Ik ben Storms Cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgiê) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Handwerk,lezen.
ik ben invaliede er is veel dat ik niet meer kan sinds de laatste vier jaar daarom ben ik aan deze blog begonnen om een beetje kwijt teraken een foto heb ik nog niet daar ik nog niet zolang een laptop heb.
Mijn hondje Prutske is nu drie weken al bij mij, het is een kleine deugniet maar wel lief. Hij speelt heel graag met kleine knuffels en ook met balletjes. Hij is al goed bekomen en leert redelijk goed wat mag en niet mag. Maar ik moet wel zeggen hij is mijn derde hondje,maar hij is de hevigste van de drie. Alle weken komt mijn poetsvrouw, en die kent hij al goed en dan word hij even door haar geknuffeld. En dan is meneer tevreden! IK hou veel van hem,maar kan er ook wel eens kwaad op zijn. Maar ik ben vlug vergeten waarom ik kwaad was!
Het is weer zover vannacht gaat het zomeruur weer van start!Ja beste mensen,het is dan een uurtje minder slapen.Ik weet niet hoe jullie je daar bij voelen,ik mis dat uurtje wel maar het went na een tijdje wel.Dus mensen niet vergeten,uw uurwerk een uurtje naar voor teschuiven!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Want zomertijd begind!
Lieve kleine hond, lieve kleine Pruts.Vandaag word je negen maanden oud!Wat gaat de tijd toch snel voorbij,het is alsof je nog maar pas bij me bent.Maar dat is ook al zeven maand!Mijn lief klein hondje ,ik hou van U!Uw bazinneke Cilleke
Ik heb verschillende neven en nichtjes,eigenlijk zijn het al achterneven en nichtjes maar ik ben dol op hen. Regelmatig vragen de ouders dat ik even op hen wil passen? Zo was het deze week al iedere dag zo! Maandag op een neefje dat niet naar school kon daar hij ziek was, en mijn zus de oma dus even weg moest en dan roepen ze mij om te komen. Gisteren kwamen mijn twee nichtjes 's avonds eventjes,want de mama moest naar de tekenles en zij is gescheiden. En nu vandaag gaan de mama's van de kindjes hun voeten laten doen, en ga bij de twee nichtjes thuis op hen passen dat ze op tijd in hun bed kunnen. Maar de mama's begrijpen soms niet dat het soms te veel voor me is. Ik ben dan altijd zo moe en dan die pijn er nog bij, dat ik nog liever rustig thuis blijf. Niet dat ik dat niet graag doe op kinderen passen,want ik ben dol op hen ook al zijn het geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken. De oudste van 10j.die heeft een blad voor tien,zij heeft haar antwoorden al klaar. En de jongste van 8j. kan kalm zijn,maar als ze begind dan weet ze niet van ophouden. En als je dan moe bent en pijn hebt kan het soms teveel worden. Als ik eens 'savonds op mijn neefjes ga passen, dat komt zelden voor dat ik daar moet gaan.Maar als ik daar ben liggen die al in hun bed,en die jongens van7 en 3j. die hoor je niet meer.Zo dus ga ik vandaag weer een tijdje oppassen!!!Het ergste dat ik naar het derde verdiep moet,en met de pijn in rug en benen ben ik doodop als ik boven kom.Want er is geen lift!Ik ben al blij dat ik morgen niet weg moet en kan uitrusten,want dat zal ik na die drie dagen van oppas nodig hebben.Hopelijk laten ze mijn hondje met rust,want anders zit zij de hele tijd op mijn schoot, tot dat de meisjes eindelijk in bed liggen.Hopelijk is het voor dit jaar de laatste keer dat ik moet gaan oppassen!
Voor me zelf neem ik dan altijd een handwerk mee,en zeker mijn boek die moet ik bij hebben.Dan is altijd hun kommentaar,wat steekt gij nu altijd in uw handtas. mijn antwoord luid dan altijd"het geen ik nodig heb".Ik zal blij zijn dat ik straks thuis ben want ik zou nu al in slaap vallen.Zo dat was het weer voor deze keer,binnen kort horen jullie mij weer.
Het jaar loop stilaan op zijn einde, waar is de tijd weer naar toe. Het gaat allemaal toch zo vlug, dat ik soms niet meer weet wat voor dag we zijn. Mijn vader zij vroeger altijd "HOE OUDER JE WORD HOE VLUGGER DAT DE TIJD GAAT". En ik moet hem gelijk geven, ik onder vind het nu zelf dat de tijd vlug gaat. En aan de kleinkinderen van mijn zus zie je het ook, want gisteren waren we op het verjaardagsfeestje van hun kleindochter zij werd 8j. En het is of dat ze nog maar pas geboren is, wat gaat de tijd toch snel. Hopelijk heb ik geen verkoudheid op gedaan, want ze waren daar allemaal verkouden van de jongste tot de oudste. De jongste was er het ergste aan toe, hij zag bijna niet uit zijn oogjes. Ik had zo met hem te doen, en hij had hoge koorts. Het ventje zag er niet uit! Maar toch wilde hij niet gaan slapen, want het was zo plezierig om met grote broer en zijn twee nichtjes te spelen. Ik denk dat hij morgen niet naar school gaat, zeker niet als hij er nog uit ziet als gisteren. Maar als hij uit de school komt doet hij zijn jasje niet aan, dat hoeft niet want hij heeft het altijd warm. En dat komt er dan van, dan worden ze ziek. Op een manier was ik blij dat het feestje voorbij was, en op een andere manier weer niet want nu zit ik weer veel alleen. Maar de kinderen waren zo druk! Ja, de dag er voor had de Sint geweest en hij had dan al speelgoed gebracht. En nu met haar verjaardag kreeg ze er nog speelgoed bij! En nu de Sint weer naar huis is, word het tijd voor de kerstversiering uit de kast te gaan halen. Dat brengt dan stilaan de kertssfeer in huis, de versiering en de lichtjes in de boom. En dan nog wat kerstmuziek, dan voel ik de sfeer van Kerst. Maar van mij mag het rond Kerstmis dan nog wat sneeuwen, en dan pas is het voor mij Kerstmis als het buiten wit ziet.
Ja mensen, er gaat toch niets boven een mooie witte Kerst!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Zo dat was het weer voor deze keer, en lezen later nog wat meer. Is het niet meer deze maand, dan starten we opnieuw in het volgende jaar.
Ben van morgen opgestaan met hevige keelpijn, maar ik moet straks toch naar de huisdokter en dan zal ik er naar laten kijken. Dat zal gisteren al wat in mijn lichaam gezeten hebben,daar ik me toen al niet goed voelde.Ik ben gisteren aan een nieuw haakwerkje begonnen: een kertsman.Ja, het is de tijd van het jaar en mijn poetsvrouw heeft gevraagd om er een temaken.Dus doe ik dat maar weer!Hij zou af moeten zijn tegen dat ze uit verlof komt,dan kan ze hem mee nemen en dit jaar al bij de decoratie zetten.Het vorige dat ik gemaakt heb was een konijntje,een klein schattig diertje en om verlieft op te worden.Als ik daar aan begon dacht ik eerst dat het een rat was.Zo zag het er uit!Maar hoe verder ik vorderde hoe meer het op een konijn begon te lijken.Als ik zo blijf verder haken heb ik binnen kort een hele dierentuin in mijn huis.Maar dat geeft niet ik moet er geen eten in steken. Maar je kan ook niets alles tentoon zetten.Maar ik doe het graag en het verzet mijn gedachten,anders zit ik altijd maar te denken en te denken.Vandaag zal er niet veel in huis komen ,om aan de kerstman verder tewerken.Ben nog al laat wakker geworden,en moet in de namiddag naar de huisdokter.Dan moet ik nog een paar boodschappen gaan doen.Dus kerstman lief je zult moette wachten tot morgen!Of ik moet straks als ik terug ben niet te moe zijn dat ik dan nog een beetje verder werk. We zullen zien!Het volgende dat ik ga maken is een kerstkrans, hij staat al op en is voor mezelf.Maar of hij nog klaar komt dat weet ik niet want dat ligt nu stil, met het manneke dat ik aan het maken ben.Zo ben ik dan !Ik ben voor mij iets aan het maken,dan vraagt er iemand om iets voor hen te doen en dan blijft dat van mij liggen.Zo simpel is dat dan eerst dat voor een ander en dan dat voor mezelf.En als ik geen zin heb om handwerk tedoen,dan neem ik een boek in de hand.En die gaat overal mee naar toe.Straks als ik naar de dokter ga,gaat die boek mee dan kan ik lezen terwijl ik wacht.Dan duurd het niet zo lang het wachten!Ik heb nog verschillende boeken die ik nog moet lezen,maar dat heb ik graag dat er een stapeltje ligt die op mijn aandacht wacht.En het maakt mij niet uit of ze dun of dik, dat ze mij maar interreseren.Het macht gerust een van over de duizend bladeren zijn,zo ben ik nu een aan het lezen genaamd 'IN DE BAN VAN DE RING'.Daar is ook een film van,maar ik lees liever het boek.
Zo nu ga ik nog wat rusten en iets eten,en dan binneneen paar uur naar de dokter.
Vandaag zou ik naar de psygologe hebben moeten gaan, maar ik heb haar afgebeld daar ik het niet zag zitten. Weet je ik heb haar nodig! Maar ik geraak 's morgens niet goed in gang, en dan kom ik uit bed en dan zou ik al bijna moeten verder gaan voor de bus. En dat is tegenwoordig niet haalbaar! Ik heb haar dan op gebeld en het haar zo goed als het ging uitgelegd. Ze maakte er geen probleem van, maar stelde voor om in de namiddag tekomen. Dat vond ik een goed idee, dus ga ik volgende week in de namiddag. Wat er met mij aan de hand is ik weet het niet goed. Maar 'smorgens kom ik uit bed en ga verder slapen op de zetel, dat vind ik helemaal niet normaal. En dat het me goed doet dat moet ik er bij zeggen! Dus neem ik volgende week een nieuwe start in de namiddag bij mijn psychologe. En nu moet het lukken, want anders weet ik het niet meer. Ik voel me de laatste weken ook zo rusteloos, heeft het nu temaken met dat het zo vroeg donker is. Maar de tijd is nu zo vroeg donker en lang donker,en daar kan ik niet goed tegen. Bij mij moet het goed licht zijn, deze tijd van het jaar brand bij mij vroeg het licht. Ik was blij dat de psychologe mij verstond, en maakte er geen probleem van en was tevreden dat ik haar had gebeld. Want anders maken wij ons ongerust, als we bellen en er word bevoorbeeld niet op genomen bij onze patient. Beter iets laten horen dan stil te zwijgen, het zijn ook maar mensen die u willen helpen.
Zo lieve mensen dat was het voor nu, want eerlijk gezegd het gaat niet goed met me. Ik ga sluiten voor vandaag, misschien hoor je mij morgen weer. Ik wens iedereen een goede nacht rust, en tot de volgende keer.
Vandaag was het dan zover voor de eerste maal naar de pijnkliniek, in Lier in het Heilig Hart Ziekenhuis. Ik zag er wel wat tegen op daar het niet alles is in de rug prikken. En ook het was al met een week verschoven, daar de dokter vorige week dringend was weg geroepen. Ik moet bekennen dat ik er bang voor was! Nu is het wel 2 tot 3 weken wachten voor dat je verandering voelt. Maar daar ik tegenwoordig alles zwart zie, zie ik dit ook weer niet zo roos kleurig in. Een jaar of 8 geleden heb ik in Duffel ook eens spuiten laten zetten, en dat heeft ook allemaal niet geholpen de pijn bleef en nog harder. Maar als je in die afdeling komt zie je maar pas hoe veel mensen pijn hebben, en dat je helemaal niet alleen bent. Ik hoop dat ik niet te vaak zo'n spuit moet gaan halen! Ik kan daar met de dokter niet praten, dan dat ik gewoon op consultatie bij hem kom. Ik had hem willen zeggen dat het de laatste weken weer niet goed gaat. De gesprekken met mijn psychologe dat gaat, ik voel me goed bij haar en kan vlot met haar praten. Maar ik vind het spijtig dat ik het thuis tegen niemand kan over beginnen. Ik had hem moeten zeggen dat ik, voor ik naar Lier kwam door mijn benen ben gegaan. Zonder pardon lag ik op de grond, vraag niet hoe het kwam ik weet het niet. Ik had het moeten zeggen! Maar weet je dat verwachte ik al lang, dat ik wel een keer ging vallen. Ik voelde al lang dat ik niet vast op mijn benen sta, en ja vandaag was de dag dat het zover was dat ik er lag. En nu is wel het gevolg dat ik meer pijn heb, en zeker in mijn rug en mijn benen. We zullen nu maar hopen dat die spuit helpt, en dat ik niet te veel naar die pijnkliniek moet.
Ik wens iedereen nog een mooie avond en een goede nacht rust Cecilia
Vandaag is het Allerheiligen een dag om even stil te staan, bij onze geliefde mensen die van ons heen zijn gegaan. Voor veel mensen een moeilijke dag! Zo voor me zelf ook dan komen al die mooi tijden terug, die je met ouders of vrienden en familie leden hebt mee gemaakt. Ik denk dan veel aan mijn ouders! Ik zie hen nog voor me staan, samen op reis naar ons geliefde dorpje in de Tiroolse bergen KIRCHBERG. Dat waren mooie tijden, maar dat is nu allemaal voorbij. Maar de herinnering blijft. Ik heb al geschreven dat ik hen voor me zie. Maar waar ik erg verdrietig om ben is, en waar ik altijd aan moet denken.DAT IS HUN STEM! Ik kan hun stem niet meer herinneren, en dat doet soms pijn. En op een dag als vandaag denk ik daar veel aan, en dat maak me verdrietig. Hoe klonk hun stem! Maandag is voor mij nog een triestige dag! Dan is mijn vriendin GRETI een jaar overleden, ik kan het bijna niet geloven dat dat ook al een jaar is. De tijd vliegt toch zo snel! Weet je haar stem herinner ik me ook niet meer. Maar haar vergeten nee nooit, zij was als een zus voor me en later als een tweede moeder. Ja, dat was ze als mijn moeder overleden is, was zij het die het overnam. Het enige was mijn moeder zag ik alle dagen, en GRETI 14 dagen op een jaar en verder per telefoon. Het zal een moeilijke dag zijn maandag! Dit zijn de mensen die het hardste mis!! Maar er zijn er nog enkele in KIRCHBERG: TRAUDL, HORST, THERESIA en SEPP die mag ik niet vergeten. Verder zijn er in de familie tantes en nonkels waar ik ook aan denk. Ja, 1 november is de dag dat men aan zijn geliefde overledenen denkt. Ik zelf denk er niet alleen die dag aan, in de loop van het jaar denk ik ook aan hen. Sommige zullen het raar vinden, maar in mezelf praat ik met hen. En geloof het of niet het doet me goed!!!!!!!!!!!!!!!!!! En het is niet om dat het vandaag 1 november is, dat je niet in de loop van het jaar naar het kerkhof mag gaan. Ik ga regel matig en dat doet me goed, dan kom ik tot rust en praat in gedachten met hen. Dus ik heb vandaag een bezoekje gebracht aan mijn geliefde ouders, en heb gedacht aan alle mensen die ik ken die zijn heen gegaan. Maar ook aan de mensen die ik niet ken! ZO DAT WAS 1NOVEMBER 2013 NOG VELE GROETJES EEN TOT DE VOLGENDE KEER DAG CECILIA PS. GRETI zag ik zo weinig om dat zij in KIRCHBERG woonde!
Vanavond ben ik met mijn hondje Mieke naar de dierenarts geweest. Daar het tijd was om haar spuitjes te laten zetten. Maar zo als elk jaar het geval is heeft Mieke rond deze tijd een verkoudheid, en zijn haar klieren in haar keel op gezwollen en nu ook weer. Nu ik toch bij de dierenarts was, heb ik haar verder helemaal laten onderzoeken want ze is ook al 11 jaar. Wat ik te horen kreeg was niet zo best! Mieke heeft gezwelletjes aan een paar tepeltjes, ja zo als ze bij de mensen zeggen borstkanker. Die moeten als haar verkoudheid gedaan is, operatief weg gehaald worden. Het was wel even schrikken als ik dat te horen kreeg. Hopelijk komt alles daarna in orde, en mag ik haar nog enkele jaren bij me houden. Want een leven zonder haar kan ik mij niet voorstellen! Heel haar leven heeft ze door staan met verkoudheden, een paar keer aan de lever gesukkeld. En nu krijgt ze dit het heeft altijd een week diertje geweest! Dus zo als alle jaren worden haar spuitjes weer later gezet! We zullen het beste maar hopen, en dat alles goed komt met mijn lief hondje Mieke. Ik heb alle vertrouwen in Lieve Wyens de dierenarts. En kan ik mijn klein Mieke nog enkele jaren houden!!! Dit was niet het aller beste nieuws van de dag. Ik voel me verdrietig!!!!!!!!!!!!!! Zo dat was het dan alweer, en hopelijk heb ik de volgende keer beter nieuws. Tot de volgende keer, Cecilia
Zoals het nu al een paar weken gaat, ga ik om de 2 weken op gesprek. Vandaag was het weer zo ver! Ik had om 10u een afspraak en was al vroeg uit mijn bed. Het weer zag er om 7u kan iets later geweest zijn, maar het weer zag er goed uit om met de fiets te rijden. Toch was ik aan het twijfelen, van zou ik niet beter de bus nemen in plaats van de fiets. Maar zoals ik meestal ben blijf ik bij mijn eerste gedachten, en ik nam de fiets om naar Lier te rijden. Er was wel wat wind maar alles ging goed. Ik had nog wat tijd over als ik in het ziekenhuis kwam, en als gewoonlijk ben ik nog iets gaan drinken. Die koffie smaakte heel goed, maar ik had geen tijd om nog een tweede gaan halen. Nu wil het lukken Evilien was er nog niet en ik moest 15minuten wachten. Ik keek regelmatig naar buiten, omdat ik zag dat er meer wolken aan het komen waren. Bij mijn zelf was ik al aan het bidden dat het niet zou gaan regenen. Eindelijk was Evilien daar en het regende nog niet! Na 45 minuten was ons gesprek gedaan, het had al eens wat geregend maar het was op dat moment terug over. Ik vertrek met de fiets ben nog maar aan de Carrefour, en er begint nat vallen nog niet veel maar genoeg om doornat thuis te komen. Een eindje verder begint het harder en harder te regenen ! En alsof het nog niet genoeg is begint het te gieten en te gieten, ik kon nergens gaan schuilen want er is geen enkel bushokje op die baan. Bushaltes genoeg maar geen bushokjes! Dus ben ik blijven rijden tot ik thuis was door nat kwam ik thuis. Had alles gegaan als die andere gesprekken, had ik zo nat niet geweest en was ik vroeger thuis geweest. Het was een uur later dat ik thuis kwam, en dat heeft wel een groot verschil gemaakt. Maar het ergste was! Ik kwam thuis en het was gedaan met regenen, ik was voor te omploffen op dat moment. Ik heb me nu voorgenomen als het binnen 2 weken weer op gesprek ga, en het weer is weer zo wankel neem ik de bus. Dan heb ik maar meer pijn van een stuk te voet te gaan, dan door nat te zijn en ook pijn te hebben van de kou. Zo dat was mijn dag vandaag, nat en koud in de voormiddag. In de namiddag had ik meer geluk, dan moest ik nog naar de kenisist maar toen scheen de zon. Nog veel blog plezier en tot de volgende keer GROETJES CECILIA
In school heb ik leren breien en haken, en later nog leren kleren naaien maar dat deed ik niet zo graag. Maar dat was een vak dat we van onze ouders, moesten leren naaien en koken. Later heb ik een tijdje op fabriek gewerkt waar m'n jassen maakten. Maar dat heeft niet zo lang geduurd want de firma ging fait. Dan ben ik gaan poetsen langs de ziekenkas bij bejaarde mensen. Maar de liefste hobby's zijn gebleven: haken, breien en kruissteek. Soms probeer ik wat te borduren maar dat lukt me niet goed! Voor mezelf en mijn zusters heb ik veel gehaakte lapjes gemaakt. Dat begon toen ik niet meer kon gaan werken met mijn rug na een operatie. Ik heb dan ook nog veel truien gebreid, maar dat doe ik al vele jaren niet meer. Het is nu volop haken aan aapjes, engeltjes en Maria met het kindje Jezus. Ik heb nu nog een boekje bij gekocht, met allemaal dieren van op de boerderij ook allemaal in haakwerk. Verder heb ik nog vele zomersjaals gebreid, en nu volop voor de winter. Daar hou ik mij in de dag mee bezig, want zelf poetsen kan ik niet meer na al die rugoperaties. Wat ik ook heel graag doe is lezen, het mogen romans zijn of trillers eender wat ik lees het allemaal. De laatste die gepasseerd zijn, zijn de drie boeken van de vijftig tinten grijs, en nu ben ik het boek aan het lezen: in de ban van de ring. Daar ben ik nog niet ver in en het is een boek van 1400 en nog wat bladeren. Dus daar zal ik ook een tijdje zoet mee zijn. Ik heb er nog een stuk of 10 liggen die ik nog moet lezen, de een al wat dikker dan de ander. En soms brengt mijn schoonbroer dan al eens een boek, die hij mooi vind een dan moet ik hem ook lezen en mijn mening daar over zeggen. Maar als het een biografie is van bv. Napoleon dat lees ik niet zo graag maar dat leest mijn schoonbroer dan weer graag. Zo heeft ieder zijn keuze van boeken! Zo dat was het weer! Ik wens iedereen nog een prettig weekend en tot de volgende keer. DAG CILLEKE
Rosa is mijn buurvrouw waar ik af en toe eens naar toega. Maar nu denk ik dat ze voor heel de buurt muziek maak of anders is het een feest op haar eentje. Ze speelt mooie muziek van Frans Bauer, Andre Hazes echt om van weg te dromen. Soms word het haar te veel en zeker van Frans Bauer, dan moet ze vaak aan haar man die al een hele tijd overleden. En dan word het haar te veel en moet ze wenen! Ze is jong weduwe geworden en nooit, is er een andere man in haar leven geweest. En nu met dat goede weer staat mijn deur open, maar muziek moet ik niet op zetten want Rosa speelt voor heel de buurt!!!!!!!!!!!! Soms zingt ze mee! Maar zij zegt het zelf ik zing zo vals als een kat, maar dat neem ik er wel bij. Het voelt als in de zomer het zonnetje dat schijnt, en dan nog mooie muziek nu van de Romeo's. Prachtig! Zo lieve mensen geniet nog van het mooie weer, en zet mooie muziek op een geniet er van.
Vandaag ben ik gestart met mijn therapie bij Evelien, zij is nu mijn psychologe de zoveelste. Dus deze morgen ben ik met mijn fiets naar Lier gereden, naar het H; Hartziekenhuis voor mijn eerste gesprek. Het viel eigenlijk nog goed mee! Evelien is een vriendelijke vrouw en nog jong, maar het klikt wel tussen ons hopelijk blijft het zo. Toch is het een eindje rijden naar Lier met de fiets, maar het deed me goed door het herfstweer te rijden. Als ik toe kwam was ik nog veel te vroeg voor mijn afspraak, en ben ik nog eerst een tas koffie gaan drinken. En ook voor het wat warmer te krijgen, daar het toch fris was onderweg naar Lier. Ons eerste gesprek ging eerst over een gesprek tussen mij en de huisdokter. In detail treed ik niet dat is tussen de dokters en psychologe en mezelf! Verder over de familie en de pijnen, de vermoeidheid en dat ik niet veel meer buiten kom. En dat het goed is dat ik die beslissing heb genomen om in therapie te gaan, daar ik met veel zwarte gedachten rond loop. Na bijna een uur gepraat te hebben had ik spijt dat de tijd om was, een we een nieuwe afspraak maakte voor binnen 2 weken. Ik hoop dat het zo vlot blijft gaan, maar dat zal niet denk ik het zal afwachten zijn hoe diep ze gaat graven. Ik ken dat soort mensen ik heb nogal psychologen gehad! Dan terug naar huis waar mijn hondje op me zat te wachten! In namiddag had ik dan nog een afspraak met mijn huisdokter. Hij vroeg hoe het nu was en of ik al een afspraak met Evelien had gemaakt. Daar schrok hij wel even dat ik in de voormiddag al in Lier had geweest om met Evelien te praten. Ik heb hem ook verteld wat ons eerste gesprek was! Maar hij was tevreden dat ik eindelijk de stap had gezet, en dat we terug op de goede weg kunnen komen. Want zo wel hij als Evelien en dr. Kegelaers, hebben het beste met me voor dat weet ik. En daar ben ik hen dankbaar voor! Maar mijn leven is de laatste 5 jaar niet zo eenvoudig geweest, en zeker niet als je voor alles alleen staat. Mijn huisdokter heeft nu gezegd dat we weer een lange weg voor de boeg hebben, maar we zullen er wel door geraken het moet! Zo zag er mijn dag er vandaag uit! Maar als al dat rond rijden voorbij was, was ik dood op en ben dan wat op de zetel gaan liggen. Dat had ik wel verdiend daar het lang geleden was, dat ik nog zo met de fiets had gereden. Zo dat was het voor vandaag ik wens iedereen nog een mooie avond, en later een mooie nachtrust. Nog vele groetjes van Cecilia
Vandaag vroeg uit bed want ik had een afspraak met dr.Kegelaers, in het H.Hart in Lier voor een kleine ingreep. Zo als ik al eens heb mede gedeeld zat mijn neurostimulator niet goed, en daar had ik last van dus moest ik ambulant binnen komen en mocht na de ingreep naar huis. Ik heb niet veel gevoeld, alleen de spuitjes voor de verdoving. Op een moment zei de dokter als je iets voelt moet je het zeggen, ik schrok wel even want ik was bijna in slaap gedommeld. Want ik had een slecht nacht achter de rug, en dan nog zo vroeg uit bed en ik was ook wat nerveus. Hoe lang het heeft geduurd weet ik niet, maar ik was rond tien uur terug thuis. Dan heb ik voor oktober een afspraak met dr. Kegelaers, en volgende week vrijdag met dr. Andersen. Voor deze week staat er niets op de agenda, alleen op de meisjes passen als ik me goed voel. Dat zal afwachten zijn! Maar denk dat ik een week ga overslagen, een mens moet luisteren naar zijn lichaam! Zo dat was het voor vandaag, nog een fijne dag wens ik iedereen. GROETJES CECILIA
Het is er gisteren niet meer van gekomen, om dat ik te moe was om dit nog te schrijven. Gisteren in de vroege avond heb ik bezoek gekregen van onze kleine XENO, met zijn mama en papa. Ik was direct verlieft op dat kleine manneke zo schoon en rustig! Heel de avond heeft hij geslapen, alleen als hij honger had heeft hij van zich laten horen. Maar verder trok hij zich van niets iets aan! Het was alsof hij dacht bewonder mij maar, binnen kort speel ik met jullie voeten mijn tijd komt nog. Het is een beeld van een kind veel zwart haar en donkere oogjes. Ik heb hem even geknuffeld maar niet lang, daar mijn hondje van elf jaar wat jaloers is. Ja, wat wil je dat diertje is het niet gewoon van baby's in huis te zien. Het zijn al grote kinderen die hier komen! Dus voor het minste gevaar heb ik XENO maar even vast gehad. Maar met al die pijnen kan ik toch niet lang iets vast houden. Maar een ding weet ik hij heeft maar hart gestolen!!!!!!!!! Als ze naar huis gingen was het al laat op de avond, en ben ik direct gaan slapen en heb alles laten liggen tot van morgen. En dat is ook niet mijn gewoonte zo moe was ik! Dat was het laatste nieuws, ik wens iedereen een mooie nacht rust en tot de volgende keer. GROETJES CILLEKE
Vandaag ben ik weer op controle geweest bij dr. Kegelaers voor mijn rug en de pijnen. Hij heeft mijn neurostimulator terug op gezet, hoe het nu staat voelt zalig aan. Maar wat zal het zijn als ik het afzet en terug opzet met mijn kastje Ik moest het zeggen wat er gebeurd was bij mijn huisdokter, maar daar ga ik nu niet verder op in. Dr.Kegelaers gaat met mijn huisdokter praten, om dat ik er nog altijd last van heb van ons gesprek toen. Hopelijk gaat het niet van kwaad naar erger!Ik moest mijn hart luchten!!! Ik moet nu 16 sep. voor een paar uur naar de kliniek voor een kleine ingreep, daar die stimulator niet goed meer zit. Dat ding druk tegen mijn vel alsof het er uit wil komen, en ik heb daar wel last van. Dus moet er een kleine ingreep gedaan worden onder plaatselijk verdoving, en mag ik na een paar uur terug naar huis. Weet je ik heb het de laatste tijd moeilijk ik zit in een depressie, door al die pijn en vermoeitijd slaap ik veel. Ik heb me nu voor genomen om maandag naar een psycholoog te bellen, om een afspraak te maken. Misschien dat ik me na een tijdje terug beter voel, vroeger heeft het toch geholpen. En als het ooit nodig moest zijn wil ik nog wel, voor een paar dagen naar de kliniek. Soms ben ik bang dat ik ongelukken ga doen, en zeker als ze mij kwetsen! Nu nog over iets anders sinds 1sep. is er in onze familie een baby bij gekomen een jongen: XENO Ik heb hem nog niet gezien maar dat komt nog wel, daar ze hebben beloofd om met hem persoonlijk naar mij te komen. Ook al komt mijn zus niet meer bij me, ik heb haar toch ook geluk gewenst met haar kleinzoon. Het kleine ventje komt in een groot gezin terecht, want het is een samen gesteld gezin. Daar beide ouders al eens getrouwd waren, heeft hij bij mama 6 broers en bij papa 2 broers. Zo dat was het voor nu! Nog vele groetjes en tot een volgende keer! cilleke
Mijn fiets staat na zes weken nog altijd bij de fietsenmaker! Eerst waren het de stukken die niet binnen kwamen en als ze er waren dan paste ze niet. Nu is het zo ver gekomen dat er een nieuw voorwiel in komt, maar dat moet natuurlijk besteld worden. Hoe lang gaat dat weer duren! Ik moet dus alles te voet doen, en dat gaat me niet goed af. Mijn benen doen zo'n pijn dat ik thuis kom meer op de zetel lig. Sinds ik deze weken te voet ga voel ik dat het moeilijker gaat. Ik geraak amper bij de kenisist, en die woont niet ver van mij vandaan. De week die komt zou ik een afspraak met de huisdokter moete maken! En als mijn fiets dan nog niet terug is, moet ik te voet naar hem en dat is een eindje stappen. Ik zou kunnen vragen of hij naar me thuis komt. Sinds ik uit de kliniek ben gaat het toch niet zo best met me. Er zijn momenten als ik met mijn handwerk bezig ben of met iets anders. Begin ik zo te bibberen dat ik alles moet laten liggen voor wat het is, als ik naar de dokter ga zal ik het hem eens zeggen en vragen wat dat kan zijn. Terwijl ik dit nu intik moet ik soms ook stoppen omdat ik begin te bibberen. Ik denk dat het van de vermoeidheid komt, daar ik alles te voet doe de laatste zes weken. Weet je! Vele kunnen hun auto niet missen, maar ik kan mijn fiets niet missen. Dat is mijn vervoer middel om overal naar toe te rijden. Hulp vragen ligt niet in mijn aard, ik sta het liefste op eigen benen Als ik veel moet halen naar de winkel dan vraag ik een van mijn nichtjes. Zij staan dan voor me klaar, en doen dat met veel plezier. Maar het liefst doe ik alles zelf! Daarom hoop ik dat ik de week die komt ik telefoon krijg dat ze mijn fiets brengen. Wat gaat me dat weeral kosten Duimen dat mijn fiets in aantocht is. Zo dat was het dan al weer, nog vele groetjes van, cilleke
Vorige week kreeg ik weer een aanmaning dat ik mijn rekening nog niet betaald had. Maar ik had nog altijd geen brief gekregen met het bedrag er op,hoeveel ik nu eigenlijk moest betalen van die lek. Want ik kwam in aanmerking voor vermindering!Dan maar weer gebeld naar de pidpa en mijn uitleg nog maar eens gedaan. Nu wil het lukken de persoon die daar voor instaat was er niet ,maar ze gingen hem verwittigen dat hij naar me moest bellen. Dus maandag kreeg ik van deze persoon telefoon met de mededeling, dat alles onderweg was en dat ik van het hele bedrag maar de helft moest betalen. Een paar dagen later stak alles in de bus, het was nog een heel bedrag dat ik zelf moet betalen. Maar ik was toch blij dat de helft er af was!Dat zijn kopzorgen minder want ik heb daar straks de rekening weg gedaan. Ik zal deze twee weken het heel rustig aan moeten doen, om rond te komen maar ik kom er wel. Hopelijk maak ik dat niet meer mee ,want je kunt maar een keer zo'n vermindering krijgen. Dat is een stress factor minder! Nu alles terug op punt krijgen en proberen terug wat te sparen.Daar ik nog een rekening van de kliniek moet krijgen, en binnen enkele maanden is het de afrekening van gas en elektriciteit. En dat zal ook wel meer zijn dan andere jaren,na zo'n strenge winter. Zo dit verhaal is dan gedaan,en kan verdwijnen uit mijn hooft! Zo dat was het dan alweer, je hoord me wel een andere keer nog vele groetjes van Cilleke!!!!!!!!!!!
Deze voormiddag heb ik bezoek gekregen van ons Emily en ons Elien. Hun mama heeft hen bij me afgezet voor ze naar haar werk is gereden Het eerste wat we gedaan hebben, is rond negen uur naar winkel geweest. Want ik had bijna niets meer in huis om te eten het werd tijd dat ik boodschappen ging doen. Zo gingen wij samen op stap! In mezelf moest ik mee lachen dat ik de meisjes niet kon volgen, zij stapten er goed vandoor met hun jonge benen. In de winkel aan gekomen vonden ze van alles lekker, ze mochten dan elk iets kiezen. Geen snoep! Het moest gezond voedsel zijn, natuurlijk iets dat ze graag mochten. Waar ik van schrok was, dat ze zo goed luisterde! Nu wil het lukken dat het werkje dat hun vake(mijn schoonbroer)ging doen met zijn vriend niet door ging. Nu had mijn schoonbroer al aan de deur geweest en ook al getelefoneerd. Maar ik had niets gehoord of gezien! Als we van de winkel terug waren hebben ze de tv op gezet, en op ket net aan het kijken geweest. Dan vroeg ons Emily of ze met ons Mieke in het weggetje mocht wandelen. Dus Mieke haar les aan en op wandel, maar ik moest mee anders ging Mieke niet verder. Het stond ons Mieke niet aan dat ze haar les moest aan doen, daar ze anders in dat weggetje los mag lopen. Zo ben ik dan nog aan de praat geraakt met een buurvrouw. En moet mijn schoonbroer een paar keer aan de deur geweest zijn, en nog een paar keer gebeld hebben op mijn gsm. In plaats van dan langs achter te komen, neen hij reed iedere keer terug naar huis. Ons Emily was al terug naar binnen gegaan, dus ben ik ook maar naar binnen gegaan. Toen hoorde ik mijn gsm het was mijn zus. Zij vroeg waar we zaten, en vertelde toen alles. We hebben er eens goed mee kunnen lachen, ik was blij dat ik niets gehoord of gezien heb. Het was een mooie voormiddag met mijn 2 achternichtjes! Groetjes en nog een fijne namiddag Cilleke
De laatste dagen van juli heb ik door gebracht in het ziekenhuis. Mijn neuroloog dr. Kegelaers vond dat ik even opgenomen moest worden, voor nog een paar onderzoeken daar ik altijd toch zo veel pijn heb . En hij vond elke keer dat ik naar hem kwam, om de drie maanden dat ik er slechter uit zag.Ik voelde dat zelf ook dat het niet goed met me ging, nooit werd er op gereageerd als ik het tegen een van mijn twee dokters zei. Maar nu zal het bij de neuroloog door gedrongen zijn dat er iets niet goed ging. Ik was altijd moe nog altijd, dat wil maar niet beteren! Verder voel ik mij vaak alleen zeker als ik veel pijn heb. Mijn huisdokter wist hier nog niets van daar hij op verlof was!Wel van de pijn maar niet van de opname.Als ik dan terug thuis was en hij uit verlof , dan heb ik naar hem gebeld om het te zeggen. Deze week zou ik naar de psycholoog moeten bellen, om haar te zeggen hoe deze dagen thuis is verlopen En of we een afspraak kunnen vast leggen, maar mijn fiets staat nog bij de fietsenmaker. En voor de bus moet ik een eindje gaan dat kan ik niet aan. Dan in Lier moet ik ook nog een stukje gaan dan ben ik te moe om nog een woord te zeggen. Ik zit of lig maar te denken hoe ik het moet aan pakken hopelijk brengen ze deze week mijn fiets . Dan kan ik nu het weer nog goed is misschien met de fiets naar Lier rijden!Daar ik denk dat de bus om moet rijden,want ze gaan aan de Carrefour in Lier dat kruispunt vernieuwen. Anders moet ik haar vragen om nog even te wachten, met afspraken bij haar in de kliniek tot ik mijn fiets heb. Want mijn schoonbroer kan ik niet alle twee weken vragen, want dan gaan zij zich afvragen waarom ik zo dikwijls naar de kliniek moet. En dat gaat toch niet want hij moet deze maand aan zijn oog geopereerd worden, dus moet hij de eerste weken het rustig aan doen. En als dat dan allemaal in orde is dan begint de school terug en heeft hij werk met de kleinkinderen naar school te doen en terug gaan halen. DUS!!!!Zal ik eerst alles nog eens met dr. Kegelaers bespreken want ik krijg er nog kop nog staart aan! Er zijn dus zeker twee dingen die ik deze week nog moet doen:1.bellen naar de psycholoog 2.een brief schrijven Dus het zal nog een drukke week worden daar mijn handwerk ook niet kan wachten. Ik moet nog 2 aapjes maken en nog 2 engeltjes dan pas kan ik voor mijn zelf beginnen.
Vorige vrijdag was het drie maand geleden dat ik nog bij dr.Kegelaers was geweest.Ik moest eerst een scanner laten nemen, en daar na had ik een afspraak met de dokter. Op de scanner was niet veel te zien!De laatste tijd had ik al zo een vermoeden, dat ik ooit wel eens terug op genomen zou worden in de kliniek. Want de dokter vond dat ik elke keer, dat ik bij hem kwam ik er slechter uit zag. En nu had hij in die drie maanden van mij niets gehoord, en dat is niet van mijn gewoonte Hij vroeg hoe ik me voelde want ik was in zijn ogen weer achter uit gegaan. Ja, ik voel mij niet goed had pijn in de benen, omdat ik alles te voet moet doen daar mijn fiets nog bij de fietsenmaker staat. Maar het is dat niet alleen!Ik kamp momenteel weer met een depressie die maanden geleden begonnen is. Die ik toen nog wat kon verbergen maar ik kan ze nu niet meer de baas! En je kunt het een tijdje verstoppen achter een masker, maar op een bepaald moment gaat dat niet meer. En dan moet ik het toegeven dat ik met een depressie zit! Vrijdag was ik met de dokter aan het praten, over de pijn dat ik het niet meer kon verdragen. Maar weet je nu wil ik mijn hart hier wat opluchten in mijn dagboek! En ik weet niet meer wat ik tegen de dokter allemaal heb gezegd. Dat heb ik nu altijd dat ik depri ben! Misschien beter zo want wat heb ik allemaal gezegd. Dus wat ik al maanden vermoede kwam, uit nu dinsdag ga ik voor vier dagen naar de kliniek. Niet langer want dan gaat de dokter in verlof,en dan kom ik naar huis want ik wil zijn collega niet aan mijn bed. Dus zijn we zo afgesproken hij in verlof en ik naar huis Mijn huisdokter zal schrikken als hij uit verlof komt,en het verslag leest van dr.Kegelaers dat hij me zo ver heeft gekregenom een paar dagen naar de kliniek te komen. Mijn zus zal ook wat doen zij weet ook nog van niets,zij komen morgen uit vakantie ik wilde hun vakantie niet verstoren. En waar ik eigenlijk voor binnen ga moeten ze niet weten!Het is en blijft voor de pijn en meer niet! Mijn hondje zou eerst bij de buurvrouw gaan,maar zij heeft gebeld dat het niet gaat .Zij stelt het dan zelf voor en dan op het laatste gaat het niet meer. Ach, ik zie het eigenlijk niet goed zitten om naar de kliniek te gaan. Ik voel me er nog slechter door!Ik heb veel zin om het af te bellen! We zullen zien wat het zal geven als ik terug thuis ben! Nog vele zonnige groeten
Er nog altijd geen schot in de zaak gekomen in verband met die lek. Ik had alles op gestuurd naar de pidpa maar kreeg deze week, bericht dat er nog een papier ontbrak van de loodgieter. Ik heb dan naar de pidpa gebeld en alles nog eens uit gelegd!Dat ik naar de loodgieter bel dat hij me weer naar sociale woningen door stuurt, en zij me dan weer naar de loodgieter en dat het dan blijft duren Zij hebben dan voor gesteld om zelf iemand te sturen om te komen kijken,die komt nu dinsdag in de voormiddag. Want ik wil nu eindelijk dat alles in orde komt, want ik word het stil aan moe en dat ik eindelijk weet waar ik voor sta. En of dat nog niet genoeg is!Ben ik deze week in pan gevallen met mijn fiets,die hebben ze gisteren komen halen.Nu moet ik alles te voet doen en dat is voor mij een hele op gave,want met al die pijn kan ik niet vergaan.Ik hoop dat er niet veel kosten aan zijn,want het is er een met batereien.Het zou een dikke week duren of langer want ze hadden veel werk,maar ze zouden het laten weten wanneer hij klaar was.Hoe vlugger hoe liever! Nu maar hopen dat alles vlug in orde komt,zo wel het een als het ander. Zo dat was het weer voor deze keer,met mijn zagen en mijn klagen;Maar het lucht mijn hartje een beetje op! vele groetjes en tot de volgende keer
Ik ben cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in duffel (belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, lezen en het laatste jaar mijn laptop.
de vorige keer in over mezelf heb ik mijn grote liefde vergeten en dat is mijn hondje Mieke een mini malteser het is een schatje ligt altijd aan mijn voeten ik zou niet zonder haar kunnen zij is mijn leven ik hou van haar als een kind
Ik ben Cecilia Storms
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: breien,haken,kruissteken lezen.
Deze beren en poppen heb ik 28 jaar geleden voor een klein meisje in Kirchberg-Tirol in Oostenrijk gemaakt.Nu 28 jaar later is haar dochtertje 2 jaar,en is zij de gelukkige die met dit speelgoed mag spelen.Als ik deze foto van hen kreeg, schrok ik wel eve
Ik vind het maar triestig weer vandaag,koud en donker en daar kan ik niet goed tegen.Als het donker weer is zou ik bijna gans de dag met licht zitten,ik kan er niet tegen als het donker is.Bij mij moet het licht zijn!Het triestigste aan de winter vind ik,dat het vroeg donker is en lang donker blijft.En als je dan alleen bent zijn dat lange avonden.
Prutke lieve kleine hond,soms maak je het veel te bond.Nu lig je rustig te slapen,dat ik er zelf van moet gapen.Dus word het stilaan tijd,om naar ons bedje te gaan.We gaan dan maar alles sluiten,en jou nog eens buiten laten.Dan kun je doen wat je hoeft te doen,en anders ga je maar weer naar dromeland toe!
Duimen dat mijn fiets in aantocht is.
Ik ben Cecilia Storms
