Ik ben Harry De Coninck en ben geboren in Ternat op 26-7-1945, als 2-de uit een gezin van 7 kinderen. Ik heb nog 3 broers en 3 zussen. In Ternat ben ik beter gekent als "Piet van Koning". Op mijn 15-de ben ik aan de slag gegaan bij de firma Cetel (een onderafdeling van AEG-Telefunken) daar leerde ik mijn stiel, namelijk bobineur van elektromotoren. In datzelfde bedrijf leerde ik ook huishoudtoestellen herstellen, wat gauw een passie voor mij werd!
Door mijn toenmalige vriendinnetje, die graag een liefdesbrief kreeg, is mijn interesse in gedichten schrijven ontstaan en gebleven. Later kwam ik mijn huidige vrouw tegen, liefde op het eerste zicht. Wij zijn dan ook al 37 jaar gelukkig getrouwd. Wij kregen een dochter en noemden haar Elke, die nu 26 jaar is en met haar vriend Tim in Haaltert woont.
Mijn vrouwtje
Mijn hobby's ... Na een periode van 5 jaar als wielrenner, begon ik te voetballen. Op 35- jarige leeftijd werd ik scheidsrechter in de KBVB. Omdat ik intussen tijd als zelfstandige begon te werken moest ik helaas bij gebrek aan tijd deze hobby na 14 jaar laten varen. Van dan af werd mijn beroep bobineur en hersteller van huishoudtoestellen mijn hobby. Een leuk tijdverdrijf is eveneens gaan fietsen met mijn vrouwtje aan de oevers van de schelde in Sint Amands. Ook gaan vissen met mijn vrienden is voor mij een uitlaatklep. Eerst deed ik dit om thuis eens een keertje weg te zijn. Maar na een tijd heel passioneel, ik begon wedstrijden te vissen en deed het zeker niet slecht ... Spijtig ben ik sinds 3 jaar ziek geworden. Een op hol geslagen schildklier deed me op 14 dagen tijd, 14 kilo vermageren. Ik heb intussen reeds 3 maal een radioactieve pil moeten innemen om de schildklier terug op niveau te krijgen. Maar heb nu de ziekte van Graves gekregen en is mijn zicht vermindert.
Maar nu ben ik mijn grootste verslaving tegen het lijf gelopen, mijn PC-ke en de blogs op SeniorenNet. Soms ben ik al om 5 uur s morgens bezig met bezoekjes af te leggen. Op een dag ben ik begonnen met een spreuk achter te laten als button en sommige mensen stuurden me dan een berichtje om mij te bedanken omdat het hen zo een goed gevoel gaf. Nu laat ik alle dagen een buttonspreuk achter bij mijn blogvrienden en dit is nu een beetje mijn handelsmerk geworden.
Dit is zo een beetje mijn leven dat soms wel een interessant tintje krijgt door mijn PC-ke ... Voorts wil ik ook mijn dank betuigen aan de blogvrienden die me reeds van in het begin gesteund hebben en waar ik reeds veel van geleerd heb.
Sjoeke, omdat je het zo mooi vraagt doe ik er nog een bezoek spreukje boven op
Groetjes en dikke knuffel met een warme vriendenkusje van jullie blogvriend, Amouretje
