Eerst en vooral wil ik dank zeggen aan Madammeke omdat ik bij haar op visite mag komen. Ik neem een tasje koffie en begin eraan
Mijn naam is Cécile, maar de meesten noemen me hier Roosje, naar mijn chatnaam: Klaproosje1. Ik ben geboren in Vlaams-Brabant, de streek waar de mensen op bedevaart komen naar de zwarte Lieve Vrouw en waar eveneens de serie "Witse" gedraaid wordt. De streek waar in de maand april boshyacinten een geurig en kleurrijk tapijt aanleggen in het Hallerbos. Kortom het prachtige Pajottenland!
Velen onder jullie zullen zich misschien ook afvragen hoe ik aan de naam Klaproosje kom. Wel heel eenvoudig: Ik hou enorm van de natuur en als kind was ik reeds gefascineerd door de prachtige klaprozen en korenbloemen die je midden het koren vond. Later vond je die klaprozen ook overal terug in mijn handwerkjes op school of in verjaardagskaarten. En nog veel later vergezelden ze me steeds op weg naar mijn werk, toen ik ze in de bermen van autowegen of gewoon in de voortuintjes zag bloeien. Het is net of ze zeggen: "kijk naar mij, dan voelt ge u niet alleen". Dus je kan al denken dat, gezien mijn voorliefde voor dit frêle bloemetje, de link naar mijn chatnaam vlug gevonden was.
Ik ben gehuwd en heb 4 kinderen, 2 zonen Geert en Jan, 2 dochters Els en Kathleen. Een tiental jaren geleden echter, moesten wij afscheid nemen van onze oudste zoon. Hij was toen 20. Dit zijn wonden die voor altijd in je hart een hele diepe kloof nalaten. De steun die je mag ervaren van je gezin, van familie en vrienden is van onschatbare waarde. In zovele kleine dingen kan je zeggen dat je van elkaar houdt, dat je er bent voor de ander. Op 21 november herdenken wij weer de pijnlijke overlijdensverjaardag van Geert. Maar niet alleen mijn kinderen en hun partner zijn mij zo lief. Ik heb tevens ook drie zonnekes van kleinkinderen: Fee van bijna 3 en haar broertje Wannes van 6 maanden zijn de kindjes van de oudste dochter Els en Inne van 10 maanden is het dochtertje van Kathleen. Bij de jongste zoon Jan zijn er momenteel nog geen kindjes.
Mijn zonnekindjes, daarvoor ga ik door het vuur. De armkes van die kleintjes om je heen, hen nen dikke knuffel kunnen geven, hun glimlach, dat is waar ik voor smelt. Ik zou ze voor geen geld ter wereld willen missen.
Of ik nog werk? Spijtig genoeg niet! Ik heb altijd gewerkt in de verkoop en in de laatste firma voor gelaat- en lichaamsverzorging had ik een grote verantwoordelijke functie, taak die ik met hart en ziel vervulde. Spijtig genoeg is het anders uitgedraaid en ben ik door een vervelend virus in mijn bloed, waardoor mijn hele immuunsysteem aangetast was, maanden thuis geweest. Toen ik dan uiteindelijk in maart van vorig jaar terug mocht gaan proberen om het werk te hervatten, kreeg ik daar het deksel op de neus; men had me niet meer nodig ! Reorganisatie binnen het bedrijf en het ogenblik van mijn hervatting leende zich natuurlijk heel goed tot mijn ontslag.
Leuk was anders, want van een hele drukke job, waardoor ik niet alleen heel veel op de baan was maar ook steeds omringd door heel vele mensen, viel ik terug tot de rust en de stilte tussen de muren van mijn woning. Een hele zware dobber! Maar in de tijd rond mijn ziek zijn en gezien ik op dat moment ook niet veel anders kon doen, bracht ik regelmatig wat tijd door voor de pc. Ik leerde hoe je powerpoints maakt, ik zocht naar mooie fotos en mooie teksten (ben ik dol op), ik leerde andere mensen kennen door af en toe eens te chatten. En ik had ook meer tijd voor mijn kleine schatten, hé! Eigenlijk ga je op een andere manier beginnen leven: Tijd!!! Tijd voor jezelf, geen uurwerk meer nodig om jachtig tegen de tijd de ganse dag van her naar der te hollen, maar alles rustig aan en is het werk vandaag niet gedaan, wel dan is het voor morgen! Ik luister ook de ganse dag naar muziek, want muziek is mijn passie. Trouwens in de jaren 80 had ik op zaterdag en zondagmorgen een eigen programma bij de plaatselijke radio waar ik samen met djs van "Radio Contact Brussel" presenteerde. Zalige tijd !
Zo ben ik ondertussen aanbeland bij mijn hobbys, euhhhhh ... waar zal ik eerst beginnen? Er zijn zovele dingen die ik heel graag doe. Mijn grootste hobby is mijn gezin, dat draag ik op handen. Ik kan genieten van hele kleine dingen maar ben vooral gelukkig als ik anderen gelukkig zie en mensen rondom mij zie glimlachen! Verder ben ik dol op de prachtige natuur, kan stil genieten van al de geluiden die de natuur met zich meebrengt, dat geeft me rust. Ik ben ook steeds te vinden voor een wandeling maar door de knieoperatie van april dit jaar is dit een beetje op een laag pitje komen te staan. Ik hou enorm van koken, ga eens graag op restaurant, ben verzot op reizen en om de cultuur van het land waar ik ben beter te leren kennen. Verder sporten, fitnessen, zwemmen, fietsen. En natuurlijk, ja, muziek beluisteren. Ofwel luister ik naar de radio ofwel zet ik een cd-tje op. Ik hou het graag op rustige muziek.
Dan heb ik nog een passie voor talen. Zo ben ik sinds september met een cursus Spaans begonnen. En ja, natuurlijk, mijn pc-ke, hé, anders zou ik hier vandaag niet op visite bij ons Madammeke zijn.Toen ik eind juli 2006 aan mijn blog begon, wist ik in de verste verte niet dat ik hier zoveel plezier aan zou beleven en zoveel lieve mensen zou ontmoeten. Echt ik heb het me nog geen moment beklaagd en ik wil dan ook onze webmaster Pascal Vyncke danken omdat hij ons allemaal die kans heeft gegeven om dit te kunnen verwezenlijken.
Om af te ronden wil ik jullie nog allemaal laten meegenieten van een zelfgemaakte powerpoint over "Carnaval Halle". Mijn man en ik werden in maart immers verkozen als seniorenprinsenpaar voor het jaar 2006. In de powerpoint kan je zulks volgen, van de verkiezing van zowel de mini-prinsjes, de prins en prinses Carnaval als van ons, tot het eigenlijke Carnaval. Klik op de zilveren button en vervolgens op "openen" Veel plezier!
En Madammeke, het was me echt een waar genoegen om hier, als "jonge" blogger (hihihi, ik bedoel dan in tijd dat ik een blogje heb) bij u op visite te mogen komen. Ik hoop dat iedereen wat genoten heeft en dat het aangenaam om lezen was.
