Luc van Balberghe die wij allen kennen als een journalist die rechtdoorzee gaat en zonder aarzelen mistoestanden aanklaagt, brengt op zijn webstek Vrij van Zegel een onthutsend gedetailleerd verslag over de manier waarop de Antwerpse ziekenhuizen (onder een VZW-structuur) een beleid voeren, dat die naam niet waardig is. 

Uit de info waarover wij beschikken blijkt  het te gaan over verdwenen bedragen (ten tijde van het OCMW-beheer, die ingevolge de boekhoudkundige systematiek niet te traceren zouden zijn).  Luc noemt cijfers en wijst op wantoestanden die zich thans voordoen om tekorten te verdoezelen.  In de proportioneel samengestelde Raad van het OCMW bestaat de scheidingslijn tussen meerderheid en oppositie nauwelijks, werd mij door verschillende bronnen bevestigd.  Hieronder een bruggetje en onderaan het artikel nog eentje.  Het is er aan te merken, dat het over Antwerpen gaat : bruggen zàt.

Wie in Londen rondloopt waant zich soms in het diepe Midden-Oosten : gesluierde vrouwen, pikzwarte boerka's en schichtige blanke mensen, "sorry" mompelend die zich door de massa's heenwriemelen.  Geen enkele Europese stad is zo ingenomen door de islam dan Londen maar ook in de andere steden op het eiland  is de tot hiertoe vreedame invasie in volle gang. 

De helft van alle moskeeën  in GB zijn in handen van extremisten, (we hebben allemaal de clandestiene opnames gezien die voor enkele weken bekend geraakten) de controle op wat zich daar afspeelt is een lachertje, in Birmingham zijn bepaalde wijken waar politie en justitie zich teruggetrokken hebben "uit respect" voor de sharia, voorlopig nog clandestiene rechtbanken functioneren in scholen, cultuurcentra of moskeeën.

Een van de grote huiswarenketens heeft beslist om nog wat extra eieren te leggen onder haar moslims-werknemers.  Die mensen zijn nu verplicht om alcoholflessen in de rekken te plaatsen of aan de kassa's vast te nemen om te laten scannen.  Is vanaf nu afgelopen. 

Die handelingen kwetsen de moslims die de aanraking met alcohol als onrein ervaren en dus krijgen zij een bijlage bij hun arbeidsovereenkomst waarin zij ontlast worden van deze taken.  Een ongelovige hond zal ter beschikking staan van de islamieten om dat deel van hun job over te nemen.
 http://www.timesonline.co.uk/tol/news/uk/article2558198.ece
 Een bruggetje naar de Engelse waarheid in The Times. "Allah save the King".

De angst overheerst in het Verdipark

 

Het leven zit vol  met weinig verrassingen (ik weet het, ik laat het bewust vals klinken) : de winnaars krijgen bloemen, lof en triomfbogen. De minder fortuinlijken moeten het stellen met modderspatten, schimpscheuten en de wetenschap dat ongelijk ook een soort gelijk is, namelijk  het tegenovergestelde ervan.

Met het vuur van een zestienjarige die voor het eerst met zijn vlammenwerper de disco binnentreedt, bespeel ik enkele uren geleden de toetsen om het onware en eentonige liedje "Ze kunnen het niet verhelpen, die arme artiesten" te laten weerklinken,  als op dat eigenste ogenblik Le Standard uitpakt met  Helmut Lotti die een pro België concert  wil naar analogie met de zogenaamde verdraagzaamheidsconcerten van 01.10.06.  Ik was e hem niet aan het vergeven enkele artikels lager of het waterkieken staat er terug.

Wij zitten onze ziel af te pellen in antwoord op een  terechte reactie over Jo Leemans, dat we een cultureel en artistiek isolement moeten vermijden als Vlaams-nationalisten, als uitgerekend Mijnheer Tiritomba zich weer eens vergist van podium : de succesvolle zanger doet politieke uitspraken en tooit zich met een Belgische vlag, goed wetend dat hij daarmede een groot deel van zijn aanhang tegen de borst stuit.  Natuurlijk, wat kan het hem verdommen : zijn CD's worden vooral in het buitenland verkocht, hier is de markt te klein en uitgeput voor hem.  En zijn  nieuw lief zal nogal opkijken van de politiek-correcte durf van haar chéri.   Nu lijkt haar droomprins helemaal als twee druppels water op de taaie troonprins.

Hoe zeer we dit allemaal weten te situeren, hoe overtuigd we ook zijn van de noodzaak onze eigen tolerantie niet te laten aantasten door de domme arrogantie én kwetsende onverdraagzaamheid van artistieke nitwits en  over het paard getilde wijsneuzen, het kwelt te moeten vaststellen, dat ze het ons weer eens lappen.  D'onnozelaars van Angeltjes hebben ongelijk jullie telkens in bescherming te nemen maar d'onnozelaars hebben wel gelijk dat de zelfstandigheid van Vlaanderen elke dag wat dichter komt. En ik zal proberen me niet meer lichtvaardig te laten misleiden door jullie plastieken optredens.  Grootgeworden in Vlaanderen maar wel een klein baasje gebleven.

Ray

Ze behoort tot de eerste generatie succesvolle  Vlaamse zangers die kon rekenen op publieke erkenning,  mede dankzij haar regelmatige optredens voor de toenmalige openbare omroep, het NIR met de showband van Francis Bay, een Mechelse stadsgenoot.

Zoals gebruikelijk in de jaren '50 nam Johanna de familienaam van haar echtgenoot over, Marc Leemans, acteur bij het vast dramatisch gezelschap van de omroep.  Met haar heldere stem, perfecte dictie en charmante vrouwelijkheid verwierf Jo Leemans een beetje geflatteerd  de bijnaam van "onze  Vlaamse Doris Day". De  televisie bevestigde al vlug het beeld van een knappe, blonde vrouw die niet verlegen was om een woordje mee te spreken in de mannenwereld, iemand met humor en overtuigingen, wat in die jaren niet evident was.







Zoals bij iedereen is ook haar leven een mozaïek van geluk en tegenslagen.  We hebben van haar  liedjes en stem gehouden toen wijzelf jong waren en nu wij een daghje strammer worden, zien en horen we haar nog graag, de grote dame van het Vlaamse ontspaningslied, de vrouw die ons nog steeds romantisch meevoert als ze zingt "Diep in mijn hart" of "Als sterren flonkerend aan de hemel staan", "Regendroppen die aan mijn venster kloppen" ...

Proficiat, Mevrouw Jo Leemans.  Hierna een minder bekend stukje van YouTube :
http://youtube.com/watch?v=24I7pHXw2JU
en dank voor de vele mooie momenten.

Ray

Myanmar is niet het groot internationaal wereldprobleem om van wakker te liggen maar wat te verwachten valt, is gebeurd.  Ook de regering van het land B met op kop staatssecretaris Van Weert van Spirit wil een boycot uitvaardigen tegen de olieproducten van Total.  Ze wordt manmoedig bijgestaan door de kleine grinnikende Tobback, de Leuvense troonopvolger.

Volgens de regels van goed bestuur heeft de regering een openbare aanbesteding uitgeschreven voor haar overtalrijke wagenpark en Total heeft die binnengehaald.  Van Weert, die als een volleerde communiste lak heeft aan wetten en regels die haar in de weg staan, eist die beslissing ongedaan te maken : Total moet gestraft worden, want het concern  haalt veel van zijn producten uit Myanmar, de militaire dictatuur en van Weert is een grote democraat.

Zij zou bijvoorbeeld haar olieproducten graag kopen in de  superdemocratieën van Saoudie-Arabië, Irak, Iran of het overweldigende Venezuela van Hugo Chavez.  Wat dom van al die olie om zich schuil te houden onder de grond van dictatorial regimes, echt oliedom.

In Myanmar is Total inderdaad aanwezig met zeer strenge en strikte afspraken, omdat het bedrijf uiteraard weet dat heel de poco-wereld het op de vingers kijkt.  In de regio van 25 dorpen  waar de activiteiten plaatsgrijpen, groeit de bevolking op 12 jaar tijd met bijna de helft, omdat daar kansen bestaan die zich elders in het land  niet voortdoen. Total stelt heel zijn medische en sociale staf ter beschikking, biedt werk, voert hulpporgramma's uit als een echte NGO en er ontstaat een glimp van beter leven voor de bevolking.  Total duldt geen kinderarbeid of militaire aanwezigheid maar houdt wél rekening met de wetten van het land.

En dààr wil Els van Weert en haar linkse tuinkabouters een eind aan maken.  Met onderstaande bruggetje komt u op een engelstalige site van Total waar u meer kan lezen :

http://burma.total.com/en/ow/faq.htm#faq11