Het is nu drie weken geleden dat mijn hondje Mieke van mij is heen gegaan.De pijn word als maar erger,ik heb zo veel verdriet om haar.Vandaag naar de huisdokter geweest, en hij zag aan mijn gezicht dat het niet ging.Ik heb het hem dan verteld over mijn hondje,hij schrok wel even dat ik het hem vertelde en ook dat zij al twaalfjaar was.IK mis haar heel hard!!!!In de dag gaat het nog een beetje,maar eens dat het avond is dan mis ik haar het meest.Ik moest nog bij de dierenarts iets gaan betalen,zij vond ook dat ik er niet te best uit zag.Ze vroeg hoe het was,ik heb haar gezegd dat het me niet ging.En zeker 's avonds niet dat ik me dan banger voel dan daar voor.Dat is normaal zegd ze anders had je uw kleine waker,en die heb je nu niet meer!Mijn huisdokter heeft gezegd dat ik dit eerst moet verwerken,maar ik zou dan stilaan er moete aan denken van een ander in huis te nemen. Soms spookt het al eens in mijn hooft zo'n klein puppy,maar het is nog te vroeg voor een ander.Dan denk ik weer de winter is op komst,lang donker en vroeg donker.Ik weeet niet goed wat ik moet doen!Het verdriet om ons Mieke is nog veel te groot,en zie dat ik dat ander dan niet geef wat het nodig heeft van liefde.En ook dat ik het dan te hard gij vergelijken met ons Mieke,en dat mag ik dat andere diertje niet aan doen.Het moet krijgen wat mijn twee andere hondjes hebben gehad,veel vriendschap en veel liefde.Ik zal eerst meer over het verdriet heen moete van mijn kleine meisje.En dan zien we verder!!!!!!!!!!!!!!!!!!

                                                           nog vele groetjes van

                                                                                     cilleke