Ik ben Storms Cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgiê) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Handwerk,lezen.
ik ben invaliede er is veel dat ik niet meer kan sinds de laatste vier jaar daarom ben ik aan deze blog begonnen om een beetje kwijt teraken een foto heb ik nog niet daar ik nog niet zolang een laptop heb.
Mijn hondje Prutske is nu drie weken al bij mij, het is een kleine deugniet maar wel lief. Hij speelt heel graag met kleine knuffels en ook met balletjes. Hij is al goed bekomen en leert redelijk goed wat mag en niet mag. Maar ik moet wel zeggen hij is mijn derde hondje,maar hij is de hevigste van de drie. Alle weken komt mijn poetsvrouw, en die kent hij al goed en dan word hij even door haar geknuffeld. En dan is meneer tevreden! IK hou veel van hem,maar kan er ook wel eens kwaad op zijn. Maar ik ben vlug vergeten waarom ik kwaad was!
Het is weer zover vannacht gaat het zomeruur weer van start!Ja beste mensen,het is dan een uurtje minder slapen.Ik weet niet hoe jullie je daar bij voelen,ik mis dat uurtje wel maar het went na een tijdje wel.Dus mensen niet vergeten,uw uurwerk een uurtje naar voor teschuiven!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Want zomertijd begind!
Lieve kleine hond, lieve kleine Pruts.Vandaag word je negen maanden oud!Wat gaat de tijd toch snel voorbij,het is alsof je nog maar pas bij me bent.Maar dat is ook al zeven maand!Mijn lief klein hondje ,ik hou van U!Uw bazinneke Cilleke
Mijn fiets staat na zes weken nog altijd bij de fietsenmaker! Eerst waren het de stukken die niet binnen kwamen en als ze er waren dan paste ze niet. Nu is het zo ver gekomen dat er een nieuw voorwiel in komt, maar dat moet natuurlijk besteld worden. Hoe lang gaat dat weer duren! Ik moet dus alles te voet doen, en dat gaat me niet goed af. Mijn benen doen zo'n pijn dat ik thuis kom meer op de zetel lig. Sinds ik deze weken te voet ga voel ik dat het moeilijker gaat. Ik geraak amper bij de kenisist, en die woont niet ver van mij vandaan. De week die komt zou ik een afspraak met de huisdokter moete maken! En als mijn fiets dan nog niet terug is, moet ik te voet naar hem en dat is een eindje stappen. Ik zou kunnen vragen of hij naar me thuis komt. Sinds ik uit de kliniek ben gaat het toch niet zo best met me. Er zijn momenten als ik met mijn handwerk bezig ben of met iets anders. Begin ik zo te bibberen dat ik alles moet laten liggen voor wat het is, als ik naar de dokter ga zal ik het hem eens zeggen en vragen wat dat kan zijn. Terwijl ik dit nu intik moet ik soms ook stoppen omdat ik begin te bibberen. Ik denk dat het van de vermoeidheid komt, daar ik alles te voet doe de laatste zes weken. Weet je! Vele kunnen hun auto niet missen, maar ik kan mijn fiets niet missen. Dat is mijn vervoer middel om overal naar toe te rijden. Hulp vragen ligt niet in mijn aard, ik sta het liefste op eigen benen Als ik veel moet halen naar de winkel dan vraag ik een van mijn nichtjes. Zij staan dan voor me klaar, en doen dat met veel plezier. Maar het liefst doe ik alles zelf! Daarom hoop ik dat ik de week die komt ik telefoon krijg dat ze mijn fiets brengen. Wat gaat me dat weeral kosten Duimen dat mijn fiets in aantocht is. Zo dat was het dan al weer, nog vele groetjes van, cilleke
Vorige week kreeg ik weer een aanmaning dat ik mijn rekening nog niet betaald had. Maar ik had nog altijd geen brief gekregen met het bedrag er op,hoeveel ik nu eigenlijk moest betalen van die lek. Want ik kwam in aanmerking voor vermindering!Dan maar weer gebeld naar de pidpa en mijn uitleg nog maar eens gedaan. Nu wil het lukken de persoon die daar voor instaat was er niet ,maar ze gingen hem verwittigen dat hij naar me moest bellen. Dus maandag kreeg ik van deze persoon telefoon met de mededeling, dat alles onderweg was en dat ik van het hele bedrag maar de helft moest betalen. Een paar dagen later stak alles in de bus, het was nog een heel bedrag dat ik zelf moet betalen. Maar ik was toch blij dat de helft er af was!Dat zijn kopzorgen minder want ik heb daar straks de rekening weg gedaan. Ik zal deze twee weken het heel rustig aan moeten doen, om rond te komen maar ik kom er wel. Hopelijk maak ik dat niet meer mee ,want je kunt maar een keer zo'n vermindering krijgen. Dat is een stress factor minder! Nu alles terug op punt krijgen en proberen terug wat te sparen.Daar ik nog een rekening van de kliniek moet krijgen, en binnen enkele maanden is het de afrekening van gas en elektriciteit. En dat zal ook wel meer zijn dan andere jaren,na zo'n strenge winter. Zo dit verhaal is dan gedaan,en kan verdwijnen uit mijn hooft! Zo dat was het dan alweer, je hoord me wel een andere keer nog vele groetjes van Cilleke!!!!!!!!!!!
Deze voormiddag heb ik bezoek gekregen van ons Emily en ons Elien. Hun mama heeft hen bij me afgezet voor ze naar haar werk is gereden Het eerste wat we gedaan hebben, is rond negen uur naar winkel geweest. Want ik had bijna niets meer in huis om te eten het werd tijd dat ik boodschappen ging doen. Zo gingen wij samen op stap! In mezelf moest ik mee lachen dat ik de meisjes niet kon volgen, zij stapten er goed vandoor met hun jonge benen. In de winkel aan gekomen vonden ze van alles lekker, ze mochten dan elk iets kiezen. Geen snoep! Het moest gezond voedsel zijn, natuurlijk iets dat ze graag mochten. Waar ik van schrok was, dat ze zo goed luisterde! Nu wil het lukken dat het werkje dat hun vake(mijn schoonbroer)ging doen met zijn vriend niet door ging. Nu had mijn schoonbroer al aan de deur geweest en ook al getelefoneerd. Maar ik had niets gehoord of gezien! Als we van de winkel terug waren hebben ze de tv op gezet, en op ket net aan het kijken geweest. Dan vroeg ons Emily of ze met ons Mieke in het weggetje mocht wandelen. Dus Mieke haar les aan en op wandel, maar ik moest mee anders ging Mieke niet verder. Het stond ons Mieke niet aan dat ze haar les moest aan doen, daar ze anders in dat weggetje los mag lopen. Zo ben ik dan nog aan de praat geraakt met een buurvrouw. En moet mijn schoonbroer een paar keer aan de deur geweest zijn, en nog een paar keer gebeld hebben op mijn gsm. In plaats van dan langs achter te komen, neen hij reed iedere keer terug naar huis. Ons Emily was al terug naar binnen gegaan, dus ben ik ook maar naar binnen gegaan. Toen hoorde ik mijn gsm het was mijn zus. Zij vroeg waar we zaten, en vertelde toen alles. We hebben er eens goed mee kunnen lachen, ik was blij dat ik niets gehoord of gezien heb. Het was een mooie voormiddag met mijn 2 achternichtjes! Groetjes en nog een fijne namiddag Cilleke
De laatste dagen van juli heb ik door gebracht in het ziekenhuis. Mijn neuroloog dr. Kegelaers vond dat ik even opgenomen moest worden, voor nog een paar onderzoeken daar ik altijd toch zo veel pijn heb . En hij vond elke keer dat ik naar hem kwam, om de drie maanden dat ik er slechter uit zag.Ik voelde dat zelf ook dat het niet goed met me ging, nooit werd er op gereageerd als ik het tegen een van mijn twee dokters zei. Maar nu zal het bij de neuroloog door gedrongen zijn dat er iets niet goed ging. Ik was altijd moe nog altijd, dat wil maar niet beteren! Verder voel ik mij vaak alleen zeker als ik veel pijn heb. Mijn huisdokter wist hier nog niets van daar hij op verlof was!Wel van de pijn maar niet van de opname.Als ik dan terug thuis was en hij uit verlof , dan heb ik naar hem gebeld om het te zeggen. Deze week zou ik naar de psycholoog moeten bellen, om haar te zeggen hoe deze dagen thuis is verlopen En of we een afspraak kunnen vast leggen, maar mijn fiets staat nog bij de fietsenmaker. En voor de bus moet ik een eindje gaan dat kan ik niet aan. Dan in Lier moet ik ook nog een stukje gaan dan ben ik te moe om nog een woord te zeggen. Ik zit of lig maar te denken hoe ik het moet aan pakken hopelijk brengen ze deze week mijn fiets . Dan kan ik nu het weer nog goed is misschien met de fiets naar Lier rijden!Daar ik denk dat de bus om moet rijden,want ze gaan aan de Carrefour in Lier dat kruispunt vernieuwen. Anders moet ik haar vragen om nog even te wachten, met afspraken bij haar in de kliniek tot ik mijn fiets heb. Want mijn schoonbroer kan ik niet alle twee weken vragen, want dan gaan zij zich afvragen waarom ik zo dikwijls naar de kliniek moet. En dat gaat toch niet want hij moet deze maand aan zijn oog geopereerd worden, dus moet hij de eerste weken het rustig aan doen. En als dat dan allemaal in orde is dan begint de school terug en heeft hij werk met de kleinkinderen naar school te doen en terug gaan halen. DUS!!!!Zal ik eerst alles nog eens met dr. Kegelaers bespreken want ik krijg er nog kop nog staart aan! Er zijn dus zeker twee dingen die ik deze week nog moet doen:1.bellen naar de psycholoog 2.een brief schrijven Dus het zal nog een drukke week worden daar mijn handwerk ook niet kan wachten. Ik moet nog 2 aapjes maken en nog 2 engeltjes dan pas kan ik voor mijn zelf beginnen.
Vorige vrijdag was het drie maand geleden dat ik nog bij dr.Kegelaers was geweest.Ik moest eerst een scanner laten nemen, en daar na had ik een afspraak met de dokter. Op de scanner was niet veel te zien!De laatste tijd had ik al zo een vermoeden, dat ik ooit wel eens terug op genomen zou worden in de kliniek. Want de dokter vond dat ik elke keer, dat ik bij hem kwam ik er slechter uit zag. En nu had hij in die drie maanden van mij niets gehoord, en dat is niet van mijn gewoonte Hij vroeg hoe ik me voelde want ik was in zijn ogen weer achter uit gegaan. Ja, ik voel mij niet goed had pijn in de benen, omdat ik alles te voet moet doen daar mijn fiets nog bij de fietsenmaker staat. Maar het is dat niet alleen!Ik kamp momenteel weer met een depressie die maanden geleden begonnen is. Die ik toen nog wat kon verbergen maar ik kan ze nu niet meer de baas! En je kunt het een tijdje verstoppen achter een masker, maar op een bepaald moment gaat dat niet meer. En dan moet ik het toegeven dat ik met een depressie zit! Vrijdag was ik met de dokter aan het praten, over de pijn dat ik het niet meer kon verdragen. Maar weet je nu wil ik mijn hart hier wat opluchten in mijn dagboek! En ik weet niet meer wat ik tegen de dokter allemaal heb gezegd. Dat heb ik nu altijd dat ik depri ben! Misschien beter zo want wat heb ik allemaal gezegd. Dus wat ik al maanden vermoede kwam, uit nu dinsdag ga ik voor vier dagen naar de kliniek. Niet langer want dan gaat de dokter in verlof,en dan kom ik naar huis want ik wil zijn collega niet aan mijn bed. Dus zijn we zo afgesproken hij in verlof en ik naar huis Mijn huisdokter zal schrikken als hij uit verlof komt,en het verslag leest van dr.Kegelaers dat hij me zo ver heeft gekregenom een paar dagen naar de kliniek te komen. Mijn zus zal ook wat doen zij weet ook nog van niets,zij komen morgen uit vakantie ik wilde hun vakantie niet verstoren. En waar ik eigenlijk voor binnen ga moeten ze niet weten!Het is en blijft voor de pijn en meer niet! Mijn hondje zou eerst bij de buurvrouw gaan,maar zij heeft gebeld dat het niet gaat .Zij stelt het dan zelf voor en dan op het laatste gaat het niet meer. Ach, ik zie het eigenlijk niet goed zitten om naar de kliniek te gaan. Ik voel me er nog slechter door!Ik heb veel zin om het af te bellen! We zullen zien wat het zal geven als ik terug thuis ben! Nog vele zonnige groeten
Er nog altijd geen schot in de zaak gekomen in verband met die lek. Ik had alles op gestuurd naar de pidpa maar kreeg deze week, bericht dat er nog een papier ontbrak van de loodgieter. Ik heb dan naar de pidpa gebeld en alles nog eens uit gelegd!Dat ik naar de loodgieter bel dat hij me weer naar sociale woningen door stuurt, en zij me dan weer naar de loodgieter en dat het dan blijft duren Zij hebben dan voor gesteld om zelf iemand te sturen om te komen kijken,die komt nu dinsdag in de voormiddag. Want ik wil nu eindelijk dat alles in orde komt, want ik word het stil aan moe en dat ik eindelijk weet waar ik voor sta. En of dat nog niet genoeg is!Ben ik deze week in pan gevallen met mijn fiets,die hebben ze gisteren komen halen.Nu moet ik alles te voet doen en dat is voor mij een hele op gave,want met al die pijn kan ik niet vergaan.Ik hoop dat er niet veel kosten aan zijn,want het is er een met batereien.Het zou een dikke week duren of langer want ze hadden veel werk,maar ze zouden het laten weten wanneer hij klaar was.Hoe vlugger hoe liever! Nu maar hopen dat alles vlug in orde komt,zo wel het een als het ander. Zo dat was het weer voor deze keer,met mijn zagen en mijn klagen;Maar het lucht mijn hartje een beetje op! vele groetjes en tot de volgende keer
Begin deze maand heb ik jullie vertelt over de hoge rekening van het water. Eindelijk na veel rond rijden en bellen naar de loodgieter, is er dan toch schot in de zaak gekomen. En heeft hij een brief gebracht om mee op te sturen naar de pidpa .Ik heb dan alles aangetekend op gestuurd, dan kunnen ze al niet zeggen dat zij het niet gehad hebben Nu hoop ik dat alles vlug in orde is, dat ik eindelijk te weten kom hoe veel ik zal moete betalen. Want de stres heeft veel pijn verhoorzaakt. Maar bij die loodgieter was het iets dat dagelijks gebeurd zo praat hij daar over. Ik was toch blij dat hij daar stond met dat briefje! Nu is het wachten wat de pidpa gaat beslissen, ik hoop dat er wat van de som afgaat want dit bedrag kan ik niet betalen. De pijn is nog niet verbeterd maar daar zit dat weer voor iets tussen. Momenteel heb ik niet veel kracht in mijn benen, dat voel ik als ik rond loop of nu ook als ik met de fiets onderweg ben. Ben doodmoe als ik thuis kom, dan zou je meer moete wandelen of fietsen. Ik heb een reden om gaan te wandelen mijn hondje. Doch ik doe de moeite niet meer om met haar een wandeling te doen. Stom van mij want het zou voor mij ook geen kwaad doen maar ik voel dat het niet gaat! Binnen kort zal ik wel moete want mijn fiets begint raar te doen, ik zal hem eens naar de fietsenmaker moete doen voor na te laten kijken. Dus zal ik wel te voet moete gaan winkelen of ik vraag aan een van de dochters van mijn zus om met mij naar de winkel te rijden. Dus de zaak lek is een stapje verder! vele groetjes en tot de volgende keer Cecilia
Het woord moete komt zo dikwijls voor en dat is één van die woorden die ik niet graag hoor!
Ik ben aan van alles en nog wat bezig: aan het lezen breien haken en kruissteek. En ik heb nog veel in mijn gedachten dat ik zou willen doen, en zou moeten doen mijn afwas en mijn strijk. Maar ik heb geen zin om er aan te beginnen! Ik kom juist van mijn gebuur Rosa heb het gehaakte aapje weg gedaan. Daar heb ik dan vernomen dat haar gebuur Marie-Jeanne gaat verhuizen. Ja, ik kan dat aannemen als je alleen bent zijn die huizen te groot. En de kinderen maken zich ongerust over haar, ze moet maar eens van de trap vallen. Ze zou over de brug gaan in een klein huisjes waar alles beneden is. Maar ik vind dat allemaal goed maar ze zeggen dikwijls: een oude boom verplanten! En ik ben nu al van haar geschrokken dat ze zo vermagerd is en oud geworden is. Het is nu wel een dame van voor in de tachtig, maar zij heeft er altijd goed uit gezien. Dat die verhuis er goed aan zal doen dat weet ik niet Het is allemaal zo kort op een:eerst haar man verloren dan een paar maanden geleden de pees van haar schouder afgeschuurd. Dat is ze allemaal goed door gekomen, maar dan nu in september die verhuis Ik hoop dat zij er sterk genoeg voor is! Maar verder over mezelf!Ik zou nog graag een deken haken in allemaal vierkantjes, en een sjaal in het zelfde motief. Dan nog een paar aapjes en nog wat andere dieren, er steekt nog zoveel in mijn hoofd. Maar als ik al mijn wensen wil vervullen, zal ik tijd tekort hebben om alles te maken. Zo blogvrienden dat was het dan voor nu een mooi weekend en profiteer van het goede weer. Nog vele groetjes van Cilleke
De laatste weken voel ik me heel slecht, je mag wel zeggen depressief! Het is begonnen als de pidpa een nieuwe meter kwam steken, en dat die man zei dat ik ergens met een lek zat.En dat ik veel meer had verbruikt dan het jaar er voor. En paar dagen later kreeg ik mijn rekening thuis, ik dacht dat ik iets aan mijn hart kreeg.Een getal ga ik niet noemen! Maar de mensen die het al eens hebben mee gemaakt, zullen wel weten waar ik over spreek Ik heb dan naar de volkswoningen gebeld en alles uit gelegd, en gevraagd om een loodgieter te sturen. Dan heb ik nog hulp gevraagd aan mijn zus om naar de pidpa te bellen, om uit te leggen dat dat niet kon dat ik zo veel moet betalen. Zij kan dat beter uitleggen langs de telefoon dan ik, zij hebben mij tijd gegeven tot eind juni om alles in orde te brengen De loodgieter heeft deze week al een nieuwe leiding komen leggen, door het plafond in de kelder naar de living en zo verder naar de keuken Alles verloopt nu zo als het moet maar nu nog terug naar de pidpa bellen Want ik ga die som niet betalen! Die huizen staan hier bijna 60j, en er zijn nog nooit nieuwe buizen gestoken En als ik het moet betalen weet ik niet hoe, want als je op invaliditeit staat heb je ook geen groot inkomen. Ik ben al een paar weken aan het dubben en denken hoe moet ik het gaan doen Misschien moet ik naar het OCMW gaan om uitleg, of zei mij kunnen helpen hoe ik het moet regelen Slapen doe ik bijna niet en daar voor sliep ik dag en nacht. Het spook heel de tijd door mijn hooft, dat ik er zo'n hooft pijn van krijg dat ik soms niet meer door m'n ogen kan kijken van de pijn. Ik ga het hier bij laten want ik voel de tranen weer op komen, en eens ik weer begin te huilen kan ik weer niet stoppen. Als alles in orde is laat ik jullie weten hoe het verlopen is, en dat moet nog deze weken zijn. Want het zal vlug eind juni zijn!!!!!!!!!!!!!!!
Gisteren was het een pracht van een dag,ik voel de mij goed en alles ging vanzelf.Gans de dag zou ik willen bezig zijn maar dat durfde ik niet, omdat ik het de volgende dag het dan moet bekopen. Heb wat in mijn tuin bezig geweest want de buxus moest geknipt worden,dan nog wat vuil tussen de bloemen weg gedaan.Ik voelde dat het genoeg was geweest en ben ik maar gestopt, heb ik mijn boek vast gepakt en ben dan nog wat buiten gaan zitten lezen.Zalig was het in dat zonneke!Die warmte deed goed aan mijn spieren maar als het zonnetje volop op ons koerke staat, kun je er niet blijven zitten. Dan maar naar binnen gegaan! Eens binnen heb ik mijn handwerk vast genomen één van de zo veel werkjes.Dit maal was het kruissteek heb daar nog een tijdje aan bezig geweest, het was een dag dat alles van zelf ging niet één steekje heb ik moete los maken.Dan is het zalig om aan handwerk te werken, maar ik heb van die dagen dat ik het zou weg gooien. Dat ik de een fout na de andere maak een dan word ik dat werkje zo moe, dat ik dan maar iets anders vast pak een brei-haakwerkje. En als dat niet gaat is er nog een ding dat over blijft, en dat is mijn boek vast te nemen of even op de zetel te gaan liggen. Maar natuurlijk heb ik mijn laptop nog, waar ik ook van alles en nog wat op zoek Ik zoek veel handwerk op brei-haakwerk op, of ook kruissteek en nu ook veel hoe ik bloemen moet haken. Die ik dan weer op een ander werkje kan naaien Zo vul ik mijn dagen want ik hoor of zie niet veel mensen. Verder is er ons Mieke (hondje) nog zij vraagt ook veel want aandacht, soms is zij jaloers als ik handwerk aan het doen ben .Want dan gaat er geen aandacht naar haar maar ik kan moeilijk, haken of naaien met haar op mijn schoot. Maar wat wil je ze is ook al 11 jaar! In de namiddag gaan we samen wat rusten op de zetel, en dat doet ons Mieke graag en ik ook. Maar dan val ik meestal in slaap voor enkele uren, en dat is niet zo goed want dan is de namiddag soms voor de helft voorbij En dan heb ik geen zin meer om nog iets te doen en dan denk ik,blijf nog maar wat liggen maar dat is niet goed want zonder dat je het weet is de namiddag om. Ik heb liever dat het mooie dagen zijn dan ben ik meer buiten, maar aan het weer hebben we niets te zeggen. Ik hoop dat het vlug voor een tijdje zonnig word, het heeft al lang genoeg koud geweest. Zo lieve mensen dat was het dan alweer! Tot de volgende keer,Cilleke
Vandaag is een grote dag! Ons Jenske mag voor eerst, naar de kleuterklas. Ik vind hem nog zo klein! Maar zal nu vlug groter zijn. Hij zal de hartjes van de meisjes stelen, en nog veel deugnietrij bij leren. Veel plezier kleine man!!!!!!!!!!!!!
Ik heb juist bericht van zijn mama gekregen Jenske is goed gestart het eerste wat hij zag was een auto.
De vijf weken zijn weeral voorbij dat ik bij dr. Kegelaers Bert ben geweest, die weken en dagen vliegen voor bij.De brief van de Peter heb ik dan maar ook gegeven, wat maakt het uit ze doen beide toch hun zin Ik vond het nu ook niet nodig om die neurostimulator te laten veranderen,daar het al wat beter gaat dan over enkele weken. Thuis weet ik altijd wat ik moet zeggen, en als ik bij de dokter ben ik alles vergeten. Zo ben ik het vergeten te zeggen van die dikte, dat ik voel in mijn rechter kuitbeen. Dat zal dan weer voor de volgende keer zijn, als ik het dan weer niet vergeet! Ik zou alles op papier moete schrijven als er iets is en dat aan de dokter door geven De volste vertrouwen heb ik in dr.Kegelaers, maar hij geeft toe dat ik het hen niet gemakkelijk maakt. Ja, ik ben nu eenmaal een moeilijk geval. Mijn volgende afspraak is op 19 juli dan heb ik ook een afspraak voor een echo Want het is al een paar jaar geleden dat er nog een echo is genomen, een mr kunnen ze niet meer nemen bij mij. Dat is verboden terrein voor me met die stimulator, want dan zou er wel eens ongelukken kunnen gebeuren. Ik hoop altijd dat ze iets zien op de echo dat te maken heeft met de pijn. Maar er is nooit iets op te zien op een manier is dat goed, maar op een andere manier waar blijft dan die pijn van komen. Zo blijf ik van de ene dokter naar de andere dokter lopen. Om de zoveel maanden doe ik mijn klachten tegen dr.Kegelaers, en verder om de twee weken tegen dr.Andersen mijn huisdokter. Soms vraag ik mij af of zij mijn gezaag niet moe worden, dat zou ik eens moete vragen het is toch een vraag als alle andere. Dus ga ik binnen een goede twee maand terug naar dr.K, en nu doen we verder zoals we bezig zijn.En volgende week gaan vrijdag naar dr.A, en daarna is het verder doen als we bezig zijn. Wat moete ze nog doen voor die pijn als je ook al morfinepleister plakt, en dan nog pillen neemt voor de pijn Ik geloof dat ze op een moment ook voor een raadsel staan, en ook niet meer weten wat doen Ik hoop dat met die echo iets uit de bus komt, en anders is het zo verder doen.
Ik wens iedereen nog een goed weekend met wat meer zon en wat warmer. tot de volgende keer groetjes cilleke
Gisteren deed onze Niels zijn eerste communie, er waren 49 communiekantjes vertelde mijn nichtje. Het weer was heel zonnig en warm, het was echt een pracht van een dag Ik was echt benieuwd wat hij aan ging hebben, daar hij het zelf had mogen kiezen Ze zouden mij komen halen rond 12.45, en zouden zo dan naar het lepeltje rijden waar de feest was Toen ik onze Niels zag schrok ik wel even, dat had ik nu niet verwacht. Er stond voor mij een kleine man! Helemaal in een kostuum met alles er op en er aan. Echt zijn papa maar dan in het klein, hij heeft een goede smaak wat kleren betreft.Het eten was lekker maar taart was er niet, de communiekant wilde chocomous. Hij eet niet zo heel graag taart en het was zijn feest! De feestzaal was in twee verdeeld, en in de andere helft was nog een communiefeest. Dat jongentje zat bij onze Niels in de klas. Maar als je de twee jongens samen zag, was dat toch een klein ventje. Maar ja, onze Niels is nu wel groot voor zijn leeftijd Na het eten gingen er veel buiten zitten, maar ik en mijn zus bleven binnen. Want de zon stond pal op dat stukje gazon en daar kan ik niet tegen. 's Avonds ben ik nog wat mee buiten gaan zitten, tot dat ons Els zei dat ze met de meisjes naar huis reed. Ja, het was vandaag school en ik moest mijn hondje bij de buurvrouw gaan halen Ik vond het een mooie dag, en hij heeft mooie kado's gekregen en natuurlijk zijn koersfiets. Daar was hij voor aan het sparen. Eens thuis ben ik op de zetel gaan liggen want mijn voeten waren zo dik, van daar heel de namiddag te zitten Maar het was fijn om er bij te zijn!!!!!!!!!!!!!!!
Het is een dikke week geleden dat ik nog iets geschreven heb, dat kan al eens gebeuren denk ik bij iedereen. Heb moeilijke dagen achter de rug! Mijn hondje Mieke was verkouden en met de dag zag je haar achteruit gaan, lag maar op de zetel en van eten was ook geen sprake.Soms waren er dagen bij dat ze geen hap binnen kreeg, bibberende van de koorts het was triest om te zien. Dierenarts heeft haar medicatie gegeven en sinds een paar dagen is ze terug gaan eten, en komt er meer leven in de brouwerij nog een beetje en ze blaft terug als de beste. Het was stil in huis niet dat ze veel lawaai maakt, nu lag ze op de zetel en anders komt ze vragen voor buiten te gaan maar dat was nu het geval niet. Ik droeg ze regelmatig naar buiten om haar behoefte te doen. Zelf voelde ik me ook niet zo best dat weer speelt hard op mijn spieren, van mij mag de zon gaan schijnen dit is toch geen lente. Het begint hier juist weer wat te regenen. Dat er veel mensen en dieren ziek zijn, daar schrik ik niet van met zo'n weer Het blijft maar koud met nu en dan een warme dag, maar dat zijn er nog niet veel geweest. Ik moest dan een paar keer naar Lier eenmaal naar de kliniek, om mijn schoen met beugel gaan te halen Dan kreeg ik de volgende dag bericht dat mijn bril klaar was, die zijn we dan de volgende dag gaan halen bij Pearl. Die dagen was ik wel bang om mijn hondje alleen te laten, dat waren juist de zwaarste dagen van haar ziekte En toch als ik thuis kwam liep ze mij te gemoed, ze waggelde van hier naar ginder alsof ze een pintje had gedronken. Soms moest ik er mee lachen, maar toch was het zielig om het te zien Maar ik ben blij dat ze aan de betere hand is. Ik kom juist van de brievenbus wat is het koud buiten, dat is geen weer om gaan te wandelen of nog een beetje in de tuin verder te doen Dan moet het maar wachten tot een van de volgende dagen, mijn tuin geraakt maar niet in orde en ik moet het dan met beetjes doen ook. Maar ik kom er wel!
Verslaaft aan sjaaltjes zo kun je het noemen. Voor elke dag van de week heb ik een sjaal en dan blijven er nog over, ben nog volop aan het breien nog een beetje en ik heb er 2 per dag.Mijn zus heeft er al een paar over gekocht dan moet zij er niet aan beginnen ook al is het zo eenvoudig. Ik heb er mijn plezier aan en ik doe het graag maar goed koop is het niet katoen. Iets anders heb ik niet dan mijn handwerk en mijn laptop en lezen natuurlijk. Ik zal blij zijn als ik mijn andere bril heb dan kan ik terug aan mijn lap met kruissteek verder doen.Daar met deze bril gaat het niet meer hopelijk heb ik op dat laatste stuk, dat ik gedaan heb niet te veel fouten heb gemaakt eenvoudig is het niet om die fijne kruisjes terug los te doen. Maar het ergste vond ik in Lier naar de kliniek moest voor mijn schoen weg te doen met die beugel want dat jaar is weeral bijna voorbij. Dan moet die beugel na gekeken worden, laat je dat niet doen dan vervalt de garantie. Dan laat ik er een nieuwe schoen aan zetten, en dat is het enige paar schoenen dat ik koop op een jaar. Woensdag kan ik hem terug gaan halen en dan is het weer beugel tijd, en gaan mijn botten in de kast tot dat het terug winter word.Hopelijk kan ik die dag mijn bril ook kan halen, dan gaat dat in een moeite door. Daar ik altijd mijn schoonbroer lastig moet vallen, want met de bus mag ik van mijn zus niet mee rijden, omdat ik dan nog een stuk te voet moet gaan en ik moest eens vallen.Als dat allemaal voorbij is dan is het weeral bijna tijd om naar dr. Kegelaers. Met al dat geloop en afspraken komt mijn poetsvrouw maar eerste op7 mei terug, dus zal ik toch eenmaal moete proberen van te poetsen, of er moest een vervanging komen.En anders is het eens goed koper voor mijn rekening! Vandaag moest ik naar de huisarts die weken vliegen voorbij, ben juist bij hem geweest en ik moet al terug.Dat bleef maar duren met die persoon die binnen was en ik had een afspraak om 13.15u.,nu wil het lukken dat den Dirk binnen komt, en ik vroeg hoe laat het was het was al 13.45u.Als ik bij hem weg ging was het toch zo aan het regenen dat Peter(dokter) zegt den Dirk steekt uw fiets wel in de koffer. Spijtig genoeg ging dat niet en moest ik met de fiets door de regen! Ik moest eigenlijk nog boodschappen doen maar ik was op korte tijd zo nat, dat ik maar naar huis ben gereden en dat morgen naar de winkel zal rijden. Heb mijn natte kleren uit gedaan en droge aan gedaan, en ben onder een vlies deken gaan liggen want ik had het zo koud. Ik kreeg het maar niet warm en heb de verwarming dan maar wat hoger gezet, we zullen op het einde van het jaar een zware rekening krijgen.
Zo dat was het weer! Ik wens iedereen nog veel blog plezier en tot een volgende keer
Aan iemand hulp vragen is voor mij niet zo eenvoudig, hoe moet je er aan beginnen want dat is voor mij al een groot vraagteken. Ook wil die persoon naar je luisteren en hoe ga je van start. Ik voel me de laatste tijd alleen, zit hier gans de dag op mijn eentje en dan begint de verveling. Want het lezen een handwerk begint me dan ook wat tegen te werken, of het gaat helemaal niet. Vroeger kwam de jongste dochter van mijn zus, al eens langs als ze van haar werk kwam. Ze heeft nu ook al jaren een echtgenoot en twee schatten van kinderen,je kun toch niet verlangen dat ze dan geregeld langs komt.Er is dan nu ook de voorbereiding voor de eerste communie, van haar oudste zoontje dat plaats vind op 5 mei 2013.Hopelijk is het dan weer wat beteren en is de zon van de partij. Mijn zus en haar kinderen en kleinkinderen zijn momenteel aan zee tot vrijdag dat het weer maar mee valt. Dat is iets dat ze alle jaren doen!Ik ben eenmaal mee geweest maar die drukte was voor mij teveel. Voor dat mijn nichtje vertrok heb ik nog een bericht gestuurd, om te zeggen dat ik naar de communie kom nog enkele weken en het is zover.Dan nog naar mijn kapper bellen zij komt volgende week. Nog een kaartje gaan kopen dat zal er deze week nog wel van komen. In het berichtje aan mijn nichtje ging het niet alleen over de communie, maar ook dat ik mij alleen en niet goed voelde.Als ze van zee terug zijn schreef ze zou ze zaterdag, als het gaat eens langs komen met de jongens.Dat zou ik fijn vinden al is het maar een uurtje, maar dan is die dag gebroken. Sorry, het is niet geschreven als anders het zit in mijn hooft maar het komt niet.De woorden staan daar voor mijn ogen en toch krijg ik ze niet geschreven ,ik heb het soms moeilijk met mij uit te drukken.
Het is al een paar dagen geleden dat, ik van mij nog heb laten horen. Maar paasdag was moeilijk dat was de dag dat mijn moeder zo gezegd 87j. zou worden, dan zat ik nog heel de dag alleen met Pasen.Dat vond ik heel triest!Toch de avond heeft alles goed gemaakt mijn neef belde dat ze even langs kwamen.Dat was een pracht van een avond, zijn vrouw heeft al een goed buikje zij moet bevallen begin september voor haar is dat haar zevende. Want zij heeft er al zes van haar eerste man.Voor mijn neef is het zijn derde hij heeft al twee jongens bij zijn vrouw zijn het ook allemaal jongens.Haar zwangerschap verloopt goed ze is toch ook bijna 41j.In het begin dacht ik waar beginnen ze nu nog aan, als zij nog graag eentje van hun beide hebben moet je niet langer wachten. Al de jongens komen goed overeen ze maken wel eens ruzie en toch zou je zeggen, dat ze van een en de zelfde moeder en vader zijn. Ik ben blij dat die paasdagen voor bij zijn want zo alleen is ook niet alles, en het ging me ook niet al te best.Door die verandering aan de neurostimulator moet ik dat gevoel terug gewoon worden.Je zou kunnen zeggen hoe is dat mogelijk, je zou dat zelf moeten ondervinden wat dat gevoel is.Daar het moeilijk is om uit te leggen mensen die ook een stimulator hebben ,zullen mij wel verstaan waar ik het over heb. Paar weken geduld en dan zal alles wel terug gaan als daar voren!Nu staat het even af omdat ik zo dadelijk een beetje ga rusten en dat mag je mag het even afzetten. Automatisch als de pijn terug komt zet je die stimulator toch terug op. Ik hoop dat iedereen een mooie paasweekend hebben gehad veel eitjes hebben geraapt en van gesmuld hebben. Iedereen die nog verlof hebben nog een fijne vakantie, en aan de andere veel werk plezier want ik wou dat ik nog kon gaan werken.
Nog vele groetjes en tot de volgende keer dag! Cecilia of cilleke
De drie maanden zijn weer al voor bij,en ik moet op controle bij de neuroloog.Daar ik al 24j. sukkel in mijn rug,en al zeven maal ben open gelegd.Moet ik om de drie maand naar de dokter.De eerste twee operatie's zijn in Duffel gedaan in de kliniek,maar na elke operatie moest ik maar een keer terug komen.Maar ik bleef pijn hebben!Hoeveel verschillende medicatie dat ik genomen heb, voor de pijn dat weet ik niet maar het zijn er veel.Dan vier jaar terug kreeg ik zoveel pijn,dat mijn huisarts naar de kliniek belde voor een afspraak.En je moet weten daar zijn geloof ik drie neurologe in Duffel,en kon bij geen een terecht dan na vier maanden.Het hielp niet dat mijn dokter zei, ze loopkrom van de pijn en dat was nog waar ook.Hij heeft dan naar Lier gebeld,en uitgelegd wat er aan de hand was en ik kon al na twee weken bij een neuroloog terecht.Dr.Kegelaers zo noemd hij,heeft dan naar de mri scan gekeken en zag dat er een ciste op de wervel zat.Die moest er natuurlijk uit,binnen de maand werd ik geopereerd.Maar na zes weken lag ik terug onder het mes,de ciste was terug gekomen.Hij heeft dan met plaatjes moetten werken,hij wist dat ik daar tegen was maar hij kon niet anders.Maar de pijn bleef!Ik nam al zoveel voor de pijn ,dat dr.Kegelaers mofinepleisters voorschreef.Dat hielp tot ik aan die dosis gewoon was, en de pijn terug harder werd en de dosis verhoogd werd.Ik plak nog altijd die pleisters,ik ben er eens mee gestop maar dan werd de pijn terug harder.Nu bijna 2j. geleden is er door een andere neuroloog,een neurostimulator gestoken dat moet de pijn ook verminderen.Maar het werkte wel in de benen maar niet in mijn rug!Ik was weer teleurgesteld,het was alsof het zo moest zijn niets hielp.Ik was al blij dat ik in tussen tijd terug bij dr.Kegelaers was,want met die andere dokter voelde ik dat er een spanning was tussen ons.Dr.Kegelaers doet wat hij kan op het moment,hij heeft Maarten van de firma van die stimulator laten komen.Om het nog eens teproberen dat hij de trilling op mijn rug tebrengen,ik moest op tijd zeggen dat hij moest stoppen dat de trilling te hevig werd.Ik moest rond lopen en dan zette hij dat machientje hoger,op een moment stond het zo hoog dat ik niet meer kon gaan.Toen schrok ik wel even!Het staat nu geprogrameerd,dat ik het op mijn rug ook voel en dat moet ik nu gewoon worden.De trilling die ik nu voel moet ik weer gewoon worden.Het staat nu iets lager dan daar straks,omdat ik het even niet meer kon verdragen.En als ik recht sta heb ik het soms moeilijk om verder tegaan,maar ja dat is weer gewoon worden.Nu moet ik binnen 6 weken terug naar dr.Kegelaers,om te zeggen hoe het verlopen is die weken.Bij deze dokter voel ik mij goed,kan alles tegen hem zeggen.Ook dat ik mij niet goed voel,dat ik er niet meer in geloof.Maar hij praat dan tegen mij,dat hij me wil helpen maar dat ik de moet niet mag laten vallen.Hij weet wat er allemaal gebeurd is in die 24j.,wat ik allemaal heb mee gemaakt.En hoe ik nu verder moet!En de pijn speeld daar een grote rol in,een pijn die ik niet meer kan verdragen.Maar ik moet verder met die pijn,en ik heb alle vertrouwen in dr.Kegelaers en in dr.Andersen mijn huisarts.Zo dus binnen 6 weken terug naar de neuroloog!
Nog een mooie avond en later een mooie nachtrust slaapzacht cilleke wafwafwaf Mieke
Het zijn weer moeilijke dagen,de maand april is in zicht.Maar eerst komt Pasen nog,en die valt juist op de verjaardag van ons moe.Ik hoop dat het weer het toe laat om een bloempje tebrengen die dag,maar al is het lente het is nog altijd winter weer.Vergeten doe ik het niet!Want jullie zitten deze dagen weer tevroeten in mijn hooft, ik kan die periode's niet vergeten de laatste dagen van jullie leven.Ik hoop dat er mij zondag iemand vraagd om tekomen met Pasen.Maar dat zal niet!Want vanaf je overleden bent,heb ik al ieder jaar alleen geweest met Pasen.Daarna komen dan de moeilijke dagen,dat jij vocht voor jou leven.Je wist niet dat dat vechten niet meer hielp,en dat de strijd gestreden was.Jou ziekte maakte er snel een einde aan,alzheimer-dementie won de strijd van jou.Op 15 april is het nu 5 jaar dat je naar ons moedertje ging,5 jaar dat ik alleen hier woon met ons Mieke(hondje).Ik geraak het niet gewoon!Ik zie bijna niemand meer soms wipt ons Paula eens binnen.Er kan onverwacht een van jullie kleinkinderen aan de deur staan,met hun kinderen maar dat zijn ook altijd dezelfde.En de laatste maanden gaat het mij niet zo goed,ik mis jullie zo hard naar Greti kan ik niet bellen want zij is er ook niet meer.En nu zie ik alles terug voor mij,hoe je van zo'n sterke beer naar zo'n aftakelde man ging met nog maar vel overbeen.Hoe ik je hielp op de middag met je eten en drinken,ik was bij je van in de vroege voormiddag tot in de late namiddag.Altijd zat ik daar alleen,en alle dagen was ik een stuk van jou kwijt.Je was mijn vader toch ook niet,maar ik leerde met jouw ziekte leven?En begon van jou te houden zoals je was!Lief vadertje ik heb het toen als je nog leefde misschien teweinig gezegt"IK HOU VAN JOU".Maar ja we hadden het zelfde karakter,en we botsten nog al vaak met elkaar.Maar ik zeg het je nogmaals"VADERTJE IK HOU VAN JOU!"
Mijn hondje Mieke is naar de kapper,om de 2 à 3 maand laat ik haar wassen en haar knippen.En dan is ze weer mooi wit!En zeker als ze jarig is geweest mag ze naar de kapper.En gisteren is ons Mieke 11 jaar geworden,ze word oud mijn klein meisje ze mag nog wat jaartjes er bij doen.Mijn poetsvrouw was door het dolle heen!Het was als maar verjaard ons Mieke,maar dan krijg je straks een stukje vlees van mij meer.Ik antwoorde al zie dat ze niet omploft,want het zijn al veel stukjes vlees dat ze meer krijgt.En dus is zij van daag naar de kapper!Haar kapster Martine komt haar 'smorgens halen,dan moet ik haar alleen maar gaan halen dat is voor mij beter.Daar het voor mij niet eenvoudig is zo dikwijls heen en weer tegaan.Want stappen gaat niet zo best na al die rugoperatie's,ik heb het er al moeilijk mee om haar na 10u. tegaan halen.Ik zou liever met de fiets rijden maar het is zo koud, om ons Mieke in haar mandje tezetten want ze heeft het al zo vlug op haar luchtwegen.Daarom ga ik maar tevoet,want heb het zelf maar eens op uw luchtwegen.Nu zit ik hier alleen,zonder ons Mieke!Ik loop dan verloren in mijn huis,en als ik recht sta van mijn stoel,kijk ik eerst of ze niet aan mijn voeten licht.Want dat is haar plaats,aan mijn voeten of op mijn voeten.Ik zal nooit koude voeten hebben,alleen nu een beetje!Zij is nu weg van 7u30 en ik mag haar gaan halen na 10u.Dat zijn voor mij lange uren,ik voel mij verloren als ze weg is.En dan heeft mijn gebuur haar zien weg gaan,en dan wil zij dat ik straks met haar kom om laten tezien hoe mooi ze is.Dan zeg ik Rosa kom jij eens tot bij ons,maar dat doet ze niet en ze weet als ik met Mieke thuis kom moet ik gaan liggen.Als ik haar straks ga halen,is het weer liefde op het eerste gezicht.Maar de liefde voor Martine is dan voorbij!Zo dan is ze weer helemaal in orde en dan komt ze thuis.En dan begint het pas!Dan begint Mieke te draaien op haar rug,met haar sneut over de mat te draaien op de mat.Dan zeg ik:"Mieke ge komt jiust van de kapper je bent toch geen koket teefje".Dan kijk ze mij eens aan,met een sneut van allee wat zegd gij nu.En dan doet madam gewoon verder!Zo gaat dat elke keer weer,als Mieke naar de kapper heeft geweest.Laat me maar doen ik ben weer thuis,en maar rollen en rollen van de ene naar de andere kant.Dan legd madam haar neer en vald in slaap!En mijn gebuur Rosa kan wachten tot de volgende dag,want ik leg me bij Mieke op de zetel en val dan ook in slaap.En ik word maar pas wakker,als mijn meisje mij een likje geeft.Zo dat waren een paar uur zonder ons lief klein Mieke!
Ik ben cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in duffel (belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, lezen en het laatste jaar mijn laptop.
de vorige keer in over mezelf heb ik mijn grote liefde vergeten en dat is mijn hondje Mieke een mini malteser het is een schatje ligt altijd aan mijn voeten ik zou niet zonder haar kunnen zij is mijn leven ik hou van haar als een kind
Ik ben Cecilia Storms
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: breien,haken,kruissteken lezen.
Deze beren en poppen heb ik 28 jaar geleden voor een klein meisje in Kirchberg-Tirol in Oostenrijk gemaakt.Nu 28 jaar later is haar dochtertje 2 jaar,en is zij de gelukkige die met dit speelgoed mag spelen.Als ik deze foto van hen kreeg, schrok ik wel eve
Ik vind het maar triestig weer vandaag,koud en donker en daar kan ik niet goed tegen.Als het donker weer is zou ik bijna gans de dag met licht zitten,ik kan er niet tegen als het donker is.Bij mij moet het licht zijn!Het triestigste aan de winter vind ik,dat het vroeg donker is en lang donker blijft.En als je dan alleen bent zijn dat lange avonden.
Prutke lieve kleine hond,soms maak je het veel te bond.Nu lig je rustig te slapen,dat ik er zelf van moet gapen.Dus word het stilaan tijd,om naar ons bedje te gaan.We gaan dan maar alles sluiten,en jou nog eens buiten laten.Dan kun je doen wat je hoeft te doen,en anders ga je maar weer naar dromeland toe!
Duimen dat mijn fiets in aantocht is.
Ik ben Cecilia Storms
