UPDATE Horeca Vlaanderen en zelfstandigenorganisatie Unizo roepen allebei op om de zogenaamde witte kassa's te boycotten. Dat meldt VTM NIEUWS. De overheid wil dat café- en restaurantuitbaters vanaf 2015 zo'n witte kassa hebben om zwartwerk tegen te gaan. Ondertussen ziet het er niet naar uit dat minister van Financiën Koen Geens ingaat op de vraag van de horeca om de lasten nog verder te verlagen.

De sectorfederaties voor de horeca, zoals Horeca Vlaanderen, Brussel en Wallonië, eisen dat de 'kassawet' wordt ingetrokken. Ze reageren daarmee op het nieuws dat amper 20 horecazaken al een zogenaamde witte kassa vrijwillig hebben aangevraagd. Deze kassa, die alle inkomsten registreert en zwarte omzet dus onmogelijk maakt, is verplicht vanaf 2015 voor horecazaken die minstens 10 procent van hun omzet uit voeding halen.

Maar volgens de sectorfederatie is horeca in België niet rendabel als er geen verdere lastenverlaging op arbeid (met 35 procent) komt. Ze willen ook een oplossing voor de arbeidsduur in de sector en een btw-verlaging op dranken zoals in de buurlanden Frankrijk en Nederland.

Slachtbank
"We zijn niet bereid om de sector met open ogen naar de slachtbank te leiden", luidt het in een persbericht. De horecafederaties vrezen massale faillissementen en jobverlies als de witte kassa er komt. De overheid voorziet wel in compenserende maatregelen, zoals een loonlastenverlaging voor vijf vaste werknemers, maar die zijn volgens de sector onvoldoende. "We zijn nooit tegen de invoering van een kassa met blackbox geweest, op voorwaarde dat er maatregelen zouden worden genomen om het voortbestaan van de sector te garanderen", luidt het. De horecafederaties verwijzen naar wetenschappelijk onderzoek waaruit moet blijken dat de sector zeer arbeidsintensief is, met de hoogste lasten op arbeid ter wereld. Uit een studie van KU Leuven blijkt ook dat het invoeren van de witte kassa 20.000 banen zou kosten.

Ook algemene ondernemersorganisaties zoals Unizo en NSZ vinden dat de compensatiemaatregelen onvoldoende zijn. "De blackbox zal voor veel horecaondernemingen meer kosten dan de compensatiemaatregelen zullen opbrengen", aldus NSZ. Het vraagt naast een btw-verlaging tot 6 procent en een verdere lastenverlaging, ook dat burgers een restaurantbedrag tot 400 euro per jaar kunnen aftrekken in hun personenbelasting.

De werkgevers staan met hun standpunt diametraal tegenover de vakbonden. Die hebben net een nieuwe sector-cao afgesloten met de mogelijkheid tot extra overuren, maar eisen in ruil wel dat de politiek de witte kassa niet langer uitstelt. "De werkgever die nu nog durft beweren dat hij zwartwerk nodig heeft, is te kwader trouw. Wij hebben onze verantwoordelijkheid genomen, het is nu aan de politiek om de kassa met blackbox in te voeren", staat in een persbericht.

Lasten verlagen
Ook van minister van Financiën Koen Geens moeten ze niet veel hulp verwachten. Horeca-uitbaters die vanaf 1 januari 2014 vrijwillig de geregistreerde kassa gebruiken, kunnen rekenen op een lastenverlaging. Maar de tussentijdse gerichte maatregelen die nu reeds genomen werden voor de horeca, worden niet verder uitgebreid en blijven ook gekoppeld aan de invoering van die zogenoemde witte kassa, luidt het op zijn kabinet. Voorlopig staat er niets nieuws in de steigers. Op het kabinet klinkt wel dat in het kader van de algemene belastinghervorming de lasten op arbeid in het algemeen verlaagd moeten worden.

Men mag niet slaan zonder te zalven. Men kan geen jacht op de horeca maken zonder ook alternatieve oplossingen aan te rijken. De dienstencheques was bijvoorbeeld een goede maatregel. Men wou het zwartwerk bij huisactiviteiten verminderen, men bedacht een fiscaal vriendelijke oplossing en deze sector werd grotendeels geregulariseerd. Nu klaagt de overheid dat deze dienstencheques teveel geld kosten en ze zijn aan het systeem aan het prutsen. Het gaat nog wel, maar men moet natuurlijk het systeem functioneerbaar houden.

Idem met het zwartwerk in de horeca. Denk maatregelen uit SAMEN MET DE SECTOR die het leefbaar maakt om alles officieel te doen. Maak bijverdienen soepeler of weekendwerk of vakantiewerk. Zo zullen deze bijverdieners hun geld officieel opstrijken en is er geen zwart circuit meer nodig. Als men niets verandert en alles uitvoert zoals gepland dan dreigt er een ramp voor de horeca. Wij Bourgondische Vlamingen zijn zo onze eigen graf aan het delven.

President Obama afgelopen donderdag, vlak nadat het overlijden van Nelson Mandela was bekendgemaakt. © afp.

Het is ongelofelijk, de belangstelling die van over heel de wereld wordt gegeven aan het overlijden van Nelson Mandela. Men heeft rond Mandela een aura geschapen die dicht in de buurt komt van die van Ghandi. Ik ben ervan overtuigd dat Mandela een uitzonderlijke figuur was. Je moet inderdaad maar zolang opgesloten zitten en zo vergevingsgezind zijn.

Maar niet alle berichten over hem zijn 100% positief. Een zeer kleine minderheid heeft opmerkingen. Zo is een strekking die stelt dat Mandela een zeer goed politiek strateeg was. Bij zijn vrijlating was er een grote groep blanken die vreesden voor de nabije toekomst. Mandela sprak verzoenende woorden en bij het blanke referendum over vrije verkiezingen stemde 2/3 voor democratische verkiezingen. Nadien kwam er een regering van nationale eenheid waar ook erfvijande die Nasionale Party deel van uitmaakte. Maar insiders vertellen dat Mandela dikwijls zijn vice-president Frederik Willem De Klerk kleineerde en dat was ook de reden waarom die vroegtijdig de handdoek in de ring gooide. Misschien wel een historische vergissing. En het ging niet goed met de Nasionale Party. Enkele jaren later werd de gematigde vleugel volledig opgeslorpt door het ANC.

Critici beweren dat het vooral NA Mandela bergaf ging met het land. Daarom dat men Mbeki en Zuma als "kleine" leiders aanziet. De typische Afrikaanse corruptieschandalen duiken meer en meer op in het meest "Westerse" land van Afrika. Uiterst rechts is bijna letterlijk onthoofd en misschien maar goed ook. Maar bij de blanke bevolking is de teneur zeer negatief. De zelfmoordcijfers bij de blanke bevolking is enorm. De gewelddadige moorden, de verkrachtingen. Het is explosie van frustraties na jarenlange vernedering.Nog dit jaar waren er protestacties over heel de wereld tegen de "White genocide" in Zuid-Afrika. Er is een petitielijst "Red October" die iedereen tracht te mobiliseren. Het regime argumenteert dan weer dat er volgens de statistieken niets aan de hand is met de blanke bevolking.

Het is veelzeggend dat het Zuid-Afrikaanse regime anno 2013 statistieken volgens huidskleur bijhoudt

Dergelijke statistieken worden gebruikt en misschien wel misbruikt voor het eigen grote gelijk te bewijzen en wat meer is. De huidige regering voert aan de hand van de huidskleur een politiek die zogezegd de zwarten positief moet discrimineren. Er is niets positief aan discrimeren. Dat geldt bij "positieve vrouwendiscriminatie", dat geldt evenzeer bij het discrimineren van iemand met een witte of andere huidskleur. 

De nieuwe zwarte meerderheid hanteert dezelfde perverse redeneringen als het racistische apartheidsregime. Velen over heel de wereld zullen deze politiek steunen. De blanken moeten nu ook maar eens voelen hoe het is om vernederd te worden.

Wat men blijkbaar niet wil inzien, is dat men zijn poten vanonder zijn eigen stoel aan het afzagen is. Enkele voorbeelden: De infrastructuur in Zuid-Afrika had vroeger hetzelfde niveau als in het Westen. De administratie werkte efficient. Op alle bestuurniveaus heeft men mensen met een blanke huidskleur vervangen door een zwarte. Kwalificaties waren van secundair belang. Mijn buur werkte een tijd als chirurg in Zuid-Afrika en is er moeten gaan lopen. In zijn ziekenhuis zochten ze een nieuwe "zwarte" manager. Na lang zoeken werd het hoofd van de onderhoudsdienst aangesteld als manager van het ganse ziekenhuis en dat omdat hij "zwart" was. Alles begon natuurlijk in het honderd te lopen. Verkeerde aankopen werden gedaan omdat de man er niets van kende. Men moest zich op zijn Afrikaans beginnen behelpen... Overal brokkelt het land af. De Zuidafrikaanse luchtmacht was vroeger het paradepaard van de zeer goed uitgebouwde defensie. Zuid-Afrikanen zaten op een bepaald ogenblik tot aan de Congolese grens! Nu tracht men op zijn Afrikaans de bestaande vliegtuigen in de lucht te houden met spareparts die komen uit de andere vliegtuigen...Bloeiende bedrijven worden verplicht 40% van hun aandelen te geven aan mensen met een "zwarte huidskleur". Ik kan zoiets niet anders omschrijven als een soort van 21e eeuws communisme niet op basis van huidskleur. Zuid-Afrika was vroeger een gekend mijncentrum, met een gigantische diamantnijverheid. Als gevolg van de nieuwe racistische wetgeving zijn vele bedrijven weggetrokken naar Dubai, Mumbai of Zambia. Geen enkele bank heeft nog voldoende vertrouwen om miljoenen dollars in bedrijven te steken waarvan 40% is samengesteld door incompetente mensen. Bedrijven die kost wat kost willen blijven, worden door de banken aangemaand om toch weg te trekken.

Indien een land zijn eigen intelligensia vernietigt, zal ze verarmd de toekomst tegemoet gaan.

Men kan zich natuurlijk de vraag stellen wie zulke dwaze regels uitvindt. Indien Uw gevoerde politiek als gevolg heeft dat Uw intellectueel kapitaal wegvloeit dan speel je enkel op korte termijn, maar dan je op lange termijn verdoemd. Zuid-Afrika had een Koloniaal regime. En net zoals in Congo droomden de zwarten na de transitie om in dezelfde woningen te wonen als hun voorgangers en met dezelfde dikke wagens rond te rijden. En natuurlijk dat dit aanvankelijk lukte. In Congo werden alle militairen bevorderd, iedereen kreeg een mooie functie en titel. Maar omdat de kwalificaties en de achtergrond ontbrak zakte het land na 20 jaar weg in de rimboe.

Het is bijna doodzonde als je in Vlaanderen kritiek durft te uiten op het huidige Zuid-Afrikaanse regime. Je bent zonder twijfel een fascist of neonazi. Progressief Vlaanderen drijft mij op de vloed van de internationale media en daar zijn dergelijke verhalen niet welkom. Iemand als een Tom Lanoye koestert net zoals vele Vlamingen een hart voor onze taalbroeders, maar durft hij de waarheid onder ogen te zien? Durft hij toegeven dat het (Zuid-)Afrikaans onder druk staat? Durft hij op onze televisie te verkondigen dat bijna alle straatnamen veranderd zijn in onuitspreekbare namen en dat bijna niemand zijn weg nog vindt. Durft hij stellen dat het Afrikaanstalig onderwijs dreigt te verdwijnen? Je hoort er amper iets over.

President Barack Obama en zijn vrouw Michelle zullen dinsdag de herdenkingsdienst voor Nelson Mandela bijwonen in het Soccer City-stadion van Johannesburg. Dat heeft het Witte Huis bevestigd. Namens de Verenigde Naties zal secretaris-generaal Ban Ki-moon naar de herdenking gaan.

"Maak een briefje met inkomens uit vermogen, net zoals het loonbriefje", aldus Crombez. © belga.

Sp.a-staatssecretaris John Crombez wil absoluut de loonlasten omlaag krijgen, maar ziet daarvoor weinig heil in een verschuiving naar extra milieubelastingen. "Het doel van ecofiscaliteit is immers dat die inkomsten vanzelf dalen", argumenteerde hij vandaag op het sp.a-congres in Gent. Crombez trekt daarom volop de kaart van een lastenverschuiving naar inkomens uit vermogen.

De Oostendse socialist is niet tegen ecofiscaliteit, maar volgens hem levert het simpelweg niet de structurele inkomsten op die nodig zijn voor een grondige lastenverlaging op arbeid. Doel van een milieubelasting is immers het gedrag van mensen minder vervuilend te maken, waardoor de inkomsten vanzelf zouden moeten dalen, argumenteerde hij.

Maar ook de loonlasten fundamenteel verlagen door de overheid zelf af te bouwen, zoals andere partijen voorstellen, noemde hij "nonsens". Haal je de veertig procent sociale zekerheid uit de uitgaven, plus zaken als politie, justitie, onderwijs en kinderbijslag, dan blijft er een te klein deel over om de loonlasten fundamenteel te kunnen verlagen, aldus Crombez.

"Verschuiving perfect mogelijk"
De sp.a'er kijkt daarom volop naar de inkomens uit vermogens. Het argument dat kapitaal veel te vluchtig is, is volgens Crombez stilaan achterhaald door de internationale evoluties. Kijk maar naar de druk op het bankgeheim en de G20-initiatieven van de jongste jaren, onderstreepte hij.

Volgens de socialist is een verschuiving naar inkomens uit vermogen alvast perfect mogelijk. "Maak een briefje met inkomens uit vermogen, net zoals het loonbriefje", aldus Crombez, die nog onderstreept dat dit zeker geen vermogenskadaster hoeft te zijn. "De banken beschikken al over al die gegevens, dus dat kan lukken."

We, the Stellenbosch branch of Students for Law and Social Justice, express our dismay at  the Red October campaign and the views which it advances in the name of “The White South African Ethnic Minority”.

The Red October Campaign protests against the “inhuman slaughter and oppression of white people in South Africa” and  claims that white South Africans are victims of “racist Black Economic Empowerment and Affirmative Action policies”, a “pathetic educational system” and “dangerous neighbourhoods”.

These statements ignore the realities of post-Apartheid South Africa, in which black South Africans continue to carry the overwhelming burden of socio-economic disadvantage and violent crime. Statistics in an AfricaCheck report released earlier this year show that only 1.8% of murder victims in South Africa are white, despite whites making up 9% of the population. Thus, underlying the campaign, is the racist assumption of Apartheid thinking that the life of a white person has more value than the life of a black person.

We, as a body of students who are still predominantly white and Afrikaans, reject the Red October Campaign. It ignores the Rule of Law and the provision in the Constitution for affirmative action to redress past disadvantage. It is repugnant both to black South Africans and to white South Africans who are committed to the values and objectives of the Constitution, and deeply damaging to the multiracial society based on equality which we are building.

___

Die Stellenbosch tak van “Students for Law and Social Justice”, wil hiermee ons misnoeë met die “Red October” veldtog asook met die menings daarin geopper names “Die Wit Suid-Afrikaanse Etniese Minderheid”  uitspreek.

Die “Red October” veldtog maak beswaar teen die “onmenslike slagting en onderdrukking van wit persone in Suid-Afrika.” Daar word beweer dat wit Suid-Afrikaners slagoffers van “rassistiese Swart Ekonomiese Bemagtiging en Regstellende Aksie maatreëls”, ‘n “patetiese onderwysstelsel” en “gevaarlike woonbuurte” is.

Hierdie stellings neem egter nie die sosio-ekonomiese nadeel en misdaad in ag waaronder swart Suid-Afrikaners na die Apartheids era ly nie. Volgens statistiek in ‘n AfricaCheck verslag wat vroeër vanjaar uitgereik is, is slegs 1.8% van moordslagoffers wit ten spyte van die feit dat 9% van die populasie wit is. Onderliggend aan die veldtog, is dus die rassistiese Apartheids-denkwyse dat die lewe van ‘n wit persoon meer waardevol is as dié van ‘n swart person.

As ‘n liggaam van studente wat steeds hoofsaaklik wit en Afrikaans is, keur on die “Red October” veldtog af. Dit ignoreer die Regstaat beginsel en die deel van die Grondwet wat voorsiening maak vir regstellende aksie om die ongelykhede van die verlede reg te stel. Dit is aanstootlik vir beide swart en wit Suid-Afrikaners wat aan die waardes en oogmerke van die Grondwet toegewyd is, asook nadelig vir ons veelrassige samelewing wat gebasseer is op gelykheid waaraan ons besig is om te bou.

Red october: protest tegen plaasmoorde Zuid-Afrika

Red october: Protest tegen de plaasmoorde op blanke Afrikaners in ZA.
Ook enkele zwarte medemensen (-vrouwen) namen deel aan het protest.
Als het goed is zeggen we het ook natuurlijk.

Bewerkt door: Stefan Grommen
4/12/13 - 18u27  Bron: Belga Onder meer Bjorn Rzöska van Groen voelde minister Lieten aan de tand. © belga.

Electrawinds Vlaams minister van Overheidsinvesteringen Ingrid Lieten heeft vandaag in het Vlaams Parlement tekst en uitleg gegeven bij het Vlaamse overheidsgeld dat via verschillende kanalen naar Electrawinds is gevloeid. De oppositiepartijen stelden zich onder meer vragen bij de omvang van die bedragen en het gebrek aan overheidsinspraak dat tegenover die financiering stond.

Vlaams minister van Overheidsinvesteringen Ingrid Lieten. © belga.

Lieten wilde het actualiteitsdebat over Electrawinds beginnen met een uitgebreide opsomming van alle middelen die vanuit de Vlaamse overheid naar het noodlijdende Oostendse groenestroombedrijf vloeiden, gaande van subsidies tot investeringen via overheidsvehikels zoals PMV. Zo investeerde PMV in 2009 15 miljoen en verstrekte het in 2011 een achtergestelde lening van 10 miljoen euro. De minister mocht haar uiteenzetting echter niet afmaken van het parlement. De oppositiepartijen wilden vooral eerst zelf vragen stellen.

"Hoe komt het dat één bedrijf 100 miljoen aan Vlaamse overheidsmiddelen krijgt? En hoe zat het met de controle op de besteding van die middelen?", vroeg Bjorn Rzöska (Groen) zich af. "Hoe komt het dat Vlaanderen zoveel heeft geïnvesteerd en toch zo weinig te vertellen had binnen Electrawinds?", aldus Bart Tommelein (Open Vld). Ivan Sabbe (LDD) hekelde dan weer de "oversubsidiëring" van Electrawinds. Hij verwees ook naar de rol en verantwoordelijkheid van gewezen Electrawinds-voorzitter Johan Vande Lanotte.

"Onafhankelijkheid maar schijn"
Groen drong aan op hoorzitting, Vlaams Belang op een onderzoekscommissie om het dossier uit te klaren. Het Vlaams Belang stelt zich onder meer vragen bij de rol van PMV in het Electrawinds-verhaal. Zo is de raad van bestuur politiek samengesteld en zetelen onder meer de kabinetschefs van de minister-president en minister Lieten in die raad van bestuur.

Lieten antwoordde dat PMV in volle autonomie beslist over investeringsdossiers en dat zij als minister daar niet in tussenkomt. Volgens Vlaams Belang-parlementslid Joris Van Hauthem is er echter "een groot verschil tussen de theorie en praktijk" en is de onafhankelijkheid van de raad van bestuur maar schijn. Hij riep de regering op de kabinetschefs uit de raad van bestuur weg te halen. Minister Lieten noemde die uitspraken "verwerpelijk".

Door: Tom Windey
3/12/13 - 22u02  Bron: Belga

Johan Vande Lanotte, hier op de persconferentie van de federale regering eerder vandaag. © belga.

Wat is er toch aan de hand met Johan Vande Lanotte en Electrawinds? Gisterenavond een zielig spectakel op Terzake. Mocht Vande Lanotte gekund hebben hij had Kathleen Cools doodgebliksemd. Maar mijn hoed af voor Cools! Zij toonde lef en volharding en dat tegenover iemand als Vande Lanotte.

Wij Vlamingen hebben recht om te weten wat er met onze centen gebeurt. Bijna 100 miljoen euro van overheidsorganisaties verdween in de put van Electrawinds! Volgens Vande Lanotte gaan wij Vlamingen daar niets van voelen aangezien het over geld uit winsten gaat van deze investeringsmaatschappijen. Maar deze maatschappijen zijn eigendom van de bevolking. Een verlies blijft een verlies.

En wat mij nog meer intrigeert is hoe het komt dat zo'n jong bedrijfje met zoveel geld aan de haal is kunnen gaan van deze overheidsmaatschappijen. Er werkten amper een paar honderd mensen en toch vloeiden miljoenen naar deze firma. Op Terzake maakte men een vergelijk met Belgische autobouwers die duizenden mensen tewerkstellen en die maar een fractie hiervan ontvingen.

En hoe komt het dat een jurist, professor publiek recht aan het hoofd komt van een technologiebedrijf? Op welke basis wordt men geselecteerd? Op basis van zijn capaciteiten als manager of wegens zijn contacten bij de overheid? Vande Lanotte werd kwaad, zeer kwaad als men het over belangenvermenging had, maar het is toch overduidelijk dat hij aan het hoofd is gekomen wegens zijn politieke connecties. Want nergens zijn zijn managercapaciteiten gekend!

En hoe zit het met zijn verloning? Waarom zo'n duistere managementvennootschap met een zetel in Zeebrugge? Niemand die het mag weten. Ik ben eens benieuwd hoeveel geld van die 95 miljoen euro bij hem terecht is gekomen via zijn duistere managementsvennootschap. Hebben wij als Vlaming geen recht om dat te weten misschien? Misschien heeft hij wel miljoenen euro's geïncasseerd terwijl het bedrijf virtueel failliet was?

Bon, Vande Lanotte is boos en gaat nu naar de rechtbank stappen. Ik ben eens benieuwd wat de rechters geen beslissen? Als je weet hoe de rechtbanken worden samengesteld, kan men alle kanten op. Want de scheiding der machten is in dit land meer theorie dan praktijk. En dat weet de professor Publiek Recht ook wel.

UPDATE Minister van Economie Johan Vande Lanotte dreigt met gerechtelijke stappen tegen mensen die insinuaties blijven verspreiden over belangenvermenging rondom het noodlijdende Electrawinds. "We gaan naar verkiezingen en men wil een schandaalsfeer rond mij creëren", zo verklaarde een geëmotioneerde sp.a-vicepremier deze avond in het vrt-programma 'Terzake'.

Vande Lanotte opent aanval op Jean-Marie Dedecker

Sp.a-vicepremier Johan Vande Lanotte is het beu dat hij in het Electrawinds-dossier telkens weer met de vinger wordt gewezen. "Ik sla terug en stap naar de rechtbank wegens laster en eerroof." Zonder namen te noemen wijst Johan Vande Lanotte duidelijk met een beschuldigende vinger naar LDD-boegbeeld Jean-Marie Dedecker. Die voelt zich alvast niet aangesproken. "Eindelijk! Een reactie van Johan."

Wie wil Johan Vande Lanotte voor de rechtbank dagen? Daarover lost hij voorlopig niets. "Mijn advocaten en ik willen eerst zeker zijn van onze zaak", legt de sp.a'er uit. "Maar het staat vast dat er de voorbije maanden heel wat brieven zijn rondgegaan met onterechte beschuldigingen."

Op die manier verwijst de vicepremier duidelijk naar Jean-Marie Dedecker (LDD). Dedecker richtte de voorbije maanden vier open brieven aan Vande Lanotte, waarin hij de vicepremier beschuldigt van "jarenlange hand- en spandiensten" voor Electrawinds.

"Of ik mij aangesproken voel? Dat kan moeilijk anders", zegt Dedecker, die het gesprek in Terzake live bekeek. "Ik vond het amusant. Maar ik ben vooral blij dat Vande Lanotte eindelijk reageert. Het dossier van Electrawinds is een drama en hij staat mee aan de wieg."

Dedecker is naar eigen zeggen niet bang om naar de rechtbank te gaan. "Ik kan op mijn beide oren slapen. Ik daag iedereen uit om mijn beschuldigingen te weerleggen. Zo heb ik bewijzen dat Vande Lanotte samen met Electrawinds de bvba Rising Sun heeft opgericht. Of dat hij aandelen heeft in Groenkracht cvba, dat participeert in Electrawinds."

Ook Wouter de Vriendt (Groen) uitte de voorbije dagen zware kritiek op zijn streekgenoot. "Ik voel mij niet aangesproken, maar vraag gerust aan Vande Lanotte. Die mag zo hard gaan als hij wil, maar ik blijf bij mijn kritiek. Het is nu eenmaal niet raadzaam om als actief politicus zo nauw betrokken te zijn bij een privébedrijf. Zeker als dat staatssteun krijgt. Het is trouwens makkelijk om zomaar in het rond te schieten."

Belfius
Volgens Vande Lanotte slaat de kritiek dat hij zijn macht heeft gebruikt om overheidsgeld naar Electrawinds te sluizen, nergens op. In een persbericht dat gelijk met de Terzake-uitzending werd uitgestuurd, maakt hij de berekening dat de privésector net iets meer geïnvesteerd heeft in het bedrijf dan de publieke sector. In zijn berekeningen neemt hij wel niet de investeringen op die de bank Belfius in Electrawinds deed.

"Belfius is noodgedwongen bij de federale overheid terechtgekomen maar functioneert nog steeds als een normale commerciële bank en niet als een investeringsvehikel van de federale overheid. Alle huizen die onder hypotheek staan bij Belfius, zijn toch ook niet plots door 'de overheid' gefinancierd?", klinkt het wat cynisch in het persbersbericht.

En of het normaal is dat publieke fondsen investeren in een privaat bedrijf als Electrawinds? "Investeerders investeren omdat ze denken er winst mee te kunnen maken. Bij iedere investering hoort een ook bepaald risico. Elke investeerder meet dit risico af aan de potentiële opbrengsten. Dat is ook hier gebeurd. Als Belgische, Franse, Duitse en Amerikaanse privébeleggingsfondsen beslissen meer dan 100 miljoen te investeren omdat ze het een aantrekkelijk project vinden, is het niet onlogisch dat ook overheidsfondsen dat doen", verklaart de vicepremier.

Wat een gezever zeg vandaag op televisie. Eén of andere belangengroep of partij heeft aan de media gelekt dat Koning Filip al 11 gratieverzoeken heeft ingewilligd dit jaar. Meteen sprongen Theo Vrancken van NVA en anderen erop dat dit gratierecht moet worden afgeschaft. Zonder enige specifieke dossierkennis werd geopperd dat het ging over verkeersmisdrijven. Er werd de indruk gewekt dat de Koning op eigen houtje verkeersagressors en doodrijders heeft gratie verleend. Nadien bleek daar niets van aan. Het ging bv over jeugdzondenaars die omwille van sociale redenen gratie werd verleend. En wat meer is, de Koning heeft helemaal geen autonoom beslissingsrecht. Neen, de koning ondertekent dossiers die door Justitie werden voorbereid.

Het was een zielig schouwspel, al die politici die nog eens wilden scoren met een gemakkelijk item en een voor de hand liggend slachtoffer: De Koning. Nu ben ik zelf geen groot fan van de dynastie, maar het koudweg afmaken van ons staatshoofd kan ik toch ook niet ondersteunen.

Men zou beter wat meer aandacht besteden aan het dossier van Electrawinds. Dit piepjonge bedrijf kreeg maar liefst 13 miljoen euro van ons geld. En via duistere managementvennootschappen participeerde niemand minder dan Johan Vande Lanotte in dit bedrijf. Ik zou graag eens weten wat hij met al het geld heeft gedaan. Had hij weet van de nakende problemen en heeft hij de schaapjes op het droge? Geen enkele journalist die de naam Vande Lanotte durft uitspreken. En dat vind ik een schande.

Toen Dexia in de problemen kwam, wezen velen met een beschuldigende vinger naar bestuurslid Jean-Luc Dehaene, maar nu NIEMAND die naar Vande Lanotte wijst! Die man moet toch veel macht hebben in de media.

ma 02/12/2013 Belga "Gratie verlenen is een achterhaalde praktijk." Dat is de reactie van Theo Francken (N-VA) en Guido De Padt (Open VLD) op het nieuws dat koning Filip sinds zijn aantreden al 11 keer gratie heeft verleend aan veroordeelden. Verenigingen van verkeersslachtoffers en het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid (BIVV) hebben het over "een negatief signaal". De koning zou vooral verkeersovertreders gratie verleend hebben.

Francken en De Padt dienden eerder al voorstellen in om het gratierecht van de koning af te schaffen. Francken vindt dat het gaat om een praktijk "uit de middeleeuwen of van de Romeinse kiezers die beslissen door hun duim naar boven of beneden te houden". Bovendien, zegt Francken, is het gratierecht een prerogatief van de rechtbank en druist het in tegen internationale rechtsregels.

Binnen de meerderheid wijst ook senator De Padt erop dat hij al een voorstel indiende om het gratierecht af te schaffen. "Daar waar het systeem van gratie verlenen de toets van de transparantie niet kan doorstaan, pleiten wij voor de afschaffing ervan en willen we de strafuitvoeringsrechtbanken hiermee belasten", zegt De Padt.

"De straffen die uitgesproken worden voor verkeersovertreders zijn al zeer licht in vergelijking met andere landen", zegt Vincent Leus, die vier jaar geleden zijn dochter verloor in een verkeersongeval en een fonds voor slachtoffers oprichtte. "Als men dan nog eens gratie verleent aan die mensen, dan vraag ik mij inderdaad af welk signaal men daarmee geeft."

Ook het BIVV is ontgoocheld. "We vinden dat het een verkeerd signaal geeft", zegt Karin Genoe. "Het BIVV en veel andere actoren leveren jaarlijks tal van inspanningen op het vlak van sensibilisering en handhaving. Als BIVV vinden we dat dat werk hierdoor ondermijnd wordt. Het is belangrijk dat de straf in verhouding staat tot de verkeersovertreding. Elk signaal dat gegeven wordt dat men daar onderuit kan, is een negatief signaal."

Vlaams minister van Mobiliteit Hilde Crevits (CD&V, foto in tekst) wil meer uitleg over de dossiers waarin er gratie verleend is. "Ik vind het van belang dat men ten gronde gaat kijken hoe de gratieverleningen tot stand gekomen zijn en wat de motivatie is. Ik  hoop dat de dossiers bijzonder goed gemotiveerd en gestoffeerd zijn."

© photo news.

Een fietser die op de drukke Anspachlaan in Brussel een foto nam van een fout geparkeerde politiecombi is opgepakt en meegenomen naar het commissariaat. De persoon heeft een klacht ingediend bij het Comité P. Dat meldt Brusselnieuws.be.

Amper een dag na het driedaagse toekomstcongres van Open VLD maakte Vlaams parlementslid Annick De Ridder haar overstap van Open VLD naar N-VA bekend. De timing zou zo geregisseerd zijn zodat Open VLD maximaal schade zou lijden. Drie vragen aan Knack-redacteur Walter Pauli.

Is Annick De Ridder een grote aanwinst voor N-VA en tegelijkertijd een groot verlies voor Open VLD?

Walter Pauli: 'Laten we alvast 'grote' schrappen en het hebben over de vraag of zij een aanwinst is of een verlies. Voor het brede publiek was Annick De Ridder natuurlijk geen bekende politica. Het nieuws van haar overstap zal maandag de kijkgewoonten van de gemiddelde VTM'er niet veranderd hebben. Voor een jonge politica had ze zich wel haar 'thema' eigen gemaakt: Antwerpse openbare werken, infrastructuur en mobiliteit. En De Ridder is tot dusver vooral goed gebleken in 'tegen' zijn: tegen het migrantenstemrecht destijds, tegen ongeveer alles wat Peeters II (niet) doet, zelfs tegen de Zeeuwse mossel. In die zin past haar temperament helemaal bij een oppositiepartij. Alleen is N-VA federaal een oppositiepartij, maar in Vlaanderen een beleidspartij. Annick De Ridder zal zich in de assemblee waarin ze is verkozen, voortaan moeten nuanceren en zich een beetje inhouden, en dat is nooit haar sterkste kant geweest.'

'Vraag is of ze überhaupt een politica is. In 2011 gaf ze al aan een stap terug te willen zetten uit de politiek, toen ze in dienst trad bij de Katoennatie van Fernand Huts. Ze was toen amper 32, maar wel al zeven jaar actief in het parlement. Maar in de politiek geldt de gulden regel: 'Opgestaan, plaats vergaan'. Open VLD leek in elk geval niet van plan om Annick De Ridder nog uit te spelen als 'jong, vrouwelijk politiek talent'. De liberale vrouwen die zich vandaag laten gelden, zijn namen die in 2004, toen De Ridder in volle paarse periode in het Vlaams Parlement kwam, amper bekend waren bij het grote publiek: Annemie Turtelboom, Gwendolyn Rutten, Maggie De Block. Annick De Ridder heeft nog altijd de leeftijd (en de looks) van een jonge belofte, maar ze werd vroeg een halve has been. Misschien geeft de N-VA haar het elan voor een tweede start van haar politieke carrière.'

De Ridder en de N-VA hebben de overstap zo geregisseerd dat Open VLD maximaal schade zou lijden. Is dat een teken dat ons een bijzonder harde kiescampagne te wachten staat?

Walter Pauli: 'Elke kiescampagne is hard, maar de overstap van Annick De Ridder naar N-VA, daags na het Open VLD-congres, is zelfs naar Belgische politieke zeden zeer hard - of worden de Vlaamse nog een pak harder? Het nieuws van haar overstap had maar één doel: illustreren dat Open VLD hoe dan ook niets voorstelt, zelfs niet na een vernieuwingscongres. Vraag is of dat ook zal werken.'

'Zoals hierboven gezegd: Annick De Ridder is geen politica die het grote publiek aanspreekt, haar overstap interesseert vooral de reeds geïnteresseerde incrowd. En die ziet natuurlijk in de eerste plaats het politieke manoeuvre, en hoort in de tweede plaats de 'motivatie'. Inderdaad, 'motivatie' (en niet gewoon motivatie): dat een harde politica als De Ridder ineens van haar paard gebliksemd wordt bij lectuur van die N-VA-voorstellen, gelooft natuurlijk geen mens. En, neem maar aan: ook geen N-VA'er van enig niveau. Het is alleen goed als verschoningsgrond voor een overstap die alles welbeschouwd al een tijdje in de sterren stond. En bij N-VA hebben ze de gewoonte om hun mediamomenten goed voor te bereiden: wat gaan we zeggen, wanneer maken we het bekend. Zoals nu ook weer is gebleken. Wie een beetje van politiek kent, ziet dat N-VA ongebruikelijk hard tackelt. En aan politiek doen zonder vrienden - lees: coalitiepartners - daarvoor is zelfs de N-VA nog een stuk te klein. Tenzij men echt denkt dat men de hele liberale partij op termijn kan overnemen. N-VA zou uit haar eigen geschiedenis mogen weten: mensen met een overtuiging zijn niet te koop. De anderen natuurlijk wel.'

N-VA heeft misschien een intern probleem van Open VLD opgelost: één vrouwelijke kandidate minder voor de schaarse verkiesbare plaatsen

Walter Pauli

'Want laten we eerlijk zijn: De Ridder zat al een tijd niet goed in haar vel bij haar partij, en een aantal partijgenoten die het dichtst bij haar stonden, zijn vorig jaar al vertrokken naar N-VA, voorop Ludo Van Campenhout, nu schepen in het college van Bart De Wever. En waarom zou de liberale partijleiding nog veel kansen geven aan een parlementslid dat openlijk heeft aangekondigd dat ze haar politieke engagement op een lager pitje wil zetten? Zo komt een politicus snel in een negatieve spiraal: hij/zij voelt zich niet meer thuis in een partij, gaat wat bokkig doen en 'eigen keuzes' maken, waardoor men nog meer uit de gratie van de partijleiding komt, enzovoort. In die mate heeft N-VA misschien zelfs een intern probleem van Open VLD helpen oplossen: één vrouwelijke kandidate minder voor een van de schaarse(re) verkiesbare plaatsen. Het zou dus wel eens kunnen dat de liberale reactie op haar vertrek er één is 'met gemengde gevoelens' zoals dat heet.'

Annick De Ridder is verkozen als Vlaams parlementslid voor Open VLD. Ze heeft dat mandaat waarschijnlijk aan die partij te danken. Na haar overstap naar N-VA behoudt ze haar zetel. Is er iets voor te zeggen dat politici die naar een andere partij overstappen hun zetel ter beschikking moeten stellen van de partij die ze verlaten?

Walter Pauli: 'Daar is natuurlijk veel tot alles voor te zeggen. Alleen heeft in het verleden zo goed als niemand dat fatsoen getoond. Niet bij N-VA, waar geen enkele van de vele verkozen nieuwkomer/overloper er ook maar aan dacht zijn mandaat op te geven. Maar de politieke concurrenten van N-VA zijn zo goed als allemaal in hetzelfde bedje ziek. De linkse SP.A-Groen en PVDA+-meerderheid van het district Borgerhout kwam er bijvoorbeeld mee door de plotse overstap, vlak na de verkiezingen, van CD&V'er Luc Moerkerke. Die zetelt wel als 'onafhankelijke', maar werd meteen gepromoveerd tot districtsschepen. De regel in de Wetstraat is helder en duidelijk: elke partij aanvaardt overlopers, nergens doet men moeilijk over 'het mandaat teruggeven'. Tot een eigen lid overstapt naar een ander: dan durft men er al eens een verbaal spel om maken.'

'Misschien getuigde de officiële reactie van Open VLD daarom nog van enig verstand, en van klasse: "Het partijbestuur heeft kennis genomen van het ontslag van Annick De Ridder uit de Vlaamse liberale fractie. Vrijheid is voor liberalen een kernwaarde. Dat betekent dat iedereen het recht heeft zijn eigen keuzes te maken".'

Jozef De Witte, directeur van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. © belga.

Bijna de helft van de Vlamingen wil geen personen van vreemde afkomst in hun eigen buurt. Dat is een van de bevindingen uit de Vlaamse Migratie en -Integratiemonitor, zo schrijft De Morgen vandaag.

De studiedienst van de Vlaamse regering vroeg Vlamingen tussen 18 en 85 jaar naar de samenstelling van hun ideale buurt. Vijfenveertig procent antwoordde in een buurt te willen wonen met alleen personen van Belgische herkomst. Nog eens 38 procent verkiest een buurt met "meer personen van Belgische dan vreemde herkomst".

Ook vindt 47 procent van de bevraagden dat migranten "hier komen profiteren van onze sociale zekerheid". Wat moslims betreft, zegt 40 procent dat ze "een bedreiging zijn voor onze cultuur en gebruiken". De helft van de Vlamingen ervaart de aanwezigheid van verschillende culturen wel als een verrijking van onze samenleving.

Meer dan de helft van de Vlamingen (51%) heeft nooit contact met personen van vreemde herkomst in zijn of haar buurt. Minder dan drie op de tien Vlamingen geven aan minstens één keer per maand een praatje te maken met personen van vreemde herkomst.

"Onbekend is onbemind"
"Onbekend is onbemind", zegt Jozef De Witte, directeur van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. Hij legt de verantwoordelijkheid bij het gefaalde migratie- en integratiebeleid. "In plaats van de migratie te aanvaarden en in goede banen te leiden, zitten de Vlamingen nog in de ontkenningsfase. We vinden onszelf zo superieur. Tegelijk waren we nooit zo bang om ten onder te gaan."

De studie wordt vandaag voorgesteld tijdens een conferentie van het Steunpunt Inburgering en Integratie in het Vlaams Parlement.

Mijn analyse:

Men doet alsof het probleem bij de Vlaamse burgers ligt. Vlamingen zouden onverdraagzaam zijn en niet open staan voor andere culturen. Larie en apekool. De reactie van de Vlamingen is doodnormaal. Door de crisis en de extra belangen hebben we het allemaal zeer moeilijk om te overleven. Veel extra druk kan er dus niet meer bij. En ondertussen zetten de socialisten de grenzen van ons land wagewijd open voor alle gelukzoekers van over heel de wereld. Elke maatschappij heeft nood aan vers bloed en instroom, maar trop is teveel. Als een eigen beschaving verzuipt onder de instroom, tja dan moet je niet verwonderd zijn dat men niet staat te springen van geluk. Dat is niet eigen aan de Vlaming, dat is een eigenschap van iedere beschaving. De Indianen waren ook niet gelukkig met de massale instroom van Europeanen, de Tibetanen zijn ook niet gelukkig met de Chinese invasie. Dus in plaats van te kappen op de "onverdraagzame" Vlamingen, zou men beter iets doen aan de oorzaak van onze reactie en instroom een beetje milderen. Of vindt men het normaal dat men in Brussel straks zelfs niet meer in het Frans terecht zal kunnen?

Ooit ging Jean-Marie Pfaff zijn leven verfilmd worden en de film zou de naam "a hero from zero" krijgen. Er is nooit iets van in huis gekomen. Maar als er iemand is die deze titel verdient dan is het toch wel Karel De Gucht. Afkomstig uit een landelijke Denderbelle en zoon van een lokale kleine champetter wilde hij in het leven altijd hogerop. Eerst rechten dan op zoek naar een goede bruid. Hij ving minstens één keer bot, maar met Mireille had hij toch de geschikte vrouw getroffen. Dankzij zijn schoonvader kreeg hij een verkiesbare plaats bij de liberalen en de rest is geschiedenis.

Insiders schatten dat De Gucht momenteel rond de 1 miljard BEF moet bezitten. Dat is mij ook zo door een oud-partijvoorzitter en een oud-senator meegedeeld. Toen De Gucht vernam wat een eurocommissaris verdiende, ging hij meteen voor deze functie.

Alle partijleden vinden hem zeer geslepen, een gewiekst politicus die er niet voor terugdeinst iemand te elimineren. Eigenlijk is hij een toppoliticus van de oude stempel, alles voor het geld en de macht. Stoute tongen vergeleken hem vroeger al eens met een Albanese Maffiafiguur.

Is dit ons lot? Men zegt altijd dat mensen het soort leiders krijgen dat ze verdienen. De Gucht is zonder twijfel één van de meest succesvolle leiders van zijn generatie. Moet men in dit land geslepen zijn om het in de politiek te maken? Is een Bart De Wever of een Yves Leterme te zwak en breken ze onder druk? Beiden werden al in een ziekenhuis opgenomen met psychosomatische klachten. Ik vind het zeer spijtig dat de politiek in dit land een groot monster is dat steeds meer middelen naar zich toetrekt en zeer moeilijk te bedwingen is.   

De Europese Commissie is het uitvoerende orgaan van de EU. De Commissie bestaat uit 28 leden, elke lidstaat levert er één. Voor ons land is Karel De Gucht Europees Commissaris van Handel.

'Gewoon' commissaris: 20.667 euro per maand

Een 'gewone' eurocommissaris, zoals Karel De Gucht, verdient 20.667,20 euro per maand (bedrag sinds 1 juli 2010). Daarbovenop krijgt hij of zij een woonvergoeding die 15% van het salaris bedraagt (dus 3.100 euro per maand) en een maandelijkse representatievergoeding van 607,71 euro.

Vicevoorzitters: 22.963 euro per maand

Vicevoorzitters van de Europese Commissie, zoals de Nederlandse Neelie Kroes, strijken maandelijks een salaris van 22.963,55 euro op. Daarnaast ontvangen ze eveneens een woonvergoeding van 15%, goed voor 3.444 euro per maand, en een representatievergoeding van 911,38 euro per maand.

Barroso: 25.351,76 euro per maand

Tot slot is daar nog José Barroso, de voorzitter van de Europese Commissie. Hij heeft een maandsalaris van 25.351,76 euro. De woonvergoeding voor Barroso bedraagt 3.802 euro per maand en hij krijgt 1.418 euro per maand ter compensatie van representatiekosten.

Belangrijk: het gaat hier telkens om brutolonen. De salarissen zijn nog onderworpen aan belastingen. Er zijn 14 verschillende belastingschalen, gaande van 8% tot 45%.

3.908.391 euro voor reizen, diners en relatiegeschenken

Uit een overzicht dat de EU aan het Nederlandse RTL bezorgde, blijkt dat Europese commissarissen in 2009 3.908.391 euro hebben uitgegeven aan reizen, diners en relatiegeschenken. José Barroso, ook toen al voorzitter van de Europese Commissie, was met 730.230 euro de grootste slokkop. Hij was dat jaar bijna 200 dagen voor werkbezoeken van huis, en maakte daarbij veel representatiekosten (32.457 euro). Louis Michel en zijn opvolger Karel De Gucht gaven in 2009, toen nog als Commissarissen voor Ontwikkelingssamenwerking, 223.776 euro uit.

Na het aftreden

Wanneer Europese Commissarissen hun post verlaten krijgen ze een vergoeding gelijk aan één maandsalaris. Ook eventuele verhuiskosten worden vergoed. Daarna wordt gedurende drie jaar een vergoeding betaald die gelijk is aan 40 tot 65 procent van het laatste salaris, afhankelijk van de anciënniteit van de commissaris. Dit bedrag is onderhevig aan belastingen. Wanneer de oud-commissaris een nieuwe betaalde job vindt wordt deze vergoeding afgetopt, zodat zijn totale salaris maximaal het loon is van een Europese Commissaris in functie.

© belga.

Annick De Ridder kiest in "eer en geweten" voor het NVA. Wie durft haar politieke carrière écht te beschrijven? Ik ken haar spijtig genoeg al van bij de JONG-VLD. Ze was een gedreven politica die als jongerenvoorzitster in Antwerpen een oprechte en idealistische indruk naliet. En toen kwam Verhofstadt II. Tijdens Verhofstadt I waren de groenen kop van jut geweest. Zij werden gedumpt en Verhofstadt bleef ietwat verweesd achter. En wat meer is, Verhofstadt had geen zondebok meer om bepaalde linkse beslissingen te vergoelijken. Meer nog, Verhofstadt maakte zichzelf onsterfelijk belachelijk door achter Freya Vandenbossche aan te lopen en maakte zijn partij klinisch dood toen hij de snel-Belgwet liet stemmen!

Annick De Ridder sprong meteen op de kar van de kritikasters als Ward Beysen, Boudewijn Bouckaert, Hugo Coveliers en anderen. Iedereen verwachtte zich aan een gewaagde politieke zet. Maar Annick De Ridder keerde als een volleerde politica onmiddellijk haar kar. Nog tijdens het congres bedankte ze haar leiders voor de spreekbuis die ze had gekregen. Ze oogste een staande ovatie en een parlementszetel. Ja, de Vlaamse liberalen waren fier over hun nieuwe aanwinst. Ward Beysen, Boudewijn Bouckaert, Hugo Coveliers en vele anderen hielden het been stijf en verlieten uiteindelijk de partij die kort nadien ook halveerde.

Maar Annick De Ridder werd zowaar een fan van Guy Verhofstadt die ze op facebook uitdaagde en voor wie ze een fansite oprichtte. De Ridder bleef eindeloos lang in het kamp Verhofstadt zitten. De Ridder kan iemand de indruk geven van oprecht gemeend vriendelijk te zijn. En ook daarom dat Ludo Van Campenhout haar ten huwelijk vroeg. Een aanzoek dat ze pijnlijk afwees. Zo verregaand waren haar gevoelens dan ook weer niet. Het bracht een breuk teweeg bij de Antwerpse liberalen. En die breuk is nooit meer hersteld geraakt.

In 2009 koos De Ridder opnieuw voor het verkeerde paard. Bij de voorzittersverkiezingen koos ze resoluut partij voor Verhofstadtboy Marino Keulen. Alexander De Croo werd echter verkozen en De Ridder's ster zakte opnieuw een beetje lager. Ze verliet de lokale politiek en zou nu bij Fernand Huts gaan werken. Haar rijkelijk vergoed zitje in het parlement behield ze natuurlijk wel. Na het verwijderen van Alexander De Croo als voorzitter, kwam de De Guchtclan opnieuw aan de macht met Gwendolyn Rutten. Opnieuw iemand die niet uit haar entourage kwam. Haar kansen bij de VLD leken stilaan verkeken; ruzie in de Antwerpse afdeling, vreemde kopstukken...

En ja hoor, nu het bericht dat ze in "eer en geweten" voor het NVA kiest. Iemand die haar politieke carrière heeft gevolgd weet dat er bij De Ridder weinig eer en geweten in het spel is.

Mijn hoed af voor Terzake van gisterenavond. Daar werd ze het vuur aan de schenen gelegd. Zo ook de vraag over de timing van haar overstap, vlak na het VLD-congres van afgelopen weekend. Volgens De Ridder was haar timing NIET om de VLD onderuit te halen, maar net om de partij geen schade te berokkenen. Larie en apekool zo bleek, want De Ridder moest meteen toegeven dat de beslissing al enkele weken geleden genomen was. Men vroeg haar waarom ze in 2012 niet was opgekomen voor de gemeenteraad en de provincie, waarop De Ridder antwoordde dat ze het onverenigbaar vond met haar werk in de privésector. Iedereen weet dat het rommelde tussen de Antwerpse afdeling van de VLD en De Ridder en dat had niets vandoen met onverenigbaarheden. En in 2018 zal ze natuurlijk wel opkomen voor de gemeenteraad of provincie bij het NVA. Dan liet men een tussenkomst zien in het Vlaams Parlement -van amper enkele weken geleden- waar ze radicaal ten strijde trekt tegen Kris Peeters met wie ze nu in de coalitie zal zetelen. De Ridder moest zich telkens weer opnieuw draaien en keren in bochten zodat ze uiteindelijk totaal onderuit ging. Men meldde dat ze een 1ste of 2e plaats gevraagd had bij de VLD voor de verkiezingen in 2014, maar dat ze daar geen zekerheid over had gekregen. De Ridder antwoordde dat het haar over inhoud ging en niet het aangeboden postje...en ze voegde er -totaal ongeloofwaardig overigens- aan toe dat ze geen plaats beloofd was bij het NVA...

Ik vond haar eerste interview een complete afgang. Annick De Ridder is nog zo jong -amper 34 jaar- en is al volledig verbrand door de politiek. Haar gezicht staat scheef van het smoelen trekken. Het is werkelijk een zielig schouwspel. Ik vraag mij af wie écht gelooft dat haar overstap iets met ideologie te maken heeft.

Mocht ik in de schoenen van het NVA staan, zou ik mij nu wel zorgen beginnen maken, want De Ridder kiest altijd voor het verkeerde paard...

UPDATE Vlaams parlementslid Annick De Ridder verlaat Open Vld en stapt over naar N-VA. Dat bevestigde ze vanmorgen aan onze redactie. De Ridder (34) zegt in een eerste reactie dat ze zich al een hele tijd "vervreemd" voelde van Open Vld. "Dit was één van de moelijkste beslissingen in mijn leven", aldus de Antwerpse politica, die 15 jaar actief was bij de Vlaamse liberalen. "Maar als ik zie waar Open Vld mee instemt in de regering-Di Rupo, kan ik mij daar niet mee vereenzelvigen." De aankondiging van de overstap komt amper een dag na het driedaagse toekomstcongres van Open Vld. De partij reageert kort: "Iedereen heeft het recht om zijn eigen keuzes te maken."

De 34-jarige De Ridder zit sinds 2004 voor Open Vld in het Vlaams Parlement. Tussen 2007 en 2011 was ze ook Antwerps gemeenteraadslid en fractieleider van de Vlaamse liberalen in de Antwerpse gemeenteraad.

In 2011 zette ze haar politieke carrière op een iets lager pitje. Ze ging voor Katoen Natie van Fernand Huts consultancy-opdrachten uitvoeren en stopte als gemeenteraadslid in Antwerpen en als bestuurder van het Antwerpse Havenbedrijf. Ze bleef wel in het Vlaams Parlement zetelen, maar bleef op enkele uitzonderingen zoals het Oosterweel-dossier na meer op de achtergrond.

Vijftien jaar bij Open Vld
"Twee jaar geleden besloot ik na een zware periode in de politiek mijn carrière te heroriënteren en actiever te worden in de private sector. Ik stopte met de lokale politiek, bleef in het Vlaams parlement om nog een aantal dossiers op te volgen, maar mentaal nam ik afscheid", zo zegt De Ridder daar zelf over.

Omdat de politieke microbe bleef kriebelen, zette De Ridder toch geen punt achter haar politieke carrière. Maar die carrière neemt nu wel een drastische wending. Na meer dan vijftien jaar verlaat de Antwerpse politica de Vlaamse liberalen. De Ridder was ooit nog jongerenvoorzitter in Antwerpen en nam in 2009 als 'running mate' van Marino Keulen deel aan de voorzittersverkiezingen van Open Vld.

"De manier waarop Open Vld het liberalisme invult, daar herken ik mij niet meer in", aldus De Ridder. "Als ik zie waar Open Vld mee instemt in de regering-Di Rupo, kan ik mij daar niet mee vereenzelvingen", klinkt het. De Ridder noemt het één van haar moeilijkste beslissingen ooit. "Maar ik kan in eer en geweten niet anders dan deze keuze maken".

Marc Descheemaecker, voormalig CEO van de NMBS. © belga.

Wat maakt een manager top? Enkele weken geleden zag ik de Nederlandse serie "De Prooi" over de perikelen van ABN-AMRO en de bankencrisis. De Nederlandse topmanager Rijkman Groening maakte een belabberde indruk. Het was iemand met een kinderachtige geldingsdrang.

En dat is dan nog in de privé-sector. Kun je je inbeelden hoe het er bij de overheid aan toe gaat. De media schrijven het zelden, maar de topbenoemingen zijn vooral een kwestie van goede partijkaart. Wat je dikwijls ziet, is dat deze zogenaamde managers na hun hogere opleiding gaan werken in een kabinet van een minister. Daar trachten ze zich in de gunst te werken van hun baas. En als er nadien een functie vrijkomt, gaat die nogal dikwijls naar een ex-kabinetard. Verhofstadt, maar ook de katholieke excellenties waren steeds gul met het belonen van hun oud-medewerkers. En zo zie je dan plots een ex-kabinetard opduiken als kopman van de Belgische Centrale Bank. Intrinsieke kwaliteiten zijn van secundair belang.

Marc Descheemaecker had zijn job te danken aan Marc Verwilghen. In gesprekken stak hij dat ook nooit onder stoelen of banken. En met de teleurgang van de Vlaamse liberalen en Marc Verwilghen stond zijn job natuurlijk ook op het spel. Wat ik wel hypocriet van hem vond, was het feit dat hij menig maal op televisie kwam verkondigen dat zijn functie onder druk stond omwille van zijn beleid en houding bij de NMBS. Dat speelde helaas maar weinig bij onze beleidsmakers. Zijn houdbaarheidsdatum was verstreken en Descheemaecker werd vervangen door iemand van een andere kleur. Ik vrees voor hem dat we hem niet snel meer zullen terugzien. Maar financiële zorgen zal hij wel niet hebben na zijn vette loon en zijn ongeziene vertrekpremie. Schandalig wat sommige mensen hier in dit land opstrijken, terwijl de overheid anderen uitperst.

Marc Descheemaecker vertrekt niet met lege handen als topman van de NMBS, maar met een gouden parachute. Het is niet duidelijk hoe groot die is, maar hij heeft recht op zo'n 1 miljoen. Dat schrijft De Tijd.

In Holland zijn ze zot geworden. Enkele honderden betogers hebben zich gisteren verzameld op het Beursplein in Amsterdam voor een protest tegen Zwarte Piet. De demonstranten vinden het hulpje van Sinterklaas een vorm van racisme.

© anp.

De Amsterdamse politie had van tevoren rekening gehouden met verstoringen. Het bleef echter rustig rondom het beursgebouw.

Tegenstanders stapten vorige week al naar de rechter omdat ze de Pieten racistisch vinden. Bovendien zou de karikatuur "respectloos overkomen bij mensen van Afrikaanse afkomst".

De rechter gaf gisteren toestemming om het evenement door te laten gaan. Bij de officiële intocht van Sinterklaas waren de Zwarte Pieten in Amsterdam dus van de partij.

Wij Westerlingen gedragen ons steeds meer als een "bange blanke man", niet zoals de progressieven het enkele decennia geleden het poneerden, maar als een onderdrukte bevolkingsgroep die onze gebruiken dienen op te bergen voor een onderstroom die vanuit de Derde Wereld komt. Overal ter wereld zijn volkeren fier over hun eigen gebruiken en cultuur; Spanjaarden herdenken veldslagen met de Moren, Vlamingen herdenken de Guldensporenslag tegen de Fransen, Aziaten, Amerikanen, Engelsen. Elke natie eert zijn geschiedenis.

Maar wij West-Europeanen moeten ons blijkbaar schamen over onze cultuur. En wat straffer is, wij gaan er nog in mee ook.  Onze kerken worden afgebroken en binnenkort herrijzen er Moskeeën of Hindoetempels. Nu wil ik kost wat kost onze cultuur niet behouden. Ik kan ook genieten van een Oosters restaurant of een optreden van een Chinese kunstgroep. Maar ik vind niet dat we ons moeten schamen voor onze gebruiken en onze eigen geschiedenis.

Elk volk heeft zijn eigen zwarte bladzijden in de geschiedenis, maar geen enkel volk gaat het zelf zo in de verf zetten als wij. Wij zijn zelf de grootste nestbevuilers. Nochtans zouden we fier moeten zijn over wat we op deze planeet verwezenlijkt hebben. Wij hebben de geneeskunde op een ongezien niveau gebracht. Ons onderwijs behoort nog steeds tot het betere in de wereld. Onze wegen, onze infrastructuur is aanvaardbaar voor een Westers land. Wij behoren bij de subtop van de wereld.

En dan moeten wij ons verontschuldigen aan De Derde Wereld? Waarvoor? Hebben wij een misschien de genocide in Rwanda veroorzaakt? Waren wij verantwoordelijk voor de oorlogen in de Balkan? Steunden wij misschien oorlogen in Afghanistan of Tsjechenië?

Overal ter wereld waar Europeanen aan land kwamen, brachten ze vooruitgang! We brachten moderne geneeskunde, modern onderwijs, moderne infrastructuur. Ik ben akkoord dat ook België roofbouw deed in haar eigen kolonies. Maar was de balans niet positief? Had de inheemse bevolking het niet beter onder Belgisch bestuur dan onder haar eigen leiders? Natuurlijk!

Wij zijn te braaf geweest. Wij hebben ons laten meedrijven op de dekoloniseringsgolf van de jaren 1950-1960. De Afrikaanse landen zijn nadien gewoon afgezakt in een moeras van corruptie en ineenstorting. Er zijn nauwelijks uitzonderingen. Enkel Zambia doet het op eigen kracht goed. Eén land in een gans continent! Zelfs Zuid-Afrika gaat de weg op van Zimbabwe. Nobelprijswinnaar Frederik Willem De Klerk was te braaf, te Westers. Geen enkele zekerheid voor de minderheden werd in de Nieuwe Grondwet opgenomen. En daarom dat men nu in Zuid-Afrika een nieuwe racistische wetgeving heeft. De omgekeerde apartheid is stilaan een feit. Wegens de "Black Empowerment Act" zijn vele bedrijven het racistische land ontvlucht. Immers, deze wet verplicht alle bedrijven minstens 25% van de aandelen te geven aan een "zwarte". Inderdaad, het nieuwe Zuid-Afrika discrimineert ook aan de hand van huidskleur. En natuurlijk niemand van de Westerse progressieve media die hier iets durft over te schrijven. Binnen een generatie vindt men Zuid-Afrika niet meer terug in de rimboe. Zimbabwe was nog niet zolang geleden ook de graanschuur van Afrika.

We moeten ons dus verontschuldigen. Aan wie en voor wat? Neen, Afrika en de Derde Wereld mag een toontje lager zingen. Ze beschikken over de grootste bodemrijkdommen van de hele planeet en slagen er niet in basiscomfort te voorzien voor hun eigen bevolking. Hun eigen bevolking vlucht naar hier en kan bij ons terecht voor gezondheidszorg, onderwijs en gratis woonst. In plaats van ons te verontschuldigen dienen we in ruil voor al deze steun onze stem op te eisen in het debat.

We moeten zoals Karel De Gucht in Congo onze stem verheffen en kritiek durven spuien op de leiders van Afrika. En indien die leiders er niet in slagen om een verbetering te weeg te brengen voor hun volk, dan moet de internationale gemeenschap zelf ingrijpen in deze landen!   

© afp.

© anp.

© anp.

© afp.

© ap.

© ap.

Open Vld heeft vandaag haar toekomstverklaring voorgesteld, de tekst die voor de Vlaams-liberale partij de basis vormt voor haar ideologisch congres later deze maand. Niet alleen spijkert Open Vld haar algemene beginselen ermee bij, voorzitter Gwendolyn Rutten lanceerde op de persconferentie ook een aantal concrete voorstellen waarmee ze de verkiezingscampagne ingaat. Zo bepleit ze een daling van het overheidsbeslag met 5 procent, die moet resulteren in een lastenverlaging van 5 miljard euro voor werkgevers én werknemers.

Eva Brems leek de voor de hand liggende lijsttrekker van Groen voor de Kamer in Vlaams-Brabant. Maar ze stelt zich niet meer verkiesbaar. "Ik doe het gewoon niet zo graag", zegt ze vandaag in De Tijd.

De Australische ambtenaar die een schadevergoeding eiste voor een seksongeval in een motel tijdens haar diensttijd is door het Hooggerechtshof in het ongelijk gesteld. De werkgever is niet verantwoordelijk voor de geleden schade, fysiek noch geestelijk, aldus de hoogste rechtbank van Australië.