.....mijn meest tedere herinnering aan jou is toen we samen naar het graf van je vrouw gingen, ik ging water halen, toen ik terugliep zag ik je zorgvuldig de blaadjes tussen de plantjes weg harken........zo lief, zo zorgzaam, zo teder, met zoveel liefde en aandacht.... alleen al om wat ik toen zag, zal ik altijd van je blijven houden........... ik zou zo heel graag willen dat ik jou als vader had gehad, dat jij altijd voor mij gezorgd had en bij mij geweest was, zoals je altijd voor je eigen kinderen gezorgd hebt en bij hen gebleven bent, je bent de vader naar wie ik mijn leven lang gezocht heb, bij jou zou ik een "normale", gelukkige jeugd gehad hebben, vol liefde en veiligheid.
Vaak, als ik op je schoot zit, met mijn gezicht naar het jouwe, mijn knieën naast jouw heupen, dan speel je "Het karretje dat over de zandweg reed."...... en dan boem, zak ik door de kar, en je vangt me altijd op, je laat me nooit écht vallen....... je bent zo onnoemelijk zacht en teder en lief en ook zo speels en vrolijk en zo intelligent ............ zo heerlijk, verrukkelijk lief.............
Dan is er ook nog het goddelijke vrijen, het eindeloze beminnen, het strelen, kussen, samenkomen, één zijn, de totale overgave, het strelen, de passie,
voor de manier waarop wij elkaar liefhebben is zijn onvoldoende woorden, niemand heeft mij ooit bemind, zoals jij mij bemint, zo teder, zo vol passie en liefde, hartstochtelijk en toch liefdevol, nooit néém je mij, alsof ik een ding ben, altijd bemín je mij, of ik van kostbaar materiaal ben,
het begint met een kus, daarna het strelen, het elkaar aankijken, het liefdevol strelen en kijken......ik voel me zo speciaal, het is verrukkelijk om door jou aangeraakt te worden en even verrukkelijk om jou aan te raken, jou te kussen, overal, ik hou van je lichaam, ik hou van je ziel, ik hou van je karakter, ik hou van de schittering in je prachtige ogen, ik hou ervan, hoe je naar me kijkt, hoe we elkaar aankijken als we vrijen, hoe ik tot leven kom in jouw liefdevolle blik, onder jouw tedere aanraking.........
Dammie

Het is een zwoele nacht, jij bevindt je ver bij mij vandaan, in een ander werelddeel.
Ik kijk naar de maan en denk aan jou.
Ik mis je enorm ............. ik wenste dat je hier kon zijn, naast mij, op dit verlaten strand, je arm om mij heen, samen kijken naar de de maan die zo mooi weerspiegelt wordt door de zee........
Ik heb je lief mijn lief, zo lief heb ik jou en jou alleen.
In mijn verbeelding ben je bij me, nu hier, naast me.
Ik ruik je geur, ik voel je warmte, en als ik mijn hoofd tegen je borst leg, hoor ik zelfs het kloppen van je hart.
Tijd, ruimte, afstand, het is allemaal verdwenen,
je kwam naar me toe op een gedachtestroom,
juist toen ik hevig naar je verlangde..........
op deze manier zul je altijd bij me zijn
Soms kom je op een gedachtestroom en voel ik je naast me "landen" als een zuchtje wind..........
dan weer kom je als een klein wolkje aan de (bijna)wolkeloze hemel.........
Telkens weer is er die groet van jou,
dat teken van leven,
van liefde,
van nabijheid.
Hoe ver ik ook bij je vandaan ben,
je bent altijd dicht bij me.
Dank je voor je vriendschap
Dank je voor je genegenheid
Dank je voor je trouw
Dammie

Het is een mooie dag in Turkije, vanuit mijn hotel heb ik een schitterend uitzicht over de baai van Içmeler en Marmaris.

Tientallen kleine zeilbootjes met witte zeilen verlevendigen de baai.

Het hotel ligt hoog, tegen een berg, zodat ik een mooie uitzicht op de baai heb. 
Dit is genieten; er staat een zacht briesje; de zon schijnt uitbundig; ik zit onder een parasol, met een drankje onder handbereik.

Gisteravond was een toffe avond, er was dansmuziek en ik genoot van de Russische mannen en vrouwen, die urenlang prachtig dansten, op alle soorten van muziek.

Er zat een heel leuke vrouw tussen, die enthousiast en vol vuur danste.

Ze nodigde me uit om samen met haar te dansen, maar ik zei nee, want ik durfde niet. 
Ik kan maar een weinig danspassen  en was  bang om voor gek te staan. Ik wou dat ik kon dansen, echt goed dansen, zoals de vrouw van gisteravond.

Kijk, daar komt ze juist aan.......ze zwaait naar me en ik zwaai terug.

Dan komt ze naar me toe en ze vraagt me,in het Engels, waarom ik niet wilde dansen, gisteren.

Ik leg zo goed als ik kan uit, dat ik niet goed, niet mooi, kan dansen. 
Ze antwoordt, dat het niet gaat om de mooie passen, maar om het plezier.

Daar heeft ze volkomen gelijk in.

"Deze avond samen dansen?" vraagt ze en ik zeg: "Ja!"

"Ik kom je halen", zegt ze nog en dan neemt ze een duik in het water van het zwembad. 
Dat is ook iets wat ik niet durf, duiken. 
Ik ga altijd heel voorzichtig van het trapje af, het zwembad in, eigenlijk ben ik een beetje bang voor water.

Ik richt mijn blik weer op de prachtige zee en droom weg.....

ik hoor muziek en zwem op de maat van de muziek.........., zonder angst voor water, zonder angst voor mensen.....

dit is dus duidelijk een droom, want even later schrik ik wakker.

Het was een heerlijke droom........zon, water, muziek, zwemmen, vrijheid, geen angst om beoordeeld en te licht bevonden te worden, gewoon gelukkig zijn en leven.
Durfde ik dat maar..........

Ik besluit een wandeling te gaan maken en alle zorgen en angst van me af te schudden.

Later die dag, als de schemering is gevallen en mensen nog nagenieten van hun maaltijd, begint de muziek te spelen.

Hier en daar staat al iemand op om te gaan dansen.

Na een poosje zie ik de Russische vrouw, Swetlana heet ze, op de dansvloer staan.

Ik zie dat ze zoekend rondkijkt en wil me klein maken en verstoppen........ik durf immers niet te dansen........
Als ze me ziet, komt ze naar me toe.

Ik ga met haar mee, de dansvloer op ook al durf ik eigenlijk niet. Ze ziet mijn angst en stelt me gerust met haar lieve lach. 
"Ik leer het je", zegt ze.
We staan tegenover elkaar en ze doet me een paar eenvoudige passen bewegingen voor, en ik doe haar na.

Ik vind het heel lief van haar dat ze mij wil leren dansen, echt heel tof.

Na een poosje gaat het dansen vanzelf en let ik niet meer op de mensen die langs de kant zitten; ik denk niet meer daarover na of ik wellicht voor gek sta, omdat ik niet mooi kan dansen.

Ik ben één met de muziek en geniet. Tot diep in de nacht, gedragen op de muziek, niks geen vermoeidheid, niks geen valse schaamte, gewoon opgaan in de muziek, meegaan met de muziek, helemaal loskomen van mijzelf.

Dit is een heerlijke avond en zoals deze zullen er nog veel volgen................ 
het is een tof verlof.
dammie

Ik woon op een eiland, waar mensen uit alle richtingen welkom zijn en liefdevol ontvangen worden, het eiland bestaat uit een berg, er is een noordkant, met steile rotsen, daar diep beneden beuken grote golven op de rotsen, dat is de kant waar ik meestal met mijn rug naartoe zit, daar is het altijd nacht, maar het is best een mooie nacht, want het is volle maan en bijna onbewolkt,

aan mijn voorkant,  mij is er de zuidkant van de berg, met de prachtig begroeide helling en uiteraard komt aan de ene kant de zon op en gaat hij aan de andere kant onder en ik kan voortdurend kiezen of ik me wil richten naar de ontroerende zonsopgang, het prachtige zuiden, of de weemoedige zonsondergang, Soms heb ik behoefte aan de zee en de volle maan, dan zit ik in het donker over zee te staren, en hoor ik diep beneden de golven op de rotsen slaan....... ik kan kíezen.......en ik wil soms hier en dan weer dáár zijn.

Zo af en toe komt er iemand naar boven, die heeft dan een hele pelgrimstocht gemaakt om bij mij te komen......

Als ik dat wil, kan ik, naar beneden gaan, naar het dal, waar de mensen zijn en ik kan me gewoon tussen hen begeven, zonder dat één van hen weet, dat ik eigenlijk op de berg hoor....

 daarna kan ik weer gewoon terugkeren naar de top van mijn berg.

Dammie

In 1999 ging ik voor het eerst op vakantie naar een Arabisch land.

Heel eng vond ik dat toen, er deden van die vervelende verhalen de ronde, dat je daar niet als vrouw alleen naartoe kon, omdat je dan op iedere straathoek aangerand zou worden, dat je bestolen werd, je paspoort en portemonnee zouden er gerold worden en als je de kunst van het afdingen niet verstond, betaalde je een vijfvoud van wat het voorwerp dat je kocht, waard was.

Voor alle zekerheid had ik in een Arabische reisgids een paar woorden Arabisch aangestreept, die ik heel beslist wilde kennen. Het Arabisch vond ik een ingewikkelde taal, niet alleen vanwege de heel andere schrijftekens, maar ook omdat niet onmiddellijk duidelijk was wélke taalgids ik nodig had, want er was het Egyptisch Arabisch, het Irakees Arabisch, het Marokkaans Arabisch, het Tunesisch Arabisch, kortom zoveel Arabisch als er landen waren in Noord Afrika en het Midden Oosten. Ik koos voor Engels Arabisch met cassettebandje van Berlitz, er was geen Nederlands Arabisch, in ieder geval niet in 1999. Bij de inleiding werd al verteld dat het ging om Egyptisch Arabisch, maar dat ik me er in de andere Arabische landen ook verstaanbaar mee kon maken. Ik oefende een paar keer en toen ik eenmaal goede morgen en goede avond kon zeggen ,ja en nee,, a.u.b. en dan u wel en I am sorry, hield ik ermee op, oh ja, het tellen, dat leerde ik ook nog en de Arabische tekens voor de cijfers.

Op een mooie Nederlandse winterdag in februari vloog ik naar Agadir. Op het vliegveld aangekomen was er even een teleurstelling. Ik maakte gebruik van het toilet en daar werd meteen een gulden voor gevraagd, die ik natuurlijk niet betaalde. Bakshisch lè. Dat stond ook boven de toiletten geschreven, in diverse talen, dat je geen bakshisch hoefde te geven. Het mocht natuurlijk wel, maar als het zo afgedwongen wordt, heb je daar helemaal geen zin meer in.

De rit met de bus door de stad naar het hotel was adembenemend. De terracottakleur van de aarde, de pastelkleuren van de huizen en ja, natuurlijk ook de minder mooie buurten, maar al met al vond ik het een sprookje, vooral ook toen ik de eerste dromedarissen zag, want ik was vastbesloten om een ritje op zo’n dier te maken.

Het was een voordeel dat ik goed Frans sprak, zo kon ik in het hotel mineraalwater bestellen, met gas, de l’eau gaseuse, toeristen die alleen maar Engels spraken hadden daar meteen al moeite mee, want wat is Spa Rood in het Engels? En de ober was beslist vriendelijker tegen mensen die Frans spraken dan tegen degeen die dat niet konden.

De volgende morgen ging ik, na een heerlijk ontbijt met vers geperst sinaasappelsap, naar het strand en daar liepen meerdere mannen met kamelen. Ik koos de vriendelijkste man uit, een al wat oudere man die zijn dromedaris heel lief behandelde. De man heette Mohammed en de dromedaris Saïd. Ik vroeg hem hoeveel het kostte om op de kameel te mogen rijden en hij noemde een bedrag in dirham, dat ik zo snel niet om kon rekenen naar guldens, dus zei ik, de afdinggedachte in mijn hoofd: ik wil er alleen op rijden, ik wil hem niet kopen. Mohammed moest lachen en verlaagde de prijs met de helft en dat vond ik prima, het ging mij er niet om de man financieel uit te kleden, meer om proberen of afdingen zou lukken. De rit op Saïd was heel prettig, ik torende hoog boven het zand en de zee en dat gaf mij een prettig gevoel, alsof ik een koningin was. De volgende dag was Mohammed er weer met Saïd en maakte ik ,voor hetzelfde bedrag, opnieuw een ritje, na een paar dagen mocht ik een stukje draven, Mohammed hard lopend naast Saïd en ik staande op de pedalen. Marokkaanse dromedarissen hebben een zadel met koperen pedalen aan de zijkanten, dat is heel comfortabel onder het rijden. De vierde dag zag ik Mohammed niet, wel kwam er een andere man met dromedaris naar mij toe en toen ik nee zei, vroeg hij: “Waarom niet?’ Ik antwoordde dat ik op Mohammed en Saïd wachtte. De man zei: ‘Ik ben Mohammed en dit is Saïd.” Ik lachte hem toe en zei: “U denkt dat ik de ene Arabier niet van de andere kan onderscheiden?”

Een uurtje later kwam de “echte” Mohammed met de “echte” Saïd. Mijn vakantie duurde maar een week en dat was natuurlijk veel te kort. In Marokko heb ik alleen maar vriendelijke mensen ontmoet, ik ben er niet bestolen en ook niet “afgezet” noch fysiek lastig gevallen. De mensen die ik ontmoette waren vriendelijk, het eten was verrukkelijk en vanaf dat moment ben ik nooit meer bang geweest om naar een Arabisch land te reizen.

dammie

Vuurtoren

Jij, rots  in de branding van mijn leven,

Jij, steun en toeverlaat in bange tijden,

Jij, trooster bij verdriet en pijn,

Jij, getuige van mijn leven,

Wat er ook gebeurde: Vreugde,

Verdriet, teleurstelling, geluk,

liefde, bedrog. Jij was er altijd bij.

Telkens kwam ik even bij je zitten,

In goede en in slechte tijden.

Alles kon ik jou vertellen.

Altijd vond ik troost bij jou.

Dammie

ik heb één talent en dat is het talent om heel hoog te vliegen,  hoe hoger ik vlieg, hoe gelukkiger ik ben
en dan, onvermijdelijk, stort ik naar beneden
en dat is vandaag gebeurd
het doet zeer
het is donker en koud 
nergens brandt een lichtje
ik ben het contact met De Bron verloren
ik heb dit vaker meegemaakt
ik weet dat het over gaat
dat ik als een feniks uit mijn as zal herrijzen
maar dat is slechts rationele wetenschap
nú is het koud en donker

dammie

Het is een mooie dag tijdens de vakantie, dus huur ik een bootje en trek erop uit...............

Na een uurtje varen leg ik aan bij een mooi palmeneiland.

Ik doe mijn schoenen uit ,stap in het water en trek de boot op het strand.

Daarna maak ik, op blote voeten, een wandeling door het heerlijke, warme, witte zand.

Wat een zalige rust hier, ik hoor de branding ruisen, en zelfs na ruim een uur gewandeld te hebben, ben ik nog helemaal niemand tegengekomen, het lijkt op een aards paradijs, het voelt of ik omringd ben door engelen, zo vredig, zo liefdevol.

Ik ga zitten onder een palm en kijk uit over zee.

Wat zijn er hier veel vogels en wat geven ze een prachtig concert....... het is zó mooi, de combinatie van het kwetteren van de vogels en het ruisen van de zee en nog iets anders........ik voel me gedragen, omringd door engelen.........het voelt zo prettig en rustgevend, dat ik bijna in slaap val.

Terwijl ik zo zit te soezebollen, bundelen al die liefde en al die tederheid zich samen en is het alsof ik twee armen om me heen voel, heel teder en liefdevol, het voelt prettig, liefdevol, dus ik nestel me in die armen.
Ik voel me oneindig veilig, zoveel warmte, liefde en tederheid gaan er uit van deze omarming.......

Dit is de perfecte liefde op de perfecte plaats op het perfecte moment.

Ik ervaar het als een groot geluk, dat dit mij overkomt en ik geniet er met volle teugen van; ik laat dit geluk helemaal over mij heenkomen, zonder iets te vragen, zonder iets te zeggen.........ik geniet ..........

tot het tijd is om weer naar mijn bootje te gaan en terug te varen van waar ik vandaan kwam.

Dit was een ongelooflijk heerlijke vakantiedag, waar ik nog heel lang aan terug zal denken.

Dammie

Het is een mooie zomerdag.
Ik zie je werken in de tuin en blijf staan om naar je te kijken..........ik zie je graag, heel graag.
Ik besluit om spaghetti piripiri te maken, je lievelingskostje.
Als ik met het eten naar buiten kom, licht je gezicht op van vreugde. Ik schenk er koele, witte wijn bij, we eten en genieten.
Als we klaar zijn met eten, zie ik ,dat er een beetje saus aan je mondhoek zit........ik buig me naar je toe, en lik het zachtjes weg...........ik neem je lieve hoofd tussen mijn handen, streel je over je haren, geef kusjes op je voorhoofd, je ogen, je neus, je mond, tedere ,vluchtige kusjes, vlinderkusjes..........
We zijn loom geworden door het eten en de wijn en vlijen ons neer op het zachte mos in de schaduw van de kerselaar, we liggen als lepeltjes tegen elkaar, je slaat je arm om mij heen en we vallen in slaap, vlindertjes fladderen om ons heen, strijken even op ons neer, fladderen dan weer weg en komen terug.............ze houden van ons.........
dammie

Esta noche, vengo  a ti ,volando con ala de ángel.

Cuidadosamente aterrizo sobre el tejado.

Tu ventana está abierta, como desde siempre.

Entro en silencio........

Te miro un momento............

Duermes tan amablamente.....

Hace tanto tiempo que yo no estaba aquí..

Suavemente me pongo al tu lado en la cama grande

Te abrazo con cariño..........

Te arrellanas conmigo.......

Está como si nunca me hubiera ido

Así estamos reunidos, toda la noche completamente felices.

Estoy tan contento de haber vuelto mi amor

Tan alegre que me hayas esperado todo el  tiempo.

Dammie

Het is volle maan. 
Ik trek mijn mooiste heksenkleedje aan
en kom naar je toegevlogen.
Het is een wolkeloze nacht, moeiteloos vind ik mijn weg naar jouw huis.
Zachtjes land ik op het dak.
Ik zie dat je het raam een stukje open hebt gelaten, als teken dat je hoopt dat ik komen zal.
Je ligt zo lief te slapen, zo stil en gelukkig.
Ik ga op de rand van het bed zitten en streel je zachtjes over je haren, buig me voorover en geef je tedere kusjes op je voorhoofd,...... je ogen,........ je neus,.......... en tenslotte op je mond............
Je wordt wakker, blij verheugd omdat ik bij je ben.
Je nestelt je gelukzalig in mijn armen
en zo vallen we in slaap...............
tot het maanlicht overgaat in de ochtendzon en er een nieuwe dag is aangebroken, vol nieuw geluk.
dammie

het is een heerlijke dag

om tien uur ben ik al bij je op de bouw

precies op tijd

ik geef de stenen aan en jij metselt ze

het is heerlijk om samen met jou op de stelling te staan

ik geniet van het weidse uitzicht

van het stenen aangeven

van het jou zien werken,  van het kijken naar je prachtige, sterke lichaam

ik geniet van het gewoon naast jou zijn, stenen aangeven

samen werken, samen zijn

om één uur maak ik de lunch klaar

spaghetti piripiri

koele sangria met veel vruchtjes en ijsblokjes

we blijven gewoon op de stelling zitten

met ons bord op schoot

na het eten blijf ik zitten kijken naar het  uitzicht

jij komt met je hoofd in mijn schoot liggen

ik streel je over je lieve bolleke

geef je tedere kusjes op je oogleden, je neus, je mond

terwijl ik zachtjes je haren streel, val je in slaap

ik geniet van het mooie uitzicht over de velden

en van jouw nabijheid

na anderhalf uur kus ik je voorzichtig wakker

het is tijd om verder te gaan met metselen

we werken tot zes uur

dan moet ik naar huis

ik geef je een kusje, zeg: tot morgen en ga weg

je zwaait me na.
morgen is er weer een dag.
dammie

Ik vind het prettig om naar je te kijken, terwijl je aan het werk bent, daarom kom ik heel stilletjes, heel zachtjes aangelopen
en houd ik stil als ik op een paar meter afstand van je ben.
Je bent bezig met het repareren van een auto.
Je handen zitten vol smeer, hier en daar zit een veeg olie op je gezicht......
Ik zie hoe je geniet van je werk. Je houdt echt van auto's, van het geluid van de motor.
 Je hoort altijd direct wat er mis is en je weet dan precies hoe je het op moet lossen.........
Ik blijf naar je staan kijken, je merkt me niet op.......
Ineens is er die blijde lach op je gezicht, als je hoort dat de motor het weer doet...........het is je wéér gelukt om een oude motor aan de praat te krijgen...........
Ik loop naar je toe en zie je ogen blij oplichten, op een andere manier dan toen je naar de auto keek, met meer tederheid..........
Ik omhels je, geef je twee kussen op je wangen en zeg dat ik fier op je ben, omdat het je gelukt is die oude motor te repareren.
Je lacht verlegen, geeft me teder een kus en drukt me tegen je aan en slaat je armen om me heen. 
Nu zit ik dus helemaal onder smeervet en olie, maardat geeft niets...........
Ik ben bij je, we zijn sámen en dat is het belangrijkste wat er is.
Je vraagt me om een ritje te maken met de zojuist gerepareerde auto
en natuurlijk zeg ik ja...........
Ik stap blij verheugd in de auto en ik hoop dat het ritje voor altijd zal duren...........altijd met jou samen in de auto.......altijd bij jou, nooit meer weg bij jou...............voor altijd samen...........
dammie

Het is een mooie zomeravond, ik kom naar je toegevlogen, met mijn blauwe vleugeltjes, over wolkjes, en juist als de zon ondergaat, vlieg ik door jouw raam dat open staat naar binnen,
je bent wel enigszins verbaasd, dat ik zomaar bij je binnenvlieg, maar je bent ook heel blij, je ogen lichten op, je neus krult, je mond opent zich in een lach..............
je bent echt heel verheugd, dat ik zo maar aangevlogen kom.
je zet heerlijke hapjes op tafel, verrukkelijke drank erbij.
er is muziek op de achtergrond, mooie romantische muziek, die past bij een zwoele zomernacht.........
je steekt de kaarsen aan
het licht weerspiegelt in je ogen
we eten van de hapjes, proeven van de drank
kijken elkaar aan, je staat op en vraagt me ten dans
heel plechtig en heel lief
natuurlijk wil ik met je dansen ,graag zelfs
je streelt mijn haren
kust me teder op mijn voorhoofd, mijn ogen, mijn neus, mijn oren
en dan, heel zacht ,beroeren jouw lippen de mijne
we versmelten, voelen hoezeer we bij elkaar horen.
we zijn één, voor nu en voor altijd
dammie

Hij is mijn grote passie,
mijn minnaar van het eerste uur.
Zodra hij verschijnt , werp ik me aan zijn voeten.
Hij is een jaloers minnaar.
Als hij me zoekt en niet buiten vindt, in het veld, maar binnen in het huis, dan roept hij me en trekt aan me, verleidt me, tot ik me naar buiten spoed om me te koesteren in zijn warmte.
Hij is............ de Zon

dammie

De Vuurproef

We zijn al een tijd bevriend, jij en ik en ik weet dat jij lid bent van een besloten club, waar men leuke dingen doet, zoals wildwatervaren, mountainbiken, zweefvliegen, klimmen tegen een bergwand, enfin, allerlei avontuurlijke sporten. Soms zijn jullie een hele week weg, soms een weekend. Je vertelt er nooit veel over, maar hetgeen je me vertelt, maakt dat ik dolgraag lid wil worden van die club.

Ik ben er al een paar maal over begonnen, over mijn lidmaatschap van jouw club, maar jij geeft altijd ontwijkende antwoorden, probeert van onderwerp te veranderen, of, erger nog, je stapt gewoon op en gaat naar huis, als ik er weer eens naar vraag. Deze avond ben ik vast van plan me niet af te laten schepen.

Je bent bij me op bezoek, ik heb het gezellig gemaakt, lekker eten gekookt, spaghetti piri piri, sangría erbij, Spaanse muziek op de achtergrond en als we na het eten gezellig samen op de bank zitten, starend in het vuur van de open haard, vraag ik je op de man af: "Waarom wil je niet dat ik bij jouw club kom?"

Je schrikt een beetje van mijn rechtstreekse vraag en je zegt: "Het is niet zo, dat ik het niet wíl, het is meer zo dat het niet eenvoudig is, om toe te treden. Allereerst al omdat er tot nu toe alleen maar mannen lid zijn, maar daarnaast ook nog omdat je geselecteerd wordt, je kunt niet zomaar binnenstappen."

Nu ben ik pas écht nieuwsgierig geworden. "Moet ik iets doen? Iets kunnen? Wát moet ik doen?"

Jij antwoordt: "Het is niet zozeer dat je iets moet dóen, je moet iets ondergáán, een soort van ritueel."

Ik antwoord vastbesloten: "Ik doe alles wat nodig is om bij die club te komen. Ik wil dolgraag met jullie mee kanovaren, bergbeklimmen, mountainbiken, zweefvliegen en alle andere leuke dingen die jullie doen en bovenal wil ik graag bij je zijn, heel vaak en onder alle omstandigheden."

Ik zie je weifelende blik zie en gooi ik er nog een schepje bovenop..........

"Ik weet zéker, dat ik alles wil doen wat nodig is om lid te worden.........Is het een soort ontgroening, waar ik doorheen moet?"

"Min of meer", antwoord jij, "maar het probleem is, dat ik je niet van te voren mag zeggen, wát de proef precies inhoudt. Het is een soort van Vuurproef en je moet je er niet op verkijken, want het is best zwaar."

"Heb jij hem gedaan, die vuurproef?" vraag ik. "Ja, natuurlijk", antwoord je, iedereen die lid is van onze club heeft die proef gedaan." "En tot nu toe zijn er alleen maar mannen lid?" vraag ik, "Is het verboden voor vrouwen?" "Nee, dat niet" antwoord jij, "er is gewoon nog nooit een vrouw geweest, die de proef doorstaan heeft, alle vrouwen die zich aangemeld hebben, zagen ervan af, zodra ze hoorden wát de proef inhield, ze liepen gewoon weg. Je moet je er niet op verkijken, het is best zwaar..........."

"Ik weet zéker dat ik de proef zal doorstaan." antwoord ik, veel meer zelfvertrouwen uitstralend dan ik vanbinnen voel.

Na een paar weken is het zover.......ik mag de "vuur" proef doen.

Vooraf heb ik me steeds af lopen vragen, wat het in zal houden......... springen over een kampvuur? over hete kolen lopen? kaarsvet op mijn huid gedruppeld krijgen..........Ik ben best een beetje bang voor de proef, maar ik wil ook heel graag bij jou in de club komen en samen met jou al die leuke, avontuurlijke reisjes maken. Ik heb al lang begrepen, dat jij die club niet op zult geven voor mij, dus als ik bij jou wil zijn, heel vaak bij jou wil zijn, dan zal ik zeker en wis lid moeten worden van die club, waar jij lid van bent, en waarvan ik de naam nog niet mag weten. De naam van de club krijg ik pas te horen, nadat ik de vuurproef doorstaan heb.

De Grote Avond is aangebroken. Ik ga met je mee naar het clubhuis, een houten gebouw, midden in het bos, aan de rand van een meer. Het gebouw ziet er eerder lieflijk uit dan angstaanjagend. Hier wordt dus de vuurproef gedaan........... ik hoop niet dat het gebouwtje vlam vat, tijdens de vuurproef.

Eenmaal binnen, word ik welkom geheten door de voorzitter, die me vertelt dat alle leden aanwezig zijn. Ik kijk om me heen en tel, zo in de gauwigheid een man of vijftien.

Ik zie een ronde ijzeren hoepel, die rechtop staat en vast geankerd is in de vloer. er zitten vier lussen in, twee boven en twee beneden, als je rechte lijnen tussen die vier lussen zou trekken, zou er een vierkant ontstaan, in die cirkel.

De voorzitter zegt, dat de plechtigheid nu gaat beginnen.

Hij loopt naar me toe, en als hij vlak voor me staat, zegt hij: "Kleed je uit!"

Ik ben een beetje verbaasd, maar ik voldoe aan zijn verzoek.

Ik trek langzaam al mijn kleren uit, mijn mooie rode zijden blouse, mijn zwarte leren rok,mijn lange zwarte laarzen, mijn netkousen, mijn rode kanten bh en mijn rode kanten slip.

In volle naaktheid sta ik daar tegenover de voorzitter en omringd door alle leden.

De voorzitter laat me beloven dat  ik niets zal vertellen van wat er hier plaats gaat vinden, ongeacht of ik nu wel of niet doorga met de proef, ik moet over alles wat er vanavond gebeurt, zwijgen als het graf. Ik beloof het en dan legt hij me uit wat er gaat gebeuren.

Ik moet plaatsnemen in de ijzeren hoepel, met mijn handen en voeten in de lussen.

Daarna zal ik behandeld worden, gedurende veertien minuten, twee maal zeven minuten, en als ik tijdens die veertien minuten STOP roep, wordt de behandeling onmiddellijk gestopt en moet ik het clubgebouw verlaten om er nooit meer terug te keren. Als ik daarentegen veertien minuten blijf staan in de ijzeren hoepel en de behandeling tot het einde toe uitzing, word ik geaccepteerd als volwaardig lid van de club en krijg ik eindelijk de naam van de club te horen.

Ik zeg dat ik het begrepen heb en dat ik zeker en wis niet van plan ben om STOP te roepen.

De voorzitter glimlacht en zegt: "We zullen zien............"

Ik loop naar de cirkel en plaats mijn handen en voeten in de lussen.

Dan trekt de voorzitter zwarte lederen handschoenen aan en haalt hij uit een emmer een bos brandnetels.

Hij gaat achter mij staan en beweegt, tergend langzaam de bos brandnetels over mijn rug......, mijn billen, ........de achterkant van mijn benen.........

Het prikt, het brandt, het bijt…

 Ik zou dat ene woord uit willen schreeuwen, waarvan ik weet dat het een einde maakt aan deze vuurproef,  maar ik wil ook heel graag deze proef doorstaan........

dus ik verbijt mijn pijn, ik bijt mijn tanden op elkaar en ik hou vol............

dan klinkt er een gong, er zijn zeven minuten voorbij.........

De voorzitter komt nu voor mij staan, hij pakt een nieuwe bos brandnetels en gaat ermee over mijn armen, ..........mijn benen, ..........mijn hals........borsten....... mijn tepels.........over mijn maag, mijn buik..........en zelfs mijn onbehaarde schaamstreek moet eraan geloven...........
Het brandt waanzinnig en ik versta nu heel goed waarom ze het Vuurproef noemen,

het brandt, zonder dat er vuur aan te pas komt.

Mijn lichaam kronkelt alle kanten heen, maar ik geef geen kik, ikbijt mijn tanden op elkaar, hou mijn lippen ferm gesloten, want ik wil niet dat ene woord roepen............

Ik hou vol, kronkelend, enigszins kreunend, maar niet huilend, niet roepend, niet weeklagend.

Moedig verdraag ik mijn zelfgekozen lot.

En dan klinkt de gong voor de tweede maal.

De veertien minuten zijn voorbij.

Iedereen roept: "Hoera, je hebt het gehaald. Welkom bij de Brandnetelclub!"

Jij komt naar me toe, pakt me bij de hand en leidt me door een deur, naar een kleine kamer waar een groot bad staat, met ijskoud water............

Ik dompel me er helemaal in onder, het helpt tegen het prikken, zolang ik in het koude water zit, voel ik het bijten minder erg.

Je zegt dat je angst had, dat ik het niet vol zou houden en dat je blij bent dat het me gelukt is.

Nu ben ik volwaardig lid van de brandnetelclub en mag ik  mee op al jullie reizen.

Ik stap uit bad, jij droogt me teder af en dan gaan we feestvieren,  met muziek, dans sangria en tapas,

Nog heel de avond voelt het of er duizend naalden in me gestoken worden, maar dat is ondergeschikt aan het grote gevoel van vreugde, dat ik voel, omdat ik nu bij de club hoor, het is als een vreugdevuur dat hoog in mij oplaait, een overwinningsvuur  en ook een liefdesvuur, omdat ik alles voor je overheb, echt alles!

Dammie