Natuurlijk, de spiegel drukt mij dagelijks met de neus op de feiten, net als mijn stijve spieren en andere kleine en grote mankementjes die zich met de jaren aandienden.
Het zijn deze zaken, die vooral de ouder wordende mens, vaak stilaan, als een langzaam vergif, het plezier in het leven doen verliezen. Kankeren, zagen en klagen, vitten op iedere kleine ergernis, al deze eigenschappen die wij als jongeren zo verafschuwden in de oudjes
Nu moeten we uitkijken of we verzeilen in hetzelfde patroon.
Enkele jaren geleden was ik bijna ongemerkt ook in zo een dal gesukkeld. Ik verveelde mij, had geen doel meer in het leven. Het leven was zo een sleur, lichamelijk werden mijn mogelijkheden beperkt door ziekte. Natuurlijk waren er lichtpunten maar niet genoeg om te kunnen zeggen, "ik ben gelukkig". De leegte bracht met zich mee dat ik mij de kleinste zaken ging aantrekken en ze opblies tot grote problemen waardoor ik me vaak dagenlang depressief voelde. De ene negatieve gedachte was de perfecte voedingsbodem voor de volgende. Ik benijdde mensen met een hobby die ze passioneel beoefenden.
Zelf ben ik een accordeoniste en muziek spelen was altijd mijn grote vreugde. De laatste jaren heb ik spijtig genoeg niet meer de fysieke kracht om daar uren per dag mee bezig te zijn, al speel ik nog regelmatig. Ik speel ook elektronisch orgel maar dat instrument heeft mij nooit zo kunnen boeien. Ik vond voor mezelf geen andere hobby die me echt kon begeesteren. Ik was zo ontevreden.
Foto gemaakt door Viva op 12 maart 2006.
Drie jaar geleden kreeg ik van één of andere firma een gratis elektronische agenda toegestuurd. Ik begon hier al mijn adressen in te brengen, afspraken en verjaardagen in te noteren en telefoonlijsten aan te leggen. Wekenlang was ik er mee in de weer en iedereen in mijn omgeving stond versteld van het feit dat dit mijn nieuwe hobby was. Een elektronische agenda is maar een stapje verwijderd van een PC en dank zij mijn dochter Viva en zoon Ferdi, stond er al vlug een ouder model in mijn living. Nog hadden ze het moeilijk om te geloven dat hun moeder met dit ding wilde leren werken. Mijn man schudde al helemaal met zijn hoofd
Maar al vlug waren ze enthousiast en steunden mij voor de volle 100% in mijn nieuwe hobby.
Twee jaar geleden kwam ik dan in de wereld van het internet terecht. Nooit had ik kunnen denken dat dit mijn leven in zo een positieve zin zou veranderen. Ik ben vooral SeniorenNet heel dankbaar; voor de mailgroepen en sinds een jaar ook voor mijn blogje, "Uttas paradijsje". Gedichten, spreuken, mooie plaatjes en fotos, altijd hebben ze mij een goed gevoel gegeven. Ik wou met mijn mailtjes op de mailgroepen en in mijn paradijsje een droomwereld creëren. Een wereld van schoonheid, niet alleen uiterlijk maar ook innerlijk. Vooral voor mezelf maar ook voor anderen.
Er zijn vele prachtige gedichten over droefheid en pijn; donkere spreuken die ontzettend veel waarheid bevatten. Ik heb er echter bewust voor gekozen om alleen maar positieve gedachten in mijn paradijsje toe te laten. Dit was en is mijn droomland, mijn paradijsje waar ik graag in vertoef.
Tot mijn verwondering ben ik zo stilaan weer anders tegen het leven gaan aankijken. Door zoveel tijd te besteden aan het creëren van een mooie, positieve wereld en de wijze spreuken dagelijks te lezen ben ik zelf weer een gelukkiger mens geworden. Niet in het minst door de vriendschap die ik van de andere mailers, bloggers en mijn bezoekers mag ervaren. De vele enthousiaste reacties die ik dagelijks krijg via mail of gastenboek doen mij zo ontzettend goed. De vriendschappen die hieruit voort vloeiden betekenen heel veel voor mij. Ik geniet er ook van om andere blogs te bezoeken en de creativiteit van andere senioren te bewonderen. De ene met schrijftalent, de andere met humor, met fotografie, PSP of met simpelweg het bijeen sprokkelen van interessante weetjes. Ieder blog is weer anders en de moeite waard.
Positief denken, het is geen wondermiddel tegen problemen maar het leert je wel om anders tegen deze problemen aan te kijken. Ik hoop dat ik met mijn paradijsje nog veel andere mensen wat meer levensvreugde kunnen schenken heb ... Wat zeg ik? Als ik hier een paar mensen enkele vreugdevolle momenten mee kunnen bezorgen heb, ben ik reeds lang tevreden.
Graag wil ik mijn dochter Viva nog eens extra bedanken
voor alles wat ze mij met veel geduld heeft aangeleerd. Nog elke dag kan ik op haar steun rekenen, net zoals bij het schrijven van dit verhaal. Ze heeft mij ook nu weer geholpen om mijn gedachten ordelijk op te schrijven. Schrijven is niet mijn grote talent, maar dank zij haar heb ik ook dit weer tot een goed einde weten te brengen. Tevens dank aan mijn man, André, die wel vaak klaagt over de vele tijd die ik aan de pc besteed maar toch ook een zeer grote steun voor me is.
Bij deze wil ik jullie van harte welkom heten in mijn paradijsje. Aan de rechterkant van mijn blogje vind je tal van nuttige links met plaatjessites, wallpapers, gedichtensites, kaartjes en nog zo veel meer. Vergeet zeker het archief niet te raadplegen (per maand) want in totaal staan er nu al meer dan honderd spreuken en gedichtjes op mijn blog, stuk voor stuk woorden die een mens weer moed geven om gelukkig door het leven te gaan. Veel kijk en leesplezier! Natuurlijk mag je ze ook kopiëren voor op een e-mail te plakken of voor jullie eigen blogje te versieren.
http://blog.seniorennet.be/utta/
Mijn blog Romantica is mijn eigen plaatjessite, waar ik de mooiste animaties die ik vond op het internet verzamelde en zelf oplaadde naar Imageshack. Velen vragen of ze een plaatje mogen gebruiken voor op hun blog
Natuurlijk!! Daar is deze site voor gemaakt! Ik hoop dat jullie nog veel plezier aan dit blogje mogen beleven!
http://www.bloggen.be/romantica/
http://www.bloggen.be/romantiek/
Tot slot wil ik Madammeke bedanken omdat ik hier mijn verhaal mogen schrijven heb.
Vele lieve groetjes van Utta
