Het is vroeg in de morgen, het is nog donker, je zit in de auto op weg naar je werk en je denkt aan mij.
Ineens voel je een zacht, warm briesje....... en even later zit ik naast je.
Ik kijk je stralend aan en zeg: "Wat fijn, dat je me geroepen hebt!"
"Deed ik dat dan?" vraag je verbaasd.
"Ja zeker wel" zeg ik, "als je heel sterk aan me denkt, kom ik vanzelf naar je toe, ik kan niet anders........en ik wíl niet anders. Ik ben blij, heel blij, dat je me geroepen hebt. Het is fijn om bij je te zijn."
Ik leg mijn hand op je dijbeen en mijn hoofd op je schouder.
We rijden rustig door de donkere ochtend. Je voelt je gelukkig en je wilt dat deze rit heel lang duurt. Als je de parkeerplaats van je werk opdraait, vraag je: "Blijf je bij me?"
"Graag!" antwoord ik, "ik zorg ervoor dat alleen jij mij kunt zien, ik zal onzichtbaar zijn voor alle anderen."
Je lacht en zegt: "Mooi zo, dat spaart een heleboel uitleg."
We lopen samen naar binnen. Mensen groeten je, hebben je nodig, je moet dingen oplossen en onder al die drukke werkzaamheden, zie ik je regelmatig naar me kijken, met een liefdevolle blik; je bent blij dat ik bij je ben.
Aan het eind van de werkdag zitten we weer samen in de auto.
Ik zie dat je moe bent en stel voor om even te stoppen op een rustige plek.
Ik masseer je nek, je rug, streel je lieve gezicht, je zachte haren, geef je kusjes en knuffels,
tot je je weer helemaal fit en gezond voelt.
Daarna rijden we verder. Bij jouw huis aangekomen, moet ik afscheid nemen.
"Tot morgen?" vraag je. "Als je me roept......" antwoord ik.
Met hetzelfde zachte, warme briesje waarmee ik die ochtend gekomen ben, ga ik nu weg.
Je weet, dat je me altijd roepen kunt.........
dammie
|
