hoe ga je om met een groot verdriet
je gaat er Niet mee om,
het verdriet gaat met jou om
het is alom aanwezig
je kunt je er niet voor verstoppen
je kunt er niet even pauze van nemen
het ís er
en het doet met je wat het wil
het houdt je vast ,zolang het wil
je kunt er niets tegen doen,
het is er, groter dan je zelf bent, veel en veel groter dan je zelf bent
het heeft oneindig veel meer macht dan je zelf hebt
en je hebt het maar te gehoorzamen
het vervult je helemaal
en zodra je eens denkt aan iets anders dan aan het verdriet
is het onmiddellijk terug aanwezig
het heeft je in zijn macht,
het heeft zich met duizend tentakels aan je gehecht
en je moet wachten, tot het u loslaat
er is geen enkele manier waarop je het verdriet los kunt laten
je moet wachten totdat het joú loslaat
en dat gebeurt langzaam, tentakel voor tentakel
een groot verdriet
dat heeft  je in zijn macht
al dat je kunt doen
is wachten
tot het je loslaat
dat is, nochtans, míjn ervaring
dammie

Het is een zwoele nacht, jij bevindt je ver bij mij vandaan, in een ander werelddeel.
Ik kijk naar de maan en denk aan jou.
Ik mis je enorm ............. ik wenste dat je hier kon zijn, naast mij, op dit verlaten strand, je arm om mij heen, samen kijken naar de de maan die zo mooi weerspiegelt wordt door de zee........
Ik heb je lief mijn lief, zo lief heb ik jou en jou alleen.
In mijn verbeelding ben je bij me, nu hier, naast me.
Ik ruik je geur, ik voel je warmte, en als ik mijn hoofd tegen je borst leg, hoor ik zelfs het kloppen van je hart.
Tijd, ruimte, afstand, het is allemaal verdwenen,
je kwam naar me toe op een gedachtestroom,
juist toen ik hevig naar je verlangde..........
op deze manier zul je altijd bij me zijn
Soms kom je op een gedachtestroom en voel ik je naast me "landen" als een zuchtje wind..........
dan weer kom je als een klein wolkje aan de (bijna)wolkeloze hemel.........
Telkens weer is er die groet van jou,
dat teken van leven,
van liefde,
van nabijheid.
Hoe ver ik ook bij je vandaan ben,
je bent altijd dicht bij me.
Dank je voor je vriendschap
Dank je voor je genegenheid
Dank je voor je trouw
Dammie

ik word wakker, veel te vroeg, en heel verdrietig en ik weet ……dit is de dag van het afscheid van de bouw en van jou.

Het huis waaraan jij twee jaar bouwde is af.

Een jaar geleden leerde ik je, bij toeval, kennen, omdat ik langs het huis kwam, dat je aan het bouwen was.

We raakten aan de praat, ik vond je leuk en zo gebeurde het dat ik een jaar lang bijna iedere dag naar je toe kwam, voor een babbeltje en al rap bracht ik eten en drinken mee, voor de gezelligheid.

Soms hielp ik je met stenen aangeven, maar meestal zat ik gewoon naar je te kijken.

Ik zag je graag, toen al en dat gevoel is alleen maar gegroeid.

Je bouwde het huis niet voor jezelf, maar in opdracht en morgen komen de eigenaars het huis in bezit nemen.

Vandaag leg je er de laatste hand aan, vandaag is de laatste dag dat ik bij je kan zijn, morgen vertrek je naar een ander deel van het land, om daar aan een nieuwe opdracht te beginnen.

Ik trek mijn mooiste kleedje aan, maak je lievelingseten en kom naar je toe.

Ik zie, dat je blij bent, dat ik gekomen ben.

Je neemt me in je armen en omhelst me teder, ik voel het kloppen van je hart, het klopt zo lief voor mij...............

Na een paar minuten maak je je voorzichtig los van mij, neemt me bij de hand en samen lopen we nog eenmaal het huis door, eerst beneden: keuken, hal, living......... dan de trap op, de slaapkamers, het weidse uitzicht.

Ik herinner me dat de stelling hier stond en hoe we hier zaten en aten en uitkeken over de weidevelden.

Het is een prachtig huis geworden, je mag fier zijn op je werk en toch denk ik........was het nog maar vorig jaar, was het  huis nog maar níet klaar, dan hoefde je nog niet weg.

We hebben al de tijd geweten, dat onze liefde zou eindigen, als het huis af was, je hebt immers elders andere verplichtingen...........

Ik pak de mand met eten uit en voor de laatste keer eten we samen, drinken we samen,

na het eten neem ik je, als altijd, in mijn armen,

kus je teder op je voorhoofd, je lieve ogen, je neus, je mond,

nog eenmaal liggen we in elkaars armen

en dan is het sprookje voorbij,

Ik moet gaan,

jij moet gaan

Vaarwel mijn lief, vaarwel

je woont voor altijd in mijn hart

Dammie

Ik werk als vakantiehulp in Spanje, in Mijas, bij een gezin, dat woont in een villa die tegen de berg aangebouwd is. Vanaf het terras heb ik een schitterend uitzicht over het dal en over andere villa's. In de villa juist onder die waar ik vertoef, woont een aantrekkelijke man. Hij is leuk om te zien en ik vind hem sympathiek. Telkens als hij me ziet zwaait hij joviaal. Na een paar dagen ontstaat er een ritueel. Iedere morgen om elf uur zwaaien we naar elkaar en iedere middag om drie uur opnieuw.

Op een nacht, als ik niet slapen kan door de warmte en ik verkoeling zoek op het terras, zie ik hem zwemmen, bij het licht van de volle maan. Gefascineerd sla ik hem gade.

Op een gegeven moment ziet hij mij en gebaart hij mij naar beneden te komen en met hem mee te zwemmen. Even aarzel ik, want de smalle paadje, dat van onze villa leidt naar die van hem, is vrij steil. Hij merkt mijn aarzeling en komt mij tegemoet, over het smalle pad en neemt me bij de hand. Veilig leidt hij mij naar zijn villa, naar zijn zwembad.

We duiken in het water,dat verrukkelijk koel is, in deze hete zomernacht.

Hij zegt dat hij me leuk vindt. Ik voel mijn hart sneller kloppen. We kijken over het dal, dat zo mooi belicht wordt door de volle maan. Hij houdt mijn hand vast.

Tegen het ochtendgloren moet ik terug naar de villa waar ik werk, om voor het ontbijt te zorgen.

Hij kust me teder en zegt...............kom je iedere nacht bij me terug?

Ik zeg, dat ik dat heel graag wil, maar dat ik nu echt moet gaan. Als ik bovenaan het pad ben aangekomen, draai ik me om en zwaai naar hem, hij zwaait terug..........

Dat is de laatste maal dat ik hem zie.........

de volgende nacht is hij er niet, en de daaropvolgende nacht ook niet.......

ook overdag zie ik hem niet meer..........

de villa ziet eruit alsof ze nooit bewoond is geweest.........

Iedere nacht ga ik naar beneden, over het smalle pad, dan zwem ik in zijn zwembad, in de hoop dat hij ineens naast me opduikt.......... maar niets van wat ik wens gebeurt.

Hij is verdwenen.........het prille geluk is zomaar voorbij.

Dammie

Saai

Het leven is oneindig saai,

Niet nu pas, maar al mijn hele leven.

Soms is er iemand om mee te spelen,

of om ruzie mee te maken.

Maar onder al die ruzie en al dat spelen

Ligt altijd weer de saaiheid,

De oneindige saaiheid van het bestaan,

Niet nu pas, maar al mijn hele leven.

Damma

Dwars tegen alle regels en logica in
ben ik van je gaan houden,
heeft dat zin?
Dwars tegen alle regels en logica in
zie ik op jouw gezicht
de glans van hetzelfde licht.......
dammie

Hij zal zo af en toe nog weleens aan mij denken,

niet al te vaak, daar ben ik mij terdege van bewust,

maar soms, als hij zich eenzaam voelt en verlaten,

zal hij wensen, dat ik weer op hem zit te wachten

en spijt hebben van alle keren dat hij mij liet zitten.

Hij ging weg, omdat hij vrijheid wilde.....

al wat hij kreeg is eenzaamheid........

nooit zit er op hem nog iemand te wachten,

er is geen mens die nog van hem  houdt.

Lang geleden, was er iemand die naar hem smachtte

maar die liet hij barsten.........

nu is hij eenzaam, alleen en oud.........

dammie

Kom, laten we nog eenmaal vliegen.
Ga je met me mee?
We stijgen op, hoog boven het dal,
vliegen over de rivier,
voelen de kracht van onze vleugels,
maken een duikvlucht
en landen in de kruin van onze lievelingsboom.
We genieten nog eenmaal van het uitzicht
en vliegen dan terug, langzaam en verdrietig,
want we weten:
morgen worden we opgehokt.
dammie

jij en ik

liefdevolle  ogen

warmte

tederheid

gevoel

begrip

jij en ik

samen één

dammie

ik heb gemerkt dat ik kan reizen op een gedachtestraal

het gebeurde toen ik je zo erg miste,

dat het pijn deed,

dat ik ontdekte dat ik op een gedachtestraal

naar je toe kon reizen

ik kon je zien, voelen, horen, ruiken,

alle nachten kom ik nu naar je toe

op de kracht van een gedachtestraal........
dammie

We zijn op een grasveldje aan de Maas.

we zijn er helemaal alleen, er is niemand anders dan wij,

wel ligt er wel een bootje aan het steigertje, maar dat ziet er verlaten uit

het is een prachtige dag,

gelukkig hebben we onze badkleding bij ons, rap kleden we ons om en dan lopen we hand in hand over het gras

ineens laat ik jouw hand los en ren een stukje voor je uit

terwijl ik roep: "pak me dan ,als je kan........"

jij hebt mij al rap ingehaald, maar ik probeer weer los te komen

we stoeien en vallen om, beiden, in de brandnetels........

het brandt, het prikt, het steekt!

we rennen naar het steigertje en springen in het water

brrrrrrrrrrrrrrr koud, maar ook heerlijk genezend

we zwemmen en spelen in het water, tot we het heel erg koud krijgen, dan klimmen we op het steigertje

en nemen we een kijkje bij de boot

die ziet er helemaal verlaten uit.....

als we grote badlakens zien liggen, klimmen we aan boord,

we drogen elkaar af

heel teder en liefdevol

en plagend.......

het bootje deint op en neer..........
dammie

Vandaag is het de laatste dag dat ik je kom bezoeken op de bouw.

Het huis is af. Anderhalf jaar lang kwam ik bijna iedere dag hierheen en bracht eten en drinken mee, soms hielp ik je met stenen aangeven, maar meestal zat ik gewoon naar je te kijken.

Ik zie je graag.

Morgen komt de eigenaar het huis in bezit nemen.

Vandaag is het huis nog van jou en mij.

Het is een bewolkte dag, een beetje motregen, het past bij mijn stemming, afscheid nemen is niet leuk.

Ik zie, dat je blij bent, dat ik gekomen ben.

Nog  één maal eten we spaghetti piripiri, drinken er sangria bij, chocolade ijs als dessert.

Je neemt me bij de hand voor een laatste rondgang door het huis.

We kussen elkaar teder en dan is het afscheid daar.

Anderhalf jaar vriendschap en liefde.......het is gedaan!

De motregen is overgegaan in zware regenval.

Terwijl ik wegvlieg hoor ik het lied: de regen valt neer als een doek op het toneel. Hoe toepasselijk...........

Vaarwel mijn lief, vaarwel.
dammie

Mijn grote onbeantwoorde liefde.

Overal waar ik ga en sta.

Draag ik je met me mee.

Met wie ik ook praat en lach,

altijd overschrijft jouw gezicht het beeld van de ander. 

Telkens als ik probeer van je weg te vluchten,

leidt mijn weg terug naar jou.

Vaak zocht ik een nieuwe liefde, altijd tevergeefs,

niets en niemand kan jou vervangen.

Het voelt als reuma van de ziel.

Dammie

Op een mooie zomerdag wandel ik in het bos. Ik kies de kleine, smalle paadjes, waar het heerlijk rustig is. Zo af en toe zie ik een eekhoorntje. Regelmatig hoor ik een vogel fluiten. Het is een heerlijke dag.
Ik besluit even te gaan liggen op het zachte mos ………en val in slaap……… Als ik wakker word, hoor ik een lieve mannenstem zeggen: “Ik ben maar even naast je komen zitten om over je te waken."
Ik open mijn ogen en zie twee lieve ogen in een vriendelijk lachend gezicht .........
De man opent zijn rugzak en haalt er een thermoskan uit; hij schroeft de dop eraf en ik ruik de heerlijke geur van koffie, hij heeft ook nog verse broodjes bij zich.........
We picknicken op het mos en stellen ons aan elkaar voor........
Hij noemt mij de schone slaapster en ik noem hem de prins op het witte paard. We hebben een gezellige middag en na afloop vraagt hij me of ik met hem mee wil, achterop zijn paard, de wijde wereld in en natuurlijk zeg ik ja, dit is immers waar ik altijd van gedroomd heb!..........of droom ik nog steeds?……….
dammie

het begint met liefde

liefde geeft mij vleugels

vliegen begint met dat ik van iemand hou

zonder dat ik van iemand hou

lukt vliegen niet

en na het houden van

volgt het vertrouwen

zonder vertrouwen is vliegen niet mogelijk

als het vertrouwen weg is

volgt de landing

van duizelingwekkende hoogte, met een smak op de grond

gewond, overal pijn

het stomme is

dat liefde die klap altijd overleeft

liefde is hardleers, of hartleers

niet stuk te krijgen, is liefde

vertrouwen is rap stuk

als ik liefde voel

stijg ik op met vleugels van vertrouwen,

vertrouwen dat de ander ook van mij houdt,

pijlsnel omhoog

en als vertrouwen wegvalt

omdat ik denk dat de ander niet van mij houdt

val ik te pletter

omdat het vertrouwen was

dat mij vleugels gaf

vertrouwen in de liefde

en in het vermogen van de ander om fouten te vergeven

zoals ik zijn fouten vergeef

mijn fout is mijn paniek(stoornis)

de ander heeft een andere fout

iedereen heeft fouten

ook de ander

liefde, vertrouwen, vergeving

daar draait het om

het begint met liefde

daarna is er het vertrouwen

dat ik fouten mag maken

als dat vertrouwen er is

dan stijg ik op, als een arend

totdat de ander boos wordt om een fout

dan schrik ik me rot

en val ik te pletter

ik kan liefde niet stoppen

en boosheid van ander ook niet

het enige wat ik kan stoppen is vertrouwen

als ik vertrouwen stop

vlieg ik niet meer

dan is het leven saai maar overzichtelijk

vertrouwen is de onzekere factor

vertrouwen leidt tot paniek

paniek leidt tot boosheid bij de ander

dus zonder vertrouwen

is er geen paniek meer

en geen boosheid meer bij de ander vanwege paniek

ik zou vertrouwen moeten schrappen

en dat betekent: niet meer vliegen

liefde kwijnt dan, wellicht ,vanzelf weg

ander alternatief is alleen maar vrolijk doen

opgewekt, nooit over problemen praten

dan is er geen vertrouwen én geen liefde

dan kan ik net zo goed níet online komen

ik zoek diepgang, vertrouwen, liefde

zowel om te geven als om te krijgen

me open stellen

fouten durven maken

vertrouwen en vergeving

geven en ontvangen
dammie

Vandaag maken we een uitstap naar Koh Samet. Ik verheug me er zeer op.

Eerst heerlijk ontbijten , jij en ik samen aan één tafeltje, dan met de boot naar het tropisch paradijs, we huren een mountainbike en bezoeken het binnenland, het is echt toppie, de fietsen vallen reuze mee, de natuur is prachtig , we hebben een rugzakje bij ons met eten en drinken

we stoppen op een romantisch plekje, pakken ons lunchpakket uit en genieten van onze boterhammen, als twee reuzenvlinders vlak naast ons neerstrijken.......ze hebben prachtige kleuren en zijn veel groter dan we ons voor hadden gesteld...............ze houden van ons, want ze blijven de hele tijd dicht bij ons........ze willen ons laten genieten van hun schoonheid............ze zijn mooi, zo mooi!

dan vliegen ze op, een komt op jouw been zitten, op je rechter dijbeen, a.h.w. op je schoot en de ander op mijn linker been ze blijven daar gewoon zitten.......we voelen ons heel bijzonder, omdat deze prachtige dieren ons uitgekozen hebben...............we kijken naar elkaar, naar de vlinders...........we voelen ons gelukkig en blij, ik schuif wat dichter naar jou toe, voorzichtig............de vlinder blijft zitten, ik leg mijn hoofd op je schouder, we genieten, van de omgeving, van de vlinders, van elkaars nabijheid, dan komt er een grote groep mountainbikers luid pratend voorbij en de vlinders schrikken op en vliegen weg,  wij ruimen ons rugzakje weer in, nemen uiteraard ons afval mee terug, laten niets rondslingeren, we gaan terug naar het strand, want dat zag er heerlijk romantisch uit.........aldaar gaan we onder een palmboom liggen, ik op mijn rug en jij op je zij, je hoofd rust op mijn borstkast, we voelen het zachte ,witte, warme zand, zien de takken van de palmboom boven ons, er staat een zacht briesje, dit is genieten!

we blijven zo liggen tot het tijd is om naar de boot te gaan, de dagtocht loopt ten einde

hand in hand slenteren we naar de boot, gaan als laatsten aan boord, zitten hand in hand, genietend van elkaars aanwezigheid, het eten aan boord is verrukkelijk, in de verte zien we Bangkok opduiken, het ziet er mooi verlicht en sprookjesachtig uit.........ik wil hier altijd blijven, samen met jou,

Dammie

Vannacht kom ik op engelenvleugels naar je toegevlogen.

Voorzichtig land ik op het dak.

Je raam staat, als vanouds, een stukje open.

Stilletjes glip ik naar binnen.

Ik blijf een tijdje naar je kijken;

je ligt zo lief te slapen;
het is zo lang geleden dat ik hier nog was.

Zachtjes schuif ik naast je in het grote bed.

Teder sla ik een arm om je heen.

Liefdevol streel ik je over je lief bolleke.

Je nestelt je tegen me aan;
het is alsof ik nooit ben weggeweest.

Zo liggen we samen, heel de nacht, intens gelukkig.

Ik ben zo blij, dat ik je teruggevonden heb, mijn lief,

zo blij, dat je al die tijd op me bent blijven wachten.

Dammie

Ik ben de baas over mijn leven en volmaakt één met het universum.

Mijn gedachten zijn puur, liefdevol en positief.

Ik put nu uit deze nieuwe kracht in mij en ik doorloop deze groeiende fase moeiteloos.