Ik voel me vereerd dat ik hier een stukje mag schrijven over mijzelf, Jenny-Speelster. Ondanks het feit dat mijn pad niet altijd over rozen ging, ben ik een gelukkige vrouw die vrij in het leven staat.
55 Jaar geleden werd ik geboren in Den Helder (Kop van Noord Holland) en daar woon ik nog steeds. Voor mij is dit het mooiste plekje op aarde. Zee, bos, duinen, weiden, bloembollenvelden, parken. Ik hou zo van die prachtige natuur! Dit is Nederland in het klein. Tegenwoordig vier ik dan ook elke dag wel een paar uur vakantie, in en om het huis en in de omgeving.
Op deze luchtfoto zie je de streek van Den Helder uit de lucht en ik gaf ook aan waar ik woon.
Ik heb een fijne jeugd gehad met zeer liefdevolle ouders. Mijn schooltijd was niet zo prettig, vooral door mijn verlegenheid maar dat werd thuis ruimschoots goedgemaakt. Ik heb dierbare herinneringen aan de vakanties die ik mocht doorbrengen bij Opa en Oma. Mijn vader bracht me daar met de fiets naartoe, 60 km ver en de arme man moest dan ook nog helemaal terug!
Ik wilde graag coupeuse worden en ging naar de huishoudschool maar het leven zou een hele andere wending krijgen ...
Op 16- jarige leeftijd ging ik werken bij Albert Heijn. Toen ik 18 was ben ik bij V & D (Vroom & Dreesman, een warenhuisconcern) gaan werken. Dat heb ik 7 jaar gedaan.
Eén van mijn hobby's was (en is nog steeds) wandelen en tijdens de Nachtwandeltocht in Alkmaar, Den helder kwam ik een leuke jonge man tegen! Dat was in 1974.
Intussen ben ik al bijna 31 jaar met Jan getrouwd. We hebben 2 kinderen gekregen, een meisje, Saskia en een jongen, Jeroen. Onze dochter kreeg een ongeneeslijke heupziekte. Onze zoon heeft ADHD en botproblemen. Mijn man heeft OPS en werd dementerend op jonge leeftijd. Hij was nog maar 43 toen de symptomen begonnen. Het bleek OPS te zijn (Organisch Psychosyndroom door Solventen). Wisten wij toen veel wat dit juist inhield ... Nu weten we het wel ... OPS gaat dus nooit meer over en zijn klachten verergeren nog steeds. Hij is nu 60.
Mijn zoon Jeroen met onze kleinzoon Jasper
Ondanks al deze tegenslagen sta ik heel blijmoedig in het leven. Het is maar net hoe je met alles omgaat. Vele van mijn gedichten gaan over mijn gevoel en ontstaan spontaan. Spontaniteit die ik nu daaglijks moet missen van degene waar ik, ooh, zo heel veel van hou.
Mijn dochter, Saskia
Ik heb een paar grote passies en de grootste is wel mijn accordeon. Daar ik een links-rechts stoornis heb was het moeilijk voor mij om het instrument te leren bespelen. Maar door mijn doorzettingsvermogen, sterke wilskracht en concentratie, kan ik menigeen verblijden met een mooi stukje muziek. Geregeld word ik uitgenodigd om te komen spelen. Dit wordt zeer gewaardeerd. Ik speel altijd met klavier én bassen. Ik ben lid van een muziekgezelschap en verzorg de achtergrondmuziek. Ik heb ook in een volksdansgroep gespeeld (zie foto onder). Het kostuum dat ik hier draag heb ik zelf gemaakt en ik gebruik het nog steeds voor mijn "officiële" optredens.
Zo zie je maar: mijn naaistersopleiding komt toch nog goed van pas!
Zoals jullie op de foto kunnen zien speel ik van partituur. Wat niet te koop is schrijf ik zelf in een toonaard die voor mij makkelijk te spelen is. Zo heb ik o.a. "The Second Wals" en een paar nummers van Johan Strauss op papier gezet.
Ik ben op mijn 10-de begonnen met accordeon spelen. Het instrument dat ik nu heb is mijn 3-de en wellicht ook laatste. De klank is zo warm en helder. Handgemaakt, een topper waar ik echt met plezier op speel. Ik ben ook heel dankbaar dat mijn man het toendertijd wilde aanschaffen. Ook hij luistert soms met tranen in de ogen naar zijn lievelingsmuziek die ik voor hem vertolk. Om een stukje van mijn muziek te beluisteren: KLIK HIER
De PC is mijn moderne hobby waar ik mijn ziel en zaligheid in kwijt kan, met vormen, kleuren en woorden. Een paar jaar geleden maakte ik bij SeniorenNet een blogje aan. Ik plaatste hierop mijn eigen gedichten en bewerkingen en vond er veel vreugde in. Onlangs ben ik ook een blog begonnen over de ziekte van mijn man: OPS.
Ik ben zeer creatief en heel breed georiënteerd. Met weinig middelen iets moois maken is nog altijd een uitdaging. Zo ben ik onlangs met kunstschilderen begonnen. Hieronder mijn eerste schilderijtje met waterverf (acryl).
"Rots in de branding" ... en dat slaat helemaal op mij zei iemand. Dit was twee uurtjes werk.
Ook tuinieren is leuk en rustgevend. Onlangs heb ik een rotstuin gemaakt. Een rots van mooie herinneringen. Twee dagen ben ik in de weer geweest met dit mooie resultaat als gevolg! (foto onder)
Iets meer over mode en beauty ...
Mijn hele leven kamp ik al met een huidziekte "constitioneel eczeem". Make-up is voor mij dus uitgesloten. Puur natuur dus. Ook mijn haar heeft nog nooit een kleurtje gekregen en dat is ook nog niet nodig, ondanks mijn 55 lentes is de tint nog mooi, al met een beetje grijs maar toch vraagt men mij wel eens uit welk potje mijn haarkleur komt.
In het verleden maakte ik veel kleding zelf. Voor de kinderen heb ik vaak gebreid en gehaakt. Zelf heb
ik heel weinig met mode. Ik draag het liefst iets comfortabel. Een vlotte blouse en indiakatoenen rok ,lekker koel in de zomer en warm in de winter. Vaak heb ik herenschoenen aan met mijn schoenmaat 43. Ik heb maar één lange broek en die draag ik alleen op het concert van de accordeonvereniging. Daarmee is alles over dit onderwerp zowat gezegd.
Ik heb altijd veel gewandeld in clubverband en individueel, heerlijk genieten van mooie natuur. Met lieve vrienden die ik via het internet leerde kennen kan ik delen wat mij bezighoudt. Dichtend en met kleuren spelend ga ik zittend achter het toetsenbord en reis de hele wereld rond.
Ik ben dankbaar voor de gaven die mij gegeven zijn en ik deel ze graag met éénieder die daar behoefte aan heeft.
Kracht
De één haalt kracht uit een spreuk de ander haalt kracht uit een gebed Mijn kracht komt voort uit muziek waar ik me helemaal in verzinken kan
Vooral symphonische muziek met een verhaal zoals de Moldau van Smetena Van druppel tot rivier uitstromend in zee dat is wel mijn dierbaarste stuk muziek
Zo zijn er meer stukken die me uit diepe putten tilt Waar ik heel blij van wordt ik krijg veel kracht van die muziek
Een klein thema speel ik wel eens zelf vroeg eens iemand aan mij : "Hoe heet dat stuk mijn moeder wil dat op haar uitvaart horen"
Dankbaar was die familie de kracht van die muziek Het verhaal wat er achter zit geeft kracht en emotie
Zo voel ik dat ook muziek is gevoel en emotie Dat geeft kracht aan het leven
Speelster
Dit is beknopt mijn verhaal, de rest is in details te lezen op mijn blogs. Hartelijk welkom.
Groetjes en veel liefs van Jenny/Speelster (op blog OPS ben ik Jantien)
