Een fietser die op de drukke Anspachlaan in Brussel een foto nam van een fout geparkeerde politiecombi is opgepakt en meegenomen naar het commissariaat. De persoon heeft een klacht ingediend bij het Comité P. Dat meldt Brusselnieuws.be.
De man, die lid is van fietsvereniging Gracq, zag op 17 november een leeg politievoertuig staan op het fietspad. Toen hij daar foto's van wilde nemen, spraken drie agenten in burger hem aan. Hij werd opgepakt en naar het politiekantoor gebracht. Daar kreeg hij te horen dat hij 24 uur in de cel moest blijven.
Net voor zijn gsm in beslag werd genomen, kon hij nog zijn vriendin verwittigen. "We hebben dan met een aantal mensen naar het commissariaat gebeld", aldus Eric Nicolas van Gracq. Daarop werd de man vrijgelaten maar zonder enige uitleg over zijn arrestatie, die volgens de fietsvereniging totaal onterecht is. "Wij hebben ons geïnformeerd, en het fotograferen van een politievoertuig is niet strafbaar", zegt Nicolas. "Agenten of arrestanten fotograferen is daarentegen niet toegelaten maar dat was hier zeker niet het geval.
Ondertussen diende de fietser een klacht in bij het Comité P en schreef Gracq samen met de fietsersbond een brief naar minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (CDH) en de Brusselse burgemeester.
Amper een dag na het driedaagse toekomstcongres van Open VLD maakte Vlaams parlementslid Annick De Ridder haar overstap van Open VLD naar N-VA bekend. De timing zou zo geregisseerd zijn zodat Open VLD maximaal schade zou lijden. Drie vragen aan Knack-redacteur Walter Pauli.
Is Annick De Ridder een grote aanwinst voor N-VA en tegelijkertijd een groot verlies voor Open VLD?
Walter Pauli: 'Laten we alvast 'grote' schrappen en het hebben over de vraag of zij een aanwinst is of een verlies. Voor het brede publiek was Annick De Ridder natuurlijk geen bekende politica. Het nieuws van haar overstap zal maandag de kijkgewoonten van de gemiddelde VTM'er niet veranderd hebben. Voor een jonge politica had ze zich wel haar 'thema' eigen gemaakt: Antwerpse openbare werken, infrastructuur en mobiliteit. En De Ridder is tot dusver vooral goed gebleken in 'tegen' zijn: tegen het migrantenstemrecht destijds, tegen ongeveer alles wat Peeters II (niet) doet, zelfs tegen de Zeeuwse mossel. In die zin past haar temperament helemaal bij een oppositiepartij. Alleen is N-VA federaal een oppositiepartij, maar in Vlaanderen een beleidspartij. Annick De Ridder zal zich in de assemblee waarin ze is verkozen, voortaan moeten nuanceren en zich een beetje inhouden, en dat is nooit haar sterkste kant geweest.'
'Vraag is of ze überhaupt een politica is. In 2011 gaf ze al aan een stap terug te willen zetten uit de politiek, toen ze in dienst trad bij de Katoennatie van Fernand Huts. Ze was toen amper 32, maar wel al zeven jaar actief in het parlement. Maar in de politiek geldt de gulden regel: 'Opgestaan, plaats vergaan'. Open VLD leek in elk geval niet van plan om Annick De Ridder nog uit te spelen als 'jong, vrouwelijk politiek talent'. De liberale vrouwen die zich vandaag laten gelden, zijn namen die in 2004, toen De Ridder in volle paarse periode in het Vlaams Parlement kwam, amper bekend waren bij het grote publiek: Annemie Turtelboom, Gwendolyn Rutten, Maggie De Block. Annick De Ridder heeft nog altijd de leeftijd (en de looks) van een jonge belofte, maar ze werd vroeg een halve has been. Misschien geeft de N-VA haar het elan voor een tweede start van haar politieke carrière.'
De Ridder en de N-VA hebben de overstap zo geregisseerd dat Open VLD maximaal schade zou lijden. Is dat een teken dat ons een bijzonder harde kiescampagne te wachten staat?
Walter Pauli: 'Elke kiescampagne is hard, maar de overstap van Annick De Ridder naar N-VA, daags na het Open VLD-congres, is zelfs naar Belgische politieke zeden zeer hard - of worden de Vlaamse nog een pak harder? Het nieuws van haar overstap had maar één doel: illustreren dat Open VLD hoe dan ook niets voorstelt, zelfs niet na een vernieuwingscongres. Vraag is of dat ook zal werken.'
'Zoals hierboven gezegd: Annick De Ridder is geen politica die het grote publiek aanspreekt, haar overstap interesseert vooral de reeds geïnteresseerde incrowd. En die ziet natuurlijk in de eerste plaats het politieke manoeuvre, en hoort in de tweede plaats de 'motivatie'. Inderdaad, 'motivatie' (en niet gewoon motivatie): dat een harde politica als De Ridder ineens van haar paard gebliksemd wordt bij lectuur van die N-VA-voorstellen, gelooft natuurlijk geen mens. En, neem maar aan: ook geen N-VA'er van enig niveau. Het is alleen goed als verschoningsgrond voor een overstap die alles welbeschouwd al een tijdje in de sterren stond. En bij N-VA hebben ze de gewoonte om hun mediamomenten goed voor te bereiden: wat gaan we zeggen, wanneer maken we het bekend. Zoals nu ook weer is gebleken. Wie een beetje van politiek kent, ziet dat N-VA ongebruikelijk hard tackelt. En aan politiek doen zonder vrienden - lees: coalitiepartners - daarvoor is zelfs de N-VA nog een stuk te klein. Tenzij men echt denkt dat men de hele liberale partij op termijn kan overnemen. N-VA zou uit haar eigen geschiedenis mogen weten: mensen met een overtuiging zijn niet te koop. De anderen natuurlijk wel.'
N-VA heeft misschien een intern probleem van Open VLD opgelost: één vrouwelijke kandidate minder voor de schaarse verkiesbare plaatsen
Walter Pauli
'Want laten we eerlijk zijn: De Ridder zat al een tijd niet goed in haar vel bij haar partij, en een aantal partijgenoten die het dichtst bij haar stonden, zijn vorig jaar al vertrokken naar N-VA, voorop Ludo Van Campenhout, nu schepen in het college van Bart De Wever. En waarom zou de liberale partijleiding nog veel kansen geven aan een parlementslid dat openlijk heeft aangekondigd dat ze haar politieke engagement op een lager pitje wil zetten? Zo komt een politicus snel in een negatieve spiraal: hij/zij voelt zich niet meer thuis in een partij, gaat wat bokkig doen en 'eigen keuzes' maken, waardoor men nog meer uit de gratie van de partijleiding komt, enzovoort. In die mate heeft N-VA misschien zelfs een intern probleem van Open VLD helpen oplossen: één vrouwelijke kandidate minder voor een van de schaarse(re) verkiesbare plaatsen. Het zou dus wel eens kunnen dat de liberale reactie op haar vertrek er één is 'met gemengde gevoelens' zoals dat heet.'
Annick De Ridder is verkozen als Vlaams parlementslid voor Open VLD. Ze heeft dat mandaat waarschijnlijk aan die partij te danken. Na haar overstap naar N-VA behoudt ze haar zetel. Is er iets voor te zeggen dat politici die naar een andere partij overstappen hun zetel ter beschikking moeten stellen van de partij die ze verlaten?
Walter Pauli: 'Daar is natuurlijk veel tot alles voor te zeggen. Alleen heeft in het verleden zo goed als niemand dat fatsoen getoond. Niet bij N-VA, waar geen enkele van de vele verkozen nieuwkomer/overloper er ook maar aan dacht zijn mandaat op te geven. Maar de politieke concurrenten van N-VA zijn zo goed als allemaal in hetzelfde bedje ziek. De linkse SP.A-Groen en PVDA+-meerderheid van het district Borgerhout kwam er bijvoorbeeld mee door de plotse overstap, vlak na de verkiezingen, van CD&V'er Luc Moerkerke. Die zetelt wel als 'onafhankelijke', maar werd meteen gepromoveerd tot districtsschepen. De regel in de Wetstraat is helder en duidelijk: elke partij aanvaardt overlopers, nergens doet men moeilijk over 'het mandaat teruggeven'. Tot een eigen lid overstapt naar een ander: dan durft men er al eens een verbaal spel om maken.'
'Misschien getuigde de officiële reactie van Open VLD daarom nog van enig verstand, en van klasse: "Het partijbestuur heeft kennis genomen van het ontslag van Annick De Ridder uit de Vlaamse liberale fractie. Vrijheid is voor liberalen een kernwaarde. Dat betekent dat iedereen het recht heeft zijn eigen keuzes te maken".'
Bijna de helft van de Vlamingen wil geen personen van vreemde afkomst in hun eigen buurt. Dat is een van de bevindingen uit de Vlaamse Migratie en -Integratiemonitor, zo schrijft De Morgen vandaag.
De studiedienst van de Vlaamse regering vroeg Vlamingen tussen 18 en 85 jaar naar de samenstelling van hun ideale buurt. Vijfenveertig procent antwoordde in een buurt te willen wonen met alleen personen van Belgische herkomst. Nog eens 38 procent verkiest een buurt met "meer personen van Belgische dan vreemde herkomst".
Ook vindt 47 procent van de bevraagden dat migranten "hier komen profiteren van onze sociale zekerheid". Wat moslims betreft, zegt 40 procent dat ze "een bedreiging zijn voor onze cultuur en gebruiken". De helft van de Vlamingen ervaart de aanwezigheid van verschillende culturen wel als een verrijking van onze samenleving.
Meer dan de helft van de Vlamingen (51%) heeft nooit contact met personen van vreemde herkomst in zijn of haar buurt. Minder dan drie op de tien Vlamingen geven aan minstens één keer per maand een praatje te maken met personen van vreemde herkomst.
"Onbekend is onbemind" "Onbekend is onbemind", zegt Jozef De Witte, directeur van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. Hij legt de verantwoordelijkheid bij het gefaalde migratie- en integratiebeleid. "In plaats van de migratie te aanvaarden en in goede banen te leiden, zitten de Vlamingen nog in de ontkenningsfase. We vinden onszelf zo superieur. Tegelijk waren we nooit zo bang om ten onder te gaan."
De studie wordt vandaag voorgesteld tijdens een conferentie van het Steunpunt Inburgering en Integratie in het Vlaams Parlement.
Mijn analyse:
Men doet alsof het probleem bij de Vlaamse burgers ligt. Vlamingen zouden onverdraagzaam zijn en niet open staan voor andere culturen. Larie en apekool. De reactie van de Vlamingen is doodnormaal. Door de crisis en de extra belangen hebben we het allemaal zeer moeilijk om te overleven. Veel extra druk kan er dus niet meer bij. En ondertussen zetten de socialisten de grenzen van ons land wagewijd open voor alle gelukzoekers van over heel de wereld. Elke maatschappij heeft nood aan vers bloed en instroom, maar trop is teveel. Als een eigen beschaving verzuipt onder de instroom, tja dan moet je niet verwonderd zijn dat men niet staat te springen van geluk. Dat is niet eigen aan de Vlaming, dat is een eigenschap van iedere beschaving. De Indianen waren ook niet gelukkig met de massale instroom van Europeanen, de Tibetanen zijn ook niet gelukkig met de Chinese invasie. Dus in plaats van te kappen op de "onverdraagzame" Vlamingen, zou men beter iets doen aan de oorzaak van onze reactie en instroom een beetje milderen. Of vindt men het normaal dat men in Brussel straks zelfs niet meer in het Frans terecht zal kunnen?
Ooit ging Jean-Marie Pfaff zijn leven verfilmd worden en de film zou de naam "a hero from zero" krijgen. Er is nooit iets van in huis gekomen. Maar als er iemand is die deze titel verdient dan is het toch wel Karel De Gucht. Afkomstig uit een landelijke Denderbelle en zoon van een lokale kleine champetter wilde hij in het leven altijd hogerop. Eerst rechten dan op zoek naar een goede bruid. Hij ving minstens één keer bot, maar met Mireille had hij toch de geschikte vrouw getroffen. Dankzij zijn schoonvader kreeg hij een verkiesbare plaats bij de liberalen en de rest is geschiedenis.
Insiders schatten dat De Gucht momenteel rond de 1 miljard BEF moet bezitten. Dat is mij ook zo door een oud-partijvoorzitter en een oud-senator meegedeeld. Toen De Gucht vernam wat een eurocommissaris verdiende, ging hij meteen voor deze functie.
Alle partijleden vinden hem zeer geslepen, een gewiekst politicus die er niet voor terugdeinst iemand te elimineren. Eigenlijk is hij een toppoliticus van de oude stempel, alles voor het geld en de macht. Stoute tongen vergeleken hem vroeger al eens met een Albanese Maffiafiguur.
Is dit ons lot? Men zegt altijd dat mensen het soort leiders krijgen dat ze verdienen. De Gucht is zonder twijfel één van de meest succesvolle leiders van zijn generatie. Moet men in dit land geslepen zijn om het in de politiek te maken? Is een Bart De Wever of een Yves Leterme te zwak en breken ze onder druk? Beiden werden al in een ziekenhuis opgenomen met psychosomatische klachten. Ik vind het zeer spijtig dat de politiek in dit land een groot monster is dat steeds meer middelen naar zich toetrekt en zeer moeilijk te bedwingen is.
De Europese Commissie is het uitvoerende orgaan van de EU. De Commissie bestaat uit 28 leden, elke lidstaat levert er één. Voor ons land is Karel De Gucht Europees Commissaris van Handel.
'Gewoon' commissaris: 20.667 euro per maand
Een 'gewone' eurocommissaris, zoals Karel De Gucht, verdient 20.667,20 euro per maand (bedrag sinds 1 juli 2010). Daarbovenop krijgt hij of zij een woonvergoeding die 15% van het salaris bedraagt (dus 3.100 euro per maand) en een maandelijkse representatievergoeding van 607,71 euro.
Vicevoorzitters: 22.963 euro per maand
Vicevoorzitters van de Europese Commissie, zoals de Nederlandse Neelie Kroes, strijken maandelijks een salaris van 22.963,55 euro op. Daarnaast ontvangen ze eveneens een woonvergoeding van 15%, goed voor 3.444 euro per maand, en een representatievergoeding van 911,38 euro per maand.
Barroso: 25.351,76 euro per maand
Tot slot is daar nog José Barroso, de voorzitter van de Europese Commissie. Hij heeft een maandsalaris van 25.351,76 euro. De woonvergoeding voor Barroso bedraagt 3.802 euro per maand en hij krijgt 1.418 euro per maand ter compensatie van representatiekosten.
Belangrijk: het gaat hier telkens om brutolonen. De salarissen zijn nog onderworpen aan belastingen. Er zijn 14 verschillende belastingschalen, gaande van 8% tot 45%.
3.908.391 euro voor reizen, diners en relatiegeschenken
Uit een overzicht dat de EU aan het Nederlandse RTL bezorgde, blijkt dat Europese commissarissen in 2009 3.908.391 euro hebben uitgegeven aan reizen, diners en relatiegeschenken. José Barroso, ook toen al voorzitter van de Europese Commissie, was met 730.230 euro de grootste slokkop. Hij was dat jaar bijna 200 dagen voor werkbezoeken van huis, en maakte daarbij veel representatiekosten (32.457 euro). Louis Michel en zijn opvolger Karel De Gucht gaven in 2009, toen nog als Commissarissen voor Ontwikkelingssamenwerking, 223.776 euro uit.
Na het aftreden
Wanneer Europese Commissarissen hun post verlaten krijgen ze een vergoeding gelijk aan één maandsalaris. Ook eventuele verhuiskosten worden vergoed. Daarna wordt gedurende drie jaar een vergoeding betaald die gelijk is aan 40 tot 65 procent van het laatste salaris, afhankelijk van de anciënniteit van de commissaris. Dit bedrag is onderhevig aan belastingen. Wanneer de oud-commissaris een nieuwe betaalde job vindt wordt deze vergoeding afgetopt, zodat zijn totale salaris maximaal het loon is van een Europese Commissaris in functie.
Annick De Ridder kiest in "eer en geweten" voor het NVA. Wie durft haar politieke carrière écht te beschrijven? Ik ken haar spijtig genoeg al van bij de JONG-VLD. Ze was een gedreven politica die als jongerenvoorzitster in Antwerpen een oprechte en idealistische indruk naliet. En toen kwam Verhofstadt II. Tijdens Verhofstadt I waren de groenen kop van jut geweest. Zij werden gedumpt en Verhofstadt bleef ietwat verweesd achter. En wat meer is, Verhofstadt had geen zondebok meer om bepaalde linkse beslissingen te vergoelijken. Meer nog, Verhofstadt maakte zichzelf onsterfelijk belachelijk door achter Freya Vandenbossche aan te lopen en maakte zijn partij klinisch dood toen hij de snel-Belgwet liet stemmen!
Annick De Ridder sprong meteen op de kar van de kritikasters als Ward Beysen, Boudewijn Bouckaert, Hugo Coveliers en anderen. Iedereen verwachtte zich aan een gewaagde politieke zet. Maar Annick De Ridder keerde als een volleerde politica onmiddellijk haar kar. Nog tijdens het congres bedankte ze haar leiders voor de spreekbuis die ze had gekregen. Ze oogste een staande ovatie en een parlementszetel. Ja, de Vlaamse liberalen waren fier over hun nieuwe aanwinst. Ward Beysen, Boudewijn Bouckaert, Hugo Coveliers en vele anderen hielden het been stijf en verlieten uiteindelijk de partij die kort nadien ook halveerde.
Maar Annick De Ridder werd zowaar een fan van Guy Verhofstadt die ze op facebook uitdaagde en voor wie ze een fansite oprichtte. De Ridder bleef eindeloos lang in het kamp Verhofstadt zitten. De Ridder kan iemand de indruk geven van oprecht gemeend vriendelijk te zijn. En ook daarom dat Ludo Van Campenhout haar ten huwelijk vroeg. Een aanzoek dat ze pijnlijk afwees. Zo verregaand waren haar gevoelens dan ook weer niet. Het bracht een breuk teweeg bij de Antwerpse liberalen. En die breuk is nooit meer hersteld geraakt.
In 2009 koos De Ridder opnieuw voor het verkeerde paard. Bij de voorzittersverkiezingen koos ze resoluut partij voor Verhofstadtboy Marino Keulen. Alexander De Croo werd echter verkozen en De Ridder's ster zakte opnieuw een beetje lager. Ze verliet de lokale politiek en zou nu bij Fernand Huts gaan werken. Haar rijkelijk vergoed zitje in het parlement behield ze natuurlijk wel. Na het verwijderen van Alexander De Croo als voorzitter, kwam de De Guchtclan opnieuw aan de macht met Gwendolyn Rutten. Opnieuw iemand die niet uit haar entourage kwam. Haar kansen bij de VLD leken stilaan verkeken; ruzie in de Antwerpse afdeling, vreemde kopstukken...
En ja hoor, nu het bericht dat ze in "eer en geweten" voor het NVA kiest. Iemand die haar politieke carrière heeft gevolgd weet dat er bij De Ridder weinig eer en geweten in het spel is.
Mijn hoed af voor Terzake van gisterenavond. Daar werd ze het vuur aan de schenen gelegd. Zo ook de vraag over de timing van haar overstap, vlak na het VLD-congres van afgelopen weekend. Volgens De Ridder was haar timing NIET om de VLD onderuit te halen, maar net om de partij geen schade te berokkenen. Larie en apekool zo bleek, want De Ridder moest meteen toegeven dat de beslissing al enkele weken geleden genomen was. Men vroeg haar waarom ze in 2012 niet was opgekomen voor de gemeenteraad en de provincie, waarop De Ridder antwoordde dat ze het onverenigbaar vond met haar werk in de privésector. Iedereen weet dat het rommelde tussen de Antwerpse afdeling van de VLD en De Ridder en dat had niets vandoen met onverenigbaarheden. En in 2018 zal ze natuurlijk wel opkomen voor de gemeenteraad of provincie bij het NVA. Dan liet men een tussenkomst zien in het Vlaams Parlement -van amper enkele weken geleden- waar ze radicaal ten strijde trekt tegen Kris Peeters met wie ze nu in de coalitie zal zetelen. De Ridder moest zich telkens weer opnieuw draaien en keren in bochten zodat ze uiteindelijk totaal onderuit ging. Men meldde dat ze een 1ste of 2e plaats gevraagd had bij de VLD voor de verkiezingen in 2014, maar dat ze daar geen zekerheid over had gekregen. De Ridder antwoordde dat het haar over inhoud ging en niet het aangeboden postje...en ze voegde er -totaal ongeloofwaardig overigens- aan toe dat ze geen plaats beloofd was bij het NVA...
Ik vond haar eerste interview een complete afgang. Annick De Ridder is nog zo jong -amper 34 jaar- en is al volledig verbrand door de politiek. Haar gezicht staat scheef van het smoelen trekken. Het is werkelijk een zielig schouwspel. Ik vraag mij af wie écht gelooft dat haar overstap iets met ideologie te maken heeft.
Mocht ik in de schoenen van het NVA staan, zou ik mij nu wel zorgen beginnen maken, want De Ridder kiest altijd voor het verkeerde paard...
UPDATEVlaams parlementslid Annick De Ridder verlaat Open Vld en stapt over naar N-VA. Dat bevestigde ze vanmorgen aan onze redactie. De Ridder (34) zegt in een eerste reactie dat ze zich al een hele tijd "vervreemd" voelde van Open Vld. "Dit was één van de moelijkste beslissingen in mijn leven", aldus de Antwerpse politica, die 15 jaar actief was bij de Vlaamse liberalen. "Maar als ik zie waar Open Vld mee instemt in de regering-Di Rupo, kan ik mij daar niet mee vereenzelvigen." De aankondiging van de overstap komt amper een dag na het driedaagse toekomstcongres van Open Vld. De partij reageert kort: "Iedereen heeft het recht om zijn eigen keuzes te maken."
De manier waarop Open Vld het liberalisme invult, daar herken ik mij niet meer in
Annick De Ridder
De 34-jarige De Ridder zit sinds 2004 voor Open Vld in het Vlaams Parlement. Tussen 2007 en 2011 was ze ook Antwerps gemeenteraadslid en fractieleider van de Vlaamse liberalen in de Antwerpse gemeenteraad.
In 2011 zette ze haar politieke carrière op een iets lager pitje. Ze ging voor Katoen Natie van Fernand Huts consultancy-opdrachten uitvoeren en stopte als gemeenteraadslid in Antwerpen en als bestuurder van het Antwerpse Havenbedrijf. Ze bleef wel in het Vlaams Parlement zetelen, maar bleef op enkele uitzonderingen zoals het Oosterweel-dossier na meer op de achtergrond.
Vijftien jaar bij Open Vld "Twee jaar geleden besloot ik na een zware periode in de politiek mijn carrière te heroriënteren en actiever te worden in de private sector. Ik stopte met de lokale politiek, bleef in het Vlaams parlement om nog een aantal dossiers op te volgen, maar mentaal nam ik afscheid", zo zegt De Ridder daar zelf over.
Omdat de politieke microbe bleef kriebelen, zette De Ridder toch geen punt achter haar politieke carrière. Maar die carrière neemt nu wel een drastische wending. Na meer dan vijftien jaar verlaat de Antwerpse politica de Vlaamse liberalen. De Ridder was ooit nog jongerenvoorzitter in Antwerpen en nam in 2009 als 'running mate' van Marino Keulen deel aan de voorzittersverkiezingen van Open Vld.
"De manier waarop Open Vld het liberalisme invult, daar herken ik mij niet meer in", aldus De Ridder. "Als ik zie waar Open Vld mee instemt in de regering-Di Rupo, kan ik mij daar niet mee vereenzelvingen", klinkt het. De Ridder noemt het één van haar moeilijkste beslissingen ooit. "Maar ik kan in eer en geweten niet anders dan deze keuze maken".
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen) Tags:Annick De Ridder,NVA,Ludo Van Campenhout,Guy Verhofstadt
Wat maakt een manager top? Enkele weken geleden zag ik de Nederlandse serie "De Prooi" over de perikelen van ABN-AMRO en de bankencrisis. De Nederlandse topmanager Rijkman Groening maakte een belabberde indruk. Het was iemand met een kinderachtige geldingsdrang.
En dat is dan nog in de privé-sector. Kun je je inbeelden hoe het er bij de overheid aan toe gaat. De media schrijven het zelden, maar de topbenoemingen zijn vooral een kwestie van goede partijkaart. Wat je dikwijls ziet, is dat deze zogenaamde managers na hun hogere opleiding gaan werken in een kabinet van een minister. Daar trachten ze zich in de gunst te werken van hun baas. En als er nadien een functie vrijkomt, gaat die nogal dikwijls naar een ex-kabinetard. Verhofstadt, maar ook de katholieke excellenties waren steeds gul met het belonen van hun oud-medewerkers. En zo zie je dan plots een ex-kabinetard opduiken als kopman van de Belgische Centrale Bank. Intrinsieke kwaliteiten zijn van secundair belang.
Marc Descheemaecker had zijn job te danken aan Marc Verwilghen. In gesprekken stak hij dat ook nooit onder stoelen of banken. En met de teleurgang van de Vlaamse liberalen en Marc Verwilghen stond zijn job natuurlijk ook op het spel. Wat ik wel hypocriet van hem vond, was het feit dat hij menig maal op televisie kwam verkondigen dat zijn functie onder druk stond omwille van zijn beleid en houding bij de NMBS. Dat speelde helaas maar weinig bij onze beleidsmakers. Zijn houdbaarheidsdatum was verstreken en Descheemaecker werd vervangen door iemand van een andere kleur. Ik vrees voor hem dat we hem niet snel meer zullen terugzien. Maar financiële zorgen zal hij wel niet hebben na zijn vette loon en zijn ongeziene vertrekpremie. Schandalig wat sommige mensen hier in dit land opstrijken, terwijl de overheid anderen uitperst.
Marc Descheemaecker vertrekt niet met lege handen als topman van de NMBS, maar met een gouden parachute. Het is niet duidelijk hoe groot die is, maar hij heeft recht op zo'n 1 miljoen. Dat schrijft De Tijd.
De regering-Di Rupo besliste in september Descheemaecker aan de kant te schuiven als gedelegeerd bestuurder van de NMBS. Jo Cornu zit nu op zijn stoel. Maar in tegenstelling tot Belgacom-baas Didier Bellens krijgt Descheemaecker wel een vertrekpremie. Bellens werd "een grove tekortkoming" aangerekend, terwijl Descheemaecker "eervol" ontslagen werd, aldus het Belgisch Staatsblad.
Dat Descheemaecker zijn riante vertrekpremie opeist, valt niet overal in goede aarde. De voogdijminister van de NMBS, Jean-Pascal Labille, riep Descheemaecker en Jannie Haek, ex-CEO van NMBS Holding, nochtans op hun ontslagvergoeding te laten vallen. Maar opleggen kan hij het niet. Haek ging op het verzoek in. Maar voor Haek is het eenvoudiger, want hij werd topman van de Nationale Loterij.
Contractueel recht Descheemaecker kreeg geen nieuwe topjob. Hij wordt wel voorzitter van Brussels Airport, maar daarvoor wordt hij een pak minder betaald. Het gaat om 50.000 tot 60.000 euro bruto per jaar, terwijl hij bij de NMBS zo'n 500.000 euro verdiende. Contractueel heeft hij recht op een vertrekpremie van tweemaal een jaarloon, ongeveer 1 miljoen euro dus.
Descheemaecker en het kabinet-Labille wilden volgens De Tijd niet reageren. In NMBS-kringen valt te horen dat een finale regeling werd getroffen die werd voorgelegd aan de raad van bestuur.
In Holland zijn ze zot geworden. Enkele honderden betogers hebben zich gisteren verzameld op het
Beursplein in Amsterdam voor een protest tegen Zwarte Piet. De
demonstranten vinden het hulpje van Sinterklaas een vorm van racisme.
De Amsterdamse politie had van tevoren rekening gehouden met verstoringen. Het bleef echter rustig rondom het beursgebouw.
Tegenstanders
stapten vorige week al naar de rechter omdat ze de Pieten racistisch
vinden. Bovendien zou de karikatuur "respectloos overkomen bij mensen
van Afrikaanse afkomst".
De rechter gaf gisteren toestemming om
het evenement door te laten gaan. Bij de officiële intocht van
Sinterklaas waren de Zwarte Pieten in Amsterdam dus van de partij.
Wij Westerlingen gedragen ons steeds meer als een "bange blanke man", niet zoals de progressieven het enkele decennia geleden het poneerden, maar als een onderdrukte bevolkingsgroep die onze gebruiken dienen op te bergen voor een onderstroom die vanuit de Derde Wereld komt. Overal ter wereld zijn volkeren fier over hun eigen gebruiken en cultuur; Spanjaarden herdenken veldslagen met de Moren, Vlamingen herdenken de Guldensporenslag tegen de Fransen, Aziaten, Amerikanen, Engelsen. Elke natie eert zijn geschiedenis.
Maar wij West-Europeanen moeten ons blijkbaar schamen over onze cultuur. En wat straffer is, wij gaan er nog in mee ook. Onze kerken worden afgebroken en binnenkort herrijzen er Moskeeën of Hindoetempels. Nu wil ik kost wat kost onze cultuur niet behouden. Ik kan ook genieten van een Oosters restaurant of een optreden van een Chinese kunstgroep. Maar ik vind niet dat we ons moeten schamen voor onze gebruiken en onze eigen geschiedenis.
Elk volk heeft zijn eigen zwarte bladzijden in de geschiedenis, maar geen enkel volk gaat het zelf zo in de verf zetten als wij. Wij zijn zelf de grootste nestbevuilers. Nochtans zouden we fier moeten zijn over wat we op deze planeet verwezenlijkt hebben. Wij hebben de geneeskunde op een ongezien niveau gebracht. Ons onderwijs behoort nog steeds tot het betere in de wereld. Onze wegen, onze infrastructuur is aanvaardbaar voor een Westers land. Wij behoren bij de subtop van de wereld.
En dan moeten wij ons verontschuldigen aan De Derde Wereld? Waarvoor? Hebben wij een misschien de genocide in Rwanda veroorzaakt? Waren wij verantwoordelijk voor de oorlogen in de Balkan? Steunden wij misschien oorlogen in Afghanistan of Tsjechenië?
Overal ter wereld waar Europeanen aan land kwamen, brachten ze vooruitgang! We brachten moderne geneeskunde, modern onderwijs, moderne infrastructuur. Ik ben akkoord dat ook België roofbouw deed in haar eigen kolonies. Maar was de balans niet positief? Had de inheemse bevolking het niet beter onder Belgisch bestuur dan onder haar eigen leiders? Natuurlijk!
Wij zijn te braaf geweest. Wij hebben ons laten meedrijven op de dekoloniseringsgolf van de jaren 1950-1960. De Afrikaanse landen zijn nadien gewoon afgezakt in een moeras van corruptie en ineenstorting. Er zijn nauwelijks uitzonderingen. Enkel Zambia doet het op eigen kracht goed. Eén land in een gans continent! Zelfs Zuid-Afrika gaat de weg op van Zimbabwe. Nobelprijswinnaar Frederik Willem De Klerk was te braaf, te Westers. Geen enkele zekerheid voor de minderheden werd in de Nieuwe Grondwet opgenomen. En daarom dat men nu in Zuid-Afrika een nieuwe racistische wetgeving heeft. De omgekeerde apartheid is stilaan een feit. Wegens de "Black Empowerment Act" zijn vele bedrijven het racistische land ontvlucht. Immers, deze wet verplicht alle bedrijven minstens 25% van de aandelen te geven aan een "zwarte". Inderdaad, het nieuwe Zuid-Afrika discrimineert ook aan de hand van huidskleur. En natuurlijk niemand van de Westerse progressieve media die hier iets durft over te schrijven. Binnen een generatie vindt men Zuid-Afrika niet meer terug in de rimboe. Zimbabwe was nog niet zolang geleden ook de graanschuur van Afrika.
We moeten ons dus verontschuldigen. Aan wie en voor wat? Neen, Afrika en de Derde Wereld mag een toontje lager zingen. Ze beschikken over de grootste bodemrijkdommen van de hele planeet en slagen er niet in basiscomfort te voorzien voor hun eigen bevolking. Hun eigen bevolking vlucht naar hier en kan bij ons terecht voor gezondheidszorg, onderwijs en gratis woonst. In plaats van ons te verontschuldigen dienen we in ruil voor al deze steun onze stem op te eisen in het debat.
We moeten zoals Karel De Gucht in Congo onze stem verheffen en kritiek durven spuien op de leiders van Afrika. En indien die leiders er niet in slagen om een verbetering te weeg te brengen voor hun volk, dan moet de internationale gemeenschap zelf ingrijpen in deze landen!
Wikipedia de gratis internetencyclopedie wordt voor haar Nederlandstalige variant bijna compleet beheert door een aantal Hollanders. De meeste onderwerpen die je er vinden, zijn opgesteld door onze noorderburen. Echter, wanneer je een Vlaamse kunstenaar of Vlaamse strekking wil toevoegen bots je onmiddellijk op weerstand. Eén of andere arrogante Nederlander kort dan Uw tekst in of verwijdert gewoon Uw stuk, zonder enige feedback. Mocht het aan de Nederlanders liggen zou men er met moeite stukken vinden over PP Rubbens of de Vlaamse primitieven. Zo eigengereid gaan ze tekeer.
Nu die Hollandse arrogantie is niets nieuw. Waarom hebben wij ze hier in België ooit buiten gekegeld? Ze gingen eens aan ons hun wetten aan ons dicteren. Ze werden afgevoerd, maar hielden toch een zekere greep op ons land. Vooral Antwerpen draagt nog steeds de gevolgen van de Nederlandse overheersing. Want waarom hoort Zeeuws-Vlaanderen niet meer bij de rest van Vlaanderen? Dat was enkel en alleen maar uit strategische overwegingen. Zeeuws-Vlaanderen heeft niets te maken met Nederland en is Vlaams. Zo is dat altijd geweest. Maar ondertussen moet de haven van Antwerpen wel op haar knieën zitten als ze de toegang willen uitdiepen. Nederland speelt dan een smerig spel om haar eigen havens te beschermen. En zo blijven we 175 jaar na de onafhankelijk nog altijd gepest door de Nederlanders. Natuurlijk, als Vlamingen hebben we wel altijd een vreemde overheerser gehad: De Romeinen, de Spanjaarden, de Oostenrijkers, de Bourgondiërs, de Franken, de Fransen, de Duitsers...En indien we niet geterroriseerd worden door vreemde mogendheden dan hebben we nog altijd de Walen die als numerieke en economische minderheid ons de wetten komen spellen.
Enkele weken geleden was er op Nederland de zeer goede fictiereeks "de prooi" over ABN-AMRO. Het prototype van de arrogante Hollander, Rijkman Groeninck, ging eens de bank groot maken. Hij ging die "domme Belgen" van ING eens een inpalmen. Nadien verslikte hij zich in de overname en werd zelf een prooi voor FORTIS. De rest van het verhaal kennen we ondertussen. FORTIS ging zelf ten onder en werd op haar beurt opgeslorpt door BNP-PARIBAS, zodat de bank nu de extreem lang naam heeft "BNP-PARIBAS-FORTIS". Nu ABN-AMRO is in ons land nog altijd actief. In de banken waar ze werken geldt apartheid: Je bent Nederlander of je bent tweederangs. Een domme ongeschoolde Nederlander is bij ABN-AMRO meer waard dan een universitair geschoolde Belg. In Antwerpen bij voorbeeld, maakt geen enkele Belg deel uit van het "VIPteam van de manager", Victor van der Kwast. Een Vlaams Burgelijk Ingenieur is niet goed genoeg tussen die Hollandse "elite" met pseudotitels en rare diploma's. De Nederlanders hebben misschien wel een belachelijke naam, maar hun pretentie is omgekeerd evenredig.
Ik durf niet uitrekenen wat heel die bankencrisis aan ons heeft gekost. Eén ding weet ik zeker. Het zijn steeds de brave burgers die moeten opdraaien voor de fouten van de politici en roekeloze medeburgers.
Open Vld heeft vandaag haar toekomstverklaring voorgesteld, de tekst
die voor de Vlaams-liberale partij de basis vormt voor haar ideologisch
congres later deze maand. Niet alleen spijkert Open Vld haar algemene
beginselen ermee bij, voorzitter Gwendolyn Rutten lanceerde op de
persconferentie ook een aantal concrete voorstellen waarmee ze de
verkiezingscampagne ingaat. Zo bepleit ze een daling van het
overheidsbeslag met 5 procent, die moet resulteren in een
lastenverlaging van 5 miljard euro voor werkgevers én werknemers.
"Het 5-5-5-plan", noemde Rutten haar voorstel. Ze wil tegen 2020 het
totale overheidsbeslag van de huidige 54,8 procent tot onder de 50
procent doen zakken. Met de vrijgekomen ruimte wil ze een
lastenverlaging "voor iedereen die werkt en voor wie anderen werk
geeft".
De personenbelasting moet worden hervormd zodat er op
termijn twee tarieven van 25 en 45 procent overblijven, vindt Rutten. De
opbrengst voor de burger van die operatie wordt op ongeveer 5 miljard
euro geraamd.
Loonkostenvermindering Tegelijk
stelt Rutten een loonkostenvermindering van (eveneens) 5 miljard voor
werkgevers voor. Die wil ze realiseren door enkel arbeidsongeschiktheid,
pensioenen en andere arbeidsgebonden risico's via de sociale bijdragen
te financieren. Gezondheidszorg en kinderbijslag moeten voortaan uit de
algemene middelen worden betaald. Meteen zou de loonkosthandicap met
ruim 3 procent verlaagd worden.
In de toekomstverklaring van Open
Vld staan de waarden vrijheid, engagement en solidariteit centraal. Het
voorstel om het werk van mensen die (al dan niet tegen betaling)
bijklussen om anderen te helpen kosteloos uit het illegale circuit te
halen, past daarin.
Persoonlijke analyse
Het verheugt mij te vernemen dat de VLD een lastenverlaging. Eindelijk dacht ik bij mijzelf. Onthutsend vond ik de reacties op de site van Het Laatste Nieuws. Bijna niemand leek opgezet met de nieuwe verklaring van Gwendolyn Rutten. En dat is dan nog de reactie in dé liberale Gazet van Vlaanderen! Blijkbaar is de bevolking de praatjes van de liberalen beu gehoord. Het is natuurlijk al meer dan twintig jaar dat we de liberalen ons veel beloven en weinig geven. Zelfs een demente liberaal zou hen op de lange duur niet meer geloven. En dat is natuurlijk de zware erfenis waarmee de nieuwe generatie te maken krijgt. De Verhofstadt-generatie heeft het te bont gemaakt met hun socialistische regeringen.
En nu als illustratie enkele reacties op de site van HLN:
Opnieuw Pest Voor Vlaanderen ! Beloven nu wat ze in al
die jaren aan de macht niet hebben gerealiseerd ! Denken ze echt dat de
Vlamingen nog steeds ongeletterd zijn ? Zet Di Rupo op jullie lijst want
je benadert zijn programma ! Confederalisme telt niet meer ? Griezelig
opportunisme en miskenning - bij voorbaat - van de wil van de kiezers
(ttz de Vlaamse dan toch ) ! In Wallonië zullen ze veel sympathie
krijgen + paar vette posten ! Leve de democratie ???????
Open Vld spreekt duidelijke taal: Ze kiezen voor de
verderzetting van de franstalige socialistische inmenging op het beleid
in Vlaanderen ten voordele van de franstaligen "die niet mogen verarmen"
(dixit Di Rupo). Zij zullen maar tevreden zijn als Vlaanderen terug een
minderwaardige regio wordt zoals in de glorie jaren van Wallonië.
Ja, de OVLD hebben miljarden door open deuren en
vensters gesmeten, top intelligentie van Verhofstadt en Degucht samen
met de professor ' de paus van Oostende' en nu jaren later gaan ze terug
besparen en miljarden uitdelen. Wie geloofd die huichelaars nog, liegen
en bedriegen en hun eigen zakken vullen, meer weten we niet van OVLD
De Vld beseft blijkbaar niet dat ze in de regering
kunnen gemist worden als kiespijn. Rutten en Dewael doe maar zo verder
en kom na de verkiezingen dan niet blèten.
Een partij met zusterpartij in Wallonië is waardeloos
en slecht voor Vlaanderen. Hoe dikwijls moeten we nog bedrogen worden,
alvorens sommigen dat door hebben?
Alle trado's zweren nu het confederalisme af,
niettegenstaande het in hun programma stond, en gaan nu alleen nog voor
federalisme. Dat vinden ze de beste manier om n-va uit te schakelen en
de postjes terug onder mekaar te kunnen verdelen, zelfs al moeten ze
opnieuw in een regering stappen waar de zestig procent Vlamingen in de
minderheid zijn. Daar trappen we niet in.
Dat is dan heel spijtig. Hopelijk gaat jullie enige
echte troef, Maggie De Block, ooit naar een partij die een gezondere
visie heeft dan alle traditionele pik-ons-geld-maar-verder-partijen
samen.
Eva Brems leek de voor de hand liggende lijsttrekker van Groen voor
de Kamer in Vlaams-Brabant. Maar ze stelt zich niet meer verkiesbaar.
"Ik doe het gewoon niet zo graag", zegt ze vandaag in De Tijd.
Brems veroverde in 2010 de eerste Kamerzetel voor Groen in Leuven. Ze
was daarvoor al jarenlang docent Mensenrechten aan de Universiteit Gent
en voorzitter van Amnesty International, maar ze raakte bij het publiek
pas echt bekend door haar deelname aan de tv-quiz 'De Slimste Mens ter
Wereld'.
Brems maakt nu een einde aan haar politieke carrière
door zich in mei 2014 niet herverkiesbaar te stellen. "Ik kies ervoor om
voltijds terug te keren naar de academische wereld", zegt ze. "Ik zie
het niet zitten om me opnieuw voor vier jaar te engageren. Ik heb veel
geleerd in de politiek, maar ik doe het gewoon niet zo graag."
Rik
Torfs, die uit de politiek stapte en rector van de Leuvense
universiteit werd, twitterde "Eva Brems verlaat de politiek. Welkom
thuis aan de universiteit".
Nieuw mandaat Bij
Groen reageren ze minder vrolijk. De partij had Eva Brems graag een
nieuw mandaat zien opnemen na de verkiezingen van 2014, maar respecteert
haar keuze om de politiek vaarwel te zeggen. Kamerfractieleider Stefaan
Van Hecke roemt de "scherpe analyse en duidelijke standpunten" van
Brems. "Op vlak van mensenrechten en buitenlands beleid wordt ze door
iedereen binnen het parlement gerespecteerd", onderstreept hij.
De
groenen bedanken de professor mensenrechten uitdrukkelijk voor de druk
die ze uitoefende voor het lidmaatschap van Palestina als waarnemende
staat bij de VN, maar ook voor haar werk rond de GAS-boetes. "In het
GAS-dossier vertegenwoordigde Eva Brems als enige wat er leefde bij de
bevolking", vindt Van Hecke.
Brems verscheen op het politieke
toneel na de verkiezingen van juni 2010. In april 2014 zal ze de
parlementsdeuren achter zich dicht trekken. Voordien hoopt ze de
economische adviseurs van buitenlandminister Didier Reynders in het
buitenland nog aan te vullen met mensenrechtenambassadeurs. Die moeten
de coherentie van het buitenlands-, ontwikkelings- en handelsbeleid
garanderen, luidt het. Wie Brems zal opvolgen als federaal lijsttrekker
in Vlaams-Brabant, ligt nog niet vast.
Managers en wetenschappers verlaten massaal politiek
Met Eva Brems verdwijnt opnieuw een wetenschapper van het politiek toneel. Geen enkele échte intellectueel of manager heeft het de voorbije jaren lang uitgehouden in die wereld. Blijkbaar moet iemand over bepaalde karaktereigenschappen te beschikken om het lang in de politiek te kunnen uithouden.
Zelf was ik ooit jongerenvoorzitter bij een grote Vlaamse partij. Ik kwam uit de zakenwereld en daar gelden totaal andere regels dan in de politiek. De zakenwereld is dan ook veel eenvoudiger dan het politiek bestaan. In de zakenwereld kiest men steeds voor "de juiste man op de juiste plaats". In de politiek kiezen de politieke medestanders dikwijls de slechtst mogelijke kandidaat om zo geen concurrentie te moeten dulden in de eigen regio. De excuustruzen zijn daar eigenlijk een product van. Onder het motto van vrouwenemancipatie werden vele boegbeelden opgeofferd. Het waren meestal interne afrekeningen. Zo ook de opoffering van Wilfried Martens als kopman voor Europa. Zogezegd voor de vrouwenemancipatie, in praktijk een afrekening door de gebroeders Van Rompuy.
Maar ook bij de socialisten en liberalen werden er boegbeelden opgeofferd met valse redenen. Marc Verwilghen in Dendermonde was zo'n schoolvoorbeeld. Weggepest door domme lokale clan en nadien door Karel De Gucht vervangen door een niemendalletje waar al lang niemand meer over spreekt.
Vele partijen verliezen hun tijd en energie met interne afrekeningen. Het eigenlijk doel, een bepaalde ideologie of maatschappijbeeld belandt al snel in de onderste schuif.
Als gevolg van deze interne afrekeningen en problemen is politiek al lang niet meer aantrekkelijk voor succesvolle managers of wetenschappers. Men krijgt bloedarmoede; een politiek bestaan voor mislukte advocaten, excuustruzen en "kinderen van." Kortom, het blijft een zielige bedoening.
Natuurlijk, door het gebrek aan kwaliteit in ons politiek landschap worden bestuurd door derderangsfiguren. Wat kan men van dergelijke figuren verwachten? Niets of bijna niets. Maar ondertussen betalen we ons wel blauw aan belastingen en komen er maandelijks honderden profiteurs bij die op onze sociale zekerheid teren...
Hier en daar doet de nationale politiek eens beroep op een bekend manager of expert. Zelden houden zij het lang uit. Een selfmade man als Jean-Marie Dedecker moest rake klappen incasseren. Succesvol zakenman Roland Duchatelet was aanvankelijk welkom bij de Vlaamse liberalen, maar staat nu eenzaam in de woestijn te roepen. Volvobaas Peter Leyman werd met veel gejuich binnengehaald om even snel van het politiek landschap te verdwijnen.
Tja, het is natuurlijk niet allemaal kommer en kwel. Unizo-topman Kris Peeters kreeg wel voldoende kansen in de politiek en kan nu toch een deel van zijn aspiraties waarmaken. Maar door de band is het toch meestal "too little too late".
Verandering een utopie?
Misschien moet men het politiek bestaan minder aantrekkelijk maken voor carrièrejagers. Geen torenhoge vergoedingen, geen excessieve vertrekpremies zoals bij de opgeblazen Filip Antheunis nog deze week. Nog maar enkele maanden geleden zat Antheunis stomdronken aan mijn tafel, terwijl hij onophoudelijk op de rug klopte van een lokaal chirurg. Ach, de politiek heeft veel mensenlevens en relaties kapot gemaakt. Met de ooit "witte ridder" Marc Verwilghen gaat het ook al lang niet zo goed meer...
Als men de vergoeding inperkt, zal men vooral idealisten aantrekken. Pas op, er zullen er altijd zijn die op een titel kicken, maar de financiële drijfveer valt dan wel weg.
Het aantal mandaten moet verminderen. Indien men niet de organen kan afschaffen, kan men misschien wel het aantal verkozenen inperken. Want hoe meer politici men nodig heeft, hoe lager de kwaliteit wordt.
En men moet er iets op vinden om de macht van de politiek partijen in te palmen. Nu worden teveel beslissingen in een ivoren toren genomen en niet na overleg met de lokale vertegenwoordigers. Die gigantische partijfinanciering -een erfenis van de Agustasmeergeldaffaire uit de jaren 1990- moet ook worden ingeperkt. Minder geld betekent ook minder macht voor de politieke bastions.
De Australische ambtenaar die een schadevergoeding eiste voor een
seksongeval in een motel tijdens haar diensttijd is door het
Hooggerechtshof in het ongelijk gesteld. De werkgever is niet
verantwoordelijk voor de geleden schade, fysiek noch geestelijk, aldus
de hoogste rechtbank van Australië.
De vrouw raakte in 2007 gewond tijdens een werktrip. Ze ontmoette in een
motel een vriend tijdens een diner. Ze nam die vriend daarna mee naar
haar kamer. Daar is tijdens de vrijpartij de plafondverlichting naar
beneden gekomen en op haar gevallen.
Aan het werk? De
ambtenaar van Comcare, een overheidsorganisatie van de Gemenebest, vond
dat ze formeel gezien aan het werk was en dat de werkgever
aansprakelijk kon worden gesteld. Comcare had immers het hotel geboekt,
en ze moest daar verblijven vanwege een vergadering de volgende ochtend.
Ze eiste financiële compensatie voor verwondingen aan haar gezicht,
maar ook vanwege het psychische leed.
Werkzaamheden Een
administratief tribunaal oordeelde dat de handelingen die ze in de
kamer verrichtte niets hadden te maken met haar werkzaamheden, en wees
haar eis af. Het Federale Hof van Australië stelde haar later alsnog in
het gelijk.
De werkgever ging toen in beroep. Het Hooggerechtshof
heeft nu het finale oordeel gevormd: de escapades vloeien volgens het
hof niet voort uit wat van de ambtetnaar wordt verwacht. Ze kan ook niet
de indruk hebben gekregen dat dit onderdeel van haar werk zou kunnen
zijn. Er is dus geen sprake van een werkongeval.
De zaak is in
Australië uitgegroeid tot een testcase. De discussie spitste zich toe op
de verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid van een werkgever. Volgens
senator Eric Abetz, die zich ook in 2007 al met arbeidszaken
bezighield, "heeft het gezond verstand gewonnen".
Iedereen dacht dat Caroline Gennez monddood was gemaakt na de slechte kiesresultaten van haar partij onder haar voorzitterschap. Er was niet alleen een radicale linkse groep die tegen haar gekant was, ook enkele oude krokodillen gaven geregeld openlijk kritiek op haar beleid. Zo kwam er kritiek toen ze plots de partijnaam wou veranderen om oud-VU-er & oud-ID21-er Bert Anciaux aan te trekken. Bert Anciaux bleek het toppunt van een politieke kameleon. Ooit als vrij radicaal VU-jongerenvoorzitter begonnen om te eindigen als Vlaamse socialist! Je moet het maar kunnen. Maar er waren ook andere problemen. Gennez liet zich omringen door duistere getrouwen die onder andere topminister Frank Vandenbroucke mee hielpen liquideren. Een aantal gelekte mails verschenen in de media en Gennez liep serieuze haverij op. Gennez trok er zich op het eerste zicht niets van aan en poneerde zelfs dat ze in een volgende regering een "leuke" ministerpost ambieerde...Er kwam natuurlijk niets van in huis. Gennez werd aan de kant gezet en vervangen door Tobback junior. Inderdaad er bestaat ook erfopvolging ook bij de socialisten. Tobback junior heeft de nijdigheid van zijn vader geërfd, maar heeft in ruil geen extra troeven aan zijn persoonlijkheid kunnen toevoegen. Het is wat een kleine gefrustreerde Napoleon. Dan heeft de "keizer van Oostende" Johan Vandelanotte toch heel wat meer in zijn mars. Zelfs Caroline Gennez -als salonsocialiste met banden in Knokke- heeft toch heel wat meer allure dan "baby-Tobback".
Blijkbaar hoopt Caroline Gennez op een politieke comeback. Daarom dit zeer onbenullig artikel in De Zondag dat niets van doen heeft met haar politieke overtuiging inzake het NVA, maar des te meer met haar persoonlijke profileringsdrang. Heeft ze deze opstelling doorgesproken met de partijtop, dan maakt ze nog een kans. Heeft ze dit helemaal alleen in de woestijn bedacht, dan weet ik niet of het soelaas zal brengen.
Artikel Zondag:
De N-VA waarmee de Vlaamse socialisten in de Vlaamse regering
stapten, is niet meer de N-VA van nu. Dat zegt Caroline Gennez (SP.A) in
een interview met De Zondag. Een regeerakkoord met de N-VA afsluiten
zou nu onmogelijk zijn, klinkt het.
Voormalig SP.A-voorzitter Caroline Gennez heeft geen spijt dat
haar partij in 2009 in de Vlaamse regering stapte met de CD&V en
N-VA. De N-VA was toen een andere partij, verklaart ze. N-VA was in
2009 ook al Vlaams-nationalistisch, maar ze had toen wel een sociale
poot. (...) Toen konden we nog een regeerakkoord afsluiten met die
partij, vandaag zou dat onmogelijk zijn.
Gennez verwijst daarbij
naar de N-VAer Nick Mouton die onlangs uit zijn partij stapte uit
ongenoegen. De N-VA spreekt alleen nog de taal van de ondernemers,
verklaarde hij zijn beslissing.
Het verontrust haar dat het
samenlevingsmodel waarbij de nadruk op samenwerking ligt onder druk
staat. Politieke partijen die anderen als zondebok aanwijzen doen het
wel goed. In Vlaanderen is de N-VA daar de voornaamste exponent van.
Overal in Europa houden partijen die inspelen op angst, makkelijker
stand.
Die trend verklaart volgens haar deels de slechte
resultaten van haar partij in de peilingen. Maar Gennez steekt ook de
hand in eigen boezem. Ik voel dat SP.A-kiezers meer verwachten dan
alleen maar concrete beleidsmaatregelen. Zij willen ook een
samenlevingsproject. (...) En we mogen ook een beetje stout zijn. Het
moet niet altijd al te veel establishment zijn.
In juni had Caroline Gennez laten verstaan dat ze bij de verkiezingen in 2014 weer mee de kar wil trekken.
Ivan De Vadder kan zijn persoonlijke mening niet wegcijferen. Vandaag in De Zevende Dag zat Gerolf Annemans op zijn praatstoel. De ene foute premisse na de andere vloog weer rond onze oren.
De Vadder stelde stoer dat migranten nog steeds door onze maatschappij gediscrimineerd worden, ongeacht of ze Nederlands spreken en hier werken. Zo zouden perfect geïntegreerde migranten aan geen werk geraken en geen huis kunnen huren.
De Vadder overdrijft graag als hij met cijfers en studies wappert. Nogal dikwijls geeft hij eigen interpretaties en zelfs foutieve analyses. Ik heb het al menig keer geschreven, De Vadder moet weinig statistiek tijdens zijn opleiding gekregen hebben. Als ik De "verschrikkelijk" Vadder zie, moet ik altijd denken aan Martine Tanghe, dat belerende, dat vingertje steevast in de lucht. Na het interview met Annemans kan ik alleen maar concluderen dat De Vadder "links" is en stemt.
Inhoudelijk vind ik dat migranten in dit land onwezenlijk goed worden behandeld. Zelfstandigen die heel hun leven gewerkt hebben, krijgen kleinere uitkeringen dan gelukzoekers die hier nog nooit één uur hebben gewerkt! Ze krijgen hier opvang en geld. België is niet voor niets het grootste asielland van Europa! Dus zo slecht kan het hier niet zijn. Dat De Vadder dan nog stoer durft kritiek spuien op onze mentaliteit is schaamteloos. Dat De Vadder eens gaat kijken in andere Europese landen zoals Rusland. Als we aan dit tempo verder doen dan verzuipen we binnenkort als gevolg van de toenemende sociale uitgaven.
Dus in plaats van spreekbuis te spelen voor bepaalde linkse groeperingen zou De Vadder beter eens met de voeten op de grond komen. Binnenkort moeten onze staatsleiders opnieuw 9 miljard euro zoeken voor het tekort in de begroting. Moeten we die vinden bij de nieuwe Belgen of zal men weer eens bij de werkende Vlaming langskomen?
En natuurlijk had De Vadder ook kritiek op de ludieke campagne van Anke Vandermeersch met haar mooie benen.
In de politiek heeft men per partij maar nood aan een paar "haantjes de voorste". De rest zijn stemmen- en smoelentrekkers. Meestal worden die stemmachines door de partijtop aangetrokken. Nogal dikwijls prefereert men de "domme blondjes" zoals VLD-ster Annick De Ridder. Ze mogen nu en dan ook eens hun mond opendoen, maar liefst heeft de top dat ze zwijgen. Sois belle et taites-toi! Een probleem ontstaat als men stemmenrekkers er ook een mening op na houden. Dan krijgt men figuren zoals CD&V-er Rik Torfs die danig op de zenuwen begint te werken van het establisment. Eigenlijk was Jean-Marie Dedecker ook zo iemand, een tafelspringer een oproerkraaier.
Sigfried Bracke was jarenlang de man bij de VRT-nieuwsdienst. En hij wou de politiek eens van de andere zijde meemaken. Ik vrees dat hij het zich al dikwijls zal beklaagd hebben. Bracke kwam bij het NVA op een ogenblik dat zowat iedereen welkom was bij de Vlaams-nationalisten. Je kon het zo zot niet bedenken of ze gingen naar het NVA: LDD-ers, VLD-ers, CD&V-ers, Vlaams Belangers en zelfs socialisten. Van links tot uiterst rechts waren ze allemaal welkom bij een partij die zich profileerde als beginselvast. Een beetje hetzelfde verhaal van de PVV toen ze zich verruimde naar VLD. Onvermijdelijk leiden dergelijke verruimingsoperaties tot een paar valse noten. En ik denk dat we eerlijk kunnen toegeven dat Bracke zo'n valse noot is. Met zijn uitgesproken links VRT-profiel en SP-achtergrond was dit niet echt dé man voor NVA-Oost-Vlaanderen. In Gent noemde VLD-er Matthias De Clercq hem een "kazakkendraaier". (Natuurlijk, "superpaling" Willy De Clercq in gedachte, was kleinzoon Matthias ook niet echt goed geplaatst om deze uitval te doen.) Maar ik denk dat de jongste De Clercq goed weergaf wat er bij de bevolking leeft. En Sigfried Bracke deed het niet zo bijzonder goed in Gent. Je voelt stilaan ook de frustraties bij Bracke opkomen; Het spreken voor zijn beurt als het gaat over een economische noodregering en nu zelfs de Vlaamse Leeuw als een "vod" omschrijven! Tja, die man kost op den duur stemmen aan het NVA. Maar men kan hem nu moeilijk buiten smijten. Daar zouden de andere partijen teveel van smullen. Men zal het dus met hem moeten doen tot aan de volgende verkiezingen. Maar ik denk wel dat zijn kansen op een uitvoerend mandaat wel definitief verkeken zijn. Misschien mogen we ons aan een "Rik Torfs scenario" verwachten...Opgeruimd staat altijd netjes.
Ik voel mij niet beter als een paar gasten met een Vlaamse leeuw
wapperen bij het wielrennen. Ooit is één van die vodden tussen een wiel
terechtgekomen, wat eraan zat te komen." Met die uitspraak in het
Leuvense studentenblad 'Veto' heeft N-VA-kopstuk Siegfried Bracke zich
de woede op de hals gehaald van de Vlaamse Volksbeweging.
"Ik
vind het bijzonder jammer dat een vooraanstaand N-VA-politicus zulke
woorden in de mond neemt", zegt Jo Van Bever van de beweging die
verantwoordelijk is voor de duizenden Vlaamse leeuwen tijdens
wielerwedstrijden als de Ronde van Vlaanderen. "Elke vlag verdient
respect."
In hetzelfde interview met 'Veto' zegt Siegfried Bracke
nog dat het hem als sociaal-economische nationalist niet uitmaakt of je
nu met een Belgische of Vlaamse vlag zwaait. Op het N-VA-hoofdkwartier
wil niemand reageren op de uitspraken. "Wij lezen 'Veto' niet."
Een trouwfeest in de Chinese autonome regio Guanxi heeft een
onverwachte wending gekregen. De bruid beweert dat ze per vergissing
seks had met de getuige van haar kersverse echtgenoot en beschuldigt hem
er nu van haar te hebben verkracht.
De getuige, ene Ruan, bleef na de trouwplechtigheid overnachten in het
huis van het nieuwe koppeltje. Huang, de bruid, moest tijdens de
huwelijksnacht een plasje maken op het toilet in de tuin. Daarna zou
Huang per vergissing de slaapkamer van getuige Ruan zijn binnengegaan en
de 'plichtplegingen' die bij de eerste huwelijksnacht horen, met hem
hebben voortgezet.
Pas toen ze 's ochtends wakker werd, besefte
Huang wat er was gebeurd. Als een gek liep ze door het huis, tierend dat
ze was verkracht.
Op een terstond bijeengeroepen familieraad
werd besloten dat de getuige een schadevergoeding van 20.000 yuan, zo'n
2.400 euro, aan het kersverse koppel moet betalen. "Ik denk er niet
aan", getuigt Ruan in de krant Global Times. "Ik vind niet dat mij enige
schuld treft en bovendien heb ik dat geld niet".
What happens in Vegas, stays in Vegas, maar what happens on the way
to Vegas is een ander paar mouwen. Christopher Martin en Jessica Stroble
moeten elke een boete van 250 dollar betalen omdat ze van jetje gaven
tijdens een vlucht van Medford (Oregon) naar Las Vegas.
Het pittige voorval vond op 21 juni plaats in een vliegtuig van
Allegiant Air. Passagiers zagen onder andere hoe Stroble (33) de
44-jarige man tot twee maal toe oraal bevredigde. Een stewardess vroeg
hen om er onmiddellijk mee op te houden - wat ze ook deden toen het
boordpersoneel met de drankjes voorbijkwam - maar de twee besloten om
hun activiteiten vlak voor de landing te hervatten.
Opgepakt Eén
van de passagiers ging bij een tweede stewardess klagen: "Dit is niet
de seksuele voorlichting die ik aan mijn tienerzonen had willen geven",
staat er in het politierapport te lezen. Het duo werd vlak na de landing
in de boeien geslagen.
"Ik heb veel fouten gemaakt in mijn
leven, maar dit slaat toch wel alles", schrijft Martin, een
gerenommeerde wijnboer uit Oregon die nu werkloos is, in een brief naar
de Mail Tribune. "Ik heb mijn job verloren, mijn reputatie is om zeep en
alles waar ik tien jaar lang keihard voor gewerkt heb is naar de
vaantjes. Ik zal hier uit leren en ik wil dit hoofdstuk dan ook zo snel
mogelijk afsluiten."
Wat is dat toch met die kerken in ons land? Als we zondag naar een eucharistieviering kijken, zien we alleen maar grijsaards en kinderen. De actieve werkende bevolking gaat niet meer naar de kerk. Ergens onderweg is men zijn gelovigen kwijtgespeeld. Zijn het de pedozaken geweest? Ik denk dat dat een te gemakkelijk excuus is. Natuurlijk dat bepaalde media hebben gesmuld van clerici die zich hebben misdragen, maar dat is niet dé oorzaak van de achteruitgang van onze kerken. Het heeft volgens mij te maken met een kerk die te weinig met haar tijd mee geëvolueerd is. Het is een beetje mossel noch vis geworden, onze eredienst en onze geloofsbeleving. Met het Tweede Vaticaans Concilie heeft onze kerk haar mystiek verloren, het hogere, het spirituele. Erediensten lijken wel een praatbarak met stokoude pastoors en archaïsche Nederlandstalige teksten.
Ik probeer al enige tijd stukken van de Bijbel te lezen. Ik heb de laatste editie thuis liggen, je weet wel die met de goedkeuring van Kardinaal Daneels. Het "woord van God" klinkt bijna kinderlijk in haar Nederlandse versie. Er zit niets mystiek of Goddelijk in die korte onnozele zinnetjes. Ofwel maakt men een "volwassen" moderne goed leesbare tekst ofwel laat men de Bijbel in het Latijn bestaan. (Overigens tijdens de Geuzenoorlog was het hebben van een Nederlandstalige Bijbel voldoende om ter dood veroordeeld te worden door Alva.)
Inhoudelijk heb ik veel moeite met het blindelings aanvaarden van de teksten die in de Bijbel staan. Het scheppingsverhaal is compleet achterhaald sinds Darwin. Het argument dat men de Bijbel niet letterlijk moet nemen blijft zwak voor een boek dat Gods woord zou moeten zijn. En er zitten ook heel wat vertalingsfouten in de bijbel. Bij voorbeeld Jozef zou een timmerman zijn. Blijkbaar een foutieve vertaling voor "handwerker", zelfs steenbewerker. Jezus Christus zou geboren zijn in een stal. Opnieuw een vertalingsfout voor "kelderverdieping" van een huis. Als men naar Israël gaat kan men soortgelijke huizen bezoeken waar Maria zou kunnen bevallen zijn. En dan het feit dat NIEMAND van de evangelisten Jezus Christus heeft gekend. Men gaat ervan uit dat drie van de vier evangelisten van elkaar hebben overgeschreven en aangevuld. Over de agnostische evangeliën die ongeveer even oud zijn, wordt er in de Katholieke kerk nauwelijks gesproken. Het enige dat wij allemaal kennen is de uitdrukking "ongelovige Thomas", genoemd naar het evangelie van Thomas. Nu vind ik het wel interessant om deze andere bronnen eens te bestuderen. Volgens bepaalde van deze evangeliën zou Christus niet aan het kruis gestorven zijn en zou Christus zelfs getrouwd geweest zijn. Ik ken natuurlijk ook wel Dan Brown en het gezever over de bloedlijn. Dat is onwetenschappelijke speculatie.
Maar we kunnen ons toch terecht vragen stellen over de Goddelijke status van Christus. Zou Christus niet eerder een profeet geweest zijn zoals de Islam hem ziet? Ik vind het zeer bizar dat God zich zou vereenzelvigen met één menselijk dier op aarde. Als er een God bestaat, dan is het een God die boven en tussen de mensen leeft, maar niet IN een mens. Maria die onbevlekt ontvangen werd, lijkt weinig plausibel.
Veel voer tot nadenken dus, waar onze godsdienstbeleving zelden of nooit een antwoord op geeft.
In
een nieuwe peiling van De Standaard/VRT zakt N-VA opnieuw 2 procent. De
partij haalt nog 27,9 procent. Ze blijft daarmee de grootste partij van
Vlaanderen. De CD&V is de tweede grootste partij met 19 procent,
Open VLD haalt 13,8 procent en SP.A 13,4 procent.
Vlaams
Belang en Groen zitten elkaar op de hielen met respectievelijk 10,6 en
10,0 procent. De LDD is verwaarloosbaar met 1,3 procent.
De PVDA haalt dan weer een opmerkelijk score van 3,9 procent.
De Block populairder dan De Wever
Kris
Peeters blijft de populairste politicus van Vlaanderen. Opvallend in
die lijst is dat Maggie De Block een betere score haalt dan
N-VA-voorzitter Bart De Wever.
In een vorige peiling van
De Standaard/VRT van mei van dit jaar kwam de opmars van N-VA al tot een
stilstand toen de Vlaams-nationalisten 4 procent moesten prijsgeven en
uitkwamen op 32,1 procent. De partij bleef daarmee ook toen nog altijd
de grootste partij van Vlaanderen. Binnen de N-VA was men bovendien niet
rouwig om deze score, omdat ze anders vreesde dat ze de grote
verwachtingen niet zou kunnen inlossen op de verkiezingsdag.
In
september 2012 haalde N-VA nog een monsterscore van 36,3 procent, meer
dan acht procent beter dan bij de verkiezingen van 2010.
N-VA
Voor alle duidelijkheid: N-VA blijft met 27,9 procent
veruit de grootste partij van Vlaanderen. Bovendien is dat maar nipt
onder de score bij de Kamerverkiezingen van juni 2010, toen de partij
een verrassende 28,2 procent scoorde. De voorbije peilingen kwam N-VA
echter steevast boven de 30 procent uit. De vorige peiling haalde N-VA
bijvoorbeeld nog 32,1 procent.
WAAROM HET NVA STAGNEERT?
Alle politiek analisten zullen wel een eigen verklaring hebben voor het verlies van het NVA.
Ik maak alvast volgende bedenkingen:
1. Opiniepeilingen zijn steeds relatief. Elke verkiezing brengt steeds een verrassing. Ik heb in het verleden al dikwijls moeten lachen op de avond van de verkiezingen met staafdiagrammen die de grote overwinnaar niet konden weergeven. Met blozende wangen staan de VRT-reporters dan te wijzen naar balkjes met "andere" op, zoals in de tijd met Rossem, WOW of het Vlaams Blok.
Enkele dagen later doen de opiniemakers dan gewoon voort alsof er niets is gebeurd.
2. Ik ben in deze wel overtuigd dat er een neergang van het NVA is ingezet. Hoe meer een partij zich profileert, hoe meer ze stemmen verliest. En het NVA profileert zich meer en meer als een anti-pool van de socialisten. De progressieve kiezers haken dan natuurlijk af. Zo wil de partij een economische noodregering, waarbij ze een liberaal programma wil uitvoeren. Links Vlaanderen staat dan in de kou.
Ik vond ook de reactie van Bart De Wever bij voorbeeld over het "Herman" De Coninckplein in Antwerpen niet slim. De Wever vond het een enorm "DOM" idee om de voornaam van dit plein te veranderen van "Pieter" naar "Herman". In feite is zoiets toch maar een fetisj en zeker geen nationale discussie waard. Een groot staatsman had daar zeker anders op gereageerd.
Bovendien voelen de nationalisten en separatisten niet goed bij economische regering die de staatshervorming ondergeschikt maakt. Zij verkiezen dan weer het Vlaams Belang.
Het is duidelijk dat de spreidstand die het NVA tot op heden heeft uitgevoerd, niet kan blijven duren.
3. En er speelt natuurlijk nog iets. De houdbaarheidsdatum van politici is vrij beperkt. Elke generatie heeft zijn nieuwe halfgoden. Bart De Wever is al te lang een "hype" in de politieke wereld. Op een bepaald ogenblik heeft men het wel gehad en kiest men voor iets anders. In de hoop natuurlijk dat die "nieuwe" figuur het wel zal kunnen waarmaken.
Bij de liberalen was dat ongetwijfeld zo met Guy Verhofstadt. Die man is nadien serieus van zijn sokkel gedonderd.
De socialisten hadden de intelligente vernieuwer Frank Vandenbroecke en zelfs Steve "stunt" Stevaert had ooit iets verfrissend.
Maar ook de figuur van Jean-Marie Dedecker was ooit een hype aan de rechtervleugel.
Dat de open VLD het nu moet doen met Maggy De Block -nomen est omen- is toch veelzeggend voor ons politiek landschap. Arm Vlaanderen...
4. Als vierde element in de neergang van het NVA speelt het uiterlijk van haar voorman. Samen met zijn vermagering is er een stuk charme weggespoeld. Een groot deel van de politieke communicatie is non-verbaal. Magere mensen zijn meestal strenger of serieuzer dan gezapige bourgondiërs. De meeste mensen koesteren meer sympathie voor een gezapig figuur.
5. Als vijfde element speelt natuurlijk het feit dat Bart De Wever al veel keer gezegd heeft dat hij als voorzitter gaat stoppen in 2014. Bij God, wie stemt er op een partij waarvan haar voorzitter zegt zelf geen kandidaat te zijn noch als voorzitter noch als regeringsleider. Het is alsof hij het zelf niet meer ziet zitten.
En het grote probleem is dat de partij niet beschikt over een goede nummer twee. Moeten we het nu werkelijk gaan doen met diene Theo Vrancken? Die man heeft het charisma van een overroepen schooljongen. Jan Jambon is dan toch meer man voor zo'n partij. Geert Bourgeois is te elitair voor een brede volkspartij. Hij zou misschien wel een stijlvol Vlaams regeringsleider kunnen zijn, maar geen stemmenkanon.
Tenslotte geeft De Wever steeds te kennen voorrang te willen verlenen aan zijn stad Antwerpen. Antwerpen boven. Antwerpen heeft in de rest van Vlaanderen niet altijd een goede naam. Antwerpenaars worden dikwijls gezien als arrogante vlegels die de rest van Vlaanderen als hun parking aanzien. Dat komt evenmin sympathiek over.
CONCLUSIE
Al deze evoluties in acht genomen behaalt het NVA nog altijd een monsterscore. Het is bijna een wonder dat de partij het nog zo goed doet. Dat de partij kan stand houden heeft alles vandoen met de zwakte van de andere partijen.
De voorzitter van CD&V ziet eruit alsof hij uit het programma FC De Kampioenen is gelopen. Enkel UNIZO-man Kris Peeters kan voor nog een beetje uitstraling zorgen.
Alexander De Croo meent het misschien wel goed, maar heeft met de oude garde in zijn partij een molensteen aan het been. En inderdaad, hij heeft onder druk van zijn partij de kinderlijke Gwendolyn Rutten moeten tolereren als nieuwe voorzitter. Soms denk ik dat men lelijk moet zijn om het te kunnen waarmaken bij de Vlaamse liberalen.
Bij de SPA is er ook vanalles fout gelopen. Steve Stevaert en zijn prostituée. Dan Salonsocialiste Caroline Gennez die werd vervangen door een nijdige Tobback junior. De kiezers moeten niet hebben van die "zonen van". Dat lijkt teveel op erfopvolging zoals in ons Koningshuis. Bruno Tobback heeft het bovendien niet voor de wind, want boegbeeld Johan Vandelanotte is al jaren in opspraak wegens vermeende belangenvermenging in oa Electrawinds. En wat was dat allemaal met die benoeming in de NMBS? Vele stinkende dossiers voor deze professor publiek recht...
Ik kan begrijpen dat een aantal progressieven op PVDA beginnen te stemmen.
GROEN-voorman Wouter Van Besien komt dan toch wat overtuigender over. Ik denk dat zijn partij onder zijn leiding wel zal overleven.
Maar dan het Vlaams Belang. Het lijkt wel of er een atoombom is gevallen op de partij. Wat een ravage zeg? Het is een wonder dat die partij nog kan overleven na Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke. Back to the roots zeker?
Tenslotte hebben we Jean-Marie Dedecker die zijn memoires al heeft geschreven. Tja, als je zelf Uw memoires al hebt geschreven, dan moet je niet verwonderd zijn dat de bevolking in U geen grote toekomst meer ziet.
CD&V
De tweede grootste partij in de peiling blijft CD&V,
dat met 19,0 procent zowat anderhalve procentpunt beter doet dan bij de
vorige peiling (17,4 procent) en dan bij de Kamerverkiezingen (17,6
procent).
Open Vld
Open Vld boekt met 13,8 procent forse vooruitgang ten
opzichte van de 10,1 procent bij de vorige peiling, maar blijft licht
onder de uitslag van 2010 (14 procent).
S.pa
Sp.a haalt 13,4 procent, waarmee de Vlaamse socialisten
het zowat anderhalf procentpunt slechter doen dan bij de vorige peiling
(14,7 procent) en de verkiezingen (14,9 procent).
Groen
Groen blijft met 10 procent ruim boven de score van juni
2010 (7,1 procent) en gaat een half procentpunt vooruit ten opzichte
van de vorige peiling.
Vlaams Belang
Vlaams Belang haalt 10,6 procent, exact hetzelfde als bij de vorige peiling en 2 procentpunt lager dan bij de verkiezingen.
PvdA en LDD
Het extreemlinkse PvdA springt in de peiling van 2,5 naar 3,9 procent, terwijl LDD op 1,3 procent uitkomt. (TE)
Wilfried Martens is niet meer. Van de doden niets dan goed. Wilfried Martens was een statig politicus, een zielsverwant van wijlen Koning Boudewijn. Hij was steeds uitermate beleefd en voornaam.
Was hij een groots staatsman? Als we de media op dit ogenblik aanschouwen zou je hem bijna heilig verklaren. Maar Martens had ook zijn persoonlijke en politieke fouten. Persoonlijk vind ik dat hij op twee vlakken serieus gefaald heeft.
Op het eerste vlak is er de economische malaise. Martens slaagde er niet in om de economie op de rails te krijgen. De opeenvolgende devaluaties van de Belgische frank hebben het land geen goed gedaan. Op sommige ogenblikken hadden we een inflatie van 14%! Zelfs Congo deed het doen bijna beter! Het is maar al te eenvoudig om alles op de socialisten of Waalse socialisten te steken. Meer nog de staatsschuld verviervoudigde tijdens zijn regeringen! En de grootste stijging gebeurde op een ogenblik dat de socialisten NIET in de regering zaten.
Als je Zevende Dag journalist Ivan De Vadder zou geloven is er geen causaal verband tussen haar leiders en de staatsschuld. Zeer bizar, maar dit even terzijde.
Naar mijn bescheiden mening heeft men in de jaren zeventig en tachtig van vorige eeuw serieus geprutst met onze economie. Martens zelf was geen economist. Hij was een jurist en miste economisch inzicht. Hij liet zich volledig impalmen door Fons Verplaetsen en een paar invloedrijke leden binnen de Katholieke zuil. Opmerkelijk detail, "het vervelende joenk" Guy Verhofstadt maakte deel uit van een aantal van deze rampzalige regeringen! Verhofstadt bleek het ook niet echt te kunnen waarmaken. En nu dragen we allen nog steeds de erfenis van het economisch wanbeleid uit die periode.
De boertige Jean-Luc De Haene deed het op economisch vlak veel beter. Hij slaagde er op een korte tijd in om het roer volledig om te roeien. Het is dankzij hem dat we economisch zijn kunnen blijven bestaan.
Een tweede punt van falen vind ik de staatshervorming. Vriend en vijand zijn het erover eens dat wijlen Gaston Eyskens een bijzonder intelligent staatsman was. De eerste staatshervorming van 1970 wordt aanzien als een zeer geslaagd project. Na Eyskens kwamen er onder Martens een aantal enorme staatskundige kwakkels. Brussel ging voor Vlaanderen verloren onder Martens. Martens die zelf uit de Vlaamse beweging kwam, liet toch toe dat het een volwaardig Gewest werd. Als je er de Gewestmateries op naleest, kan je vaststellen dat Brussel nooit een apart Gewest had mogen worden. Maar Martens was teveel een paling en had te weinig ruggengraat. Deze erfenis heeft ervoor gezorgd dat er een nu zoiets bestaat als het "Waals-Brussels federatie" met haar eigen publicaties. Zeer belachelijk, bijna surrealistisch maar toch mogelijk geworden mede door Wilfried Martens.
Uit eerbied voor de dode zal ik mij onthouden van persoonlijke bemerkingen. Behalve dit misschien, ik kwam hem samen met Miet Smet soms tegen in het Restaurant Galleria te Lokeren. Ik denk dat hij met haar nog een paar mooie jaren heeft gehad. Ik hoop dat zijn kinderen zelfs zonder vader mogen opgroeien tot eervolle burgers.
Koning Filip is eind deze middag het stoffelijk overschot van
oud-premier en minister van Staat Wilfried Martens gaan groeten. Dat
meldt het koninklijk paleis.
Het is een traditie dat de koning het stoffelijk overschot van een
overleden minister van Staat gaat groeten. Koning Filip zal zich, zoals
dat gebruikelijk is, ook laten vertegenwoordigen op de begrafenis van
Wilfried Martens volgende week zaterdag in Gent.
In de huldes
kort na het overlijden van Wilfried Martens wezen verschillende
politieke waarnemers er op dat de oud-premier zich altijd een overtuigd
voorstander van de parlementaire constitutionele monarchie had getoond,
en dat hij in het bijzonder een goede band had met koning Boudewijn, die
hij tijdens de abortuskwestie een uitweg bood om aan te blijven zonder
tegen zijn geweten in te gaan.
In een open brief aan de
kroonprins die Wilfried Martens onlangs nog schreef naar aanleiding van
de troonsafstand van koning Albert II, schreef Martens: "De koning
speelt in ons land, rekening houdend met de uitslag van de verkiezingen,
een wezenlijke rol in de vorming van de regeringen en in het oplossen
van politieke crisissen. Er bestaat bij ons geen enkel alternatief voor
dat systeem. Terecht heeft Louis Tobback na de langste regeringsvorming
aller tijden erop gewezen dat indien de koning niet bestond, wij hem
moesten uitvinden."
Koningin Mathilde is een mooie vrouw die zich steeds mooi laat kleden. Is het het protocol of haar eigen persoonlijkheid, ik weet het niet, maar soms vind ik haar eeuwige glimlach storend. Een mens kan niet altijd met de tanden bloot lopen.
Ik vermoed dat Koningin spelen in een landje een serieuze opdracht is. Je moet altijd stralen, je mag nooit voor je mening opkomen. Ik denk dat men een goed acteur moet zijn voor zo'n functie. En daarom misschien dat ik haar houding dikwijls te gespeeld vind, te artificieel.
Haar echtgenoot lijkt positief veranderd sinds hij de troon heeft bestegen. Was het dwaasheid of was het een bewuste keuze? Maar het wuiven naar de Vlaamse separatisten tijdens de "blijde" intrede in Antwerpen vond ik wel iets hebben.
Nog niet zolang geleden was ik aanwezig toen Koning Albert II een Vlaamse stad bezocht. Een kamerlid van het Vlaams Belang (Barbara Pas) stond net voor mij op de eerste rij toen de Koning met zijn nummerplaat "1" voorbijreed. Op een fractie van een tijd ontrolde ze een mini-spandoek met daarop "België Barst". Het was recht in het gezichtsveld van de Koning en op amper één meter afstand. De Koning keek vlug weg. Ineens stoven massaal geheime agenten rondom haar en sleurden haar op de grond. Het gaat hard tegen hard in de wereld van de separatisten.
Eén ding moet ik hen wel nageven. Mensen zoals de familie Pas zijn Vlaams-nationalisten in hart en nieren. Vader Pas, die een bekend dokter is in Sint-Niklaas was een gekend en overtuigd separatist. Broer Frederik Pas is een geslaagd cartoonist en partijmilitant. Het zijn mensen die voor hun overtuiging tot het uiterste gaan. Het zijn zeker en vast geen opportunisten die vandaag bij de VU en morgen bij SPA zitten. Men kan zich alleen de vraag stellen of dit radicalisme wel tot iets leidt? De toekomst zal het uitwijzen.
Het Flanders Fashion Institute is naar koningin Mathilde gestapt met
een heleboel info over Belgische designers, in de hoop dat ze die in de
toekomst ook een kans geeft. "Majesteit, er zijn méér ontwerpers in ons
land dan alleen Natan", is de achterliggende boodschap volgens de krant
Het Laatste Nieuws.
"De koningin zou een goede ambassadrice van de Belgische mode zijn",
benadrukt Agnes Wené van het FFI in de krant. Mathilde kiest echter erg
vaak voor modehuis Natan, met heel soms een Dries van Noten. "Ze zou
makkelijk eeen stap verder kunnen gaan door uit een nog breder gamma
eigen Belgische designers te kiezen."
Nog volgens het FFI zijn
ook de fabrikanten van kinderkleding erg geïnteresseerd. En de
organisatie bezorgde koningin Mathilde ook sieraden van Belgische
juweliers, handtassen en andere accessoires uit eigen land.
Volgende week gaat de koningin alvast naar een grote internationale
modeconferentie georganiseerd door het FFI. "De koningin wenst door haar
aanwezigheid de Belgisceh modesector te steunen die van groot belang is
voor onze economie", aldus nog het paleis in de krant.