Het is een heerlijke zwoele zomeravond aan zee.

Ik slenter langs het strand en zie een bootje liggen.

Ik loop ernaartoe, kijk erin en merk dat het leeg is.

De volle maan weerspiegelt haar zilveren licht op het zeewater.

Wat zou ik graag uit varen gaan.

Ineens staat er iemand naast mij die zegt:

"Stap maar in, ik roei wel."

Onmiddellijk stap ik in, geen seconde hoef ik er over na te denken.

De man duwt het bootje de golven in, springt er in en vaart er behendig mee over de golven.

Hij zingt een lied, het bekende Santa Lucia en kijkt me heel teder en liefdevol aan.
Het is een heel mooie man met een prettige, liefdevolle uitstraling.

Het lijkt wel of ik hier op zee vaar met een heuse engel.......
en wie weet, ís dat ook zo........
dammie

Ik ben geboren op de top van een berg.

Ik koesterde mij overdag in het licht van de zon

en ’s nachts in het licht van de maan en de sterren.

Zo’n duizend meter onder mij begon een dicht en donker bos.

Daaronder was een dal, met mensen.

Zij waren samen en dat wilde ik ook.

Ik wilde samenzijn met andere mensen, niet langer alleen op de berg,

Dus trok ik door het donkere, dichte bos, naar het dal.

Ik struikelde en viel, doorstond pijn en angst en bereikte het dal.

Eindelijk niet meer alleen........

maar de mensen waren heel anders dan ik had verwacht.

Ze vonden mij niet aardig, hielden niet van mij,

ze bedrogen, mishandelden en bestalen mij.

Ik dacht dat ik iets fout deed en probeerde almaar om dingen beter te doen,

maar wat ik ook deed, niets hielp, de mensen mochten mij niet.

Dus ging ik de weg terug, door het dichte,donkere bos, omhoog naar de top.

Heel tevreden zit ik daar nu, helemaal alleen, in het licht van de zon en van de maan.

Ontsnapt aan de hel, die mensen heet.

Dammie

Het is vroeg in de morgen, ik lig naast je en kijk naar je.

Over een paar uur ga je weg, terug naar je eigen land, je werk hier zit erop.

Tien  maanden lang logeerde je hier in dit dorp, in deze straat.

Vanmiddag vlieg je weg, duizend kilometer ver weg.

Nu ben je nog hier.

Nog even doen we alles samen.

Straks, als jij wakker wordt, zullen we opstaan, maar nu lig ik naast je, nog even dicht bij je, onze laatste nacht samen is bijna voorbij.

Ik kijk naar je lieve gezicht, je donkere krullen, nog bijna nergens kalend, behalve op je kruintje.

Ik buig me naar je toe en streel heel zacht je lieve hoofd, voorzichtig, om je niet wakker te maken, nog even genieten van het samenzijn.

Ik herinner me onze eerste ontmoeting, niets bijzonders, je was gewoon de nieuwe kostganger, beetje stug, eenzelvig.

Soms vertelde je, 's avonds na het eten, iets over je werkdag, nooit veel,

en voornamelijk feiten, niets over je gevoelens bij die feiten.
Ik vroeg je wel, voorzichtig, of je het moeilijk vond, zo ver van  huis, wennen in een nieuwe baan, een ander land, andere taal en dan somde je gegevens op, gebeurtenissen, geen gevoelens. Gevoelens kwamen pas later. 
Na maanden begon je wat meer over jezelf te vertellen, hoe je je voelde, je eenzaamheid je verlangen.

We groeiden naar elkaar, hoe meer jij je opende des te  meer ging ik van je houden.

Je bent zo mooi van binnen, zo teder en zo zacht.

Ik heb me zó aan je gehecht. Het ging vanzelf, je bent zo liefdevol, zo teder, zo zorgzaam, zo behoedzaam, zo oprecht.

Ik wil je niet laten gaan, ik wil zo heel graag, dat je blijft.

Ik hoor almaar in mijn hoofd het lied.............ne me quitte pas..........laat me niet alleen.....

ach lieverd, hoe moet dat nu straks.........als jij niet meer hier bent, maar ver weg van mij.......

Ik hou me groot, wil ons laatste samenzijn niet verknoeien met tranen, maar juist ervan genieten, om het later te koesteren als een mooie herinnering. Het moet een mooi afscheid worden, geen tranen, dat beloofde ik je.

Het is inmiddels tijd om op te staan.........ik maak je zachtjes wakker, kus je op je oor, je wang je neus, je voorhoofd. Je kijkt me teder aan. Ook voor jou is het afscheid moeilijk.

We staan op, gaan douchen, ik maak koffie, toast met confiture.

We voeren elkaar stukjes toast, en lachen, gelijk vanouds.

Dit wordt een gelukkig ontbijt, een gelukkige laatste ochtend, een perfecte herinnering.

Tranen zijn voor straks, niet voor nu, nú is er het laatste samenzijn, het laatste geluk.

Je doet je koffers dicht, pakt je papieren voor de reis. We gaan de trap af, het huis uit, de deur slaat voor de laatste maal achter ons dicht.

De weg naar het vliegveld is kort: de rij voor de incheckbalie is kort en ook het afscheid is kort. Je houdt me vast, kijkt me aan en zegt: Wees gelukkig!

Door mijn tranen heen zeg ik: Ja!

Ik heb je beloofd: geen moeilijk afscheid.

Ik hou me eraan.

Ik lach door mijn tranen heen en zeg: ik beloof je: ik ben gelukkig.

Gelukkig om tien maanden samen met jou.

Een mooie herinnering.

Nog even, dan ben je door de douane heen en kan ik je niet meer zien.

Dag lieveling, ik heb je lief , zo lief mijn lief, zo lief heb ik jou en jou alleen.

Ik blijf wachten bij het hek van Zestienhoven. Het mag niet van jou, je zei: ga direct terug, blijf niet wachten tot het vliegtuig opstijgt............maar ik kan niet terug naar huis, niet zonder jou,

nóg niet, ik hoop op een wonder.......misschien heeft het vliegtuig een dag vertraging, of misschien  bedenk jij  je en keer je terug, en dan wil ik er zijn, om je mee naar huis te nemen..............

Het wonder gebeurt niet.

Een uur later, zie ik je lopen naar het vliegtuig...........even is het net of je je om wilt draaien, om te kijken of ik er sta, maar je doet het niet...........dat is echt hoe jij bent.......stel: je kijkt om en ik sta er niet..........dus kijk je níet om.

Ik blijf wachten, wellicht, straks, in het vliegtuig, kijk je door het raampje en zie je me staan........misschien..............

Ik hoor de motoren van het vliegtuig starten.......zie het taxiën, zwaai, ook al weet ik niet of je het ziet..........en dan stijgt het vliegtuig op...........en wordt steeds kleiner en kleiner.

Je vliegt steeds verder weg........

Ik wil niet naar huis, wat moet ik thuis zonder jou?

Het is alsof ik geen thuis meer heb, nu jij wegbent.

Mijn thuis was in jouw hart. Mijn thuis is weg.

Wees gelukkig! zei je. Wees gelúkkig!, je zei dat zó vaak.

Je wilde altijd dat ik gelukkig was en ook nu wil je dat ik gelukkig ben.

Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Tien mooie maanden samen.

Het is voorbij en toch ook níet voorbij, want je leeft voort in mijn hart, gelijk ik in het jouwe.

Jouw Dammie

Je ging studeren, omdat je graag een taal wilde leren.

Je kreeg veel tegenwerking van thuis en je aanleg was matig, maar toch zette je door.

Ik vond je lief, dus hielp ik je.

We oefenden, urenlang, avondenlang de uitspraak, de grammatica, de idioom.

Je eerste proefwerk maakte je slechts matig, maar daarna ging je rap vooruit.

Ik was steeds fier op je en blij met je succes.

Vandaag is een Belangrijke Dag voor jou, je krijgt je bull uitgereikt.

Je zult op het podium staan, er zullen toespraken en na afloop is er feest, met hapjes, drankjes en muziek, je zult eten, drinken, dansen en gelukkig zijn,

maar ik mag er niet bijzijn,

want naast jou op het podium staat je vrouw..............

Dammie

Vandaag zag ik het huis terug.

Ik liep er, bij toeval, langs en ik dacht nog, wat een mooi huis, zo lieflijk tussen de bloemen gelegen.

Pas toen ik er al voorbij was, besefte ik, dat dit het huis was, wat jíj bouwde.

De bouw, waarop ik je twee jaar lang, bijna dagelijks kwam bezoeken, met eten, wijn en tederheid.

Ik herinner me onze gelukkige uren en ook de pijn die ik voelde, toen ik afscheid van je moest nemen, omdat het huis af was en jij vertrok naar een ander deel van het land, op weg naar een nieuw project.

Ik miste je zo heel heel erg,maandenlang.

En nu ben ik zomaar aan het huis voorbijgaan, zonder het nog met jou en mij te verbinden.

Het spreekwoord is dus waar!

De tijd heelt alle wonden.

Dammie

Om de sombere, natte zomer  in mijn eigen land te ontvluchten, boekte ik een reisje naar de costa del sol....
In het vliegtuig verheugde ik me gans de tijd op de heerlijke zonneschijn die me te wachten stond...........
Ik arriveerde 's avonds laat in mijn sombere appartement en vertrouwde erop dat al die somberte de volgende ochtend in licht en zonneschijn zou veranderen.................
Niets was minder waar.......
De volgende morgen werd ik wakker van onweder, en het geluid van stromende regen...........
Ik dacht nog: het is een bui, die trekt wel over, straks is de hemel stralend blauw...........maar dat gebeurde niet, het bleef maar regenen en regenen, dus ging ik door de regen, naar de supermarkt om de nodige boodschappen te halen.........
Ik bleef hopen op zonneschijn.......maar die kwam niet, wel werd het droog.......
Ik toog naar het strand.........er waren geen bedjes te huur, want alle matrasjes lagen hoog opgestapeld en stevig vastgebonden onder plastic..........
Ik ging in het zand zitten en keek naar de zee........ het leek juist of de lucht opklaarde, daarginds, in de verte, leek het wat klaarder te worden............
Ik bleef wachten op de zon..........maar de wolken werden toch weer dikker en dikker en donkerder en donkerder........en wederom begon het te stortregenen...........
Ik zat daar op het strand, in de stromende regen en weende............
Toen kwam jij........ je zette je eenvoudig naast mij neer, in kleermakerszit...........
We zaten daar een tijdje stil naast elkaar..........
toen raakte jouw hand de mijne aan; ik keek je aan; je lachte me bemoedigend toe en begon te zingen: I'm singing in the rain........ onder het zingen stond je op en danste, terwijl je zong.....I'm singing and dancing in the rain....
Ik moest er om lachen, werd er vrolijk van.......spontaan stond ik op en zong en danste ik met je mee........
Als twee zottekes dansten en zongen wij daar op het strand................helemaal gelukkig en tevree............
dammie

ik herinner me een eerder bestaan, een ander bestaan, dan het aardse bestaan..........

en ook al heb ik geen woorden voor dat eerdere bestaan, ik herinner het me toch, met mijn gevoel...........

van tijd tot tijd stijg ik op als een arend en vlieg ik naar die andere wereld om daar een tijd te vertoeven,

als ik dan weer terugkeer op aarde, voel ik mij weemoedig en verdrietig en neem ik mij voor daar niet meer heen te gaan, omdat de terugkeer hier op aarde steeds weer zo pijnlijk is,

toch kan ik het niet laten om telkens weer op te stijgen en terug te keren naar het verloren paradijs

soms kom ik iemand tegen, die, net als ik, op zoek is naar hetgeen verloren is en waarvan we de herinnering voor altijd in ons dragen...........

een gelijkgestemde ziel, die ook op wil stijgen.................

dammie

Ik heb anderhalf uur doorgebracht met mijn lief, bijna een hele avond.......
we hebben koffie gedronken, appeltaart gegeten,
zoete witte wijn gedronken, nootjes erbij
en eindeloos gepraat en gekust

ik ben zo mateloos gelukkig

ik hou van mijn lief en hij houdt van mij

mijn lief HOUDT van mij!
mijn nacht kan niet meer stuk
want ik weet dat mijn lief van mij houdt
zielsveel van mij houdt
en ik hou van hem
ik ben hem zó dankbaar voor zijn liefde,
voor zijn geduld, voor zijn warmte, zijn tederheid,
zo eeuwig dankbaar voor wie hij is.....

Dammie

Je hebt zo lang gestreden.

Je was zo graag gebleven.

Ik mis je zo zeer.

Elke nacht, telkens weer.

Dammie

Het is onze eerste avond in Thailand, we zitten op een terrasje, aan een romantisch verlicht tafeltje voor twee en eten verrukkelijke rijst met vruchten en vlees...........

we hebben elkaar nog maar net vierentwintig uur eerder in het vliegtuig leren kennen..........

toch lijkt het, of we elkaar ons hele leven al gekend hebben, zó vertrouwd...........

je hebt een leuk karakter, rustig, en toch vol humor, je bent leuk als je lacht ,zo leuk.......

er zitten lichtjes in je ogen, in het vliegtuig kon ik dat niet zo goed zien,omdat je toen naast me zat, maar nu je tegenover me zit, zie ik hoe leuk je bent, je lieve lach, de lichtjes in je ogen........

we blijven tot heel laat op het terras zitten, dan slenteren we terug naar ons hotel..........als we bij de deuren van onze kamers staan, zeg je................het was gezellig, samen eten, een leuk begin van de vakantie, ik ga mijn kamer in en jij de jouwe....................ik ga op mijn balkon staan, zie de volle maan aan de hemel, de sterren.........jij staat op jouw balkon, ziet de contouren van de bergen, de sterren en je begrijpt dat de maan aan mijn kant van het hotel staat...........je aarzelt even, denkt ........durf ik wel, durf ik niet, maar je besluit dat je wél durft, je gaat je kamer uit, klopt op mijn deur en als ik opendoe vraag je me...........kun jij de maan zien? ik neem je bij de hand en voer je mee naar het balkon..............samen staan we in het maanlicht, het is zooooooooo mooi, we genieten, je legt je arm om mijn schouder, ik leg mijn arm om jouw heup, zo staan we daar, heel lang naar de maan te kijken, dicht bij elkaar

dit belooft een heerlijke vakantie te worden..................

we weten beiden, instinctief, dat we het langzaam aan moeten doen.....de trip duurt drie weken en dit is pas de eerste avond..........je zegt dat je gaat slapen , morgen worden we al om zeven uur aan het ontbijt verwacht, de rondreis begint na het ontbijt..........je kust me teder op mijn voorhoofd, en zegt...........tot morgen en slaap zacht.............
Dammie

Ik had je lief 

zo lief

en zo heel lief

heb ik jou

en jou alleen

nog steeds.

Dammie

De laatste zondag van het kerkelijk jaar.

Jouw naam die afgeroepen wordt.

Waardoor je weer aanwezig bent.

Jouw naam, die mij nog steeds iets doet.

Herinnering aan jouw lieve ogen.

Jouw naam die afgeroepen wordt.

Waardoor je weer aanwezig bent.
Dammie

Nieuw geluk is onderweg, het heeft mij bijna ingehaald.

Er staat in de tuin van het huis, waar ik juist ben komen wonen, een boom, die veel schaduw geeft op mijn terras. Als echte zonaanbidster kan ik daar absoluut niet tegen. Ik ben dus begonnen met hem drastisch te snoeien, met de handzaag heb ik er al zoveel mogelijk takken afgehaald, de onderkant van de stam is al kaal, maar de hogere takken, daar kan ik niet bij. Jij bent, toevallig, bezig in je eigen tuin. Je hebt me al een tijdje gadegeslagen en het eerste wat je opviel, was, dat ik helemaal niet voor het karwei gekleed ben. Ik draag een  kort, rood klokkend rokje, daarboven een felgeel topje en daaronder rode open schoentjes met een hakje. Het ziet er leuk uit, maar het is totaal ongeschikt voor werken in de tuin. Ik plaats een ladder tegen de boom, teneinde ook de takken die hoger zitten, af te zagen. Je ziet me op de ladder, die enigszins scheef staat, klimmen en je weet op voorhand dat het fout zal gaan. Je loopt alvast mijn erf op...... en juist als je bij de boom met ladder gearriveerd bent, val ik naar beneden, precies in jouw armen. Ik kijk naar wie mij zo liefdevol heeft opgevangen en zie een paar prachtige ogen heel liefdevol naar mij kijken. Ik voel me heerlijk in jouw armen en hoop dat je me voor altijd vasthoudt. Jij, op jou beurt, hebt het gevoel dat je mij voor altijd vast zou willen houden, dus zet je me niet onmiddellijk op de grond, maar draag je me naar mijn living. De schuifpui staat open, dus je kunt zó doorlopen. Ik zeg je, dat ik je heel dankbaar ben en jij antwoordt, dat een goede buur beter is, dan een verre vriend. Ik beaam dat volmondig en zeg dat ik hier helemaal alleen woon en dat ik nog geen enkele vriend heb. We kijken elkaar aan en ik verdrink in je lieve ogen.  Je kust me teder en je zegt: "Dit is liefde op het eerste gezicht! Vanaf het eerste moment, dat ik je daar bezig zag met die boom, werd ik door je aangetrokken, als door een magneet.......... en ik was zó blij dat die ladder scheef wegzakte, zodat ik een reden had om naar je toe te komen........ en toen ik je eenmaal in mijn armen voelde, wilde ik je nooit meer loslaten."............ Ik neem je lieve gezicht teder tussen mijn handen, kus je voorhoofd, je lieve ogen, je neus, je oren en tenslotte je mond........... het begint als een tedere ,liefdevolle kus ,maar het wordt steeds gepassioneerder..........ik heb je lief, mijn lief, zo lief heb ik jou en jou alleen............... ik verlies mezelf helemaal in jou.... er is geen verschil meer tussen jou en mij..........we zijn één....................
Dammie

Het is vroeg in de morgen, het is nog donker, je zit in de auto op weg naar je werk en je denkt aan mij.

Ineens voel je een zacht, warm briesje....... en even later zit ik naast je.

Ik kijk je stralend aan en zeg: "Wat fijn, dat je me geroepen hebt!"

"Deed ik dat dan?" vraag je verbaasd.

"Ja zeker wel" zeg ik, "als je heel sterk aan me denkt, kom ik vanzelf naar je toe, ik kan niet anders........en ik wíl niet anders. Ik ben blij, heel blij, dat je me geroepen hebt. Het is fijn om bij je te zijn."

Ik leg mijn hand op je dijbeen en mijn hoofd op je schouder.

We rijden rustig door de donkere ochtend. Je voelt je gelukkig en je wilt dat deze rit heel lang duurt. Als je de parkeerplaats van je werk opdraait, vraag je: "Blijf je bij me?"

"Graag!" antwoord ik, "ik zorg ervoor dat alleen jij mij kunt zien, ik zal onzichtbaar zijn voor alle anderen."

Je lacht en zegt: "Mooi zo, dat spaart een heleboel uitleg."

We lopen samen naar binnen. Mensen groeten je, hebben je nodig, je moet dingen oplossen en onder al die drukke werkzaamheden,  zie ik je regelmatig naar me kijken, met een liefdevolle blik; je bent blij dat ik bij je ben.

Aan het eind van de werkdag zitten we weer samen in de auto.

Ik zie dat je moe bent en stel voor om even te stoppen op een rustige plek.

Ik masseer je nek, je rug, streel je lieve gezicht, je zachte haren, geef je  kusjes en knuffels,

tot je je weer helemaal fit en gezond voelt.

Daarna rijden we verder. Bij jouw huis aangekomen, moet ik afscheid nemen.

"Tot morgen?" vraag je. "Als je me roept......" antwoord ik.

Met hetzelfde zachte, warme briesje waarmee ik die ochtend gekomen ben, ga ik nu weg.

Je weet, dat je me altijd roepen kunt.........
dammie

het is een koude, winderige dag, je bent bezig met je werk, het is één uur en ik kom naar je toe met friet en stoofvlees,

we zetten ons neer op een plekje waar we enigszins tegen de wind beschermd zijn ik kijk naar je terwijl je eet; je ziet er moe uit en ik denk aan al die lange dagen, die je maakt, in weer en wind

het is tijd om op reis te gaan

als je klaar bent met eten, zeg ik: kom eens mee...........je volgt me naar de auto, ik doe de deuren open en zeg: stap in, we gaan weg

je zegt dat je niet zomaar wegkunt

ik zeg........jawel, gewoon instappen en je overgeven, alles loslaten en erop vertrouwen dat ik weet wat ik doe, kom, stap in.........

jij bent te moe om weerstand te bieden aan het verlangen om weg te gaan van waar je nu bent

je stapt in, ik start de motor, zet een rustgevend muziekje aan en rij richting Denemarken,

nog voordat we de Duitse grens bereikt hebben, lig je al heerlijk naast me te snurken, je bent echt aan vakantie toe

het is een prachtige nacht, volle maan en sterrenpracht.
Ik besluit om gewoon door te rijden, tot je wakker wordt en dat is dus uren en uren later, als we in Denemarken zijn, juist als de zon opkomt

ik zeg: "Welkom in Denemarken"

je kijkt eerst verbaasd en zegt dan heel gelukkig: "tof!" , "echt tof"

we hebben honger en aangezien er nog nergens een winkel open is, haal ik mijn noodrantsoen tevoorschijn: knäckebröd, kaas en sinaasappelsap.

we genieten van ons ontbijt, terwijl de zon begint te klimmen

we staan geparkeerd op een lieflijk weggetje, in een wijds landschap, in de verte ligt een dorpje, daar gaan we straks naartoe, maar eerst zitten we hier gewoon en genieten, ik streel je hand, je wang, ik kijk je aan en zie dat je gelukkig bent, tevreden en ontspannen, je maakt je nergens zorgen over..........je geniet gewoon van het moment.............jij en ik in dat prachtige landschap...........het klimaat is mild, weinig wind, zonneschijn, zachte temperatuur, we besluiten om, op ons gemak, door te rijden naar Noorwegen, onderweg stoppen we om te lunchen, eten heerlijke zalm met vers brood, en gaan dan door, naar de pont, alleen het overvaren al vind ik een belevenis, ik hou van de zee, van varen, en van de bergen,

we staan tegen de reling aan en je slaat een arm om me heen, trekt me tegen je aan en zegt: "dit is een fantastisch cadeau, deze trip, ik ben heel blij met je"

"ik ook met jou lieverd, wat heerlijk dat je me vertrouwde en meeging", antwoord ik,

nog even en de pont legt aan, we rijden van boord, zoeken  een terras met uitzicht over zee en genieten van een heerlijk maal

ik heb je lief mijn lief, zó lief, zo woordeloos lief,

 je ziet het in mijn ogen en ik zie het in jouw ogen

we hebben elkaar lief

we slapen met het raam open, zodat de combinatie van zee- en berglucht onze kamer binnenstroomt, de maan is vol, de sterren stralen

ik val in een diepe slaap met jouw armen om mij heen

Dammie

Mijn lief,

Ik voel me geborgen in jouw armen

beschermd door je liefde en je kracht.

Vol vertrouwen geef ik me over

aan je warmte, je passie en je macht.

Versmolten in een tedere omhelzing,

bij het ontluiken van de nacht.

Dammie

Het eikenblad verlangde heel de zomer hartstochtelijk naar het beukenblad.

Hij vond haar zó mooi, zo sierlijk, zo lief.

Hij wilde haar aanraken, voelen, ruiken, maar telkens als de wind hem naar haar toe waaide, waaide zij van hem af en als zij naar hem toe waaide, waaide hij bij haar vandaan.

De zomer ging voorbij, het werd herfst en op een kwade dag rukte de wind het eikenblad van zijn tak, hij draaide almaar sneller rond en rond, toen schoot hij omhoog en daarna viel hij op de grond……… meters bij zijn geliefde beukenblad vandaan. Hij kon haar nog nét zien. Wat een ellende, wat een verdriet, hij was verder van haar verwijderd dan ooit.

Hij huilde bittere tranen…….. maar het lot was hem gunstig gezind….. want toen de storm was gaan liggen, dwarrelde het beukenblad voorzichtig naar beneden……… en landde bovenop het eikenblad, zij kuste al zijn tranen weg……. en die nacht hadden zij elkander hartstochtelijk lief.

Dammie

het is een koude, sombere dag, ik kom naar je toe, de achterdeur staat los, zodat ik zó door kan lopen
ik heb bami bij me en geroosterd vlees met pindasaus,
je bent al heel de ochtend aan het werk,
dus is het de hoogste tijd voor een lunchpauze
ik heb wel honderd kaarsjes meegenomen en die steek ik allemaal aan,
we genieten van het eten en worden slaperig van de wijn,
ik sta op en neem je lieve hoofd tussen mijn handen, streel je over je haren, geef je een kusje op je voorhoofd, je ogen, je neus, bijt zachtjes in je oor, geef je teder kusje op je mond,
ik vlij me in je armen en ik weet één ding heel zeker:
er is geen plaats ter wereld waar ik liever ben, dan in jouw armen............
dammie

ik beleef mijn zoveelste slapeloze nacht.

iedereen slaapt.

het is juist, of ik helemaal alleen op de wereld ben.

drie uur in de morgen.

ik voel me eenzaam en alleen,

loop wat rond in huis

en dan zie ik haar

een nachtvlindertje.

ze fladdert heen en weer

en landt dan op mijn arm

"kun je niet slapen?" vraagt ze me

als ik verdrietig nee schud

zwaait ze met haar toverstafje

en maakt mij juist zo klein als zij is, met dezelfde ragfijne vleugels

"je hoeft niet bang te zijn" zegt ze,

"straks maak ik je weer groot...........

vlieg nu maar met me mee,

slapeloos door het huis dolen is niks gedaan,

kom.............. "

voorzichtig probeer ik mijn vleugels,

het lukt!, ik schater het uit van plezier.

vliegen is verrukkelijk!

mijn nieuwe vriendinnetje en ik vliegen het raam uit,

buitelen over elkaar heen,

zitten elkaar achterna,

we hebben het grootste plezier.

wanneer ze ziet, dat ik helemaal moe en uitgelaten ben,

brengt ze me terug naar huis,

als ik in bed lig, zwaait ze met haar toverstafje en word ik weer groot.

ze geeft me een kusje op mijn voorhoofd en zegt: "slaap wel"

terwijl ik haar het raam uit zie fladderen, val ik in een diepe, gelukkige slaap.

dammie