Hallo,

Ik was aangenaam verrast om op visite te mogen bij Madammeke. Ik voel me zeer vereerd en heb dan ook dankbaar aanvaard!

Eerst wil ik mezelf, indien nodig, nog even voorstellen :
Ik ben Ida geboren te Lummen op 28 januari 1943 als 8^ste in een gezin van 11 kinderen. Een groot en mooi gezin; lieve ouders, 7 meisjes en 4 jongens. Alhoewel luxe niet echt bestond hebben we nooit het gevoel gehad wat gemist te hebben! Er viel altijd wel wat te beleven. We komen uit een hecht gezinnetje en dat is tot op heden nog altijd zo gebleven!!!

Op 8 mei 1965 gehuwde ik met André. Met ups en downs ... zijn we vrienden voor ’t leven. Samen hebben we 2 lieve dochters en schoonzonen. Zoals torens het sieraad zijn van een stad …en schepen van de zee, zijn onze kinderen het sieraad van hun ouders. Annick is gehuwd met Marc en Brigitte met Patrick, die op hun beurt ons 5 klein-kinderen hebben gegeven.

Sedert mijn 18-de heb ik bijna 42 jaar met plezier gewerkt als administratief bediende. Op mijn 50-ste werd ik voor ’t eerst oma of moeke zoals de kleintjes me noemen. Het zijn schatjes van kinderen: Lieze, al een hele meid, bijna 13jaar, Jannes 11jaar Marie wordt 10jaar en de kleinsten Jesse en Nico beiden 8jaar. Om voor hun opvang te zorgen ben ik part-time gaan werken. Niet altijd even gemakkelijk maar wel heel dankbaar. Ik ben blij dat ik dat heb kunnen en mogen doen. Daardoor krijg je wel een hele bijzondere en hechte band met je kleinkinderen want dat merk ik nu nog elke dag.

Sedert een 3 jaar zijn zijn man ik gepensioneerd. Het pensioen is niet het einde van de weg, het is enkel verandering van richting. Heerlijk na al die jaren werken eens kunnen doen en laten zoals wij dat zelf willen…. Gaan slapen als we moe zijn en opstaan als we d’er zin in hebben.

Geluk moeten we onderweg zoeken en niet op ’t eind van de weg, want dan is de reis afgelopen. Dus nu genieten we van het leven want het duurt maar even!

Eén van mijn hobby’s is Genealogie – Stambomen uitdiepen van de familie. Enkele jaren geleden eenvoudig begonnen met mijn familie, zussen en broers en hun kinderen en kleinkinderen, later van nichten en neven…. en ik was vertrokken. Wel, ik wist niet echt waar ik aan begon want ondertussen heb ik reeds een klein 20.000 namen op mijn pc’ke staan! Zo zie je maar !!!

Kantklossen is ook nog een zeer fijne en aangename bezigheid, alhoewel ik er veel minder mee bezig ben… mijn dagen zijn te kort en de tijd vliegt te snel!

Dit is een “Ode aan de kantklossers” die ik je niet wil onthouden.

Jij bolronde kussen met je duistere kracht,

Hoe kreeg je verduiveld mijn vrouw in je macht ?

Ze steekt en ze trekt, ze klost en ze weeft,

maar weet soms niet eens dat haar ventje nog leeft.

De linnenslag, halve slag, ze geeft maar katoen,

de kook en de afwas zal ’t ventje wel doen.

Ze speelt op haar kussen als een vlijtige bij,

en poetsen, dat is niet meer nodig, zegt zij !

De stofdraden zie je hier hangen bij bosjes,

en ’t ventje, die voelt zich de klos, door die klosjes.

En toch, als zij trots en tevreden, haar werk aan hem toont,

voelt ’t ventje zich gelukkig en ruimschoots beloond.

Want is het niet dat, waar het om gaat in ’t leven,

Begrip voor de ander aan elkaar kunnen geven !!!

Wat ik doe sedert ik op pensioen ben, levert niet veel op, maar het is wel leuk!

Werken aan mijn 2 blogjes hoort daar zeker bij. Heel eenvoudig begonnen om dan eindelijk na 5 maanden bloggen mijn eerste bewegend plaatje te kunnen maken. En de button kreeg ik cadeau van Sonia.

Hopelijk kunnen jullie ook genieten van bekende spreuken en gedichten aangekleed met een mooi plaatje. Slechts enkele gedichtjes zijn door mij zelf geschreven, ik kan ’t wel maar vind dat anderen het zoveel beter kunnen! Ik ga ook vaak op blogbezoek om andere werkjes te bewonderen want ieder blog is zeker een bezoekje waard!

Als je mijn blogjes een bezoekje wil brengen kan dat natuurlijk en vind je een bepaalde spreuk, citaat of gedichtje leuk…. je mag het gerust kopiëren!

http://blog.seniorennet.be/ida/

Mijn 2^de blog is er eentje met de mooiste foto’s van onze familie en van de familiebijeenkomsten. Geïllustreerd met spreuken en citaten die betrekking hebben op “kind en gezin”.

Mijn leuze is dan ook : “Vergeet de mooie dagen niet, want als je ze vergeet komen ze nooit meer terug” want het leven wordt één feest als je kunt genieten van de gewone, alledaagse dingen. En feesten doen we nu eenmaal heel graag…. Met z’n allen, in totaal 120, zijn we één grote familie.

http://blog.seniorennet.be/maris/

Hoe traag de dagen soms ook verstrijken de jaren vliegen… weten niet van wijken. En ’t rare is, dat we toch allemaal zoooo graag oud willen worden maar dat NIEMAND oud wil zijn!!!

Levenskunst : Oud worden met een jong hart en beseffen hoe kort en klein hier alles op aarde is. Hemels is de aarde voor hen die met een beetje humor van doornen rozen kunnen maken.

Hopelijk mag ik, diegenen die mijn blogjes nog niet kennen, ook eens verwelkomen !

Hartelijk dank aan Madammeke omdat ik op visite mocht komen om mijn blogjes te promoten!

Ida