Om afscheid tenemen van mijn hondje! Elke dag zie ik haar met een wip ergens lopen of zitten,alle dagen denk ik aan haar aan mijn lief meisje! Want dat was lief,braaf e, schattig om te zien.De pijn van het verdriet word als maar erger,ik loop verloren in mijn eigen huis en 's avonds vind ik het ergste als het donker is.Iedereen zegd dat ik niet terap mag gaan een dit eerst verwerken.Maar ik weet net wat ik moet doen!Als ik aan ons mieke denk zegd mijn gevoel neen geen dier meer in huis.Maar als ik aan de eenzaaamheid nu denk en de angst dat ik 's avonds voel, dan zegd mijn verstand ga zo vlug je kan een ander halen.Het zelfde diertje krijg je niet meer,want ze hebben hun eigen karakter.Maar het kan dan weer op een andere manier vriendschap geven.Maar het doet nog zo'n pijn het verlies van ons Mieke!Ik mag er niet teveel aan denken want dan zit ik zo dadelijk weer te wenen.
We zullen nog wel zien wat er van komt.
vele groetjes CILLEKE
|