’. Dan denk ik : sukkelaar !

Is het niet hoog tijd dat deze dames en heren eens een oprecht gewetensonderzoek doen ?

Pim

Nu we het eindelijk dankzij Voske kunnen om een filmpje deftig op onze blog te plaatsen, hier eentje dat door Björn Roose op YouTube werd gezet. De camera werd bediend door Bert Bibber, waarvoor onze royale excuses.

Ik mag mijn nederige villa niet verlaten of heel de wereld moet het weten en ik heb mijn rug nog niet gedraaid of ze laten hier van alles en nog wat binnen.

Nu goed… ik had een feestje op ’t kasteel van nonkel Paul, gouverneur van bijverdienste. Hij houdt van feestjes, lintjes en andere tricolore leukigheden en ieder jaar  nodigt hij de familie uit tot in het zevende knoopsgat. Daar hoor ik  bij. Dat doet hij in het kader van “allemaal samsam”, een project van de dienst multilulariteit van de provincie West-Vlaanderen.
 

Een volle week, zeven dagen en slapeloze nachten, heb ik – voor het geval ik wegens overmacht in gesprek zou raken met nonkel Paul – allerlei informatie via het internet en andere connecties opgezocht om toch niet met mijn mond vol tanden te moeten staan.

Gelukkig, want geboren in Kuurne, had ik tenminste één aanknopingspunt: de “Confrérie van het ezelskruiske”.  Broederschap, Genootschap of Gilde klinkt uiteraard niet Belgisch genoeg.

U moet weten dat heer Breyne jaren lid was van CVP:la Confrérie Vive la Patrie.

En dan: le moment suprême.

Tussen de kaviaar en de truffels met champagne door komt Nonkel Paul mij aanklampen en doet me enkele confidenties niet beseffende tegen wie hij staat te kletsen.

Door mijn rode kop van de overvloedige alcohol was hij in de overtuiging dat ik een socialistische medestander ben van hem en zijn grote voorbeeld uit Vilvoorde.

Zijn nog rodere kop straalde van gelukzaligheid om eens zijn hart te luchten.

Na de traditionele kennismaking in de zin van: “Ik ken u uch, jaja, van waar ook weer?” en dergelijke meer vertrouwde heer gouverneur mij het volgende toe en ik citeer:

“Ach, monsieur Erique, ’tè nie maklik teehunwoordu, (vanaf nu doe ik een poging om het West-Vlaams te vertalen) Zelfs onze stomste kiezers beginnen te twijfelen over onze leugens. Waar gaat dat naartoe? En dat Vlaams Belang wil ons skoon land uiteen laten vallen, de racisten. Maar we doen er alles aan, gelijk mijne maat uit Leuven, om ons koonginkgrijk te redden. In hotel Leopold hebben onze grote leiders daarvoor het scenario al uitgetekend. Ge moet weten, meneer Henri, (mijn naam was hem ontsnapt) sedert die affaire in Heuvelland lig ik bij het Hof in ’t bovenste schuifke en ik ben kint aan huis bij Monseigneur Laurent. Ge weet toch dat ik ook al ridder in dorde national van ’t Légion d’Honneur van Frangkrik  ben. Oh, André, ge ziet dat ge met goeie connecties en een woordeke Frans veel kunt bereiken.”

Veel meer van het gesprek herinner ik me niet maar toch, na nog enkele flessen champagne, dit:

Zonder mij ook maar enigszins bloot te geven had ik hem op de spanningen binnen Vlaanderen en zelfs Europa gewezen dat we, o.a. door het gevaar van de islam, vlak voor de afgrond stonden. Zijn antwoord was veelzeggend: “Oh, meneer Albert, hadden we maar nooit “Leuven Vlaams” gekend dan stonden we nu al een stap verder”

Erik

In mijn opvatting zou de openbare radio en televisie van een natie, betaald door de gemeenschap, uitzendingen moeten verzorgen die in het verlengde liggen van wat  in die gemeenschap leeft op diverse niveaus.  

Als je de diepe rimpels in het voorhoofd van Piet van Roe ziet, is dat zeker geen makkelijke opgave zoals  ze gebald omschreven wordt en zou hij ook liever rancuneuze, opruiende taal zitten verkopen op een blogje van het Seniorennet. Ongehinderd door veel kennis, verantwoordelijkheid maar wel altijd uit op rel en scheld. Piet, wil je ruilen ?

Een punt van verschil is dat wij van de n.v. Angeltjes niet beschikken over volgende luttele faciliteiten zoals de VRT (cijfers van 2005 uit het Jaarverslag, dus niet uit de fantasierijke koker van een door afgunst getekende amateur) :

- Vastgestelde uitgaven van 441 miljoen euro
- Vastgestelde opbrengsten van 406 miljoen euro
- Subsidies van de Vlaamse Gemeenschap van 258 miljoen euro
- 2987 vaste personeelsleden en 119 interims
- een sympathiek jaarverlies van 36 miljoen euro

Iedereen herinnert zich de pijnlijke perikelen met Tony Mary, die uiteindelijk de laan uitgestuurd werd met een vergoeding waarvan NOOIT duidelijk is geworden hoeveel ze de VRT-begroting kostte.  Ik heb destijds uitgerekend dat de kostprijs tussen 1,5 tot 2 miljoen euro ligt, afhankelijk van de wijze waarop er met de belastingdiensten onderhandeld is en de verdere modaliteiten van de verbreking.

De televisiepoot van de VRT heeft zelden kunnen rekenen op de sympathie van een meerderheid van de  Vlamingen voor wie hij bedoeld is en die er ruim voor betalen. Van  de journaals was steeds geweten dat ze gekleurd waren in functie van de redacteur van dienst. Neutraliteit was een term die te pas en te onpas gebruikt werd maar die als begrip onbestaand was.

Op het vlak van nieuwsuitzendingen beschikt de VRT momenteel over één redactie voor zowel radio als televisie.  Het heikele punt blijft dat vele journalisten het als een erezaak beschouwen lid te zijn van een linksgerichte politieke partij én daar bijna schaamteloos blijk van te geven bij hun journalistieke werk.  De versmelting van syndicalisme en politieke aanhorigheid komt in deze kwestie extra nefast naar voren. Er is niemand in de VRT die hier een opmerking wil of kan overmaken, want iedereen behoort tot een variant van de rode kleur. De wijze waarop een Linda Dewin tijdens de verkiezingsuitzending blijk gaf van haar vooringenomenheid en niemand daarop gereageerd heeft, is meer dan illustratief voor de onwaarschijnlijke pedanterie aan de Reyerslaan.

Het  statuut van openbaar ambt dat voor vele VRT-medewerkers nog in voege is, verklaart enerzijds veel van de inertie bij deze instelling en staat een soepel personeelsbeleid in de weg.

Niettegenstaande er drieduizend personeelsleden op de loonlijst staan, blijven  vele televisieprogramma's aangekocht bij  externe productiebedrijven.  In werkelijkheid bestaat er een grote verwevenheid in dit kleine wereldje van profitariaat en partijpolitieke incest.

Primordiaal is en blijft het feit, dat de openbare omroep verworden is tot een broeinest van geldverspilling, arrogantie, ongecontroleerde uitgavendrift en persoonsverheerlijking van een  kwijnend regime.

Ben ik nog iets vergeten ?

Ray



 

Het Heilig Hart college  uit Ganshoren sluit zijn deuren, omdat de  minimale kwaliteit niet meer bereikt wordt.

Eerst bood deze school algemeen middelbaar onderwijs aan, vervolgens ingaande op de evolutie  werden  een beroeps en technische afdeling in het leven geroepen.

Ook die richtingen bieden geen soelaas, want de resultaten van de leerlingen zijn ondermaats en de inrichters beslissen derhalve de school op termijn te sluiten.

Zover zijn we dus. Iedereen een leuke krokusvakantie toegewenst en niet te veel zorgen over die domme school, hoor : studeren is schadelijk voor de gezondheid. Misschien wat meer halal-varkensworstjes geven ?

Ray

1. Een stamcel kan tot alle andere lichaamscellen uitgroeien.
2. Een molecuul kan niet in kleinere eenheden worden gesplitst.
3. Een nanometer is eenduizendste millimeter.
4. Een neuron is een zenuwcel.
5. Een laser werkt met geluidsgolven.
6. DNA is het erfelijkheidsenzym.
7. Gewone tomaten hebben geen genen, genetisch gemanipuleerde wel.
8. Stamcellen komen alleen in planten voor.
9. Antibiotica doden bacteriën zowel als virussen.
10.  Kernenergie vernietigt de ozonlaag.
11.  Een wetenschappelijke studie is een herhaalbare studie.
12.  Elektronen zijn kleiner dan atomen.
13.  Door het broeikaseffect neemt de straling van de zon toe.
14.  Het centrum van de aarde is erg heet.
15.  De continenten bewegen al miljoenen jaren.
16.  Een experiment moet controleerbaar zijn.
17.  De mens heeft meer dan de helft van zijn genen gemeen met een muis.
18.  Voor het eerst in de geschiedenis sterven er massaal planten en dieren uit.
19.  De aarde gaat rond de zon in een maand.
20.  Licht gaat sneller dan geluid.
21.  De eerste mensen hebben de dinosaurussen in de ogen gekeken.
22.  Gedurende miljoenen jaren veranderen planten en dieren. 
23.  Alle planten en dieren hebben DNA.
24.  Astrologie is geen wetenschappelijke discipline.
25.  Mensen hebben iets minder dan de helft van hun DNA gemeen met chimpansees.
26.  Door het broeikaseffect stijgt de temperatuur op aarde.
27.  Het broeikaseffect ontstaat door het verstoken van fossiele brandstoffen.
28.  Als je met een dobbelsteen een zes gooit, is de kans kleiner dat je daarna weer een zes gooit.
29.  Door klimaatverandering zullen sommige soorten uitsterven terwijl anderen het juist goed doen.
30.  Mensen zijn ontstaan uit andere soorten.

Hebt u er twintig of meer goed? Gefeliciteerd.

Wie slaagt voor deze test, kan niet alleen de wetenschapsbijlage van een goede krant volgen maar voelt zich ook meer op zijn gemak in de huidige samenleving, stelt Miller. Helaas zijn er maar weinig mensen die voor deze test slagen.

Zweden scoort met 35 procent van de volwassen het best, gevolgd door de Verenigde Staten met 28 procent. Nederland staat op een trotse derde plek met 24 procent. Dat klinkt mooi maar tegelijkertijd betekent het dat 76 procent van de Nederlanders niet in staat is om mee te praten over thema's als stamcellen, evolutie en het broeikaseffect.

Daar word je niet vrolijk van.

(Overgenomen uit Elsevier)

Maak zelf eens de oefening en kijk hier dan voor de juiste oplossing.

Vanmorgen ontvang ik een ijlboodschap van Mijnheer Erik, dat hij vandaag de controle van de blog overlaat aan "het filiaal uit Antwerpen", want er is een familiefeest bij de gouverneur van West-Vlaanderen waar Mijnheer Erik niet mag ontbreken ...

In plaats van te gaan wandelen in het Nachtegalenpark zit ik nu met thuiswacht en op de achtergrond staat ATV te raaskallen over wat de presentator inleidde als "de halal-hetze".  Ik heb het geluid uitgedraaid, ik kan het niet langer aanhoren die comedie. 

Hetze ?  Slechte communicatie ?  Een audit laten uitvoeren ?  Komaan zeg, wees eerlijk, Foorham, bied eerst je excuses aan en zeg dan duidelijk dat in het Antwerpse stedelijk onderwijs gestreefd wordt naar respect en integratie, wat ondermeer inhoudt dat er traditioneel, lekker Westers gekookt wordt.  Daar is niks mis mee. Waarom moeten wij beschaamd zijn over onze cultuur en onze keuken ?  Denk je dat je in een hotel waar je veel centen neertelt in Dubai, Tunesië of Marokko varkensvlees krijgt opgediend ?  Een plakje ham ? Ze peinzen er niet over !  Maar wij gaan weer door de knieën. Foorham  is in de eerste plaats onderwijsschepen en geen kok, wat hij misschien beter gedaan had om de kost te verdienen.

Zolang we blijven knoeien met taalachterstand, zal de opleiding van onze jeugd nog meer achteruitboeren.  Extra cursussen Nederlands zijn een prioriteit en wie niet mee kan, wordt naar een afdeling taal afgeleid.  Dit is een kwalitatieve normering in ieders belang : die van onze eigen jongens en meisjes die niet het slachtoffer moeten zijn van de allochtoonse achterstand en van de allochtonen zelf die op deze manier kunnen bijbenen.

Je ziet onmiddellijk wat iemand als bestuurder waard is, als er zich een incident voordoet.  Foorham panikeert, legt foute verklaringen af, zegt dan dat hij het zal laten onderzoeken, en zit nu de anderen te beschuldigen dat ze een hetze veroorzaken.  Foorham is door Janssens aangeduid omdat hij niet zwaar weegt, je ziet echter wat de gevolgen zijn van dat zwakte-bod : bij het geringste windstootje worden die gasten de lucht ingezwierd.  Halal in het heelal.


Ray

Spirit is de partij van wie ik me afvraag,  is dit politieke samenraapsel ontstaan in een psychiatrische instelling die te weinig subsidies ontving waardoor de patiënten een witte doktersjas aantrokken en mekaar met spuiten lachgas in de gangen achternaholden ?  Neen, zij zijn een restant van de Volksunie en vreemd genoeg heb ik als ex-minnaar van die partij nooit de capriolen van een Lambert, Bert Anciaux of Els Deweerdt in die toenmalige jaren dusdanig weten ontsporen als nu.  Een mens verandert maar elke evolutie is geen succes, vraag het aan Herman van Rompuy, de oude aap van de CVP die nu aan het muteren is tot een jong, speels exemplaar dat gekoppeld wordt aan Bart de Wever in de hoop enkele brave lieden van Vlaamse origine te lokken in hun kooi.

Spirit congresseert en roept op tot (zet u neer, alsjeblieft) : "Intergenerationele solidariteit in tijden van vergrijzing" en deze bevattelijke titel speciaal voor de achterlijken onder ons" moet leiden tot een actieve migratiepolitiek, (jawel) om te resulteren in een GENERAAL PARDON ! " Asjemenou ...

Nog een schepje bovenop graag ? Een bolletje bruin  is goed ?  "De grenzen sluiten terwijl de vacatures niet worden ingevuld is een foute keuze".

Een foute keuze is het dragen van een groene bril terwijl je zo blind bent als een mol. Een foute keuze is "Generaal Pardon" roepen, terwijl je niet eens weet over wie het gaat, behalve over mensen die NU reeds de wetten van het land aan hun laars lappen.  Achter Generaal Pardon u opstellen in rijen van zestien en buitenmarcheren, dat is een betere keuze.

De niet-ingevulde vacatures, Geert, moeten verdraaid door vakmensen uitgeoefend worden en niet door gediplomeerde zonnebrilverkopers, geattriteerde parapluleurders, maffiose messentrekkers, jankende violenkietelaars, bekwame schapenneukers... heb je verdomme staan fezelen met die madame Kieboom van Egidius, Geert, die het probleem ook al lang opgelost heeft door van alle vrouwen kindermeisjes en interieurverzorgsters te maken, terwijl de venten langs ramen en deuren binnenklauteren om de inboedel buiten te sleuren ?  Waren jullie weer bezopen op het congres ?  Of was Demotte aan het trakteren met gratis heroïne voor de kartelpartner ? 

De maatregelen die Spirit, de Marokkanenpartij bij uitstek, voorstelt zijn net diegene die onze "welvaartmaatschappij" naar de verdoemenis stuurt. 

De grenzen moeten in de eerste plaats gesloten worden en er moet nagegaan worden wie hier illegaal verblijft, wie weg moet en wie kan blijven.  Als de bestaande wetten nageleefd worden moet er geen generaal pardon verleend worden.  De waanzin van de familieherenigingen moet gestopt worden. 

De nationaliteit is geen soldenproduct dat aan applausprijs weggeschonken wordt aan de minst biedende met het langste pistool.  Er moet duidelijkheid komen in verband met de dubbele nationaliteit en vastgelegd in de grondwet tot welke functies deze dubbelhartigen kunnen opklimmen en vooral wat niet binnen hun bereik valt. 

Spirit, ik denk niet dat ze veel kans maken op mijn stem.

Ray