Ik ben Storms Cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgiê) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Handwerk,lezen.
ik ben invaliede er is veel dat ik niet meer kan sinds de laatste vier jaar daarom ben ik aan deze blog begonnen om een beetje kwijt teraken een foto heb ik nog niet daar ik nog niet zolang een laptop heb.
Mijn hondje Prutske is nu drie weken al bij mij, het is een kleine deugniet maar wel lief. Hij speelt heel graag met kleine knuffels en ook met balletjes. Hij is al goed bekomen en leert redelijk goed wat mag en niet mag. Maar ik moet wel zeggen hij is mijn derde hondje,maar hij is de hevigste van de drie. Alle weken komt mijn poetsvrouw, en die kent hij al goed en dan word hij even door haar geknuffeld. En dan is meneer tevreden! IK hou veel van hem,maar kan er ook wel eens kwaad op zijn. Maar ik ben vlug vergeten waarom ik kwaad was!
Het is weer zover vannacht gaat het zomeruur weer van start!Ja beste mensen,het is dan een uurtje minder slapen.Ik weet niet hoe jullie je daar bij voelen,ik mis dat uurtje wel maar het went na een tijdje wel.Dus mensen niet vergeten,uw uurwerk een uurtje naar voor teschuiven!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Want zomertijd begind!
Lieve kleine hond, lieve kleine Pruts.Vandaag word je negen maanden oud!Wat gaat de tijd toch snel voorbij,het is alsof je nog maar pas bij me bent.Maar dat is ook al zeven maand!Mijn lief klein hondje ,ik hou van U!Uw bazinneke Cilleke
Vandaag is een grote dag! Ons Jenske mag voor eerst, naar de kleuterklas. Ik vind hem nog zo klein! Maar zal nu vlug groter zijn. Hij zal de hartjes van de meisjes stelen, en nog veel deugnietrij bij leren. Veel plezier kleine man!!!!!!!!!!!!!
Ik heb juist bericht van zijn mama gekregen Jenske is goed gestart het eerste wat hij zag was een auto.
De vijf weken zijn weeral voorbij dat ik bij dr. Kegelaers Bert ben geweest, die weken en dagen vliegen voor bij.De brief van de Peter heb ik dan maar ook gegeven, wat maakt het uit ze doen beide toch hun zin Ik vond het nu ook niet nodig om die neurostimulator te laten veranderen,daar het al wat beter gaat dan over enkele weken. Thuis weet ik altijd wat ik moet zeggen, en als ik bij de dokter ben ik alles vergeten. Zo ben ik het vergeten te zeggen van die dikte, dat ik voel in mijn rechter kuitbeen. Dat zal dan weer voor de volgende keer zijn, als ik het dan weer niet vergeet! Ik zou alles op papier moete schrijven als er iets is en dat aan de dokter door geven De volste vertrouwen heb ik in dr.Kegelaers, maar hij geeft toe dat ik het hen niet gemakkelijk maakt. Ja, ik ben nu eenmaal een moeilijk geval. Mijn volgende afspraak is op 19 juli dan heb ik ook een afspraak voor een echo Want het is al een paar jaar geleden dat er nog een echo is genomen, een mr kunnen ze niet meer nemen bij mij. Dat is verboden terrein voor me met die stimulator, want dan zou er wel eens ongelukken kunnen gebeuren. Ik hoop altijd dat ze iets zien op de echo dat te maken heeft met de pijn. Maar er is nooit iets op te zien op een manier is dat goed, maar op een andere manier waar blijft dan die pijn van komen. Zo blijf ik van de ene dokter naar de andere dokter lopen. Om de zoveel maanden doe ik mijn klachten tegen dr.Kegelaers, en verder om de twee weken tegen dr.Andersen mijn huisdokter. Soms vraag ik mij af of zij mijn gezaag niet moe worden, dat zou ik eens moete vragen het is toch een vraag als alle andere. Dus ga ik binnen een goede twee maand terug naar dr.K, en nu doen we verder zoals we bezig zijn.En volgende week gaan vrijdag naar dr.A, en daarna is het verder doen als we bezig zijn. Wat moete ze nog doen voor die pijn als je ook al morfinepleister plakt, en dan nog pillen neemt voor de pijn Ik geloof dat ze op een moment ook voor een raadsel staan, en ook niet meer weten wat doen Ik hoop dat met die echo iets uit de bus komt, en anders is het zo verder doen.
Ik wens iedereen nog een goed weekend met wat meer zon en wat warmer. tot de volgende keer groetjes cilleke
Gisteren deed onze Niels zijn eerste communie, er waren 49 communiekantjes vertelde mijn nichtje. Het weer was heel zonnig en warm, het was echt een pracht van een dag Ik was echt benieuwd wat hij aan ging hebben, daar hij het zelf had mogen kiezen Ze zouden mij komen halen rond 12.45, en zouden zo dan naar het lepeltje rijden waar de feest was Toen ik onze Niels zag schrok ik wel even, dat had ik nu niet verwacht. Er stond voor mij een kleine man! Helemaal in een kostuum met alles er op en er aan. Echt zijn papa maar dan in het klein, hij heeft een goede smaak wat kleren betreft.Het eten was lekker maar taart was er niet, de communiekant wilde chocomous. Hij eet niet zo heel graag taart en het was zijn feest! De feestzaal was in twee verdeeld, en in de andere helft was nog een communiefeest. Dat jongentje zat bij onze Niels in de klas. Maar als je de twee jongens samen zag, was dat toch een klein ventje. Maar ja, onze Niels is nu wel groot voor zijn leeftijd Na het eten gingen er veel buiten zitten, maar ik en mijn zus bleven binnen. Want de zon stond pal op dat stukje gazon en daar kan ik niet tegen. 's Avonds ben ik nog wat mee buiten gaan zitten, tot dat ons Els zei dat ze met de meisjes naar huis reed. Ja, het was vandaag school en ik moest mijn hondje bij de buurvrouw gaan halen Ik vond het een mooie dag, en hij heeft mooie kado's gekregen en natuurlijk zijn koersfiets. Daar was hij voor aan het sparen. Eens thuis ben ik op de zetel gaan liggen want mijn voeten waren zo dik, van daar heel de namiddag te zitten Maar het was fijn om er bij te zijn!!!!!!!!!!!!!!!
Het is een dikke week geleden dat ik nog iets geschreven heb, dat kan al eens gebeuren denk ik bij iedereen. Heb moeilijke dagen achter de rug! Mijn hondje Mieke was verkouden en met de dag zag je haar achteruit gaan, lag maar op de zetel en van eten was ook geen sprake.Soms waren er dagen bij dat ze geen hap binnen kreeg, bibberende van de koorts het was triest om te zien. Dierenarts heeft haar medicatie gegeven en sinds een paar dagen is ze terug gaan eten, en komt er meer leven in de brouwerij nog een beetje en ze blaft terug als de beste. Het was stil in huis niet dat ze veel lawaai maakt, nu lag ze op de zetel en anders komt ze vragen voor buiten te gaan maar dat was nu het geval niet. Ik droeg ze regelmatig naar buiten om haar behoefte te doen. Zelf voelde ik me ook niet zo best dat weer speelt hard op mijn spieren, van mij mag de zon gaan schijnen dit is toch geen lente. Het begint hier juist weer wat te regenen. Dat er veel mensen en dieren ziek zijn, daar schrik ik niet van met zo'n weer Het blijft maar koud met nu en dan een warme dag, maar dat zijn er nog niet veel geweest. Ik moest dan een paar keer naar Lier eenmaal naar de kliniek, om mijn schoen met beugel gaan te halen Dan kreeg ik de volgende dag bericht dat mijn bril klaar was, die zijn we dan de volgende dag gaan halen bij Pearl. Die dagen was ik wel bang om mijn hondje alleen te laten, dat waren juist de zwaarste dagen van haar ziekte En toch als ik thuis kwam liep ze mij te gemoed, ze waggelde van hier naar ginder alsof ze een pintje had gedronken. Soms moest ik er mee lachen, maar toch was het zielig om het te zien Maar ik ben blij dat ze aan de betere hand is. Ik kom juist van de brievenbus wat is het koud buiten, dat is geen weer om gaan te wandelen of nog een beetje in de tuin verder te doen Dan moet het maar wachten tot een van de volgende dagen, mijn tuin geraakt maar niet in orde en ik moet het dan met beetjes doen ook. Maar ik kom er wel!
Verslaaft aan sjaaltjes zo kun je het noemen. Voor elke dag van de week heb ik een sjaal en dan blijven er nog over, ben nog volop aan het breien nog een beetje en ik heb er 2 per dag.Mijn zus heeft er al een paar over gekocht dan moet zij er niet aan beginnen ook al is het zo eenvoudig. Ik heb er mijn plezier aan en ik doe het graag maar goed koop is het niet katoen. Iets anders heb ik niet dan mijn handwerk en mijn laptop en lezen natuurlijk. Ik zal blij zijn als ik mijn andere bril heb dan kan ik terug aan mijn lap met kruissteek verder doen.Daar met deze bril gaat het niet meer hopelijk heb ik op dat laatste stuk, dat ik gedaan heb niet te veel fouten heb gemaakt eenvoudig is het niet om die fijne kruisjes terug los te doen. Maar het ergste vond ik in Lier naar de kliniek moest voor mijn schoen weg te doen met die beugel want dat jaar is weeral bijna voorbij. Dan moet die beugel na gekeken worden, laat je dat niet doen dan vervalt de garantie. Dan laat ik er een nieuwe schoen aan zetten, en dat is het enige paar schoenen dat ik koop op een jaar. Woensdag kan ik hem terug gaan halen en dan is het weer beugel tijd, en gaan mijn botten in de kast tot dat het terug winter word.Hopelijk kan ik die dag mijn bril ook kan halen, dan gaat dat in een moeite door. Daar ik altijd mijn schoonbroer lastig moet vallen, want met de bus mag ik van mijn zus niet mee rijden, omdat ik dan nog een stuk te voet moet gaan en ik moest eens vallen.Als dat allemaal voorbij is dan is het weeral bijna tijd om naar dr. Kegelaers. Met al dat geloop en afspraken komt mijn poetsvrouw maar eerste op7 mei terug, dus zal ik toch eenmaal moete proberen van te poetsen, of er moest een vervanging komen.En anders is het eens goed koper voor mijn rekening! Vandaag moest ik naar de huisarts die weken vliegen voorbij, ben juist bij hem geweest en ik moet al terug.Dat bleef maar duren met die persoon die binnen was en ik had een afspraak om 13.15u.,nu wil het lukken dat den Dirk binnen komt, en ik vroeg hoe laat het was het was al 13.45u.Als ik bij hem weg ging was het toch zo aan het regenen dat Peter(dokter) zegt den Dirk steekt uw fiets wel in de koffer. Spijtig genoeg ging dat niet en moest ik met de fiets door de regen! Ik moest eigenlijk nog boodschappen doen maar ik was op korte tijd zo nat, dat ik maar naar huis ben gereden en dat morgen naar de winkel zal rijden. Heb mijn natte kleren uit gedaan en droge aan gedaan, en ben onder een vlies deken gaan liggen want ik had het zo koud. Ik kreeg het maar niet warm en heb de verwarming dan maar wat hoger gezet, we zullen op het einde van het jaar een zware rekening krijgen.
Zo dat was het weer! Ik wens iedereen nog veel blog plezier en tot een volgende keer
Aan iemand hulp vragen is voor mij niet zo eenvoudig, hoe moet je er aan beginnen want dat is voor mij al een groot vraagteken. Ook wil die persoon naar je luisteren en hoe ga je van start. Ik voel me de laatste tijd alleen, zit hier gans de dag op mijn eentje en dan begint de verveling. Want het lezen een handwerk begint me dan ook wat tegen te werken, of het gaat helemaal niet. Vroeger kwam de jongste dochter van mijn zus, al eens langs als ze van haar werk kwam. Ze heeft nu ook al jaren een echtgenoot en twee schatten van kinderen,je kun toch niet verlangen dat ze dan geregeld langs komt.Er is dan nu ook de voorbereiding voor de eerste communie, van haar oudste zoontje dat plaats vind op 5 mei 2013.Hopelijk is het dan weer wat beteren en is de zon van de partij. Mijn zus en haar kinderen en kleinkinderen zijn momenteel aan zee tot vrijdag dat het weer maar mee valt. Dat is iets dat ze alle jaren doen!Ik ben eenmaal mee geweest maar die drukte was voor mij teveel. Voor dat mijn nichtje vertrok heb ik nog een bericht gestuurd, om te zeggen dat ik naar de communie kom nog enkele weken en het is zover.Dan nog naar mijn kapper bellen zij komt volgende week. Nog een kaartje gaan kopen dat zal er deze week nog wel van komen. In het berichtje aan mijn nichtje ging het niet alleen over de communie, maar ook dat ik mij alleen en niet goed voelde.Als ze van zee terug zijn schreef ze zou ze zaterdag, als het gaat eens langs komen met de jongens.Dat zou ik fijn vinden al is het maar een uurtje, maar dan is die dag gebroken. Sorry, het is niet geschreven als anders het zit in mijn hooft maar het komt niet.De woorden staan daar voor mijn ogen en toch krijg ik ze niet geschreven ,ik heb het soms moeilijk met mij uit te drukken.
Het is al een paar dagen geleden dat, ik van mij nog heb laten horen. Maar paasdag was moeilijk dat was de dag dat mijn moeder zo gezegd 87j. zou worden, dan zat ik nog heel de dag alleen met Pasen.Dat vond ik heel triest!Toch de avond heeft alles goed gemaakt mijn neef belde dat ze even langs kwamen.Dat was een pracht van een avond, zijn vrouw heeft al een goed buikje zij moet bevallen begin september voor haar is dat haar zevende. Want zij heeft er al zes van haar eerste man.Voor mijn neef is het zijn derde hij heeft al twee jongens bij zijn vrouw zijn het ook allemaal jongens.Haar zwangerschap verloopt goed ze is toch ook bijna 41j.In het begin dacht ik waar beginnen ze nu nog aan, als zij nog graag eentje van hun beide hebben moet je niet langer wachten. Al de jongens komen goed overeen ze maken wel eens ruzie en toch zou je zeggen, dat ze van een en de zelfde moeder en vader zijn. Ik ben blij dat die paasdagen voor bij zijn want zo alleen is ook niet alles, en het ging me ook niet al te best.Door die verandering aan de neurostimulator moet ik dat gevoel terug gewoon worden.Je zou kunnen zeggen hoe is dat mogelijk, je zou dat zelf moeten ondervinden wat dat gevoel is.Daar het moeilijk is om uit te leggen mensen die ook een stimulator hebben ,zullen mij wel verstaan waar ik het over heb. Paar weken geduld en dan zal alles wel terug gaan als daar voren!Nu staat het even af omdat ik zo dadelijk een beetje ga rusten en dat mag je mag het even afzetten. Automatisch als de pijn terug komt zet je die stimulator toch terug op. Ik hoop dat iedereen een mooie paasweekend hebben gehad veel eitjes hebben geraapt en van gesmuld hebben. Iedereen die nog verlof hebben nog een fijne vakantie, en aan de andere veel werk plezier want ik wou dat ik nog kon gaan werken.
Nog vele groetjes en tot de volgende keer dag! Cecilia of cilleke
De drie maanden zijn weer al voor bij,en ik moet op controle bij de neuroloog.Daar ik al 24j. sukkel in mijn rug,en al zeven maal ben open gelegd.Moet ik om de drie maand naar de dokter.De eerste twee operatie's zijn in Duffel gedaan in de kliniek,maar na elke operatie moest ik maar een keer terug komen.Maar ik bleef pijn hebben!Hoeveel verschillende medicatie dat ik genomen heb, voor de pijn dat weet ik niet maar het zijn er veel.Dan vier jaar terug kreeg ik zoveel pijn,dat mijn huisarts naar de kliniek belde voor een afspraak.En je moet weten daar zijn geloof ik drie neurologe in Duffel,en kon bij geen een terecht dan na vier maanden.Het hielp niet dat mijn dokter zei, ze loopkrom van de pijn en dat was nog waar ook.Hij heeft dan naar Lier gebeld,en uitgelegd wat er aan de hand was en ik kon al na twee weken bij een neuroloog terecht.Dr.Kegelaers zo noemd hij,heeft dan naar de mri scan gekeken en zag dat er een ciste op de wervel zat.Die moest er natuurlijk uit,binnen de maand werd ik geopereerd.Maar na zes weken lag ik terug onder het mes,de ciste was terug gekomen.Hij heeft dan met plaatjes moetten werken,hij wist dat ik daar tegen was maar hij kon niet anders.Maar de pijn bleef!Ik nam al zoveel voor de pijn ,dat dr.Kegelaers mofinepleisters voorschreef.Dat hielp tot ik aan die dosis gewoon was, en de pijn terug harder werd en de dosis verhoogd werd.Ik plak nog altijd die pleisters,ik ben er eens mee gestop maar dan werd de pijn terug harder.Nu bijna 2j. geleden is er door een andere neuroloog,een neurostimulator gestoken dat moet de pijn ook verminderen.Maar het werkte wel in de benen maar niet in mijn rug!Ik was weer teleurgesteld,het was alsof het zo moest zijn niets hielp.Ik was al blij dat ik in tussen tijd terug bij dr.Kegelaers was,want met die andere dokter voelde ik dat er een spanning was tussen ons.Dr.Kegelaers doet wat hij kan op het moment,hij heeft Maarten van de firma van die stimulator laten komen.Om het nog eens teproberen dat hij de trilling op mijn rug tebrengen,ik moest op tijd zeggen dat hij moest stoppen dat de trilling te hevig werd.Ik moest rond lopen en dan zette hij dat machientje hoger,op een moment stond het zo hoog dat ik niet meer kon gaan.Toen schrok ik wel even!Het staat nu geprogrameerd,dat ik het op mijn rug ook voel en dat moet ik nu gewoon worden.De trilling die ik nu voel moet ik weer gewoon worden.Het staat nu iets lager dan daar straks,omdat ik het even niet meer kon verdragen.En als ik recht sta heb ik het soms moeilijk om verder tegaan,maar ja dat is weer gewoon worden.Nu moet ik binnen 6 weken terug naar dr.Kegelaers,om te zeggen hoe het verlopen is die weken.Bij deze dokter voel ik mij goed,kan alles tegen hem zeggen.Ook dat ik mij niet goed voel,dat ik er niet meer in geloof.Maar hij praat dan tegen mij,dat hij me wil helpen maar dat ik de moet niet mag laten vallen.Hij weet wat er allemaal gebeurd is in die 24j.,wat ik allemaal heb mee gemaakt.En hoe ik nu verder moet!En de pijn speeld daar een grote rol in,een pijn die ik niet meer kan verdragen.Maar ik moet verder met die pijn,en ik heb alle vertrouwen in dr.Kegelaers en in dr.Andersen mijn huisarts.Zo dus binnen 6 weken terug naar de neuroloog!
Nog een mooie avond en later een mooie nachtrust slaapzacht cilleke wafwafwaf Mieke
Het zijn weer moeilijke dagen,de maand april is in zicht.Maar eerst komt Pasen nog,en die valt juist op de verjaardag van ons moe.Ik hoop dat het weer het toe laat om een bloempje tebrengen die dag,maar al is het lente het is nog altijd winter weer.Vergeten doe ik het niet!Want jullie zitten deze dagen weer tevroeten in mijn hooft, ik kan die periode's niet vergeten de laatste dagen van jullie leven.Ik hoop dat er mij zondag iemand vraagd om tekomen met Pasen.Maar dat zal niet!Want vanaf je overleden bent,heb ik al ieder jaar alleen geweest met Pasen.Daarna komen dan de moeilijke dagen,dat jij vocht voor jou leven.Je wist niet dat dat vechten niet meer hielp,en dat de strijd gestreden was.Jou ziekte maakte er snel een einde aan,alzheimer-dementie won de strijd van jou.Op 15 april is het nu 5 jaar dat je naar ons moedertje ging,5 jaar dat ik alleen hier woon met ons Mieke(hondje).Ik geraak het niet gewoon!Ik zie bijna niemand meer soms wipt ons Paula eens binnen.Er kan onverwacht een van jullie kleinkinderen aan de deur staan,met hun kinderen maar dat zijn ook altijd dezelfde.En de laatste maanden gaat het mij niet zo goed,ik mis jullie zo hard naar Greti kan ik niet bellen want zij is er ook niet meer.En nu zie ik alles terug voor mij,hoe je van zo'n sterke beer naar zo'n aftakelde man ging met nog maar vel overbeen.Hoe ik je hielp op de middag met je eten en drinken,ik was bij je van in de vroege voormiddag tot in de late namiddag.Altijd zat ik daar alleen,en alle dagen was ik een stuk van jou kwijt.Je was mijn vader toch ook niet,maar ik leerde met jouw ziekte leven?En begon van jou te houden zoals je was!Lief vadertje ik heb het toen als je nog leefde misschien teweinig gezegt"IK HOU VAN JOU".Maar ja we hadden het zelfde karakter,en we botsten nog al vaak met elkaar.Maar ik zeg het je nogmaals"VADERTJE IK HOU VAN JOU!"
Mijn hondje Mieke is naar de kapper,om de 2 à 3 maand laat ik haar wassen en haar knippen.En dan is ze weer mooi wit!En zeker als ze jarig is geweest mag ze naar de kapper.En gisteren is ons Mieke 11 jaar geworden,ze word oud mijn klein meisje ze mag nog wat jaartjes er bij doen.Mijn poetsvrouw was door het dolle heen!Het was als maar verjaard ons Mieke,maar dan krijg je straks een stukje vlees van mij meer.Ik antwoorde al zie dat ze niet omploft,want het zijn al veel stukjes vlees dat ze meer krijgt.En dus is zij van daag naar de kapper!Haar kapster Martine komt haar 'smorgens halen,dan moet ik haar alleen maar gaan halen dat is voor mij beter.Daar het voor mij niet eenvoudig is zo dikwijls heen en weer tegaan.Want stappen gaat niet zo best na al die rugoperatie's,ik heb het er al moeilijk mee om haar na 10u. tegaan halen.Ik zou liever met de fiets rijden maar het is zo koud, om ons Mieke in haar mandje tezetten want ze heeft het al zo vlug op haar luchtwegen.Daarom ga ik maar tevoet,want heb het zelf maar eens op uw luchtwegen.Nu zit ik hier alleen,zonder ons Mieke!Ik loop dan verloren in mijn huis,en als ik recht sta van mijn stoel,kijk ik eerst of ze niet aan mijn voeten licht.Want dat is haar plaats,aan mijn voeten of op mijn voeten.Ik zal nooit koude voeten hebben,alleen nu een beetje!Zij is nu weg van 7u30 en ik mag haar gaan halen na 10u.Dat zijn voor mij lange uren,ik voel mij verloren als ze weg is.En dan heeft mijn gebuur haar zien weg gaan,en dan wil zij dat ik straks met haar kom om laten tezien hoe mooi ze is.Dan zeg ik Rosa kom jij eens tot bij ons,maar dat doet ze niet en ze weet als ik met Mieke thuis kom moet ik gaan liggen.Als ik haar straks ga halen,is het weer liefde op het eerste gezicht.Maar de liefde voor Martine is dan voorbij!Zo dan is ze weer helemaal in orde en dan komt ze thuis.En dan begint het pas!Dan begint Mieke te draaien op haar rug,met haar sneut over de mat te draaien op de mat.Dan zeg ik:"Mieke ge komt jiust van de kapper je bent toch geen koket teefje".Dan kijk ze mij eens aan,met een sneut van allee wat zegd gij nu.En dan doet madam gewoon verder!Zo gaat dat elke keer weer,als Mieke naar de kapper heeft geweest.Laat me maar doen ik ben weer thuis,en maar rollen en rollen van de ene naar de andere kant.Dan legd madam haar neer en vald in slaap!En mijn gebuur Rosa kan wachten tot de volgende dag,want ik leg me bij Mieke op de zetel en val dan ook in slaap.En ik word maar pas wakker,als mijn meisje mij een likje geeft.Zo dat waren een paar uur zonder ons lief klein Mieke!
Ik heb eigenlijk geen vriendinnen gehad!Maar!Ik had een goede vriendin,en haar zag ik maar 14 dagen op een jaar.Dat was in ons verlof als we naar Oostenrijk,reden met de bus of met de trein.Mijn ouders en ik en later alleen nog met mijn vader als moeder overleden was.Wij gingen altijd naar de zelfde plaats en bij de zelfde mensen.We gingen naar Kirchberg in Tirol,en bij de familie Rettenwander.En daar heb ik Greti leren kennen de jongste dochter van de familie.Maar je moet weten ze had mijn moeder kunnen zijn.Maar daar trokken we ons niets van aan,we konden aan elkaar alles kwijt.Die vriendschap was heel sterk,daar er in de loop van het jaar nog regelmatig naar elkaar werd getelefoneerd.Zij had nog 1 zus en 7 broers,het was een groot gezin die voor elkaar klaar stond.Daar was ik wel een beetje jaloers op,want wij zijn met vier en dat klikt helemaal niet.Greti was een harde werker in hun pension,ook al was ze zwaar en ernstig ziek.Greti had kanker!Maar zij vocht en maakte plezier,liet haar hoofd nooit hangen en ging al lachend door het leven.Het was ongelooflijk wat voor een sterke vrouw ze was!Met de jaren moesten ze stoppen met het pension,want dat vele werk werd tezwaar voor haar en haar zus.Daar haar zus ook had vernomen dat ze bortskanker had,en moest geopereeert worden beide borsten werden geamputeerd binnen het jaar.Zij was ook een vechter,tot ze na vijfjaar hoorde dat ze longkanker had.Dan liet Traudl de moet vallen!Zij is 2 maand na mijn vader gestorven in 2008,in de maand juni dus bleef Greti alleen achter want zij woonden samen.Algoed!Werd ze goed op gevangen door haar broers,daar waren er ook al enkele van gestorven aan kanker.Het is bijna niet te geloven,dat zij allemaal aan die ziekte zijn overleden.De ouders niet!Vader is echt dood gevallen als hij ging slapen,en moeder zat 's morgens dood in haar bed 6 maand na haar man.Dus het pension was er niet meer,maar alle jaren gingen wij Greti bezoeken.We waren altijd blij elkaar tezien,dat heeft 44 jaar zo geweest tot mijn vader overleed in april 2008.Dan was het gedaan voor mij om op verlof tegaan,ik moest terug onder het mes en financieel ging het ook niet.De laatste jaren werd het een vriendschap langs de telefoon,een vriendschap die nog sterker werd.Ik vertelde haar alles,en zeker dat ik haar miste en haar familie.Zij vertelde ook veel tegen mij,maar nooit heeft zij gezegt dat het niet goed ging.De laatste maanden nam zij de telefoon niet meer op,zij kon zien in het scherm van haar gsm wie er belde.Ik dacht meteen dat er iets aan de hand was!Ik wilde haar nog een keer horen,dus belde ik naar broer Hans maar hij nam ook niet op.Dus wist ik genoeg,er was iets aan de hand met Greti!Ik heb gezocht langs internet, naar Lydia de dochter van Hans.Dan had ik nog een kans en dat was facebook,en daar vond ik haar dan en heb dadelijk een bericht gestuurd.Gevraagd wat is er gaande met Greti,ze neemt haar gsm niet op laat mij iets weten.Ik vroeg ook aan Lydia doe haar de groetjes!Later op de avond kreeg ik antwoord,het was geen goed nieuws.Lydia had de groetjes gedaan aan Greti,en dan is zij een beetje later overleden.Greti had me nooit verteld dat ze terminaal was,ze was het laatste jaar 2x geopereerd van een hersentumor.En om mij dat tesparen nam ze haar gsm niet op als ze zag dat ik het was.Greti is vorig jaar 4 november 2012 overleden.Lydia heeft me later alles verteld ,hoe ziek ze het laatste jaar heeft geweest de Greti.Zij had geen kracht meer en de hoop was ook weg,op het laatste hielp er niets meer voor de pijn.Zij is stil van ons eens heen gegaan,zij was een sterke vrouw.Greti heeft lang gevochten met haar ziekte,maar heeft het niet gehaald.Ik mis haar nog elke dag,denk nog elke dag aan Greti.Op die vier jaar dat ik niet meer naar Kirchberg ga,zijn er van die 9 kinderen nog twee over.Dat is Hans hij is half in de tachtig,Lois hij zal nu achter in de zeventig zijn.En dan heb je nog de nakomelingen,waar ik nu met een van hen contact mee hou.En dat is Lydia,zij is een paar jaar ouder dan ik.Maar mijn beste vriendin Greti zal ik nooit vergeten,zij was mijn enige vriendin en zij woonde dan nog zover.Greti rust in vrede!!!!!!!!!
Ik kwam vanmorgen niet graag uit bed,daar het er warm in was.Maar eruit moest ik,want mijn poetsvrouw kwam?Bach,wat was het koud uit bed ik had er liever terug in gekropen.Ik dacht bij mezelf met al die sneeuw,waneer zal Katia er door komen.Ze moet niet van ver komen,maar met zo'n weer kan er op korte afstand ook iets gebeuren.Rond 7.30u.gaat de bel,en stond katia al voor de deur.Zij was vroeger aangereden thuis,er was wel gestrooid maar het was moeilijk rijden.Ik zeg tegen haar liever tevroeg,dan dat je rap moet zijn en iets tegen komen.En dan drink je nog maar eerst, nog lekkere warme tas koffie dat zal je goed doen.Want ik geloof dat het koud is buiten!Ik moet eerlijk zijn!Ik zie dat graag dat er sneeuw ligd,daar kan ik van genieten en brengt mij tot rust.Kon ik beter gaan ging ik er in stappen,want het kraken van de sneeuw dat hoor ik toch zo graag.De natuur vind ik dan mooi,hoe die sneeuw op die dunne takjes kan blijven liggen.Ik kan daar dan zo van genieten!Maar er in gaan stappen gaat niet meer ,en moet ik er van genieten achter het raam.Dat is niet het zelfde!Ik vind het wel erg voor de mensen die er door moetten,met de auto,de trein of tevoet er zullen er wel veel telaat op hun werk gekomen zijn.Spijtig voor de kinderen dat het heel de dag school is,anders konden ze er goed in spelen.Ach dat doet me denken aan mijn kinderjaren,wij waren niet binnen tekrijgen als het gesneeuwd had.Wat was dat plezant om dan buiten tespelen!Mijn hondje Mieke gaat ook graag in de sneeuw,als ze haar behoefte moet doen komt ze niet graag naar binnen.Maar ik heb horen zeggen dat een hond graag in de sneeuw zijn.Ze mag dat van mij,maar ze heeft het zo vlug op haar luchtwegen.En nu vind ik het toch koud buiten met die wind! Zo lieve mensen ik wens jullie nog een mooie sneeuw namiddag.Nog veel plezier! Cecilia
Buiten het lezen heb ik nog een hobby,en dat is handwerk zoals haken en af en toe breien.Maar nu ben ik volop overtrekken voor kussens aan het maken,met bloemen op genaaid in kruissteek.De bloemen opnaaien dat duurd het langst,en soms is er een periode dat het moeilijk gaat.En dan leg ik het een tijdje weg,en dan doe ik iets anders!Er zit zoveel in mijn hooft om temaken ,maar je kunt niet aan alles beginnen.Want dan weet je niet meer waar je kop staat!Jaren terug was ik met verschillende handwerkjes bezig.Haakwerk heb ik veel gedaan,van die sierlappen voor mezelf en voor m'n zussen.Dan was ik soms aan drie verschillende lapjes bezig,en aan een lap deed ik altijd verkeerd.En dat was altijd aan de lap die voor mij bestemt was!Mijn zus die zes jaar ouder is dan mezelf,is het dan zelf gaan leren en ik moet zeggen zij was er vlug mee weg.Mijn oudste zus heeft het nooit willen leren,zij deed meer breiwerk truien voor haar en haar kinderen.Dus vroeg zij het aan mij voor een lapje temaken.Eerlijk gezegd rijk ben ik er niet van geworden!Als de kleinkinderen van mijn ouders trouwden,waren er maar twee waar ik lapjes voor gehaakt heb.Dat waren de twee dochters van mijn oudste zus!Zij wisten toch dat ze het kregen,want wat moet je vragen voor handwerk.Handwerk is niet betaalbaar,al die uren dat je er aan zit dan nog de katoen.Ik had mijn plezier er aan om het temaken,en zij kwamen als alles afwas toch met mooie bloemen af.En daar was ik ook heel blij mee,want bloemen zie ik dood graag!Dus ben ik terug aan mijn kussen bezig,het gaat nog niet vlot omdat het soms nog te donker is in de dag.En met licht gaat het ook niet goed,en dan zit ik maar wat te lezen.Maar mijn handen jeuken,om aan mijn werkje verder tedoen!En ook gaat het niet zo best,ik zit momenteel niet goed in mijn vel.Ik hoor of zie niemand!Ik zit hier heelder dagen alleen,alleen als mijn poetsvrouw komt.Dus loop ik momenteel zo wat de muren op!Algoed dat ik mijn Mieke(hondje)nog heb,die houd mij nog hier!Weet je !De winter duurd lang als je alleen bent,en ook de moeilijke dagen komen er aan voor mij.Met Pasen 31 maart is de dag dat mijn moeder jarig zou zijn,dan 15 april is mijn vader 5j.overleden en 25 mei is mijn moeder 17j.overleden.En dat is voor mij alle jaren zo moeilijk,ik weet niet hoe mijn broer en zussen zich dan voelen.Maar ik voel me dan niet goed!En dit is de eerste winter dat ik voel, wat het is om alleen tezitten.Ik zal blij zijn als het terug langer licht is,en hopelijk krijgen we een mooie zomer dan kan ik buiten zitten.Met m'n handwerk en mijn boek,en wat praten met de geburen want nu wil het lukken dat je elkaar ziet.Ik zit hier maar te tokkelen op die laptop,en mijn klein Mieke licht aan mijn voeten te slapen.Ik moet zien wat ik doe met mijn voeten,of ik tik haar elke keer wakker met mijn voet.Hop het is zo ver,m'n kliene meid gaat op een andere plaats liggen,wat wil je als je altijd zo'n tik krijgt. Zodat was het dan weer!Aan alle die nog op de blog zitten een goede avond nog,en een mooie zondag aan iedereen.En tot een volgende keer!
Het zonnetje schijnd,een mens fleurt er van op!Ik heb zin om straks als het wat warmer is,in mijn tuin nog wat te gaan snoeien.Want voor de winter heb ik niet gedaan gekregen,ook al liet ik horen aan mijn zus dat het niet meer ging.Dus nu zou ik verder moetten doen,nu dat zonnetje schijnd.Maar ik moet nog strijken,en heb al wat stof af gedaan.En op het moment zit ik neer,en ben op mijn blog bezig,omdat ik last begon tekrijgen in die stomme rug.Ik kan niet veel doen op een dag ,de pijn gaat met veel energie lopen.En weet je ik doe eerst graag mijn werk in huis,en als het dan nog gaat komt de rest er ook nog welaan.En zo gaat dat nu bijna 5j.na het overlijden van mijn vader.Is de pijn nog harder geworden,en kwamen er nog enkele rugoperatie's aan te pas.Maar dat is voor later ,het is veel te mooi weer om daar nu over tepraten.Zo ik ben dus vandaag,weer veel van plan!Ik hoop dat ik optijd kan stoppen,of alles loopt in het honderd en dan gaat het helemaal niet meer.En dat voeld de kenisist aan mijn spieren dat er iets niet juist is,en als hij dan vraagd wat ik gedaan heb kan ik niet liegen.Want hij onder vind het toch! Zo vrienden bloggers geniet van het zonnetje,het zal ons goed doen die stralen op ons wesen.
Nog vele zonnige groeten en geniet ervan Cecilia en zonnige wafjes van mieke
Voor mij was dat een zware dag,sommige mensen zullen denken hoe kan dat nu.Ik moest vandaag naar de kenisist,en naar de huisdokter.En dat viel nogal kort op een!Naar de kenisist dat is niet zo erg,dat doet goed als hij mijn rug masseerd.Allee soms doet het ook wel wat pijn,maar dat half uur van massage doet goed.Maar ik had geen zin om naar de dokter te gaan,maar ik kon niet anders daar een paar medicatie's op waren.En altijd die zelfde vragen,hoe gaat het met de pijn en slaap je al wat minder in de dag.En ik had vandaag al een moeilijke voormiddag gehad!Ik was zo moe uit bed gestap ,dat ik zin had om terug op de zetel tegaan liggen.Maar ik dacht doe dat niet,want dan kom je zeker telaat bij de kenisist.Dus wakker blijven was de boodschap!Tegen 12u. dan maar naar de massage,thuis komen had ik een goed uurtje om te eten.Mijn hondje buiten laten,dan kijken of ik alles bij had voor de dokter en voor de bank.En als dat allemaal gedaan was,was het tijd om terug op mijn fiets testappen en naar de dokter terijden.En daar ik altijd moe ben was dat teveel op korte tijd!Van bij de dokter naar de bank,en dan nog naar de apotheeker.Wat was ik blij als ik thuis kwam,maar dan zat daar dat klein wit hondje tewachten om buiten te mogen.Dan alles op zijn plaats gezet,en was het tijd om aan m'n eten te beginnen.Dus kon ik weer niet rusten, na de afwas ben ik dan toch op zetel gaan liggen.En dat voelde goed aan!Het is nu20.05u.en ik zit hier dood op,heb geen zin om de tv op te zetten.Het kan zijn dat ik nog wat ga lezen,en anders zal het vroeg bedtijd zijn.En voorts zit je hier dan maar te dubben en te denken,want als je alleen bent heb je daar veel tijd voor.Daar word je dan nog vermoeider van!Het zal misschien wat beteren,als het weer wat warmer word.
Mieke is mijn klein maltesertje,en word nu op 20 maart 11j.Ik zou niet weten wat ik zonder haar moest doen,zij is mijn troost in mijn moeilijke dagen.Ook al is zij al redelijk oud,toch zit er nog veel pit in.De eerste jaren van haar leven,was dat kleine ding veel ziek!Zo heeft Mieke het een paar keer aan de lever gehad,dan lag ze op de zetel echt voor dood.Daar zat nu niets meer in!Ik ben er mee naar de veearts geweest,die heeft haar goed onderzocht en medicatie gegeven.Na een paar dagen was ons Mieke terug op haar pootjes,begon terug wat te eten en liet haar tussen door eens horen.Ik dacht toen dat ik haar kwijt zou zijn,ze is wel een teer hondje gebleven.Maar haar naam kiezen heeft ze zelf gedaan!IK had in mijn gedachten van haar Mouchke te noemen,maar ons madammeke luisterde niet.Op een dag kwam er familie,en die vrouw had de gewoonte van tegen iedereen Mieke tezeggen.Nu liet ik ons hondje binnen en ik stond maar teroepen Mouchke,maar ons Moechke kwam niet.Nu kwam mijn nicht naar de deur en riep Mieke,en in volle vaart kwam dat hondje aangelopen.En van aftoen noemd ons Mouchke,MIEKE!Ik moet wel zeggen het past beter bij haar!Iedereen is zot van haar zeker de kinderen in de familie,maar zij is een beetje bang van de kinderen.Omdat zij haar niet gerust laten,zeker als ze slaap dan maken ze haar altijd wakker.Ik ben blij dat er nog geen ongelukken gebeurd zijn,want een hond groot of klein het blijft altijd een hond.Hopelijk mag ik ons Mieke nog enkele jaren houden,en dan zal het weer moeilijk zijn.Dat weet ik van de vorige keer dat mijn eerste hond gestorven is,dan heb ik dagen aan een stuk gehuild.Ik zou er niet mogen aan denken!Maar dat komt nu omdat ze vorige week weer zo ziek was,en enkele dagen niet wilde eten en drinken deed ze weinig.Maar nu is alles weer in orde met ons madammeke! Zo dat was het weer voor vandaag,ik wens jullie nog een fijne namiddag en avond. Nog vele groetjes van Cecilie en vele wafjes van Mieke!
Hier ben ik dan weer!Ik heb een paar dagen niet op mijn plooi geweest,een beetje griep gehad zeker.Ik weet het niet!Verder heb ik mijn boek uitgelezen,waar ik maanden in bezig was,en dat is niet van mijn gewoonte.Ja,ik lees veel ik ben echt een boekenworm.Dat is een van mijn hobby's!Maar de laatste tijd voelde ik me niet zo best,en het eerste wat er dan weg valt is lezen.Ik voel me de laatste tijd alleen,dat zal de winter zijn zeker.De laatste tijd slaap ik nogal veel,slaap meer dan ik wakker ben.En daarom duurd het dan zolang,voor dat er een boek uit is.Ik heb nog nooit zoveel boeken liggen gehad dan nu die ik nog moet lezen.Het boek dat nu uit is,kan ik iedereen aanraden om te lezen.Het is geschreven door"INY LORENTZ" en de titel is"DE WANDELHOER" echt een pracht van een boek.Het speelt zich af in Konstanz in het jaar 1414,en het gaat over Marie.Ze word de dag voor haar huwelijk verkracht maar in die tijd moesten de meisjes maagd zijn.Ze komt voor het gerecht,en krijgt als straf ik weet niet juist meer hoeveel stok slagen.Marie word uit haar geboorte stad verbanen en mag er nooit meer komen.Alleen de gedachten aan wraak houd haar in leven,dus gaat ze verder door het leven als wandelhoer.Er word ook vertelt over het concilie in Konstanz,dat heb ik op gezocht dat heeft in die jaren plaats gehad.Wie het verloop van Marie wil weten zal het boek ,of wel lenen of anders kopen.Ik zelf leen nooit een boek,ik zal ze altijd kopen want ik heb ze graag in huis.Als mijn zus zegd doe nu eens wat boeken weg,dan trapt ze zo op mijn hart.Maar mijn twee zussen en broer zijn geen lezers!Nu ben ik begonnen in de"vijftig tinten grijs",daar word zoveel over gesproken dat ik wel benieuwt ben.Ik wens iedereen veel lees plezier en tot de volgende keer! VOOR AL DE BLOGGERS NOG EEN MOOI WEEKEND! VAN CECILIA
We zijn nu in het jaar 1991,en 8 maanden na mijn eerste rugoperatie.Ik was toen terug opgenome voor een tweede operatie,ik zag dat helemaal niet zitten voor de 2x onder het mes tegaan.En ik zakte als maar dieper in de put,dus werd ik vroeger opgenomen in de kliniek.Op de afdeling psygiatrie want ik zat met slechte gedachten in mijn hoofd.Ik zal het zo zeggen:"ik was mijn leven moe!"Dus in die tyd dat ik daar was werd ik dan geopereeerd.Het was geen gemakkelijke tijd,mijn ouders en een van mijn zussen kwam mij bezoeken.Maar verder zag ik niemand van de familie!De dag van de ingreep was aangebroken,ik werd voor een week naar een andere afdeling gedaan.Werd klaar gemaakt voor de operatie,maar nu komt het ze vonden mijn platen niet.Dus werd de ingreep uitgesteld en andere platen genomen,daar dachten ze dat ik iets had genomen omdat ik niet meer op mijn benen kon staan.Maar dat was het geval niet,ik had heel de voorbereiding gehad voor de ingreep en dat was aan het werken.De volgende dag was het dan zo ver!Alles was goed verlopen zij de dokter,maar ik voelde dat er iets niet juist was.Maar ik dacht wacht tot morgen de narcose is nog niet voledig uitgewerkt.De volgende morgen kwam mijn gevoel uit,ik kon mijn rechter been niet bewegen.De hoofdverpleger komt op de kamer en ik zeg dat,hij helpt mij uit mijn bed en ik zakte door mijn been.Hij heeft direct de dokter gebeld,en ze moesten terug platen nemen.En tegen dat dat gedaan was was de dokter in de kliniek,hij kwam kijken ik moest uit mijn bed maar zakte door dat been.Hij gaat weg en na een tijdje komt hij terug,met de mededeling dat het niet spectaculaer was.Wat hij bedoelde weet ik niet,maar ben nooit meer naar hem geweest.Het is terug in orde gekomen met dat been!Ik ben dan na een week terug naar de andere afdeling gedaan,en daar heb ik dan nog een 6 weken gebleven.In het geheel heb ik toen iets meer dan 2 maand in de kliniek geweest.Verschrikkelijk!En was ik nu beter als ik naar huis ging:NEEN!Ik bleef last hebben in de rug,en was nog altijd depressief.Dat was dus binnen het jaar 2 ingrepen van een hernia!Ik heb altijd gezegd nooit laat ik me nog opereren in de rug, maar als het moet laat je het toch doen.Want in 2009 was het weer zover!Maar dat is weer voor een andere keer,want tussen 1991 en 2009 is er nog veel gebeurd.Dat ben ik bijna vergeten te vertellen,na de ingreep hebben ze die verloren platen gevonden.Bij een andere dokter op het vensterschap!Ik was voor te omploffen als ik dat hoorde als ik op psychiatrie terug was.
Het is nog vroeg in de morgen,dat ik door de eerste zonnestralen word gewekt.Boomer ligt nog naast me rustig te slapen,heel rustig gaat zijn ademhaling.Ik zal maar stil blijven liggen!Want anders is het gedaan,met de stilte en de rust.Want als Boomer wakker word,dan ben ik tot 3x toe gewassen.Boomer likt mij 's morgens graag af.Tot ik zeg"we gaan uit bed!"Terwijl Boomer in de tuin zijn plasje doet,zorg ik voor zijn bakje met water en eten.Dan pas is het tijd voor het ontbijd op tafel te zetten.Daar kan ik van genieten,en zeker van een lekker kopje koffie.Na het ondbijt zit ik nog graag,als het weer het toe laat in de zomer.Nog met een kop koffie buiten,daar kan ik zo rustig van genieten.Met een boek in de hand,en een kop koffie bij de hand.Na een paar bladzijden te hebben gelezen,leg ik het boek aan de kant.Ik sluit de ogen en luister.Het is stil!Soms hoor ik een vogel fluiten,en heel in de verte blaft een hond.Deze stilte maakt mij rustig!Boomer krapt aan mijn been,hij wil op mijn schoot komen zitten.Zo genieten wij dan samen verder,maar dat duurd niet lang. En dan! Is de stilte voorbij!
Dit heb ik geschreven in mei 1999,Boomer was mijn eerste hondje een york.
Ik heb al vertelt dat er iets in mijn rug schoot toen ik nog aan het werk was,en dat ik heel de dag heb verder gewerkt met die helse pijn.De volgende dag kon ik bijna niet uit bed!Maar het rare was mijn rug deed geen pijn meer ,maar mijn rechterbeen deed verschrikkelijk pijn.Ik heb dan maar iets in genomen, en ben terug gaan werken daar het de laatste dag was voor mijn verlof.Wat heb ik pijn geleden,want die pijnstillers hielpen niet. Naar de dokter wilde ik niet gaan met het gedacht dat ik niet op verlof mocht gaan.Dus ben ik met die helse pijn vertrokken naar Kirchberg in Tirol,ons tweede thuis de mensen waren als familie.Het was voor 2 weken dat we daar naar toe gingen,de treinreis was al zwaar met die pijn en kon niet slapen op de trein.Maar ja, het was mijn eigen schuld ik had nog maar naar de dokter moette gaan.Als we gingen wandelen kon ik bijna niet verder van de pijn,ik kon mijn ouders en zus en haar 2zonen niet meer volgen.Dan vroeg ik maar waar ze naar toe gingen,, en dat ik dan wel naar daar kwam.Mensen die ik kende vroegen wat ik had,ik legde dan uit wat er was gebeurd voor het verlof.Het eerste wat ze dan allemaal zeiden was,laat ons met u naar de dokter gaan maar ik bleef koppig en ging niet.Als ik dan bij mijn ouders kwam vroegen zij natuurlijk waar ik was gebleven.Dan uitgelegt wie ik was tegen gekomen,en dat zij met mij naar de dokter wilde gaan.Het waren zware weken!Ik bleef hen maar achter na lopeen dat ging met de dag moeilijker,en de pijn werd met de dag erger in mijn been maarniet in de rug.De tijd was aan gebroken dat we terug naar huis gingen,op een manier was ik blij op de andere manier niet.Want dan moest ik mijn vrienden weer lang missen!Terug thuis ging ik dan toch maar naar de dokter,die was natuurlijk niet goed gezind dat kun je wel begrijpn.Ik legde uit wat er was gebeurd,en ik moest mijn rok uit doen want het kwam van de rug.Ik zei dat kan niet mijn been doet pijn hij antwoorde het komt van uw rug.Zo ging dat een tijdje door,tot ik dan toch mijn rok uit deed.Hij ging achter mij staan en van hier komt die pijn,ik dacht dat ik een gat in zijn plafond sprong.En vanaf die dag deed mijn rug ook terug pijn,en kon ik 6 weken plat liggen met mijn benen in negentiggraden. Maar het beterde niet,dan moest ik naar de specialist.Kreeg wat spuitjes in de rug,en moest in een leren korset.Dat hielp allemaal niet!Dan moest ik naar een neuroloog,en ja dat werd de eerste opratie.Resultaat nog pijn!En ik geraakte dieper in de put,dat was september 1990.En ik zat er al mee van in de zomer1989 met die helse pijnen.En het verhaal is nog niet gedaan,8 maanden later werd ik terug geopereerd.Maar dat is voor later! vele lieve groetjes van cilleke
Ik ben cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in duffel (belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, lezen en het laatste jaar mijn laptop.
de vorige keer in over mezelf heb ik mijn grote liefde vergeten en dat is mijn hondje Mieke een mini malteser het is een schatje ligt altijd aan mijn voeten ik zou niet zonder haar kunnen zij is mijn leven ik hou van haar als een kind
Ik ben Cecilia Storms
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: breien,haken,kruissteken lezen.
Deze beren en poppen heb ik 28 jaar geleden voor een klein meisje in Kirchberg-Tirol in Oostenrijk gemaakt.Nu 28 jaar later is haar dochtertje 2 jaar,en is zij de gelukkige die met dit speelgoed mag spelen.Als ik deze foto van hen kreeg, schrok ik wel eve
Ik vind het maar triestig weer vandaag,koud en donker en daar kan ik niet goed tegen.Als het donker weer is zou ik bijna gans de dag met licht zitten,ik kan er niet tegen als het donker is.Bij mij moet het licht zijn!Het triestigste aan de winter vind ik,dat het vroeg donker is en lang donker blijft.En als je dan alleen bent zijn dat lange avonden.
Prutke lieve kleine hond,soms maak je het veel te bond.Nu lig je rustig te slapen,dat ik er zelf van moet gapen.Dus word het stilaan tijd,om naar ons bedje te gaan.We gaan dan maar alles sluiten,en jou nog eens buiten laten.Dan kun je doen wat je hoeft te doen,en anders ga je maar weer naar dromeland toe!
Ik ben Cecilia Storms
