Tja, ik krijg zomaar een uitnodiging van Sjoeke om mezelf een beetje bloot te geven. En och een béétje bloot geven vind ik niet erg. Niet helemaal vandaag, want daar is het nog een ietsepietsekie te fris voor. Ooit op een Dove kalender dan? Ik zou het niet kunnen vertellen.

Goed dan, ik ben dus Thea, een menselijk wezen van het vrouwelijk geslacht. Geboren op een derde donderdag in september van het jaar 1941 in een grote stad bij het Scheveningse strand van ons vlakke Nederland. Nummer zeven op de rij van een kinderrijk gezin. 20 jaar was ik toen ik (nog maar pas een paar jaar uit de schoolbanken) in het huwelijk trad met de man waarmee ik nu reeds bijna 45 jaar getrouwd ben. Als een echte maagd … trouw tot in het eeuwige. Kan ook niet anders want ook manlief is onder het sterrenbeeld maagd geboren.

Ik heb na mijn schooljaren wel een aantal jaren bij een of ander bedrijf gewerkt, (thuis natuurlijk veel langer en eigenlijk doe ik dat nu nog steeds nietwaar!) Eerst in een kantoorboekhandel (is daar mijn liefde voor schrijven soms geboren???) en later een paar jaar bij de K.L.M. op kantoor. Niet al te lang, want al snel na ons huwelijk kondigde onze eerste baby zich aan en na zijn geboorte bleef ik jarenlang thuis om huismoeder te zijn en van de kinderen te genieten. Manlief en ik hielden (en houden eigenlijk nog steeds) beide van dieren en het buitenleven en we hebben dan ook jarenlang in een dorp gewoond. Eerst in een gewoon rijtjeshuis en later zelfs in een door ons zelf verbouwd boerderijtje. Dat was onze lust en ons leven. Samen hebben we twee kinderen (een zoon en een dochter) grootgebracht, zelfs groter dan we zelf zijn. Niet moeilijk hoor, wanneer je zelfs maar 155 cm ben en manlief net iets groter. Twee prachtige kleinzonen hebben we nu dankzij onze zoon en schoondochter en zullen er hoogstwaarschijnlijk geen bijkomen. Maar … we zijn er meer dan tevreden mee, want we hadden er al niet meer op gerekend. Ik was dan ook al 60 geweest toen ik voor het eerst oma werd.

En dan hobby’s!

Mijn allergrootste hobby is tegenwoordig toch wel het schrijven, op het blog of ergens anders. Schrijven over van alles en nog wat. Kinderversjes en verhaaltjes (daar probeer ik dan ook eigen tekeningen bij te maken), columns voor een wijkblad, gedichten en verhaaltjes bij de schrijfclub. Ik heb zowaar een kinderboekje officieel op mijn naam staan. ‘Van Olifanten en Andere Zaken’ heet het en het bevat een kleine dertig korte verhaaltjes voor kinderen op rijm.  Op mijn blogje kun je een link vinden naar dat boekje. Jullie snappen natuurlijk wel, dat ik ontzettend trots ben op mijn eerste boekenkind en wie weet komen er nog meer boekenkinderen bij. In de jaren van we onze hobbyboerderij hadden we diverse beesten, waaronder schapen en melkgeiten. Ikzelf ben mijn leven lang al stapel op dieren geweest en tijdens ons huwelijk hebben diverse dieren heel lang een plekje in en om ons huis gedeeld. En over die dierentijd zijn nog heel wat verhalen te vertellen. Daarna kwam er een tijd dat de beestjes – met uitzondering van de honden - opgeruimd moesten worden (ziekte en narigheid zijn ons ook niet bespaard gebleven) en wij zijn toen een aantal jaren met een camper rondgetrokken. Onder andere naar Turkije en Noord Afrika met vaak onze honden als gezelschap.

Ook over die reizen liggen nog vele verhalen te wachten. Die tijd van grote reizen maken is nu voorbij en zelfs ons heerlijke boerderijtje is omgeruild voor een seniorenflat. Gelukkig zijn we sinds een half jaar in het bezit van een stacaravan (onze Datsja noemen wij het), waar we naar toe kunnen gaan wanneer de natuur ons roept. Voor al de andere dingen, die mensen van mij en mijn doen en laten aan de weet willen komen, lijkt het me goed om mijn blogje eens te bekijken, want Sjoeke zit er vast niet om verlegen dat ik hier haar hele blog in beslag neem. Er moet toch ook nog een beetje van de nieuwe mode op komen. Aan mij is dat wel niet echt besteed, want meestal ga ik in gemakkelijke kleren zoals een lange broek en trui door het leven. Maar af en toe kan ik het toch niet laten om iets echt moois aan te trekken. Dan wordt het prinsesje, dat ergens diep binnen in mij leeft, weer even wakker en dan maak ik me zelfs op en spuit mijn lievelingsgeur (Giorgio Beverly Hills) op en kijk in de spiegel of ik echt dat prinsesje weer kan zien.  En soms, heel soms lukt dat en dan voel ik me de mooiste van de heel wereld.

Ja ik heb mijn blogje ALTHEA genoemd, omdat er in principe slechts eigen werk op mijn blogje te vinden is. Dat is ook altijd mijn doel van zo’n blog geweest, iets wat helemaal van mij is. En ik vertel dan ook over van alles wat ik op dat moment leuk, fijn, vervelend, aangenaam of belangrijk vind. Soms in dichtvorm en vaak geflankeerd door prentjes van of door mijzelf. Kom gewoon eens kijken wanneer je zin of tijd hebt.  Je bent altijd welkom.

Sjoeke, hartstikke bedankt voor je uitnodiging en het feit dat je me hier de gelegenheid gaf om mezelf een heel klein beetje bloot te geven.